sotirio έγραψε:
Ναι Misha σωστά οσα λές ! Πλην όμως 17 - 11 - 06 σήμερα . Μέτρα μέρες ....
Τι θα έλεγε ο γέροντας αν διάβαζε τα παρακάτω ?
Διαβάζω και δεν σχολιάζω :
http://www.orthodox.net.gr/modules.php?ένα νέο επίτευγμα του οικουμενισμού: τα εγκαίνια στην πόλη Ντούμμαρ, έξω από τη συριακή πρωτεύουσα Δαμασκό, ενός ναού που θα τον χρησιμοποιούν από κοινού Ορθόδοξοι του Πατριαρχείου Αντιοχείας και ουνίτες της Συρίας (αυτοαποκαλούνται «Ελληνοκαθολική Μελχιτική Εκκλησία» ......Τα εγκαίνια έγιναν στις 4 Φεβρουαρίου 2005 από τον Ορθόδοξο Πατριάρχη Αντιοχείας Ιγνάτιο Δ΄ και τον Μελχίτη (ουνίτη) Πατριάρχη Γρηγόριο Γ΄. Ο ναός είναι αφιερωμένος στους Αποστόλους Πέτρο και Παύλο. Οι δύο κοινότητες (Ορθόδοξοι και Παπικοί) είναι συνιδιοκτήτες και του ναού αλλά και όλων των χώρων (αίθουσες, γραφεία κλπ.) του συγκροτήματος. ....
.....Ο Πατριάρχης Αθηναγόρας είχε πει ότι πριν από την πλήρη ένωση (κοινό ποτήριο) θα περάσουμε από μία φάση κατά την οποία «θα είμαστε στο ίδιο τραπέζι αλλά ο καθένας θα τρώγει από τη δική του σούπα» [και όχι από κοινή σούπα-κοινό ποτήριο!] Η περίπτωση του κοινού ναού στή Συρία φαίνεται να είναι επιβεβαίωση της προρρήσεως Αθηναγόρα..."
Διαβάζω και δεν σχολιάζω :
http://news.athos.gr/gr/index.php?optio ... &Itemid=12
Ο αντιπρόσωπος του Πατριαρχείου Μόσχας στους Ευρωπαικούς Οργανισμούς, Επίσκοπος Ιλαρίων Βιέννης και πάσης Αυστρίας ζήτησε από τους Καθολικούς να μην επιβάλουν το μοντέλο της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας στην Ορθόδοξη.
«Το αν τα δυο μοντέλα, δηλαδή το Καθολικό το οποίο επικεντρώνεται γύρω από την Ρώμη και το Ορθόδοξο το οποίο δεν επικεντρώνεται σε καμία κεντρική δομή είναι συμβατά, μόνο ένας πλήρης διάλογος πάνω στο πρωτείο μεταξύ Καθολικής και Ορθοδόξων Εκκλησιών θα μπορούσε να αποκαλύψει,» είπε ο Επίσκοπος Ιλαρίων στην δήλωσή του.
Όμως αυτός ο διάλογος θα μπορούσε να είναι εφικτός μόνο εάν «ένα εκκλησιολογικό μοντέλο στο οποίο ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως καταλαμβάνει την θέση ενός «Ανατολικού Πάπα» δεν επιβληθεί στην Ορθόδοξη Εκκλησία», υπογράμμισε ο Επίσκοπος.
Σύμφωνα με αυτόν, δεν υπάρχει τέτοιο μοντέλο στην Ορθόδοξη Εκκλησία, και για να γίνει μια τέτοια μετατροπή χρειάζεται τουλάχιστον μια παν-ορθόδοξη Σύνοδος και η έγκριση όλων των τοπικών Ορθοδόξων Εκκλησιών.
«Μέχρι να συγκληθεί μια τέτοια Σύνοδος, και για όσο η Ορθόδοξη διδασκαλία πάνω στην δομή της Εκκλησίας παραμένει όπως ήταν εδώ και αιώνες, κανένας αντιπρόσωπος δεν δύναται να κάνει αλλαγές. ...........
«Τα προβλήματα της Ορθόδοξης εκκλησιολογίας (η διδασκαλία της Εκκλησίας), οι δογματικές διδασκαλίες και η κανονική τάξη δεν μπορούν να επιλυθούν με ψήφισμα. Ο μόνος τρόπος είναι να αναζητηθεί ομοφωνία μέσα στην Ορθοδοξία πρώτα και μετά, εάν είναι δυνατό, μεταξύ Ορθοδοξίας και Καθολικισμού», είπε ο αντιπρόσωπος του Πατριαρχείου Μόσχας.
Η Ορθόδοξη Εκκλησία δεν έχει οικουμενικό πρωκαθήμενο ή «υπέρτατο ποντίφικα» (pontifex maximus). Υπάρχει ένας επίσκοπος πρώτος μεταξύ ίσων, την θέση του την κατείχε πριν το σχίσμα του 1054 ο Επίσκοπος Ρώμης, και μετά de facto ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως. Αλλά οι Ορθόδοξες Εκκλησίες έχουν πληθώρα απόψεων πάνω στην κατανόηση του ρόλου του Οικουμενικού Πατριάρχη και του πρωτείου του. «Μερικοί θεωρούν το πρωτείο σαν καθαρά Πρωτείο Τιμής, ενώ άλλοι θεωρούν ότι προσδίδει λειτουργίες στον Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως και τον βλέπουν σαν μια ύψιστη αρχή», είπε ο Επίσκοπος. ......
Διαβάζω και
δεν σχολιάζω
Αφιερώνω ομως το τελευταιο " Διαβάζω και δεν σχολιάζω " στους Διάκους που στην γιορτη του Αϊ Αντρέα θα συνλειτουργίσουν στην Πόλη
http://noiazomai.agrino.org/Rafailagioi.html
Φτάνουμε στο 1452 μ.Χ., όπου έρχεται άλλη μια μεγάλη δοκιμασία για όλους. Η "Ψευδοένωση" των Εκκλησιών .
Μάλιστα στην Κωνσταντινούπολη, στις 12 Δεκεμβρίου 1452, γίνεται "ενωτική λειτουργία", παρόντος του απεσταλμένου του Πάπα, Καρδινάλιου Ισιδώρου.
Όμως - έτσι έρχεται η Θεία Χάρις - ο Πρωτοσύγκελος Ραφαήλ, αν και προσωπικός φίλος του Αυτοκράτορα Κ. Παλαιολόγου, αποφασίζει να πειθαρχεί στο Θεό και όχι στους ανθρώπους και αρνείται να παραστεί!!! Κάτι που εξόργισε βέβαια τον Παλαιολόγο, ο οποίος είχε την απατηλή εντύπωση ότι έτσι εξυπηρετούσε το Έθνος . Ξεχνώντας ότι μοναδικός φίλος και ανίκητος σύμμαχος είναι ο ίδιος ο Χριστός, που τις πρεσβείες της Υπερμάχου Στρατηγού, αμέτρητες φορές είχε διασώσει τη Θεοφύλακτη στο παρελθόν [σ.σ. Ο Αυτοκράτορας τις τελευταίες ημέρες της Πολιορκίας, λίγο πριν την άλωση, όταν δεν ήρθε η "δυτική βοήθεια", κατάλαβε το τραγικό του λάθος, και μέσα στην Αγία Σοφία, την τελευταία νύχτα, ζήτησε συγχώρεση από Θεό και ανθρώπους και ήσυχος την επομένη, έπεσε ως ήρως και εθνομάρτυς]
Αυτό ήταν το δεύτερο μαρτύριο συνείδησης που περνούσε ο Αγιος Ραφαήλ. Μαζί με τον Διάκονο Νικόλαο δεν παρέστη στην απαράδεκτη σκηνή, στο απαράδεκτο συλλείτουργο, καταματωμένος στην ψυχή, εκεντημένος λόγχες αόρατες και τρομερές, που του σακάτευαν ότι αγαπούσε περισσότερο. Την Πίστη του και την Πατρίδα του! Που όμως όχι, δεν τα παρέδωσε!
Ο θυμός όμως του Παλαιολόγου ήταν ασυγκράτητος και τιμώρησε με εξορία τους δύο Αγίους!!! Έτσι όταν άρχισε η πολιορκία της Κωνσταντινούπολης, οι Αγιοι δεν ήταν στην Πόλη. Το τρομερό νέο τους βρίσκει στη Μακεδονία, απ΄ όπου αργότερα με πλοίο, καταφεύγουν μαζί με άλλους πρόσφυγες στη Λέσβο. Φτάνουν στις Καρυές, όπου και τους δέχονται πολύ φιλικά. Μάλιστα ο Προεστός του χωριού, τους οδηγεί στο Μοναστηράκι του Λόφου των Καρυών, όπου και μονάζουν επί εννέα έτη.
Ο Προεστός του χωριού Βασίλειος, με τη γυναίκα και την κορούλα του Ειρήνη και ο Δάσκαλος Θεόδωρος, θα βρεθούν και αυτοί τις τρομερές εκείνες μέρες του Απριλίου 1463 στο Μοναστήρι των Καρυών, όπου οι Τούρκοι θα κάνουν τα πιο βάρβαρα και απάνθρωπα εγκλήματά τους! Ανήμερα της Λαμπροτρίτης, 9 Απριλίου 1463μ.Χ. ..... "
Διαβάζω και σκεφτομαι ....
Εν Λέσβω αθλήσαντες υπέρ Χριστού του Θεού,
Ραφαήλ θεοφόρε, άμα συν Νικολάω και παρθένω Ειρήνη,
ως θείους ημών προστάτας και πρέσβεις προς Κύριον
να ευλογήσει το ΝΥΝ ΣΥΝΛΕΙΤΟΥΡΓΟ κατά την Ορθοδοξία και Ορθοπραξία τους ......