"Αγιον Ορος" Χριστιανικό Ορθόδοξο Φόρουμ

smarti έγραψε:

panagiotisspy έγραψε:
Ευχαριστούμε Σμαρώ για το "άδειασμα" και τα μαύρα χάλια στην οθόνη, της ψυχής σου.

Υ.Σ Την ψυχούλα την έβγαλα....για ευνόητους λόγους!

ναι γιατι εκεινη εχει τα καταμαυρα πως λεμε το πιο λευκο λευκό...

aposal έγραψε:Παγκράτι;
Φιλολάου και πέριξ;

Ακριβώς Απόστολε, δεν είναι πολύ μακρυά απο τον Άγιο Δημήτριο.

Μ.Δ.Κ. έγραψε:

aposal έγραψε:Παγκράτι;
Φιλολάου και πέριξ;

Ακριβώς Απόστολε, δεν είναι πολύ μακρυά απο τον Άγιο Δημήτριο.

πηγαινει μετρό;

Σταθμός Άγιος Ιωαννης της γραμμής του Μετρό, Άγιος Δημήτριος - Άγιος Αντώνιος, πηγαίνοντας προς Άγιο Δημήτριο.
Κατεβαίνεις Αγιο Ιωάννη και ακριβώς εκεί, είναι στην εκκλησία, διπλα στο σταθμό, σε κουβούκλιο το σκήνωμα το Άγιου Νκολάου του Πλανά. Επίσης ακριβώς εκεί κάνει τέρμα το τρόλλευ του Αγίου Αρτεμίου - Κυψέλη Νο 4, σε 10 λεπτά είσαι Άγιο Αρτέμιο.

Μ.Δ.Κ. έγραψε:Σταθμός Άγιος Ιωαννης της γραμμής του Μετρό, Άγιος Δημήτριος - Άγιος Αντώνιος, πηγαίνοντας προς Άγιο Δημήτριο.
Κατεβαίνεις Αγιο Ιωάννη και ακριβώς εκεί, είναι στην εκκλησία, διπλα στο σταθμό, σε κουβούκλιο το σκήνωμα το Άγιου Νκολάου του Πλανά. Επίσης ακριβώς εκεί κάνει τέρμα το τρόλλευ του Αγίου Αρτεμίου - Κυψέλη Νο 4, σε 10 λεπτά είσαι Άγιο Αρτέμιο.

σ ευχαριστω πολύ! ευκολο ακουγεται αφου το μεγαλυτερο μερος της διαδρομης μου ειναι γνωστο. στον Αγ. Ιωαννη εξομολογουμαι.

Έχω την εντύπωση ότι και η Σμαραγδή, αλλά και η ψυχούλα, πράττουν την ... ζωή μου! Ψυχολογικά, συναισθηματικά, αντιληπτικά... οκ, εγώ δεν έχω ούτε κήλη ούτε δισκοκήλες, όμως έχω άλλα προβλήματα τα οποία με οδηγούν στα αντίστοιχα συναισθήματα και αντιλήψεις. Και αν κάτι κατάλαβα και μάλιστα το κατάλαβα για τα καλά, και ότι έχω άφθονο αυτό που λέει η Σμαραγδή: περηφάνεια. Τι υποτίθεται κάνει κάποιος όταν βλέπει ότι φτάνει στο χείλος του γκρεμού δηλαδή μια αρρώστια; Αν μη τι άλλο τρομάζει, φοβάται, είναι σε συναγερμό, προσπαθεί να γλυτώσει.... εγώ τίποτα! "Θα πάω στους γιατρούς", "είμαι νέα ακόμα", "ε, δεν είναι τίποτα θα περάσει".... αχ... καλά από ταπείνωση μηδέν! Προσευχή; Τι είναι αυτό τρώγετε; Τσάμπα τις έχω τις εικόνες στο υπνοδωμάτιο μου...

Γι' αυτό μην έχετε αμφιβολίες τύπου "ωχ δεν έπρεπε να πω", "ωχ τώρα θα με κοροϊδεύουν". Δεν είναι κάτι το παράξενο αυτό που ζείτε. Όλοι μας τα ζούμε. Και αν θέλετε την γνώμη μου πρέπει να λάγονται για να ξέρουν και οι άλλοι. Να ξέρουν ότι: ΟΧΙ δεν μπορούμε όσο και αν θέλουμε, να κάνουμε την ιδέα του Νίτσε πραγματικότητα. Ο "σούπερ άνθρωπος" που ονειρευόταν (ο Νίτσε) στην σημερινή μεταπτωτική ζωή δεν υπάρχει. Και αν δεν διαλυθεί η αυταπάτη ότι είμαστε οι Νο1 cool τύποι της ζωής, δεν θα έχουμε ούτε καν μέτρο σύγκρισης για το τι εστί η αγάπη του Θεού. Ξέρει τι κάνει Αυτός. Δεν υπάρχει άλλος που να μας αγαπάει τόσο. Και αν η αγάπη Του μας παίρνει 1 και μας δίνει 10, τότε ας είναι και αρρώστια αυτό το ένα. Αρκεί να γνωρίσουμε την αγάπη Του βέβαια.... κάτι που δεν γίνεται αν μένει κρυφή. Τα θαύματα πρέπει να λέγονται. Γιατί αν δεν λέγονται ΧΑΝΟΥΜΕ το μέτρο σύγκρισης. Τώρα άμα είναι κάποιος να σας κοροϊδέψει, θα το κάνει έτσι και αλλιώς γιατί έτσι είναι ο χαρακτήρας του. Αν όμως είναι ακόμα στην προσπάθεια του να μάθει από σας, εσείς δεν μπορείτε να του το στερήσετε από φόβο. Είναι κρίμα και γι'αυτόν που μένει χωρίς ιδεώδη, αλλά και για σας που μένετε με την αμφιβολία. Γι'αυτό όπως είπα: Τα θαύματα πρέπει να λέγονται... Αυτή τουλάχιστον είναι η γνώμη μου...

ΥΓ: Μην ξεχνάμε και την προσευχή βέβαια. Η υπερηφάνεια θα έρθει έτσι και αλλιώς. Απλά ας βάλουμε την ασπίδα της προσευχής μπροστά, και άμα είναι να μας χτυπήσει, τουλάχιστον να μας χτυπήσει λίγο...

Πάντως στη σημερινή εποχή ο εγωισμός είναι ο βασιλιάς. Κανείς μας δεν δέχεται να υποχωρήσει, ούτε ν' ακούσει επικριτκή κουβέντα από κανένα. Μπαρούτι γινόμαστε όταν ακούσουμε από κάποιον να μας λέει ότι κάναμε λάθος. Δεν του αναγνωρίζουμε την αρμοδιότητα, ούτε τις ικανότητες να μας (κατα)κρίνει. Δεν συνειδητοποιούμε ότι έχουμε άδικο, κι αυτός είναι ο μεγαλύτερος κόνδυνος γιατί αγνονούμε τα συμπτώματα της ασθένειας, με αποτέλεσμα αυτή συνεχώς να θεριεύει.
Φυσιολογικό είναι λοιπόν να τρώμε χαστούκια. Η Πρόνοια του Θεού φροντίζει για όλους μας, ανεξαρτήτως πνευματικής κατάστασης. Όσοι διαθέτουν κάποιο πνευματικό υπόβαθρο και μπορέσουν να ερμηνεύσουν σωστά τις όποιες δυσκολίες τους παρουσιάζονται, παίρνουν στροφή και βαδίζουν πλέον σωστά. Οι υπόλοιποι, θα υποστούμε τον πνευματικό μας καρκίνο...
Κι αυτή η προσευχή μας θα γίνεται ολοένα και πιο αδύναμη, πιο ωχρή και πιο στεγνή. Πώς να πολεμήσουμε τον εχθρό, όταν η φαρέτρα μας περιέχει μόνο τόξα και βέλη;
Μόνο η προσευχή των αδελφών μας ίσως συγκινήσει τον Πλάστη, που μας δίνει συνεχώς ευκαιρίες και μεις τις πετάμε με οργή. Και βέβαια το άπειρο έλεός Του...