"Αγιον Ορος" Χριστιανικό Ορθόδοξο Φόρουμ

Δήμου σφαλέντος πας αγύρτης άρχεται»!!
Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος. (329–390 μ.Χ.).

«Οι νέοι πρέπει να καταπονούν το σώμα τους με αρκετά κοπιαστική εργασία, γιά να υπακούει στην σωφροσύνη και να μαραίνονται τα σαρκικά ένστικτα»!!
Μέγας Ευθύμιος (377-473 μ.Χ.).

Άγιος Σωφρόνιος: Μη θλίβεσθε για τίποτε και για τίποτε μην ανησυχείτε…

«Όσο και εάν κουρασθή ο άνθρωπος και παλέψει, αν δεν έχει αγάπη για τον συνάνθρωπό του άδικα κοπιάζει».
Μέγας Αθανάσιος (295-373 μ.Χ.).

Δέσποινα Πανευλόγητε, Ὑπέραγνε Παρθένε,
Παράδεισε Πανθαύμαστε, Κῆπε Καλλωπισμένε.
Σέ δυσωπῶ, Πανάχραντε, χαρίτωσον τό νοῦν μου,
κατεύθυνον τάς σκέψεις μου, φώτισον τήν ψυχήν μου.
Κόρη με ποίησον ἀγνόν, πρᾶον, σεμνόν, ἀνδρεῖον,
ἡσύχιον καί κόσμιον, εὐθύν, ὅσιον θεῖον,
ἐπιεικῆ, μακρόθυμον, τῶν ἀρετῶν δοχεῖον,
ἄμεμπτον, ἀνεπίληπτον, τῶν ἀγαθῶν ταμεῖον.
Δός μοι σοφίαν, σύνεσιν καί μετριοφροσύνην,
φρόνησιν καί ἁπλότητα καί ταπεινοφροσύνην.
Δός μοι νηφαλιότητα, ὄμμα πεφωτισμένον,
διάνοιαν ὁλόφωτον, πνεῦμα ἐξηγνισμένον.
Ἀπέλασον τήν οἴησιν, τήν ὑπερηφανίαν,
τόν τύφον, τήν φυσίωσιν καί τήν ἀλαζονείαν,
τήν ὕβριν, τό ἀγέρωχον, τήν ὑψηλοφροσύνην,
γλῶσσα μεγαλορρήμονα, ἰσχυρογνωμοσύνην.
Τήν ἀστασίαν τήν φρικτήν, τήν περιττολογίαν,
τήν πονηρίαν τήν πολλήν, καί τήν αἰσχρολογίαν.
Χάρισαί μοι, Πανάχραντε, τήν ἠθικήν ἀνδρείαν,
τό θάρρος, τήν εὐστάθειαν, δός μοι τήν καρτερίαν.
Δός μοι τήν αὐταπάρνησιν, τήν ἀφιλαργυρίαν,
ζῆλον μετ’ ἐπιγνώσεως καί ἀμνησικακίαν.
Δός μοι ἀκεραιότητα, εὐγένειαν καρδίας,
πνεῦμα εὐθές, εἰρηνικόν, καί πνεῦμα ἀληθείας.
Φυγάδευσον, Πανάχραντε, τά πάθη τῆς καρδίας,
τά πολυώνυμα, Ἀγνή, τῆς ἠθικῆς δειλίας.
Τήν ἀνανδρείαν τήν αἰσχράν,
τό θάρρος, τήν δειλίαν,
τήν ἀτολμίαν τήν δεινήν καί τήν ἀπελπισίαν.
Ἄρον μοι, Κόρη, τόν θυμόν καί πᾶσαν ραθυμίαν,
τήν ἀθυμία, τήν ὀργήν, ὡς καί τήν ὀκνηρίαν.
Τόν φθόνον, τήν ἐμπάθειαν, τό μίσος, τήν κακίαν,
τήν μήνιν, τήν ἐκδίκησιν καί τήν μνησικακίαν.
Τήν ἔριδα τήν εὐτελῆ καί τήν πολυλογίαν,
τήν γλωσσαλγίαν τήν δεινήν καί τήν βωμολοχίαν.
Δός μοι, Παρθένε, αἴσθησιν, δός μοι εὐαισθησίαν.
Δός μοι συναίσθησιν πολλήν καί εὐσυνειδησίαν.
Δός μοι, Παρθένε, τήν χαράν Πνεύματος τοῦ Ἁγίου.
Δός μοι εἰρήνην τῇ ψυχῇ, εἰρήνην τοῦ Κυρίου.
Δός μοι ἀγάπην, ἔρωτα θεῖον, ἐξηγνισμένον,
πολύν, θερμόν καί καθαρόν καί ἐξηγιασμένον.
Δός πίστιν ζῶσαν, ἐνεργόν, θερμήν, ἀγνήν, ἁγίαν,
ἐλπίδα ἀδιάσειστον, βεβαίαν καί ὁσίαν.
Ἄρον ἀπ’ ἐμοῦ, Παρθένε, τόν κλοιόν τῆς ἁμαρτίας,
τήν ἀμέλειαν, τήν μέθην, τήν ἀνελεημοσύνην,
τά κακάς ἐπιθυμίας, τήν δεινήν ἀκολασίαν,
γέλωτας τῆς ἀσελγείας καί τήν πᾶσαν κακουργίαν.
Σωφροσύνην δός μοι, Κόρη, δός ἐγκράτειαν, νηστείαν,
προσοχήν καί ἀγρυπνίαν καί ὑπακοήν τελείαν.
Δός μοι προσοχήν ἐν πᾶσι καί διάκρισιν ὀξείαν,
σιωπήν καί εὐκοσμίαν, καί ὑπομονήν ὁσίαν.
Ἐπιμέλειαν παράσχου, Δέσποινα, πρός ἐργασίαν,
πρός τελείωσιν καί ζῆλον ἀρετῶν πρός γυμνασίαν.
Τήν ψυχήν μου, τήν καρδίαν καί τόν νοῦ μου, Παναγία,
τήρει ἐν ἁγιωσύνῃ, φύλαττε ἐν παρθενίᾳ.
Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ ΠΕΝΤΑΠΟΛΕΩΣ , ΣΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ

«Ου προσώποις τον Χριστιανισμόν αλλά πίστει χαρακτηρίζεσθαι»!!! - Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος (328–390 μ.Χ.).
Ε.Π.Ε.,6,210.

Καί ξαφνικά ανοίγει ένα παραθυράκι στό νού.Έρχεται ένα φως.
Τότε έχεις μία άλλη αίσθηση. Τότε τό κατανοείς καλά. Όχι πρός τό ετυμολογικό. Μά μέ μια κατάνυξη και συναίσθηση και θεία θαλπωρή.
Και λες:
«Τι άλλο να λέω;» Παρά μόνο πάλιν και πολλάκις και συνεχώς: «Κύριε ελέησον!»
Δίχως να βαριέσαι. Δίχως να κουράζεσαι. Αυτό τα λέει όλα. Δεν θέλει άλλα και πολλά. Μόνο ποιητικά μπορεί κανείς μερικές φορές να εκφραστεί. Η προσευχή είναι ποίηση. Όλες οι προσευχές είναι ποιήματα.
Οι ποιητές νιώθουν τους συνανθρώπους τους και τους παρηγορούν, όπως οι άγιοι. Είναι μεγάλη ευλογία να συναντάς ένα ποιητή κι ένα άγιο.
Οι άγιοι δεν θέλουν να αφήσουν πίσω τους ίχνη.Οι άνθρωποι μόνο αφήνουν πάνω τους τ’ αχνάρια της κακίας τους. Κύριε ελέησέ τους, δεν ξέρουν τι χάνουν και τι κάνουν.
Λυπάμαι όταν δεν μπορώ να προσευχηθώ. Και τούτο προσευχή είναι, μου ‘πε ένας διακριτικός γέροντας. Όπως χαίρομαι όταν με τόση ικετευτική στάση μου ζητούν να προσεύχομαι στον Κύριο.
Πιστεύω πως για την ταπείνωση τους θα τους ελεήσει ο Κύριος. Προτιμώ, έλεγε ένας άλλος γέροντας, την προσευχή από τα κούφια λόγια, τις ψευτοευγένειες και τις θολές καλοσύνες.
Η μεγαλύτερη φιλανθρωπία είναι η προσευχή και ας μη το καταλαβαίνουν οι άνθρωποι. Είναι η μεγαλύτερη ιεραποστολή κι ευεργεσία του κόσμου. Τα πολλά λόγια δεν αναπαύουν.
Η προσευχή για τους άλλους επηρεάζει θερμότερα. Η αγάπη είναι αβίαστη και πάντα μια θυσία.
Η αληθινή προσευχή δεν είναι ηδονική ανάπαυλα, μα ορθοστασία, μα περπάτημα στις μύτες σε τεντωμένο σχοινί.
Στην αληθινή προσευχή δεν δίνουμε περίσσευμα του χρόνου, μα τις πιο καλές κι αποδοτικές ώρες μας, τις κύριες ώρες της ημέρας, της ζωής μας.
Κύριε, συγχώρεσε με για όσα είπα κι έγραψα, που δεν τα ζούσα και τα πίστευα ακόμη, που απέφυγα να μιλήσω για τις ήττες και τις αποτυχίες μου κι ήθελα να μιλώ μόνο για νίκες.
Δείλιαζα γιατί δεν είχα μετανοήσει.
Κύριε, ελέησον.
Αγιορείτικο κέρασμα

«Ψυχή μου, ψυχή μου, ἀνάστα, τί καθεύδεις;
Τό τέλος ἐγγίζει καί μέλλεις θορυβεῖσθαι.
Άνάνηψον οὖν, ἵνα φείσηταί σου Χριστός ὁ Θεός,
ὁ πανταχοῦ παρών καί τά πάντα πληρῶν»!!!
Κοντάκιον του Αγίου Ρωμανού του Μελωδού, που συμψάλλεται με τον Μέγα Κανόνα.

«ʺΤὸ τέλος ἐγγίζει καὶ μέλλεις θορυβεῖσθαι…ʺ!!
Από ημέρα σε ημέρα θα μας καλέσει ο Θεός να πάμε μπροστά Του!
Αυτό να κοιτάζουμε!
Όχι το πότε θα γίνει η Δευτέρα Παρουσία και όλα τα άλλα…»!!!
Όσιος Εφραίμ ο Κατουνακιώτης.

Ερωτήθη κάποτε ο π.Επιφάνιος, από κάποιο πνευματικό του παιδί:
«Γέροντα, πώς μπορούμε εμείς να οδηγήσουμε κάποιον στην πίστη;».
Και διακριτικός και σοφός γέρων του απήντησε:
«Πρώτον, με το παράδειγμά μας!
Όταν εμείς οι πιστοί είμασθε σωστοί, ολοκληρωμένοι πιστοί, κάνουμε και τον άλλο να διερωτηθή:
“Γιατί αυτός ο άνθρωπος είναι έτσι; Είναι συνεπής, είναι ειλικρινής, είναι έντιμος, είναι καλός στην εργασία του. Γιατί; Διότι είναι Χριστιανός!!! Άρα ο Χριστιανισμός κάνει σωστούς ανθρώπους”!!!
Αυτό κάτι λέει!
Θα τον ταρακουνήσει μέσα του αυτό το πράγμα!
Όταν εμείς, όμως, δεν είμασθε τίποτε απ’ όλα αυτά, τότε αντί να ελκύσουμε, απωθούμε τους ανθρώπους…
-Πρώτον, λοιπόν, με το παράδειγμά μας!
-Δεύτερον, με την προσευχή μας!
-Κι αν μπορούμε να τους δώσουμε κάποιο φυλλάδιο, κάποιο βιβλίο πνευματικό, ακόμη καλλίτερα!»!!!
Πηγή: «Τρέφοντας τον Λαό του Θεού» σελ.290. Αρχιμ. Επιφανίου Θεοδωροπούλου. Εκδ. Αγ. Ιωάννης ο Δαμασκηνός Ωρωπός 2021.