Μια διευκρινιση για να μην παρεξηγηθουμε.
Γιατι πολλοι και το ισιο, για στραβο το βλεπουν εαν θελουν.
Οχι οτι μας ενδιαφερει, τι γυαλια φοραει ο καθενας, αλλα χαριν της αληθειας των πραγματων και μονο.
Δεν ειμαστε γενικα και αοριστα, και εκ των προτερων αντιθετοι στην συγκλιση και διεξαγωγη Συνοδου, ετσι απο χομπι.
Καθε αλλο. Η Συνοδικη λειτουργια ειναι η πεμπτουσια της εκκλησιαστικης ευταξιας.
Ετσι λειτουργει η Εκκλησια απο την Αποστολικη ηδη περιοδο. Ετσι λυνονται τα μειζονα θεολογικα-δογματικα θεματα εν Πνευματι Αγιω.
Δευτερευοντως λυνονται και ποιμαντικα, κανονιστικα, εορτολογικα, δικαιοδοσιες, διπτυχα, διαταξεις, και αλλα ζητηματα ταξεως και τυπικων.
Αρα η Συνοδος ως γεγονος ειναι ευπροσδεκτο, και ιστορικο συναμα.
Μεχρι εδω ολα καλα και αγια.
Ομως 1..
Μεσα στην ιστορια υπαρχουν Συνοδοι Οικουμενικες με κυρος και αυθεντια,
αλλα και ψευδοσυνοδοι-ληστρικες οπως σωστα τις απεκαλεσαν, που κοντεψαν να τιναξουν στον αερα το οικοδομημα της Εκκλησιας.
Τι θελω να πω; Το αυτονοητο, αυτο που αποφευγουν να τονισουν οσοι πετανε τις σκουφιες τους, μονο και μονο επειδη γινεται Συνοδος.
Απο μονη της μια Συνοδος δεν ειναι πανακεια. Α, εγινε η Συνοδος, τι ωραια, τελειωσαμε..
Μπορει να αποδειχθει ονειδος, μπορει να θεμελιωσει και την Πιστη εις τους αιωνες.
Και το ενα και το αλλο εχουν γινει στο παρελθον. Οποτε καποιοι ας μην πετανε στα ουρανια "ακομα δεν ειδαν τον Γιαννη", και τον βαπτισαν κιολας..
Ομως 2..
Αυτο που μας ενοχλει ειναι το ασαφες, το αμφισημο και διφορουμενο, μαλλον δε το κρυφιως σκοπουμενο, το νεφελωδες που οδηγει σε "δημιουργικη ασαφεια", οπως ελεγε μια ψυχη προσφατα, το "λιγο ειναι εκκλησιες οι αλλοι"," λιγο λιγοτερο εχουμε την αληθεια εμεις", και τα ατελειωτα "ηξεις αφιξεις" των προετοιμασμενων κειμενων, που μαλιστα δεν δοθηκε διεξοδικη μελετη επι αυτων απο κανεναν σχεδον, αφου ακομα και απο επισημα χειλη Εκκλησιων, αναφερεται οτι δεν μελετηθηκαν επαρκως και δεν εξηγηθηκαν επαρκως... Δραμα δηλαδη η κατασταση.
Πορεια εν ομιχλη εις γην αλλοτρια, ητοι εσωτερα ερημος καλειται, αναμεσω κρημνων και θηριων.. και οποιος αντεξει..
Ομως 3..
Η ατζεντα που υπαρχει δεν δικαιολογει σε καμμια περιπτωση συγκλιση Οικουμενικης Συνοδου, ως τετοιας, αλλα θα μπορουσε να συζητηθει σε μια Πανορθοδοξη Συνοδο, οπως και τελικα μας την παρουσιαζουν.
Εδω ομως γεννιεται το εξης καθοριστικο ερωτημα.
Γιατι αφου η ατζεντα δεν ειναι τοσο κρισιμη, που να αποτελει ευλογη αιτια για εκφορα καθολικου λογου αυθεντιας και κυρους, τετοιου, ως, μονο μια Οικουμενικη Συνοδος μπορει να θεμελιωσει ιστορικα, και να δεσμευσει τις γενιες που ερχονται, απαιτεται υπογραφη και δεσμευση απο ολες τις Εκκλησιες, ακομα και απο αυτους που δεν συμφωνουν, απλα τους δινεται το δικαιωμα να γραφθει καπου στα περιθωρια των πρακτικων οτι σε μια δεδομενη στιγμη ειχαν επιφυλαξεις;
Προς τι η σπουδη λοιπον, να δεσμευθουν ολοι, ειτε θελουν, ειτε δεν θελουν, προς την αλλαγη, -κυριως εδω ειναι το ζητουμενο- της θεωρησης των σχεσεων και της αξιολογησης απο την Μια Αγια Αποστολικη και Καθολικη - Ορθοδοξη Εκκλησια των αλλων οπου γης ομολογιων-δογματων;
Αρα ειναι προσχεδιασμενο, να γινει ετσι, με προσχημα την Συνοδο,
δηλαδη εχουμε αυτο που λεμε και στην θεολογικη-φιλοσοφικη γλωσσα, "ληψη του ζητουμενου",
δηλαδη προ-καθορισμο, μεσω μιας φορμαλιστικης διαδικασιας, του επιθυμητου αποτελεσματος, με προκαλυμμα μια δηθεν ανεπηρεαστη και ελευθερη συναθροιση και διαλεκτικη των θεσεων.
Κατι σαν το αναποδραστο πεπρωμενο, την αρχαια ειμαρμενη, η το κισμετ των ανατολικων, που ετσι ειναι να γινει, τι να κανουμε,
αλλα ας το συζητησουμε και λιγο, ομως, να μην καρφωνομαστε κιολας.
Με αλλα λογια στηνω το παιχνιδι ετσι, ωστε ολοι να ερθουν εκει που το παω εγω.
Με ακομα πιο απλα λογια, εχουμε αυτο που κανει ο Παπας, αλλα σε ορθοδοξη εισαγομενη εκδοση.
Δηλαδη: Μιλατε, μιλατε εσεις, πειτε οτι θελετε, εγω θα βγαλω την αποφαση.. Αλλα να με ευχαριστειτε γιατι σας ακουσα πρωτα..
Αυτα δεν τα εχουμε βγαλει απο την κοιλια μας, συζητιουνται ειτε δημοσια,
ειτε στο παρασκηνιο απο τους απλους πιστους, εως τους ιερεις,
απο τους μοναχους και τους ηγουμενους των, μεχρι τους προκαθημενους των κατα τοπους Εκκλησιων.
Υπαρχει εκδηλη και δικαιολογημενη ανησυχια. Δεν ειναι επιπολαια, ουτε επιθετικη χωρις λογο.
Ειναι πολυ πονηρες οι μερες, παντα ηταν, αλλα η εποχη μας, ειναι εποχη της απολυτης και τραγικης συγχυσεως και ισοπεδωσεως αξιων,
ηθων, δογματων, και γενικως των θεμελιων της ανθρωπινης εν Χριστω θεωρουμενης υποστασης σε καθε επιπεδο.
Αυτα.
υ.γ.
Eπειδη κανεις δεν ειναι αλαθητος, αφηνουμε τωρα, να περασουν οι μερες,
και να επεκτεινουμε τις κρισεις μας, η να παραδεχθουμε τα λαθη μας,
ομως φοβομαστε οτι θα πραγματα θα γινουν μαλλον χειροτερα..
Μακαρι να εχουμε πεσει εξω σε ολα, και να ξεφτιλιστουμε, δημοσια,
αρκει να μην γινει ζημια στην Εκκλησια και στις ψυχες των ανθρωπων,
να μην φθασει να σκανδαλιστει ουτε ενας απλος πιστος.
Γιατι τοτε θα πρεπει να ψαξουν μερος, εκτος του γνωστου εως τωρα συμπαντος,
για να κρυφθουν καποιοι μεγαλοσχημοι.
Ευχομαστε και παρακαλουμε.
Ο Κυριος Ιησους Χριστος, να διαφυλαξει την ασπιλη Νυμφη Εκκλησια Του, αλωβητη,
Το Πνευμα το Αγιον να φωτισει μην γινει ζημια εστω σε μια ψυχη, και στην Πιστη,
κατ'ευδοκιαν του Πατρος, Του Οποιου ας γινει το Παναγιο και Παναγαθο θελημα.
Αμην.
Ιδωμεν..