[ Ένα περιβόλι της Παναγίας
Στην κοιλάδα Μπίστριτσα της Ρουμανίας ιδρύθηκε τον 16ο αιώνα η μονή Μπισερικάνι. Εκεί υπάρχει μία μικρή εικόνα της Θεοτόκου, γνωστή και σεβαστή στους γύρω κατοίκους. Στην κοιλάδα αυτή ζούσαν από παλαιά ερημίτες. Μερικοί από αυτούς σκανδαλίσθηκαν, επειδή άλλοι νεώτεροι μοναχοί έχτιζαν καλύβες και εκκλησίες με πέτρα και όχι με ξύλα, όπως μέχρι τότε συνήθιζαν. Νόμιζαν πως το γεγονός αυτό θα αλλοίωνε το μοναχικό τους φρόνημα και θα έχαναν την ψυχή τους . Ξεκίνησαν λοιπόν για τον Άθωνα.
Η Παναγία όμως του Μπισερικάνι έκανε το θαύμα της. Καθώς εκείνοι βάδιζαν, παρουσιάστηκε μπροστά τους στα λευκά και τους είπε:
- Γυρίστε πίσω. Ο τόπος εδώ είναι κι αυτός «περιβόλι» μου.
Οι μοναχοί υπάκουσαν κι επέστρεψαν. Αργότερα, στο σημείο της εμφανίσεως έχτισαν ένα προσκυνητάρι. ]
Από το βιβλίο « Εμφανίσεις και θαύματα της Παναγίας »
Ιερά Μονή Παρακλήτου
Αποσπάσματα από " Εμφανίσεις και θαύματα της Παναγίας
Συντονιστές: ntinoula, Συντονιστές
-
gkou
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 2629
- Εγγραφή: Τρί Μαρ 21, 2006 6:00 am
- Τοποθεσία: Γεωργία@Κόρινθος
[ Η αιρετική πατρικία
Κάποια πατρικία , που λεγόταν Κοσμιανή ( 6ος αι. ) ήρθε μια νύχτα να προσκυνήσει τον Πανάγιο Τάφο στην Ιερουσαλήμ. Καθώς πλησίαζε, της παρουσιάσθηκε η Κυρία Θεοτόκος μαζί με άλλες γυναίκες και της είπε :
-Δεν επιτρέπεται να μπεις εδώ, γιατί δεν είσαι δική μας.
Το είπε αυτό, γιατί η Κοσμιανή ανήκε στην αίρεση του Σεβήρου. Εκείνη όμως επέμενε και παρακαλούσε να της επιτρέψει την είσοδο. Τότε η Θεοτόκος αποκρίθηκε:
- Είναι αδύνατο να μπεις εδώ μέσα, αν προηγουμένως δεν έρθεις σε μυστηριακή κοινωνία με εμάς.
Κατάλαβε τότε η πατρικία ότι η είσοδός της εμποδίζεται επειδή είναι αιρετική ,και ότι αν δεν προσέλθει στην Ορθόδοξη Εκκλησία, δεν πρόκειται να προσκυνήσει τον Πανάγιο Τάφο.
Έτσι κι έκανε. Πρώτα-πρώτα εγκατέλειψε την αίρεση του Σεβήρου ,κι ύστερα μετανοημένη κάλεσε τον διάκονο και μετέλαβε τα άχραντα μυστήρια. Τότε προχώρησε ανεμπόδιστα και προσκύνησε το ζωοποιό μνήμα του Σωτήρος Χριστού. ]
Από το βιβλίο « Εμφανίσεις και θαύματα της Παναγίας »
Ιερά Μονή Παρακλήτου
Κάποια πατρικία , που λεγόταν Κοσμιανή ( 6ος αι. ) ήρθε μια νύχτα να προσκυνήσει τον Πανάγιο Τάφο στην Ιερουσαλήμ. Καθώς πλησίαζε, της παρουσιάσθηκε η Κυρία Θεοτόκος μαζί με άλλες γυναίκες και της είπε :
-Δεν επιτρέπεται να μπεις εδώ, γιατί δεν είσαι δική μας.
Το είπε αυτό, γιατί η Κοσμιανή ανήκε στην αίρεση του Σεβήρου. Εκείνη όμως επέμενε και παρακαλούσε να της επιτρέψει την είσοδο. Τότε η Θεοτόκος αποκρίθηκε:
- Είναι αδύνατο να μπεις εδώ μέσα, αν προηγουμένως δεν έρθεις σε μυστηριακή κοινωνία με εμάς.
Κατάλαβε τότε η πατρικία ότι η είσοδός της εμποδίζεται επειδή είναι αιρετική ,και ότι αν δεν προσέλθει στην Ορθόδοξη Εκκλησία, δεν πρόκειται να προσκυνήσει τον Πανάγιο Τάφο.
Έτσι κι έκανε. Πρώτα-πρώτα εγκατέλειψε την αίρεση του Σεβήρου ,κι ύστερα μετανοημένη κάλεσε τον διάκονο και μετέλαβε τα άχραντα μυστήρια. Τότε προχώρησε ανεμπόδιστα και προσκύνησε το ζωοποιό μνήμα του Σωτήρος Χριστού. ]
Από το βιβλίο « Εμφανίσεις και θαύματα της Παναγίας »
Ιερά Μονή Παρακλήτου
-
gkou
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 2629
- Εγγραφή: Τρί Μαρ 21, 2006 6:00 am
- Τοποθεσία: Γεωργία@Κόρινθος
[ Οι δύο λόγοι του Νεστορίου
Ο αββάς Κυριακός ( 5ος- 6ος αι. ) ήταν πρεσβύτερος στη λαύρα του Καλαμώνος ,κοντά στον ποταμό Ιορδάνη. Κάποτε διηγήθηκε τα εξής:
« Μια νύχτα είδα στον ύπνο μου να στέκουν έξω από το κελί μου μια πορφυροντυμένη γυναίκα με σεμνή εμφάνιση και δυο άνδρες ιεροπρεπείς και σεβάσμιοι . Κατάλαβα πως η γυναίκα ήταν η ίδια η Υπεραγία Θεοτόκος ,ενώ από τους άνδρες ο ένας ήταν ο άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος και ο άλλος ο Τίμιος Πρόδρομος.
Βγήκα από το κελλί και τους παρακάλεσα να περάσουν μέσα για να το ευλογήσουν. Η Θεοτόκος όμως αρνήθηκε. Εγώ επέμενα για πολλή ώρα να την παρακαλώ, οπότε εκείνη αποκρίθηκε αυστηρά:
- Έχεις τον εχθρό μου στο κελλί σου και πως θέλεις να μπω;
Αυτό είπε κι έφυγε.
Όταν ξύπνησα, άρχισα να σκέπτομαι στενοχωρημένος μήπως αμάρτησα με τον λογισμό απέναντί της. Στο κελλί μου δεν υπήρχε κανένας άλλος παρά μόνο εγώ. Για πολλή ώρα εξέταζα τον εαυτό μου , αλλά δεν βρήκα να έσφαλα σε τίποτε απέναντί της.
Σηκώθηκα τότε πολύ λυπημένος και πήρα να διαβάσω ένα βιβλίο, για να διώξω τη λύπη με την ανάγνωση. Το βιβλίο ήταν του αγίου Ησυχίου , πρεσβυτέρου των Ιεροσολύμων.
Καθώς το ξεφύλλισα, βρήκα προς το τέλος δύο λόγους του δυσσεβούς Νεστορίου . Κατάλαβα αμέσως ότι αυτός είναι ο εχθρός της Θεοτόκου. Σηκώθηκα τότε και το επέστρεψα σε αυτόν που μου το είχε δώσει λέγοντας:
- Πάρε το βιβλίο σου , αδελφέ, γιατί περισσότερο ζημιώθηκα παρά ωφελήθηκα .
Κι όταν του εξήγησα τα συμβάντα, έκοψε με ζήλο τους δύο λόγους του Νεστορίου και τους πέταξε στη φωτιά λέγοντας:
- Δεν θα παραμείνει στο κελλί μου ο εχθρός της Υπεραγίας Θεοτόκου και αειπαρθένου Μαρίας. »
Από το βιβλίο « Εμφανίσεις και θαύματα της Παναγίας »
Ιερά Μονή Παρακλήτου
Ο αββάς Κυριακός ( 5ος- 6ος αι. ) ήταν πρεσβύτερος στη λαύρα του Καλαμώνος ,κοντά στον ποταμό Ιορδάνη. Κάποτε διηγήθηκε τα εξής:
« Μια νύχτα είδα στον ύπνο μου να στέκουν έξω από το κελί μου μια πορφυροντυμένη γυναίκα με σεμνή εμφάνιση και δυο άνδρες ιεροπρεπείς και σεβάσμιοι . Κατάλαβα πως η γυναίκα ήταν η ίδια η Υπεραγία Θεοτόκος ,ενώ από τους άνδρες ο ένας ήταν ο άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος και ο άλλος ο Τίμιος Πρόδρομος.
Βγήκα από το κελλί και τους παρακάλεσα να περάσουν μέσα για να το ευλογήσουν. Η Θεοτόκος όμως αρνήθηκε. Εγώ επέμενα για πολλή ώρα να την παρακαλώ, οπότε εκείνη αποκρίθηκε αυστηρά:
- Έχεις τον εχθρό μου στο κελλί σου και πως θέλεις να μπω;
Αυτό είπε κι έφυγε.
Όταν ξύπνησα, άρχισα να σκέπτομαι στενοχωρημένος μήπως αμάρτησα με τον λογισμό απέναντί της. Στο κελλί μου δεν υπήρχε κανένας άλλος παρά μόνο εγώ. Για πολλή ώρα εξέταζα τον εαυτό μου , αλλά δεν βρήκα να έσφαλα σε τίποτε απέναντί της.
Σηκώθηκα τότε πολύ λυπημένος και πήρα να διαβάσω ένα βιβλίο, για να διώξω τη λύπη με την ανάγνωση. Το βιβλίο ήταν του αγίου Ησυχίου , πρεσβυτέρου των Ιεροσολύμων.
Καθώς το ξεφύλλισα, βρήκα προς το τέλος δύο λόγους του δυσσεβούς Νεστορίου . Κατάλαβα αμέσως ότι αυτός είναι ο εχθρός της Θεοτόκου. Σηκώθηκα τότε και το επέστρεψα σε αυτόν που μου το είχε δώσει λέγοντας:
- Πάρε το βιβλίο σου , αδελφέ, γιατί περισσότερο ζημιώθηκα παρά ωφελήθηκα .
Κι όταν του εξήγησα τα συμβάντα, έκοψε με ζήλο τους δύο λόγους του Νεστορίου και τους πέταξε στη φωτιά λέγοντας:
- Δεν θα παραμείνει στο κελλί μου ο εχθρός της Υπεραγίας Θεοτόκου και αειπαρθένου Μαρίας. »
Από το βιβλίο « Εμφανίσεις και θαύματα της Παναγίας »
Ιερά Μονή Παρακλήτου
-
gkou
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 2629
- Εγγραφή: Τρί Μαρ 21, 2006 6:00 am
- Τοποθεσία: Γεωργία@Κόρινθος
[ Όσιος Ρωμανός ο μελωδός
Ο όσιος Ρωμανός ο μελωδός ,αν και δόκιμος εργάτης της αρετής ,ήταν όμως εντελώς άμουσος και κακόφωνος. Κι ήταν τόσο πολύ ,ώστε συχνά τον κορόιδευαν και τον περιγελούσαν.
Πατρίδα του ήταν η Έμεσα της Συρίας ,και είχε χρηματίσει διάκονος στη Βηρυττό . Το 496, επί αυτοκράτορος Αναστασίου Αʼ, έρχεται στη Βασιλεύουσα. Εδώ αρέσκεται να συχνάζει και να αγρυπνεί στην εκκλησία της Παναγίας των Βλαχερνών, αλλά περισσότερο στον ναό της Θεοτόκου « στα του Κύρου »,όπου περνούσε το ημερονύκτιο με αγρυπνίες και προσευχές.
Στην εκκλησία αυτή υπήρχε εικόνα της Θεοτόκου, που τελούσε πάμπολλα θαύματα. Σε αυτή λοιπόν πρόσπεσε ο διάκονος και την παρακαλούσε να του δώσει το χάρισμα της μελωδίας.
Μια χριστουγεννιάτικη νύχτα παρακολουθούσε ο όσιος στον ναό την αγρυπνία. Στην έκτη ωδή, ενώ βρισκόταν κοντά στον άμβωνα, τον πήρε για λίγο ο ύπνος.
Βλέπει τότε τη Θεοτόκο να κρατά ένα κοντάκιο,- χαρτί τυλιγμένο κυλινδρικά- και να του λέει:
- Πάρε το και φάγε το.
Το πήρε πράγματι, και του φάνηκε πως το κατάπιε. Από τη στιγμή εκείνη έλαβε το ποθούμενο χάρισμα . Ξύπνησε αμέσως , ανέβηκε στον άμβωνα κι άρχισε να ψάλλει το τροπάριο « Η Παρθένος σήμερον τον υπερούσιον τίκτει ».
Ο όσιος Ρωμανός συνέθεσε πάνω από χίλια κοντάκια ,αναφερόμενα σε εορτές δεσποτικές, θεομητορικές και σε μνήμες αγίων. ]
Από το βιβλίο « Εμφανίσεις και θαύματα της Παναγίας »
Ιερά Μονή Παρακλήτου
Ο όσιος Ρωμανός ο μελωδός ,αν και δόκιμος εργάτης της αρετής ,ήταν όμως εντελώς άμουσος και κακόφωνος. Κι ήταν τόσο πολύ ,ώστε συχνά τον κορόιδευαν και τον περιγελούσαν.
Πατρίδα του ήταν η Έμεσα της Συρίας ,και είχε χρηματίσει διάκονος στη Βηρυττό . Το 496, επί αυτοκράτορος Αναστασίου Αʼ, έρχεται στη Βασιλεύουσα. Εδώ αρέσκεται να συχνάζει και να αγρυπνεί στην εκκλησία της Παναγίας των Βλαχερνών, αλλά περισσότερο στον ναό της Θεοτόκου « στα του Κύρου »,όπου περνούσε το ημερονύκτιο με αγρυπνίες και προσευχές.
Στην εκκλησία αυτή υπήρχε εικόνα της Θεοτόκου, που τελούσε πάμπολλα θαύματα. Σε αυτή λοιπόν πρόσπεσε ο διάκονος και την παρακαλούσε να του δώσει το χάρισμα της μελωδίας.
Μια χριστουγεννιάτικη νύχτα παρακολουθούσε ο όσιος στον ναό την αγρυπνία. Στην έκτη ωδή, ενώ βρισκόταν κοντά στον άμβωνα, τον πήρε για λίγο ο ύπνος.
Βλέπει τότε τη Θεοτόκο να κρατά ένα κοντάκιο,- χαρτί τυλιγμένο κυλινδρικά- και να του λέει:
- Πάρε το και φάγε το.
Το πήρε πράγματι, και του φάνηκε πως το κατάπιε. Από τη στιγμή εκείνη έλαβε το ποθούμενο χάρισμα . Ξύπνησε αμέσως , ανέβηκε στον άμβωνα κι άρχισε να ψάλλει το τροπάριο « Η Παρθένος σήμερον τον υπερούσιον τίκτει ».
Ο όσιος Ρωμανός συνέθεσε πάνω από χίλια κοντάκια ,αναφερόμενα σε εορτές δεσποτικές, θεομητορικές και σε μνήμες αγίων. ]
Από το βιβλίο « Εμφανίσεις και θαύματα της Παναγίας »
Ιερά Μονή Παρακλήτου
-
gkou
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 2629
- Εγγραφή: Τρί Μαρ 21, 2006 6:00 am
- Τοποθεσία: Γεωργία@Κόρινθος
[ Ένα θαύμα στο μικροσκόπιο
Ένα πρωτοφανές θαύμα της Θεοτόκου αναστάτωσε τον θρησκευτικό κόσμο στη Γαλλία: Ο Μπασάμ Ασσάφ είναι υπηρέτης ενός ορθοδόξου σύρου στο Παρίσι , του Μιχαήλ Μερέζ.
Στις 12 Αυγούστου 1988 ο Μερέζ απουσίαζε και τηλεφώνησε στον Ασσάφ να κάνει τις απαραίτητες προετοιμασίες για την εορτή της Κοιμήσεως. Ο πλούσιος επιχειρηματίας έχει μέσα στο σπίτι του ένα μικρό εκκλησάκι . Μέσα σε αυτό ο πιστός υπηρέτης του έκαψε θυμίαμα , άναψε ακοίμητη κανδήλα και πρόσφερε άνθη στη Θεοτόκο , της οποίας υπάρχουν εκεί πολλές εικόνες.
Ύστερα προσευχήθηκε στην Παναγία για την οικογένειά του που μένει στη Συρία, και για τον κύριό του που τον αγαπά σαν πατέρα.
Την ώρα εκείνη ακριβώς εμφανίζεται στον υπηρέτη η Θεοτόκος και του λέει :
- Σε προστατεύω. Είμαι μαζί σου. Πάρε αυτό το δώρο!
Την ίδια στιγμή ο Ασσάφ ένοιωσε να γεμίζουν τα χέρια του με ένα υγρό , που είχε τη σύσταση και την οσμή πολύ καθαρού ελαιόλαδου.
Όταν επέστρεψε ο Μερέζ στο Παρίσι, πληροφορήθηκε το γεγονός ,αλλά προτίμησε να το κρατήσει μυστικό . Το θαύμα όμως επαναλήφθηκε , και το θαυματουργό έλαιο έκανε διάφορες θεραπείες σε σύρους και λιβανέζους. Τότε ο Μερέζ έδωσε συνέντευξη τύπου, παρουσία του Μητροπολίτου Γαλλίας Ιερεμία και του εκπροσώπου του πατριαρχείου Αντιοχείας στη Γαλλία επισκόπου Γαβριήλ.
Το θαυμαστό σημείο δεν παύει να επαναλαμβάνεται . Κι όχι μόνο στο εκκλησάκι του Μερέζ, αλλά και αλλού, όταν ο Ασσάφ προσεύχεται ή συμμετέχει στη θεία λειτουργία ή απλώς μνημονεύει το όνομα του Ιησού και της Παναγίας. Στις 17 Σεπτεμβρίου 1988, την ώρα της θείας λειτουργίας στον ελληνικό ναό του αγίου Στεφάνου της οδού Ζωρζ Μπιζέ, το έλαιο ανέβλυζε επί μία ώρα και το διαπίστωσαν όλοι οι πιστοί.
Ο Ασσάφ είναι τριάντα χρονών , πολύ απλός και με καθαρή καρδιά. Παραμένει σε μεγάλη ταπείνωση και απλότητα, και λέει πως κάθε φορά που συμβαίνει το θαύμα γεμίζει από ανείπωτη χαρά. Πιστεύει μάλιστα ότι η ευλογία αυτή του Θεού ανήκει σε όλους.
Στη συνέχεια ανέλαβε η επιστήμη να ερευνήσει την αλήθεια του θαύματος. Ορίστηκε μια επιτροπή , της οποίας τα μέλη παρακολούθησαν το φαινόμενο τρεις φορές, κατά τις οποίες συγκέντρωναν το εκκρινόμενο έλαιο και το υπέβαλλαν σε βιοχημικές αναλύσεις.
Οι εξετάσεις αυτές έγιναν στο Εργαστήριο Βιοχημείας των Λιπιδίων του Νοσοκομείου Πιτιέ – Σαλπετριέρ στο Παρίσι , από τον καθηγητή Ζ.Λ. ντε Ζεν. Τα πορίσματα της επιτροπής παρουσίασε στη δημοσιότητα ο μητροπολίτης Ιερεμίας. Σύμφωνα με αυτά το υγρό παρουσιάζει τη χαρακτηριστική σύσταση ενός φυτικού ελαίου. Περιέχει στοιχεία λιπιδικά , ιδιαιτέρως φυτοστερόλες , οι οποίες δεν υπάρχουν στο αίμα. Επιπλέον είναι αδύνατον να συντεθούν από τον ανθρώπινο οργανισμό. Το υγρό επίσης περιέχει χοληστερίνη ,ένα συστατικό ζωικής προελεύσεως ,το οποίο ουδέποτε συναντάται σε οποιοδήποτε ελαιόλαδο. Υπογραμμίζοντας το τελευταίο αυτό σημείο, η επιτροπή συμπεραίνει ότι υπό αυτές τις συνθήκες « το υγρό δεν μπορεί να προέρχεται από κάποια εξωτερική παροχή ελαιόλαδου ». Βεβαιώνει επίσης την αναμφισβήτητη βελτίωση της υγείας δύο ατόμων που χρίσθηκαν με το εκκρινόμενο έλαιο από τα χέρια του Μπασάμ Ασσάφ.
Και η αναφορά της επιτροπής καταλήγει ως εξής: « Το γεγονός αυτό δεν επιδέχεται καμμιά φυσική ή λογική εξήγηση. Εντάσσεται μάλλον στο πλήθος των θαυμάτων της Παναγίας μας , που γνώρισε η ιστορία της Εκκλησίας». ]
Από το βιβλίο « Εμφανίσεις και θαύματα της Παναγίας »
Ιερά Μονή Παρακλήτου
Ένα πρωτοφανές θαύμα της Θεοτόκου αναστάτωσε τον θρησκευτικό κόσμο στη Γαλλία: Ο Μπασάμ Ασσάφ είναι υπηρέτης ενός ορθοδόξου σύρου στο Παρίσι , του Μιχαήλ Μερέζ.
Στις 12 Αυγούστου 1988 ο Μερέζ απουσίαζε και τηλεφώνησε στον Ασσάφ να κάνει τις απαραίτητες προετοιμασίες για την εορτή της Κοιμήσεως. Ο πλούσιος επιχειρηματίας έχει μέσα στο σπίτι του ένα μικρό εκκλησάκι . Μέσα σε αυτό ο πιστός υπηρέτης του έκαψε θυμίαμα , άναψε ακοίμητη κανδήλα και πρόσφερε άνθη στη Θεοτόκο , της οποίας υπάρχουν εκεί πολλές εικόνες.
Ύστερα προσευχήθηκε στην Παναγία για την οικογένειά του που μένει στη Συρία, και για τον κύριό του που τον αγαπά σαν πατέρα.
Την ώρα εκείνη ακριβώς εμφανίζεται στον υπηρέτη η Θεοτόκος και του λέει :
- Σε προστατεύω. Είμαι μαζί σου. Πάρε αυτό το δώρο!
Την ίδια στιγμή ο Ασσάφ ένοιωσε να γεμίζουν τα χέρια του με ένα υγρό , που είχε τη σύσταση και την οσμή πολύ καθαρού ελαιόλαδου.
Όταν επέστρεψε ο Μερέζ στο Παρίσι, πληροφορήθηκε το γεγονός ,αλλά προτίμησε να το κρατήσει μυστικό . Το θαύμα όμως επαναλήφθηκε , και το θαυματουργό έλαιο έκανε διάφορες θεραπείες σε σύρους και λιβανέζους. Τότε ο Μερέζ έδωσε συνέντευξη τύπου, παρουσία του Μητροπολίτου Γαλλίας Ιερεμία και του εκπροσώπου του πατριαρχείου Αντιοχείας στη Γαλλία επισκόπου Γαβριήλ.
Το θαυμαστό σημείο δεν παύει να επαναλαμβάνεται . Κι όχι μόνο στο εκκλησάκι του Μερέζ, αλλά και αλλού, όταν ο Ασσάφ προσεύχεται ή συμμετέχει στη θεία λειτουργία ή απλώς μνημονεύει το όνομα του Ιησού και της Παναγίας. Στις 17 Σεπτεμβρίου 1988, την ώρα της θείας λειτουργίας στον ελληνικό ναό του αγίου Στεφάνου της οδού Ζωρζ Μπιζέ, το έλαιο ανέβλυζε επί μία ώρα και το διαπίστωσαν όλοι οι πιστοί.
Ο Ασσάφ είναι τριάντα χρονών , πολύ απλός και με καθαρή καρδιά. Παραμένει σε μεγάλη ταπείνωση και απλότητα, και λέει πως κάθε φορά που συμβαίνει το θαύμα γεμίζει από ανείπωτη χαρά. Πιστεύει μάλιστα ότι η ευλογία αυτή του Θεού ανήκει σε όλους.
Στη συνέχεια ανέλαβε η επιστήμη να ερευνήσει την αλήθεια του θαύματος. Ορίστηκε μια επιτροπή , της οποίας τα μέλη παρακολούθησαν το φαινόμενο τρεις φορές, κατά τις οποίες συγκέντρωναν το εκκρινόμενο έλαιο και το υπέβαλλαν σε βιοχημικές αναλύσεις.
Οι εξετάσεις αυτές έγιναν στο Εργαστήριο Βιοχημείας των Λιπιδίων του Νοσοκομείου Πιτιέ – Σαλπετριέρ στο Παρίσι , από τον καθηγητή Ζ.Λ. ντε Ζεν. Τα πορίσματα της επιτροπής παρουσίασε στη δημοσιότητα ο μητροπολίτης Ιερεμίας. Σύμφωνα με αυτά το υγρό παρουσιάζει τη χαρακτηριστική σύσταση ενός φυτικού ελαίου. Περιέχει στοιχεία λιπιδικά , ιδιαιτέρως φυτοστερόλες , οι οποίες δεν υπάρχουν στο αίμα. Επιπλέον είναι αδύνατον να συντεθούν από τον ανθρώπινο οργανισμό. Το υγρό επίσης περιέχει χοληστερίνη ,ένα συστατικό ζωικής προελεύσεως ,το οποίο ουδέποτε συναντάται σε οποιοδήποτε ελαιόλαδο. Υπογραμμίζοντας το τελευταίο αυτό σημείο, η επιτροπή συμπεραίνει ότι υπό αυτές τις συνθήκες « το υγρό δεν μπορεί να προέρχεται από κάποια εξωτερική παροχή ελαιόλαδου ». Βεβαιώνει επίσης την αναμφισβήτητη βελτίωση της υγείας δύο ατόμων που χρίσθηκαν με το εκκρινόμενο έλαιο από τα χέρια του Μπασάμ Ασσάφ.
Και η αναφορά της επιτροπής καταλήγει ως εξής: « Το γεγονός αυτό δεν επιδέχεται καμμιά φυσική ή λογική εξήγηση. Εντάσσεται μάλλον στο πλήθος των θαυμάτων της Παναγίας μας , που γνώρισε η ιστορία της Εκκλησίας». ]
Από το βιβλίο « Εμφανίσεις και θαύματα της Παναγίας »
Ιερά Μονή Παρακλήτου
-
gkou
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 2629
- Εγγραφή: Τρί Μαρ 21, 2006 6:00 am
- Τοποθεσία: Γεωργία@Κόρινθος
[ Ένα αδέσποτο μουλάρι
Ο Ν. Ντραμουντιανός διηγείται μια θαυμαστή εμπειρία του από τον πόλεμο του ʽ 40:
« Ο λόχος μας πήρε διαταγή να καταλάβει ένα προχωρημένο ύψωμα για προγεφύρωμα. Στήσαμε ταμπούρι μέσα στα βράχια. Μόλις τακτοποιηθήκαμε , άρχισε να πέφτει πυκνό χιόνι. Έπεφτε αδιάκοπα δύο μερόνυχτα κι έφτασε σε πολλά μέρη τα δύο μέτρα. Αποκλειστήκαμε από την επιμελητεία. Καθένας είχε τροφές στο σακίδιό του για μία ημέρα. Από την πείνα και το κρύο δεν λάβαμε πρόνοια « δια την αύριον » και τις καταβροχθίσαμε.
Από κει και πέρα άρχισε το μαρτύριο. Τη δίψα μας τη σβήναμε με το χιόνι, αλλά η πείνα μας θέριζε. Περάσαμε έτσι πέντε μερόνυχτα. Σκελετωθήκαμε. Το ηθικό μας το διατηρούσαμε ακμαίο, αλλά η φύση έχει και τα όριά της. Μερικοί υπέκυψαν. Το ίδιο τέλος περιμέναμε όλοι « υπέρ πίστεως και πατρίδος ».
Τότε μία έμπνευση του λοχαγού μας έκανε το θαύμα! Έβγαλε από τον κόρφο του μία χάρτινη εικόνα της Παναγίας , την έστησε στο ψήλωμα και μας κάλεσε γύρω του:
- Παλληκάρια μου! Είπε. Στην κρίσιμη αυτή περίσταση ένα θαύμα μόνο μπορεί να μας σώσει. Γονατίστε , παρακαλέστε την Παναγία , τη μητέρα του Θεανθρώπου , να μας βοηθήσει!
Πέσαμε στα γόνατα, υψώσαμε τα χέρια ,παρακαλέσαμε θερμά. Δεν προλάβαμε να σηκωθούμε κι ακούσαμε κουδούνια. Παραξενευτήκαμε και πιάσαμε τα όπλα. Πήραμε θέση « επί σκοπόν ».
Δεν πέρασε ένα λεπτό και βλέπουμε ένα πελώριο μουλάρι να πλησιάζει κατάφορτο. Ανασκιρτήσαμε! Ζώο χωρίς οδηγό να περνά το βουνό, με ένα μέτρο χιόνι- το λιγώτερο- ήταν εντελώς αφύσικο . Καταλάβαμε : Το οδηγούσε η Κυρία Θεοτόκος. Την ευχαριστήσαμε όλοι μαζί ψάλλοντας σιγανά, μα ολόκαρδα, το « Τη υπερμάχω » και άλλους ύμνους της. Το ζώο είχε πάνω του μια ολόκληρη επιμελητεία από τρόφιμα: κουραμάνες, τυριά, κονσέρβες, κονιάκ και άλλα.
Πολλές κι απίστευτες κακουχίες πέρασα στον πόλεμο. Αλλά αυτή μου έμεινε αξέχαστη, γιατί δεν είχε διέξοδο. Την έδωσε όμως η Παναγία».
Από το βιβλίο « Εμφανίσεις και θαύματα της Παναγίας »
Ιερά Μονή Παρακλήτου
Ο Ν. Ντραμουντιανός διηγείται μια θαυμαστή εμπειρία του από τον πόλεμο του ʽ 40:
« Ο λόχος μας πήρε διαταγή να καταλάβει ένα προχωρημένο ύψωμα για προγεφύρωμα. Στήσαμε ταμπούρι μέσα στα βράχια. Μόλις τακτοποιηθήκαμε , άρχισε να πέφτει πυκνό χιόνι. Έπεφτε αδιάκοπα δύο μερόνυχτα κι έφτασε σε πολλά μέρη τα δύο μέτρα. Αποκλειστήκαμε από την επιμελητεία. Καθένας είχε τροφές στο σακίδιό του για μία ημέρα. Από την πείνα και το κρύο δεν λάβαμε πρόνοια « δια την αύριον » και τις καταβροχθίσαμε.
Από κει και πέρα άρχισε το μαρτύριο. Τη δίψα μας τη σβήναμε με το χιόνι, αλλά η πείνα μας θέριζε. Περάσαμε έτσι πέντε μερόνυχτα. Σκελετωθήκαμε. Το ηθικό μας το διατηρούσαμε ακμαίο, αλλά η φύση έχει και τα όριά της. Μερικοί υπέκυψαν. Το ίδιο τέλος περιμέναμε όλοι « υπέρ πίστεως και πατρίδος ».
Τότε μία έμπνευση του λοχαγού μας έκανε το θαύμα! Έβγαλε από τον κόρφο του μία χάρτινη εικόνα της Παναγίας , την έστησε στο ψήλωμα και μας κάλεσε γύρω του:
- Παλληκάρια μου! Είπε. Στην κρίσιμη αυτή περίσταση ένα θαύμα μόνο μπορεί να μας σώσει. Γονατίστε , παρακαλέστε την Παναγία , τη μητέρα του Θεανθρώπου , να μας βοηθήσει!
Πέσαμε στα γόνατα, υψώσαμε τα χέρια ,παρακαλέσαμε θερμά. Δεν προλάβαμε να σηκωθούμε κι ακούσαμε κουδούνια. Παραξενευτήκαμε και πιάσαμε τα όπλα. Πήραμε θέση « επί σκοπόν ».
Δεν πέρασε ένα λεπτό και βλέπουμε ένα πελώριο μουλάρι να πλησιάζει κατάφορτο. Ανασκιρτήσαμε! Ζώο χωρίς οδηγό να περνά το βουνό, με ένα μέτρο χιόνι- το λιγώτερο- ήταν εντελώς αφύσικο . Καταλάβαμε : Το οδηγούσε η Κυρία Θεοτόκος. Την ευχαριστήσαμε όλοι μαζί ψάλλοντας σιγανά, μα ολόκαρδα, το « Τη υπερμάχω » και άλλους ύμνους της. Το ζώο είχε πάνω του μια ολόκληρη επιμελητεία από τρόφιμα: κουραμάνες, τυριά, κονσέρβες, κονιάκ και άλλα.
Πολλές κι απίστευτες κακουχίες πέρασα στον πόλεμο. Αλλά αυτή μου έμεινε αξέχαστη, γιατί δεν είχε διέξοδο. Την έδωσε όμως η Παναγία».
Από το βιβλίο « Εμφανίσεις και θαύματα της Παναγίας »
Ιερά Μονή Παρακλήτου
-
gkou
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 2629
- Εγγραφή: Τρί Μαρ 21, 2006 6:00 am
- Τοποθεσία: Γεωργία@Κόρινθος
[] Ο βλάσφημος
Το 1915 ο αθηναϊκός τύπος δημοσίευσε ποικίλα θαύματα που συντελέσθηκαν από την εικόνα της Μεγαλόχαρης ,η οποία είχε μεταφερθεί στην Αθήνα . Η μεταφορά της ιερής εικόνας είχε γίνει για να θεραπευτεί ο βαριά άρρωστος βασιλιάς Κωνσταντίνος, ο οποίος πράγματι θεραπεύτηκε θαυματουργικά.
Στην πρωινή εφημερίδα « Αστραπή » αναγράφεται το ακόλουθο θαύμα ,όπως το διηγήθηκε ο έμπορος Δημήτριος Μπουρνιάς ,που διατηρούσε κατάστημα στην οδό αγ. Μάρκου 36:
« Την περασμένη Τετάρτη, 8 Ιουλίου 1915, φιλοξενούσα στο σπίτι μου κάποιο στενό μου φίλο. Το μεσημέρι ,ενώ τρώγαμε, του λέω:
- Δόξα σοι ο Θεός! Η Μεγαλόχαρη της Τήνου έκανε το θαύμα της και σώθηκε ο βασιλιάς.
Εκείνος τότε με διέκοψε και ξεστόμισε με ασέβεια:
- Δε βαριέσαι. Αυτό το … παλιόξυλο που έφεραν.
Δεν πρόλαβε όμως να τελειώσει τη φράση , κι έπιασε απότομα το λαιμό του σαν να κατάπιε αναμμένο κάρβουνο. Την ίδια στιγμή ένοιωσε δύσπνοια, έχασε τη μιλιά του ,ενώ τα μάτια του κοίταζαν έντρομα και παρακλητικά.
Όλοι τότε σηκωθήκαμε να τον βοηθήσουμε , να του φέρουμε νερό, αλλά αυτός δεν δεχόταν τίποτε.
Ξαφνικά μου ήρθε μια έμπνευση. Έτρεξα στο εικονοστάσι, στο διπλανό δωμάτιο, πήρα μια εικόνα της Παναγίας και του την έφερα. Μόλις την αντίκρυσε ,γονάτισε αυθόρμητα ,άπλωσε τα χέρια και την ασπάσθηκε με ευλάβεια.
Την ίδια στιγμή ένοιωσε θεραπευμένος ,και με δάκρυα στα μάτια μου είπε:
- Ο Θεός με τιμώρησε, επειδή βλαστήμησα. Η Μεγαλόχαρη όμως έκανε και σε μένα το θαύμα της». ]
Από το βιβλίο " Εμφανίσεις και θαύματα της Παναγίας "
Ιερά Μονή Παρακλήτου
Το 1915 ο αθηναϊκός τύπος δημοσίευσε ποικίλα θαύματα που συντελέσθηκαν από την εικόνα της Μεγαλόχαρης ,η οποία είχε μεταφερθεί στην Αθήνα . Η μεταφορά της ιερής εικόνας είχε γίνει για να θεραπευτεί ο βαριά άρρωστος βασιλιάς Κωνσταντίνος, ο οποίος πράγματι θεραπεύτηκε θαυματουργικά.
Στην πρωινή εφημερίδα « Αστραπή » αναγράφεται το ακόλουθο θαύμα ,όπως το διηγήθηκε ο έμπορος Δημήτριος Μπουρνιάς ,που διατηρούσε κατάστημα στην οδό αγ. Μάρκου 36:
« Την περασμένη Τετάρτη, 8 Ιουλίου 1915, φιλοξενούσα στο σπίτι μου κάποιο στενό μου φίλο. Το μεσημέρι ,ενώ τρώγαμε, του λέω:
- Δόξα σοι ο Θεός! Η Μεγαλόχαρη της Τήνου έκανε το θαύμα της και σώθηκε ο βασιλιάς.
Εκείνος τότε με διέκοψε και ξεστόμισε με ασέβεια:
- Δε βαριέσαι. Αυτό το … παλιόξυλο που έφεραν.
Δεν πρόλαβε όμως να τελειώσει τη φράση , κι έπιασε απότομα το λαιμό του σαν να κατάπιε αναμμένο κάρβουνο. Την ίδια στιγμή ένοιωσε δύσπνοια, έχασε τη μιλιά του ,ενώ τα μάτια του κοίταζαν έντρομα και παρακλητικά.
Όλοι τότε σηκωθήκαμε να τον βοηθήσουμε , να του φέρουμε νερό, αλλά αυτός δεν δεχόταν τίποτε.
Ξαφνικά μου ήρθε μια έμπνευση. Έτρεξα στο εικονοστάσι, στο διπλανό δωμάτιο, πήρα μια εικόνα της Παναγίας και του την έφερα. Μόλις την αντίκρυσε ,γονάτισε αυθόρμητα ,άπλωσε τα χέρια και την ασπάσθηκε με ευλάβεια.
Την ίδια στιγμή ένοιωσε θεραπευμένος ,και με δάκρυα στα μάτια μου είπε:
- Ο Θεός με τιμώρησε, επειδή βλαστήμησα. Η Μεγαλόχαρη όμως έκανε και σε μένα το θαύμα της». ]
Από το βιβλίο " Εμφανίσεις και θαύματα της Παναγίας "
Ιερά Μονή Παρακλήτου
-
gkou
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 2629
- Εγγραφή: Τρί Μαρ 21, 2006 6:00 am
- Τοποθεσία: Γεωργία@Κόρινθος
[ Άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας
Ο άγιος Κύριλλος , πατριάρχης Αλεξανδρείας ( + 444 ) ,υπήρξε ο χαλκέντερος πολέμιος του Νεστορίου και υπέρμαχος της θεοτοκίας της Αειπαρθένου.
Στην Τρίτη οικουμενική σύνοδο , το 431, αγωνίστηκε με παρρησία για τη Θεοτόκο.
Οι αγώνες του για τη Μητέρα του Κυρίου προκάλεσαν την ιδιαίτερη εύνοιά της για αυτόν ,όπως φανερώνει το ακόλουθο περιστατικό:
Σε ένα προάστιο της Χαλκηδόνος ,στη Δρυ, συγκροτήθηκε μια ληστρική σύνοδος που καταδίκασε ερήμην τον ιερό Χρυσόστομο. Ο άγιος Κύριλλος ,από άγνοια και όχι από κακία, υιοθέτησε τις αποφάσεις της συνόδου κι έφτασε μέχρι το σημείο να μη θέλει να μνημονεύει το όνομα του αγίου στα δίπτυχα, μαζί με τα ονόματα των άλλων πατριαρχών.
Ήταν όμως καλοπροαίρετος, κι όταν του έγιναν οι ανάλογες συστάσεις ,εξέτασε καλύτερα τα πράγματα , αναγνώρισε το λάθος και διόρθωσε τη στάση του. Στην αλλαγή του αυτή συνετέλεσε και το παρακάτω όνειρο:
Του φάνηκε πως βρισκόταν σε ένα τόπο ωραιότατο , και δοκίμαζε μία χαρά ανεκλάλητη. Έβλεπε εκεί τους πατριάρχες Αβραάμ, Ισαάκ και Ιακώβ, καθώς και άλλους άνδρες της Παλαιάς και Καινής Διαθήκης. Έβλεπε επίσης ένα ναό πολύ φωτεινό και μεγαλοπρεπή, από όπου ακουγόταν μία ουράνια ψαλμωδία.
Προχώρησε μέσα στον ναό και αντίκρυσε την Υπεραγία Θεοτόκο ,περιστοιχισμένη από πλήθος αγίων αγγέλων, να λάμπει από άρρητη δόξα.
Κοντά στη Θεομήτορα στεκόταν με μεγάλη τιμή και πολλούς δορυφόρους ο ιερός Χρυσόστομος, κρατώντας στα χέρια το βιβλίο των διδαχών του.
Ο άγιος Κύριλλος προχώρησε για να προσκυνήσει την Υπεραγία Θεοτόκο. Ο Άγιος Ιωάννης όμως μπήκε στην μέση και όχι μόνο τον εμπόδισε, αλλά θέλησε να τον βγάλει έξω.
Έντρομος εκείνος, σκεπτόταν γιατί άραγε να οργίστηκε τόσο εναντίον του ο ιερός Χρυσόστομος.
Τότε επεμβαίνει η Παναγία και λέει:
- Συγχώρησέ τον , Ιωάννη , και μην τον διώχνεις. Όσα έχει πει εναντίον σου δεν τα είπε από κακία, αλλά από άγνοια.
- Όχι, δεν τον συγχωρώ, έκανε τάχα θυμωμένος ο άγιος.
- Συγχώρησέ τον για την αγάπη μου, επέμεινε η Παναγία, γιατί αγωνίστηκε πολύ για την τιμή μου , κατατρόπωσε τον Νεστόριο και με ανακήρυξε Θεοτόκο.
Αμέσως εκείνος ηρέμησε ,αγκάλιασε τον παλαιό του αντίπαλο και τον ασπάσθηκε με αγάπη.
Από τότε η εκτίμηση του αγίου Κυρίλλου προς τον άγιο Ιωάννη ήταν απεριόριστη.
Τριάντα δύο χρόνια αγωνίστηκε ο άγιος Κύριλλος στον πατριαρχικό θρόνο της Αλεξανδρείας. Κι όταν παρέδιδε την αγία ψυχή του , η Παναγία δεν τον λησμόνησε. Ήρθε κοντά του και του παραστάθηκε με ενδιαφέρον, όπως κι εκείνος στη ζωή του την υπηρέτησε και αγωνίστηκε για την τιμή της. ]
Από το βιβλίο « Εμφανίσεις και θαύματα της Παναγίας »
Ιερά Μονή Παρακλήτου
Ο άγιος Κύριλλος , πατριάρχης Αλεξανδρείας ( + 444 ) ,υπήρξε ο χαλκέντερος πολέμιος του Νεστορίου και υπέρμαχος της θεοτοκίας της Αειπαρθένου.
Στην Τρίτη οικουμενική σύνοδο , το 431, αγωνίστηκε με παρρησία για τη Θεοτόκο.
Οι αγώνες του για τη Μητέρα του Κυρίου προκάλεσαν την ιδιαίτερη εύνοιά της για αυτόν ,όπως φανερώνει το ακόλουθο περιστατικό:
Σε ένα προάστιο της Χαλκηδόνος ,στη Δρυ, συγκροτήθηκε μια ληστρική σύνοδος που καταδίκασε ερήμην τον ιερό Χρυσόστομο. Ο άγιος Κύριλλος ,από άγνοια και όχι από κακία, υιοθέτησε τις αποφάσεις της συνόδου κι έφτασε μέχρι το σημείο να μη θέλει να μνημονεύει το όνομα του αγίου στα δίπτυχα, μαζί με τα ονόματα των άλλων πατριαρχών.
Ήταν όμως καλοπροαίρετος, κι όταν του έγιναν οι ανάλογες συστάσεις ,εξέτασε καλύτερα τα πράγματα , αναγνώρισε το λάθος και διόρθωσε τη στάση του. Στην αλλαγή του αυτή συνετέλεσε και το παρακάτω όνειρο:
Του φάνηκε πως βρισκόταν σε ένα τόπο ωραιότατο , και δοκίμαζε μία χαρά ανεκλάλητη. Έβλεπε εκεί τους πατριάρχες Αβραάμ, Ισαάκ και Ιακώβ, καθώς και άλλους άνδρες της Παλαιάς και Καινής Διαθήκης. Έβλεπε επίσης ένα ναό πολύ φωτεινό και μεγαλοπρεπή, από όπου ακουγόταν μία ουράνια ψαλμωδία.
Προχώρησε μέσα στον ναό και αντίκρυσε την Υπεραγία Θεοτόκο ,περιστοιχισμένη από πλήθος αγίων αγγέλων, να λάμπει από άρρητη δόξα.
Κοντά στη Θεομήτορα στεκόταν με μεγάλη τιμή και πολλούς δορυφόρους ο ιερός Χρυσόστομος, κρατώντας στα χέρια το βιβλίο των διδαχών του.
Ο άγιος Κύριλλος προχώρησε για να προσκυνήσει την Υπεραγία Θεοτόκο. Ο Άγιος Ιωάννης όμως μπήκε στην μέση και όχι μόνο τον εμπόδισε, αλλά θέλησε να τον βγάλει έξω.
Έντρομος εκείνος, σκεπτόταν γιατί άραγε να οργίστηκε τόσο εναντίον του ο ιερός Χρυσόστομος.
Τότε επεμβαίνει η Παναγία και λέει:
- Συγχώρησέ τον , Ιωάννη , και μην τον διώχνεις. Όσα έχει πει εναντίον σου δεν τα είπε από κακία, αλλά από άγνοια.
- Όχι, δεν τον συγχωρώ, έκανε τάχα θυμωμένος ο άγιος.
- Συγχώρησέ τον για την αγάπη μου, επέμεινε η Παναγία, γιατί αγωνίστηκε πολύ για την τιμή μου , κατατρόπωσε τον Νεστόριο και με ανακήρυξε Θεοτόκο.
Αμέσως εκείνος ηρέμησε ,αγκάλιασε τον παλαιό του αντίπαλο και τον ασπάσθηκε με αγάπη.
Από τότε η εκτίμηση του αγίου Κυρίλλου προς τον άγιο Ιωάννη ήταν απεριόριστη.
Τριάντα δύο χρόνια αγωνίστηκε ο άγιος Κύριλλος στον πατριαρχικό θρόνο της Αλεξανδρείας. Κι όταν παρέδιδε την αγία ψυχή του , η Παναγία δεν τον λησμόνησε. Ήρθε κοντά του και του παραστάθηκε με ενδιαφέρον, όπως κι εκείνος στη ζωή του την υπηρέτησε και αγωνίστηκε για την τιμή της. ]
Από το βιβλίο « Εμφανίσεις και θαύματα της Παναγίας »
Ιερά Μονή Παρακλήτου
-
gkou
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 2629
- Εγγραφή: Τρί Μαρ 21, 2006 6:00 am
- Τοποθεσία: Γεωργία@Κόρινθος
[ Γέρων Γελάσιος
Στις Φώκιες, της Μικρασίας πρωτοείδε τον ήλιο ο γέρων Γελάσιος. Γεννήθηκε το 1902, και μέχρι τον φρικτό διωγμό του 1922 γαλουχήθηκε με τα νάματα και τις παραδόσεις της μικρασιατικής ευσέβειας.
Μικρός πήγαινε στα εξωκκλήσια των νησιών που ήταν μπροστά στο λιμάνι, κι όταν γύριζε ρωτούσε τη μητέρα του:
- Μάνα, ποια είναι η γυναίκα που κρατάει το παιδί στην αγκαλιά της μέσα στην εκκλησία;
- Η κυρά Παναγιά, απαντούσε εκείνη γλυκά, με τον αφέντη τον Χριστό.
Από μικρός ο Γέροντας έβλεπε χειροπιαστή στη ζωή του την προστασία της Παναγίας και την καθοδήγηση της. Σε ηλικία 15 χρονών κατατάσσεται εθελοντής στον συμμαχικό στρατό , φλεγόμενος από ζήλο για την μεγάλη Ελλάδα. Τότε σε ένα ναυάγιο στη Μεσόγειο σώθηκε θαυματουργικά από την παναγία και τον Άγιο Νικόλαο, αφού πάλεψε τρία μερόνυχτα στο ανοιχτό πέλαγος.
Στη Μυτιλήνη, όπου εγκαταστάθηκε μετά τη μικρασιατική καταστροφή, είχε παρηγοριά του την Παναγία της Αγιάσου. Τα τάματα που της είχε κάνει σαν ψαράς και ναυτικός ,τα ξεπλήρωσε αργότερα σαν μοναχός, εκδηλώνοντας έτσι την ευχαριστία και ευγνωμοσύνη του για τη βοήθειά της.
« Το 1928, διηγείται ο ίδιος, ταξίδευα με το καΐκι μας έξω από την Τήνο. Ο καιρός ήταν καλός και το καΐκι έτρεχε με 8 μίλια.
- Βρε Αντώνη, είπα στον αδελφό μου, επιθυμώ να προσκυνήσουμε την Παναγία
Εκείνος όμως αρνήθηκε.:
- Τέτοιον καιρό δεν θα τον ξαναβρούμε. Εμείς το πρωί θα είμαστε στον Πειραιά.
Τι να έλεγα; Ο Αντώνης ήταν μεγαλύτερος. Έκανα λοιπόν βόλτες στο κατάστρωμα ,μέχρι που πλησιάσαμε 300-400 ,μέτρα στο λιμάνι. Τότε ξαφνικά κόπηκε ο άνεμος . Η θάλασσα έγινε λάδι γύρω από το καΐκι. Κρέμασαν τα πανιά. Τι παράξενο όμως! Η μπουνάτσα έγινε μόνο για μας .Πιο πέρα ο αέρας βούιζε. Ήταν, φαίνεται , επέμβαση της Παναγίας, για να ικανοποιήσει την επιθυμία μου.
- Άντε, να γίνει το χούι σου, είπε ο Αντώνης.
Ήταν Πάσχα. Βγήκαμε και προσκυνήσαμε. Εκεί άκουσα για πρώτη φορά το «Ο άγγελος εβόα ».
Αργότερα η Παναγία κάλεσε με θαυμαστό τρόπο τον π. Γελάσιο από το καΐκι του στο περιβόλι της.
« Μια νύχτα στον ύπνο μου , διηγείται ο γέροντας, μου φάνηκε πως ήταν πολύς λαός συγκεντρωμένος για να υποδεχθεί τη βασίλισσα. Από μακριά φάνηκαν " τα αλόγατα" που τρέχανε σέρνοντας πίσω χρυσή άμαξα. Πάνω της καθόταν η βασίλισσα με πλήθος δορυφόρων και αξιωματικών. Ξαφνικά κάποιος με άρπαξε και με ανέβασε στην άμαξα ,στο πίσω μέρος. Σε λίγο φθάσαμε σε ένα κάστρο με πύργους και λαμπρό παλάτι. Εκεί η βασίλισσα κατέβηκε. Δεν πρόλαβα όμως να τη δω καθαρά. Πρόσεξα μόνο το ένα μέρος του προσώπου της , καθώς ανέβαινε τις σκάλες του παλατιού.
Ξύπνησα! Βγήκα έξω και πήγα στο καφενείο , όπου ήταν και άλλοι ναυτικοί.. Βρισκόμουν στο Πασαλιμάνι με το καΐκι μου φορτωμένο. Ο νους μου όμως είχε γεμίσει από την ομορφιά της βασίλισσας. Αργότερα συνάντησα κάποιον αγιαννανίτη μοναχό. Του διηγήθηκα το όνειρό μου κι εκείνος μου εξήγησε πως με καλεί η Παναγία στο Άγιον Όρος να γίνω πιστός της ακόλουθος.
Η καρδιά μου για λίγο διακόπηκε. Νίκησε όμως η αγάπη της βασίλισσας. Την ίδια μέρα εγκατέλειψα κι εγώ, σαν τους Αποστόλους, πλοίο φορτωμένο, αδελφό, γονείς ,και ξεκίνησα για τον Άθωνα.. Το τέρμα του ταξιδιού μου ήταν η μονή Γρηγορίου. Μπήκα στο Καθολικό να προσκυνήσω. Την ώρα εκείνη ψαλλόταν η θεία λειτουργία. Στη θεομητορική εικόνα του τέμπλου αναγνώρισα τη βασίλισσα του ονείρου μου! Έσπευσα να την ασπασθώ, οπότε ο διακο- Θεόδωρος ,που στεκόταν εκεί, μου είπε:
- Χάθηκαν ,οι εικόνες της Παναγίας, παιδί μου, και ήρθες στο τέμπλο να προσκυνήσεις;
Αλλά, βέβαια, που να ήξερε τη δική μου καρδιά… ».
Από το βιβλίο « Εμφανίσεις και θαύματα της Παναγίας »
Ιερά Μονή Παρακλήτου
Στις Φώκιες, της Μικρασίας πρωτοείδε τον ήλιο ο γέρων Γελάσιος. Γεννήθηκε το 1902, και μέχρι τον φρικτό διωγμό του 1922 γαλουχήθηκε με τα νάματα και τις παραδόσεις της μικρασιατικής ευσέβειας.
Μικρός πήγαινε στα εξωκκλήσια των νησιών που ήταν μπροστά στο λιμάνι, κι όταν γύριζε ρωτούσε τη μητέρα του:
- Μάνα, ποια είναι η γυναίκα που κρατάει το παιδί στην αγκαλιά της μέσα στην εκκλησία;
- Η κυρά Παναγιά, απαντούσε εκείνη γλυκά, με τον αφέντη τον Χριστό.
Από μικρός ο Γέροντας έβλεπε χειροπιαστή στη ζωή του την προστασία της Παναγίας και την καθοδήγηση της. Σε ηλικία 15 χρονών κατατάσσεται εθελοντής στον συμμαχικό στρατό , φλεγόμενος από ζήλο για την μεγάλη Ελλάδα. Τότε σε ένα ναυάγιο στη Μεσόγειο σώθηκε θαυματουργικά από την παναγία και τον Άγιο Νικόλαο, αφού πάλεψε τρία μερόνυχτα στο ανοιχτό πέλαγος.
Στη Μυτιλήνη, όπου εγκαταστάθηκε μετά τη μικρασιατική καταστροφή, είχε παρηγοριά του την Παναγία της Αγιάσου. Τα τάματα που της είχε κάνει σαν ψαράς και ναυτικός ,τα ξεπλήρωσε αργότερα σαν μοναχός, εκδηλώνοντας έτσι την ευχαριστία και ευγνωμοσύνη του για τη βοήθειά της.
« Το 1928, διηγείται ο ίδιος, ταξίδευα με το καΐκι μας έξω από την Τήνο. Ο καιρός ήταν καλός και το καΐκι έτρεχε με 8 μίλια.
- Βρε Αντώνη, είπα στον αδελφό μου, επιθυμώ να προσκυνήσουμε την Παναγία
Εκείνος όμως αρνήθηκε.:
- Τέτοιον καιρό δεν θα τον ξαναβρούμε. Εμείς το πρωί θα είμαστε στον Πειραιά.
Τι να έλεγα; Ο Αντώνης ήταν μεγαλύτερος. Έκανα λοιπόν βόλτες στο κατάστρωμα ,μέχρι που πλησιάσαμε 300-400 ,μέτρα στο λιμάνι. Τότε ξαφνικά κόπηκε ο άνεμος . Η θάλασσα έγινε λάδι γύρω από το καΐκι. Κρέμασαν τα πανιά. Τι παράξενο όμως! Η μπουνάτσα έγινε μόνο για μας .Πιο πέρα ο αέρας βούιζε. Ήταν, φαίνεται , επέμβαση της Παναγίας, για να ικανοποιήσει την επιθυμία μου.
- Άντε, να γίνει το χούι σου, είπε ο Αντώνης.
Ήταν Πάσχα. Βγήκαμε και προσκυνήσαμε. Εκεί άκουσα για πρώτη φορά το «Ο άγγελος εβόα ».
Αργότερα η Παναγία κάλεσε με θαυμαστό τρόπο τον π. Γελάσιο από το καΐκι του στο περιβόλι της.
« Μια νύχτα στον ύπνο μου , διηγείται ο γέροντας, μου φάνηκε πως ήταν πολύς λαός συγκεντρωμένος για να υποδεχθεί τη βασίλισσα. Από μακριά φάνηκαν " τα αλόγατα" που τρέχανε σέρνοντας πίσω χρυσή άμαξα. Πάνω της καθόταν η βασίλισσα με πλήθος δορυφόρων και αξιωματικών. Ξαφνικά κάποιος με άρπαξε και με ανέβασε στην άμαξα ,στο πίσω μέρος. Σε λίγο φθάσαμε σε ένα κάστρο με πύργους και λαμπρό παλάτι. Εκεί η βασίλισσα κατέβηκε. Δεν πρόλαβα όμως να τη δω καθαρά. Πρόσεξα μόνο το ένα μέρος του προσώπου της , καθώς ανέβαινε τις σκάλες του παλατιού.
Ξύπνησα! Βγήκα έξω και πήγα στο καφενείο , όπου ήταν και άλλοι ναυτικοί.. Βρισκόμουν στο Πασαλιμάνι με το καΐκι μου φορτωμένο. Ο νους μου όμως είχε γεμίσει από την ομορφιά της βασίλισσας. Αργότερα συνάντησα κάποιον αγιαννανίτη μοναχό. Του διηγήθηκα το όνειρό μου κι εκείνος μου εξήγησε πως με καλεί η Παναγία στο Άγιον Όρος να γίνω πιστός της ακόλουθος.
Η καρδιά μου για λίγο διακόπηκε. Νίκησε όμως η αγάπη της βασίλισσας. Την ίδια μέρα εγκατέλειψα κι εγώ, σαν τους Αποστόλους, πλοίο φορτωμένο, αδελφό, γονείς ,και ξεκίνησα για τον Άθωνα.. Το τέρμα του ταξιδιού μου ήταν η μονή Γρηγορίου. Μπήκα στο Καθολικό να προσκυνήσω. Την ώρα εκείνη ψαλλόταν η θεία λειτουργία. Στη θεομητορική εικόνα του τέμπλου αναγνώρισα τη βασίλισσα του ονείρου μου! Έσπευσα να την ασπασθώ, οπότε ο διακο- Θεόδωρος ,που στεκόταν εκεί, μου είπε:
- Χάθηκαν ,οι εικόνες της Παναγίας, παιδί μου, και ήρθες στο τέμπλο να προσκυνήσεις;
Αλλά, βέβαια, που να ήξερε τη δική μου καρδιά… ».
Από το βιβλίο « Εμφανίσεις και θαύματα της Παναγίας »
Ιερά Μονή Παρακλήτου
-
gkou
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 2629
- Εγγραφή: Τρί Μαρ 21, 2006 6:00 am
- Τοποθεσία: Γεωργία@Κόρινθος
[ Απάντηση στις αμφιβολίες
Το μοναστήρι του Αγίου Παύλου δεσπόζει μεγαλόπρεπο και επιβλητικό στους πρόποδες του Άθωνα.
Το έτος 1839 ήταν πολύ σημαντικό για τη μονή: Έγινε η μετατροπή της από ιδιόρρυθμη σε κοινοβιακή . Ακολούθησαν ταραχές και σκάνδαλα . Κάποιος μοναχός αμφέβαλε ,αν ήταν ευάρεστη στον Θεό μια τόσο απότομη μετατροπή. Επιπλέον δεν έβλεπε με καλό μάτι τους άλλους μοναχούς να ελεούν απλόχερα τους φτωχούς ,τη στιγμή που η μονή είχε μεγάλες ανάγκες και πολλά χρέη.
Η Παναγία όμως θέλησε να διαλύσει τις αμφιβολίες του και να τον πληροφορήσει ότι η κοινοβιοποίηση ήταν θέλημα Θεού και ότι για τις ανάγκες της μονής και των μοναχών προνοεί η ίδια.
Δεν πέρασε καιρός και ο αδελφός αυτός έπεσε άρρωστος στο κρεβάτι. Ήρθε τότε σε έκσταση και είδε τον σατανά να μαίνεται και να τρίζει τα δόντια του. Αιτία ήταν η κοινοβιοποίηση της μονής και ο φθόνος του για την ψυχική σωτηρία των μοναχών της. Έστηνε λοιπόν παγίδες και βρόγχους, ετοίμαζε σκάνδαλα και ταραχές, για να ταλαιπωρεί τους μοναχούς και να διαλύσει έτσι το κοινόβιο.
Την 31η Δεκεμβρίου 1844 , ημέρα των εγκαινίων του καθολικού της μονής, ο ίδιος μοναχός ήταν πάλι βαριά άρρωστος. Κι ενώ βρισκόταν στο κρεβάτι του , είδε σε έκσταση πως ήταν παρών στην εορτή. Είδε όμως και κάτι συγκλονιστικό: Μία σεμνοπρεπέστατη Παρθένο να κάθεται στο ιερό σύνθρονο, μέσα στο άγιο βήμα. Κρατούσε στην αγκαλιά της ένα βρέφος που έλαμπε πιο πολύ από τον ήλιο και είχε στα χέρια του βασιλικό σκήπτρο.
Ώρες-ώρες έβγαινε από το άγιο βήμα και στεκόταν πότε στο δεξιό και πότε στον αριστερό χορό για να ρυθμίζει τους ψάλτες και να ενισχύει τους διακονητές. Άλλοτε πάλι περιερχόταν τον ναό , παρατηρούσε ευχαριστημένη τις κολόνες και τα βάθρα τους ,και ύστερα τα στερέωνε ,ώστε να μείνουν για πάντα σταθερά. Άλλοτε πάλι μέσα στο ιερό ετοίμαζε κι αυτή μαζί με τον επίσκοπο και τους ιερείς το μύρο και μίγματα των εγκαινίων. Πρωτοστατούσε και διηύθυνε τα πάντα μέσα στον οίκο της.
Ένα μήνα πριν από την πανήγυρη της μονής, ο μοναχός που προαναφέραμε ήταν πάλι άρρωστος στο κελί του. Έρχεται τότε για τρίτη φορά σε έκσταση και βλέπει πως βρισκόταν στον ναό και παρακολουθούσε την αγρυπνία. Στην κόγχη του ιερού βήματος ,στο σύνθρονο, καθόταν πάλι η Παρθένος με το θείο βρέφος στην αγκαλιά, στολισμένη με το πορφυρό της μαφόριο ,όπως εικονίζεται στην αγιογραφία. Κάποια στιγμή σηκώθηκε, έβγαλε το λαμπρό της μαφόριο, το άφησε πάνω στο ιερό σύνθρονο ,κι αφού ευτρέπισε τα χέρια της για υπηρεσία, βγήκε στον κυρίως ναό. Εκεί άρχισε να ευλογεί τους ιερείς και τους διακόνους ,να συντονίζει τους ψάλτες ,τους κανονάρχες και τους εκκλησιαστικούς ,να δίνει εντολές για τι κάθε τι. Την ώρα της λιτανείας βγήκε έξω από τον ναό ,προπορεύθηκε από όσους πήραν μέρος σε αυτήν, έψαλλε και ευφραινόταν μαζί τους. Στη διάρκεια της θείας λειτουργίας ,την περισσότερη ώρα βρισκόταν στο ιερό βήμα με τον επίσκοπο και τους ιερείς.
Αργότερα, στην τράπεζα, επιστατούσε τους διακονητές που σερβίριζαν το φαγητό και υπηρετούσε μαζί τους. Παντού διακονούσε με επιμέλεια και ευλογούσε.
Όταν τελείωσε η τράπεζα και βγήκαν οι μοναχοί ,βγήκε και η Παρθένος και πήγε στην πύλη της μονής. Εκεί κάθονταν και περίμεναν ελεημοσύνη οι φτωχοί και ζητιάνοι. Η Δέσποινα τους ελέησε και τους ευλόγησε. Και όταν πλησίαζε τους ενάρετους , είχε όψη ιλαρή, ενώ στους ράθυμους και αμελείς έδειχνε σοβαρή και αυστηρή.
Στο μεταξύ οι τραπεζάρηδες κι οι μάγειροι κάθησαν να φάνε. Ανάμεσά τους είδε και τον εαυτό του ο μοναχός που έβλεπε την οπτασία. Αλλά, να, η Κυρία Θεοτόκος ήρθε για να υπηρετήσει κι αυτούς με αγάπη. Τότε μόνο κατάλαβε ότι η γυναίκα που έβλεπε ήταν η ίδια η Παναγία . Σηκώνεται αμέσως , γονατίζει μπροστά της ,την προσκυνά και της λέει:
- Δέσποινα Θεοτόκε, δεν πρέπει εσύ να διακονείς εμένα, αλλά εγώ εσένα. Εγώ έχω χρέος , ο αχρείος δούλος σου.
Και λέγοντας αυτά πήρε ένα πιάτο, που από νεύση ίσως της Θεοτόκου βρέθηκε εκεί, έβαλε μέσα δυο ψητά ψάρια και πλησίασε κοντά της.
- Δέσποινα, ικέτευε, κάθησε μαζί μου να φας.
- Εγώ δεν τρώγω τέτοια τροφή ,ούτε ο Υιός μου, απάντησε εκείνη . Επειδή όμως με κάλεσαν σε αυτή την πανήγυρη ,ενδυνάμωσα όσους κοπίασαν και τους βοήθησα στην περιποίηση των ξένων , γιατί έμαθα από τον Υιό μου να δοξάζω όσους με δοξάζουν, να τιμώ όσους με τιμούν και να τους προσφέρω ό,τι με την προσευχή τους μου ζητούν.
Αυτά είπε η Θεοτόκος νουθετώντας τον μοναχό , κ ι αφού σήκωσε τα άχραντα χέρια της ευχήθηκε κι ευλόγησε τη μονή, τον ηγούμενο και τους μοναχούς. Τότε ένα υπερκόσμιο φως ξεχύθηκε και τους περιέλουσε όλους. Αμέσως η Δέσποινα ανελήφθη στον ουρανό και χάθηκε, αφήνοντας στον μοναχό μια θεία αλλοίωση, χαρά και ευφροσύνη. ]
Από το βιβλίο « Εμφανίσεις και θαύματα της Παναγίας »
Ιερά Μονή Παρακλήτου
Το μοναστήρι του Αγίου Παύλου δεσπόζει μεγαλόπρεπο και επιβλητικό στους πρόποδες του Άθωνα.
Το έτος 1839 ήταν πολύ σημαντικό για τη μονή: Έγινε η μετατροπή της από ιδιόρρυθμη σε κοινοβιακή . Ακολούθησαν ταραχές και σκάνδαλα . Κάποιος μοναχός αμφέβαλε ,αν ήταν ευάρεστη στον Θεό μια τόσο απότομη μετατροπή. Επιπλέον δεν έβλεπε με καλό μάτι τους άλλους μοναχούς να ελεούν απλόχερα τους φτωχούς ,τη στιγμή που η μονή είχε μεγάλες ανάγκες και πολλά χρέη.
Η Παναγία όμως θέλησε να διαλύσει τις αμφιβολίες του και να τον πληροφορήσει ότι η κοινοβιοποίηση ήταν θέλημα Θεού και ότι για τις ανάγκες της μονής και των μοναχών προνοεί η ίδια.
Δεν πέρασε καιρός και ο αδελφός αυτός έπεσε άρρωστος στο κρεβάτι. Ήρθε τότε σε έκσταση και είδε τον σατανά να μαίνεται και να τρίζει τα δόντια του. Αιτία ήταν η κοινοβιοποίηση της μονής και ο φθόνος του για την ψυχική σωτηρία των μοναχών της. Έστηνε λοιπόν παγίδες και βρόγχους, ετοίμαζε σκάνδαλα και ταραχές, για να ταλαιπωρεί τους μοναχούς και να διαλύσει έτσι το κοινόβιο.
Την 31η Δεκεμβρίου 1844 , ημέρα των εγκαινίων του καθολικού της μονής, ο ίδιος μοναχός ήταν πάλι βαριά άρρωστος. Κι ενώ βρισκόταν στο κρεβάτι του , είδε σε έκσταση πως ήταν παρών στην εορτή. Είδε όμως και κάτι συγκλονιστικό: Μία σεμνοπρεπέστατη Παρθένο να κάθεται στο ιερό σύνθρονο, μέσα στο άγιο βήμα. Κρατούσε στην αγκαλιά της ένα βρέφος που έλαμπε πιο πολύ από τον ήλιο και είχε στα χέρια του βασιλικό σκήπτρο.
Ώρες-ώρες έβγαινε από το άγιο βήμα και στεκόταν πότε στο δεξιό και πότε στον αριστερό χορό για να ρυθμίζει τους ψάλτες και να ενισχύει τους διακονητές. Άλλοτε πάλι περιερχόταν τον ναό , παρατηρούσε ευχαριστημένη τις κολόνες και τα βάθρα τους ,και ύστερα τα στερέωνε ,ώστε να μείνουν για πάντα σταθερά. Άλλοτε πάλι μέσα στο ιερό ετοίμαζε κι αυτή μαζί με τον επίσκοπο και τους ιερείς το μύρο και μίγματα των εγκαινίων. Πρωτοστατούσε και διηύθυνε τα πάντα μέσα στον οίκο της.
Ένα μήνα πριν από την πανήγυρη της μονής, ο μοναχός που προαναφέραμε ήταν πάλι άρρωστος στο κελί του. Έρχεται τότε για τρίτη φορά σε έκσταση και βλέπει πως βρισκόταν στον ναό και παρακολουθούσε την αγρυπνία. Στην κόγχη του ιερού βήματος ,στο σύνθρονο, καθόταν πάλι η Παρθένος με το θείο βρέφος στην αγκαλιά, στολισμένη με το πορφυρό της μαφόριο ,όπως εικονίζεται στην αγιογραφία. Κάποια στιγμή σηκώθηκε, έβγαλε το λαμπρό της μαφόριο, το άφησε πάνω στο ιερό σύνθρονο ,κι αφού ευτρέπισε τα χέρια της για υπηρεσία, βγήκε στον κυρίως ναό. Εκεί άρχισε να ευλογεί τους ιερείς και τους διακόνους ,να συντονίζει τους ψάλτες ,τους κανονάρχες και τους εκκλησιαστικούς ,να δίνει εντολές για τι κάθε τι. Την ώρα της λιτανείας βγήκε έξω από τον ναό ,προπορεύθηκε από όσους πήραν μέρος σε αυτήν, έψαλλε και ευφραινόταν μαζί τους. Στη διάρκεια της θείας λειτουργίας ,την περισσότερη ώρα βρισκόταν στο ιερό βήμα με τον επίσκοπο και τους ιερείς.
Αργότερα, στην τράπεζα, επιστατούσε τους διακονητές που σερβίριζαν το φαγητό και υπηρετούσε μαζί τους. Παντού διακονούσε με επιμέλεια και ευλογούσε.
Όταν τελείωσε η τράπεζα και βγήκαν οι μοναχοί ,βγήκε και η Παρθένος και πήγε στην πύλη της μονής. Εκεί κάθονταν και περίμεναν ελεημοσύνη οι φτωχοί και ζητιάνοι. Η Δέσποινα τους ελέησε και τους ευλόγησε. Και όταν πλησίαζε τους ενάρετους , είχε όψη ιλαρή, ενώ στους ράθυμους και αμελείς έδειχνε σοβαρή και αυστηρή.
Στο μεταξύ οι τραπεζάρηδες κι οι μάγειροι κάθησαν να φάνε. Ανάμεσά τους είδε και τον εαυτό του ο μοναχός που έβλεπε την οπτασία. Αλλά, να, η Κυρία Θεοτόκος ήρθε για να υπηρετήσει κι αυτούς με αγάπη. Τότε μόνο κατάλαβε ότι η γυναίκα που έβλεπε ήταν η ίδια η Παναγία . Σηκώνεται αμέσως , γονατίζει μπροστά της ,την προσκυνά και της λέει:
- Δέσποινα Θεοτόκε, δεν πρέπει εσύ να διακονείς εμένα, αλλά εγώ εσένα. Εγώ έχω χρέος , ο αχρείος δούλος σου.
Και λέγοντας αυτά πήρε ένα πιάτο, που από νεύση ίσως της Θεοτόκου βρέθηκε εκεί, έβαλε μέσα δυο ψητά ψάρια και πλησίασε κοντά της.
- Δέσποινα, ικέτευε, κάθησε μαζί μου να φας.
- Εγώ δεν τρώγω τέτοια τροφή ,ούτε ο Υιός μου, απάντησε εκείνη . Επειδή όμως με κάλεσαν σε αυτή την πανήγυρη ,ενδυνάμωσα όσους κοπίασαν και τους βοήθησα στην περιποίηση των ξένων , γιατί έμαθα από τον Υιό μου να δοξάζω όσους με δοξάζουν, να τιμώ όσους με τιμούν και να τους προσφέρω ό,τι με την προσευχή τους μου ζητούν.
Αυτά είπε η Θεοτόκος νουθετώντας τον μοναχό , κ ι αφού σήκωσε τα άχραντα χέρια της ευχήθηκε κι ευλόγησε τη μονή, τον ηγούμενο και τους μοναχούς. Τότε ένα υπερκόσμιο φως ξεχύθηκε και τους περιέλουσε όλους. Αμέσως η Δέσποινα ανελήφθη στον ουρανό και χάθηκε, αφήνοντας στον μοναχό μια θεία αλλοίωση, χαρά και ευφροσύνη. ]
Από το βιβλίο « Εμφανίσεις και θαύματα της Παναγίας »
Ιερά Μονή Παρακλήτου