Δημοσιεύτηκε: Δευ Ιαν 21, 2008 5:18 pm
ΚΑΝΩΝ ΙΕ΄ ΤΗΣ ΠΡΩΤΗΣ ΚΑΙ ΔΕΥΤΕΡΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ.
(Πρώτο τμήμα)
"Τα ορισθέντα περί Πρεσβυτέρων και Επισκόπων και Μητροπολιτών, πολλώ μάλλον επί Πατριαρχών αρμόζει. Ώστε ει τις Πρεσβύτερος, ή Επίσκοπος, ή Μητροπολίτης τολμήσοι αποστήναι της προς τον οικείον Πατριάρχην κοινωνίας, και μη αναφέροι το όνομα αυτού, κατά το ωρισμένον και τεταγμένον, εν τη θεία Μυσταγωγία, αλλά προ εμφανείας συνοδικής και τελείας αυτού κατακρίσεως, σχίσμα ποήσοι. Τούτον ώρισεν η αγία Σύνοδος πάσης ιερατείας παντελώς αλλότριον είναι, ει μόνον ελεγχθείη τούτο παρανομήσας. Και ταύτα μεν εσφράγισταί τε και ώρισται περί των προφάσει τινών εγκλημάτων των οικείων αφισταμένων προέδρων, και σχίσμα ποιούντων, και την ένωσιν της Εκκλησίας διασπώντων"
(Δεύτερο τμήμα)
"Οι γαρ δι’ αίρεσιν τινα παρά των αγίων Συνόδων, ή Πατέρων, κατεγνωσμένην, της προς τον πρόεδρον κοινωνίας εαυτούς διαστέλλοντες, εκείνου δηλονότι την αίρεσιν δημοσία κηρύττοντος, και γυμνή τη κεφαλή επ’ Εκκλησίας διδάσκοντος, οι τοιούτοι ου μόνον τη κανονική επιτιμήσει ουχ υπόκεινται προ συνοδικής διαγνώσεως εαυτούς της προς τον καλούμενον Επίσκοπον κοινωνίας αποτειχίζοντες, αλλά και της πρεπούσης τιμής τοις ορθοδόξοις αξιωθήσονται. Ου γαρ Επισκόπων, αλλά ψευδεπισκόπων και ψευδοδιδασκάλων κατέγνωσαν, και ου σχίσματι την ένωσιν της Εκκλησίας κατέτεμον, αλλά σχισμάτων και μερισμών την Εκκλησίαν εσπούδασαν ρύσασθαι".
Γενικά να πούμε πως η ΠρωτοΔευτέρα Σύνοδος δεν είναι Οικουμενική Σύνοδος, δεν εξαρτά τυπικά τουλάχιστον τα λοιπά της Κωνσταντινουπόλεως Πατριαρχεία ούσα Τοπική και το εαν θα λάβει κάποτε Οικουμενική Κύρος όπως άλλες Τοπικές, θα εξαρτηθεί απο το εάν θα αποφασίσει ανάλογα επόμενη Οικουμενική Σύνοδος.
Αυτό είναι όμως το τυπικό μέρος της υποθέσεως.
Ας πάμε λοιπόν και στο ουσιαστικό μέρος της υποθέσεως:
Οικουμενικό παράδειγμα το οποίο δεν επιδέχεται αμφισβητήσεως και αναμφίβολα συνιστά εκκλησιαστικό δεδικασμένο, είναι η περίπτωση του Ίβα Εδέσσης και του Θεοδωρήτου Κύρου. Χαρακτηριστικά και εγγράφως δηλώνοντες τις πεποιθήσεις τους σε καιρό έντονων Χριστολογικών Συζητήσεων και με αποφάσεις εν ενεργεία όπως της Γ΄ Οικουμενικής του 431(-3 στην πραγματικότητα), δεν έκρινε η Εκκλησία πως έπρεπε να τους παύσει το μνημόσυνο όντες επίσκοποι. Τους κάλεσε σε απολογία και τελικά δεν τους καταδίκασε.... Χωρίς απολογία και Συνοδισμό δεν μπορούμε να στήνουμε λαϊκά δικαστήρια.
Προσωπικά έχω τις αντιρρήσεις μου για τον εν λόγω ΙΕ΄ Κανόνα και κατα πόσο πρακτικά έρχεται σε συνάφεια με τις ισχύουσες έως και τον Θ΄ αιώνα στην Εκκλησία.
Αν θεωρήσουμε ότι είναι εφαρμόσιμη, φαντάζομαι ότι εννοεί πως μπορεί ιερέας να αρνηθεί μνημόνευση σε περίπτωση που ο επίσκοπος αρνηθεί Συνοδική απόφαση της Εκκλησίας. Και σε καμία περίπτωση δεν του δίνει το δικαίωμα να φύγει απο την Εκκλησία, όπως πολύ σωστά μου σχολίασε σε π.μ. αδελφός χρήστης.
Λέει σχετικά:
"ο 15ος Κανόνας κάνει λόγο για αποτείχιση
από τον ψευδεπίσκοπο, και όχι από την Εκκλησία του Χριστού,
την Οποίαν, εκτός του ψευδεπισκόπου, ποιμένουν πλήθος άλλων
Ορθοδόξων Επισκόπων".
Στην περίπτωση αυτή βέβαια, η γυμνή τη κεφαλή επιλογή του, ισοδυναμεί με Συνοδική Καταδίκη αφού απορρίπτει εν δυνάμει Συνοδική απόφαση. Ωστόσο ο ΙΕ΄ πως μπορεί να βρεί εφαρμογή στην περίπτωση του Ημερολογίου και πως μπορεί να κατακριθεί επίσκοπος που ακόμα και αν έχει προφανές λάθος δηλώνει όχι άρνηση Συνοδικής απόφασης αλλά υιοθέτηση άποψης σε ένα κατα τη γνώμη του θεολογούμενο ζήτημα έστω και αν προφανώς δεν είναι; Στην περίπτωση αυτή, δεν μπορεί να πηγαίνει αναπολόγητος αλλά είναι δεδομένο το δικαίωμά του να θεολογήσει κλητευθείς σε απολογία.
Αυτός ο ΙΕ΄ Κανών πίστεψέ με έχει γίνει σημαία και πρόφασει κάθε πικραμένου μέσα στην Εκκλησία.
Θεωρώ πως εφαρμογή ο Κανών αυτός μπορεί να βρεί μόνο σε άμεσες αρνήσεις του Συνοδισμού της Εκκλησίας αλλιώς ανοίγει απλώς τον ασκό του Αιόλου για να μη πω κανενός άλλου.
Κωνσταντίνος
(Πρώτο τμήμα)
"Τα ορισθέντα περί Πρεσβυτέρων και Επισκόπων και Μητροπολιτών, πολλώ μάλλον επί Πατριαρχών αρμόζει. Ώστε ει τις Πρεσβύτερος, ή Επίσκοπος, ή Μητροπολίτης τολμήσοι αποστήναι της προς τον οικείον Πατριάρχην κοινωνίας, και μη αναφέροι το όνομα αυτού, κατά το ωρισμένον και τεταγμένον, εν τη θεία Μυσταγωγία, αλλά προ εμφανείας συνοδικής και τελείας αυτού κατακρίσεως, σχίσμα ποήσοι. Τούτον ώρισεν η αγία Σύνοδος πάσης ιερατείας παντελώς αλλότριον είναι, ει μόνον ελεγχθείη τούτο παρανομήσας. Και ταύτα μεν εσφράγισταί τε και ώρισται περί των προφάσει τινών εγκλημάτων των οικείων αφισταμένων προέδρων, και σχίσμα ποιούντων, και την ένωσιν της Εκκλησίας διασπώντων"
(Δεύτερο τμήμα)
"Οι γαρ δι’ αίρεσιν τινα παρά των αγίων Συνόδων, ή Πατέρων, κατεγνωσμένην, της προς τον πρόεδρον κοινωνίας εαυτούς διαστέλλοντες, εκείνου δηλονότι την αίρεσιν δημοσία κηρύττοντος, και γυμνή τη κεφαλή επ’ Εκκλησίας διδάσκοντος, οι τοιούτοι ου μόνον τη κανονική επιτιμήσει ουχ υπόκεινται προ συνοδικής διαγνώσεως εαυτούς της προς τον καλούμενον Επίσκοπον κοινωνίας αποτειχίζοντες, αλλά και της πρεπούσης τιμής τοις ορθοδόξοις αξιωθήσονται. Ου γαρ Επισκόπων, αλλά ψευδεπισκόπων και ψευδοδιδασκάλων κατέγνωσαν, και ου σχίσματι την ένωσιν της Εκκλησίας κατέτεμον, αλλά σχισμάτων και μερισμών την Εκκλησίαν εσπούδασαν ρύσασθαι".
Γενικά να πούμε πως η ΠρωτοΔευτέρα Σύνοδος δεν είναι Οικουμενική Σύνοδος, δεν εξαρτά τυπικά τουλάχιστον τα λοιπά της Κωνσταντινουπόλεως Πατριαρχεία ούσα Τοπική και το εαν θα λάβει κάποτε Οικουμενική Κύρος όπως άλλες Τοπικές, θα εξαρτηθεί απο το εάν θα αποφασίσει ανάλογα επόμενη Οικουμενική Σύνοδος.
Αυτό είναι όμως το τυπικό μέρος της υποθέσεως.
Ας πάμε λοιπόν και στο ουσιαστικό μέρος της υποθέσεως:
Οικουμενικό παράδειγμα το οποίο δεν επιδέχεται αμφισβητήσεως και αναμφίβολα συνιστά εκκλησιαστικό δεδικασμένο, είναι η περίπτωση του Ίβα Εδέσσης και του Θεοδωρήτου Κύρου. Χαρακτηριστικά και εγγράφως δηλώνοντες τις πεποιθήσεις τους σε καιρό έντονων Χριστολογικών Συζητήσεων και με αποφάσεις εν ενεργεία όπως της Γ΄ Οικουμενικής του 431(-3 στην πραγματικότητα), δεν έκρινε η Εκκλησία πως έπρεπε να τους παύσει το μνημόσυνο όντες επίσκοποι. Τους κάλεσε σε απολογία και τελικά δεν τους καταδίκασε.... Χωρίς απολογία και Συνοδισμό δεν μπορούμε να στήνουμε λαϊκά δικαστήρια.
Προσωπικά έχω τις αντιρρήσεις μου για τον εν λόγω ΙΕ΄ Κανόνα και κατα πόσο πρακτικά έρχεται σε συνάφεια με τις ισχύουσες έως και τον Θ΄ αιώνα στην Εκκλησία.
Αν θεωρήσουμε ότι είναι εφαρμόσιμη, φαντάζομαι ότι εννοεί πως μπορεί ιερέας να αρνηθεί μνημόνευση σε περίπτωση που ο επίσκοπος αρνηθεί Συνοδική απόφαση της Εκκλησίας. Και σε καμία περίπτωση δεν του δίνει το δικαίωμα να φύγει απο την Εκκλησία, όπως πολύ σωστά μου σχολίασε σε π.μ. αδελφός χρήστης.
Λέει σχετικά:
"ο 15ος Κανόνας κάνει λόγο για αποτείχιση
από τον ψευδεπίσκοπο, και όχι από την Εκκλησία του Χριστού,
την Οποίαν, εκτός του ψευδεπισκόπου, ποιμένουν πλήθος άλλων
Ορθοδόξων Επισκόπων".
Στην περίπτωση αυτή βέβαια, η γυμνή τη κεφαλή επιλογή του, ισοδυναμεί με Συνοδική Καταδίκη αφού απορρίπτει εν δυνάμει Συνοδική απόφαση. Ωστόσο ο ΙΕ΄ πως μπορεί να βρεί εφαρμογή στην περίπτωση του Ημερολογίου και πως μπορεί να κατακριθεί επίσκοπος που ακόμα και αν έχει προφανές λάθος δηλώνει όχι άρνηση Συνοδικής απόφασης αλλά υιοθέτηση άποψης σε ένα κατα τη γνώμη του θεολογούμενο ζήτημα έστω και αν προφανώς δεν είναι; Στην περίπτωση αυτή, δεν μπορεί να πηγαίνει αναπολόγητος αλλά είναι δεδομένο το δικαίωμά του να θεολογήσει κλητευθείς σε απολογία.
Αυτός ο ΙΕ΄ Κανών πίστεψέ με έχει γίνει σημαία και πρόφασει κάθε πικραμένου μέσα στην Εκκλησία.
Θεωρώ πως εφαρμογή ο Κανών αυτός μπορεί να βρεί μόνο σε άμεσες αρνήσεις του Συνοδισμού της Εκκλησίας αλλιώς ανοίγει απλώς τον ασκό του Αιόλου για να μη πω κανενός άλλου.
Κωνσταντίνος
