Δημοσιεύτηκε: Πέμ Δεκ 28, 2006 6:38 pm
ΔΕΥΤΕΡΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑ
τι στενή η πύλη και τεθλιμμένη η οδός η απάγουσα εις την ζωήν και ολίγοι εισίν οι ευρίσκοντες αυτήν! Προσέχετε δε από των ψευδοπροφητών, οίτινες έρχονται προς υμάς εν ενδύμασι προβάτων, έσωθεν δε εισί λύκοι άρπαγες. (Ματθ. ζ΄ 14-15)
από των καρπών αυτών επιγνώσεσθε αυτούς (Ματθ. ζ΄ 20)
ο κλαυθμός και ο βρυγμός των οδόντων (Ματθ. η΄ 12)
ο δε Ιησούς είπεν αυτοί, ου βλέπετε ταύτα πάντα; αμήν λέγω υμίν, ου μη αφεθή ώδε λίθος επί λίθον, ός ου καταλυθήσεται. (Ματθ. κδ΄ 2)
πολλοί γαρ ελεύσονται επί τω ονόματί μου λέγοντες, εγώ ειμί ο Χριστός και πολλούς πλανήσουσι (Ματθ. κδ΄ 5)
και πολλοί ψευδοπροφήται εγερθήσονται και πλανήσουσι πολλούς (Ματθ. κδ΄ 11)
και κηρυχθήσεται τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας εν όλη τη οικουμένη εις μαρτύριον πάσι τοις έθνεσι και τότε ήξει το τέλος (Ματθ. κδ΄ 14)
Όταν ουν ίδητε το βδέλυγμα της ερημώσεως το ρηθέν δια Δανιήλ του προφήτου εστώς εν τόπω αγίω –ο αναγιγνώσκων νοείτω- … (Ματθ. κδ΄ 15…)
ώσπερ γαρ η ασατραπή εξέρχεται από ανατολών και φαίνεται έως δυσμών, ούτως έσται και η παρουσία του υιού του ανθρώπου. (Ματθ. κδ΄ 27)
και τότε φανήσεται το σημείον του υιού του ανθρώπου εν των ουρανώ και τότε κόψονται πάσαι αι φυλαί της γης και όψονται τον υιόν του ανθρώπου ερχόμενον επί των νεφελών του ουρανού μετά δυνάμεως και δόξης πολλής. (Ματθ. κδ΄ 30)
ο ουρανός και η γη παρελεύσονται, οι δε λόγοι μου ου μη παρέλθωσι (Ματθ. κδ΄ 35).
Περί δε της ημέρας εκείνης και ώρας ουδείς οίδεν, ουδέ οι άγγελοι των ουρανών, ει μή ο πατήρ μου μόνος. (Ματθ. κδ΄ 36)
γρηγορείται ουν, ότι ουκ οίδατε ποία ώρα ο Κύριος υμών έρεχεται. (Ματθ. κδ΄ 42)
… εκεί έσται ο κλαυθμός και ο βρυγμός των οδόντων.(Ματθ. κδ΄ 51)
και συναχθήσεται έμπροσθεν αυτού πάντα τα έθνη και αφοριεί αυτούς απ’ αλλήλων ώσπερ ο ποιμήν αφορίζει τα πρόβατα από των ερίφων. (Ματθ. κε΄ 32)
βλέπεις ταύτας τας μεγάλας οικοδομάς; ου μη αφεθή ώδε λίθος επί λίθον ος ου μη καταλυθή. (Μαρκ. ιγ΄2)
βλέπετε μη τις υμάς πλανήση, πολλοί γαρ ελεύσονται επί τω ονόματί μου λέγοντες ότι εγώ ειμι, και πολλούς πλανήσουσιν. (Μαρκ. ιγ΄5-6)
όταν δε ακούσητε πολέμους και ακοάς πολέμων, μη θροείσθε δει γαρ γενέσθαι, αλλ' ούπω το τέλος,
εγερθήσεται γαρ έθνος επί έθνος και βασιλεία επί βασιλείαν, και έσονται σεισμοί κατά τόπους, και έσονται λιμοί και ταραχαί,
αρχαί ωδίνων ταύτα. Βλέπετε δε υμείς εαυτούς. παραδώσουσι γαρ υμάς εις συνέδρια και εν ταις συναγωγαίς αυτών δαρήσεσθε, και επί ηγεμόνων και βασιλέων σταθήσεσθε ένεκεν εμού εις μαρτύριον αυτοίς
και εις πάντα τα έθνη δει πρώτον κηρυχθήναι το Ευαγγέλιον.
όταν δε αγάγωσιν υμάς παραδιδόντες, μη προμεριμνάτε τι λαλήσητε, μηδέ μελετάτε, αλλ' ο εάν δοθή υμίν εν εκείνη τη ώρα, τούτο λαλείτε ου γαρ υμείς εστε οι λαλούντες, αλλά το Πνεύμα το άγιον.
παραδώσει δε αδελφός αδελφόν εις θάνατον και πατήρ τέκνον, και επαναστήσονται τέκνα επί γονείς και θανατώσουσιν αυτούς.
και έσεσθε μισούμενοι υπό πάντων δια το όνομά μου ο δε υπομείνας εις τέλος, ούτος σωθήσεται.
Όταν δε ίδητε το βδέλυγμα της ερημώσεως το ρηθέν υπό Δανιήλ του προφήτου εστώς όπου ου δει - ο αναγινώσκων νοείτω - τότε οι εν τη Ιουδαία φευγέτωσαν εις τα όρη,
ο δε επί του δώματος μη καταβάτω εις την οικίαν μηδέ εισελθέτω άραί τι εκ της οικίας αυτού,
και ο εις τον αγρόν ων μη επιστρεψάτω εις τα οπίσω άραι το ιμάτιον αυτού.
ουαί δε ταις εν γαστρί εχούσαις και ταις θηλαζούσαις εν εκείναις ταις ημέραις.
προσεύχεσθε δε ίνα μη γένηται η φυγή υμών χειμώνος.
έσονται γαρ αι ημέραι εκείναι θλίψις, οία ου γέγονε τοιαύτη απ' αρχής κτίσεως ης έκτισεν ο Θεός έως του νυν και ου μη γένηται.
και ει μη εκολόβωσε Κυριος τας ημέρας ουκ αν εσώθη πάσα σαρξ αλλά δια τους εκλεκτούς ους εξελέξατο εκολόβωσε τας ημέρας.
και τότε εάν τις υμίν είπη, ιδού ώδε ο Χριστός, ιδού εκεί, μη πιστεύετε.
εγερθήσονται γαρ ψευδόχριστοι και ψευδοπροφήται και δώσουσι σημεία και τέρατα προς το αποπλανάν, ει δυνατόν και τους εκλεκτούς.
υμείς δε βλέπετε ιδού προείρηκα υμίν άπαντα.
Αλλ' εν εκείναις ταις ημέραις, μετά την θλίψιν εκείνην ο ήλιος σκοτισθήσεται, και η σελήνη ου δώσει το φέγγος αυτής,
και οι αστέρες έσονται εκ του ουρανού πίπτοντες, και αι δυνάμεις αι εν τοις ουρανοίς σαλευθήσονται.
και τότε όψονται τον υιόν του ανθρώπου ερχόμενον εν νεφέλαις μετά δυνάμεως πολλής και δόξης.
και τότε αποστελεί τους αγγέλους αυτού και επισυνάξει τους εκλεκτούς αυτού εκ των τεσσάρων ανέμων, απ' άκρου της γης έως του ουρανού.
Από δε της συκής μάθετε την παραβολήν. όταν αυτής ο κλάδος ήδη γένηται απαλός και εκφύη τα φύλλα, γινώσκετε ότι εγγύς το θέρος εστίν
ούτω και υμείς, όταν ίδητε ταύτα γινόμενα, γινώσκετε ότι εγγύς εστιν επί θύραις.
αμήν λέγω υμίν ότι ου μη παρέλθη η γενεά αύτη μέχρις ου πάντα ταύτα γένηται.
ο ουρανός και η γη παρελεύσονται, οι δε εμοί λόγοι ου μη παρελεύσονται.
Περί δε της ημέρας εκείνης η της ώρας ουδείς οίδεν, ουδέ οι άγγελοι εν ουρανώ ουδέ ο Υιός, ει μη ο Πατήρ.
Βλέπετε, αγρυπνείτε και προσεύχεσθε ουκ οίδατε γαρ πότε ο καιρός εστιν.
ως άνθρωπος απόδημος, αφείς την οικίαν αυτού, και δους τοις δούλοις αυτού την εξουσίαν και εκάστω το έργον αυτού, και τω θυρωρώ ενετείλατο ίνα γρηγορή.
γρηγορείτε ουν ουκ οίδατε γαρ πότε ο κύριος της οικίας έρχεται, οψέ η μεσονυκτίου η αλεκτοροφωνίας η πρωϊ
μη ελθών εξαίφνης εύρη υμάς καθεύδοντας.
α δε υμίν λέγω, πάσι λέγω γρηγορείτε. (Μαρκ. ιγ΄7 – 37)
και όψεσθε τον υιόν του ανθρώπου εκ δεξιών καθήμενον της δυνάμεως και ερχόμενον επί των νεφελών του ουρανού (Μαρκ. ιδ΄62)
ώσπερ γαρ η αστραπή αστραπτουσα εκ της υπ’ ουρανόν εις την υπ’ ουρανόν λάμπει, ούτως έσται και ο υιός του ανθρώπου εν τη ημέρα αυτού (Λουκ. ιζ΄ 24)
εν εκείνη τη ημέρα ός έσται επί του δώματος και τα σκεύη αυτού εν τη οικία, μη καταβάτω άραι αυτά, και ο εν τω αγρώ ομοίως μη επιστρεψάτω εις τα οπίσω (Λουκ. ιζ΄ 31)
ταύτη τη νυκτί δύο έσονται επί κλίνης μιάς, είς παραληφθείσεται και ο έτερος αφεθήσεται (Λουκ. ιζ΄ 34)
όπου το σώμα, εκεί επισυναχθήσονται και οι αετοί (Λουκ. ιζ΄ 37)
τι στενή η πύλη και τεθλιμμένη η οδός η απάγουσα εις την ζωήν και ολίγοι εισίν οι ευρίσκοντες αυτήν! Προσέχετε δε από των ψευδοπροφητών, οίτινες έρχονται προς υμάς εν ενδύμασι προβάτων, έσωθεν δε εισί λύκοι άρπαγες. (Ματθ. ζ΄ 14-15)
από των καρπών αυτών επιγνώσεσθε αυτούς (Ματθ. ζ΄ 20)
ο κλαυθμός και ο βρυγμός των οδόντων (Ματθ. η΄ 12)
ο δε Ιησούς είπεν αυτοί, ου βλέπετε ταύτα πάντα; αμήν λέγω υμίν, ου μη αφεθή ώδε λίθος επί λίθον, ός ου καταλυθήσεται. (Ματθ. κδ΄ 2)
πολλοί γαρ ελεύσονται επί τω ονόματί μου λέγοντες, εγώ ειμί ο Χριστός και πολλούς πλανήσουσι (Ματθ. κδ΄ 5)
και πολλοί ψευδοπροφήται εγερθήσονται και πλανήσουσι πολλούς (Ματθ. κδ΄ 11)
και κηρυχθήσεται τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας εν όλη τη οικουμένη εις μαρτύριον πάσι τοις έθνεσι και τότε ήξει το τέλος (Ματθ. κδ΄ 14)
Όταν ουν ίδητε το βδέλυγμα της ερημώσεως το ρηθέν δια Δανιήλ του προφήτου εστώς εν τόπω αγίω –ο αναγιγνώσκων νοείτω- … (Ματθ. κδ΄ 15…)
ώσπερ γαρ η ασατραπή εξέρχεται από ανατολών και φαίνεται έως δυσμών, ούτως έσται και η παρουσία του υιού του ανθρώπου. (Ματθ. κδ΄ 27)
και τότε φανήσεται το σημείον του υιού του ανθρώπου εν των ουρανώ και τότε κόψονται πάσαι αι φυλαί της γης και όψονται τον υιόν του ανθρώπου ερχόμενον επί των νεφελών του ουρανού μετά δυνάμεως και δόξης πολλής. (Ματθ. κδ΄ 30)
ο ουρανός και η γη παρελεύσονται, οι δε λόγοι μου ου μη παρέλθωσι (Ματθ. κδ΄ 35).
Περί δε της ημέρας εκείνης και ώρας ουδείς οίδεν, ουδέ οι άγγελοι των ουρανών, ει μή ο πατήρ μου μόνος. (Ματθ. κδ΄ 36)
γρηγορείται ουν, ότι ουκ οίδατε ποία ώρα ο Κύριος υμών έρεχεται. (Ματθ. κδ΄ 42)
… εκεί έσται ο κλαυθμός και ο βρυγμός των οδόντων.(Ματθ. κδ΄ 51)
και συναχθήσεται έμπροσθεν αυτού πάντα τα έθνη και αφοριεί αυτούς απ’ αλλήλων ώσπερ ο ποιμήν αφορίζει τα πρόβατα από των ερίφων. (Ματθ. κε΄ 32)
βλέπεις ταύτας τας μεγάλας οικοδομάς; ου μη αφεθή ώδε λίθος επί λίθον ος ου μη καταλυθή. (Μαρκ. ιγ΄2)
βλέπετε μη τις υμάς πλανήση, πολλοί γαρ ελεύσονται επί τω ονόματί μου λέγοντες ότι εγώ ειμι, και πολλούς πλανήσουσιν. (Μαρκ. ιγ΄5-6)
όταν δε ακούσητε πολέμους και ακοάς πολέμων, μη θροείσθε δει γαρ γενέσθαι, αλλ' ούπω το τέλος,
εγερθήσεται γαρ έθνος επί έθνος και βασιλεία επί βασιλείαν, και έσονται σεισμοί κατά τόπους, και έσονται λιμοί και ταραχαί,
αρχαί ωδίνων ταύτα. Βλέπετε δε υμείς εαυτούς. παραδώσουσι γαρ υμάς εις συνέδρια και εν ταις συναγωγαίς αυτών δαρήσεσθε, και επί ηγεμόνων και βασιλέων σταθήσεσθε ένεκεν εμού εις μαρτύριον αυτοίς
και εις πάντα τα έθνη δει πρώτον κηρυχθήναι το Ευαγγέλιον.
όταν δε αγάγωσιν υμάς παραδιδόντες, μη προμεριμνάτε τι λαλήσητε, μηδέ μελετάτε, αλλ' ο εάν δοθή υμίν εν εκείνη τη ώρα, τούτο λαλείτε ου γαρ υμείς εστε οι λαλούντες, αλλά το Πνεύμα το άγιον.
παραδώσει δε αδελφός αδελφόν εις θάνατον και πατήρ τέκνον, και επαναστήσονται τέκνα επί γονείς και θανατώσουσιν αυτούς.
και έσεσθε μισούμενοι υπό πάντων δια το όνομά μου ο δε υπομείνας εις τέλος, ούτος σωθήσεται.
Όταν δε ίδητε το βδέλυγμα της ερημώσεως το ρηθέν υπό Δανιήλ του προφήτου εστώς όπου ου δει - ο αναγινώσκων νοείτω - τότε οι εν τη Ιουδαία φευγέτωσαν εις τα όρη,
ο δε επί του δώματος μη καταβάτω εις την οικίαν μηδέ εισελθέτω άραί τι εκ της οικίας αυτού,
και ο εις τον αγρόν ων μη επιστρεψάτω εις τα οπίσω άραι το ιμάτιον αυτού.
ουαί δε ταις εν γαστρί εχούσαις και ταις θηλαζούσαις εν εκείναις ταις ημέραις.
προσεύχεσθε δε ίνα μη γένηται η φυγή υμών χειμώνος.
έσονται γαρ αι ημέραι εκείναι θλίψις, οία ου γέγονε τοιαύτη απ' αρχής κτίσεως ης έκτισεν ο Θεός έως του νυν και ου μη γένηται.
και ει μη εκολόβωσε Κυριος τας ημέρας ουκ αν εσώθη πάσα σαρξ αλλά δια τους εκλεκτούς ους εξελέξατο εκολόβωσε τας ημέρας.
και τότε εάν τις υμίν είπη, ιδού ώδε ο Χριστός, ιδού εκεί, μη πιστεύετε.
εγερθήσονται γαρ ψευδόχριστοι και ψευδοπροφήται και δώσουσι σημεία και τέρατα προς το αποπλανάν, ει δυνατόν και τους εκλεκτούς.
υμείς δε βλέπετε ιδού προείρηκα υμίν άπαντα.
Αλλ' εν εκείναις ταις ημέραις, μετά την θλίψιν εκείνην ο ήλιος σκοτισθήσεται, και η σελήνη ου δώσει το φέγγος αυτής,
και οι αστέρες έσονται εκ του ουρανού πίπτοντες, και αι δυνάμεις αι εν τοις ουρανοίς σαλευθήσονται.
και τότε όψονται τον υιόν του ανθρώπου ερχόμενον εν νεφέλαις μετά δυνάμεως πολλής και δόξης.
και τότε αποστελεί τους αγγέλους αυτού και επισυνάξει τους εκλεκτούς αυτού εκ των τεσσάρων ανέμων, απ' άκρου της γης έως του ουρανού.
Από δε της συκής μάθετε την παραβολήν. όταν αυτής ο κλάδος ήδη γένηται απαλός και εκφύη τα φύλλα, γινώσκετε ότι εγγύς το θέρος εστίν
ούτω και υμείς, όταν ίδητε ταύτα γινόμενα, γινώσκετε ότι εγγύς εστιν επί θύραις.
αμήν λέγω υμίν ότι ου μη παρέλθη η γενεά αύτη μέχρις ου πάντα ταύτα γένηται.
ο ουρανός και η γη παρελεύσονται, οι δε εμοί λόγοι ου μη παρελεύσονται.
Περί δε της ημέρας εκείνης η της ώρας ουδείς οίδεν, ουδέ οι άγγελοι εν ουρανώ ουδέ ο Υιός, ει μη ο Πατήρ.
Βλέπετε, αγρυπνείτε και προσεύχεσθε ουκ οίδατε γαρ πότε ο καιρός εστιν.
ως άνθρωπος απόδημος, αφείς την οικίαν αυτού, και δους τοις δούλοις αυτού την εξουσίαν και εκάστω το έργον αυτού, και τω θυρωρώ ενετείλατο ίνα γρηγορή.
γρηγορείτε ουν ουκ οίδατε γαρ πότε ο κύριος της οικίας έρχεται, οψέ η μεσονυκτίου η αλεκτοροφωνίας η πρωϊ
μη ελθών εξαίφνης εύρη υμάς καθεύδοντας.
α δε υμίν λέγω, πάσι λέγω γρηγορείτε. (Μαρκ. ιγ΄7 – 37)
και όψεσθε τον υιόν του ανθρώπου εκ δεξιών καθήμενον της δυνάμεως και ερχόμενον επί των νεφελών του ουρανού (Μαρκ. ιδ΄62)
ώσπερ γαρ η αστραπή αστραπτουσα εκ της υπ’ ουρανόν εις την υπ’ ουρανόν λάμπει, ούτως έσται και ο υιός του ανθρώπου εν τη ημέρα αυτού (Λουκ. ιζ΄ 24)
εν εκείνη τη ημέρα ός έσται επί του δώματος και τα σκεύη αυτού εν τη οικία, μη καταβάτω άραι αυτά, και ο εν τω αγρώ ομοίως μη επιστρεψάτω εις τα οπίσω (Λουκ. ιζ΄ 31)
ταύτη τη νυκτί δύο έσονται επί κλίνης μιάς, είς παραληφθείσεται και ο έτερος αφεθήσεται (Λουκ. ιζ΄ 34)
όπου το σώμα, εκεί επισυναχθήσονται και οι αετοί (Λουκ. ιζ΄ 37)