Πίστις - Ελπίς - Αγάπη

[kostas8888]

«Την κακία εισάγει η της αγάπης ελλειψις»

Δεν υπάρχει τίποτε πού νά άναπτύσση και σταθεροποιή τήν κακία τόσο πολύ, Οσο ή ελλειψις της αγάπης. Γι' αυτό και έλεγε: «Επειδή θα ή ανομία, θα ψυγη ή αγάπη, των πολλών» (Ματθ. 24,12).

'Έτσι έγινε αδελφοκτόνος ό Κάιν, έτσι ό Ήσαύ, έτσι τά αδέλφια του Ιωσήφ. 'Έτσι ξεφύτρωσαν τά αμέτρητα κακά, διότι εξαφανίστηκε αυτή. Γι' αυτό, λοιπόν, και ό Κύριος θέλει νά εξαφάνιση με πολλή σχολαστικότητα οσα τήν καταστρέφουν.
(Κατά Ματθαίον ΙΣΤ ΕΠΕ 9,564-566,

[Harrys1934]

Γνωρίσματα της αγάπης


Όταν ή ψυχή είναι σε έγρήγορσι και προσεχή, δλα τα εμπόδια τα υπερνικά και αφοσιώνεται ολοκληρωτικά οτον ποθούμενο και δεν εμποδίζεται άπό καμμία από τις δυσκολίες που παρεμβάλλονται, άλλα τά προσπερνά δω και δεν σταματά μέχρις δτου επιτυχή αυτό που επιδιώκει,

Ή αγάπη βλέπει διαφορετικά αυτά που προσφέρονται και με τά μάτια εκείνης, τά ταπεινά φαίνονται πολυτελή και τά μικρά μεγάλα: «Καλλίτερα φιλοξενία λαχάνων μέ αγάπη,, παρά παράθεσι κρέατος βοος με εχθραν.

Αυτό προ πάντων είναι γνώρισμα εκείνου που άγαπα, το να διηγηται δηλαδή συνέχεια τις ευεργεσίες και να νοιώθη υπερηφάνεια γι' αυτές. Γιατί και αυτό γίνεται απο αγάπη και αυτό το ίδιο πάλι ανάβει τήν αγάπη. (Ες τον & Ψαλμόν, ΕΠΕ 5,452. EG. 55,125).

Σε κάποιο σημείο γράφεις να είσαστε ουσιώδεις χωρίς πολλά λόγια. το ουσιώδης δεν το βρίσκω. δηλαδή πολύ ελλινικούρα πεύτει μέσα που δεν μπορώ να το παρακολουθίσω πιο πέρα Αν οι Γραφές μιλούν έτσι δώσε κάτι από αυτά που εσύ κατάλαβες ΜΕ ΑΠΛΑ ΛΟΓΙΑ

[kostas8888]

Harrys 1934 ΦΙΛΕ ΜΟΥ ΚΑΛΕ ΟΛΟΙ ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΤΟΥ

ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΟΥΜΕ ΟΛΑ ΤΑ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ

ΤΩΝ ΓΡΑΦΩΝ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΓΡΑΜΜΕΝΑ ΣΤΗΝ ΓΛΩΣΣΑ ΤΗΣ ΚΑΙΝΗΣ

ΔΙΑΘΗΚΗΣ ΧΩΡΙΣ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ . ΕΣΥ ΠΟΥ ΕΧΕΙΣ ΑΥΤΟ ΤΟ

ΧΑΡΙΣΜΑ ΔΕΝ ΕΧΗΣ ΤΗΝ ΑΝΑΓΚΗ ΝΑ ΚΑΝΗΣ ΤΕΤΟΙΕΣ

ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ????????????????????????????????????????????????

ΕΚΤΟΣ ΑΝ ΕΚΑΝΕΣ ΤΗΝ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΣ ΔΕΙΞΗΣ

ΟΤΙ ΕΙΣΑΙ ΚΑΠΟΙΟΥ ΕΠΙΠΕΔΟΥ ΠΟΥ ΤΑ ΞΕΡΗΣ ΟΛΑ ΜΟΝΟΝ

ΕΣΥ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΦΥΛΑΜΕ ΠΡΟΒΑΤΑ ??????????????????????????[/b]

[kostas8888]

Ή κορωνίδα των αγαθών

«Ακούσατε δτι λέχθηκε. Να αγαπάς τον πλησίον σου και να μισής τον εχθρό σου.
Έγώ δμως σας λέγω, αγαπάτε τους εχθρούς σας, ευλογείτε εκείνους που σας καταρώνται, ευεργετείτε εκείνους πού σας μισοϋν και προσευχεσθε για εκείνους πού σας κακομεταχειρίζονται και σας καταδiωκουν , για να γίνετε παιδιά τοϋ Πατέρα σας πού είναι στους ουρανούς· διότι αυτός ανατέλλει τον ήλιο του για πονηρούς και άγαθοΰς και βρέχει για τους δικαίους και τους αδίκους» (Ματθ. 5,43-45).

Βλέπεις πώς έβαλε τελευταία το στεφάνωμα των αγαθών; Γι' αυτό μας διδάσκει δχι μόνο να δεχώμαστε τά ραπίσματα, άλλα νά δίνουμε το δεξί σαγόνι· όχι μόνο να δίνουμε μαζί με το χιτώνα και το ιμάτιο, άλλα νά ακολουθούμε και δυο μίλια όποιον μας άγγαρεΰει γιά ενα, γιά νά δεχθούμε τά περισσότερο άπό αυτά μέ ευκολία. Και ποιο είναι το περισσότερο άπό αυτά; θά ρωτήση κάποιος.
Όποιον σου τά κάνει αυτά νά μην τον θεωρης οΰτε γιά εχθρό σου. Και κάτι ακόμη περισσότερο άπό αυτά. Διότι δεν είπε,
«Μη μισήσης», αλλ' «Αγάπησον»· δεν είπε «μην άδικήσης», άλλα «καλώς ποιησον».
(Κατά Ματθαίον ΙΗ" ΕΠΕ 9,632-634

[kostas8888]

«Δεχθήκαμε εντολή να αγαπάμε και τους εχθρούς»


Δεχθήκαμε εντολή να αγαπάμε δχι μόνο εκείνους που μάς αγαπούν, άλλα και τους εχθρούς. Ποιος είναι, λοιπόν, τόσο σκληρός, ποιος είναι τόσο άγριος, που θα θελήση, αν και δέχθηκε τέτοιο νόμο, να άποστραφη και να μισήση αυτούς που τον άγαποΰν, και αν ακόμη είναι γεμάτος άπό αμέτρητα κακά;

Γίναμε κοινωνοί της πνευματικής τραπέζης· άς γίνουμε κοινωνοί και τής πνευματικής αγάπης. Διότι αν ol ληστές, όταν κάθωνται στο ίδιο τραπέζι, ξεχνούν τήν απανθρωπιά τους, ποια δικαιολογία θα έχουμε έμεις που κοινωνούμε συνέχεια το σώμα τοϋ Κυρίου και δεν μιμούμαστε οΰτε τήν ήμερό-τητα εκείνων;

Άν και βέβαια για πολλούς, όχι μόνον ή συμμετοχή στην κοινή τράπεζα, άλλα και ή καταγωγή τους άπό τήν ίδια πόλι ήταν αρκετό για να συνάψουν φιλία· εμείς όμως όταν έχουμε και τήν iδια πόλι και την ίδια οικία και τράπεζα και οδό και ρίζα και ζωή και κεφαλή και τον iδιο ποιμένα και βασιλιά και δάσκαλο και κριτή και δημιουργό πατέρα. Και όταν όλα τα έχουμε κοινά, ποιας συγγνώμης θα είμαστε άξιοι, όταν χωριζώμαστε ό ένας άπό τον άλλο;

(Κατά Ματθαίον ΛΒΤ, ΕΠΕ 10,408-410. PG 57,386).

[kostas8888]

[b]ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ -ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΘΕΟ

Ή υπερβολική αγάπη του Αεσπότου
Για να κατανόησης την υπερβολική αγάπη τοΰ Δε-σπότου τοΰ κόσμου, την όποια δείχνει προς το ανθρώπινο γένος, μάθε, δτι, άφοΰ δημιούργησε τον απέραντο ουρανό, άπλωσε την γη, δημιούργησε τον ουράνιο θόλο σαν κάποιο ενδιάμεσο τειχίο που διαχωρίζει τα ύδατα, έπειτα διέταξε να συγκεντρωθούν τα ύδατα και ώνόμασε αυτά θάλασσες, και την ξηρά γη.

Μετά άπό αυτά την στόλισε με την βλάστησι των φυτών και των διαφόρων χόρτων. Προχώρησε κατόπιν στην δημιουργία των δυο μεγάλων φωστήρων και της ποικιλίας των αστέρων, μέ το κάλλος των όποιων στόλισε τον ουρανό. Έπειτα άφοΰ παρήγαγε άπό τα ύδατα τους ίχθΰς, δημιούργησε τα πτηνά, τα όποια πετούν πάνω άπό την γη προς το θόλο τοΰ ούρανοΰ.
Όταν έφθασε ή πέμπτη μέρα, επειδή έπρεπε να δη-μιουργηθοΰν τα ζώα της ξηράς, διέταξε να δημιουργηθούν και αυτά και όσα είναι απαραίτητα για την τροφή τοΰ άνθρωπου και όσα γιά τήν υπηρεσία του και τα θηρία και τά ερπετά.

Τότε, λοιπόν, επειδή τά στόλισε όλα και έδωσε στα ορατά τήν πρέπουσα τάξι και ευπρέπεια, έκαμε και τό τραπέζι πλούσιο και γεμάτο άπό ποικίλα και διαφορετικά φαγητά γιά νά τά έχη όλα μέ αφθονία.

Και άφοΰ, μπορεί κανεις νά πή, έκτισε μεγαλοπρεπή τά παλάτια τοΰ ούρανοΰ και στόλισε τήν γη μέ μεγαλοπρέπεια, τότε, λοιπόν, δημιουργεί εκείνον, ό όποιος πρόκειται νά άπολαμβάνη όλα αυτά, παραδίνοντας σ' αυτόν τήν εξουσία Ολων γενικά των ορατών και αποδεικνύει, πόσο τελειότερο από όλα τά δημιουργήματα είναι το όν το όποιο πρόκειται νά δημιουργηθή, άφοΰ διατάσει νά τεθοΰν κάτω άπό τήν εξουσία και τη δΰναμι του, ολα οσα δημιουργηθηκαν.-[/b]

[NIKOSZ]

ΕΛΠΙΔΑ
<<Η δε υπομονη,δοκιμην,η δε δοκιμη ελπιδα,η δε ελπις δεν καταισχυνει,διοτι η αγαπη του Θεου ειναι εκκεχυμενη εν ταις καρδιας ημων δια Πνευματος Αγιου του δοθεντος εις ημας>> Ρωμ ε,4-5

<<Εις την ελπιδα χαιροντες,εις την θλιψην υπομενοντες,εις την προσευχην προσκαρτερουντες>> ρωμ ιβ,12

<<Ο δε Θεος τηςελπιδος ειθε να σας εμπληση πασης χαρας και ειρηνης δια της πιστεως,ωστε να περισσευετε εις την ελπιδα δια της δυναμεως του Πνευματος του Αγιου>> ρωμ ιε,13

<<διοτι δι'υμας εγραφη,οτι ο αροτριων,με ελπιδα πρεπει να αροτρια,με ελπιδα να μετεχη της ελπιδος αυτου>> Α Κορ θ,10

<<Εαν εν ταυτη τη ζωη μονον ελπιζωμεν εις τον Χριστον,ειμεθα ελεεινοτεροι παντων των ανθρωπων>> Α Κορ ιε,19

<<και μη μετακινουμενοι απο της ελπιδος του ευαγγελιου το οποιον ηκουσατε>> Κολ α,23

<<Δεν θελω δε να αγνοητε,αδελφοι,περι των κεκοιμημενων,δια να μη λυπησθε,καθως και οι λοιποι οι μη εχοντες ελπιδα.>> Α Θεσ Δ,13

<<αλλ'ημεις,οντες της ημερας,ας εγκρατευωμεθα,ενδυθεντες τον θωρακα της πιστεως και αγαπης,και περικαιφαλαιαν την ελπιδα της σωτηριας>> Α θεσ ε,8

<<προσμενοντες την μακαριαν ελπιδα,και επιφανειαν της δοξης του μεγαλου Θεου και Σωτηρος ημων Ιησου Χριστου>> τιτ β,13

<<ο δε Χριστος,ως Υιος επι τον οικον αυτου του οποιου ημεις ειμεθα οικος,εαν κρατησωμεν μεχρι τελους βεβαιαν την παρρησιαν και το καυχημα της ελπιδος>> Εβρ γ,6

<<να εχωμεν ισχυραν παρηγοριαν οι καταφυγοντες εις το να κρατησωμεν την προκειμενην ελπιδα,την οποιαν εχομεν,ως αγκυρα της ψυχης ασφαλη τε και βεβαιαν και εισερχομενην εις το εσωτερικον του καταπετασματος>> Εβρ ς,18

<<ας κρατωμεν την ομολογια της ελπιδος ασαλευτον διοτι πιστος ο υποσχεθεις και ας φροντιζωμεν περι αλληλων,παρακινουντες εις αγαπην και καλα εργα>> Εβρ ι,23-24

[kostas8888]

ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗ

Εκείνος πού απολαμβάνει τήν αγάπη, οπωσδήποτε θά ωφεληθή καί από τήν προσευχή. Καί πόσο μεγάλο αγαθό είναι αυτό φαίνεται από τό έξης' ό Παύλος, αυτός πού ανέβηκε στον τρίτο ουρανό, πού άκουσε ανέκφραστα λόγια, πού ξεπέρασε όλες τίς ανάγκες της ανθρωπινής φύσεως, πού στό μέλλον δεν κινδύνευε νά πέση, αλλά ήταν τέλεια εξασφαλισμένος, χρειαζόταν καί τήν προσευχή των μαθητών καί έλεγε'

"Νά προσευχεσθε καί σεις θερμά μαζί μου στό Θεό γιά μένα γιά νά γλυτώσω από εκείνους πού άπειθοΰν στό κήρυγμα του ευαγγελίου στην Ιουδαία" (Ρωμ. 15,30-31). Καί πάλι' "Προσευχεσθε ... καί γιά μένα γιά νά μοϋ δοθή λόγος, γιά νά μου άνοιξη δηλαδή ό Θεός τό στόμα" (Έφ. 6,19). Καί παντού τόν βλέπετε καί νά ζητά τίς προσευχές τών μαθητών καί νά τους ευχάριστη όταν τίς λάβη.

Γιά νά μή λέγη όμως κάποιος ότι από ταπεινοφροσύνη καταφεύγει στίς προσευχές τών μαθητών, δείχνει κατόπιν καί τήν δύναμι τών προσευχών τους λέγοντας'
"Ό Θεός μας γλύτωσε από τόσους θανάσιμους κινδύνους. "Εχουμε τήν ελπίδα Οτι καί στό μέλλον θά μας γλυτώση, άφοΰ καί σεις συνεργείτε μέ τίς προσευχές σας γιά μας, γιά νά έκφρασθή ή ευγνωμοσύνη από πολλούς γιά τή χάρι πού μας έκανε μέ τη σωτηρία μας" (Β' Κορ. 1,10-11).


Έάν όμως ή προσευχή τών πολλών έσωσε τόν Παύλο από τους κινδύνους, πώς δέν πρέπει νά ελπίζουμε καί μεΐς ότι θά ωφεληθούμε πολύ από τήν προστασία αυτή; Διότι, όταν προσευχώμαστε μόνοι μας, είμαστε αδύνατοι, όταν δμως συγκεντρωνώμαστε, γινόμαστε πιό δυνατοί καί παρακαλούμε τόν Θεό με τό πλήθος καί τήν συμμαχία.
'Ακόμη καί ένας βασιλιάς, πολλές φορές, όταν καταδικάση κάποιον σέ θάνατο, δέν υποχωρεί σέ έναν πού παρακαλεί γιά τόν κατάδικο' όταν όμως τόν παρακαλή ολόκληρη πόλι, τότε υποχωρεί' καί αυτόν πού ώδηγοΰσε στη λαιμητόμο, επειδή τόν παρακάλεσε ολόκληρο τό πλήθος τής πόλεως, τόν απαλλάσσει από τήν καταδίκη καί του χαρίζει τή ζωή. Τόσο μεγάλη είναι ή δύναμις τής Ικεσίας του πλήθους.

Γι' αυτό καί συγκεντρωνόμαστε όλοι μαζί εδώ, γιά νά παρακαλέσουμε τόν Θεό νά μας χαρίση μεγαλύτερη εύσπλαγχνία. Επειδή, όπως είπα παραπάνω, όταν προσευχώμαστε μόνοι μας, είμαστε αδύνατοι, ενώ μέ τόν σύνδεσμο τής αγάπης παρακαλούμε τόν Θεό νά μας δωση αυτά πού ζητάμε.

Αυτά όμως δέν τά λέγω χωρίς σκοπό, ούτε γιά τόν εαυτό μου μόνον, αλλά γιά νά έρχεσθε πάντα μέ προθυμία στίς συνάξεις αυτές καί νά μή λέτε: Δέν μπορώ νά προσευχηθώ στό σπίτι; Μπορεί καί στό σπίτι νά προσευχηθής, αλλά ή προσευχή δέν έχει τόση δύναμι, όση όταν γίνεται μαζί μέ τά συγγενικά σου μέλη' δέν έχει τόση δύναμι όση ν έχει όταν ολόκληρο τό σώμα τής Εκκλησίας ενωμένο σέ μία ψυχή άπευθύνη τήν δέησι στον Θεό, ενώ είναι παρόντες καί οι ιερείς καί αναφέρουν τίς προσευχές όλου του πλήθους.

[kostas8888]

Ή αγάπη του Θεοΰ προ και μετά την πτώσι

Και συ, αγαπητέ μου, σκέψου άπο τα επόμενα την άπειρη αγάπη του Θεού· πώς ό Αδάμ ανέτρεψε δλη την εντολή και παρεβηκε το νόμο, όμως ό Θεός, επειδή είναι φιλάνθρωπος και νικά με την καλωσύνη του τα παραπτώματα μας, δεν εσβυσε όλη την αξιοπρέπεια του, οΰτε αφαίρεσε άπο τον άνθρωπο όλες τις εξουσίες, άλλα άφησε εξω άπο την εξουσία του μόνο εκείνα τα ζώα, τα όποια δεν ήταν απαραίτητα για τις ανάγκες της ζωης.

Τά αναγκαία όμως και τα χρήσιμα ζώα και εκείνα που προσφέρουν υπηρεσίες στην ζωή μας, τά άφησε να είναι κάτω άπο την εξουσία και την υπηρεσία μας.

Γένεσιν Θ' ΕΠΕ 2,228-230. PG 53,79).

[kostas8888]

«Άμεσος έπέμβασις εις τον πεπτωκάτα»

Για να μάθης την φιλανθρωπία του Κυρίου, πρόσεξε το έξης· δεν ανέβαλε καθόλου την παρουσία του, 'ύΧα αμέσως μόλις είδε το γεγονός και το μέγεθος της άηγής, έσπευσε για την θεραπεία, για να μη μετατρέψη ή πληγή, άφοΰ ξαπλωθή, το τραύμα σε ανίατη κατά-ατασι· βιάζεται να προλάβη και αμέσως εμφανίζεται | στον τόπο της παραβάσεως, και οΰτε για μία στιγμή δεν σταμάτησε να φροντίζη τον άνθρωπο, κινούμενος άπό ιψ δική του αγάπη.
(Εις την Γένεσιν 1Ζ ΕΠΕ 2,450. PG 53,136).