υπερβολικα τα 40 μηνυματα για ενα τοσο ξεκαθαρο θεμα.
Δημοσιεύτηκε: Δευ Δεκ 25, 2006 6:26 am
από yparxei
νομιζω ο πατηρ αντωνιος και ο πεισιεντ το καλυψαν το θεμα και δεν χρειαζεται να συζηταμε αλλο.η επιχειρηματολογια τους ηταν ιδιαιτερα ισχυρη σε αντιθεση με την επιχειρηματολογια του ιωνα που και φτωχη(εως ανυπαρκτη)ειναι και δραματικα λογικα σφαλματα περιεχει.Τιποτε το προσωπικο εξυπακουεται δεν εχω με ατομα,απλα γινεται ηλιου φαεινοτερο απο τα προλεγομενα ποια αποψη(και θεση βεβαια της εκκλησιας)ειναι σοβαρη
καλα χριστουγεννα 8 και μιση και δεν ειμαι ακομα εκκλησια...τα λογια θα μας σωσουν?
δεν λεω σε κανεναν σας χρονια πολλα,νομιζω μια αιωνιοτητα ικανοποιει και τον πλεον ανικανοποιητο.Ουτε και χρονια καλα σας λεω,γιατι στους καιρους που ζουμε το καλα εχει ταυτιστει με το"Φάγωμεν, πίωμεν, διότι αύριον αποθανούμεν...",πρεπει ομως κατι να σας πω και γω να χει νοημα το σχολιο μου(που δεν εχει).Χρονια,λοιπον, γεματα ευλογια κοντα στον Δημιουργο μας.Μακαρι ολοι μας να τον πληγωνουμε ολοενα και λιγοτερο με την αμελεια μας και τις πραξεις μας
αντε γεια
Δημοσιεύτηκε: Πέμ Αύγ 30, 2007 2:38 pm
από oceangr2
Δηλαδή όποιος είναι Ινδουϊστής ή Βουδιστής, ανεξάρτητα απο τα βιώματά του, είναι κατώτερος άνθρωπος απο έναν ορθόδοξο και τον περιφρονούμε?
Περιφρονούμε το δημιούργημα και το θέλημα του Κυρίου και έχουμε και τη δυνατότητα να κρίνουμε και τα έργα του?
Μήπως αδελφοί μου έχουμε επαναπαυθεί με το βάπτισμα μας, ως ορθόδοξοι
και θεωρούμε δεδομένο, οτι η αγκαλιά του Θεού υπάρχει μόνο για εμάς, χωρίς καν να προσπαθούμε?
Πιστεύει κανένας εδω μέσα, οτι γνωρίζει την διδασκαλία του Χριστού μας στο απόλυτο?
Γνωρίζει κανένας τα μυστήρια του Θείου στο απόλυτο?
Εδώ Άγιοι Πατέρες πάλεψαν για να κατανοήσουν την καθοδήγηση του Αγίου πνεύματος.
Οι μαθητές του Ιησού, πίστευαν, τον έβλεπαν τον άγγιζαν και παρόλα αυτά των λησμόνησαν και τον αρνήθηκαν πριν την Ανάστασή του!
Ο Χριστός μόλις πέθανε στον Σταυρό, για 3 ημέρες δίδαξε το Ευαγγέλιο στις ψυχές στον Άδη, όπως γράφει η Καινή Διαθήκη!
Γνωρίζει κανένας το επίπεδο του Άδη και πως λειτουργούν οι ψυχές εκει μετα των Αγίων Πατέρων μας?
Προσοχή εν Χριστό Αδελφοί μου. Μην βγάζουμε συμπεράσματα και μην αναθεματίζουμε τον πνευματικό και υλικό κόσμο.
Είναι εύκολο να αναθεματίζουμε και να δημαγωγούμε. Το ίδιο δεν έκαναν και οι φαρισαίοι στον Κύριό μας.
Εκείνοι οι πεφωτισμένου, γνώριζαν και αναθεμάτιζαν τα λόγια του Κυρίου.
Η μετενσάρκωση δεν ξέρω αν υφίσταται ή όχι, και δεν λέω όχι ή ναι. Είμαι ανοικτός στα ερωτήματα που τίθενται κατα καιρούς.
Δεν υπάρχει σαφή απάντηση. Αλλά δεν μπορώ να το απορρίψω, διότι όπως προείπε ενας συνομιλητής, κάποιοι γεννιούνται Βουδιστές, κάποιοι πεθαίνουν πρώωρα. Τι γίνεται με αυτούς?
Δεν έχουν ευκαιρία να αναληφθούν στους ουρανούς?
Είναι καταδικασμένες ψυχές εκ των πρωτέρων?
Δημοσιεύτηκε: Πέμ Αύγ 30, 2007 7:16 pm
από oceangr2
Δεν απάντησε κανείς στα ερωτήματα που έθεσα και επιμένετε να αναθεματίζεται και να περνάτε τους εαυτούς σας καλύτερους απο τους άλλους.
Λίγη ταπεινοφροσύνη δεν βλάπτει.
Εγώ μπορεί να είμαι ο τελευταίος στον κόσμο και ο ποιο ανάξιος.
Εσείς που περνάτε τον εαυτό σας για πεφωτισμένους και προνομιούχους
στην εκκλησία του Υψίστου, έχοντας εγωιστικά τοποθετήσει τον εαυτό σας
εκ δεξιών του Πατρός, διατί δεν συγκρατήστε και με αγάπη και
ταπεινοφροσύνη να δώσετε το μήνυμα το αληθινό, στους απίστους της γής.
Εν πας περίπτωσή να συνδιαλλεκτίτε και όχι να μονολογήτε και να παπαγαλίζετε τας γραφάς, ως έκαναν οι Φαρισαίοι τω καιρό εκείνο.
Νομίζετε οτι αναθεματίζοντας και σταυρώνοντας ,τους μη έχων ακοή αρκετή και πνεύμα ισχυρό και φωτισμένο θα επιβάλετε την γνώμη σας?
Το ζητούμενον είναι τούτο? Να επιβάλετε την γνώμην σας? ή να προσπαθήσετε με Αγάπη και φώτιση να διαδώσετε το μήνυμα της Αναστάσεως του Κυρίου?
Η κρίση θα γίνει επί των ψυχών και ουχί επί της σάρξ.
Το μήνυμα του Ιησού είναι πνευματικό και όχι υλιστικό.
Το σώμα και να επέλθει εις απώλεια η ψυχή θα παραμείνει ζώσα.
Ποιος προσπαθεί να βλάψει την εκκλησία του Χριστού?
Και ποιος ορίζει την πίστη σε ποσότητα και ποιότητα?
Ο καθένας βλέπει τον Θεό μέσα απο τα δικά του πνευματικά μάτια, και ερμηνεύει τας γραφάς μέσω της ιδικής του πνευματικής καλλιέργειας.
Είναι γνωστό ότι η μετενσάρκωσις αναφέρεται στην Ινδουϊστική και Βουδιστική Θρησκεία, αν και δεν είναι Θρησκείες αλλά θεωρίες και στάσεις ζωής.
Όμως η δική μας θρησκεία δεν αναφέρει τίποτα επι του θέματος αυτού και πολύ λίγα για την πνευματική πορεία της ψυχής μας μετά θάνατον ή προ του της γεννήσεως.
Διατί λοιπόν είναι αίρεσις να ψάξουμε τα της ψυχής μας και το ταξίδι που ακολουθεί άπαξ αναχωρήσει απο το σώμα.
Διατί είναι αίρεσις να ψάξουμε σε τι κατάσταση βρίσκεται η ψυχή μας, η προ αιώνων εγγεγραμμένη εις Το Βιβλίο της Ζωής και πως εισέρχεται εις το σώμα μας αφότου γίνει η σύλληψις απο τις Μανάδες μας?
Ερωτώ λοιπόν, που προσβάλουμε τον Κύριο, εφόσον αυτός είναι ο σκοπός της ζωής μας εις την γή?
Να καλλιεργήσουμε δηλαδή το πνεύμα μας και να καθοδηγήσουμε την ψυχή μας εις την πορεία της Απολύτου Αγάπης προς Τον Κύριό μας και την εφαρμογή του Θείου Λόγου του Κυρίου μας.
Δημοσιεύτηκε: Πέμ Αύγ 30, 2007 8:09 pm
από arxontopoulo
Υπάρχει η Μετενσάρκωση;
Μία ευρύτατα διαδεδομένη θρησκευτική διδασκαλία, τόσο στο παρελθόν όσο και σήμερα, είναι η διδασκαλία τής μετενσάρκωσης. Σύμφωνα με αυτή τη διδασκαλία, όταν κάποιος πεθαίνει, η ψυχή του μεταβαίνει σε ένα άλλο σώμα, με μία νέα προσωπικότητα, όπου ζει μία καινούργια ζωή.
Γενικά περί μετενσάρκωσης
Υπάρχουν πολλές εκδοχές αυτής τής διδασκαλίας, μεταξύ τών διαφόρων θρησκειών. Κυρίως είναι γνωστή η εκδοχή του Βουδισμού, που πιστεύει ότι ο τελικός σκοπός τής ψυχής, είναι να ξεφύγει απ' αυτό τον ατέρμονα κύκλο τών συνεχών ενσαρκώσεων, και να καταλήξει στη Νιρβάνα, δηλαδή στην κατάσταση τής ανυπαρξίας!
Άλλοι πιστεύουν ότι η μετανσάρκωση συμβαίνει μόνο από άνθρωπο σε άνθρωπο, άλλοι ότι συμβαίνει μόνο μεταξύ νοημόνων όντων, (ανθρώπων - αγγέλων - θεών), και άλλοι ότι συμβαίνει και σε ζώα, ακόμα και σε φυτά ή ορυκτά!
Στη Δύση, η διδασκαλία τής μετενσάρκωσης συναντάται κυρίως στα ποικίλα ρεύματα τής "Νέας Εποχής". Εδώ, εμφανίζεται συνήθως σε μία πιο "Δυτικοποιημένη" εκδοχή: Ότι δηλαδή ο σκοπός τής μετενσάρκωσης είναι η πρόοδος, και η αναγέννηση σε μία ανώτερη μορφή ζωής, και όχι η εξαφάνιση.
Οι παραπάνω διδασκαλίες, είναι όχι απλώς ξένες, αλλά και εντελώς ασυμβίβαστες με τη Χριστιανική διδασκαλία. Η διδασκαλία της μετενσάρκωσης, αν και συναντάται σε ποικίλες μορφές, συνήθως διδάσκει ότι η προσωπικότητα είναι κάτι που μεταβάλεται από ενσάρκωση σε ενσάρκωση, ακόμα και απορροφάται από μία απρόσωπη θεότητα, και εξαφανίζεται σαν τη σταγόνα στον ωκεανό.
Κάτι τέτοιο όμως, είναι αντίθετο με τη Χριστιανική πίστη, όπου και ο Θεός, αλλά και ο κάθε άνθρωπος, έχει τη δική του προσωπικότητα, η οποία διατηρείται για πάντα, και ο καθένας συνεχίζει να αναγνωρίζει τον εαυτό του ως το συγκεκριμένο πρόσωπο.
Στο Χριστιανισμό, η διδασκαλία της ανάστασης, διδάσκει ότι το πρόσωπο που πέθανε θα λάβει πάλι σώμα, θα ξαναζήσει με τα συγκεκριμένα προσωπικά χαρακτηριστικά που είχε πριν πεθανει, αναγνωρίζοντας τον εαυτό του.
Η αναγκαιότητα της θεωρίας της Μετενσάρκωσης
Ας δούμε όμως περιληπτικά μερικά από τα προβλήματα που παρουσιάζει η διδασκαλία τής μετενσάρκωσης. Και ας ξεκινήσουμε από την αναγκαιότητα ανάπτυξης μιας τέτοιας θεωρίας, που δεν είναι άλλη από την προσπάθεια εξήγησης του κακού, και την ικανοποίηση του ανθρώπου για δικαιοσύνη.
Κάθε άνθρωπος στέκεται εκστατικός μπροστά στην αδικία του κόσμου μας. Η ανθρώπινη δυστυχία συμπορεύεται με τη δυστυχία της υπόλοιπης κτίσης, και ο καθένας μας έχει δακρύσει μπροστά σε εικόνες δυστυχίας και αδικίες. Γιατί λοιπόν όλα αυτά; Ποιο το βαθύτερο νόημά τους; Επειδή, αν υπάρχει μόνο η ζωή που βλέπουμε και ζούμε, τότε όλα είναι άδικα και μάταια. Ποιος θα αποζημιώσει τον κάθε άνθρωπο που πεθαίνει αδικημένος; Ποιος θα ανταποδώσει την αδικία αυτού που αν και αδίκησε ζει και πεθαίνει ευτυχισμένος;
Τέτοια ερωτήματα, φαίνεται να παίρνουν μια ρηχή απάντηση, με τη διδασκαλία της μετενσάρκωσης, για ανθρώπους που ποτέ δεν άκουσαν τη Χριστιανική διδασκαλία για την ύπαρξη του κακού.
Κατ' αυτούς, όταν ο αδικημένος πεθαίνει, η επόμενη μετενσάρκωσή του, διέπεται από το νόμο τού Κάρμα, που ορίζει ότι σε μία επόμενη μετενσάρκωση, ο αδικημένος θα ανταμοιφθεί, ενώ αυτός που αδίκησε θα λάβει πίσω την αδικία που έκανε. Ο αδικημένος, θα είναι ένα ανώτερο πλάσμα ή ένας ευτυχής άνθρωπος, ενώ αυτός που τον αδίκησε θα είναι ένας ζητιάνος, ή ένα κακό αιμοδιψές ζώο. Έτσι, ικανοποιείται το αίσθημα δικαιοσύνης του ανθρώπου, και η δυστυχία δεν φαντάζει τόσο τρομερή.
Είναι όμως λογικά όλα αυτά; Ας το ερευνήσουμε λίγο βαθύτερα.
Μερικά από τα προβλήματα της μετενσάρκωσης
Σύμφωνα με αυτή τη διδασκαλία, αν κάποιος αδικείται, αυτό είναι το κάρμα του, επειδή σε κάποια προηγούμενη ζωή, ήταν ένας κακός άνθρωπος!
Μα τότε, δεν υπάρχει αδικία, και καλώς αδικείται! Πληρώνει αυτό που του άξιζε, και ο ανθρώπινος πόνος, δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται με λύπη, ούτε να γίνονται προσπάθειες για τη βοήθεια του ανθρώπου αυτού! Ο ζητιάνος και ο άρρωστος, δεν πρέπει να ελεείται, αλλά αντιθέτως να κατηγορείται ως υπεύθυνος για την κατάντια του, επειδή σε προηγούμενη ζωή ήταν κακός! Ο καθένας, θα πρέπει να δέχεται τη μοίρα του, αδιαμαρτύρητα, χωρίς προσπάθειες βελτίωσης τής ζωής του, επειδή τού αξίζει να πληρώνει τις αδικίες μιας άλλης ζωής που όμως δεν τη θυμάται(!)
Και εδώ, υπάρχει άλλη μία ασυνέπεια της διδασκαλίας της μετενσάρκωσης. Εφ' όσον κάποιος δεν θυμάται την προηγούμενη ζωή του, γιατί να τιμωρείται; Ποιος ο λόγος; Είναι σαν να δέρνεις το παιδί σου, και να μη ξέρει το λόγο! Να τού λες μόνο ότι είναι κακό παιδί, και να μην ξέρει σε τι έφταιξε!
Η τιμωρία έχει νόημα μόνο στα πλαίσια της αναμόρφωσης, και όχι για την απλή ανταπόδωση! Αν το Κάρμα απλά ανταποδίδει, τότε δεν είναι ένας δίκαιος, αλλά ένας εκδικητικός νόμος. Η ανταπόδωση τού Κάρμα, θα είχε νόημα, μόνο στην περίπτωση που ο καθένας θα θυμόταν τις προηγούμενες ζωές του, και θα ήξερε γιατί τιμωρείται, ώστε να μη το επαναλάβει.
Μα κι έτσι ακόμα, ο άνθρωπος θα είναι προσεκτικός, ώστε να εξελιχθεί σε ανώτερες μετενσαρκώσεις, ώσπου να αποκτήσει η ψυχή του εμπειρίες, και να γίνει ένα με τη θεότητα! Ίσως πει κάποιος.
Παραμένουν όμως πολλά αναπάντητα ερωτήματα, όπως: Εντάξει ο άνθρωπος. Όταν όμως ένας κακός μετενσαρκώνεται σε ένα κακό ζώο, τότε πώς θα ανεβεί σε ανώτερες μετενσαρκώσεις; Το κακό ζώο, δεν θα μετενσαρκωθεί με τη σειρά του σε κάτι χειρότερο;
Και ας πούμε ότι πράγματι όλα τα όντα, είναι τμήματα του παντογνώστη Θεού, (όπως λέει η ανατολική φιλοσοφία). Αν λοιπόν αυτό το ον είναι παντογνώστης, τότε γιατί χρειαζόταν να μοιραστεί σε τόσα κομμάτια ώστε να αποκτήσουν εμπειρίες, και να τις επιστρέψουν σ' αυτόν; Εφ' όσον τα ξέρει όλα, τι χρειάζεται τις εμπειρίες;
Αν τα όντα δεν παραμένουν ξεχωριστά πρόσωπα, αλλά χάνουν τις προσωπικότητές τους, τελικά σε τι εξυπηρετεί όλη αυτή η ταλαιπωρία τόσων ενσαρκώσεων, για να επιστρέψουν στο τίποτα τής Νιρβάνα;
Και αν το απόλυτο Ένα από το οποίο υποτίθεται ότι προήλθαν όλα τα όντα, είναι όντως ο ύψιστος βαθμός εξέλιξης, τότε από πού προήλθαν τα κακά όντα; Θα έπρεπε να προέλθουν από κάτι κακό! Κάτι με τόσο υψηλό βαθμό εξέλιξης, δεν είναι δυνατόν να κακοποιεί!
Και τα μικρόβια και τα σκουλήκια, από πού προήλθαν; Γιατί δεν είναι δυνατόν να πεις ότι ένα σκουλήκι έχει καλή ή κακή ψυχή! Από πού μετενσαρκώθηκαν αυτά; Και βάσει ποιών καλών πράξεων θα προοδεύσουν;
Τέλος, εφ' όσον το Κάρμα είναι αυτό που οδηγεί κάποιον στο να μετενσαρκωθεί σε κάτι καλό ή κακό, τότε το ίδιο το Κάρμα είναι ο πραγματικός φταίχτης της αδικίας στον κόσμο! Τότε το Κάρμα φταίει για τα όσα παθαίνει κάποιος, και όχι αυτός που τον αδίκησε, μια και τόσο ο αδικούμενος όσο και ο αδικών, είναι απλώς ηθοποιοί μιας προκαθορισμένης παράστασης, βάσει κάποιων "ηθικών" νόμων!
Έτσι το Κάρμα ανάγεται στον ύψιστο ρυθμιστή του σύμπαντος, ανώτερο ακόμα και από το απόλυτο Ένα, το οποίο είναι υποχρεωμένο να συντίθεται ή να αποσυντίθεται σε άλλα όντα, βάσει τού νόμου τού Κάρμα.
Μα τότε, αν το Κάρμα είναι η ύψιστη δύναμη και αιτία στο σύμπαν, τότε αυτό είναι ο Δημιουργός, και πρέπει να είναι κατ' ανάκην νοήμων και δίκαιος, και όχι μια τυφλή δύναμη, ο άδικος φταίχτης όλων τών δεινών!
Τότε, το απόλυτο Ένα δεν είναι ούτε παντογνώστης, ούτε η πρώτη αιτία, και υπόκειται σε περιορισμούς ή μεταβολές λόγω τού νόμου τού Κάρμα, και δεν μπορεί να είναι έξω από το χώρο και το χρόνο, και συνεπώς δεν είναι άκτιστο, όπως υποτίθεται ότι είναι.
Εναλλακτικές ερμηνείες των αναδρομών
Μα αν όλα αυτά είναι λάθος, πώς μπορούν να εξηγηθούν οι "αναδρομές" σε άλλες ζωές που γίνονται με τη βοήθεια τού υπνωτισμού;
Πράγματι, πολλοί πιστεύουν στη μετενσάρκωση, όχι για τη φιλοσοφική της αρτιότητα, αλλά επειδή παρακολούθησαν μια τέτοια αναδρομή, ή επειδή έμαθαν για κάποιον που "θυμήθηκε" γεγο
νότα από τη ζωή κάποιου άλλου, χωρίς ποτέ να τα έχει ζήσει, ή να τον έχει γνωρίσει. Όταν όμως υπάρχει εναλλακτική απάντηση για τη λειτουργία ενός φαινομένου, είναι λάθος να αποδεχόμαστε μια θεωρία όπως τής μετενσάρκωσης, που περιέχει τόσες αντιφάσεις.
Ας δούμε τρεις τέτοιες εναλλακτικές εξηγήσεις.
Η πρώτη, είναι ότι υπάρχει κάποιος ψυχικός δεσμός μεταξύ τών ανθρώπων, μια και ανήκουν στην ίδια φύση. Έτσι, κάτω από κάποιες καταστάσεις όπως ο υπνωτισμός, μπορεί ένας άνθρωπος να αντλεί μνήμες από τη ζωή κάποιου άλλου, και να τις θυμάται ως δικές του, χωρίς αυτό να σημαίνει κατ' ανάγκην ότι είχε ζήσει ο ίδιος αυτά τα γεγονότα σε μια άλλη ζωή.
Η δεύτερη, είναι ότι στο σύμπαν μας υπάρχουν κι άλλες διαστάσεις, οι οποίες δεν γίνονται αντιληπτές. Έτσι, πάλι κάτω από κάποιες καταστάσεις, μπορεί ένας να έχει τη δυνατότητα να δει συμβάντα και γεγονότα άλλων σημείων του χώρου και του χρόνου, πράγμα που εκλαμβάνεται ότι τα γεγονότα τα έζησε ο ίδιος.
Η τρίτη τέλος, (και η πιθανότερη για τον γράφοντα), είναι ότι πνευματικά όντα που έχουν συμφέρον να διαδοθεί η διδασκαλία τής μετενσάρκωσης, υποβάλουν στον υπνωτιζόμενο εντυπώσεις από πράγματα που συνέβησαν σε κάποιον άλλον, σε άλλες εποχές, για να πείσουν τους βλέποντες ότι η μετενσάρκωση υπάρχει. Τουλάχιστον, κάποιοι από εμάς που παρακολουθήσαμε τέτοιου είδους αναδρομές, αυτή την εντύπωση σχηματίσαμε, από τα όσα έλεγε ο υπνωτιζόμενος για "κάποιον" που ερχόταν σ' αυτόν.
Αλλά για όσους θέλουν να πιστεύουν από εμπειρίες, θυμίζουμε τις αμέτρητες εμπειρίες Χριστιανών, όταν είχαν επαφή με πεθαμένα πρόσωπα που αναγνώριζαν τον εαυτό τους, ή ακόμα και με τον ίδιο τον ζώντα Ιησού Χριστό, και που τους διαβεβαίωσαν για την πραγματικότητα της ανάστασης, και για το λάθος της μετενσάρκωσης.
Το πρόβλημα του κακού
Μετά από την περίληψη τών προβλημάτων αυτής της εσφαλμένης θεωρίας, ας δούμε με λίγα λόγια τη Χριστιανική άποψη για το πρόβλημα του κακού, και πώς αυτό λύνεται χωρίς προβλήματα στα πλαίσια τού Χριστιανισμού.
Το κακό, είναι αιτία των δικών μας επιλογών, ως ελευθέρων πλασμάτων. Φυσικά, δεν τελειώνουν όλα σε αυτή την άδικη ζωή. Οι σημερινές αδικίες θα δικαιωθούν, όταν στην ανάσταση ο καθένας θα λάβει κατά τη δικαιοκρισία του Θεού το σώμα που τού αξίζει, σύμφωνα με το πως έζησε στη ζωή του. Και θα είναι ο καθένας ξεχωριστό πρόσωπο, και θα θυμάται καλά τι έχει κάνει.
Τότε στην ανάσταση, το κάθε πρόσωπο, θα συνεχίσει να υπάρχει ως πρόσωπο, σε μία κοινωνία αγάπης μεταξύ προσώπων, σε ενότητα με τον προσωπικό παντοδύναμο Θεό του σύμπαντος, κι όχι ως απρόσωπη σταγόνα σε κάποια απρόσωπη Νιρβάνα.
Πηγή: oodegr.com
