"Αγιον Ορος" Χριστιανικό Ορθόδοξο Φόρουμ

Διονύσιος ο Φιλόσοφος





Γεννήθηκε στα μέρη της Παραμυθιάς και πολύ νέος έγινε καλόγερος στο Διχούνι. Αργότερα σπούδασε στα μεγάλα Ευρωπαϊκά κέντρα της εποχής (Βενετία, Πάδοβα) φιλοσοφία, φιλολογία και ιατρική. Συνέχισε τις σπουδές του στην Κωνσταντινούπολη με λογική, ποίηση, γραμματική και αστρονομία, μέχρι τα 34 χρόνια του.

Με τα δύο αγροτικά κινήματα που έκανε - το 1600 και 1611, έδωσε στο ραγιά φως και πίστη για ξεσηκωμό. Τον έπιασαν οι Τούρκοι (με προδοσία), κάτω από το τζαμί του κάστρου των Γιαννίνων και τον έγδαραν ζωντανό - σε ηλικία 70 χρόνων.

Προηγουμένως, όταν τον παρουσίασαν στον Οσμάν πασά, είπε άφοβα: "πολέμησα για να ελευθερώσω τον λαό από τα βάσανα και την τυραννία σας".

Ένα μέρος της σπηλιάς όπου μαρτύρησε θέλησα ν' αποδώσω. Για την φυσιογνωμία του, μελέτησα μια μικρογραφία χειρόγραφου που βρέθηκε στην μονή Προδρόμου Σερρών, καθώς και πολλές περιγραφές βιογράφων του. Τον απεικονίζω στα 3/4 της πρώτης ώρας από τις 5 ώρες που κράτησε το μαρτύριό του. Δείχνω την προσφορά του αγώνα του προς εμάς, με το ματωμένο δεξί μισάνοιχτο χέρι του. Στο πρόσωπό του έδωσα την έκφραση του πόνου και της καρτερικότητας. Αντίθετα χαρακτήρισα τους δύο δήμιους - έκφραση μίσους και εκδίκησης.

Παύλος Βρελλης-Μουσειο Κερινων Ομοιωμάτων

Iosif έγραψε: Θα πώ όμως ό,τι είπε ο Χαρισματούχος Ηγούμενος Ιάκωβος Τσαλίκης στην Εύβοια :
«Η Εκκλησία έχει κατατάξει μέσα στούς αγίους, κάποιους ανθρώπους, που ΔΕΝ έπρεπε να καταταγούν μέσα στούς Αγίους».
ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΩ, ποιούς ακριβώς ανθρώπους εννοούσε ο Χαρισματούχος Γέροντας Ιάκωβος Τσαλίκης.

Την ίδια παρατηρηση του μακαριστού οσίου γέροντος Ιακώβου συνυπογράφει και ένας εκ των κατεξοχήν ειδημόνων στον χώρο της αγιολογίας και πατρολογίας ,ο ομοτιμος καθηγητης της Θεολογικής Σχολής Αθηνών Στυλ.Παπαδόπουλος.

elenas έγραψε:Συγχωρείστε μου την παρέμβαση - δεν είμαι θεολόγος- αλλά μήπως το πάμε πολύ μακριά - και απομακρυνόμαστε από την ουσία- διυλίζοντας τώρα και τις αγιοποιήσεις;
Δηλαδή έχουμε λύσει όλα τα υπαρξιακά μας και έχουμε φθάσει σε τέτοιο βαθμό προσωπικής τελείωσης που λέμε "για να δούμε είναι άγιος αυτός ή εκείνος";
Aς υποθέσουμε ότι ο Χρυσόστομος δεν δικαιούται -τυπικά- αγιοποίησης και εμείς του έχουμε απονείμει τιμές αγίου. Σε τί μπορεί να μας βλάψει αυτό από την στιγμή που έχει δώσει την ζωή του για την πατρίδα και την πίστη με μαρτυρικό τρόπο; (Δεν αγιοποιούμε δα και τον Διοκλητιανό!)
Αντίθετα αν είναι όντως άγιος (για τον Θεό) ρισκάρουμε πολλά -έως και να γίνουμε βλάσφημοι...
Τέλος, μακάρι να είμαστε πάντα τόσο αναλυτικοί και απαιτητικοί και με τους εαυτούς μας!

Εχεις δίκιο Έλενα ο Χρυσόστομος προσέφερε πάρα πολλά και η προσφορλά του επισφραγίστηκε μα θάσνατο μαρτυρικό υπέρ του Γένους. Απλώς υπάρχει μέσα μου ένα ερώτημα: Φαντάζεστε κάποιος να έχει την ανάγκη των προσευχών της Εκκλησίας για την ψυχή του κι εμείς να τον τιμούμε ως άγιο; Τότε κάνουμε κακό στην ψυχή του. Έτσι νομίζω τουλάχιστον :)

paroikos έγραψε: Υπάρχει και ναός στο όνομά του, στη Ν.Σμύρνη....

Δεν υπάρχει ναός στο όνομά του στη Νέα Σμύρνη, υπάρχει το άγαλμά του ως εθνομάρτυρα στην είσοδο της Νέας Σμύρνης (στροφή Νέας Σμύρνης)

ΑΓΙΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΣΜΥΡΝΗΣ (1868 - 1922)

Ό εθνομάρτυρας Χρυσόστομος Καλαφάτης, γεννήθηκε στην Τριγλία της Προποντίδας το 1867. Υπήρξε μητροπολίτης Σμύρνης από το 1910 έως το 1922.
Σπούδασε στη θεολογική Σχολή Χάλκης (1884-1891) και υπηρέτησε ως αρχιδιάκονος του μητροπολίτη Μυτιλήνης Κωνσταντίνου Βαλιάδη, ό όποιος αναδείχθηκε Οικουμενικός Πατριάρχης ως Κωνσταντίνος Ε' (1897). Χρημάτισε πρωτοσύγκελλος της Μεγάλης 'Εκκλησίας και το 1902 χειροτονήθηκε από τον Πατριάρχη Ιωακείμ Γ μητροπολίτης Δράμας (1902-1910).
Οι αγώνες του εναντίον της βουλγαρικής προπαγάνδας και για την τόνωση του εθνικού φρονήματος ενόχλησαν την Υψηλή Πύλη, ή οποία αξίωσε από το Πατριαρχείο την άμεση ανάκληση του (1907). Αποχωρίστηκε με πικρία το ποίμνιο του και αποσύρθηκε στην Τριγλία με την ελπίδα της επιστροφής στην μητρόπολη Δράμας, ή οποία κατέστη δυνατή το 1908 με την ψήφιση του νέου τουρκικού συντάγματος. Ή ενθουσιώδης υποδοχή πού του επιφύλαξε ό λαός της Δράμας συνδέθηκε με την έξαρση του εθνικού αγώνα, γι' αυτό και χαρακτηρίστηκε από την Υψηλή Πύλη επικίνδυνος για την δημόσια τάξη. Ανακλήθηκε εκ νέου από την μητρόπολη Δράμας (20 Ιανουαρίου 1909) και αποσύρθηκε πάλι στην Τριγλία μέχρι την μετάθεση του στην μητρόπολη Σμύρνης (11 Μαρτίου 1910).
Στην Μητρόπολη Σμύρνης συνέχισε τους εθνικούς του αγώνες, οργάνωσε δε πάνδημο συλλαλητήριο για να καταγγείλει τίς βιαιότητες των Βουλγάρων στην Μακεδονία εναντίον των 'Ελλήνων, την υποστήριξη των τουρκικών αρχών προς την βουλγαρική προπαγάνδα και τις γενικότερες καταπιέσεις της Υψηλής Πύλης εναντίον του 'Ελληνισμού του 'Οθωμανικού κράτους. Oι τουρκικές αρχές της περιοχής θορυβήθηκαν και πέτυχαν την απομάκρυνση του από την μητρόπολη Σμύρνης (1914), στην οποία επέστρεψε μετά την ανακωχή του Μούνδρου (1918). Κατά την περίοδο της ελληνικής διοίκησης της Σμύρνης (1919-1922), λειτουργούσε ως αναμφισβήτητος εθνάρχης του μικρασιάτικου Ελληνισμού και ως ό εμπνευσμένος ηγέτης της "Μικρασιατικής Άμυνας" για την δημιουργία αυτόνομου κράτους σε περίπτωση ήττας του ελληνικού στρατού. Ή κατάρρευση όμως του μικρασιάτικου μετώπου (Αύγουστος 1922) απογοήτευσε τον μεγαλόπνοο μητροπολίτη, ό όποιος αποδοκίμασε τα σχέδια των Μεγάλων Δυνάμεων για την απομάκρυνση του ελληνικού στοιχείου από την Μικρά Ασία. Ή εισβολή των Τούρκων στην Σμύρνη υπήρξε ή δοκιμασία των εθνικών του οραμάτων. Αρνήθηκε να εγκαταλείψει τον λαό του, παρά την πίεση των προξένων της Αγγλίας και της Γαλλίας. Στις 27 Αυγούστου 1922 συνελήφθη από τον Τούρκο φρούραρχο της πόλης Νουρεντίν πασά, μετά το τέλος της θείας Λειτουργίας στο ναό της 'Αγίας Φωτεινής, και παραδόθηκε στον εξαγριωμένο τουρκικό όχλο. Έπειτα από φρικτά βασανιστήρια βρήκε μαρτυρικό θάνατο. Ό εκφραστής των εθνικών πόθων κατέστη πλέον το σύμβολο των τραγικών πεπραγμένων του Γένους. Το δίτομο έργο του Περί Εκκλησίας, τα άρθρα του στα περιοδικά Εκκλησιαστική 'Αλήθεια και Ιερός Πολύκαρπος και ή όλη κηρυκτική του δράση αναδεικνύουν την υπέροχη πνευματική μορφή του εθνομάρτυρα Ιεράρχη.

* από την ιστοσελίδα www.pigizois.gr/agioi

Γεια σας. Είμαι νέο μέλος και θα σας παρακαλούσα να με συγχωρέσετε για τυχόν παρατυπίες μιας και ακόμα μαθαίνω τον τρόπο χρήσης.

Δύσκολο θέμα διάλεξα να κάνω ξεκίνημα. Η απόψή μου συνοψίζεται στην ακόλουθη ρήση που συνήθιζε να διατυπώνει ο νυν μητροπολίτης Κεντρώας Αφρικής κ. Ιγνάτιος, όταν ακόμη υπηρετούσε στη Λάρισα ως αρχιμανδρίτης. Έλεγε λοιπόν, όταν τον ρωτούσαν να σχολιάσει κάποιον ιερωμένο: "Μην ασχολείστε διότι ο παπάς είναι σαν το κάρβουνο. Οταν είναι σβηστό θα σε μουντζουρώσει κι όταν είναι αναμένο θα σε κάψει".

Οπότε ας είμαστε προσεκτικοί με τις κρίσεις μας. Ας αφήσουμε καλύτερα το Θεό να δώσει την απάντησή του. Θυμάστε τι έγινε με τον Αγιο Νεκτάριο. Καποια περίοδο είχε αμφισβητηθεί έντονα νομίζω.

Καλως σας βρήκα.

Καλησπέρα...Χωρίς να είμαι ειδικός στα πνευματικά πιστεύω ότι οφείλουμε να υπακούουμε στην εκκλησία και να μην θέτουμε το θέλημά μας πάνω απο την εκκλησία που λαμβάνει αποφάσεις "εν Πνεύματι Αγίω".Αν κάποια απόφαση της Ιεραρχίας είναι λάθος ας το αφήσουμε στον Θεό την πρωτοβουλία να ενεργήσει απο τη στιγμή που πιστεύουμε ως Χριστιανοί ότι είναι ΖΩΝΑΤΟΣ. Τέλος σκέπτομαι και το εξής: Και Οικουμενιστής να ήταν ο Ιεράρχης Χρυσόστομος, με το μαρτύριό του (στο οποίο παραδόθηκε οικειοθελώς) ξέπλυνε την αμαρτία αυτή αφού το μαρτύριο έίναι βάπτισμα με αίμα (Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος).Άλλωστε και η εκκλησία έχει Αγίους που ήταν δήμιοι και με μια ολογογία "είμαι χριστιανός", αποκεφαλίστηκαν και αγίασαν (π.χ Άγιος Ειρήναρχος, άγιοι Βάπτος και Πορφύριος -βασανιστές του Αγίου Χαραλάμπους και πολλοί άλλοι...)

Για όσους δεν το γνωρίζουν, και μιας κι εγινε αναφορά πιο πριν, ο π.Ευθύμιος Τρικαμηνάς έχει ήδη καθαιρεθεί. Οπότε ας είμαστε προσεκτικοί όταν χρησιμοποιούμε τα γραφόμενά του.
Μερικές φορές ο εκ δεξιών πειρασμός μπορεί να φέρει τα χειρότερα αποτελέσματα.

Τοποθετήθηκα στο Συνέδριο ως ακροατήριο και όχι ως επίσημος ομιλητής. Εκεί ως κατακλείδα τέθηκε επικριτικά και το θέμα της αγιοποιήσεως του Χρυσοστόμου.

Είμαι ενήμερος για τον π. Ευθύμιο και συγκεκριμένα απο το σχετικό βιβλίο του, την γραπτή απολογία του και άλλα.

Το μαρτύριο εφόσον είναι μαρτύριο ομολογία στο όνομα του Χριστού όπως ορθοδόξως αυτό εννοείται και όχι γενικά, συνιστά απάλειψη κάθε αμαρτήματος και παράκαμψη ακόμα και της απουσίας βαπτίσματος, όπως σωστά αναφέρθηκε.

Ο λόγος της αρνήσεως του Αγίου Χρυσοστόμου να αποφύγει το μαρτύριο ήταν εκκλησιαστικός και όχι εθνικός. Ούτως ή άλλως σου εξήγησα κάποια πράγματα για το πως αντιμετώπιζαν τους Έλληνες και δη τους Ιεράρχες οι Τούρκοι.

Κατα τα άλλα αν είχα λόγους να αμφισβητώ μια τέτοια Ιεραρχική απόφαση θα έκανα τριμέρι και σίγουρα δεν θα ασχολούμουν με βιβλία σαν και αυτό.

Απο διάκριση δεν αναφέρω τα ονόματα πολύ επιφανών θεολόγων που όχι μόνο δεν τον αποδέχονται αλλά έχουν γράψει και σχετικά. Πέραν αυτού εγώ συνεχίζω να εκτιμώ το έργο τους. Ούτως ή άλλως κανείς δεν είναι αλάθητος.

Ioan έγραψε:Γεια σας. Είμαι νέο μέλος και θα σας παρακαλούσα να με συγχωρέσετε για τυχόν παρατυπίες μιας και ακόμα μαθαίνω τον τρόπο χρήσης.

Δύσκολο θέμα διάλεξα να κάνω ξεκίνημα. Η απόψή μου συνοψίζεται στην ακόλουθη ρήση που συνήθιζε να διατυπώνει ο νυν μητροπολίτης Κεντρώας Αφρικής κ. Ιγνάτιος, όταν ακόμη υπηρετούσε στη Λάρισα ως αρχιμανδρίτης. Έλεγε λοιπόν, όταν τον ρωτούσαν να σχολιάσει κάποιον ιερωμένο: "Μην ασχολείστε διότι ο παπάς είναι σαν το κάρβουνο. Οταν είναι σβηστό θα σε μουντζουρώσει κι όταν είναι αναμένο θα σε κάψει".

Οπότε ας είμαστε προσεκτικοί με τις κρίσεις μας. Ας αφήσουμε καλύτερα το Θεό να δώσει την απάντησή του. Θυμάστε τι έγινε με τον Αγιο Νεκτάριο. Καποια περίοδο είχε αμφισβητηθεί έντονα νομίζω.

Καλως σας βρήκα.

Για όσους δεν το γνωρίζουν, και μιας κι εγινε αναφορά πιο πριν, ο π.Ευθύμιος Τρικαμηνάς έχει ήδη καθαιρεθεί. Οπότε ας είμαστε προσεκτικοί όταν χρησιμοποιούμε τα γραφόμενά του.
Μερικές φορές ο εκ δεξιών πειρασμός μπορεί να φέρει τα χειρότερα αποτελέσματα.

Φίλε Ioan θα ήθελα να σε ρωτήσω, αυτά που γράφεις κάνεις τον κόπο να τα διαβάσεις;

Από τη μία γράφεις ο ιερέας δεν κάνει να σχολιάζεται γιατί είναι σαν κάρβουνο και απο την άλλη υπονοείς εμμέσως πλην σαφώς οτι συγκεκριμένος ιερέας έχει κλαπεί εκ των δεξιών.
Θα σε παρακαλούσα άλλη φορά να έχεις το στοιχειώδες ήθος να μην ασχολείσαι με πράγματα και πρόσωπα που δε γνωρίζεις στηριζόμενος μόνο στο τι ακούγεται σε συγκεκριμένους εκκλησιαστικούς κύκλους.

Ioan έγραψε: "Μην ασχολείστε διότι ο παπάς είναι σαν το κάρβουνο. Οταν είναι σβηστό θα σε μουντζουρώσει κι όταν είναι αναμένο θα σε κάψει".

Θα ήθελα να παραθέσω ένα παράδειγμα:

Στον Πειραιά πριν από χρόνια καθαιρέθηκε ένας κληρικός ο οποίος ήταν και εκπαιδευτικός και συνέχισε να εξασκεί το επάγγελμά του ως λαϊκός πλέον.Φυσικά πήρε μετάθεση στην επαρχία και έμενε εκεί. Σε κάποια γιορτή ήρθε στον Πειραιά να δει τους δικούς του και πέρασε από τη γειτονιά του. Μια κυρία τον αναγνώρισε και είπε σε κάποιον άλλη:
-Ξέρεις; αυτός είναι καθηρημένος. Ήταν παπάς και τον "ξύρισαν".
Η άλλη μόλις το άκουσε, χωρίς καθόλου μυαλό, σήκωσε τα δυο της χέρια και τον φασκέλωσε από πίσω, καθώς περνούσε ο πρώην ιερεύς.
Δεν πέρασε ένας χρόνος και η γυναίκα αυτή, που μούντζωσε, πέθανε και την έθαψαν στο νεκροταφείο της Αναστάσεως.
Πέρασαν τα τρία χρόνια και έγινε η εκταφή. Βγήκε όλη λυόμενη εκτός από τα δύο χέρια τα οποία ήταν ολόκληρα, ακέραια μαζί με τις σάρκες, σαν να τα είχαν βάλει στον τάφο εκείνη την ώρα. Ήταν μαύρα, σαν να τα είχαν εκείνη την ώρα βάψει με μπογιά!!! Μαύρα και χοντρά χέρια, απαίσια στην όψι, με τα νύχια μεγάλα!
Φώναξαν τον ιερέα του τμήματος εκείνου στο Νεκροταφείο, διάβασε Τρισάγιο και συγχωρητική Ευχή, μια, δυο, τρεις φορές... τίποτα δεν έγινε!
Ειδοποίησαν τον τότε Μητροπολίτη Χρυσόστομο. Αμέσως ήρθε, φόρεσε το πετραχήλι και το ωμοφόριο, διάβασε αρχιερατική συγχωρητική Ευχή... δεν έγινε τίποτε! Περίμεναν να γίνει κάτι, αλλά δεν έγινε τίποτα!
Ανάμεσα στους συγγενείς και τους γνωστούς, που παρευρίσκονταν στην εκταφή, ήταν κι εκείνη η κυρία, που είχε δείξει στην πεθαμένη τον καθηρημενο ιερέα. Ήταν γειτόνισσα και μακρινή συγγενής της. Αυτή σκεφτόταν: Κάτι θα πρέπει να είχε κάνει με τα χέρια της, για να μην λιώνουν. Θυμήθηκε το περιστατικό εκείνο, κατάλαβε ότι αυτό ήταν η αιτία και διηγήθηκε τι είχε συμβεί.
Ο Μητροπολίτης είπε να βρεθεί αμέσως ο καθηρημένος εκείνος ιερεύς. Επειδή αυτό συνέβη σε περίοδο παύσεως των σχολείων, βρέθηκε ο πρώην ιερεύς στον Πειραιά.
Το απόγευμα της ημέρας πήγαν μαζί με τον Μητροπολίτη στο Νεκροταφείο. Ήσαν παρόντες ο ιερεύς και οι εκταφείς. Τα άλλα οστά τα είχαν φυλάξει, τα χέρια τα είχαν τοποθετήσει σε μια γωνιά.
Ο Μητροπολίτης ενημέρωσε τον καθηρημενο ιερέα:
— Κοίταξε να δεις, παιδί μου, η Χάρις της Ιερωσύνης δεν έφυγε! επειδή η Ιερωσύνη είναι κολλημένη και ενωμένη με το είναι σου και με την ψυχή σου! Συγχώρεσε την, πές «λελυμμένη και συγκεχωρημένη», ακούμπησε με τα χέρια σου τα χέρια της και το θαύμα θα γίνει.
Όταν ο καθηρημένος ιερεύς είπε "λελυμένη και συγκεχωρημένη" και πήγε να τα ακουμπήσει, τα χέρια έλιωσαν!


Κάθε λειτουργός είναι κάρβουνο. Αν είναι αγιασμένος είναι αναμμένο θα σας κάψει. Αν δεν είναι, όποιος και αν είναι είναι πάλι κάρβουνο (σβησμένο) και οπωσδήποτε θα μουτζουρωθείτε. Ποιος έπιασε κάρβουνο και δεν μουτζουρώθηκε; Ποιος έπιασε κάρβουνο και δεν κάηκε;

Και ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, έλεγε για τούς κληρικούς :
«Εγώ δεν κρίνω κανένα ιερέα. Διότι τον ιερέα, ΤΟΝ ΠΑΙΔΑΓΩΓΕΙ Ο ΘΕΟΣ, ΜΕ ΣΙΔΕΡΕΝΙΑ ΡΑΒΔΟ».

Για το θέμα τής Αγιότητας ή όχι τού Χρυσοστόμου Σμύρνης, πιστεύω ότι ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ την ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΜΟΝΟ όσοι έχουν ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ από τον ίδιο τον Θεό.
Πιστεύω ότι αυτό το θέμα βρίσκεται ΕΞΩ από τις δικές μας δυνατότητες.