"Αγιον Ορος" Χριστιανικό Ορθόδοξο Φόρουμ

MARIAM έγραψε:"
Lovethink να μου επιτρέψεις να γράψω αυτό που μόλις σκέφτηκα...
Μην πάμε μακριά. Βλέπουμε τους συγγενείς μας, και κοσμικούς γνωστούς μας. Ούτε μισή ώρα δεν αντέχουν μέσα σε μία εκκλησία. Υποφέρουν, θέλουν να φύγουν. Τρώγονται με τα ρούχα τους. Ψάχνουν προσχήματα να αποχωρήσουν ή να μην πατήσουν το πόδι τους καθόλου ει δυνατόν.
;
[/u]

Ε καλά σχετικό αυτό
Διότι άμα είσαι ψόφιος από τη δουλειά , και ψέλνουν με τη ντουντούκα ψάλτες 75 χρονών και πάνω που δεν καταλαβαίνεις γρι από ότι λένε και ο παπάς είναι παπατρέχας και δεν ακούς τίποτα παρά ένα μπουρμπουρμπουρ και έχει ζέστη αποπνιχτική και σου'ρχετε να πέσεις κάτω να διπλωθείς ...........

Ναι είναι μια πολύ σωστή άποψη κι αυτή.
Εχω κι εγώ πρόβλημα μ'αυτό το ζήτημα.
Ανοίγεις εδώ ένα μεγάλο θέμα.
Μόνο μέσα στην Εκκλησία μας υπάρχει ο Χριστός.
Και στην κυριακάτικη Θ.λειτουργία είτε με τους γέρους ψάλτες είτε με τους νεότερους και καλίφονους, ο πιστός δεν πρέπει να απουσιαζει.
Τα λόγια είναι τα ίδια και το μυστήριο επίσης πανταχού της γης.
Για το θέμα που σου είπα (παραπάνω) πιστεύω πως είναι χρέος κάθε ορθόδοξου να ψάχνεται. Δηλ. Να ψάχνει την εκκλησία που θέλει να πηγαίνει (το χώρο που θα τον αναπαύσει). Να ψάχνει το θ. λόγο γενικότερα από τα κυρήγματα. Να μην επαναπαύεται ποτέ.
Αν και προσωπικά έχω βρει ένα μοναστηράκι-super (χωρίς μεγάφωνα κλπ.) κι εκκλησιαζομαι εκεί, δεν μ'έχει ακολουθήσει ποτέ και κανεις (από φίλους & γνωστους) παρόλο που εξεπίτηδες κάνω την πρόσκληση...
Μην ξεφύγουμε ενταλώς απ'το θέμα μόνο...

Τι είναι η κόλαση;

αἰώνια κατάσταση μακριά ἀπό φῶς ἀγάπη καί χάρη τοῦ Θεοῦ

γιατί θά ἔχουν τόσο αὐστηρή τιμωρία οἱ ἁμαρτωλοί;

ὄχι γιατί ὁ Θεός θέλει να τούς τιμωρήσει, ἀλλά θά χαθοῦν ἀπό δική τους θέληση. «χάνονται γιατί δέν δέχθηκαν νά ἀγαπήσουν τήν ἀλή­θεια, ὥστε νά σωθοῦν» (Β΄ Θεσ. β΄ 10)

πῶς θά ζοῦν ἐκεῖ οἱ ἄνθρωποι;

θά παραδοθοῦν στόν αἰώνιο θάνατο καί στά αἰώνια βάσανα

α) μαζί μέ τούς δαίμονες καί ὅλους τούς ἀσεβεῖς,

β) ἀφόρητη ζωή, ντρο­πή, πικρές ἀναμνήσεις, ἀτέ­λει­ωτος πόνος χωρίς ἀνακούφιση, ἀνεκ­πλή­­ρω­τες ἐπιθυμίες,

γ) χωρίς Θεό, χωρίς ἐλπίδα Θεοῦ. τό φῶς τοῦ Θεοῦ θά εἶναι γι᾿ αὐτούς φω­τιά, θά καίγονται ἀπό τήν παρουσία τοῦ Θεοῦ, γιατί δέν κα­θά­ρισαν τήν ψυχή τους ἀπό τά πάθη, αὐτό θά εἶναι ἡ δική τους κόλαση.

Γρηγόριος Παλαμᾶς: «δέν ὑπάρχει παράδεισος καί κόλαση ἀπό ἄποψη Θεοῦ ἀλλά ἀπό ἄποψη ἀνθρώπων»

Μέ­γας Βα­σίλειος:

«ὁ Θεός δέν ἔκανε κόλαση, γιατί ὁ Θεός δέν δη­μι­ούρ­γησε τό κακό».

Γρη­γόριος Θεολόγος: «ὁ Θεός στή Δευτέρα Πα­ρου­σία θά ἀγαπᾶ ὅλους τούς ἀνθρώπους καί ὅπως τώρα ἀνατέλλει τόν ἥλιο ἐπί δικαίους καί ἀ­δίκους, ἔτσι καί τότε θά στέλνει τή χάρη του σέ ὅλους τούς ἀν­θρώ­πους καί τούς ἁ­­­μαρτωλούς καί τούς δικαίους.Ἀλλά οἱ ἁμαρτωλοί, ἐ­πει­δή δέν θά ἔχουν ἀποκτήσει ὅραση πνευματική, θά αἰσθάνονται τήν καυστική ἰδι­ό­τη­τα τοῦ φωτός, θά τούς καίει. καί αὐτό θά εἶναι ἡ κόλασή τους. Θά βλέπουν τόν Θεό ἀλλά δέν θά ἔχουν μέθεξη Θεοῦ, ἐνῶ οἱ δίκαιοι ἐπει­δή θά ἔχουν καθαρθεῖ ἐσωτερικά, θά βλέπουν τόν Θεό καί συγ­χρόνως θά ἔχουν μέθεξη Θεοῦ. Καί αὐτός θά εἶναι ὁ Παράδεισος»

Γρηγόριος Παλαμᾶς: «αὐτό γίνεται καί στή θεία κοινωνία, ὅσοι ἔχουν καθαρθεῖ δέχονται τά δῶρα ὡς φῶς καί ζωή, ἐνῶ γιά ὅσους δέν ἐχουν καθαρθεῖ γίνονται ὡς φωτιά. τό ἴδιο θά γίνει καί στή Β΄ Πα­ρου­σία»

φῶς ἤ φωτιά: ἑπομένως τό πρόβλημα τοῦ ἀνθρώπου δέν εἶναι νά δεῖ τόν Θεό κατά τήν Δευτέρα Παρουσία, ἀλλά ὁ Θεός νά γίνει γι᾿ αὐτόν Φῶς καί ὄχι φωτιά.

πῦρ ἄσβεστον: ἀνικανοποίητα πάθη, σκώληξ ἀκοίμητος: οἱ τύψεις

σκότος ἐξώτερον: ἡ ἀπουσία Θεοῦ, τρυγμός: παρουσία διαβόλου

ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ



τί εἶναι ὁ παράδεισος;

ἡ εὐτυχισμένη κατάσταση τῶν δικαίων μετά τήν Δευτέρα Παρουσία

ποιοί θά βρίσκονται ἐκεῖ;

1. οἱ ἅγιοι καί οἱ πιστοί πού ἀγάπησαν τό Χριστό καί ἔ­ζη­σαν κα­τά τό ἅγιο θέλημά του

2. ὅσοι ἀγωνίσθηκαν κατά τό μέτρο τῶν δυνάμεων τους

3. ὅσοι δέν γνώρισαν τόν Χριστό ἀλλά ἀγωνίσθηκαν σύμφωνα μέ τό νόμο τῆς συνειδήσεως τους

4. ὅλοι οἱ μετανοημένοι ἁμαρτωλοί

πῶς θά εἶναι ἐκεῖ ἡ αἰώνιος αὐτή ζωή;

μιά ζωή τόσο εὐτυχισμένη, πού δέν μποροῦμε νά συλ­λά­βου­με

(Α΄ ᾿ Ιωάν γ΄ 2), (Β΄ Κορ. ιβ΄ 2,4), (Ματθ. ιγ΄ 43), (Α΄ Κορ. ιε΄ 28)

ἀπαλλαγή ἀπό τίς ὑλικές διαστάσεις

χωρίς κούραση

χωρίς χρόνο καί χῶρο

ὅλα τά πνευματικά ἀγαθά

ἀπουσία λύπης, χαρά, εὐτυχία, πληρότης

ζωή καί δράση

κοινωνία ἀγάπης

ὅλοι μαζί

συνάντηση συγγενῶν

ἀγάπη πνευματική

κοινωνία Θεοῦ, θέωση

φῶς, ὅραση πρόσωπον πρός πρόσωπον

δόξα ἀνάλογη, «ἀστήρ ἀστέρος διαφέρει ἐν δόξῃ»

μετοχή κατά τό μέτρο τῆς δεκτικότητος

Πηγή xfd.gr

Άγιος είναι ο σεσωσμένος και όχι μόνο ο επίσημα αναγνωρισμένος Άγιος της Εκκλησίας. Κατα συνέπεια μόνο Άγιοι θα μπουν στον Παράδεισο, δηλαδή κάθε ένας που κρίθηκε και εκλέχθηκε ως τέτοιος απο τον Θεό, είτε μπήκε την δωδεκάτη ώρα, όπως λίγο πολύ ελπίζει σε αυτό το 99% απο εμάς, είτε προορίσθηκε τολμώ να πω απο την κοιλιά της μητέρας του ή εν πάσει περιπτώσει έδειξε τα Άγια σημάδια ήδη απο την παιδική του ηλικία και άρα απο την πρώτη ώρα.

Μια παρατήρηση που θα ήθελα να κάνω είναι η εξής: Δέχομαι ότι ο silver "αρπάζει" αμέσως σε πολλές περιπτώσεις. Μόνο που συχνά παραθέτει επιχειρήματα απευθείας Γραφικά και απάντηση Γραφική ως συνήθως δεν λαμβάνει.

Κάθε κτίσμα έχει ύλη και σώμα. Αυτό ισχύει και για τον λεγόμενο πνευματικό κόσμο και δεν νομίζω ότι αυτό αλλάζει στην θριαμβεύουσα Εκκλησία. Οι Άγγελοι για παράδειγμα, όντες κτιστοί και ενσώματοι, χαρακτηρίζονται ασώματοι συγκριτικά με τον άνθρωπο και αυτό είναι και η πατερική διδασκαλία. Όποιος έχει αμφιβολία ας ανατρέξει στον Τωβίτ.

Η Κόλαση είναι ρητά ο τόπος που ετοιμάσθηκε για τον Πονηρό και τους Αγγέλους αυτού. Δεν συνιστά τόπο βασιλείας του πονηρού αλλά τόπο Κρίσεως αυτού.

Δεν πείσθηκα ότι μιλάμε για άυλες πραγματικότητες. Για ποιο λόγο να υφίστανται άυλες πραγματικότητες, όταν προορίζονται για κτιστές, ενσώματες έστω και σε "πνευματική" κατάσταση υπάρξεις;

Φυσικά δεν μιλάω για κοσμικές απολαύσεις ή τιμωρίες όπως για παράδειγμα ο Ισλαμικός παράδεισος. Η κοινωνία και η απουσία του Θεού θα είναι το χαρακτηριστικό στοιχείο της επιβραβεύσεως και της επιτιμήσεως του Θεού, απέναντι σε ζώντες και κεκριμένους.

Το γεγονός αυτό διηγήθηκε ο πνευματικός Παπα - Ακάκιος από την Καψάλα, άνθρωπος πολύ ενάρετος και φιλαλήθης, ο οποίος και τον άνθρωπο που είδε τους αγίους αυτούς γνώρισε, και ο οποίος του διηγήθηκε την υπόθεση αυτή όπως λεπτομερώς έγινε.


Τρία χρόνια άρρωστος ή τρεις μέρες στην κόλαση


Ο συνασκητής του Γέροντος Δαμάσκηνου στον Αγιοβασίλη πάτερ Ιωάννης, υποτακτικός του Γέροντος Ιωσήφ, διηγήθηκε το ακόλουθο γεγονός, που έλαβε χώρα πριν από 70 χρόνια στην Ρωσική Σκήτη του Αγίου Ανδρέου στο λεγόμενο «Σεράγιον» ως εξής:


Ένας αδελφός της Σκήτης αυτής Ρώσος Μοναχός, αρρώστησε βαριά και τον θέριζαν δριμύτατοι πόνοι και παρακαλούσε το θεό να τον θεραπεύσει, οπόταν βλέπει επάνω από το κρεβάτι του έναν Άγγελο, ο οποίος του είπε: «Πάτερ, τι προτιμάς; Θέλεις να μείνεις στο κρεβάτι που είσαι με τους πόνους αυτούς άρρωστος τρία χρόνια; Ή προτιμάς να μείνεις στην Κόλαση τρεις μέρες και να γίνεις καλά;


Ο άρρωστος του είπε: «Αφού είναι για τρεις μέρες μόνο, καλύτερα προτιμώ την Κόλαση».


Αμέσως βρέθηκε σε τόπο «αφάτου οδύνης και ανυπόφορων βασάνων», εκεί ήταν τρομερά τα κολαστήρια, διότι μετά από λίγη ώρα βλέπει πάλι τον Άγγελο, ο οποίος τον ρώτησε: «Πώς είσαι Γέροντα; είναι καλά εδώ;» Κι ο Μοναχός απεκρίθη: «Με ρωτάς πώς περνώ που αντί τρεις ημέρες πού μου είπες ότι θα μείνω στην Κόλαση και τώρα έχω τριακόσια ολόκληρα χρόνια με φριχτά και ανυπόφορα βάσανα;» Και τότε ο Άγγελος του είπε: «Αδελφέ ακόμη δεν πέρασε μισή ώρα και λες πώς έχεις τριακόσια χρόνια;»

Φανταστείτε τριακόσια χρόνια, ούτε για μισή ώρα δεν λογαριάστηκαν, οι τρεις ημέρες πόσοι αιώνες θα ήταν;


Και ο Μοναχός είπε στον Άγγελο, «γρήγορα σε παρακαλώ να με πάς στο κρεβάτι του πόνου καλύτερα εκεί να βασανίζομαι τρία χρόνια παρά εδώ στην φοβερή αυτή Κόλαση τρεις μέρες».


Τότε ο Άγγελος έκανε την επιθυμία του Μονάχου και τον επανέφερε στο κρεβάτι του, όπου έμεινε επί τρία χρόνια άρρωστος.

Ο Γέροντας Παΐσιος για τη μέλλουσα ζωή:

"Η μέλλουσα ζωή

- Γέροντα, έφερα γλυκά να κεράσετε.
- Δες πως χαίρονται! Στην άλλη ζωή θα λέμε: «Με τι χαζά χαιρόμασταν: Τι μας συγκινούσαν τότε!». Ενώ τώρα σκιρτάει η καρδιά γιʼ αυτά.
- Γέροντα, πως θα το καταλάβουμε αυτό από τώρα;
- Άμα το καταλάβετε αυτό από τώρα, δεν θα το πήτε μεθαύριο στην άλλη ζωή. Πάντως, όσοι βρίσκονται εκεί επάνω, καλά περνούν. Ξέρεις τι εργόχειρο κάνουν εκεί στον Ουρανό; Συνέχεια δοξολογούν τον Θεό,
- Γέροντα, γιατί το σώμα του νεκρού λέγεται «λείψανο»;
- Γιατί είναι ό,τι μένει εδώ στην γη από τον άνθρωπο μετά τον θάνατο. Ο κυρίως άνθρωπος, που είναι η ψυχή, φεύγει στον Ουρανό. Στην μέλλουσα Κρίση θα αναστήση ο Θεός και το σώμα, για να κριθή με αυτό ο άνθρωπος, γιατί με αυτό έζησε και αμάρτησε. Στην άλλη ζωή όλοι θα έχουν το ίδιο σώμα – πνευματικό σώμα -, το ίδιο ανάστημα, και οι κοντοί και οι ψηλοί, την ίδια ηλικία, και οι νέοι και οι γέροι και τα μωρά, αφού η ψυχή είναι ίδια. Θα υπάρχη δηλαδή μια αγγελική ηλικία.
- Γέροντα, στην άλλη ζωή όσοι θα είναι στην Κόλαση θα βλέπουν αυτούς που θα είναι στον Παράδεισο;
- Κοίταξε, όπως αυτοί που είναι την νύχτα έξω στο σκοτάδι βλέπουν όσους είναι μέσα σε ένα δωμάτιο φωτισμένο, έτσι και όσοι θα βρίσκωνται στην κόλαση θα βλέπουν όσους θα είναι στον Παράδεισο. Και αυτό θα είναι μεγαλύτερη κόλαση. Όπως πάλι όσοι την νύχτα είναι στο φως, δεν βλέπουν αυτούς που είναι έξω στο σκοτάδι, έτσι και αυτοί που θα βρίσκωνται στον Παράδεισο δεν θα βλέπουν αυτούς που θα είναι στην κόλαση. Γιατί, αν έβλεπαν τους κολασμένους, θα πονούσαν, θα θλίβονταν για την ταλαιπωρία τους, και δεν θα απολάμβαναν τον Παράδεισο, αλλά εκεί «ουκ έστι πόνος...». Και όχι μόνο δεν θα τους βλέπουν, αλλά ούτε θα θυμούνται αν είχαν αδελφό ή πατέρα ή μητέρα, αν δεν είναι κι εκείνοι στον Παράδεισο. «Εν εκείνη τη ημέρα απολούνται πάντες οι διαλογισμοί αυτού» λέει ο Ψαλμωδός. Γιατί, άμα, τους θυμούνται, πως θα είναι Παράδεισος; Αυτοί μάλιστα που θα είναι στον Παράδεισο, θα νομίζουν ότι δεν θα υπάρχουν άλλοι άνθρωποι, ούτε θα θυμούνται τις αμαρτίες που είχαν κάνει. Γιατί, αν θυμούνται τις αμαρτίες τους, δεν θα αντέχουν από φιλότιμο στην σκέψη ότι λύπησαν τον Θεό.
Η ποσότητα πάλι της χαράς του καθενός στον Παράδεισο θα είναι διαφορετική. Άλλος θα έχη μια δαχτυλήθρα χαρά, άλλος ένα ποτήρι, άλλος μια ολόκληρη δεξαμενή. Όλοι όμως θα αισθάνωνται πλήρεις και κανένας δεν θα ξέρη το μέγεθος της χαράς, της αγαλλιάσεως, του άλλου. Τα κανόνισε έτσι ο Καλός Θεός, γιατί, αν γνώριζε ο ένας ότι ο άλλος έχει περισσότερη χαρά, δεν θα ήταν τότε Παράδεισος, επειδή θα υπήρχε το «γιατί εκείνος να έχη περισσότερη χαρά και εγώ λιγώτερη;». Δηλαδή καθένας θα βλέπη στον Παράδεισο την δόξα του Θεού ανάλογα με την καθαρότητα των οφθαλμών της ψυχής του. Η ορατότητα όμως δεν θα καθορισθή από τον Θεό, αλλά θα εξαρτηθή από την δική του καθαρότητα.
- Γέροντα, μερικοί δεν πιστεύουν ότι υπάρχει κόλαση και Παράδεισος.
- Δεν πιστεύουν ότι υπάρχει κόλαση και Παράδεισος; Πως είναι δυνατόν οι νεκροί να μείνουν στην ανυπαρξία, αφού είναι ψυχές; Ο Θεός είναι αθάνατος και ο άνθρωπος είναι κατά χάριν αθάνατος. Επομένως αθάνατος θα είναι και στην κόλαση. Ύστερα τον Παράδεισο και την κόλαση τα ζη η ψυχή μας σε έναν βαθμό και από αυτήν την ζωή, ανάλογα με την κατάσταση στην οποία βρίσκεται. Όταν κάποιος έχη τύψεις συνειδήσεως και νιώθη φόβο, ταραχή, άγχος, απελπισία, ή είναι κυριευμένος από μίσος, από φθόνο κ.λπ., τότε ζη την κόλαση. Ενώ, όταν μέσα του υπάρχη αγάπη, χαρά, ειρήνη, πραότητα, καλωσύνη κ.λπ., τότε ζη τον Παράδεισο. Όλη η βάση είναι η ψυχή, γιατί αυτή είναι που αισθάνεται και την χαρά και τον πόνο. Να, πήγαινε σε έναν πεθαμένο και πες του τα πιο ευχάριστα πράγματα λ.χ. «ήρθε ο αδελφός σου από την Αμερική» κ.λπ., δεν θα καταλάβη τίποτε. Αν του σπάσης τα χέρια, τα πόδια, πάλι δεν θα καταλάβη. Επομένως η ψυχή είναι που αισθάνεται. Αυτά όλα δεν τους προβληματίζουν; Ή, ας υποθέσουμε, βλέπεις ένα ωραίο, ένα ευχάριστο όνειρο, χαίρεσαι, χτυπάει γλυκά η καρδιά σου και δεν θέλεις να τελειώση. Ξυπνάς και στενοχωριέσαι, γιατί ξύπνησες. Ή βλέπεις ένα άσχημο όνειρο, ότι έπεσες λ.χ. και έσπασες τα πόδια σου, και υποφέρεις, κλαις. Από την αγωνία σου ξυπνάς με δάκρυα στα μάτια, βλέπεις ότι δεν έπαθες τίποτε, και λες: «Ευτυχώς όνειρο ήταν!». Δηλαδή συμμετέχει η ψυχή. Από ένα άσχημο όνειρο υποφέρει κανείς περισσότερο από ό,τι στην πραγματικότητα, όπως και ο άρρωστος υποφέρει πιο πολύ την νύχτα απʼ ό,τι την ημέρα. Έτσι και όταν πεθάνη ο άνθρωπος, αν πάη στην κόλαση, θα είναι πιο οδυνηρό. Σκεφθήτε να ζη κανείς ένα αιώνιο εφιαλτικό όνειρο και να βασανίζεται αιώνια! Εδώ δεν μπορείς να αντέξης για λίγα λεπτά ένα άσχημο όνειρο, άντε τώρα αιώνια – Θεός φυλάξοι – να είσαι μέσα στην θλίψη. Γιʼ αυτό καλύτερα να μην πάμε στην κόλαση. Εσείς τι λέτε;
- Τόσον καιρό, Γέροντα, κάνουμε αγώνα να μην πάμε στην κόλαση, λέτε, εκεί να καταλήξουμε;
- Αν δεν έχουμε μυαλό, εκεί θα πάμε. Εγώ εύχομαι ή όλοι στον Παράδεισο ή κανένας στην κόλαση... Καλά δεν λέω; Είναι πολύ βαρύ, μετά από όσα έκανε ο Θεός για μας τους ανθρώπους, να πάμε στην κόλαση και να Τον λυπήσουμε. Ο Θεός να φυλάξη, όχι μόνον άνθρωπος, αλλά ούτε πουλί να μην πάη στην κόλαση.
Ο Καλός Θεός ας μας δώση καλή μετάνοια, για να μας βρη ο θάνατος σε καλή πνευματική κατάσταση και να αποκατασταθούμε στην Ουράνια Βασιλεία Του. Αμήν."

Από το βιβλίο:

"ΨΕΙΓΜΑΤΑ ΧΡΥΣΟΥ - Από τους λόγους του Γέροντος Παΐσίου του Αγιορείτη" Eκδόαεις ΜΑΡΚ, http://nikolaos.6te.net/pdf/gerontas_pa ... reitis.pdf

Ο Χαρισματούχος Αγιορείτης Ιερομόναχος ασκητής και Ησυχαστής Εφραίμ Κατουνακιώτης, είχε πεί μπροστά μου και μπροστά σε πολλούς άλλους:

«Όταν ήμουν νέος Μοναχός, μία μέρα επισκέφτηκα την κόλαση.
Με όσα είδα εκεί ( εννοείται, άσχημα ), αποφάσισα να αλλάξω ζωή ( εννοείται, και να γίνω προσεκτικότερος )».

Επίσης μία στενή συγγενής μου, μια μέρα ( όταν ήταν νέα κοπέλα ) επισκέφτηκε την κόλαση.
Αυτή η γυναίκα είχε διηγηθεί πολλές φορές, και σε πολλούς ανθρώπους, ό,τι είχε δεί ( άσχημο ) στην κόλαση.

Διαβασα ενα κειμενο πριν και σας μεταφερω ενα κομματι που
τοποθετει τα πραγματα στην πραγματικη τους διασταση
με μια συγκλονιστικη περιγραφη-απομαγνητοφωνημενη συνεντευξη !

Αν μπορουσατε να σχολιασετε κατι ακομη καλυτερα !

ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΛΗΘΕΙΑ Η ΚΟΛΑΣΗ;

Θά παραθέσουμε τώρα μία απομαγνητοφωνημένη συνέντευξη, όπως τήν βρήκαμε σέ ένα ηχητικό ντοκουμέντο, κασέτα θαυμάτων, τής Παναγίας τής Μαλεβή, μιάς εικόνας μέ έναν παράξενο τρόπο συμπεριφοράς, γιά τήν οποία λεπτομερώς αναφέρουμε , στήν στήλη "Tώ καιρώ ετούτω "

Είναι μία μαρτυρία, ότι ένας άλλος κόσμος μάς περιμένει, μέσα από μία διαδικασία, ελέγχου καί Κρίσεως...

Μιλάει η ασθενής.

"Ημουν πολύ καλά όταν μού παρουσιάσθηκε μία μικρή αιμορραγία. Μέ πίεσαν καί πήγα στόν γιατρό, τό είχα σάν αστείο εγώ, βρέθηκε όμως πράγματι ένα μικρό ινομύωμα. Ομως μετά, μού είπε ο γιατρός, ότι τό αίμα δέν είναι από τό ινομύωμα, αλλά προέρχεται από πολύποδα. Θά κάνεις μία απόξεση καί θά γίνεις καλά, μέ καθησύχασε ...

Εκανα πράγματι τήν απόξεση κάναμε καί κάποιες άλλες αναλύσεις, βρέθηκαν σχετικά καλές, καί καταλήξαμε μέ τόν γιατρό, ότι άν ήθελα, μπορούσα καί νά μή κάνω τήν εγχείρηση.

Ομως, ένα βράδυ είδα στόν ύπνο μου ότι μέ είχαν στό χειρουργείο. Αυτό μέ έβαλε σέ σκέψεις, μήπως ήταν κάποια προειδοποίηση. Δούλευα τότε σέ μιά κλινική καί συζητώντας μέ μία συνάδελφο, μού είπε νά πάω νά εγχειρισθώ.

Παρακαλούσα τήν Παναγία μία βδομάδα νωρίτερα νά μέ βοηθήσει, καί νά μού δείξει άν πρέπει νά εγχειρισθώ ή όχι. Δυσκολεύθηκα αρκετά στήν προετοιμασία ναρκώσεως, τόσο, πού απορούσαν καί οι γιατροί βλέποντάς με άγρυπνη.

ΚΙ΄ ΟΜΩΣ , ΘΑ ΥΠΑΡΞΕΙ ΕΛΕΓΧΟΣ...

Οπως βρισκόμουν ξύπνια, ξαπλωμένη στό κρεββάτι, βλέπω μπροστά μου δυό άγνωστα πρόσωπα, όχι γιατρούς. Μού λένε,

-- Πάμε..

-- Πού θά πάμε, τούς λέω, θά γίνει εγχείρηση τώρα.

-- Πάμε, θά γίνει καί η εγχείριση...

Τήν ώρα όμως πού μού έλεγαν αυτά, ξεκίνησε από τό στόμα τους κάτι σάν μουσική, μέ λέξεις συνεχώς επαναλαμβανόμενες " η εγχείριση θά γίνει, η εγχείριση θά γίνει ..."

Ητανε λέξεις ανακατεμένες μέ μουσική έτσι καθώς περπατούσαμε στόν διάδρομο. Φθάσαμε κάπου, καί ανεβαίνοντας τρία σκαλιά, τά μέτρησα, άνοιξε μία πόρτα καί μπήκαμε σέ ένα γραφείο. Ηταν καθισμένος εκεί ένας άνθρωπος.

Δέν μπορούσα νά διακρίνω τό πρόσωπό του, έβλεπα όμως τό σώμα καί τά χέρια του πάνω στό γραφείο. Δίπλα του υπήρχε ένα πακέτο, σάν μπλόκ λογιστικών αποδείξεων. Κρατούσε ανοιχτό ένα βιβλίο, μεγέθους Ευαγγελίου τό οποίο καί συμβουλεύτηκε, πρίν μέ ρωτήση,

-- Είσαι παντρεμένη;

-- Ναί.

-- Εχεις παιδιά;

-- Ναί.

-- Πόσα παιδιά έχεις;

-- Τρία.

-- Ήσουν πιστή στό στεφάνι σου;

-- Μάλιστα !

-- Γιατί 3 παιδιά; Τού λέω πάλι κλαίγοντας,

-- Τρία.

-- Θέλω νά μού εξηγήσεις, μού λέει, γιατί μόνο τρία παιδιά; Είχες κάνει εκτρώσεις;

-- Οχι. Εκανα μία, αλλά δέν γνώριζα ότι ήταν αμαρτία. Τό εξομολογήθηκα όμως σέ ιερέα...

Μόλις είπα, ότι τό εξομολογήθηκα σέ ιερέα, υπέγραψε βιαστικά τό δελτίο αποδείξεων, έκοψε τό χαρτί καί τό έδωσε στόν δεξιό συνοδό μου.

-- Πάμε, μού λένε οι συνοδοί μου.

( Εν τώ μεταξύ, η μουσική καί οι λέξεις " η εγχείριση θά γίνει " ακούγονταν συνεχώς ). Μπήκαμε σέ δεύτερο γραφείο. Μέ ρωτούν πάλι.

-- Εκκλησιάζεσαι;

-- Μάλιστα.

-- Εξομολογείσαι;

-- Ναί.

-- Κοινωνάς;

--Μάλιστα.

-- Νηστεύεις; Λέω πάλι,

-- Μάλιστα.

Υπέγραψε καί αυτός στίς αποδείξεις πού είχε μπροστά του, έκοψε τό χαρτί καί τό έδωσε στόν δεξιό συνοδό μου. Ξεκινήσαμε τώρα γιά τό τρίτο γραφείο. Εκεί, είδα διαφορετικά φώτα, άλλες διακοσμήσεις...

Αρχισα νά σκέπτομαι μήπως έγινε η εγχείριση καί έχω πεθάνει καί βρίσκομαι στήν άλλη ζωή, γιατί έβλεπα άλλα πράγματα, άλλο κόσμο, έξω από τήν ζωή πού καθημερινά βλέπουμε. Προσπαθούσα νά καταλάβω άν ήμουνα σέ μέρος πού ήταν μέ τόν Θεό, ή μέ πήγαιναν γιά τήν Κόλαση.

Σηκώθηκε ξαφνικά ένας δυνατός αέρας, σάν σίφουνας, καί πρόσεξα ανάμεσα στά ανακατωμένα φύλλα τών δένδρων, πολύχρωμα μικρά σταυρουδάκια νά στριφογυρίζουν στόν αέρα. Η θέα τών Σταυρών μέ καθησύχασε. Μπήκαμε στό τρίτο γραφείο. Μέ ρωτούν πάλι,

-- Κάνεις βοήθειες ; ( ελεημοσύνες )

-- Είμαι φτωχιά, αλλά ότι μπορώ κάνω...

-- Επισκέπτεσαι ανάπηρους, φτωχούς, αρρώστους;

-- Κάνω καί τήν νοσοκόμα, καί μού αρέσει νά περιποιούμαι αρρώστους, γι΄αυτό πάω...

Υπόγραψε κι΄αυτή τήν απόδειξι καί τήν έδωσε στούς συνοδούς μου. Πήγαμε στό τέταρτο γραφείο. Μέ ρωτάνε εκεί,

-- Μήπως είσαι "αρπαώνης " ( Κυπριακή διάλεκτος, "γραπώνεις, αρπάζεις" ).
Αυτή τήν λέξι όμως, προσωπικά, δέν τήν είχα ακούσει ποτέ μου. Τού λέω,

--Τί σημαίνει αυτό κύριε; Δέν τήν ξέρω αυτή τήν λέξη...

-- " Αρπαώνεις, αρπαώνεις ; " μού λέει.

-- Δηλαδή άν αρπάζω, άν κλέβω , θέλεις νά πείς;

-- Ναί.

-- Αμα είναι καί πεινάω, τού λέω, τά παίρνω. Αμα είναι, καί κάτι πού δέν τό έχω, αλλά τό βρίσκω διπλό, ( στήν δουλειά μου ή καί αλλού ), κι΄ αυτό τό παίρνω...

Μού τράβηξε μία γραμμή πάνω στό χαρτί, σάν κάτι νά σημείωσε, δέν τό υπόγραψε, (όπως υπόγραφαν οι άλλοι νωρίτερα ), έκοψε τό χαρτί καί τό έδωσε. Μπήκαμε στό πέμπτο γραφείο. Ερώτηση,

-- Κατακρίνεις τόν αδελφό μου;

Τού λέω,

-- Μέ συγχωρείτε κύριε, δέν ξέρω τόν αδελφό σας.

Θύμωσε, καί μού ξαναείπε,

-- Τόν αδελφό σου, τόν συνάνθρωπό σου, τόν κατακρίνεις; Τού λέω,

-- Ναί, κύριε, τόν κατακρίνω.

-- Γιατί τόν κατακρίνεις;

-- Γιατί, δέν μού αρέσουν οι πράξεις του...

-- Τίς δικές σου πράξεις, τίς κατακρίνεις;

-- Κύριε, νά σάς εξηγήσω...

-- Οχι, μού λέει, πές μου γιατί κατακρίνεις;

-- Κατακρίνω, τού λέω, προσπαθώντας νά δικαιολογηθώ ...

-- Μέ τόν συνάδελφό σου πώς είσαι;

-- Οχι καί καλά. Εκεί πού δουλεύω υπάρχουν παρεξηγήσεις καί φασαρίες.

Ομως εξομολογούμαι τακτικά καί τά λέω στόν πνευματικό μου...

Κοίταξε τό χαρτί, σημείωσε κάτι, καί δέν υπόγραψε τήν απόδειξη, (όπως δέν είχε υπογράψει κι΄ο άλλος στό προηγούμενο γραφείο ). Παρ΄ όλο πού είπα ότι τά εξομολογούμαι τακτικά σέ ιερέα, (αλλά τά ξανακάνω πάλι ...)

Τό " αρπαώνης-κλέβεις" , καί τίς κατακρίσεις, δέν τίς υπέγραφε...

Βγήκαμε έξω καί βαδίζοντας γιά τό επόμενο, έκτο γραφείο, η μουσική καί τά λόγια πού συνεχώς άκουγα πρίν, ότι " η εγχείριση θά γίνει, η εγχείριση θά γίνει" τώρα άλλαξαν. Τώρα άκουγα, σέ γρήγορο πλέον ρυθμό " η εγχείριση τελείωσε, η εγχείριση τελείωσε ...".

ΠΑΡΤΕ ΤΗΝ ΠΙΣΩ ....

Μπήκαμε σέ νέο γραφείο. Δέν υπήρχε κανένας, μόνο μία μεγάλη πολυθρόνα καί κάθε λίγο έβλεπα, πότε ένα αστεράκι, πότε ένα πολύχρωμο σταυρουδάκι, νά εμφανίζεται πάνω στήν καρέκλα αυτή καί νά φεγγοβολάει μέ αστραπές...

Από μία μικρή , χαμηλή πόρτα μπήκε ένα πρόσωπο, σάν κοπέλα, πολλή ωραίο, μέ μεγάλα μάτια ( μού θύμιζε άγγελο ), καί τό μόνο πού πρόσεξα ιδιαίτερα ήταν τά χρυσά περιβραχιόνια πού είχε στά χέρια του ( ενδεικτικό κάποιας εξουσίας ), μέ μία μεγάλη πέτρα επάνω τους πού έβγαζε αστραπές.

Μπήκε μέ έναν σεμνό αέρα, κάθισε στήν καρέκλα, καί μέ κοίταξε ερευνητικά από τό πρόσωπο ώς τά πόδια. Άπλωσε τό χέρι καί ο συνοδός μου έδωσε τά χαρτιά πού μέ αφορούσαν. Εβλεπα τό πρόσωπο αυτό πολύ καθαρά, καθώς διάβαζε τά σημειώματα.

Σταμάτησε ξαφνικά, καί στρεφόμενος πρός τήν πόρτα εξόδου είπε υπομονετικά, τρείς φορές, σάν κάποιον νά ρωτούσε απ΄ έξω...

-- Νά τήν περάσω, νά τήν περάσω, νά τήν περάσω;

Δέν άκουσα τήν απάντηση. Γύρισε μόνο καί φώναξε, δείχνοντας τήν έξοδο.
-- Πάρτε την πίσω, πάρτε την πίσω...

Ηταν στ΄ αυτιά μου ακόμη ο αντίλαλος τών λέξεων " πάρτε την πίσω, πάρτε την πίσω " , όταν ένοιωσα ένα χέρι στό μέτωπό μου. Ακουσα μιά φωνή.

-- Μάμα, μάμα, τέλειωσε η εγχείρισή σου, τέλειωσε. Ηταν η κόρη μου, καί άρχισα νά συνέρχομαι.

Γιατί δέν μ΄ αφήσατε, τούς έλεγα.

nΟι νοσοκόμες πέσαν επάνω μου, ζητούσαν νά μάθουν τί είχε συμβεί. Σέ όλη τήν διάρκεια τής εγχειρίσεως, μού έλεγαν, κάπου τρισήμιση ώρες, σέ ακούγαμε πού συνομιλούσες. Μέ ποιούς μιλούσες καί κουνούσες τά χέρια σου; Πές μας τί συνέβη;

Μαζεύτηκαν 50 περίπου νοσοκόμες, όλο σχεδόν τό προσωπικό, καί ζητούσαν επίμονα νά τούς ειπώ. Τί έβλεπα, αυτές τίς ώρες στό χειρουργείο;

Αν καί τά θυμάμαι όλα έντονα, ζήτησα στυλό καί χαρτί γιά νά μή τά ξεχάσω.

Ηλθε ένας θεολόγος καί μού πήρε συνέντευξη.

Σέ συζήτηση πού είχα μέ πνευματικούς ανθρώπους, μού είπαν ότι όλα αυτά, συμβαίνουν στίς ψυχές μετά θάνατο. Εκεί θά υπάρξει Κρίση. Γιά λόγους πού δέν γνωρίζουμε, μού είπαν, οι άγγελοι πού διακονούσαν σάν συνοδοί τήν ψυχή σου, πήραν τήν τελευταία στιγμή, εντολή από τόν Θεό νά μέ γυρίσουν στόν κόσμο, νά διορθωθώ καί νά μετανοήσω...

-- " Πάρτε την πίσω...."

Ο πνευματικός μου, μού είπε.

Σύμφωνα μέ τήν Παράδοση τής Ορθοδόξου Εκκλησίας, από αρχαιοτάτων χρόνων μέχρι σήμερα, υπάρχουν 9 τελώνια , σταθμοί ελέγχου τών ψυχών πού πεθαίνουν. Πέρασες τά πέντε, μέ τά τελευταία τρία ανυπόγραφα.

Ο έλεγχος στόν έκτο σταθμό υπήρξε απορριπτικός γιά τήν ψυχή σου. Είχες νά περάσεις καί τά υπόλοιπα. Είχες τά κατάλληλα έργα γιά νά περάσεις ;

http://www.kivotoshelp.gr/Pages/yparxei ... tm#eikones