"Αγιον Ορος" Χριστιανικό Ορθόδοξο Φόρουμ

Στον κόσμο είχα μιά φίλη που την έλεγαν Σοφία.
Ήταν δασκάλα. Οι γονείς της ήταν πνευματικοί άνθρωποι.
Η ίδια είχε πολλά χαρίσματα, αλλά δέν πίστευε στην ‘Αγία Τριάδα. Δασκάλα και να μη πιστεύει ότι η Αγία Τριάδα είναι ομοούσιος!
Της έλεγα: «Τι θα λες στα παιδιά;».
Στενοχωριόμουν και της έκανα πολύ κομποσχοίνι, να τη φωτίση ο Θεός.
Μια νύκτα κατά τις τέσσερις, το πρωί, ακούω να μου χτυπούν την πόρτα.
-Ποιος είναι; Λέω.
-Εγώ η Σοφία, άνοιξέ μου.
Ήρθε με κλάματα και μου λέει:
-Άκου να δης, τί είδα- κάτσε να σου πω για την Αγία Τριάδα.
Παρουσιάστηκαν τρεις Άγγελοι και μου είπαν: «Κοίταξε, να μας έξετάσης από την κορυφή μέχρι τα νύχια, εάν διαφέρουμε μεταξύ μας».
Ψηλάφησα τα μάτια τους, το μπόι τους, τα χέρια τους, όλα τα ψηλάφησα καί ήταν όλα όμοια.
«Υπάρχει διαφορά;», μέ ρώτησαν.
«Όχι, δεν υπάρχει», απαντώ.
«Τώρα πείστηκες για το ομοούσιο; Στο εξής να πιστεύης».
Άρχισε νά κλαίη η Σοφία καί να λέη:
-Μου έκανες προσευχή.
-Η μητέρα σου, που είναι αγία γυναίκα, προσεύχεται. Τής είπα.
Μετά απ’ αυτό έγινε πολύ πιστή.
«Τώρα θα το κηρύξω στο σχολείο», έλεγε.
Κοίταξε, λέω, τί κάνει ο Θεός! Τί είναι η πίστις καί τί είναι η φιλανθρωπία του Θεού!
Ό,τι καί να πη κανείς, δεν μπορεί να αποδώση το μεγαλείο του Θεού.
Της αποκάλυψε απ’ ευθείας ο Θεός τά ακατάληπτα στη διάνοιά της.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ: ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ ΜΑΚΡΙΝΑ ΒΑΣΣΟΠΟΥΛΟΥ. ΛΟΓΙΑ ΚΑΡΔΙΑΣ.

Θυμάμαι, κάποτε στο Άγ. Ορος , βλέπω από μακριά κάποιον ασκητή ο οποίος προχωρούσε ψάλλοντας.
Από ώρα σέ ώρα έκανε μιά βαθιά μετάνοια, προσκυνούσε, σηκωνόταν καί πάλι προχωρούσε.
Μού έκανε εντύπωση. Ποιόν άραγε προσκυνούσε;
Γέροντα, ποιόν προσκυνάς στόν δρόμο; Τόν Χριστό. Τουλάχιστον, άν δέν τόν βλέπεις, δέν νοιώθεις ότι είναι μπροστά σου; Μού απάντησε εκείνος.
Αρχιμ. Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης.

Το «γενηθήτω το θέλημά σου» της Κυριακής προσευχής ακούγεται με νόημα, με ιλαρότητα, με αποδοχή.
Τα δάκρυα της λύπης γίνονται χαράς.
Η λύπη γίνεται χαρμολύπη, η χαρμολύπη κατάνυξη, η κατάνυξη γλυκασμός και λύτρωση, η λύτρωση πρόγευση ουράνιας τρυφής.
Από το σκοτάδι εισέρχεσαι σε άπλετο φως.
Όλα αυτά μέσα από αυτά που θεωρούσες τιμωρία Θεού, απουσία Θεού, φυγή του Θεού.
Ο Θεός είναι πανταχού παρών. Δεν μπορεί να είναι απών. Δεν μπορεί να κρυφτεί.
Μπορεί η ομιλία του να είναι σιωπηλή.
Συνήθως μιλά χαμηλόφωνα και χρειάζεται μεγάλη εσωτερική κι εξωτερική ησυχία για ν’ ακουσθεί η φωνή του…
Μη θυμώνουμε με τον Θεό, αγαπητοί μου, που δεν είναι έτσι όπως τον θέλουμε.
Ας θυμώσουμε με τον εαυτό μας κάποτε, που δυστυχώς παραμένει αταπείνωτος και αμεταμόρφωτος.
Μόνο έτσι θα ησυχάσουμε κάπως, αν φθάσουμε στην υψοποιό ταπείνωση.
Δεν μπορώ καθόλου να πω ότι είναι εύκολο να ταπεινώνεται συνεχώς ο άνθρωπος, να προσεύχεται δίχως να νομίζει ότι εισακούεται και να μη του δείχνει ο Θεός ούτε ένα σημάδι της παρουσίας του.
Είναι μερικές φορές που μέσα στην τραγικότητα των γεγονότων ο άνθρωπος αισθάνεται πολύ μόνος και τον Θεό απομακρυσμένο, ξένο, άγνωστο, μακρυνό και φευγάτο.
Τις ιδιότητες του Θεού ασφαλώς δεν θα του τις προσδιορίσουμε εμείς.
Αδυνατούμε να του πούμε πώς θα φερθεί, πότε θα επέμβει, τι ακριβώς θα πράξει.
Το μόνο που μπορούμε να πράξουμε εμείς οι μικροί ενώπιον της μεγαλοσύνης Του είναι να σκύψουμε αποδεχόμενοι το θέλημά Του και να προσευχηθούμε ταπεινά, απαλλασσόμενοι από μύριες περιττές έγνοιες.
Αυτό αρέσει πολύ στον Θεό και σίγουρα θα μας παρηγορήσει ουσιαστικά.
Είναι πολύ σπουδαίο όλα αυτά κανείς να τα βιώσει παρά να τα διαβάσει σε βιβλία. Το βίωμα έχει μεγάλη δύναμη.
Μερικές φορές είναι προτιμότερη η σιωπή.
Ν’ αφήσουμε να μιλήσει καλύτερα ο Θεός. Σίγουρα κάποτε θα μιλήσει.
Το σχέδιο του Θεού είναι άγνωστο, είναι πάντως πάντοτε σωτηριώδες για τον άνθρωπο.
(Από το βιβλίο: Μοναχού Μωυσέως Αγιορείτου, Η παρουσία του Θεού στη ζωή μας. Ιερά Μονή Εισοδίων τής Θεοτόκου Μυρτιάς Θέρμου, Αγρίνιο 2011, σελ. 45)

Η αρρώστια της κενοδοξίας στοιχίζει πολύ και σε χρήμα.
Φαίνεται και από το όσα ξοδεύουν σε μάταια και άχρηστα πράγματα, σε θέατρα, σε ιπποδρομίες, σε άλλες παρόμοιες σπατάλες.
Φαίνεται από αυτούς, που χτίζουν μεγαλοπρεπή και πολυτελή σπίτια και τα κατασκευάζουν για να έχουν μια άχρηστη περιουσία.
Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος

"Εμείς οι άνθρωποι μπερδέψαμε τα πράγματα.
Και από φόβο και ανασφάλεια και από συμπλέγματα ένα σωρό, προσπαθήσαμε να κρυφτούμε πίσω από τα γράμματα του Νόμου.
Από γράμματα που δεν κατανοήσαμε, γιατί είμαστε ακατήχητοι.
Γιατί, ναι μεν σπουδάσαμε στα πανεπιστήμια, αλλά δεν προσεγγίσαμε τα της Πίστεως ποτέ με φρόνημα ταπεινό και με πνεύμα μαθητείας.
Δε θέλει καλά παιδιά ο Θεός.
Να είναι καλά τα παιδιά Του θέλει.
Γέμισε ο τόπος με καλά παιδιά.
Με καλά παιδιά που μέσα τους είναι χάλια.
Πάμε πάλι απ’ την αρχή."
Ελευθεριάδης Ελευθέριος
Ψυχολογος

"Τίποτε πλέον δέν υπάρχει, όταν διαφθαρούν οί άρχοντες, οί σύμβουλοι, οί δικαστές, οι ιερείς, τίποτε πλέον δέν υπάρχει, πού θά μπορέσει νά εμποδίσει τόν λαό νά καταστραφεί."
Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος

"Όταν έρχεται ο κακός λογισμός, η μελαγχολική σκέψη, ο φόβος, ο πειρασμός να σε καταλάβει, μην πολεμάς μαζί τους να τα διώξεις.
Άνοιξε τα χέρια σου στην Αγάπη του Χριστού και σε παίρνει στην αγκαλιά του και χάνονται αυτά από μόνα τους".
Όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης

Πώς είναι δυνατόν τα παιδιά σας να γίνουν καλοί άνθρωποι, όταν εσείς οι ίδιοι, πολλές φορές μπροστά στα παιδιά σας θυμώνετε και βρίζετε τα Θεία;
Όταν αρπάζετε τα ξένα και αδικείτε τους άλλους; Όταν κλέβετε και λέτε ψέματα όταν συκοφαντείτε και επιορκείτε.
Όταν έχετε όλο σας το νου και την προσπάθεια στα υλικά πράγματα, ενώ για την ψυχή σας καθόλου δεν φροντίζετε ούτε να εξομολογείστε, ούτε να μεταλαμβάνετε, ούτε να προσεύχεστε, ούτε να μελετάτε βιβλία ηθικά και θρησκευτικά. Βγάλτε το από το νου σας.
Είναι αδύνατο να γίνουν τα παιδιά σας καλοί άνθρωποι, αν εσείς οι γονείς δεν τους δώσετε το καλό παράδειγμα.
Και αν ποτέ έτυχε από κακούς γονείς να γίνουν καλά παιδιά, αυτό είναι σπάνιο.
Το καλό δέντρο παράγει καλούς καρπούς, και οι καλοί γονείς κάνουν καλά παιδιά.
Όταν λοιπόν θέλετε τα παιδιά σας να γίνουν καλοί άνθρωποι, και να ευφρανθείτε με την πρόοδο τους, να τα συνηθίζετε από μικρά στην ευσέβεια. Εάν όμως φροντίζετε μόνο πώς να αφήσετε πλούτη και κληρονομιά στα παιδιά σας, και δεν φροντίζετε για την ανατροφή τους, τότε και σεις είστε δυστυχισμένοι και τα παιδιά σας μία μέρα θα γίνουν δυστυχισμένα και επιβλαβή και στον εαυτό τους και στην κοινωνία.
+ Όσιος Φιλόθεος Ζερβάκος.

Το πρόβλημα των Νεοελλήνων κι όλου του κόσμου είναι ακριβώς η απώλεια του Θεού του. Και δεν παρηγορείται με τίποτε άλλο ο άνθρωπος.
Όχι! Όχι! Όχι!
Δεν παρηγορείται ούτε με λεφτά ούτε με αξιώματα ούτε με θέσεις ούτε με εκλογές ούτε με επιτυχίες ούτε με αποτυχίες ούτε όλη τη γη να έχει και όλα τα σύμπαντα, εάν δεν έχει τον Θεό του, δεν έχει τίποτα.
Γι’ αυτό θυμήθηκα πάλι τους στίχους του Ελύτη στον «Ήλιο τον Ηλιάτορα»: «Δεν θέλει πολλά ο άνθρωπος, για να ‘ναι ήμερος και πράος».
Ήμερος και πράος, ποιος είναι στην Καινή Διαθήκη;
Ο Χριστός! Ήμερος! Ως αρνίον ήμερον ήμερος και άκακος ο Ιησούς, στον Ησαία.
«Πολλά δεν θέλει ο άνθρωπος για να ‘ναι ήμερος και άκακος». Προσέξτε. «Λίγο ψωμί, λίγο κρασί!» «Λίγο ψωμί, λίγο κρασί!» Θεία Ευχαριστία!
Και το ψωμάκι ο άρτος ο επιούσιος. Και το κρασάκι, το οποίον «ευφραίνει καρδίαν ανθρώπου». Δηλαδή φτιάχνει τη διάθεση.
Κι ο άρτος τι κάνει; «Καρδίαν ανθρώπου στηρίζει».
Φάτε όλα τα φαγητά. Αν δεν φάτε μια μπουκιά ψωμί, νομίζετε και νομίζουμε ότι δεν έχουμε φάει τίποτα.
Το ψωμί το βλέπετε. Τρως μια μπουκιά ψωμί, στηρίζεσαι.
Γι’ αυτό μας δίνει το Σώμα Του ο Χριστός μέσα απ’ το ψωμί. Το οποίο μεταποιείται, βέβαια. Δεν είναι ψωμί. Είναι αυτό τούτο το Σώμα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.
«Πολλά», λοιπόν, «δεν θέλει ο άνθρωπος για να ‘ναι ήμερος και άκακος. Λίγο ψωμί, λίγο κρασί!»
Και στη συνέχεια: «Χριστούγεννα κι Ανάσταση!»
Ο εθνικός ποιητής Οδυσσέας Ελύτης! Ο ποιητής του φωτός. Ο ποιητής του ηλίου. Ο τελευταίος Έλληνας», έγραψε για τον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο ο αείμνηστος Ελύτης ένα ποίημα.
Έτσι!
Έχει φως, έχει Ανάσταση, έχει Χριστούγεννα.
Χριστούγεννα κι Ανάσταση είν’ η Εκκλησία μας. Η αρχή και το τέλος. Όλα μαζί.
Συμπεριλαμβάνονται όλα στα Χριστούγεννα, που ‘ναι η μητρόπολις των εορτών, και στην Ανάσταση, που ‘ναι τι; Η εορτή των εορτών.
«Αύτη η κλητή και αγία ημέρα, εορτών εορτή και πανήγυρις εστί πανηγύρεων», ψάλλουμε αυτές τις άγιες ημέρες, με τον Κανόνα του αγίου Ιωάννου του Δαμασκηνού.
Από το «Ημερολόγιο 2022, Αφιερωμένο στο Γέροντα Ανανία Κουστένη με αποσπάσματα από τους λόγους του».

Όποιος πραγματικά αγαπά τον Θεόν, θεωρεί τον εαυτό του
ταξιδιώτη και ξένο στη γη αυτή.
Στην επιδίωξή του να ενωθεί με τον Θεόν, με το νου
και την καρδιά του διαρκώς ατενίζει μόνον Αυτόν.
Ο άνθρωπος που θα αποφασίσει να ζήσει την εσωτερική ζωή, πρώτα
απ’ όλα πρέπει να έχει τον φόβο του Θεού που είναι και η αρχή της σοφίας.
Όσιος Σεραφείμ του Σάρωφ