"Αγιον Ορος" Χριστιανικό Ορθόδοξο Φόρουμ

"Μνήμη σήμερα 15 Νοεμβρίου του οσίου πατρός ημών Παϊσίου Βελιτσκόφσκι."
Ελέχθη από τον Απόστολο:
»Θέλω πέντε λόγους διὰ τοῦ νοός μου λαλῆσαι…ἢ μυρίους λόγους ἐν γλώσσῃ’‘ [Θέλω να πω πέντε λέξεις με το νου μου…παρά δέκα χιλιάδες με τη γλώσσα] (Κορινθ Α΄. ιδ΄ 19).
Χρειάζεται δε αυτό πριν απ’ όλα, με τις πέντε αυτές λέξεις, να καθαρίσουμε το νου και την καρδιά, λέγοντας αδιακόπως στα βάθη της καρδιάς:
Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον με.
Με τον τρόπο αυτό προσευχόμενος ανέρχεσαι στη γνωστική ψαλμωδία.
Διότι κάθε αρχάριος καi εμπαθής θα μπορούσε ίσως μετά βίας και όχι όπως πρέπει να εκτελεί στην καρδία του την προσευχή αυτή, όμως την ασφαλή ψαλμωδία ουδέποτε, αν προηγουμένως δεν καθαρθεί δια της νοεράς προσευχής.
(Από τα συγγράματα του Γέροντος Παισίου Βελιτσκόφσκυ. Έκδ. 1892, σ. 81).

Κοιμήθηκε ειρηνικά εν Κυρίω, σαν σήμερα 15 Νοεμβρίου το έτος 2009, έπειτα από διετή ασθένεια.
Στο τέλος της Αποκαλύψεως, λέει ο Κύριος,
‘’ο άδικος ας συνεχίσει να αδικεί, ο ακάθαρτος ας συνεχίσει τα βδελυρά έργα του, Ας συνεχίσει κι ο δίκαιος να κάνει το δίκαιο, κι ο άγιος την αγιοσύνη του. Να, έρχομαι σύντομα, και φέρνω μαζί μου την ανταμοιβή, για ν’ ανταποδώσω στον καθένα ανάλογα με τα έργα του (Αποκ. 22,11-12). Και καταλήγει
‘’Ναι, έρχομαι σύντομα’’ (Αποκ. 22,20)
Έλα, λοιπόν Κύριε Ιησού Χριστέ, μα πριν εμφανιστείς βοήθησε μας να’ μαστε πλάι Σου, ό,τι κι αν συμβεί στον κόσμο. Και την ζωή μας να δώσουμε σε Σένα και από το παράδειγμα Σου να μην απομακρυνθούμε…
Από το βιβλίο: «έτσι να λάμψει το φως!», Παύλου πατριάρχου Σερβίας, λόγοι ποιμαντικής παρηγοριάς, σελ., εκδόσεις ‘’εν πλω’’ 2019.

Εἰ οὖν τυφλῷ ζημία τὸ μὴ ὁρᾷν τὸν ἥλιον, πόση ζημία Χριστιανῷ τὸ μὴ προσεύχεσθαι συνεχῶς καὶ διὰ τῆς εὐχῆς τὸ τοῦ Χριστοῦ φῶς εἰς τὴν ψυχὴν εἰσάγειν;
Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος.

Αχ,
πότε θ’ απομακρύνουμε και εμείς το νου μας από τους υπερήφανους και ισχυρούς μηχανισμούς αυτού του κόσμου και θα τον στρέψουμε προς το ουράνιο Όρος, προς το Βασιλιά Χριστό;
Πότε θ’ αναθέσουμε κάθε ελπίδα μας σ’ Εκείνον;
Η ψυχή μας αναζητά το Νικητή της αμαρτίας και του θανάτου, προβλήματα που η οικουμένη ολόκληρη δεν μπορεί να ξεπεράσει από μόνη της.
Νικητής είναι ο Χριστός.
Η ψυχή μας πεινάει και διψάει για τον ταπεινό μα ισχυρό Βασιλιά, που είναι ταπεινός στην ισχύ Του, ισχυρός στην ταπείνωσή Του.
Η ψυχή μας πεινάει και διψάει για το Βασιλιά που είναι φίλος του καθενός από μας, για το Βασιλιά που η Βασιλεία Του είναι αιώνια και άπειρη, που η αγάπη Του για τον άνθρωπο είναι απροσμέτρητη.
Τέτοιος Βασιλιάς είναι ο Κύριος Ιησούς Χριστός!
Σ’ Εκείνος λοιπόν κραυγάζουμε όλοι μας:
Ωσαννά! Ωσαννά!
Σ’ Εκείνον πρέπει η δόξα κι ο ύμνος, μαζί με τον Πατέρα και το Άγιο Πνεύμα, την ομοούσια και αδιαίρετη Τριάδα, τώρα και πάντα και στους αιώνες των αιώνων. Αμήν.
(Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς, Καιρός μετανοίας)

Είσαι βλάσφημος ; Μπορείς να γίνεις απόστολος.
Είσαι ληστής ; Μπορείς να λεηλατήσεις τον παράδεισο.
Είσαι μάγος ; Μπορείς να προσκυνήσεις τον Κύριο.
Δεν υπάρχει καμιά αμαρτία που να μην σβήνεται από την μετάνοια.
Γι’ αυτό ο Κύριος διάλεξε τους πιό καλούς καρπούς της πονηρίας, για να μην μπορεί κανείς στο τέλος να απαλλαγεί από την κατηγορία.
Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου.

Το οραμα του Αγίου Γρηγορίου Παλαμά.
Ο άγιος Γρηγόριος Παλαμάς απέκτησε σοφία μέσω των ουρανίων αποκαλύψεων πού δέχθηκε.
Αφού πέρασε τρία χρόνια ησυχάζοντας σε ένα κελί της Μεγίστης Λαύρας, του γεννήθηκε η ανάγκη να πάει στον κόσμο, ανάμεσα στους ανθρώπους για να τους ωφελήσει με την πνευματική γνώση και εμπειρία του.
Ο Θεός του φανέρωσε αυτή την ανάγκη μέσα από μια ασυνήθιστη οπτασία: κάποια μέρα ο Γρηγόριος, σαν σε ελαφρύ ύπνο, είδε να κρατά στο χέρι του ένα δοχείο υπερχειλισμένο με γάλα. Σιγά-σιγά το γάλα μεταβλήθηκε σε κρασί το οποίο επίσης υπερχείλισε, κυλώντας στα χέρια και στα ρούχα του.
Τότε εμφανίστηκε ένας λαμπρός νεανίας και τού είπε:
«Γιατί δεν έδινες και σε άλλους να δοκιμάσουν αυτό το εξαίσιο ποτό το οποίο σπαταλάς τόσο απρόσεκτα; ή μήπως δεν γνωρίζεις ότι αυτό είναι δώρο της χάριτος του Θεού;».
Ο Γρηγόριος τότε απάντησε: «Μα, εάν δεν υπάρχει κανένας στην εποχή μας ο οποίος να αισθάνεται την ανάγκη να πιει ένα τέτοιο ποτό, σε ποιόν να το δώσω;».
Ο νεανίας αποφάνθηκε:
«Είτε υπάρχουν λίγοι είτε περισσότεροι διψασμένοι γιά ένα τέτοιο ποτό, είσαι υποχρεωμένος να εκπληρώσεις το χρέος σου και να μην παραβλέπεις το δώρο του Θεού!».
Ο Γρηγόριος ερμήνευσε το μεν γάλα ως την κοινή γνώση του κόσμου, συνυφασμένη με το κατά κόσμον πολιτεύεσθαι, το δε κρασί ως την Ορθόδοξη διδασκαλία και ζωή.
Τη δεύτερη φορά ο Γρηγόριος απομόνωσε τον εαυτό του σ’ ένα μοναστήρι, όπου έγραψε το έργο του περί των Αρχών της Ορθοδοξίας.
Την παραμονή της εορτής του άγιου Αντωνίου του Μεγάλου κάλεσαν οι μοναχοί τον Γρηγόριο στην ολονύχτια αγρυπνία τους.
Εκείνος όμως παρέμεινε για να εργαστεί στο κελί του, ενώ όλη η αδελφότητα βρισκόταν στην εκκλησία. Αίφνης του παρουσιάζεται ο ίδιος ο άγιος Αντώνιος και του λέει:
«Η απόλυτη ησυχία είναι καλή, αλλά ορισμένες φορές είναι απαραίτητο να είσαι μαζί με τούς αδελφούς σου!».
Πεπεισμένος από τη θεία αποκάλυψη, ο άγιος σηκώθηκε αμέσως και πήγε στην εκκλησία, στην ομόθυμη χαρά των μοναχών.
(Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, «Ο Πρόλογος της Αχρίδος» – Νοέμβριος, εκδ. Άθως)

Στις πιο δύσκολες στιγμές σου, φαίνονται ποιοι πραγματικά σε αγαπούν.
Όμως και στις πιο σκοτεινές στιγμές σου, φανερώνεται μέσα στην καρδιά σου ποιους θα ήθελες δίπλα σου. Εκείνους που αγαπάς πραγματικά, εκείνους που εμπιστεύεσαι βαθιά, εκείνους που θεωρείς βάλσαμο στην ζωή σου.
Μα δεν είναι πάντα αυτοί που όντως θα μείνουν κοντά σου. Μπορεί εσύ να νιώθεις έτσι, αλλά τελικά αυτοί να νιώθουν διαφορετικά. Εσύ να τους αναζητάς, αλλά αυτοί να μην θέλουν να βρεθούν κοντά σου…
Όλοι στέκονται δίπλα μας και κοντά μας, όταν τα πράγματα πάνε καλά, όταν έχουμε επιτυχία και ευδοκιμούμε.
Όταν όμως τα πράγματα ζορίσουν οι πολλοί απομακρύνονται. Ακόμα και αυτοί που ίσως θεωρούσαμε φίλους και αγαπημένους. Ίσως δείχνουν κάποιο τυπικό ενδιαφέρον, αλλά κρατούν τις αποστάσεις τους. Γιατί δεν θέλουν να θυσιάσουν χρόνο και κόπο, δεν θέλουν να ξεβολευτούν, δεν θέλουν να ζοριστούν, γιατί δεν μας αγαπούν. Ίσως μας συμπαθούν, αλλά δεν μας αγαπούν.
Λίγοι είναι αυτοί που πραγματικά παραμένουν κοντά σου στην αποτυχία, στην δυσκολία, στην αναποδιά. Είναι αυτοί που μας αγαπούν απροϋπόθετα, αυτοί που χωρίς να έχουν να κερδίσουν τίποτα από εμάς, επιλέγουν να θυσιαστούν για εμάς, να ζοριστούν, να κοπιάσουν…
Είναι και αυτοί που ίσως δεν τους θεωρούσαμε ικανούς να έχουν τέτοια καρδιά, τέτοια αφοσίωση, τέτοια δοτικότητα…
Η ποιότητα των σχέσεων αποκαλύπτεται στις δοκιμασίες. Οι καρδιές αποκαλύπτονται στις δυσκολίες. Όπως η νύχτα αποκαλύπτει τον έναστρο ουρανό…

Αρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος

“Η νηστεία δεν είναι αυτοσκοπός, αλλά μέσο καθάρσεως και λυτρώσεως.
Έτσι, η αποχή από ορισμένες τροφές δεν έχει νόημα, αν δεν γίνεται για το Θεό, αν δεν ακολουθεί τους κανόνες της Εκκλησίας και τις οδηγίες του πνευματικού, καθώς και αν δεν συνοδεύεται από γενικότερη εγκράτεια και άσκηση.
''Έντιμη νηστεία'', λέει ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, ''δεν είναι εκείνη που αποφεύγει μόνο τις τροφές, μα εκείνη που φυγαδεύει και τις αμαρτίες''.
Και ο Μέγας Βασίλειος λέει: ''Νηστεία πραγματική είναι η αποξένωση από τις κακίες''.
“Με τη νηστεία δαμάζονται τα πάθη, υποχωρούν οι ακάθαρτοι λογισμοί, εξαλείφονται οι αισχρές φαντασίες, χαλιναγωγείται η γλώσσα, εξαφανίζονται η ραθυμία και η αμέλεια, φυγαδεύονται οι δαίμονες.
Η νηστεία υποτάσσει το σώμα στο πνεύμα, φωτίζει το νου, ενισχύει την προσευχή, στηρίζει τη μετάνοια, συντηρεί την κατάνυξη, στερεώνει τη σωφροσύνη.
Η νηστεία είναι χαλινάρι των κακών επιθυμιών, μαχαίρι της φιλαυτίας, πελέκι της φιληδονίας, γεννήτρια του Θείου φόβου, μητέρα της εγκράτειας, αδελφή της κατά Θεόν πτωχείας, καλλιεργήτρια της υπομονής, θεμέλιο της αρετής, φύλακας της σωτηρίας.”
Μοναχός Αγάπιος Λάνδος ο Κρης

https://www.youtube.com/watch?v=RkGcQarUD_c

Γιατί υφίσταται ο θάνατος; - Αρχιμ. Ζαχαρίας Ζάχαρου

https://www.youtube.com/shorts/t1Jbf7jHXC0

Η Διαθήκη του Αγίου Ιωάννου του Ελεήμονος