"Αγιον Ορος" Χριστιανικό Ορθόδοξο Φόρουμ

Ὀ πνευματικός οἶκος τῆς ψυχῆς οἰκοδομεῖται μέ τήν Χάρη τοῦ Ἀγίου Πνεύματος καί τήν ἐργασία τῶν ἐντολῶν.
Ἄγιος Συμεών ὀ νέος ὀ Θεολόγος

Γιά κάθε ὑπόθεσή μας νά λέμε πάντοτε " ἄν θέλει ὀ Θεός νά γίνει...".
Ἄγιος Παΐσιος ὀ Ἀγιορείτης

Έχετε παρατηρήσει ποιοι άνθρωποι είναι αγαπητοί και περιζήτητοι;
Όσοι διακονούν,
όσοι είναι πέρα για πέρα ήρεμοι
και πρόθυμοι να αποδεχθούν τη γνώμη του άλλου,
την επιθυμία του,
την σκέψη του,
την ενέργεια του,
το αμάρτημα του,
το πάθος του,
την ευγένειά του,
την αγένεια του.
Όσων η ευαισθησία
είναι στραμμένη
προς τον Θεό
και προς τους ανθρώπους.
Γέροντας Αιμιλιανός

23 Σεπτεμβρίου … Η Κοίμησις του Οσίου Γέροντος παπα-Τύχωνα του Ρώσου και Αγιορείτου…!!!
Παπα – Τύχων ο Ρώσος, ο Πνευματικός του Αγίου Παϊσίου του Αγιορείτου!
Στις 23 Σεπτεμβρίου του 1968 (10-9 με το παλιό ημερολόγιο) έφυγε για την αιώνια πατρίδα ο Ρώσος Γέροντας του π. Παϊσίου, παπα Τύχων ο πνευματικός. Δίπλα του καθ’ όλες τις τελευταίες μέρες της ζωής του ήταν ο γέρων Παΐσιος, ο οποίος αναφέρει ότι ο ετοιμοθανάτος ερημίτης έβλεπε τον Άγιο Σέργιο του Ράντονεζ, τον οποίο ευλαβείτο πολύ!
Ο π. Παΐσιος τον είδε επίσης ολοζώντανο τρία χρόνια μετά. Γράφει ο Γέροντας:
«στις 10 Σεπτεμβρίου 1971, βράδυ, μετά το μεσονύκτιο. Ενώ έλεγα την ευχή, βλέπω ξαφνικά τον Γέροντα να μπαίνη στο κελλί! Πετάχτηκα και του έπιασα τα πόδια και τα φιλούσα με ευλάβεια. Δεν κατάλαβα όμως πώς ξεγαντζώθηκε από τα χέρια μου και, καθώς έφευγε, τον είδα να μπαίνη στο Ναό, και εξαφανίστηκε. Φυσικά, τα χάνει κανείς εκείνη την ώρα, όταν συμβαίνουν τέτοια γεγονότα. Ούτε και μπορεί να τα εξήγηση αυτά με την λογική, γι’ αυτό και λέγονται θαύματα. Άναψα αμέσως το κερί, γιατί μόνο το κανδήλι είχα αναμμένο, όταν συνέβη αυτό, για να σημειώσω στο ημερολόγιο την ήμερα αυτή πού μου είχε παρουσιασθή ό Γέροντας, για να το θυμάμαι. “Όταν είδα ότι ήταν ή ήμερα πού είχε κοιμηθή ό Γέροντας (10η Σεπτεμβρίου), πολύ λυπήθηκα και ελέγχθηκα, που μου πέρασε τελείως απαρατήρητη εκείνη η ήμερα. Πιστεύω να με συγχώρησε ο καλός πατέρας, γιατί εκείνη την ήμερα, από το φώτισμα το ηλιοβασίλεμα, είχα επισκέπτες στο Καλύβι και είχα κουραστή και ζαλιστή και ξεχάστηκα τελείως. Αλλιώς, κάτι θα έκανα για να βοηθηθώ ο ίδιος και να δώσω λίγη χαρά στον Γέροντα με ολονύκτια προσευχή»!
Στη μνήμη του Αγίου Ερημίτη, με την ψυχή μικρού παιδιού και την ζωή επουράνιου αγγέλου, κατατίθεται ευλαβικά αυτή η δημοσίευση.
Οι συμβουλές του ήταν σταλαγματιές βιωμάτων τής καρδιάς του.
«Για να βρής καλόν Πνευματικό, έλεγε, πρέπει να κάνης τρεις μέρες Προσευχή και κατόπιν τι ο Θεός θα φωτίση. Και στο δρόμο που θα πηγαίνης να κάνης Προσευχή να τον φωτίση ο Θεός να σου πή λόγους καλούς.
Πάντοτε να κάνης Ευχή, πριν αρχίσης κάθε δουλειά. Να λες: Θεέ μου δώσε μου δύναμη και φώτιση» και κατόπιν ν’ αρχίζης τη δουλειά σου, και στο τέλος Δόξα τω Θεώ»!
Πολύ μιλούσε για την Ταπείνωση:
«Κάθε πρωί ο Θεός ευλογεί τους ανθρώπους με το ένα χέρι. Όταν βλέπει ταπεινό άνθρωπο τον ευλογεί με τα δύο χέρια»!
Κάποτε τον επισκέφτηκε ένας Μοναχός και του είπε πως δεν έχει κάνει τίποτε κακό στη ζωή του. Διέκρινε όμως πως τα λόγια του έκρυβαν μεγάλη υπερηφάνεια και λυπήθηκε πολύ, και τον θεώρησε ξεπεσμένο δαίμονα. «Δεν θέλω να βλέπω τέτοιον άνθρωπον!», έλεγε. «Χίλιες φορές να είχε πέσει σε αμαρτία, παρά έτσι που είναι. Αυτός είναι για την κόλαση παιδί μου»!
«Η κόλαση έχει γεμίσει από ανθρώπους παρθένους-υπερήφανους! Ταπεινό άνθρωπο θέλει ο Θεός»!
Η ταπείνωση του παπα Τύχωνα ήταν τόση, που όταν πήγαινε κανείς να εξομολογηθή, μετά από την συγχωρητική ευχή, τού έλεγε: «Παιδί μου, κάνε Ευχή και για μένα»!
Όταν ένας νέος, αδιάφορος, ήλθε στο Άγιον Όρος για περιοδεία, τον οδήγησα στην καλύβη τού Γέροντα. Αφού εξομολογήθηκα, θέλησε κι αυτός να εξομολογηθή. Μπαίνοντας στην εκκλησία ξέσπασε σε δάκρυα κι έπεσε στα πόδια του παρακαλώντας την συγχώρεση των πολλών του αμαρτιών.
Ο παπα Τύχων τόσο τον αγάπησε, που του ζητούσε εκείνη τη στιγμή να κάνη Ευχή γι’ αυτόν να τον συγχωρέση ο Θεός, γιατί ο νέος είχε πολλά δάκρυα ενώ ο ίδιος έλεγε, δεν είχε! Αυτός που ποτέ δεν του έλειπαν, κι είχε ένα πανί που τα μάζευε κι ήταν πάντα μουσκεμένο! Το πετραχήλι του κι αυτό ήταν πάντα βρεμένο απ’ τα καθημερινά του δάκρυα-το φυλάω ως ακριβή Ευλογία!
Ακόμα και ο μεγάλος σταυρός αν τον προσέξη κανείς, θα δή τα στίγματα των δακρύων του, που τού τα έχυνε με τις φούχτες. Θεωρούσε πως με τα δάκρυα πλένουμε τα πόδια του Χριστού και με τις τρίχες της κεφαλής τα σκουπίζουμε...!!!

Ἂς κρατηθεῖ στερεὰ ἡ Ὀρθοδοξία μας!
Ὅπου κίνδυνος ἐκεῖ καὶ ἱερὸς ζῆλος.
Φτάσαμε στὸ κρίσιμο σημεῖο νὰ κινδυνεύουμε ἀπὸ τὶς σκοτεινὲς δυνάμεις,
τοὺς ἀόρατους ἐχθροὺς ποὺ ἐπιβουλεύονται τὴν ἀκεραιότητα τῆς Πατρίδας μας ἀλλὰ καὶ τῆς Πίστεως.
Ἂς ἀγαπήσουμε τὸ Χριστὸ καὶ τὴν Ἑλλάδα!
Ἂς ἐπιστρέψουν οἱ πλανεμένοι στὴν Ὀρθοδοξία, στὴν μόνη ἀληθινὴ πίστη τοῦ Χριστοῦ! Καλὴ φώτιση σὲ ὅλο τὸν κόσμο!
΄Ἅγιος Ἰάκωβος Τσαλίκης, ὁ μὲ συγχωρεῖτε...

Ξέρετε οἱ ἄνθρωποι δέν διακρινόμαστε σέ καλούς καί κακούς, ἀλλά σέ ἄδειους καί γεμάτους.
Σέ ἄδειους ἀπό τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ καί σέ γεμάτους μέ τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ.
Ὁ ἄδειος εἶναι ἄδειος, γιατί ἔχει ὑπερηφάνεια ἤ κενοδοξία, ἐνῶ ὁ ταπεινός νοιώθει αὐτό τό γέμισμα τῆς Χάριτος μέσα του.
~Ἱερομονάχου Σάββα Ἁγιορείτου (Ὁμιλία 29 – 5 – 2011)

«Ας προσπαθήσουμε να γνωρίσουμε καλά τον εαυτόν μας, να γνωρίσουμε καλά τις πληγές της ψυχής μας, γιατί τότε μόνον θα μπορέσουμε να επιθέσουμε σ' αυτές τα κατάλληλα φάρμακα. Γιατί όποιος αγνοεί την αρρώστια του, δεν θα φροντίση για την θεραπεία της. Έχουμε αμαρτήσει σε πολλά. Το ξέρω και εγώ. Όλοι είμαστε αξιοκατάκριτοι. Αλλά δεν έχουμε αποκλεισθή από την συγγνώμην ούτε και ξεπέσαμε από την μετάνοια. Βρισκόμαστε ακόμα μέσα στο αγωνιστικόν στάδιον και στους αγώνες για μετάνοια».
(Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)

Οι άγιοι Ζωγραφίτες Οσιομάρτυρες ομολόγησαν τον Δεσπότη Χριστό ως κεφαλή της Εκκλησίας και όχι τον πάπα. Ω, εωσφορική αδιαντροπιά! Οι νόθοι να θεωρούν για νόθα, τα γνήσια παιδιά της Εκκλησίας, και να κάνουνε κάθε τρόπο να ταπεινώσουνε και να τα ποδοπατήσουν.
Φώτης Κόντογλου

Στον Χριστιανισμό, η περιπέτεια του Ιωνά αποτελεί προεικόνιση της Σταύρωσης και της τριήμερης Ανάστασης του Χριστού καθώς και της αγάπης, που πρέπει να δείχνουν οι Χριστιανοί ακόμα και προς τους εχθρούς!!!!!!

Να ζητάμε πρώτα την Βασιλεία των Ουρανών και ύστερα όλα τα άλλα «προστεθήσεται ημίν». Ο Θεός γνωρίζει τί χρειάζεται για τον καθέναν.
Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης