Ψυχοφελή μηνύματα...

[toula]

«Η Αγία Γραφή, είναι σαν ένα πηγάδι, από το οποίο ο σοφός άνθρωπος βγάζει νερό με τον κουβά!
Μετά παίρνει το νερό από τον κουβά με την κανάτα, και από την κανάτα με το ποτήρι! Και έτσι πίνει νερό, με μέτρο!
Δεν προσπαθεί να ρουφήξει με την μία ολόκληρο το πηγάδι ή ολόκληρο τον κουβά!»!!!
Γέρων Κλεόπας Ηλιέ ο Ρουμάνος

[toula]

Στην εποχή του Αγίου Διονυσίου του εν Ολύμπω, ζούσε κοντά στη Βέροια ένας ευσεβής και λόγιος Χριστιανός, που έπεσε σε μία δαιμονική παγίδα. Παρ’ όλο που συνήθιζε, όπως κάθε Χριστιανός, να προσεύχεται με το «Πάτερ ημών» και να τελειώνει την προσευχή του με τα λόγια «Ρύσαι ημάς από του πονηρού», κάποια ημέρα άνοιξε, από περιέργεια, ένα βιβλίο μαγείας που είχε πέσει στα χέρια του. Χωρίς, λοιπόν, να υπολογίζει τον κίνδυνο διάβασε λίγο, δοκιμαστικά, επικλήσεις του διαβόλου...
Μερικές ημέρες μετά, κάποιο βράδυ, ενώ κοιμόταν, είδε στον ύπνο του ένα γιγαντιαίο φοβερό πρόσωπο, που του είπε:
«Ήλθα, επειδή με κάλεσες.
Εμπρός λοιπόν, εάν θέλεις να σε εξυπηρετήσω, προσκύνησέ με...».
Ο άνθρωπος έντρομος του αποκρίθηκε:
«Κύριον τον Θεόν μου προσκυνήσω και Αυτώ Μόνω λατρεύσω»!
Τότε η φοβερή αυτή μορφή, γεμάτη θυμό, του έδωσε ένα φοβερό ράπισμα στο πρόσωπο και του είπε:
«Αφού δεν με προσκυνάς, τότε γιατί με προσκαλείς;».
Ο Χριστιανός, τότε, ξύπνησε νοιώθοντας ένα αφόρητο πόνο στο πρόσωπό του, έβαλε μάλιστα τις φωνές και τα κλάματα... Κάποιοι που τον άκουσαν μαζεύθηκαν και είδαν τα μάγουλά του πρησμένα και κατάμαυρα. Παρουσίαζε, πράγματι, αποτρόπαιο και ελεεινό θέαμα… Σε λίγες μέρες η κατάσταση του χειροτέρεψε, πρήσθηκε και μαύρισε όλο το πρόσωπο του, τόσο πολύ, που έκλεισαν τελείως τα μάτια του...
Έστειλαν τότε και κάλεσαν τον Άγιο Διονύσιο από το Μοναστήρι του στον Όλυμπο.
Ο Άγιος ήλθε κοντά του και προσευχήθηκε πολύ γι’ αυτόν. Έψαλε την Παράκληση στην Παναγία και τον έχρισε με άγιο έλαιο! Τότε, ο δαιμονόπληκτος θεραπεύθηκε τελείως! Και όλοι οι παριστάμενοι δόξασαν τον Θεόν και τίμησαν τον πιστό δούλο Του Διονύσιο!!!

[toula]

«Πρόσεχε ακόμη, και τον ήχο της μηχανής του αυτοκινήτου, και να τον αναγνωρίζης, ούτως ώστε, εάν κάποτε αλλάξη, να ξέρης ότι, κάτι δεν πάει καλά, κάτι δεν λειτουργεί σωστά. Η προσοχή είναι μεγάλο προτέρημα, γιά την επιτυχία κάθε νέου!»!!!
Άγιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης

[toula]

«Όσοι αναπαύονται μέσα στον υλικό κόσμο και δεν ανησυχούν για την σωτηρία της ψυχής τους, μοιάζουν με τα ανόητα πουλάκια, που δεν θορυβούν μέσα στο αυγό τους, γιά να σπάσουν το τσόφλι και να βγουν έξω και να χαρούν τον ήλιο (το ουράνιο πέταγμα στην παραδεισένια ζωή), αλλά παραμένουν ακίνητα και πεθαίνουν μέσα στο τσόφλι του αυγού τους»!!!
Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης

[toula]

Διηγούνταν γιά τον αββά Πέτρο και τον αββά Επίμαχο, οι οποίοι ήσαν συνασκητές στην Ραϊθώ.
Ενώ έτρωγαν λοιπόν, όλοι οι ασκητές μαζί, επίεσαν τους δύο αββάδες, τον Πέτρο και τον Επίμαχο, να καθίσουν στο τραπέζι που ήταν γιά τους γέροντες.
Ύστερα από πολλές προσπάθειες πήγε τελικά, μόνο ο αββάς Πέτρος.
Μόλις όμως εσηκώθηκαν από το φαγητό, λέει ο αββάς Επίμαχος στον αββά Πέτρο:
«Πώς ετόλμησες αδελφέ, να καθήσεις στο τραπέζι των γερόντων;».
Τότε αποκρίθηκε αυτός:
«Εάν καθόμουν μαζί σας, οι αδελφοί θα με είχαν σαν γέροντα και θα με ανάγκαζαν να σερβιρισθώ πρώτος και θα με εθεωρούσαν μεγαλύτερό σας. Τώρα, όμως, που επήγα κοντά στους γέροντες, ήμουν μικρότερος απ’ όλους και ταπεινότερος στους λογισμούς!»!!!
Πηγή κειμένου: «Το γεροντικό του Σινά», Δημήτριου Γ. Τσάμη.

[toula]

«Χαίρε Θεοτόκε, που είσαι
το Τιμιώτερο Κατοικητήριο
του Σύμπαντος!!
Που είσαι Ολοφώτεινη
από τις λάμψεις των αρετών!!
Από Εσέ ανέτειλε
ο Ήλιος της Δικαιοσύνης
και εχάρισε προς τους ανθρώπους
την Αιώνια Σωτηρία!!»!!!
Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός

[toula]

Κάποια αγράμματη αλλά ευλαβής γιαγιά, επήγε μία μέρα στην Εκκλησία και άκουσε τον ιεροκήρυκα να λέει:
«Αυτός που δεν διαβάζει την Αγία Γραφή, δεν θα σωθή…».
Η γιαγιά μόλις άκουσε τον λόγο αυτό, χλώμιασε, απογοητεύθηκε και γυρίζοντας σπίτι, λέει στην κόρη της:
«Παιδί μου θα κολασθώ, διότι δεν διαβάζω την Αγία Γραφή…».
Η κόρη της προσπάθησε να την καθησυχάσει, αλλά μάταια...
Μία μέρα, αποφάσισε η γιαγιά να πάει σε έναν φωτισμένο γέροντα, γιά να την βοηθήσει. Η γιαγιά μόλις τον είδε, του λέει:
«Πάτερ μου, δεν θα σωθώ, διότι είμαι αγράμματη και δεν διαβάζω την Αγία Γραφή…».
Ο γέροντας αμέσως την καθησύχασε και της είπε:
«Και πώς σώθηκαν τόσοι και τόσοι αγράμματοι άνθρωποι γιαγιά; Μάλιστα, έχουμε και Αγίους, που ήταν τελείως αγράμματοι! Αυτοί πώς σώθηκαν; Τα γράμματα δεν σώζουν, αλλά ούτε και η αμορφωσιά κολάζει! Λοιπόν, γιαγιά, θα κάνεις το εξής: Θα παίρνεις το Ευαγγέλιο, θα το ανοίγεις στην πρώτη σελίδα, θα βάζεις την παλάμη σου πάνω σ’ Αυτό, θα πηγαίνεις στο εικονοστάσι σου και θα λες στον Κύριο: “Χριστέ μου, αυτά που γράφεις στο Ευαγγέλιο, βάλε τα μέσα στην καρδιά μου!”! Την επόμενη μέρα θα βάζεις πάλι την παλάμη σου στην δεύτερη σελίδα και θα πράττεις το ίδιο!»!
Η γιαγιά εφάρμοσε κατά γράμμα τα λόγια του γέροντα γιά πολύ καιρό.
Μία μέρα, στο σπίτι έπαιζαν τα εγγονάκια της και άρχισαν να μιλάνε άσχημα και να κατακρίνουν. Η γιαγιά μόλις τα άκουσε τα παρατήρησε και τους είπε μάλιστα:
«Παιδιά μου, μην κρίνετε γιά να μην κριθήτε!»!
Τότε η κόρη της, έκπληκτη, της λέει:
«Μητέρα, αυτό που μόλις τώρα είπες, από που το άκουσες;»!
«Αυτό κόρη μου, το λέει το Ευαγγέλιο!»!
«Μα εσύ δεν ξέρεις γράμματα, ποιός σου το είπε;».
«Παιδί μου, δεν το άκουσα από κάπου, απλά βγήκε μέσα από την καρδιά μου!»!
Από εκείνη την στιγμή, άρχισε η γιαγιά να αναπαράγει Λόγια του Ευαγγελίου, χωρίς να το καταλαβαίνει!!
Η γιαγιά επειδή έκανε υπακοή στον γέροντα, με πίστη και απλότητα, επέτρεψε ο Κύριος να περνούν τα Λόγια του Ευαγγελίου, πρώτα στην καρδιά της και μετά στα χείλη της!!!

[toula]

Άγιος Ισαάκ ο Σύρος: Όταν αδικούμαστε, πώς πρέπει να αντιμετωπίζουμε την αδικία που γίνεται σε βάρος μας;
Όταν αδικούμαστε, πώς πρέπει να αντιμετωπίζουμε την αδικία που γίνεται σε βάρος μας; Να διεκδικούμε το δίκαιό μας;
Να παραιτούμαστε από αυτό; Να μιλούμε; Να σιωπούμε; Να κάνουμε κάτι άλλο;
Βεβαίως δεν είναι ίδιες όλες οι περιπτώσεις, ούτε αντιμετωπίζονται με τον ίδιο τρόπο από όλους τους ανθρώπους. Κάποιοι διεκδικούν το δίκαιό τους ακολουθώντας την δικαστική οδό. Κάνουν χρήση ενός νομίμου δικαιώματός τους που δεν τους απαγορεύει ούτε η Πολιτεία ούτε ο νόμος του Θεού να το χρησιμοποιήσουν.
Αλλά και κανείς δεν τους υποχρεώνει να κάνουν χρήση αυτού του δικαιώματος. Αν θέλουν να το χρησιμοποιήσουν, το χρησιμοποιούν. Αν δεν θέλουν, δεν το χρησιμοποιούν. Υπάρχουν περιπτώσεις που η δικαστική οδός είναι μονόδρομος.
Ιδίως όταν αδικούνται η σύζυγος ή ο σύζυγος, τα παιδιά μας, το ποίμνιο της Εκκλησίας, η Πατρίδα μας, οφείλουμε να προστατεύουμε το κύρος και την υπόληψή τους.
Αλλά όταν αδικούμαστε σε προσωπικό επίπεδο, η δικαστική οδός δεν είναι πάντοτε η καλύτερη λύση. Είναι ήττα μας και μόνο το γεγονός ότι φθάνουμε στα δικαστήρια για να επιλύσουμε τις διαφορές μας.
Γιατί δεν προτιμάτε να είστε αδικημένοι; Γιατί δεν προτιμάτε να ζημιώνεστε; ρωτάει ο Απόστολος Παύλος τους Κορινθίους (Α΄ Κορ. ς΄ 7 -8).
Κάποιοι άλλοι θυμώνουν, οργίζονται, ταράσσονται, θίγονται και προσβάλλονται, όταν αδικούνται. Βρίσκονται σε διαρκή ταραχή και σύγχυση. Δεν τους χωράει ο τόπος. Μοιάζουν σαν πληγωμένα λιοντάρια που πνέουν μένεα.
Γιατί με προσέβαλε, γιατί τραυμάτισε την υπόληψή μου, γιατί έθιξε την αξιοπρέπειά μου, γιατί με ταπείνωσε!
Μερικοί πικραίνονται βαθύτατα, γίνονται κακόκεφοι, λυπούνται υπερβολικά και λιώνουν από τη θλίψη! Ορισμένοι γκρινιάζουν, παραπονούνται, διαμαρτύρονται, σχολιάζουν, κατακρίνουν, ζητούν ευκαίρως – ακαίρως την αποκατάσταση του δικαίου.
Αλλά υπάρχουν και άλλοι που υπομένουν με καρτερία την αδικία, αναθέτοντας στον Θεό τη λύση του προβλήματος. Δεν προσπαθούν από μόνοι τους να βρουν το δίκαιό τους. Περιμένουν να τους δικαιώσει ο δίκαιος Κριτής.
Αυτή η τελευταία αντιμετώπιση είναι η δυσκολότερη απ’ όλες, αλλά και η καλύτερη. Είναι δυσκολότερη, διότι καλούμαστε εκ προοιμίου να κάνουμε θυσία.
Να παραιτηθούμε εθελουσίως από νόμιμο δικαίωμά μας. Επίσης, είναι δυσκολότερη, διότι αναλαμβάνουμε να σηκώσουμε εκουσίως έναν βαρύ σταυρό, τον σταυρό του παραγκωνισμού και της απορρίψεως εκ μέρους των συνανθρώπων μας.
Το να αδικείται κανείς και να μακροθυμεί είναι δυσκατόρθωτη αρετή και χρειάζεται πολύ μεγάλος αγώνας για να την αποκτήσουμε. «Ω πώς δυσκατόρθωτος εστίν η τοιαύτη αρετή»! παρατηρεί ο όσιος Ισαάκ ο Σύρος.
Αλλά «και πόσην δόξαν κέκτηται παρά τω Θεώ! Διότι ελκύει σαν μαγνήτης τη Χάρη του Θεού περισσότερο από κάθε άλλη αντιμετώπιση. «Τούτο χάρις», αυτή η αντιμετώπιση της αδικίας προσελκύει την εύνοια του Θεού.
Έχουν οι πιστοί την αγαθή συνείδηση ότι ο Θεός ευαρεστείται, όταν πάσχουν αδίκως και υπομένουν με καρτερία την αδικία.
Τι αξία θα είχε, γράφει ο πρωτοκορυφαίος Απόστολος Πέτρος, αν υπομένατε βασανισμούς για κάτι κακό που πράξατε; Αν όμως πράττετε το καλό και οι άνθρωποι σας αδικούν και παρ’ όλα αυτά υπομένετε με καρτερία την αδικία, τότε έχετε την ευλογία του Θεού (Α΄ Πέτρ. β΄ 19 – 21).
Πράγματι. Αν πάσχουμε για κάτι κακό που κάναμε, δικαίως υποφέρουμε. «Άξια ων επράξαμεν απολαμβάνομεν» (Λουκ. κγ΄41).
Αν όμως πάσχουμε αδίκως και εμπιστευόμαστε τη ζωή μας στον Θεό, τρόπον τινά τον επιλέγουμε ως «δικηγόρο» μας, Του αναθέτουμε να «εκδικάσει» Αυτός την υπόθεσή μας με την βεβαιότητα ότι όχι απλώς θα ενδιαφερθεί για μας, αλλά και θα δώσει την καλύτερη λύση στο πρόβλημά μας (Α΄ Κορ. ι΄ 13).
Γιατί βιαζόμαστε να μιλήσουμε; Δεν είναι καλύτερα να μιλήσει για μας ο Θεός; Αν μιλήσει ο Θεός, κανείς δεν θα Του αντιλέξει. Αν μας δικαιώσει ο Θεός, κανείς δεν θα προσβάλει την απόφασή Του. Η δικαίωσή μας από τον Θεό είναι η καλύτερη αποκατάσταση του δικαίου και η μεγαλύτερη δόξα μας.
Όποιος πιστός σηκώνει με χαρά σταυρό αδικίας, ενώ έχει επιχειρήματα να ζητήσει το δίκιο του, δέχεται θεϊκή παράκληση για τη μεγάλη πίστη που έχει στον Θεό. Επίσης, προοδεύει πνευματικά και φθάνει στην ηθική τελείωση.
«Ούτος προς την τελείωσιν κατήντησε και υπό των αγίων Αγγέλων θαυμάζεται».
Ο αγωνοθέτης Χριστός του ετοιμάζει στεφάνι.
(Ισαάκ Σύρου, Ασκητικά, Λόγος Ε΄)

[toula]

Δεν είναι ανάγκη να συγκεντρωθείτε ιδιαίτερα,
για να πείτε την ευχή.
Δεν χρειάζεται καμία προσπάθεια
όταν έχεις θείο έρωτα.
Όπου βρίσκεσθε,
σε σκαμνί,
σε καρέκλα,
σε αυτοκίνητο,
παντού,
στο δρόμο,
στο σχολείο,
στο γραφείο,
στη δουλειά,
μπορείτε να λέτε την ευχή, το
«Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με»,
απαλά,
χωρίς πίεση,
χωρίς σφίξιμο.
Να μη δένεσθε με τον τόπο.
Το παν είναι ο έρωτας στον Χριστό.
Άμα η ψυχή σας επαναλαμβάνει
με λατρεία,
με πόθο,
τις πέντε λέξεις,
«Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με»
δεν χορταίνει.
Είναι λέξεις αχόρταστες!
Σ’ όλη σας τη ζωή να τις λέτε.
Κρύβουν τόσους χυμούς!
Άγιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης
ΒΙΟΣ ΚΑΙ ΛΟΓΟΙ (Περί προσευχής)

[toula]

ΑΚΟΥ ΜΑΝΟΥΛΑ ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΑΘΕΙΣ ΠΡΩΤΑ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΟΥ.....
Λέγεται ότι κάποτε μια μητέρα, σύζυγος βογιάρου, ήρθε στον Άγιο Σεραφείμ του Σάρωφ και του παραπονέθηκε ότι οι δάσκαλοι δεν μαθαίνουν καλά στα παιδιά της τη γαλλική γλώσσα, ρωτώντας τον τι να κάνει. Τότε ο άγιος εκείνος άνθρωπος της είπε: «εσύ μανούλα μου, μάθε καλλίτερα τα παιδιά σου πώς να προσεύχονται στο Θεό και εκείνα θα μάθουν αργότερα πιο εύκολα τα γαλλικά».
Στα παιδιά λοιπόν, πρέπει να διδάσκουμε πρώτα εκείνο που είναι το πιο σπουδαίο επειδή, ότι μαθαίνουμε στα νιάτα μας, δύσκολα το ξεχνάμε. Δευτερεύοντα πράγματα μπορούμε να μάθουμε και ύστερα, μα και αν ακόμα ξεχαστούν, δεν είναι μεγάλη η ζημία. Αν όμως δεν διδαχτούμε τα σημαντικότερα πράγματα, ή τα διδαχτούμε ελλιπώς, ή τα μάθουμε και ύστερα τα ξεχάσουμε, τότε, οι ήχοι του πιάνου πνίγουν την προσευχή και η γαλλική προφορά χρησιμοποιείται για να κοροϊδέψουμε τους γονείς!
Ο αγαθός Θεός ας είναι βοηθός σας. Τώρα είναι δύσκολο να σας δώσω συμβουλή. Όταν η καρδιά θολώσει, είναι δυσκολότερο να την καθαρίσεις ακόμη και από το πιο θολωμένο χείμαρρο. Υπομείνετε και προσεύχεσθε στον Θεό για τα παιδιά σας. Με την υπομονή, λίγο-λίγο ίσως καταφέρετε να τα φέρετε σε ντροπή και με την προσευχή θα ζητήσετε τη βοήθεια του Παντοδυνάμου να καθαριστεί η καρδιά των παιδιών σας. Μα πριν απ' όλα, να μετανοήσετε ενώπιόν Του, επειδή πρωτίστως στα παιδιά σας δεν μάθατε το νόμο Του.
Άκουε ουρανέ και ενωτίζου γη, ότι Κύριος ελάλησεν, υιούς εγέννησα και ύψωσα, αυτοί δε με ηθέτησαν (Ησ. 1, 2).
(Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, Επισκόπου Αχρίδος 1956