"Αγιον Ορος" Χριστιανικό Ορθόδοξο Φόρουμ

»Μπροστά στον Κύριο συσσωρεύονται οι αμαρτίες των ανθρώπων σαν τα βότσαλα της θάλασσας.
Δεν υπάρχει όμως αμαρτία, που να υπερβαίνει τη μετάνοια. Αν συναντήσεις έναν φονιά ή μια πόρνη ή έναν μεθύστακα, μην τον κατηγορήσεις. Είναι πλάσματα του Θεού, των οποίων τα λουριά τα έχει αφήσει ο Κύριος. Έτσι, καλούνται να βρουν οι ίδιοι, μόνοι τους, τον σωστό δρόμο με τη μετάνοια. Το δικό σου το λουρί, όμως, το βαστάει ακόμη ο Κύριος και, αν το αφήσει, εσύ θα περιπέσεις σε χειρότερη κατάσταση και θα καταστραφείς.
Ο Κύριος ελέησε την πόρνη και τον ληστή. Η Μαρία η Αιγυπτία ήταν μια πόρνη –τι να κάνουμε; Αλλά, με τη Χάρη του Θεού, την ακραία άσκηση στην έρημο, τη νηστεία και την αδιάλειπτη προσευχή, νέκρωσε τα πάθη της και αξιώθηκε της Βασιλείας των Ουρανών. Ο Κύριος ταπεινώνει και ο Κύριος ανυψώνει. Όταν εγώ νιώθω πως είμαι “καλύτερος” και “ανώτερος” από κάποιον άλλον, τότε βάζω τη “χρυσή” κορώνα και βγαίνω στους δρόμους ξυπόλητος κάνοντας τους ανθρώπους να με περιφρονούν. Τότε ταπεινώνομαι και βλέπω τι σκουπίδι είμαι…».
Και αν ο Κύριος επιτρέπει την πτώση, εσύ, που κατηγορείς τον άνθρωπο, κατηγορείς τον Ίδιο τον Θεό, που επέτρεψε να περιέλθει αυτός ο άνθρωπος σε μια τέτοια κατάσταση.
Αν αυτός ο άνθρωπος, που αμάρτησε, κι εσύ τον κατέκρινες, το βράδυ έκλαψε και μετάνιωσε για το σφάλμα του, ο Κύριος θα πει:
«Εγώ, τον συγχώρεσα!
Εσύ, το είδες αυτό;».
–Πόσο φοβερό είναι που οι άνδρες μοιάζουν με τις γυναίκες! σχολίασε μια φορά, με λύπη, ο Γέροντας.
–Ναι, π. Γαβριήλ, τι φοβερό! σχολίασε, γελώντας, ένα πνευματικό του τέκνο. Και ακούγοντάς τον, εξοργίστηκε ο όσιος του Θεού.
–Ξέρεις, τώρα, πόσο θύμωσε ο Κύριος γι’ αυτό;
Τι νομίζεις;
Πως εσύ είσαι καλύτερος απ’ αυτούς;
Εγώ το είπα με πόνο και τους λυπήθηκα· εσύ, όμως, γέλασες!
Άλλη φορά μην το ξανακάνεις…
Άγιος Γαβριήλ ο δια Χριστόν σαλός της Γεωργίας.

Αμαρτία είναι η διακοπή του διαλόγου ανάμεσα στον Θεό και τον άνθρωπο.
Ο άνθρωπος όταν αμαρτάνει, όπως έγινε και με τον Αδάμ, στην πραγματικότητα κάνει μονόλογο.
Μονολογεί.
Μιλάει με τον εαυτό του.
Δεν θέλει να έρθει σε επικοινωνία με τον Θεό, ούτε καν με τους ανθρώπους. Απομακρύνεται από τούς ανθρώπους, απομακρύνεται και από την Εκκλησία. Απομακρύνεται και από αυτούς ακόμη που τον αγαπούν, γιατί θέλει να κάνει μονόλογο.
Νομίζει ότι μόνος τού μπορεί να χαρεί αυτά τα οποία έκανε, αλλά και εξαιτίας των ενοχών τού.
Οπότε η μετάνοια δεν είναι τίποτε άλλο παρά ο διάλογος.
Έρχεται ο Χριστός και λέει:
Όχι! Πάψε να κάνεις μονόλογο.
Βγες από τον εαυτό σου.
Σταμάτα να μιλάς με τον εαυτό σου και άρχισε την ομιλία με τον Θεό.
Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου Ιερόθεος.

- Γέροντα, όταν κάνουμε προσευχή και είναι μια μέρα που δεν είναι τόσο θερμή η καρδιά μας και τα λέμε τυπικά, αυτό μας ωφελεί ή είναι καλύτερα να μην κάνουμε καθόλου προσευχή;
- Αν δεν κάνουμε προσευχή είναι λάθος.
Να κάνουμε προσευχή και αυτή η προσευχή που είναι σε καιρό ξηρασίας έχει πιο πολλή αξία από την άλλη!
Διότι στην άλλη συνεργεί και η χάρις
και δεν έχει τόσο πολύ κόπο.
Ενώ αυτή που έχει κόπο μέσα και έχει αγώνα και έχει δυσκολία, έχει και πολύ μισθό από το Θεό, έχει χάρη αυτή η προσευχή.
- Έστω και τυπικά;
- Έστω και τυπικά! Εμείς νομίζουμε τυπικά
αλλά ο Θεός τα βλέπει. Βλέπει τη δυσκολία μας και μας αμείβει ο Θεός με τη χάρη του.
Μητροπολίτης Λεμεσού Αθανάσιος.

Στίς 13 Ἰανουαρίου 2017, διαγνώσθηκε μέ βαριά πνευμονική λοίμωξη.
Ὁ εἰδήμων γιατρός πού τήν ἐξέτασε, τῆς ἔδωσε περιθώριο ζωῆς τήν διάρκεια μιᾶς νύκτας καί ἐξονόμασε τήν κατάσταση πνευμονικό οἴδημα.
Ἡ Γερόντισσα στό κρεβάτι χωρίς αἰσθήσεις. Κάπου κάπου ἀφυπνίζονταν καί ἐδιηγεῖτο ἰσχνόφωνα κάποιες ὑπερφυεῖς ἐμπειρίες της. Ἐννέα Ἱερεῖς τέλεσαν ἀμεσότατα τό μυστήριο τοῦ Εὐχελαίου.
Τήν ὧρα ἐκείνη, πλημμύρισε μέ παράδοξη εὐωδία τό δωμάτιό της.
Δέν εἴχαμε ἀνάψει θυμίαμα, γιά νά μήν ἐπιβαρύνουμε τήν ἀναπνευστική δυσλειτουργία.
Ἡ Γερόντισσα περιχαρής ἀποκάλυψε στήν πρωτανηψιά τῆς Αἰκατερίνη Ρεθυμνιωτάκη πού τήν πρόσεχε, ὅτι δέχθηκε τήν ἐπίσκεψη τῆς Κυρίας Θεοτόκου! Συνοδευόταν ἀπό τήν Ἁγία Παρασκευή.
Τῆς εἶπε ἡ Παναγία μας: «Ἡ βαλίτσα σου εἶναι ἕτοιμη καί τά τετράδιά σου ἀστράφτουν. Ἐπίκειται ἡ ἀναχώρησή σου».
«Πάρε με Παναγία μου, ἀφοῦ εἶμαι ἕτοιμη» παρακάλεσε ἡ ταπεινή Γερόντισσα.
Χαμογέλασε ἡ Θεοτόκος καί τῆς ἀπάντησε: «Ἔλαβες μικρή παράταση. Σύντομα θά δρομολογήσω τό θέμα ἐγώ».
Καί ἐνῶ ἰατρικῶς ἦταν ξοφλημένη, μετά τήν Μεγαλοσχημία της, σταμάτησε ὀ ἐπιθανάτιος ρόγχος καί ἀπόλυτα ζωντάνευσε.
Ἀνακάθισε στό κρεβάτι μέ τά Μοναχικά της ἐνδύματα καί ἐμπεπλησμένη Πνεύματος Ἁγίου, δίδασκε, νουθετοῦσε, ἐνίσχυε καί προφήτευε σέ καθένα ἀπό τούς παρόντες.
Καί ἦταν ἀρκετοί!
Πρωτύτερα, ὅταν ἀφυπνίζονταν γιά λίγο ἀπό τόν λήθαργό της, ἔλεγε γιά ἕνα δῶρο πού θά τῆς ἔκανε ὁ Μέγας Ἀντώνιος στόν ἑσπερινό τῆς ἑορτῆς του!
Καλοῦσε κάποιους, νά παραβρεθοῦν σ’ ἐκείνη τήν μεγαλειώδη στιγμή τῆς ζωῆς της!
Τότε «πού θά ἔβαζε ὁριστικά τό νυφικό της καί ἕνας Δεσπότης θά τῆς τοποθετοῦσε κάτι στήν κεφαλή».
Προσωπικά τό συνέδεσα μέ τήν κοίμησή της, ἐπειδή ὑπεραγαποῦσε τόν Ἅγιο Ἀντώνιο ἀλλά καί γιά τόν λόγο, ὅτι ἐπιστημονικῶς δέν εἶχε πλέον, παρά ὁλίγες ὥρες ζωῆς. Θεωροῦσα τήν παράταση πού ἀνέφερε ἡ Κυρία Θεοτόκος, τριῶν εἰκοσιτετραώρων!
Μέχρι τόν ἑσπερινό τοῦ Ἁγίου Ἀντωνίου…
Αὐτό πού θά λάμβανε στό κεφάλι, τό συνέδεσα μέ τό ἀμαράντινο τῆς Δόξης Στέφανο, ἀπό τά Ἄχραντα Χέρια τοῦ Ἀγωνοθέτου Δεσπότη Χριστοῦ!
Καί νυφικό ἑρμήνευσα τό νεκρικό σάβανό της.
Ἕνας παρών Ἁγιορείτης, ἀντιλήφθηκε ὅτι ἐννοοῦσε, μέ ὅσα ἔλεγε, τήν Μοναχική της κουρά!
Ὅντως, ἔγινε παραδόξως καί ἐσπευσμένως κατά τήν διάρκεια τοῦ ἑσπερινοῦ τῆς ἑορτῆς τοῦ Μεγάλου Ἀντωνίου, κατόπιν ὁλόθυμης εὐλογίας τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας κ.κ. Μακαρίου.
Ἔκτοτε, πῆρε δύναμη τό φθαρμένο γεροντικό σῶμα της καί ἔζησε πέντε περίπου ἔτη.
Απόσπασμα από τον επικήδειο λόγο της Γερόντισσας Γαλακτειας.

Διηγείται το θαυμαστό περιστατικό ο Γέροντας Εμμανουήλ Γρηγοριάτης.
-Θυμᾶσθε, Γέροντα, νά μοῦ εἰπῆτε κάποιο θαῦμα τῶν ῾Αγίων Ἀναργύρων;
-Ναί. ῎Ακουσε ἕνα πού συνέβη ἐπί τῶν ἡμερῶν μου. ῞Οταν ἐπῆρα αὐτό τό κελλί τῶν ῾Αγίων Ἀναργύρων, τά καλύμματα τῆς ῾Αγίας Τραπέζης, ἦσαν ἐφθαρμένα. ῎Επρεπε νά τά ἀλλάξω. Τό θέμα ἦτο καί οἰκονομικό καί ἐπί πλέον δέν ἐγνώριζα κάποιον νά τά ράψει. Εὐτυχῶς θυμήθηκα μία γυναῖκα ἀπό τήν Θεσσαλονίκη. Μοῦ εἶχε ράψει καί παλαιότερα τρεῖς σειρές καλυμμάτων γιά τήν Μεγάλην ῾Εβδομάδα. Μέ τήν οἰκονομικήν βοήθεια εὐσεβῶν γυναικῶν, ἀγόρασε αὐτή ἡ γυναῖκα, Ἀμαλία τό ὄνομά της, τά καλύμματα καί τά ἔραψε. Ἀπό τήν ἐξαντλητική ὅμως ἐργασία τυφλώθηκε. ῞Οταν τήν συνήντησα σέ μία ἔξοδό μου στόν κόσμο, μοῦ εἶπε:
-Γέροντα, παρακάλεσε ἐσύ τούς ῾Αγίους ‘Αναργύρους, γιά τήν ἐκκλησία τῶν ὁποίων ἔρραψα τά καλύμματα, νά μέ θεραπεύσουν. Σέ εἴκοσι ἡμέρες, ὅπως μοῦ εἶπαν οἱ ἰατροί, θά χειρουργηθῷ, ἀλλά οἱ ἐλπίδες θεραπείας μου εἶναι ἐλάχιστες. Μά κι ἄν ἐπιτύχει ἡ ἐγχείρησις, θά βλέπω τούς ἀνθρώπους σάν μιά μαύρη σκιά.
Ἐγώ, συνέχισε ὁ Γέροντας, καί ἀπό ἀγάπη κινούμενος καί ἀπό ὑποχρέωση, ἔκανα εἰδικόν ἀγῶνα πρός τούς ῾Αγίους Ἀναργύρους. Κεράκια, κανδηλάκια, Παρακλήσεις καί παρακάλια, δέν συταματοῦσα διά πολλές ἡμέρες «῞Αγιοι Ἀνάργυροι, τούς ἔλεγα, λυπηθεῖτε αὐτή τήν ψυχούλα πού μᾶς ἔφτιαξε τά καλύμματα, πού ἐνδιαφέρεται γιά τό σπίτι μας. Παναγία μου, καλή μου Παναγία, πές εἰς τούς ῾Αγίους Ἀναργύρους νά κάνουν τό θαῦμα τους«. Ἐν πάσῃ περιπτώσει, μέ βαρέθηκαν οἱ ῞Αγιοι καί ἔκαμαν τό θαῦμα τους. Μετά 15 ἡμέρες ἀπό τήν ἐγχείρησι, ἔλαβα γράμμα ἀπ᾿ αὐτήν τήν γυναῖκα, πού ἔγραφε τά ἑξῆς:
Σεβαστέ μου Γέροντα, μέ πολύ χαρά σᾶς γράφω, ὅτι ἦλθαν τήν παραμονή τῆς ἐγχειρήσεώς μου τό βράδυ καί οἱ 12 ῞Αγιοι Ἀνάργυροι, στάθηκαν ὅλοι γύρω ἀπό τό κρεβάτι μου, καί μοῦ ἔκαναν οἱ ἴδιοι τήν ἐγχείρησι πού κράτησε ἐπί τρεῖς ὧρες. Ἐγώ ἤμουν σάν κοιμισμένη καί ἔβλεπα νοερά τίς σκιές τους γύρω ἀπό τό σῶμα μου. ῞Οταν ἐτελείωσαν τήν ἐγχείρησι, ἀποκαταστάθηκε τό φῶς μου, καί εἶμαι ὅπως πρῶτα.
Τό πρωῒ, ἦλθε μέ τό φορεῖο ὁ νοσοκόμος νά μέ μεταφέρῃ στό χειρουργεῖο. Τοῦ εἶπα ὅτι δέν χρειάζεται, διότι μέ ἐθεράπευσαν θαυματουργικῶς οἱ ῞Αγιοι Ἀνάργυροι. Ἐκεῖνος, λέγοντας ὅτι πρέπει νά ἐκτελέσῃ τήν ἐντολήν τοῦ ἰατροῦ, ἦταν ἀνένδοτος. ῾Οπότε ἐπήγαμε μαζί στόν ἰατρό, στόν ὁποῖον εἶπα τά ἑξῆς:
«Κύριε ἰατρέ, ξέρετε ὅτι ἔχωμεν θρησκεία καί ἡ θρησκεία μας ἔχει ῾Αγίους πού κάνουν θαύματα; ῞Ενα τέτοιο θαῦμα ἔγινε καί σ᾿ ἐμένα χθές τό βράδυ. ῏Ηλθον οἱ ῞Αγιοι Ἀνάργυροι καί μέ ἐχειρούργησαν».
Τότε ὁ ἰατρός, ἀφοῦ διεπίστωσε τήν ὑγείαν τῶν ὀφθαλμῶν μου, μοῦ ἔδωσε ἐξιτήριο λέγοντας: «Πήγαινε, παιδί μου, πρόκειται περί θαύματος, δέν μπορῶ νά εἰπῷ τίποτε».
από το βιβλίο: «ΓΡΗΓΟΡΙΑΤΙΚΟ ΓΕΡΟΝΤΙΚΟ» – Μοναχοῦ Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου (ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΟΣΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ, ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ ΑΘΩ, 2005)

Σκέφτομαι ότι ίσως να είναι η τελευταία και παρακαλώ τον Άγιο:
«Άγιέ μου Δαυΐδ, εσύ να λειτουργήσης» και γίνομαι καλά και λειτουργώ.
Λέω το πρωί του Αγίου:
«Άγιέ μου Δαυΐδ, έχω τώρα τα πόδια, την δισκοπάθεια, την καρδιά μου, αν με βοηθήσης θα λειτουργήσω, αν δεν με βοηθήσης, βγες μόνος και λειτούργα».
Μου λένε:
«Πρόσεχε στην Λειτουργία, μην σε κόψη κανένας κρύος ιδρώτας και πέσης, ουαί και αλλοίμονό σου!».
Εγώ όμως έκανα τον σταυρό μου και λέω, «περιμένουν αυτοί οι πονεμένοι άνθρωποι (βοήθεια)».
Όταν μπήκα στην Λειτουργία, δεν ξέρω, δεν αισθανόμουνα κόπο, τίποτε, με βοηθά η Χάρις του Θεού.
Η προσευχή στηρίζει τον άνθρωπο. Παιδιά μου, δεν λειτουργάω εγώ, άλλος λειτουργάει.
Άγιος Ιάκωβος Τσαλικης.

Μόνο η εν Χριστώ ζωή είναι η αληθινή πνευματική ζωή, η μόνη που ταιριάζει στον λογικό άνθρωπο.
Μόνο στον Χριστό βρίσκεται αυτή η ζωή και πουθενά αλλού. Αυτός που δεν παίρνει από τον Χριστό αυτή την ζωή ή αφού την παίρνει δεν φροντίζει για την προκοπή του σ' αυτή και λησμονεί τον Χριστό, αυτός γίνεται πνευματικά νεκρός. Και δεν είναι λίγοι μεταξύ των Χριστιανών αυτοί που είναι πνευματικά νεκροί...
Είμαστε νεκροί όταν ζούμε χωρίς τον Χριστό και καταπατάμε το Νόμο Του.
Είμαστε νεκροί αν δεν εφαρμόζουμε στη ζωή μας τις Εντολές του Κυρίου.
Άγιος Λουκάς Κριμαίας.

Μή διώχνετε τόν Θεό ἀπό τά παιδιά σας.
Μή φροντίζετε μόνο νά διατηρεῖτε τό σῶμα τῶν παιδιῶν σας ἀσφαλές γιατί ἀκόμα και οἱ ἀλεποῦδες τό ἴδιο κάνουν γιά τά μικρά τους.
Ἀλλά βασικά ἐνδιαφερθεῖτε γιά τήν παρουσία τοῦ Θεοῦ στή ζωή τῶν παιδιῶν σας.
Ἐάν ἐσεῖς ἐνδιαφέρεστε γιά τήν παρουσία τοῦ Θεοῦ, Ἐκεῖνος θά φρόντισει γιά ὅλα τά ὑπόλοιπα. Καί ὅ,τι ἐσεῖς συσσωρεύετε μέ πόνο και κόπο γιά τά παιδιά σας Ἐκεῖνος τούς τά παρέχει ἄνετα και ταχύτατα. (Ματθ 6: 33).
Μή διώχνετε τόν Θεό ἀπό τά παιδιά σας, γιατί θά τούς στερήσετε τήν εἰρήνη, τήν εὐτυχία, τήν ὑγεία και τήν εὐημερία τους.
Σέ ἀνθρώπους πού ἔχουν ἐγκαταλείψει τόν Θεό, και ὁλόκληρο τόν κόσμο νά τούς ἀφήσετε, εἶναι σάν νά τόν ἀφήνετε σέ πεινασμένους πού θά τόν καταβροχθίσουν ὁλόκληρο και ἀκόμη θά πεινοῦν και θά πεθάνουν ἀπό τήν πεῖνα.
Πολλές φορές κάνετε τό πᾶν γιά νά ἐξασφαλίσετε ἕνα κομμάτι ψωμί γιά τά παιδιά σας ἀλλά ἀδιαφορεῖτε τελείως ἔστω και γιά τήν παραμικρή ποσότητα τροφῆς τῆς ψυχῆς και τῆς συνειδήσεως τους.
Μόνο μ᾽ αὐτή τήν τροφή ἐξασφαλίζετε ἀπόλυτα τό μέλλον τῶν παιδιῶν σας και ἐσεῖς ἐλκύετε τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ.
Ὁ Βασιλιάς Θεός εμπιστεύεται τά παιδιά Του στήν κηδεμονία σας.
Θά ἀνταμείψει δέ βασιλικά ἐκείνους πού ἀληθινά προστατεύουν τήν "πριγκιπική γενιά" και δέν σβύνουν μέ τόν τρόπο τους τό Ὄνομα τοῦ Πατέρα ἀπό τή μνήμη τῶν παιδιῶν Του.
Μέσω τῶν παιδιῶν Του ὁ Βασιλιάς παρακολουθεῖ ἐσᾶς πού τά φροντίζετε και περιμένει τήν ἀνταπόκρισή σας.
Ἄν ἡ απάντηση σας εἶναι "νεκρή" αὐτό θά σημαίνει ὅτι φροντίζετε πτώματα..
Τά παιδιά (πολύτιμες υπάρξεις γιά τόν Θεό) μαζί μέ τούς ἁγίους εἶναι στραμμένα ἀπόλυτα και εἰλικρινά πρός τόν Θεό.
Τά παιδιά και οἱ ἅγιοι θά κρίνουν τόν κόσμο.
Ἐμεῖς οἱ ἄλλοι εἴμαστε ἐπαναστάτες.
Πρόσεχε, ψυχή μου, πρόσεχε και μήν κάνεις λάθη.
Ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

Κύριε διευθυντά,
Είμαι μια μοναχή της Ιεράς Μονής Οσίου Παταπίου, που επί 55 χρόνια της πολύτιμης ζωής μου αφιέρωσα για να ζήσω μια άλλη ποιότητα ζωής.
Δεν ξέρω αν τα κατάφερα, ο Θεός γνωρίζει – όμως, έχω μέσα μου μια πληρότητα για ό,τι προσπάθησα.
Με έκπληξη είδα στο «Κ» της κυριακάτικης «Καθημερινής», 13ης Οκτωβρίου, αφιέρωμα, και με εξώφυλλο μάλιστα, στο «αρχιτεκτονικό θαύμα» όπως το αποκαλείτε του πρώτου
αποτεφρωτηρίου στην Ελλάδα.
Είσθε ένας αξιοπρεπής δημοσιογράφος, με παιδεία και σας ερωτώ:
Αυτό είναι το πολιτιστικό αποκορύφωμα του ανθρωπίνου προσώπου ή ο εξευτελισμός;
Το σώμα του ανθρώπου δεν είναι βιομηχανικό κατάλοιπο, που το φτιαρίζεις σαν απόβλητο.
Ο άνθρωπος είναι, αν το πιστεύετε, «εικόνα και ομοίωσις Θεού» και αξίζει τιμής, σεβασμού και αξιοπρέπειας, ακόμη και στον θάνατό του.
Πηγαίνετε στα ενδότερα του «κοσμήματος» να φρίξετε με την όλη διαδικασία και να φτύσετε ακόμη και το νερό που πίνετε.
Ακόμη και το σκυλί σου το θάβεις στην άκρη του κήπου σου, και έχεις γι’ αυτό δύο δάκρυα.
Λυπηθήκατε τις κάποιες χιλιάδες που ξοδεύουν κάποιοι γι’ αυτήν την απεχθή διαδικασία αναζητώντας την αλλού.
Δεν άκουσα να λυπάται κανείς για τα εκατομμύρια που δίδονται στις εκτρώσεις, στην κραιπάλη, στα ναρκωτικά, στα «καλλυντικά», στη μόδα, στους οίκους ανοχής, στους πολέμους, στην προσφυγιά, στις σφαγές, στις βρώμικες συναλλαγές, στην προσπάθεια κάποιων ισχυρών, για να είναι πιο δυστυχισμένος ο κόσμος.
Τι υποκρισία! Όχι δική σας, αλλά αυτής της παραπαίουσας κοινωνίας στη δύστυχη Ελλάδα όπως την κατήντησαν σήμερα.
Μια χώρα χωρίς παιδεία, χωρίς ηθικές αξίες, χωρίς ιδανικά.
Ο,τι διεστραμμένο και ανώμαλο είναι πρόοδος στους «καθυστερημένους» Έλληνες χωρίς Θεό, και κανείς δεν διαμαρτύρεται, ούτε προσμετράει το κόστος· η βία και η αναρχία είναι δημοκρατία και ο άκρατος υλισμός θεότης, στο τίποτα της υπάρξεώς μας.
Δεν με ενοχλεί τόσο η άποψίς τους, αν και αποκρουστική, ο κάθε άνθρωπος είναι ελεύθερος και εκφράζει τον ψυχισμό του, υγιή ή αρρωστημένο, με τις πράξεις του.
Με ενοχλεί η άποψις, ότι ήμασταν οπισθοδρομικοί και ξαφνικά, επιτέλους, προοδεύσαμε και γίναμε πολιτισμένοι.
Υπάρχουν στη χώρα μας δύο κάστες πολιτών:
οι προοδευτικοί κουλτουριάρηδες, που δικαιούνται επιδεικτικής απόψεως στα μέσα ενημερώσεως, και τα ταπεινά «υπόλοιπα επικρατείας», που κάνουν το «λάθος» να κάνουν τον σταυρό τους.
Μην ξαναπάει κανείς στο Αουσβιτς, ούτε πουθενά αλλού για να θυμώσει και να «φρίξει» με τα κρεματόρια των ναζί.
Σε 70 χιλιόμετρα μόνο, μπορεί να διαβάσει τη «φρικτή» ιστορία της ανθρωπότητος και να «μισήσει» τα θηρία που την κατέφαγαν.
Μόνο 70 χιλιόμετρα τζάμπα!
Αλλά εκεί στη Ριτσώνα δεν είναι Άουσβιτς, είναι «πολιτισμός» στο αρχιτεκτονικό αυτό θαύμα, δεν είναι ναζί, έχει και αναψυκτήριο, να ξεχάσουν τον πόνο τους και τον εαυτό τους τον ίδιο, αφού ξεφορτώθηκαν πανεύκολα τον νεκρό, δεν λερώθηκαν καν να σκύψουν στον τάφο του.
Θλίψις, οργή, απέχθεια για το πώς κατήντησε το έσωθεν του Ελληνα.
Ο Χριστός αργεί!
Δεν χωράει στη ζωή μας, μας καθυστερεί από την κούφια καθημερινότητά μας.
Ο Χριστός και η Εκκλησία του δεν αναζητεί πελάτες.
Αγάπη αποζητεί από καθαρή καρδιά, «ότι αυτός πρώτος ηγάπησε τον κόσμον».
Σας ζητώ συγγνώμη και ευχαριστώ για τη δημοσίευση της επιστολής μου.
Δεν είναι οργή.
Είναι θλίψις γι’ αυτήν τη θολωμένη, δύστυχη Ελλάδα, που χαίρεται μόνο γιατί έμεινε στον «πολιτισμό» του ευρώ!
Μοναχή Ιουστίνη

"Αν μάθεις πως κάποιος σε μισεί και σε κακολογεί μη του κρατάς κακία.
Αν μπορείς μάλιστα στείλε του ένα δώρο.
Έτσι θα έχεις το θάρρος να είπης στον Χριστό την ώρα της Κρίσεως : "ΑΦΕΣ ΜΟΥ, ΔΕΣΠΟΤΑ, ΤΑ ΟΦΕΙΛΗΜΑΤΑ ΜΟΥ, ΚΑΘΩΣ ΚΙ ΕΓΩ ΑΦΗΚΑ ΤΑ ΟΦΕΙΛΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΠΛΗΣΙΟΝ ΜΟΥ".
Αγία Γερόντισσα Γαβριηλία