Ζωή μετά θάνατον
Συντονιστές: konstantinoupolitis, Συντονιστές
Κατερινα καταρχην λυπαμαι πολυ για οτι συνεβη και ευχομαι ζωη σε λογου σου.Οπως ευχομαι η ψυχη του να ειναι ευλογημενη κοντα στο Θεο.
Βρηκα ενα κειμενο το "Θανατος και απωλεια" και το παραθετω:
http://www.myriobiblos.gr/texts/greek/s ... natos.html
Υγεια ευχομαι επισης και στα δικα σου προσωπα.
Καλο ξημερωμα
Βρηκα ενα κειμενο το "Θανατος και απωλεια" και το παραθετω:
http://www.myriobiblos.gr/texts/greek/s ... natos.html
Υγεια ευχομαι επισης και στα δικα σου προσωπα.
Καλο ξημερωμα
Τελευταία επεξεργασία από το μέλος NIKOSZ την Πέμ Δεκ 14, 2006 12:18 am, έχει επεξεργασθεί 2 φορές συνολικά.
-
- Συστηματικός Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 224
- Εγγραφή: Τετ Δεκ 13, 2006 6:00 am
- Τοποθεσία: ΑΘΗΝΑ - ΠΡΕΒΕΖΑ
- Harrys1934
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 1041
- Εγγραφή: Πέμ Σεπ 28, 2006 5:00 am
- Τοποθεσία: ¨οπου γη και Πατρις
- Επικοινωνία:
ΠΩΣ ΖΕΙ ΜΕΤΑ ΘΑΝΑΤΟΝ Η ΨΥΧΗ
TO-MYSTHRIO-TOY-THANATOY
Από το βιβλίο το ΜΥΣΤΥΡΙΟ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ έχω πάρει τα πιο ωραία κομμάτια που μου άρεσαν και με απασχολούσαν και πιστεύω και σε άλλους πολλούς να αρέσουν Επειδή είναι μεγάλο το θέμα θα το βάλω κατά σελίδες κάθε φορά για να μη γίνει κουραστικό. Έχω μελετήσει αρκετά για την ψυχή μετά θάνατο και δέχουμε να ακούσω τις απορίες σας για συζήτηση με καθαρό πνεύμα.
```````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````
σελίδα-4- διά όσους γλεντούν την ζωή τους οι νεκροί είναι ενοχλητικοί. 7-Αλλά και το κατά δύναμιν είναι αγαπητόν από τον Θεόν. Ο Θεός εκτιμά ότι κάμνει ο άνθρωπός κατά δύναμιν. –148-Μία από την νεκρώσιμον Ακολουθίαν που λέγεται όταν αποτεθεί το λείψανον εις το μνήμα και την στιγμήν που ο Ιερεύς, αφού επήρε χώμα, το ρίπτει επάνω εις τον νεκρόν εις σχήμα Σταυρού και λέγει¨>του Κυρίου η γη και το πλήρωμα αυτής> Ενώ δε χύνει λάδι, λέγει¨< Τω τύπω του Σταυρού σου, φιλάνθρωπε, ο θάνατος νενέκρωται, και ο .Άδης εσκύλευται, και οι πάλαι θανέντες, αναστάντες ύμνον σοι προσέφερον. Διό βοώμεν σοι, Χριστέ ο Θεός. Τον μεταστάντα έξ ημών ανάπαυσον, ένθα πάντων εστίν ευφραινομένων η κατοικία έν σοί, δοξάζειν σου την Θεότητα. ........194-¨Αν οι πρωτόπλαστοι μετανοούσαν τότε, όταν ευρίσκοντο ακόμη εις τον Παράδεισον, ήθελε απολαμβάνουν μοναχά τον Παράδεισον, και όχι άλλο τί περσσότερον¨αμή επειδή απεδιώχθησαν από τον Παράδεισον διά την αμετανοησίαν τους. Αλλά μετά ταύτα μετανοήσαν, και έκλαυσαν πολλά και εταλαιπορήθησαν, διά τούτο και ο Δεσπότης των απάντων Θεός, δια τους κόπους και ιδρώτας και ταλαιπωρίας, όπου έπαθαν, και διά την καλήν τους μετάνοιαν, ηθέλησε και να τους τιμήσει, και να τους δοξάσει και να τους κάμει να αλησμονήσουν και όλα εκείνα τα κακά όπου έπαθαν και τί κάμνει; Στοχάσου την μεγάλην φιλανθρωπίαν του. Αφ’ού κατέβει εις τον άδην, και τους ανέστησε, δεν τους έβαλε εις τον Παράδεισον εκείνον, από τον οποίον εδιώχθησαν αμή τους ανέβασε εις τον Ουρανόν του Ουρανού, και αφ’ού εκάθησεν ο Δεσπότης ημών Χριστός έκ δεξιών του Θεού και προανάρχου Πατρός του, στοχάσου πλέον, με πόσην δόξα, και τιμήν εδόξασε τον Αδάμ όπου ήταν κατά φύσιν δούλος του..
228-Ως επιστροφή εις τους στοργικούς κόλπους του φιλανθρώπου Θεού, η πίστης βεβαιώνει τον άνθρωπον ότι πέραν του τάφου θα συναντήσει και πάλιν όσους έφυγαν πριν από αυτόν. Επομένως ο φόβος του θανάτου αίρεται μόνον με την ελπίδα της Αναστάσεως και την βεβαιότητα της αιωνίου ζωής. Δια την υπερνίκησιν του θανάτου, πρέπει ασφαλώς να ενισχύει την πίστη μας και ο Θεός. Διότι δυστυχώς το σαρκικόν φρόνημα κάθε άλλο παρά μας βοηθεί εις την υπερνίκησιν αυτήν.
229- διά τους θεοφόρους Πατέρας άξιοι δακρύων και κοπετών είναι οι έν αμαρτίαις αποθνήσκοντες<230>>.
249-Αυτά θα τα πίστευα και θα τα έκαμνα αποδεκτά εάν επέστρεφε κάποιος από εκεί και μου περιέγραφε την πέραν του τάφου ζωήν. Αλλ’ή απάντησης εις τον αντίλογον του απίστου δεν είναι δύσκολος. Μας την προσφέρουν οι θεηγόροι πατέρες, οι πολύφωτοι αστέρες του νοητού στερεώματος. Μη ζητώμεν, λέγουν, να μάθουμε από τους νεκρούς αυτά, τα οποία μας διδάσκει σαφέστατα και καθημερινώς η θεόπνευστος Γραφή. Ο Μ. Αθανάσιος λέγει. Θα εδημιουργείτο πολλή πλάνη σύγχυσις εις την ζωήν των ανθρώπων. Διότι πολλοί από τους πονηρούς δαίμονες θα έπαιρναν το σχήμα και την μορφήν ανθρώπων, που είχαν αποθάνει, και θα παρουσιάζοντο ότι δήθεν ανεστήθησαν από τους νεκρούς και τότε θα διέσπερναν πολλά ψευδή πράγματα και διδασκαλίες δια την πέραν του τάφου ζωήν, ώστε να μας οδηγήσουν εις την πλάνη και την αγωνίαν
Από το βιβλίο το ΜΥΣΤΥΡΙΟ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ έχω πάρει τα πιο ωραία κομμάτια που μου άρεσαν και με απασχολούσαν και πιστεύω και σε άλλους πολλούς να αρέσουν Επειδή είναι μεγάλο το θέμα θα το βάλω κατά σελίδες κάθε φορά για να μη γίνει κουραστικό. Έχω μελετήσει αρκετά για την ψυχή μετά θάνατο και δέχουμε να ακούσω τις απορίες σας για συζήτηση με καθαρό πνεύμα.
```````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````
σελίδα-4- διά όσους γλεντούν την ζωή τους οι νεκροί είναι ενοχλητικοί. 7-Αλλά και το κατά δύναμιν είναι αγαπητόν από τον Θεόν. Ο Θεός εκτιμά ότι κάμνει ο άνθρωπός κατά δύναμιν. –148-Μία από την νεκρώσιμον Ακολουθίαν που λέγεται όταν αποτεθεί το λείψανον εις το μνήμα και την στιγμήν που ο Ιερεύς, αφού επήρε χώμα, το ρίπτει επάνω εις τον νεκρόν εις σχήμα Σταυρού και λέγει¨>του Κυρίου η γη και το πλήρωμα αυτής> Ενώ δε χύνει λάδι, λέγει¨< Τω τύπω του Σταυρού σου, φιλάνθρωπε, ο θάνατος νενέκρωται, και ο .Άδης εσκύλευται, και οι πάλαι θανέντες, αναστάντες ύμνον σοι προσέφερον. Διό βοώμεν σοι, Χριστέ ο Θεός. Τον μεταστάντα έξ ημών ανάπαυσον, ένθα πάντων εστίν ευφραινομένων η κατοικία έν σοί, δοξάζειν σου την Θεότητα. ........194-¨Αν οι πρωτόπλαστοι μετανοούσαν τότε, όταν ευρίσκοντο ακόμη εις τον Παράδεισον, ήθελε απολαμβάνουν μοναχά τον Παράδεισον, και όχι άλλο τί περσσότερον¨αμή επειδή απεδιώχθησαν από τον Παράδεισον διά την αμετανοησίαν τους. Αλλά μετά ταύτα μετανοήσαν, και έκλαυσαν πολλά και εταλαιπορήθησαν, διά τούτο και ο Δεσπότης των απάντων Θεός, δια τους κόπους και ιδρώτας και ταλαιπωρίας, όπου έπαθαν, και διά την καλήν τους μετάνοιαν, ηθέλησε και να τους τιμήσει, και να τους δοξάσει και να τους κάμει να αλησμονήσουν και όλα εκείνα τα κακά όπου έπαθαν και τί κάμνει; Στοχάσου την μεγάλην φιλανθρωπίαν του. Αφ’ού κατέβει εις τον άδην, και τους ανέστησε, δεν τους έβαλε εις τον Παράδεισον εκείνον, από τον οποίον εδιώχθησαν αμή τους ανέβασε εις τον Ουρανόν του Ουρανού, και αφ’ού εκάθησεν ο Δεσπότης ημών Χριστός έκ δεξιών του Θεού και προανάρχου Πατρός του, στοχάσου πλέον, με πόσην δόξα, και τιμήν εδόξασε τον Αδάμ όπου ήταν κατά φύσιν δούλος του..
228-Ως επιστροφή εις τους στοργικούς κόλπους του φιλανθρώπου Θεού, η πίστης βεβαιώνει τον άνθρωπον ότι πέραν του τάφου θα συναντήσει και πάλιν όσους έφυγαν πριν από αυτόν. Επομένως ο φόβος του θανάτου αίρεται μόνον με την ελπίδα της Αναστάσεως και την βεβαιότητα της αιωνίου ζωής. Δια την υπερνίκησιν του θανάτου, πρέπει ασφαλώς να ενισχύει την πίστη μας και ο Θεός. Διότι δυστυχώς το σαρκικόν φρόνημα κάθε άλλο παρά μας βοηθεί εις την υπερνίκησιν αυτήν.
229- διά τους θεοφόρους Πατέρας άξιοι δακρύων και κοπετών είναι οι έν αμαρτίαις αποθνήσκοντες<230>>.
249-Αυτά θα τα πίστευα και θα τα έκαμνα αποδεκτά εάν επέστρεφε κάποιος από εκεί και μου περιέγραφε την πέραν του τάφου ζωήν. Αλλ’ή απάντησης εις τον αντίλογον του απίστου δεν είναι δύσκολος. Μας την προσφέρουν οι θεηγόροι πατέρες, οι πολύφωτοι αστέρες του νοητού στερεώματος. Μη ζητώμεν, λέγουν, να μάθουμε από τους νεκρούς αυτά, τα οποία μας διδάσκει σαφέστατα και καθημερινώς η θεόπνευστος Γραφή. Ο Μ. Αθανάσιος λέγει. Θα εδημιουργείτο πολλή πλάνη σύγχυσις εις την ζωήν των ανθρώπων. Διότι πολλοί από τους πονηρούς δαίμονες θα έπαιρναν το σχήμα και την μορφήν ανθρώπων, που είχαν αποθάνει, και θα παρουσιάζοντο ότι δήθεν ανεστήθησαν από τους νεκρούς και τότε θα διέσπερναν πολλά ψευδή πράγματα και διδασκαλίες δια την πέραν του τάφου ζωήν, ώστε να μας οδηγήσουν εις την πλάνη και την αγωνίαν
-
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 888
- Εγγραφή: Δευ Μαρ 27, 2006 6:00 am
Πάντως αυτή η θεωρία για τα τελώνια είναι ιστορικά αποδεδειγμένα μύθος.
Όσον αφορά το θάνατο, ίσως μετά θάνατον να υπάρχει κάποια μορφή ζωής αλλά όχι απαραίτητα για πάντα! Αλλιώς θα τα βλέπουμε τα πράγματα στον άλλο κόσμο και μπορεί κάποτε, έχοντας μια άλλη ωριμότητα... να...σταματήσουμε.... να υπάρχουμε΄, πράγμα που μπορεί να είναι μία ωραία κατάσταση. Who knows?
Όσον αφορά το θάνατο, ίσως μετά θάνατον να υπάρχει κάποια μορφή ζωής αλλά όχι απαραίτητα για πάντα! Αλλιώς θα τα βλέπουμε τα πράγματα στον άλλο κόσμο και μπορεί κάποτε, έχοντας μια άλλη ωριμότητα... να...σταματήσουμε.... να υπάρχουμε΄, πράγμα που μπορεί να είναι μία ωραία κατάσταση. Who knows?
Για φέρε τις αποδείξεις από κάποιον που πέθανε και γύρισε γιατί όσοι τους έχει συμβεί αυτό ......... το μεγαλύτερο ποσοστό είχε ένα ψιλονταραβέρι με τα τελώνιαvasilis_m21 έγραψε:Πάντως αυτή η θεωρία για τα τελώνια είναι ιστορικά αποδεδειγμένα μύθος.
?
Τώρα οκ δεν νομίζω ότι περιμένουν στη σειρά φορώντας μπλουζάκια με τυπωμένη στάμπα το πάθος και την αμαρτία του καθενός
Πχ μπλούζα που γράφει κατάκριση , μπλούζα που γράφει πορνεία , μπλούζα που γράφει μοιχεία κτλπ
Αλλά αν σκεφτείς ότι οι δαίμονες μας μισούν θανάσιμα και όσο ζούμε προσπαθούν να μας κατασπαράξουν , πόσο μάλλον όταν γυμνωθούμε από σώμα και περάσουμε από τη δική τους γειτονιά
Ο Τρόμος δεν βοηθάει βέβαια γιατί αυτό θέλουν και αυτά
Προσευχή στον φύλακα Αγγελό μας και στην Υπεραγία Θεοτόκο και όλα θα πάνε καλά ( αρκεί να μη βγει κάνα τελώνιο με μπλουζάκι της πολυλογίας γιατί την έβαψα ...... )
Περί μεταβάσεως ψυχής εκ του Αδη σε Παράδεισο ακούστε το απόσπασμα που βρίσκεται εδώhttp://athos.edo.gr/modules.php?name=Fo ... pic&t=2133
-
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 871
- Εγγραφή: Σάβ Ιαν 28, 2006 6:00 am
- Τοποθεσία: Κοζάνη
- Επικοινωνία:
Ο Θάνατος είναι το πιο συντριπτικό γεγονός στην ζωή του ανθρώπου.
Όποιος δεν έχασε κάποιον δικό του ας σιωπήσει καλύτερα...
Αλλά κι εμείς που χάσαμε δικούς μας ανθρώπους, θέλουμε να μιλήσουμε αλλά τελικά ....σιωπούμε γιατί ... τι να πεις...
Πολύ καλά τα αποσπάσματα περί θανάτου αλλά ...έξω από το χορό...
Προσωπικά δεν έχω ξεπεράσει το φόβο του Θανάτου όσο κι αν θέλω να πιστεύω το αντίθετο αλλά το παλεύω...
Αγώνας είναι...
Αγώνας για να πάρω θέση ή ο Θάνατος είναι το τέλος ή υπάρχει μετά Θάνατον Ζωή!
Η χλιαρότητά μας πιστεύω πως εκπηγάζει ακριβώς άπό αυτήν την αναποφασιστικότητα :
ή υπάρχει μετά Θάνατο Ζωή ή όχι!
Σταματήστε να απωθείτε το πρόβλημα και πάρτε θέση!
Αναλογιστείτε αν συμβαίναι ένα από τα δύο πόσο διαφορετικά θα ζούσαμε;
Όποιος δεν έχασε κάποιον δικό του ας σιωπήσει καλύτερα...
Αλλά κι εμείς που χάσαμε δικούς μας ανθρώπους, θέλουμε να μιλήσουμε αλλά τελικά ....σιωπούμε γιατί ... τι να πεις...
Πολύ καλά τα αποσπάσματα περί θανάτου αλλά ...έξω από το χορό...
Προσωπικά δεν έχω ξεπεράσει το φόβο του Θανάτου όσο κι αν θέλω να πιστεύω το αντίθετο αλλά το παλεύω...
Αγώνας είναι...
Αγώνας για να πάρω θέση ή ο Θάνατος είναι το τέλος ή υπάρχει μετά Θάνατον Ζωή!
Η χλιαρότητά μας πιστεύω πως εκπηγάζει ακριβώς άπό αυτήν την αναποφασιστικότητα :
ή υπάρχει μετά Θάνατο Ζωή ή όχι!
Σταματήστε να απωθείτε το πρόβλημα και πάρτε θέση!
Αναλογιστείτε αν συμβαίναι ένα από τα δύο πόσο διαφορετικά θα ζούσαμε;
-
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 3872
- Εγγραφή: Δευ Δεκ 26, 2005 6:00 am
- Τοποθεσία: http://clubs.pathfinder.gr/seraphim
- Επικοινωνία:
filtor έγραψε:"Θρηνώ κι οδύρομαι όταν εννοήσω τον Θάνατο"...
(Από την Εξόδιο Ακολουθία, αν δεν κάνω λάθος)
o Mέγας Σισώης (που το άγιο άφθορο λείψανο του βρίσκεται σε μονασήρι των κοπτών στην αιγυπτιακή έρημο) μπροστά στον τάφο του Μ.Αλεξάνδρου θρηνών:
"Αι,Αι Θάνατε τις δύναται φυγείν σε;"
"Αχ,Θάνατε ποιος μπορεί να σου ξεφύγει;"