καλά πως γίνεται εσείς άνθρωποι του θεού να μηλάτε έτσι* για έναν άνθρωπο που έχει προβλήματα ψυχολογικά.
τι είναι οι ψυχασθενής δηλαδή εξωγίηνοι ή μιάσματα.
και τι κουβέντες είναι αυτές οι ψυχασθενείς καμμένο χαρτί ...και μετά πάτε και προσκυνάτε στο άγιον όρος.
αν πράγματι υπάρχει θεός θα δώσετε λόγο για αυτά που πιστεύετε.
*ασθενής ήμουν και με περιθάλψατε
...και ο Ιησούς δεν αναφέρθηκε μόνο στην νοσοκομειακή και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.....
Έχω περάσει πολλά στην ζωή μου, αλλά τα χείλη μου δεν το ξέρουν.
Έτσι γελάω διαρκώς.
αποσπερίτης έγραψε:καλά πως γίνεται εσείς άνθρωποι του θεού να μηλάτε έτσι* για έναν άνθρωπο που έχει προβλήματα ψυχολογικά.
τι είναι οι ψυχασθενής δηλαδή εξωγίηνοι ή μιάσματα.
και τι κουβέντες είναι αυτές οι ψυχασθενείς καμμένο χαρτί ...και μετά πάτε και προσκυνάτε στο άγιον όρος.
αν πράγματι υπάρχει θεός θα δώσετε λόγο για αυτά που πιστεύετε.
*ασθενής ήμουν και με περιθάλψατε
...και ο Ιησούς δεν αναφέρθηκε μόνο στην νοσοκομειακή και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.....
Αδερφέ Αποσπερίτη εκτιμώ πως δεν διάβασες με προσοχή το παρόν θέμα.
Τη λέξη ΄΄καμμένο χαρτί΄΄ τη χρησιμοποιεί το ίδιο το μέλος που έβαλε το θέμα και αν καταλαβαίνω καλά από τις παρακάτω δημοσιεύσεις του,
μάλλον εννοεί τον εαυτό του.
Νομίζω ότι τζάμπα πυροβόλησες...
Είναι τρομερά μεγάλος σταυρός να έχει κάποιος ταίρι με αυτή την ιδιαιτερότητα...
Γνωρίζω ένα τέτοιο ζευγάρι που ερωτεύτηκαν από τα φοιτητικά τους χρόνια και αγαπήθηκαν και παντρεύτηκαν και έκαναν οικογένεια. Η κοπελιά σπούδασε ιατρική... και μετά που έχασε έναν ασθενή στο χειρουργείο της κόστισε και εμφανίστηκε αυτό το πρόβλημα που μάλλον κρυβόταν. Ο σύζυγός της στάθηκε όλα αυτά τα χρόνια αγαπώντας την και φροντίζοντάς την σαν μπιμπελό... δεν περιγράφεται πόσο δύσκολα ήταν γι αυτόν που είχε να μεγαλώσει και τα παιδιά και να εργάζεται και αυτός σε δύσκολο επάγγελμα όλο απαιτήσεις. Οταν τους έβλεπα διέκρινα αυτήν την αγάπη που κρατάει σαν κόλα το ζευγάρι ειδικά όταν υπάρχουν τόσο σοβαρές δυσκολίες. Και το παράξενο είναι ότι ο σύζυγος δεν ήταν καν πιστός Χριστιανός. Ο Κύριος εργάζεται με πολύ διαφορετικούς τρόπους στις ψυχές και στις ζωές του καθένα μας... εργάζεται την σωτηρία του καθενός όπως Εκείνος γνωρίζει καλύτερα. Γι αυτό είμαι σίγουρη.
+Η ελπίς μου ο Πατήρ, καταφυγή μου ο Υιός, σκέπη μου το Πνεύμα το Άγιον, Τριάς Αγία, δόξα σοι.
Καλησπέρα αδέλφια μου. Θα μου επιτρέψετε να εκφέρω την άποψή μου. Ένας ασθενής με ψυχική νόσο μπορεί να εντάσσεται σε κάποια από τις υποκατηγορίες της DSM-IV-TR – σύστημα ταξινόμησης ψυχικών νόσων (το 2013 αναμένουμε τη νέα ταξινόμηση) (η γλυκιά αδελφή Μαρία λόγω των Αγγλικών μπορεί να το δει και να καταλάβει)…. Πρόκειται π.χ. για ένα άνθρωπο με διαταραχή του συναισθήματος όπως π.χ. κατάθλιψη? Πρόκειται για ασθενή με σχιζοφρένεια? Επειδή αδελφέ που θέτεις το ερώτημα μιλάς για «ψυχοπαθή» περιορίζουμε την γκάμα των ασθενών με ψυχική νόσο σε αυτούς με βαριές ψυχωτικές διαταραχές…
Σε αυτά τα άτομα σχεδόν πάντα υπάρχει δυσκολία στις διαπροσωπικές σχέσεις. Συχνή είναι η απόσυρση του ασθενή από τον εξωτερικό κόσμο με ταυτόχρονη υπέρμετρη προσήλωση και ενασχόληση με εγωκεντρικές και παραλογες ιδέες και φαντασίες, όπου η αντικειμενικότητα έχει χαθεί. Αυτή η κατάσταση, ιδιαίτερα όταν είναι έντονη έχει αναφερθεί σαν «αυτισμός». Έτσι, ο ασθενής συχνά περιγράφεται από τους οικείους του ή φίλους του σαν χαμένος στον κόσμο του (όχι βέβαια με την έννοια που το εννοούμε στην καθομιλουμένη έτσι?) και συναισθηματικά αποκομμένος από τους άλλους.
Ωστόσο, είναι μεγάλης σημασίας να μην προσπαθούμε να κλείσουμε μέσα μας μια συγκεκριμένη εικόνα – «στίγμα» σχιζοφρενικού. Πολλά άτομα τα οποία είναι σοβαρά διαταραγμένα στην καθημερινή τους ζωή (π.χ. αυτά με σοβαρές διαταραχές προσωπικότητας) δεν θεωρούνται ψυχωτικά, ενώ μερικοί άρρωστοι που κρύβουν προσεκτικά τις παραληρητικές ιδέες τους (π.χ. ότι οι σκέψεις τους ελέγχονται από ξένους πράκτορες) μπορούν παρόλα αυτά να είναι λειτουργικοί στην εργασία τους και ακόμη να καταφέρνουν να διατηρούν οικογενειακή ζωή.
Ωστόσο αυτό που θυμάμαι έντονα όταν ήμουν ειδικευόμενη είναι ότι η σχιζοφρένεια είναι προϊούσα νόσος…. Εξελίσσεται (προς το χειρότερο) με την πάροδο των χρόνων…. Βέβαια, η θεραπεία τέτοιων ασθενών(φαρμακευτική και ψυχοκοινωνική παρέμβαση) αποβλέπει στην κοινωνικοποίηση των ατόμων αυτών… Αποβλέπει στο να ερωτευτούν, να δουλέψουν, να διασκεδάσουν όπως όλοι οι άνθρωποι και αν χρειαστεί να νοσηλευτούν να παραμένουν για μικρότερο χρονικό διάστημα για νοσηλεία…..
Επομένως όλα είναι σχετικά…. Ένας τέτοιος άνθρωπος θέλει συνέχεια προσοχή (παίρνει τα φάρμακά του – ακόμα και αν δεν πάρει μπορεί να εισέλθει σε μια υπολειμματική φάση, στη διάρκεια της οποίας μερικά από τα ψυχωτικά συμπτώματα όπως π.χ. παραληρητικές ιδέες ή ψευδαισθήσεις μπορεί να επιμένουν αλλά συνήθως είναι λιγότερο συναισθηματικά φορτισμένα- ωστόσο υπάρχουν άρα η δεκτικότητα του συντρόφου έχει μεγάλη σημασία)…
Προσπαθώ να πω ότι αν έχεις τα κότσια κάνεις ένα γάμο με ένα τέτοιο άτομο το οποίο είναι «ιδιαίτερο» και φυσικά ανισόρροπο! λόγω της πάθησης… καθώς διαταράσσονται πολλές από τις ψυχικές του λειτουργίες (διαταραχή σκέψης, αντίληψης, συναισθήματος, αίσθησης του εαυτού, της βούλησης, της διαπροσωπικής λειτουργικότητας και σχέσης με τον εξωτερικό κόσμο κλπ)… Είναι να έχεις γενικά τα κότσια να παντρευτείς…. Γιατί αν αυτός που θα παντρευτείς βγάλει καμιά αρρώστεια μεγάλη στη συνέχεια για μένα είναι το ίδιο από μία πλευρά…. Απλά με τους ψυχωτικούς ασθενής πρέπει να προσέχεις γιατί μπορούν στην οξεία φάση της νόσου τους να γίνουν επικίνδυνοι! Τόσο για τους ίδιους όσο και για τους άλλους….
Όταν ήμουν ειδικευόμενη μας κάλεσαν να δούμε έναν νεαρό ασθενή στην παθολογική κλινική… Με το που μπήκαμε στο δωμάτιο και μας κοίταξε καταλάβαμε τι είχε!….. Ελπίζω να καταλάβατε… Δεν στιγματίζουμε τους ψυχωτικούς (οι οποίοι αν καταφέρνατε να έρθετε σε επαφή μαζί τους είναι όντως ιδιαίτεροι άνθρωποι και προσωπικά με κάνουν και χαμογελώ γιατί οι περισσότεροι ακόμα και στην οξεία φάση της νόσου σου βγάζουν μία γλύκα και όχι λύπηση) αλλά κρατάμε στο πίσω μέρος του κεφαλιού μας ότι η ιδιαιτερότητά τους αυτή θέλει ΓΕΡΑ ΝΕΥΡΑ…. Οι ψυχωτικοί π.χ. αποδιοργανώνονται ευκολότερα σε εχθρικό περιβάλλον… Σε ένα περιβάλλον που «δεν αντέχει»….
Τώρα θυμήθηκα μια ασθενή η οποία ζούσε σε ξενώνα και η οποία χαμογελούσε πολύ γιατί όλη την ώρα ήθελε μπισκοτάκια…. Ήταν πιο γλυκιά από παιδί 5 ετών και φυσικά τα κατάπινε αμάσητα…. (Ένα παράδειγμα- από τα ήπια- ψυχωτικού ανθρώπου σε υπολειμματική φάση)…
Επειδή δε με βοηθά ο γραπτός λόγος στο να εξηγήσω την όλη νόσο μέσα σε ένα μικρό κειμενάκι ελπίζω να βοήθησα κάπως… Είπαμε όλα σχετικά…Δεν είναι όλοι οι ψυχωτικοί το ίδιο αλλά όλοι θέλουν αγάπη και στήριξη μεγάλη για να μην αποδιοργανώνονται... επομένως χρειάζονται ανθρώπους με πυγμή και αυτοθυσία δίπλα τους....
Επείνασα γαρ και εδώκατέ μοι φαγείν, εδίψησα και εποτίσατέ με, ξένος ήμην και συνηγάγετέ με, γυμνός και περιεβάλετέ με, ησθένησα και επεσκέψασθέ με, εν φυλακή ήμην και ήλθατε πρός με.
Ελένη, πολυαγαπημένη μου αδελφή εν Χριστώ, γιατρίνα μας οι τελευταίες σου δυο προτάσεις τα είπαν όλα!
Είπαμε όλα σχετικά…Δεν είναι όλοι οι ψυχωτικοί το ίδιο αλλά όλοι θέλουν αγάπη και στήριξη μεγάλη για να μην αποδιοργανώνονται... επομένως χρειάζονται ανθρώπους με πυγμή και αυτοθυσία δίπλα τους....
+Η ελπίς μου ο Πατήρ, καταφυγή μου ο Υιός, σκέπη μου το Πνεύμα το Άγιον, Τριάς Αγία, δόξα σοι.
Ελένη έγραψε:
... επομένως χρειάζονται ανθρώπους με πυγμή και αυτοθυσία δίπλα τους....
ΑΚΡΙΒΩΣ ΕΤΣΙ ΕΙΝΑΙ !!!!!!!!!!
Ο σύζυγος μου εξάλλου μου το είπε και πριν κάμποσο καιρό και ο ίδιος ότι δηλαδή μόνο με άτομα που είναι ταπεινά και έχουν αυτοθυσία μπορεί να βγάλει πέρα .
Ο αληθινός χριστιανός έχει τρία γνωρίσματα:
1. Διαβάζει τον Λόγο του Θεού (Αγία Γραφή).
2. Τον εφαρμόζει στη ζωή του.
3. Φροντίζει να τον διαδίδει για να σώζονται και οι άλλοι και να γίνονται κοινωνοί του θαύματος που έζησε.
Επίσης μου είπε ότι δυστυχώς οι σημερινοί χριστιανοί δεν έχουν αγάπη σε ανθρώπους ψυχοπαθείς .
Ο αληθινός χριστιανός έχει τρία γνωρίσματα:
1. Διαβάζει τον Λόγο του Θεού (Αγία Γραφή).
2. Τον εφαρμόζει στη ζωή του.
3. Φροντίζει να τον διαδίδει για να σώζονται και οι άλλοι και να γίνονται κοινωνοί του θαύματος που έζησε.
Κανείς δεν είναι τέλειος και κανείς δεν θα πρέπει να απαιτεί από τους άλλους τελειότητα.
Όλοι ως ατελείς πορευόμαστε και με ατέλειες συμπορευόμαστε.
Η τελειότητα δεν ανήκει στους ανθρώπους παρά μονάχα στον Θεό.
Σε άτομο που γνωρίζω ότι έχει αγχωτική διαταραχή η οποία του δημιουργεί και πανικούς κάποιες φορές, και επισκεύτηκε στο παρελθόν ψυχίατρο, ο ιατρός του είπε εμμέσως πλην σαφώς (αλλά πολύ σωστά έκανε κατά τη γνώμη μου), ότι κατανόηση από "υγιή" άνθρωπο μάλλον δεν θα βρει ή ότι σπάνια θα βρει (Δόμνα ανήκεις πιστεύω σε αυτό το "σπάνια" που είπε ο ιατρός). Μόνο ο άνθρωπος που έχει περάσει δυσκολίες και ο ίδιος μπορεί ΙΣΩΣ να συμπάσχει με τον άλλον και να αλληλοστηρίζονται. Έτσι του συνέστησε ότι αν είναι να κάνει σχέση, να βρει κάποια κοπέλα έστω σε κάποιο βαθμό ομοιοπαθούσα. Αν και όχι αναγκαστικά με αγχωτική διαταραχή. Απλά ότι όπως είπα, ο άνθρωπος που έχει υποφέρει από πράγματα στη ζωή του, ΙΣΩΣ δείξει μεγαλύτερη κατανόηση και αγάπη.
Επίσης ο ιατρός του είπε ότι για να μην υπάρχουν στη σχέση προβλήματα, πρέπει από την αρχή να ενημερώσει την κοπέλα για το από τι υποφέρει. Αυτό είναι ένα λάθος που κάνουν πολλοί. Προσπαθούν να κρύψουν προβλήματα υγείας και μη, και μετά, όταν αποκαλύπτονται διαλύεται βιαια η σχέση ή ο γάμος.
Βέβαια, θα σας πω ότι ενώ το πρόβλημα αυτό δεν φαίνεται, αν δε στο πει ο ίδιος ο φίλος μου, υπήρξαν κοπέλες που έδειξαν ενδιαφέρον. Αυτός δεν εκανε τίποτα διότι οι κοπέλες φαινόταν επιπόλαιες και από απλές συζητήσεις που έκαναν και σε καμία περίπτωση δεν φαινόταν ότι αν τους έλεγε το από τι υποφέρει, ότι θα έδειχναν κατανόηση.
Μετά από χρόνια μοναξιάς, είπε να προσπαθήσει να ανοιχτεί σε μια γνωστή του, που φαινόταν ότι είχε ενα ενδιαφέρον για αυτόν. Επίσης, αυτή η κοπέλα είχε περάσει παρόμοιες καταστάσεις στο παρελθόν και είχε και κάποια θεματάκια επίσης με την υγεία της. Έτσι, αυτός είπε ότι ΙΣΩΣ τον καταλάβει και ΙΣΩΣ γίνει κάτι, χωρίς βέβαια και αυτός να νιώθει εξ αρχής κάποια έλξη για την κοπέλα, απλά είπε να το ψάξει και να δει αν και που μπορεί να οδηγήσουν κάποιες συναντήσεις. Μάλιστα η ίδια του έλεγε να πάνε βόλτα/για καφέ και τα λοιπά. Εκείνος, στις πρώτες 1-2 συναντήσεις τους οι 2 τους, της είπε κάποια πράγματα σταδιακά για το τι τον ταλαιπωρεί. Εκείνη φαινόταν να ενδιαφερόταν για το τι τον απασχολούσε. Πόσο λάθος ήταν... Μετά την 2η συνάντηση, αποτραβήχτηκε αυτή μακριά. Έτσι, καταλήγουμε στο ΙΣΩΣ που είπα. Δηλαδή ότι μέχρι και ο ομοιοπαθής, ή αυτός που έχει περάσει δυσκολίες στην ζωή του, δεν είναι σίγουρο ότι έχει αληθινή κατανόηση και ενδιαφέρον για τον άλλον μέσα του...
Θα μου πείτε, ήταν υποχρεωμένη να το συνεχίσει; Όχι. Απλά, θέλω να τονίσω την αρνητικότητα της όλης κατάστασης.
Βέβαια, ίσως να παρεξήγησε αυτός το κάποιο ενδιαφέρον της από την αρχή, και ίσως αυτή ήταν απλά φιλική...
Το καλό είναι ότι δεν στεναχωρέθηκε. Είναι σχεδόν σαν να το περίμενε. Απλά ένιωσε "ανόητος" που την εμπιστεύτηκε με τα προσωπικά του.
Να αναφέρω επίσης, όπως είπε και κάποιος άλλος, ότι ήταν μακριά από την εκκλησία, ζούσε τελείως "κοσμικά", και ότι η κατάστασή του όπως λέει και ο ίδιος τον έφερε πιο κοντά στην εκκλησία. Όχι ότι εκκλησιάζεται συχνά. Αλλά να εξομολογηθεί, να διαβάσει και κάποιο πνευματικό βιβλίο, να κάνει πνευματική συζήτηση, να πάει να μιλήσει με μοναχό για συμβουλές, να επισκευτεί το Άγιο Όρος, κ.τ.λ...
Να μην ξεχνάμε, ότι ψυχολογικά θέματα/προβλήματα έχουμε περάσει/περνάμε οι περισσότεροι, αν όχι όλοι, στις μέρες μας.
οι τελευταίες σου δυο προτάσεις τα είπαν όλα! 
