Harrys1934 έγραψε:
Όλες οι παρατηρίσεις είναι κατά της γυναίκας ό άντρας που είναι;, και αν έρθει από το καφενείο θυμομένος γιατί τα έχασε όλα να μην του μιλήσει η γυναίκα γιατί του δημιουργεί ψυχηκά τραλαλά. Έτσι να κοιτάτε τον κάθε γέροντα στο στόμα τι θα πει να το αρπάξετε. Δεν λέω ήταν με πνεύμα Θεού ο γέροντας αλλά ποιος μας είπε ότι αυτά τα λόγια ήταν δικά του;
Και αν ναι΄γιατί η γυναίκα να μην έχει τον ίδιο φόβο να πάθει κατάθληψη και από την γκρίνια γιατί δεν έχει την απετούμενη αγάπη καο προσοχή να κοιτάξει και αυτή να βρεί κάτι απέξω. Σε ένα σημείο έχω διαβάσει ένα κομματάκι από τον Γρηγόριο τον Θεολόγο και ψάχνω στις σημειώσεις μου να το βρώ αλλα τζιφος΄Και τι λέει; ¨οτι τους νόμους τους εύτιαξαν άνδρες γιαυτό μιλάνε κατά της γυναίκας Αυτά φίλε Για
Να με συγχωρείς αφελφέ! Μάλλον ο τρόπος που τα έγραψα φταίει! Ο Γέροντας σίγουρα δεν είχε κανένα λόγο να θίξει κάποιον από τα δύο ίσα μέλη της οικογένειας! Ούτε και μπορώ να τον ερμηνεύσω, εγώ ο ανάξιος! Τώρα, αν ο Κλείτος Ιωαννίδης δεν μεταφέρει επακριβώς τα λόγια του Γέροντα, δεν μπορώ να το ξέρω!
Παραθέτω όμως και άλλες απόψεις του Πορφυρίου και του Παϊσίου επί του θέματος, μήπως και καταλάβουμε καλύτερα το πνεύμα τους :
Αποσπάσματα από το βιβλίο : Βίος και Λόγοι Γέροντος Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου (έκδοση Ιερά Μονή Χρυσοπηγής, Χανιά, 2003).
Η συμπεριφορά των γονιών μέσα στο σπίτι
Εκείνο που σώζει και φτιάχνει καλά παιδιά είναι η ζωή των γονιών μέσα στο σπίτι. Οι γονείς πρέπει να δοθούνε στην αγάπη του Θεού. Πρέπει να γίνουν άγιοι κοντά στα παιδιά, με την πραότητα και την υπομονή τους, την αγάπη τους. Να βάζουνε κάθε μέρα νέα σειρά, νέα διάθεση, ενθουσιασμό και αγάπη στα παιδιά. Και η χαρά που θα τους έλθει, η αγιοσύνη που θα τους έχει επισκεφθεί, θα εξακοντίσει στα παιδιά τη χάρη.
Για την κακή συμπεριφορά των παιδιών, φταίνε γενικά οι γονείς. Δεν τα σώζουν ούτε οι συμβουλές, ούτε η πειθαρχία, ούτε η αυστηρότητα. Αν δεν αγιάζονται οι γονείς, αν δεν αγωνίζονται, κάνουν μεγάλα λάθη και μεταδίδουν το κακό που έχουν μέσα τους. Αν οι γονείς δεν ζουν μια ζωή αγία, αν δεν μιλούν με αγάπη, ο διάβολος ταλαιπωρεί τους γονείς με τις αντιδράσεις των παιδιών. Η αγάπη, η ομοψυχία, η καλή συνεννόηση των γονέων είναι ό,τι πρέπει για τα παιδιά. Μεγάλη ασφάλεια και σιγουριά.
Να προσεύχεστε οι γονείς σιωπηλά και με τα χέρια ψηλά προς τον Χριστό και να αγκαλιάζετε τα παιδιά σας μυστικά. Κι όταν κάνουν αταξίες, να παίρνετε κάποια παιδαγωγικά μέτρα, αλλά να μην τα πιέζετε. Κυρίως να προσεύχεστε.
Μια μητέρα με ρώτησε πώς να φέρεται στα παιδιά της. Της είπα :
Να προσεύχεσαι και μετά να μιλάς. Έτσι να κάνεις στα παιδιά σου. Αν τους δίνεις διαρκώς συμβουλές, θα γίνεις βαρετή και όταν θα μεγαλώσουν θα αισθάνονται ένα είδος καταπίεσης. Να προτιμάς λοιπόν την προσευχή. Να τα λες στον Θεό και ο Θεός θα τα λέει μέσα τους. Δηλαδή, δεν πρέπει να συμβουλεύεις τα παιδιά σου έτσι, με φωνή που να την ακούν τα αυτιά τους. Μπορείς να το κάνεις και αυτό, αλλά προπάντων να μιλάς για τα παιδιά σου στο Θεό. Να λες : «Κύριε Ιησού Χριστέ, φώτισε τα παιδάκια μου. Εγώ, σ’ Εσένα τα αναθέτω. Εσύ μου τα έδωσες, μα κι εγώ είμαι αδύναμη, δεν μπορώ να τα κατατοπίσω. Γι’ αυτό Σε παρακαλώ φώτισέ τα». Κι ο Θεός θα τους μιλάει και θα λένε : «Ωχ, δεν έπρεπε να στενοχωρήσω τη μαμά»! κι αυτό θα βγαίνει από μέσα τους, με τη Χάρη του Θεού.
ΣΤ. Αποσπάσματα από το βιβλίο «ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ, ΛΟΓΟΙ Δ΄, ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΖΩΗ»
Η ισότητα άνδρα και γυναίκας (41-43)
«Ο ανήρ» λέει η Γραφή, «εστί κεφαλή της γυναικός» (Εφ. 5,23). Δηλαδή ο Θεός κανόνισε, ώστε ο άνδρας να αφεντεύει στην γυναίκα. Να αφεντεύει η γυναίκα στον άνδρα είναι ύβρις προς τον Θεό. Ο Θεός έπλασε πρώτα τον Αδάμ και ο Αδάμ είπε για τη γυναίκα : «Τούτο νυν οστούν εκ των οστέων μου και σαρξ εκ της σαρκός μου» (Γεν. 2,23). Η γυναίκα, λέει το Ευαγγέλιο πρέπει να φοβάται τον άνδρα, δηλαδή να τον σέβεται και ο άνδρας να αγαπάει την γυναίκα (Εφ. 5,33). Μέσα στην αγάπη είναι ο σεβασμός. Μέσα στον σεβασμό είναι η αγάπη. Αυτό το οποίο αγαπώ, το σέβομαι κιόλας. Και αυτό που σέβομαι, το αγαπώ. Δηλαδή δεν είναι άλλο το ένα και άλλο το άλλο. Ένα πράγμα είναι και τα δυο.
Η ισότητα που ζητούν οι γυναίκες με τους άνδρες μόνον ως ένα σημείο μπορεί να ισχύσει. Σήμερα στις γυναίκες, επειδή εργάζονται και ψηφίζουν, μπήκε ένα αρρωστημένο πνεύμα και νομίζουν ότι είναι ίσες με τους άνδρες. Φυσικά οι ψυχές ίδιες είναι. Αλλά, όταν ο άνδρας δεν αγαπά τη γυναίκα και η γυναίκα δεν σέβεται τον άνδρα δημιουργούνται σκηνές στην οικογένεια. Παλιά, το να αντιμιλήσει η γυναίκα στον άνδρα το θεωρούσαν πολύ βαρύ. Τώρα μπήκε ένα αλήτικο πνεύμα. Τότε τι όμορφα που ήταν! Είχα γνωρίσει ένα ανδρόγυνο που ο άνδρας ήταν πολύ κοντός και η γυναίκα, μια ανδρογυναίκα, ψηλή μέχρι εκεί πάνω. Αφού εκατόν ογδόντα οκάδες σιτάρι το ξεφόρτωνε από το κάρο μόνη της! Μια φορά ένας εργάτης – ψηλός κι εκείνος – πήγε να την πειράξει και εκείνη τον άρπαξε και τον πέταξε πέρα σαν σπιρτόξυλο! Αλλά να βλέπατε τι υπακοή έκανε στον άνδρα της, πώς τον σεβόταν! Έτσι κρατιέται η οικογένεια, αλλιώς δεν γίνεται.
Οι ρόλοι άνδρα και γυναίκας (43)
Με ρώτησε κάποιος : «Γέροντα τι ενώνει περισσότερο τον άνδρα με τη γυναίκα»; «Η ευγνωμοσύνη» του λέω. Ο ένας αγαπάει τον άλλον γι’ αυτό που του χαρίζει. Η γυναίκα δίνει στον άνδρα την εμπιστοσύνη, την αφοσίωση, την υπακοή. Ο άνδρας δίνει στην γυναίκα τη σιγουριά ότι μπορεί να την προστατέψει. Η γυναίκα είναι η αρχόντισσα του σπιτιού, αλλά και η μεγάλη υπηρέτρια. Ο άνδρας είναι ο κυβερνήτης του σπιτιού, αλλά και ο χαμάλης.
Η/Ο σύζυγος να κάνει υπομονή στον/στην άπιστο σύζυγο Ι (51)
-Γέροντα, μια γυναίκα την εγκατάλειψε ο άνδρας της, ο οποίος πήρε το παιδί και έχει σχέσεις με δύο άλλες γυναίκες. Με ρώτησε τι μπορεί να κάνει.
-Να της πεις, όσο μπορεί να κάνει υπομονή, προσευχή, και να φέρεται με καλοσύνη. Να περιμένει. Να μην διαλύσει τον γάμο η ίδια.
Η/Ο σύζυγος να κάνει υπομονή στον/στην άπιστο σύζυγο ΙΙΙ (57)
Κάποτε, μου είπε μια γυναίκα : «Ο άνδρας μου πίνει, γυρίζει στο σπίτι αργά, βρίζει». «Κοίταξε, της λέω, όταν γυρίζει στο σπίτι τη νύχτα, μεθυσμένος, να του φέρεσαι με καλοσύνη. Αν αρχίζεις και συ και γκρινιάζεις : «Γιατί άργησες; Τι ώρα είναι αυτή που ήρθες; Δεν θα αλλάξεις επιτέλους; Τι κατάσταση είναι αυτή; Δεν είναι μια μέρα, δεν είναι δυο, πόσο θα κάνω υπομονή»; και κατεβάζεις τα μούτρα, ο διάβολος θα του πει : «Βρε, χαμένος είσαι που κάθεσαι με αυτή τη χαζή! Δεν πας να γλεντήσεις με καμιά άλλη»; Μπορεί να έχεις δίκαιο, αλλά ο διάβολος θα τον μπλέξει άλλού. Ενώ, αν του φερθείς με καλοσύνη, και κάνεις και λίγο υπομονή και προσευχή, θα προβληματιστεί και θα διορθωθεί.
Έχει μεγαλύτερη ευθύνη ο σύζυγος που ζει πνευματικά (58)
Αν ένας από τους δύο συζύγους ζει πνευματικά, τότε και δίκαιο να έχει, έχει άδικο! Γιατί σαν πνευματικός άνθρωπος που είναι, πρέπει να αντιμετωπίζει μια αδικία πνευματικά. Να τα αντιμετωπίζει δηλαδή όλα με τη Θεία δικαιοσύνη, να βλέπει τι αναπαύει τον άλλον. Γιατί αν μια ψυχή είναι αδύνατη και σφάλλει, έχει κατά κάποιο τρόπο ελαφρυντικά. Ο άλλος όμως που είναι σε καλύτερη πνευματική κατάσταση και δεν δείχνει κατανόηση, σφάλλει πολύ περισσότερο. Όταν και οι πνευματικοί άνθρωποι αντιμετωπίζουν τα πράγματα κοσμικά, με την κοσμική, ανθρώπινη δικαιοσύνη, τι γίνεται μετά; Πρέπει να πηγαίνουν συνέχεια στα κοσμικά δικαστήρια. Γι’ αυτό και βασανίζονται οι άνθρωποι.
[/img]
