Re: Το τυπικόν της Κυριακής(ανανεώνεται κάθε Κυριακή)
Δημοσιεύτηκε: Τετ Μαρ 25, 2009 5:18 pm
29-3-2009
+ ΚΥΡΙΑΚΗ Δ’ ΤΩΝ ΝΗΣΤΕΙΩΝ
ΕΞΑΨΑΛΜΟΣ...
Θεός Κύριος, καί επέφανεν ημίν, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.
Στίχ, α'. Εξομολογείσθε τώ Κυρίω, καί επικαλείσθε τό όνομα τό άγιον αυτού.
Θεός Κύριος, καί επέφανεν ημίν...
Στίχ, β'. Πάντα τά έθνη εκύκλωσάν με, καί τώ ονόματι Κυρίου ήμυνάμην αυτούς,
Θεός Κύριος, καί επέφανεν ημίν...
Στίχ, γ'. Παρά Κυρίου εγένετο αύτη, καί εστι θαυμαστή εν οφθαλμοίς ημών.
Θεός Κύριος, καί επέφανεν ημίν...
Απολυτίκιον Ήχος πλ. δ'
Εξ ύψους κατήλθες ο εύσπλαγχνος, ταφήν καταδέξω τριήμερον, ίνα ημάς ελευθερώσης τών παθών, Η ζωή καί η Ανάστασις ημών, Κύριε δόξα σοι.
Καί τού Οσίου
Δόξα…Ήχος πλ. δ'
Ταίς τών δακρύων σου ροαίς, τής ερήμου τό άγονον εγεώργησας, καί τοίς εκ βάθους στεναγμοίς, εις εκατόν τούς πόνους εκαρποφόρησας, καί γέγονας φωστήρ, τή Οικουμένη λάμπων τοίς θαύμασιν Ιωάννη Πατήρ ημών όσιε, πρέσβευε Χριστώ τώ Θεώ, σωθήναι τάς ψυχάς ημών.
Καί νυν…Θεοτοκίον
Ο δι' ημάς γεννηθείς εκ Παρθένου, καί σταύρωσιν υπομείνας αγαθέ, ο θανάτω τόν θάνατον σκυλεύσας, καί Έγερσιν δείξας ως Θεός, μή παρίδης ούς έπλασας τή χειρί σου, δείξον τήν φιλανθρωπίαν σου ελεήμον, δέξαι τήν τεκούσάν σε Θεοτόκον πρεσβεύουσαν υπέρ ημών καί σώσον Σωτήρ ημών, λαόν απεγνωσμένον.
Καθίσματα Ήχος πλ. δ'
Ανέστης εκ νεκρών, η ζωή τών απάντων, καί Άγγελος φωτός, ταίς Γυναιξίν εβόα, Παύσασθε τών δακρύων, τοίς Αποστόλοις ευαγγελίσασθε, κράξατε ανυμνούσαι, Ότι ανέστη Χριστός ο Κύριος, ο ευδοκήσας σώσαι ως Θεός, τό γένος τών ανθρώπων.
Δόξα... Τήν σοφίαν καί Λόγον
Αναστάς εκ τού τάφου ως αληθώς, ταίς οσίαις προσέταξας Γυναιξί, κηρύξαι τήν Έγερσιν, Αποστόλοις ως γέγραπται, καί δρομαίος ο Πέτρος, επέστη τώ μνήματι, καί τό φώς εν τώ τάφω, ορών κατεπλήττετο, όθεν καί κατείδε, τά οθόνια μόνα, χωρίς τού θείου σώματος, εν αυτώ κατακείμενα, καί πιστεύσας εβόησε, Δόξα σοι Χριστέ ο Θεός, ότι σώζεις άπαντας Σωτήρ ημών, τού Πατρός γάρ υπάρχεις απαύγασμα.
Καί νύν... Θεοτοκίον, όμοιον
Τήν ουράνιον πύλην καί κιβωτόν, τό πανάγιον όρος τήν φωταυγή, νεφέλην υμνήσωμεν, τήν ουράνιον κλίμακα, τόν λογικόν Παράδεισον, τής Εύας τήν λύτρωσιν, τής οικουμένης πάσης, τό μέγα κειμήλιον, ότι σωτηρία, εν αυτή διεπράχθη τώ κόσμω καί άφεσις τών αρχαίων εγκλημάτων, διά τούτο βοώμεν αυτή. Πρέσβευε τώ σώ Υιώ καί Θεώ, τών πταισμάτων άφεσιν δωρήσασθαι, τοις ευσεβώς προσκυνούσι, τόν πανάγιον Τόκον σου.
Άνθρωποι τό μνήμά σου, Σωτήρ εσφραγίσαντο, Άγγελος τόν λίθον, εκτής θύρας απεκύλισε. Γυναίκες εθεάσαντο, εγηγερμένον εκ νεκρών, καί αύται ευηγγελίσαντο τοίς Μαθηταίς σου εν Σιών, Ότι ανέστης η ζωή τών απάντων, καί διελύθη τά δεσμά τού θανάτου. Κύριε δόξα σοι.
Δόξα...
Τά μύρα τής ταφής, αι Γυναίκες κομίσασαι, φωνής Αγγελικής, εκ τού τάφου ήκουον, Παύσασθε τών δακρύων, καί αντί λύπης χαράν κομίσασθε, κράξατε ανυμνούσαι, ότι ανέστη Χριστός ο Κύριος, ο ευδοκήσας σώσαι ως Θεός, τό γένος τών ανθρώπων.
Καί νύν... Θεοτοκίον
Επί σοί χαίρει, Κεχαριτωμένη, πάσα η κτίσις, Αγγέλων τό σύστημα, καί ανθρώπων τό γένος, ηγιασμένε ναέ, καί Παράδεισε λογικέ, παρθενικόν καύχημα, εξ ής Θεός εσαρκώθη, καί παιδίον γέγονεν, ο πρό αιώνων υπάρχων Θεός ημών, τήν γάρ σήν μήτραν, θρόνον εποίησε, καί τήν σήν γαστέρα, πλατυτέραν ουρανών απειργάσατο. Επί σοί χαίρει Κεχαριτωμένη, πάσα η κτίσις, δόξα σοι.
ΕΥΛΟΓΗΤΑΡΙΑ
Ήχος πλ. α'
-Ευλογητός εί, Κύριε, δίδαξόν με τά δικαιώματά σου.
Τών Αγγέλων ο δήμος, κατεπλάγη ορών σε, εν νεκροίς λογισθέντα, τού θανάτου δέ Σωτήρ, τήν ισχύν καθελόντα, καί σύν εαυτώ τόν Αδάμ εγείραντα, καί εξ Άδου πάντας ελευθερώσαντα.
-Ευλογητός εί, Κύριε, δίδαξόν με τά δικαιώματά σου.
Τί τά μύρα, συμπαθώς τοίς δάκρυσιν, ώ Μαθήτριαι κιρνάτε; ο αστράπτων εν τώ τάφω Άγγελος, προσεφθέγγετο ταίς Μυροφόροις, Ίδετε υμείς τόν τάφον καί ήσθητε, ο Σωτήρ γάρ εξανέστη τού μνήματος.
-Ευλογητός εί, Κύριε, δίδαξόν με τά δικαιώματά σου,
Λίαν πρωί, Μυροφόροι έδραμον, πρός τό μνήμά σου θρηνολογούσαι, αλλ' επέστη, πρός αυτάς ο Άγγελος, καί είπε, θρήνου ο καιρός πέπαυται, μή κλαίετε, τήν Ανάστασιν δέ, Αποστόλοις είπατε.
-Ευλογητός εί, Κύριε, δίδαξόν με τά δικαιώματά σου,
Μυροφόροι γυναίκες, μετά μύρων ελθούσαι, πρός τό μνήμά σου, Σώτερ ενηχούντο. Αγγέλου τρανώς, πρός αυτάς φθεγγομένου. Τί μετά νεκρών, τόν ζώντα λογίζεσθε; ώς Θεός γάρ, εξανέστη τού μνήματος.
Δόξα... Τριαδικόν
Προσκυνούμεν Πατέρα, καί τόν τούτου Υιόν τε, καί τό Άγιον Πνεύμα, τήν Αγίαν Τριάδα, εν μιά τή ουσία, σύν τοίς Σεραφείμ, κράζοντες τό, Άγιος, Άγιος, Άγιος εί, Κύριε.
Καί νύν... Θεοτοκίον
Ζωοδότην τεκούσα, ελυτρώσω Παρθένε, τόν Αδάμ αμαρτίας, χαρμονήν δέ τή Εύα, αντί λύπης παρέσχες, ρεύσαντα ζωής, ίθυνε πρός ταύτην δέ, ο εκ σού σαρκωθείς Θεός καί άνθρωπος.
Αλληλούϊα, Αλληλούϊα, Αλληλούϊα. Δόξα σοι ο Θεός (εκ γ').
Η Υπακοή Ήχος πλ. δ'
Αι Μυροφόροι τού Ζωοδότου επιστάσαι τώ μνήματι, τόν Δεσπότην εζήτουν, εν νεκροίς τόν αθάνατον, καί χαράς ευαγγέλια, εκ τού, Αγγέλου δεξάμεναι, τοίς Αποστόλοις εμήνυον. Ότι ανέστη Χριστός ο Θεός, παρέχων τώ κόσμω τό μέγα έλεος.
Οι Αναβαθμοί Αντίφωνον Α'
• • Εκ νεότητός μου ο εχθρός με πειράζει, ταίς ηδοναίς φλέγει με, εγώ δέ πεποιθώς, εν σοί Κύριε τροπούμαι τούτον.
• • Οι μισούντες Σιών, γενηθήτωσαν δή, πρίν εκσπασθήναι ως χόρτος, συγκόψει γάρ Χριστός, αυχένας αυτών, τομή βασάνων.
Δόξα... Καί νύν...
Αγίω Πνεύματι, τό ζήν τά πάντα, φώς εκ φωτός, Θεός μέγας, σύν Πατρί υμνούμεν αυτό καί τώ Λόγω.
Αντίφωνον Β'
• • Η καρδία μου τώ φόβω σου σκεπέσθω, ταπεινοφρονούσα, μή υψωθείσα αποπέση, εκ σού Πανοικτίρμον.
• • Επί τόν Κύριον ο εσχηκώς ελπίδα, ου δείσει τότε, ότε πυρί τά πάντα κρινεί καί κολάσει.
Δόξα... Καί νύν...
Αγίω Πνεύματι, πάς τις θείος βλέπει καί προλέγει, τερατουργεί ύψιστα, εν τρισίν ένα Θεόν μέλπων, ει γάρ καί τριλαμπεί, μοναρχεί τό θείον.
Αντίφωνον Γ'
• • Εκέκραξά σοι Κύριε, πρόσχες, κλίνόν μοι τό ούς σου βοώντι, καί κάθαρον πρίν άρης με, από τών ενθένδε.
• • Επί τήν μητέρα αυτού γήν, δύνων πάς αύθις αναλύσει, τού λαβείν βασάνους, ή γέρα τών βεβιωμένων.
Δόξα... Καί νύν...
Αγίω Πνεύματι, θεολογία μονάς τρισαγία ο Πατήρ γάρ άναρχος, εξ ού έφυ ο Υιός αχρόνως, καί τό Πνεύμα σύμμορφον, σύνθρονον, εκ Πατρός συνεκλάμψαν.
Αντίφωνον Δ'
• • Ιδού δή τί καλόν, ή τί τερπνόν, αλλ' ή τό κατοικείν αδελφούς άμα; εν τούτω γάρ Κύριος, επηγγείλατο ζωήν αιωνίαν.
• • Τού ενδύματος αυτού, ο τά κρίνα τού αγρού κοσμών, κελεύει μή δείν φροντίζειν.
Δόξα... Καί νύν...
Αγίω Πνεύματι, ενοειδεί αιτία, πάντα έχεται ειρηνοβραβεύτως. Θεός τούτο γάρ εστι, Πατρί τε καί Υιώ, ομοούσιον κυρίως.
Προκείμενον
Βασιλεύσει Κύριος εις τόν αιώνα, ο Θεός σου Σιών, εις γενεάν καί γενεάν.
Στίχ. Αίνει η ψυχή μου τόν Κύριον.
Ή Τάξις τού Εωθινού Ευαγγελίου
Ιερεύς Τού Κυρίου δεηθώμεν.
Χορός Κύριε, ελέησον.
Ιερεύς Ότι Άγιος εί ο Θεός ημών, και εν αγίοις επαναπαύη, και σοι την δόξαν αναπέμπωμεν, τω Πατρί και τω Υιώ και τω Αγίω Πνεύματι, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων.
Χορός Αμήν.
Πάσα πνοή αινεσάτω τόν Κύριον (εκ γ').
Ιερεύς Και υπέρ του καταξιωθήναι ημάς της ακροάσεως του αγίου Ευαγγελίου, Κύριον τον Θεόν ημών ικετεύσωμεν.
Χορός Κύριε, ελέησον (γ').
Ιερεύς Σοφία. Ορθοί, ακούσωμεν τού αγίου Ευαγγελίου.
Ιερεύς Ειρήνη πάσι.
Χορός Καί τώ Πνεύματί σου.
Ιερεύς Εκ τού κατά Ιωάννην αγίου Ευαγγελίου...
Ιερεύς Πρόσχωμεν.
Χορός Δόξα σοι, Κύριε, δόξα σοι.
ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ Εωθινόν η’
Χορός Δόξα σοι, Κύριε, δόξα σοι.
Ανάστασιν Χριστού θεασάμενοι, προσκυνήσωμεν Άγιον, Κύριον, Ιησούν τόν μόνον αναμάρτητον. Τόν Σταυρόν σου, Χριστέ, προσκυνούμεν, καί τήν αγίαν σου Ανάστασιν υμνούμεν καί δοξάζομεν. Σύ γάρ εί Θεός ημών, εκτός σού άλλον ουκ οίδαμεν, τό όνομά σου ονομάζομεν. Δεύτε πάντες οι πιστοί, προσκυνήσωμεν τήν τού Χριστού αγίαν Ανάστασιν, ιδού γάρ ήλθε διά τού Σταυρού, χαρά εν όλω τώ κόσμω. Διά παντός ευλογούντες τόν Κύριον, υμνούμεν τήν Ανάστασιν αυτού. Σταυρόν γάρ υπομείνας δι' ημάς, θανάτω θάνατον ώλεσεν.
Ν' Ψαλμός
• Ελέησόν με ο Θεός κατά τό μέγα ελεός σου καί κατά τό πλήθος των οικτιρμών σου εξάλειψον τό ανόμημά μου
• επί πλείον πλύνόν με από τής ανομίας μου καί από τής αμαρτίας μου καθάρισόν με
• ότι τήν ανομίαν μου εγώ γινώσκω καί η αμαρτία μου ενώπιόν μού εστιν διά παντός
• σοί μόνω ήμαρτον καί τό πονηρόν ενώπιόν σου εποίησα όπως άν δικαιωθής εν τοίς λόγοις σου καί νικήσης εν τώ κρίνεσθαί σε
• ιδού γάρ εν ανομίαις συνελήμφθην καί εν αμαρτίαις εκίσσησέν με η μήτηρ μου
• ιδού γάρ αλήθειαν ηγάπησας τά άδηλα καί τά κρύφια τής σοφίας σου εδήλωσάς μοι
• ραντιείς με υσσώπω καί καθαρισθήσομαι πλυνείς με καί υπέρ χιόνα λευκανθήσομαι
• ακουτιείς με αγαλλίασιν καί ευφροσύνην αγαλλιάσονται οστά τεταπεινωμένα
• απόστρεψον τό πρόσωπόν σου από τών αμαρτιών μου καί πάσας τάς ανομίας μου εξάλειψον
• καρδίαν καθαράν κτίσον εν εμοί ο Θεός καί πνεύμα ευθές εγκαίνισον εν τοίς εγκάτοις μου
• μή απορρίψης με από τού προσώπου σου καί τό πνεύμα τό άγιόν σου μή αντανέλης απ' εμού
• απόδος μοι τήν αγαλλίασιν τού σωτηρίου σου καί πνεύματι ηγεμονικώ στήρισόν με
• διδάξω ανόμους τάς οδούς σου καί ασεβείς επί σέ επιστρέψουσιν
• ρύσαί με εξ αιμάτων ο Θεός ο Θεός τής σωτηρίας μου αγαλλιάσεται η γλώσσά μου τήν δικαιοσύνην σου
• κύριε τά χείλη μου ανοίξεις καί τό στόμα μου αναγγελεί τήν αίνεσίν σου
• ότι ει ηθέλησας θυσίαν έδωκα άν ολοκαυτώματα ουκ ευδοκήσεις
• θυσία τώ Θεώ πνεύμα συντετριμμένον καρδίαν συντετριμμένην καί τεταπεινωμένην ο Θεός ουκ εξουθενώσει
• αγάθυνον κύριε εν τή ευδοκία σου τήν Σιων καί οικοδομηθήτω τά τείχη Ιερουσαλημ
• τότε ευδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης αναφοράν καί ολοκαυτώματα τότε ανοίσουσιν επί τό θυσιαστήριόν σου μόσχους
.
Δόξα... Ήχος πλ. δ'
Τής μετανοίας άνοιξόν μοι πύλας Ζωοδότα, ορθρίζει γάρ τό πνεύμά μου, πρός ναόν τόν άγιόν σου, ναόν φέρον τού σώματος, όλον εσπιλωμένον, αλλ' ως οικτίρμων κάθαρον, ευσπλάγχνω σου ελέει.
Καί νύν... Θεοτοκίοv
Ήχος ο αυτός
Τής σωτηρίας εύθυνόν μοι τρίβους, Θεοτόκε, αισχραίς γάρ κατερρύπωσα, τήν ψυχήν αμαρτίαις, ως ραθύμως τόν βίον μου, όλον εκδαπανήσας, ταίς σαίς πρεσβείαις ρύσαί με, πάσης ακαθαρσίας.
Είτα, Στίχ. Ελέησόν με ο Θεός κατά τό μέγα ελεός σου καί κατά τό πλήθος τών οικτιρμών σου, εξάλειψον τό ανόμημα μου.
Ήχος πλ. β'
Τά πλήθη τών πεπραγμένων μοι δεινών, εννοών ο τάλας, τρέμω τήν φοβεράν ημέραν τής κρίσεως, αλλά θαρρών εις τό έλεος τής ευσπλαγχνίας σου, ως ο Δαυίδ βοώ σοι. Ελέησόν με ο Θεός, κατά τό μέγα σου έλεος.
Κανών Αναστάσιμος
Ωδή α' Ήχος πλ. δ'
Ο Ειρμός
Αρματηλάτην Φαραώ εβύθισε, τερατουργούσά ποτε, Μωσαϊκή ράβδος, σταυροτύπως πλήξασα, καί διελούσα θάλασσαν, Ισραήλ δέ φυγάδα, πεζόν οδίτην διέσωσεν άσμα τώ, Θεώ αναμέλποντα.
Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.
Τήν παντοδύναμον Χριστού θεότητα, πώς μή θαυμάσωμεν, εκ μέν παθών πάσι, τοίς πιστοίς απάθειαν, καί αφθαρσίαν βλύζουσαν, εκ πλευράς δέ αγίας, πηγήν αθάνατον στάζουσαν, καί ζωήν εκ τάφου αϊδιον.
Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.
Ως ευπρεπής ταίς Γυναιξίν ο Άγγελος, νύν εμπεφάνισται, καί τηλαυγή φέρων, τής εμφύτου σύμβολα, αϋλου καθαρότητος, τή μορφή δέ μηνύων, τό φέγγος τής Αναστάσεως, κράζει. Εξηγέρθη ο Κύριος.
Θεοτοκίον
Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.
Δεδοξασμένα περί σού λελάληνται, εν γενεαίς γενεών, η τόν Θεόν Λόγον, εν γαστρί χωρήσασα, αγνή δέ διαμείνασα, Θεοτόκε Παρθένε, διό σε πάντες γεραίρομεν, τήν μετά Θεόν προστασίαν ημών.
Ο Κανών τού Τριωδίου
Ωδή α' Ήχος πλ. α'
Τώ σωτήρι Θεώ
Ωμοιώθην Χριστέ, τώ εν χερσί τών ληστών περιπεσόντι, καί τυπτήμασιν ημιθανεί υπό τούτων, καταλειφθέντι Σωτήρ, καγώ ούτω πέπληγμαι, ταίς αμαρτίαις μου.
Μή παρίδης εμέ, τόν ασθενούντα δεινώς, εβόα Σώτερ οδυρόμενος, εις τούς ληστάς ο τόν πλούτον αποσυλήσας σου, καγώ ούτω δέομαι, Οίκτειρον σώσόν με.
Ιατρεύσας εμέ, τόν μαστιχθέντα τόν νούν, ταίς αμαρτίαις έν ταίς μάστιξιν, υπό ληστών τών αδίκων καί πονηρών λογισμών, Χριστέ Σωτήρ σώσόν με, ως πολυέλεος.
Θεοτοκίον
Άχραντε Μήτηρ Χριστού, τόν σαρκωθέντα εκ σού καί εκ τών κόλπων τού Γεννήτορος, μή εκφοιτήσαντα Θεόν, απαύστως πρέσβευε, εκ πάσης περιστάσεως σώσαι ούς έπλασεν.
Κανών τού Οσίου. Ποίημα Ιγνατίου.
Ήχος πλ. δ'
Υγράν διοδεύσας
Εν φωτί αϋλω καί νοητώ, εκ τής κατηφείας, τών ενύλων αναδραμών, Ιωάννη Όσιε λιταίς σου, ταίς πρός τόν Κύριόν με φώτισον.
Ως τής εγκρατείας τόν γλυκασμόν, θηλάσας απώσω, τήν πικρίαν τών ηδονών, όθεν υπέρ μέλι καί κηρίον, ηδύνεις Πάτερ τάς αισθήσεις ημών.
Επιβάς τώ ύψει τών αρετών, καί τάς χαμαιζήλους, διαπτύσας τών ηδονών, γλυκασμός εδείχθης σωτηρίας, Όσιε Πάτερ τώ ποιμνίω σου.
Θεοτοκίον
Σοφίαν καί Λόγον η τού Πατρός, αφράστως τεκούσα, τής ψυχής μου τό χαλεπόν, θεράπευσον τραύμα καί καρδίας, τήν αλγηδόνα καταπράϋνον.
Ωδή γ'
Ο Ειρμός
Ο στερεώσας κατ' αρχάς, τούς ουρανούς εν συνέσει, καί τήν γήν επί υδάτων εδράσας, εν τή πέτρα με Χριστέ, τών εντολών σου στήριξον, ότι ουκ έστι πλήν σου, άγιος μόνε Φιλάνθρωπε.
Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.
Κατακριθέντα τόν Αδάμ, τή γεύσει τής αμαρτίας, τής σαρκός σου τό σωτήριον πάθος, εδικαίωσε Χριστέ, αυτός γάρ ουχ υπεύθυνος, τή τού θανάτου πείρα, πέφηνας ο αναμάρτητος.
Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.
Τής Αναστάσεως τό φώς, εξέλαμψε τοίς εν σκότει, τού θανάτου καί σκιά καθημένοις, ο Θεός μου Ιησούς, καί τή αυτού θεότητι, τόν ισχυρόν δεσμεύσας, τούτου τά σκεύη διήρπασε.
Θεοτοκίον
Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.
Τών Χερουβείμ καί Σεραφείμ, εδείχθης υψηλοτέρα, Θεοτόκε, σύ γάρ μόνη εδέξω, τόν αχώρητον Θεόν, εν σή γαστρί αμόλυντε, διό πιστοί σε πάντες, ύμνοις αεί μακαρίζομεν.
Ωδή γ'
Στερέωσον ημάς
Οδώ εν τή τού βίου Χριστέ δεινώς οδεύων τετραυμάτισμαι, υπό ληστών εν τοίς πάθεσιν, αλλ' ανάστησόν με δέομαι, σύλησαν τόν νούν μου λησταί, καί έλιπόν με εν τοίς μώλωψιν, ημιθανή τών πταισμάτων μου' αλλά ίασαί με Κύριε.
Εγύμνωσάν με Σώτερ Χριστέ, τών εντολών σου τά παθήματα, καί ηδοναίς μεμαστίγωμαι, αλλ' επίχεέ μοι έλεος.
Θεοτοκίον
Ικέτευε απαύστως Αγνή, τον προελθόντα εκ λαγόνων σου ρυσθήναι πλάνης διαβόλου τούς υμνούντάς σε Θεόνυμφε.
Άλλος. Σύ εί τό στερέωμα
Έφλεξας τώ άνθρακι, τώ τής ασκήσεως Όσιε, τήν τών παθών, άκανθαν καί θάλπεις, Μοναστών τά συστήματα.
Μύρον αγιάσματος εκ τών ασκητικών Όσιε αρωμάτων, όλος συνετέθης, εις οσμήν ευωδίας Θεού.
Νόμοις τοίς ασκήσεως εμμελετών τά πάθη εβύθισας, ώσπερ άλλους, πρίν Φαραωνίτας, τή ροή τών δακρύων σου.
Θεοτοκίον
Στήσόν μου τόν άστατον, τών λογισμών αγνή τάραχον Μήτερ Θεού, τήν πρός τόν Υιόν σου, κατευθύνουσα κίνησιν.
Κοντάκιον Ήχος δ'
Επεφάνης σήμερον
Εν τώ ύψει Κύριος, τής εγκρατείας, αληθή σε έθετο, ώσπερ αστέρα απλανή, φωταγωγούντα τά πέρατα, καθηγητά Ιωάννη Πατήρ ημών.
Ο Οίκος
Οίκον Θεού ως αληθώς, σαυτόν ειργάσω Πάτερ, ταίς θείαις αρεταίς σου, σαφώς κατακοσμήσας, ώσπερ χρυσίον τηλαυγές, πίστιν ελπίδα καί αγάπην αληθή, θείους θεσμούς εκθέμενος, εγκρατεία ασκήσας ως άσαρκος, φρόνησιν, ανδρείαν, σωφροσύνην κτησάμενος ταπείνωσιν, δι' ής ανυψώθης, διό καί εφωτίσθης ευχαίς αεννάοις, καί τού ουρανού κατέλαβες τάς σκηνώσεις, καθηγητά Ιωάννη Πατήρ ημών.
Κάθισμα Τού Τριωδίου
Ήχος πλ. α' Τό ξένον τής Παρθένου
Τόν άχραντον Σταυρόν, σου Σωτήρ ημών ως όπλον σωτηρίας κατέχοντες, εν αυτώ σοι βοώμεν, Σώσον ημάς, ο παθών εκουσίως υπέρ ημών, ο πάντων Θεός ως πολυέλεος.
Δόξα... Κάθισμα τού Οσίου
Ήχος δ' Ο υψωθείς εν τώ Σταυρώ
Ταίς αρεταίς πρός ουρανόν αναλάμψας, καταπηξάμενος σαφώς επανήλθες, πρός θεωρίας άπλετον βυθόν ευσεβώς, πάσας στηλιτεύσας μέν, τών Δαιμόνων ενέδρας, σκέπεις εκ τής λώβης δέ, τούς ανθρώπους τής τούτων, ώ Ιωάννη, κλίμαξ αρετών, καί νύν πρεσβεύεις σωθήναι τούς δούλους σου.
Καί νύν... Θεοτοκίον Όμοιον
Ο επί θρόνου χερουβίμ καθεζόμενος, καί εν τοίς κόλποις τού πατρός αυλιζόμενος, ως επί θρόνου κάθηται αγίου αυτού, Δέσποινα εν κόλποις σου σαρκικώς ο Θεός γάρ, ούτω βασιλεύσας τε, επί πάντα τά έθνη, καί συνετώς νύν ψάλλομεν αυτώ, όν εκδυσώπει σωθήναι τούς
δούλους σου.
Ωδή δ'
Ο Ειρμός
Σύ μου ισχύς, Κύριε, σύ μου καί δύναμις, σύ Θεός μου, σύ μου αγαλλίαμα, ο Πατρικούς κόλπους μή λιπών, καί τήν ημετέραν, πτωχείαν επισκεψάμενος, διό σύν τώ Προφήτη, Αββακούμ σοι κραυγάζω. Τή δυνάμει σου δόξα Φιλάνθρωπε.
Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.
Σύ δυσμενή, όντα με λίαν ηγάπησας, σύ κενώσει, ξένη καταβέβηκας, επί τής γής, εύσπλαγχνε Σωτήρ, τής εσχατιάς μου, τήν ύβριν μή ανηνάμενος, καί μείνας εν τώ ύψει, τής αφράστου σου δόξης, τόν πρίν ητιμωμένον εδόξασας.
Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.
Τίς καθορών, Δέσποτα νύν ουκ εξίσταται, διά πάθους, θάνατον λυόμενον, διά Σταυρού, φεύγουσαν φθοράν, καί διά θανάτου, τόν άδην πλούτου κενούμενον, τής θείας δυναστείας, σού τού Εσταυρωμένου, τό εξαίσιον έργον φιλάνθρωπε.
Θεοτοκίον
Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.
Σύ τών πιστών, καύχημα πέλεις Ανύμφευτε, σύ προστάτις, σύ καί καταφύγιον, Χριστιανών, τείχος καί λιμήν, πρός γάρ τόν Υιόν σου, εντεύξεις φέρεις Πανάμωμε, καί σώζεις εκ κινδύνων, τούς εν πίστει καί πόθω, Θεοτόκον αγνήν σε γινώσκοντας.
Ωδή δ'
Εισακήκοα Κύριε
Λησταί μου εσύλησαν, τήν εργασίαν τήν ένθεον, καί κατέλιπόν με, ταίς πληγαίς τιμωρούμενον.
Εξέδυσαν Σώτέρ με, τών εντολών σου, οι άστατοι λογισμοί μου, όθεν μεμαστίγωμαι πταίσμασι.
Λευϊτης τοίς μώλωψι τραυματισθέντα ως είδέ με παρήλθε Σωτήρ μου, αλλά σύ με διάσωσον.
Θεοτοκίον
Κυρίως δοξάζομεν σέ Θεοτόκε ανύμφευτε, καί τώ σώ λιμένι, οι πιστοί καταφεύγομεν.
Άλλος. Εισακήκοα Κύριε
Ως λειμών ευωδέστατος, καί τών αρετών Παράδεισος έμψυχος, τήν εγκράτειαν εξήνθησας, δι ής πάντας έθρεψας τούς τιμώντάς σε.
Νομοθέτην ασκήσεως, καί τών μοναστών κανόνα πραότατον, ως Μωσήν σε καί Δαυϊδ αληθώς, κεκτημένοι Πάτερ μακαρίζομεν.
Φυτευθείς εν τοίς ύδασι, τοίς τής εγκρατείας, ώφθης μακάριε, κλήμα Πάτερ ευθαλέστατον ευσεβείας βότρυας προβαλλόμενον.
Θεοτοκίον
Υπό χρόνον γενόμενον, τόν εκ τού Πατρός αχρόνως εκλάψαντα Θεομήτορ ημίν τέτοκας, όν δυσώπει σώσαι τούς υμνούντάς σε.
Ωδή ε'
Ο Ειρμός
Ίνα τί με απώσω, από τού προσώπου σου, τό φώς τό άδυτον, καί εκάλυψέ με, τό αλλότριον σκότος τόν δείλαιον, αλλ' επίστρεψόν με, καί, πρός τό φώς τών εντολών σου, τάς οδούς μου κατεύθυνον δέομαι.
Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.
Περιθέσθαι ηνέσχου, χλαίναν πρό τού πάθους σου, Σώτερ παιζόμενος, τήν τού πρωτοπλάστου, περιστέλλων ασχήμονα γύμνωσιν, καί γυμνός παγήναι, εν τώ Σταυρώ απαμφιάζων, τόν χιτώνα Χριστέ τής νεκρώσεως.
Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.
Εκ χοός τού θανάτου, σύ τήν πεπτωκυίάν μου ανωκοδόμησας, αναστάς ουσίαν, καί αγήρω Χριστέ κατεσκεύασας, αναδείξας πάλιν, βασιλικήν ώσπερ εικόνα, αφθαρσίας φωτί απαστράπτουσαν.
Θεοτοκίον
Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.
Μητρικήν παρρησίαν, τήν πρός τόν Υιόν σου κεκτημένη Πάναγνε, συγγενούς προνοίας, τής ημών μή παρίδης δεόμεθα, ότι σέ καί μόνην, Χριστιανοί πρός τόν Δεσπότην, ιλασμόν ευμενή προβαλλόμεθα.
Ωδή ε'
Εκ νυκτός ορθρίζοντες
Ιησού επίσκεψαι, τούς μώλωπας ψυχής τής εμής, καθάπερ πάλαι, τόν εν χερσί πεσόντα ληστών, καί ιάτρευσόν μου, Χριστέ, τό άλγος δέομαι.
Αλγεινώς ταίς μάστιξιν, ησθένησε ψυχή μου Χριστέ ταίς τών πταισμάτων, καί ένθεν γυμνός περίκειμαι, αρετών ενθέων, καθικετεύω, Σώσόν με.
Ιερεύς ως είδέ με, καί Λευϊτης ουκ ίσχυσε σαφώς, παρήλθον γάρ με, αλλ' αυτός ως εύσπλαγχνος, νύν τήν σωτηρίαν, παρέσχες καί διέσωσας.
Θεοτοκίον
Μή παρίδης Δέσποτα, τόν δείλαιον εμέ δυσωπώ τόν μαστιχθέντα τόν νούν αλγεινώς υπό ληστών, αλλ' οικτείρησον πρεσβείαις Σωτήρ τής κυησάσης σε.
Άλλος. Ίνα τί με απώσω
Σβέσας πάντα τά πάθη δρόσω τών αγώνων σου, Πάτερ μακάριε, δαψιλώς ανήψας, τώ πυρί τής αγάπης καί πίστεως, εγκρατείας λύχνον, καί φωτισμός τής απαθείας, καί ημέρας υιός εχρημάτισας.
Τόν τής πίστεως βότρυν, θεία γεωργία σου, Πάτερ εξέθρεψας, καί ληνοίς απέθου, καί εξέθλιψας πόνοις ασκήσεως, καί κρατήρα πλήσας, πνευματικόν τής εγκρατείας, κατευφραίνεις καρδίας τής ποίμνης σου.
Υπομείνας γενναίως, προσβολάς καί στίγματα, τών εναντίων εχθρών, ανεδείχθης στύλος, καρτερίας στηρίζων τήν ποίμνην σου, βακτηρία θεία, επί νομάς τής εγκρατείας, καί εφ ύδωρ εκτρέφων Μακάριε.
Θεοτοκίον
Ρήσεσι σών χειλέων, Πάναγνε επόμενοι, σέ μακαρίζομεν, μετά σού γάρ όντως, μεγαλεία ποιήσας ο Κύριος, εμεγάλυνέ σε, καί αληθή Θεού Μητέρα, γεννηθείς εκ γαστρός σου ανέδειξεν.
Ωδή ς'
Ο Ειρμός
Ιλάσθητί μοι Σωτήρ, πολλαί γάρ αι ανομίαι μου, καί εκ βυθού τών κακών, ανάγαγε δέομαι, πρός σέ γάρ εβόησα, καί επάκουσόν μου, ο Θεός τής σωτηρίας μου.
Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.
Διά ξύλου κραταιώς, καθείλέ με ο αρχέκακος, αυτός δέ αναρτηθείς Χριστέ κραταιότερον, Σταυρώ καταβέβληκας, δειγματίσας τούτον, τόν πεσόντα δέ ανέστησας.
Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.
Σύ ώκτειρας τήν Σιών, εξανατείλας τού μνήματος, καινήν αντί παλαιάς, τελέσας ως εύσπλαγχνος, τώ θείω σου αίματι, καί νύν βασιλεύεις, εν αυτή εις τούς αιώνας Χριστέ.
Θεοτοκίον
Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.
Ρυσθείημεν τών δεινών, πταισμάτων ταίς ικεσίαις σου, Θεογεννήτορ αγνή, καί τύχοιμεν Πάναγνε, τής θείας ελλάμψεως, τού εκ σού αφράστως, σαρκωθέντος Υιού τού Θεού.
Ωδή ς'
Εκύκλωσέ με άβυσσος
Τοίς πάθεσιν ηνάλωσα, τόν βίον τόν ένθεον Δέσποτα, καί όλως τοίς πταίσμασι, δεινώς μαστιζόμενος, κατέφυγόν σοι, Οικτείρησόν με δέομαι.
Αφήρπασαν τόν πλούτόν μου, καί ώσπερ νεκρόν με κατέλιπον, λησταί τοίς παθήμασι, τόν νούν μου μαστίξαντες, αλλ' οικτειρήσας, διάσωσόν με Κύριε.
Ως είδεν ο Λευϊτης μου, μαστίγων τό άλγος, τούς μώλωπας μή φέρων παρήλθέ με, αυτός δέ Φιλάνθρωπε, κατέχεάς μοι, το πλούσιόν σου έλεος.
Θεοτοκίον
Βάτον σε ακατάφλεκτον, καί όρος καί κλίμακα έμψυχον, καί πύλην ουράνιον, αξίως δοξάζομεν, Μαρία ένδοξε, Ορθοδόξων καύχημα.
Άλλος. Ιλάσθητί μοι Σωτήρ
Εδέξω εν τή ψυχή, τόν θείον πλούτον τού Πνεύματος, τήν άμεμπτον προσευχήν, αγνείαν σεμνότητα, αγρυπνίαν σύντονον, εγκρατείας πόνους, δι ών οίκος εγνωρίσθης Θεού.
Ύλης τής κάτω Σοφέ παρέδραμες τήν ευτέλειαν, αϋλω δέ προσευχή τόν νούν ανεπτέρωσας, καί τής άνω λήξεως, ώφθης κληρονόμος, διά βίου τελειότητα.
Ιδρώσιν ασκητικοίς, τούς άνθρακας τών βελών τού εχθρού, κατέσβεσας αληθώς, καί τό πύρ τής πίστεως, εκλάμψας κατέφλεξας, τά τής απιστίας, τών αιρέσεων φρυάγματα.
Κοντάκιον Ήχος Πλ. δ'
Ως απαρχάς τής φύσεως
Εξαναστάς τού μνήματος, τούς τεθνεώτας ήγειρας, καί τόν Αδάμ ανέστησας, καί η Εύα χορεύει εν τή σή Αναστάσει, καί κόσμου τά πέρατα πανηγυρίζουσι, τή εκ νεκρών Εγέρσει σου Πολυέλεε.
Ο Οίκος
Τά τού, Άδου σκυλεύσας βασίλεια, καί νεκρούς αναστήσας Μακρόθυμε, Γυναιξί Μυροφόροις συνήντησας, αντί λύπης, χαράν κομισάμενος, καί Αποστόλοις σου εμήνυσας τά τής νίκης σύμβολα. Σωτήρ μου ζωοδότα, καί τήν κτίσιν εφώτισας φιλάνθρωπε, διά τούτο καί κόσμος συγχαίρει, τή εκ νεκρών Εγέρσει σου πολυέλεε.
Σ υ ν α ξ ά ρ ι ο ν
Τή Κθ' τού αυτού μηνός, Μνήμη τών Αγίων Μαρτύρων Μάρκου Επισκόπου Αρεθουσίων, Κυρίλλου Διακόνου, καί ετέρων πολλών.
Στίχοι
• • Επαγρυπνήσας πρώτα πολλαίς αικίαις,
• • Ύπνωσε Μάρκος, θείον ειρήνης ύπνον,
• • Γαστήρ Κυρίλλου Λευϊτου διά ξίφους,
• • Ωσεί πάχος γής, είπε Δαυϊδ, ερράγη.
• • Κείνται γύναια βρώσεως χοίροις σκάφαι,
• • Γαστρός παθούσαι ρήξιν εκχοιροφρόνων.
• • Εικάδι ηδ' ενάτη Αθληταί εις πόλον ίκον.
Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τών Αγίων Μαρτύρων Ιωνά, Βαραχησίου καί τών σύν αυτοίς εννέα Μαρτύρων.
Στίχοι
• • Έχεις Ιωνάν καί σύ, γή, πάντως μέγαν,
• • Κατ' ουδέν ενδέοντα τού θαλαττίου.
• • Διψών Βαραχήσιος Αθλητών τέλους,
• • Χανδόν ζεούσης εκπίνει πίσσης σκύφον.
• • Χριστού υπετμηθέντες άνδρες εννέα,
• • Σύνεισιν ήδη τάξεσι ταίς εννέα.
Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού Οσίου Πατρός ημών καί Ομολογητού Ευσταθίου Βιθυνίας.
Στίχοι
• • Τόν πηλόν εκδύς, Ευστάθιε παμμάκαρ.
• • Χριστώ παρέστης τώ δι' ημάς πηλίνω.
Συναξάριον
Τή αυτή ημέρα, Κυριακή τετάρτη τών Νηστειών, μνήμην ποιούμεν τού Οσίου Πατρός ημών Ιωάννου, τού Συγγραφέως τής Κλίμακος.
Στίχοι
• • Ο σάρκα καί ζών νεκρός ών Ιωάννης,
• • Αιωνίως ζή, καί νεκρός φανείς άπνους.
• • Σύγγραμμα λιπών Κλίμακα τή ανόδω,
• • Δείκνυσιν αυτού πορείαν τής ανόδου.
Ταίς αυτού πρεσβείαις, ο Θεός, ελέησον, καί σώσον ημάς. Αμήν.
Ωδή ζ'
Ο Ειρμός
Θεού συγκατάβασιν τό πύρ ηδέσθη εν Βαβυλώνί ποτε, διά τούτο οι Παίδες εν τή καμίνω αγαλλομένω ποδί ως εν λειμώνι χορεύοντες έψαλλον. Ευλογητός ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.
Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.
Η ένδοξος κένωσις ο θείος πλούτος, τής σής πτωχείας Χριστέ καταπλήττει Αγγέλους, Σταυρώ Ορώντάς σε καθηλούμενον, διά τό σώσαι, τούς πίστει κραυγάζοντας. Ευλογητός ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.
Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.
Τή θεία καθόδω σου, φωτός επλήσθη τά καταχθόνια, καί τό σκότος ηλάθη, τό πρίν διώκον, όθεν ανέστησαν, οι απ' αιώνος δεσμώται κραυγάζοντες. Ευλογητός ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.
Τριαδικόν
Στίχ. Αγία Τριάς ο Θεός ελέησον καί σώσον ημάς.
Απάντων μέν Κύριον, ενός δέ μόνου μονογενούς Υιού, ορθοδόξως Πατέρα, θεολογούντές σε καταγγέλλομεν, καί έν ειδότες, σού εκπορευόμενον, Πνεύμα ευθές, συμφυές καί συναϊδιον.
Ωδή ζ'
Ο υπερυψούμενος
Λησταί περιέπεσαν επ' εμέ τόν δείλαιον, καί μάστιξιν έλιπον νεκρόν ώσπερ άπνουν με, διό σε ικετεύω, ο Θεός επίσκεψαί με.
Τόν νούν μου εσύλησαν λογισμοί οι άστατοι καί πλήξαντες πάθεσι, νεκρόν με έλιπον, τώ πλήθει τών πταισμάτων, αλλά Σώτερ ίασαί με.
Ως είδε Λευϊτης με, ταίς πληγαίς οδυνώμενον, μή φέρων τούς μώλωπας, διά τό ανίατον παρήλθέ με Σωτήρ μου, αλλ' αυτός ιάτρευσόν με.
Θεοτοκίον
Σύ ο εκ Παρθένου με σαρκωθείς διέσωσας, τοίς μώλωψι χέας μου, τό πλούσιον έλεος Χριστέ τών οικτιρμών σου, διά τούτό σε δοξάζω.
Άλλος. Οι εκ τής Ιουδαίας
Εν τή χλόη τής άνω, βασιλείας, τήν ποίμνην Πάτερ εξέθρεψας καί ράβδω τών δογμάτων, τούς θήρας απελάσας, τών αιρέσεων έψαλλες, ο τών Πατέρων ημών, Θεός ευλογητός εί.
Εν τή άνω εισήλθες, νυμφική ευωχία, τού Βασιλέως Χριστού, στολήν ενδεδυμένος αξίαν τού καλούντος, εν ώ καί ανεκλίθης βοών, ο τών Πατέρων ημών Θεός ευλογητός εί.
Μή βραχείς αμαρτίαις, ποταμός ανεδείχθης, τής εγκρατείας Πάτερ λογισμούς κατα κλύζων, καί ρύπον εκκαθαίρων, τών βοώντων εκ πίστεως, ο τών Πατέρων ημών, Θεός ευλογητός εί.
Θεοτοκίον
Εκ γαστρός σου προήλθε, σαρκωθείς εκ Παρθένου τών όλων Κύριος, διό σε Θεοτόκον, φρονούντες ορθοδόξως, τώ Υιώ σου κραυγάζομεν, ο τών Πατέρων ημών, Θεός ευλογητός εί.
Ωδή η'
Ο Ειρμός
Επταπλασίως κάμινον, των Χαλδαίων ο τύραννος, τοίς θεοσεβέσιν, εμμανώς εξέκαυσε, δυνάμει δέ κρείττονι, περισωθέντας τούτους ιδών, τόν δημιουργόν καί λυτρωτήν ανεβόα, οι Παίδες ευλογείτε, Ιερείς ανυμνείτε, λαός υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.
Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.
Τής Ιησού θεότητος, η υπέρθεος δύναμις, εν τοίς καθ' ημάς, θεοπρεπώς εξέλαμψε, σαρκί γάρ γευσάμενος, υπέρ παντός θανάτου Σταυρού, έλυσε τού άδου τήν ισχύν, όν απαύστως, οι Παίδες ευλογείτε, Ιερείς ανυμνείτε, λαός υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.
Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.
Ο σταυρωθείς εγήγερται, ο μεγάλαυχος πέπτωκεν, ο καταπεσών, καί συντριβείς ανώρθωται, φθορά εξωστράκισται, καί αφθαρσία ήνθησεν, υπό τής ζωής γάρ, τό θνητόν κατεπόθη, οι Παίδες ευλογείτε, Ιερείς ανυμνείτε, λαός υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.
Τριαδικόν
Στίχ. Αγία Τριάς ο Θεός ελέησον καί σώσον ημάς.
Τρισσοφαή θεότητα, ενιαίαν εκλάμπουσαν, αίγλην εκ μιάς, τρισυποστάτου φύσεως, Γεννήτορα άναρχον, ομοφυά τε Λόγον Πατρός, καί συμβασιλεύον, ομοούσιον Πνεύμα, οι Παίδες ευλογείτε, Ιερείς ανυμνείτε, λαός υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.
Ωδή η'
Σοί τώ παντουργώ
Υπό τών ληστών τών λογισμών μου Σώτερ διέφθειρα βίον μου πταισμάτων μάστιξιν, όθεν τής θείας γεγύμνωμαι εικόνος σού τού φιλανθρώπου Θεού αλλ' οίκτειρόν με.
Ήλθες επί γής, εκ τών υψίστων Σώτερ, οικτείρας τόν μάστιξι, τραυματισθέντα με, όλον πταισμάτων τοίς μώλωψιν οικτίρμον, καί εξέχεάς μοι, Χριστέ τό έλεός σου.
Σώμα καί ψυχήν, σύ ο Δεσπότης Σώτερ, αντίλυτρον δέδωκας εμού καί έσωσας, όλου πταισμάτων, εσμώ τραυματισθέντος, εν ταίς ανιάτοις, πληγαίς ως ελεήμων.
Θεοτοκίον
Σέ τήν υπέρ νούν, θεανδρικώ τώ λόγω, τεκούσαν τόν Κύριον, καί παρθενεύουσαν, τά έργα, Παρθένε ευλογούμεν, καί υπερπάντα υψούμεν, εις πάντας τούς αιώνας.
Ειρμός άλλος.
Τόν Βασιλέα τών ουρανών
Στήλην σε έμπνουν ως αληθώς καί εικόνα εγκρατείας Πάτερ κεκτημένοι πάντες σου τήν μνήμην τιμώμεν Ιωάννη.
Οίασος χαίρει τών Μοναστών, καί χορεύει, τών Οσίων δήμος καί Δικαίων, στέφος γάρ αξίως, σύν τούτοις εκομίσω.
Ωραϊσμένος ταίς αρεταίς εις νυμφώνα τής αρρήτου δόξης συνεισήλθες, ύμνον αναμέλπων, Χριστώ εις τούς αιώνας.
Θεοτοκίον
Τούς βοηθείας τής παρά σού δεομένους μή παρίδης Παρθένε υμνούντας καί υπερυψούντάς σε Κόρη εις αιώνας.
Ωδή θ'
Ο Ειρμός
Εξέστη επί τούτω ο ουρανός, καί τής γής κατεπλάγη τά πέρατα, ότι Θεός, ώφθη τοίς ανθρώποις σωματικώς, καί η γαστήρ σου γέγονεν, ευρυχωροτέρα τών ουρανών, διό σε Θεοτόκε, Αγγέλων καί ανθρώπων, ταξιαρχίαι μεγαλύνουσι.
Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.
Τή θεία καί ανάρχω φύσει απλούς, πεφυκώς συνετέθης προσλήψει σαρκός, εν σεαυτώ, ταύτην υποστήσας Λόγε Θεού, καί πεπονθώς ως άνθρωπος, έμεινας εκτός πάθους ως Θεός, διό σε εν ουσίαις, δυσίν αδιαιρέτως, καί ασυγχύτως μεγαλύνομεν.
Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.
Πατέρα κατ' ουσίαν τήν θεϊκήν, ως δέ φύσει γενόμενος άνθρωπος, έφης Θεόν, Ύψιστε τοίς δούλοις συγκατιών εξαναστάς τού μνήματος, χάριτι Πατέρα τών γηγενών, τιθείς τόν κατά φύσιν, Θεόν τε καί Δεσπότην, μεθ' ού σε πάντες μεγαλύνομεν.
Θεοτοκίον
Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.
Ωράθης ώ Παρθένε Μήτηρ Θεού, υπέρ φύσιν τεκούσα εν σώματι, τόν αγαθόν, Λόγον εκ καρδίας τής εαυτού, όν ο Πατήρ ηρεύξατο, πάντων πρό αιώνων ώς Αγαθός, όν νύν καί τών σωμάτων, επέκεινα νοούμεν, ει καί τό σώμα περιβέβληται.
Ωδή θ'
Ησαϊα χόρευε
Εντολάς σου Δέσποτα μή φυλάξας, γνώμη εμαυτού, τοίς πάθεσιν υπελθών, τοίς τών ηδονών, γεγύμνωμαι χάριτος, καί ταίς πληγαίς έρριμμαι γυμνός, όθεν αιτούμαί σε, τόν Σωτήρα διασώσαί με.
Ου Λευϊτης ίσχυσεν, αποσμήξαι, μώλωπας εμούς, αλλ' ήλθες ο αγαθός, πρός με συμπαθώς καί έχεας έλεος σών οικτιρμών, Σώτερ επ εμέ ώσπερ πανάριστος, ιατρός με ιασάμενος.
Ως υπάρχων εύσπλαγχνος, κατοικτείρας έσωσας Χριστέ τόν μάστιξιν αλγεινώς, υπό τών ληστών, Σωτήρ μαστιχθέντα με καί τήν ψυχήν σώμά τε σαυτού ώσπερ δηνάρια δύο δέδωκας αντίλυτρον.
Θεοτοκίον
Υπέρ νούν ο τόκος σου, Θεομήτορ, άνευ γάρ ανδρός, η σύλληψις εν σοί καί παρθενικώς, η κύησις γέγονεν, καί γάρ Θεός, εστιν ο τεχθείς, Όν μεγαλύνοντες, σέ Παρθένε μακαρίζομεν.
Άλλος. Τήν Αγνήν ενδόξως
Ιατήρ νοσούντων εν πταίσμασι θεόθεν Μακάριε, ελατήρ δέ εδείχθης καί διώκτης τών πονηρών πνευμάτων, διό σε μακαρίζομεν.
Τήν γήν ως φθοράς οικητήριον, κατέλιπες Πάτερ, καί εις γήν κατεσκήνωσας, τών πραέων, καί σύν αυτοίς αγάλλη, τής θείας απολαύων τρυφής.
Σήμερον ημέρα εόρτιος, πάντα συγκαλεί γάρ τών μοναζόντων τά ποίμνια, εις χορείαν πνευματικην, τράπεζαν, καί βρώσιν ακηράτου ζωής.
Θεοτοκίον
Ο εν σοί σκηνωσας Πανάμωμε, τόν πρίν τούς γενάρχας κακοτρόπως πτερνίσαντα, βροτοκτόνον καταβαλών, ετέχθη, καί πάντας ημάς έσωσε.
Καταβασίες
Ωδή α' Ήχος δ'
Ανοίξω τό στόμα μου, καί πληρωθήσεται Πνεύματος, καί λόγον ερεύξομαι, τή Βασιλίδι Μητρί, καί οφθήσομαι, φαιδρώς πανηγυρίζων, καί άσω γηθόμενος, ταύτης τά θαύματα.
Ωδή γ'
Τούς σούς υμνολόγους Θεοτόκε, ως ζώσα καί άφθονος πηγή, θίασον συγκροτήσαντας, πνευματικόν στερέωσον, καί εν τή θεία δόξη σου, στεφάνων δόξης αξίωσον.
Ωδή δ'
Τήν ανεξιχνίαστον θείαν βουλήν, τής εκ τής Παρθένου σαρκώσεως, σού τού Υψίστου, ο Προφήτης, Αββακούμ, κατανοών εκραύγαζε. Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε.
Ωδή ε'
Εξέστη τά σύμπαντα, επί τή θεία δόξη σου, σύ γάρ απειρόγαμε Παρθένε, έσχες εν μήτρα, τόν επί πάντων Θεόν, καί τέτοκας άχρονον Υιόν, πάσι τοίς υμνούσί σε, σωτηρίαν βραβεύοντα.
Ωδή ς'
Τήν θείαν ταύτην καί πάντιμον, τελούντες εορτήν οι θεόφρονες, τής Θεομήτορος, δεύτε τάς χείρας κροτήσωμεν, τόν εξ αυτής τεχθέντα Θεόν δoξάζοντες.
Ωδή ζ'
Ουκ ελάτρευσαν τή κτίσει οι θεόφρονες, παρά τόν Κτίσαντα, αλλά πυρός απειλήν; ανδρείως πατήσαντες, χαίροντες έψαλλον. Υπερύμνητε, ο τών Πατέρων Κύριος, καί Θεός ευλογητός εί.
Ωδή η' αινούμεν
Παίδας ευαγείς εν τή καμίνω, ο τόκος τής Θεοτόκου διεσώσατο, τότε μέν τυπούμενος, νύν δέ ενεργούμενος, τήν οικουμένην άπασαν, αγείρει ψάλλουσαν. Τόν Κύριον υμνείτε τά έργα, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.
Ο Ιερεύς: Τήν Θεοτόκον καί Μητέρα τού Φωτός, εν ύμνοις τιμώντες μεγαλύνωμεν.
Ήχος δ΄
Μεγαλύνει η ψυχή μου τόν Κύριον, καί ηγαλλίασε τό πνεύμά μου επί τώ Θεώ τώ σωτήρί μου.
• Τήν Τιμιωτέραν τών Χερουβείμ, καί ενδοξοτέραν ασυγκρίτως τών Σεραφείμ, τήν αδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκούσαν, τήν όντως Θεοτόκον, σέ μεγαλύνομεν.
Ότι επέβλεψεν επί τήν ταπείνωσιν τής δούλης αυτού, ιδού γάρ από τού νύν μακαριούσί με πάσαι γενεαί,
• Τήν Τιμιωτέραν τών Χερουβείμ...
Ότι εποίησέ μοι μεγαλεία ο Δυνατός, καί άγιον τό όνομα αυτού, καί τό έλεος αυτού εις γενεάν, καί γενεάν τοίς φοβουμένοις αυτόν.
• Τήν Τιμιωτέραν τών Χερουβείμ...
Εποίησε κράτος εν βραχίονι αυτού, διεσκόρπισεν υπερηφάνους διανοία καρδίας αυτών.
• Τήν Τιμιωτέραν τών Χερουβείμ...
Καθείλε δυνάστας από θρόνων, καί ύψωσε ταπεινούς, πεινώντας ενέπλησεν αγαθών, καί πλουτούντας εξαπέστειλε κενούς.
• Τήν Τιμιωτέραν τών Χερουβείμ...
Αντελάβετο Ισραήλ παιδός αυτού, μνησθήναι ελέους, καθώς ελάλησε πρός τούς πατέρας ημών, τώ Αβραάμ, καί τώ σπέρματι αυτού έως αιώνος.
Ωδή θ' Ήχος δ'
Άπας γηγενής, σκιρτάτω τώ πνεύματι λαμπαδουχούμενος, πανηγυριζέτω δέ, αύλων Nόων φύσις γεραίρουσα, τήν ιερά θαυμάσια τής Θεομήτορος, καί βοάτω. Χαίροις παμμακάριστε, Θεοτόκε Αγνή αειπάρθενε.
Άγιος Κύριος ο Θεός ημών,
Άγιος Κύριος ο Θεός ημών.
Υψούτε Κύριον τόν Θεόν ημών, καί προσκυνείτε τώ υποποδίω τών ποδών αυτού.
Ότι Άγιός εστιν.
ΕΞΑΠΟΣΤΕΙΛΑΡΙΟΝ Η'
Δύο Αγγέλους βλέψασα, ένδοθεν τού μνημείου, Μαρία εξεπλήττετο, καί Χριστόν αγνοούσα, ώς Κηπουρόν επηρώτα, Κύριε πού τό σώμα, τού Ιησού μου τέθεικας; κλήσει δέ τούτον γνούσα είναι αυτόν , τόν Σωτήρα ήκουσε, Μή μου άπτου, πρός τόν Πατέρα άπειμι, ειπέ τοίς αδελφοίς μου.
Καί τού Οσίου
Γυναίκες ακουτίσθητε
Τού κόσμου τήν ευπάθειαν, ώς μοχθηράν εξέκλινας, καί ατροφία τήν σάρκα, μαράνας ανεκαίνισας, ψυχής τόν τόνον Όσιε, καί δόξαν κατεπλούτησας, ουράνιον αοίδιμε, διό μή παύση πρεσβεύων υπέρ ημών Ιωάννη.
Θεοτοκίον Όμοιον
Κυρίως Θεοτόκον σε, ομολογούμεν Δέσποινα, οι διά σού σεσωσμένοι, καί γάρ Θεόν εκύησας, απορρήτως τόν λύσαντα, διά Σταυρού τόν θάνατον, πρός εαυτόν δ' ελκύσαντα, Οσίων δήμους, μεθ' ών σε, ανευφημούμεν Παρθένε.
Αίνοι Ήχος πλ. δ'
1. τού ποιήσαι εν αυτοίς κρίμα έγγραπτον. Δόξα αύτη έσται πάσι τοίς οσίοις αυτού.
-- Κύριε, ει καί κριτηρίω παρέστης, υπό Πιλάτου κρινόμενος, αλλ' ουκ απελείφθης τού θρόνου, τώ Πατρί συγκαθεζόμενος, καί αναστάς εκ νεκρών, τόν κόσμον ηλευθέρωσας, εκ τής δουλείας τού αλλοτρίου, ως οικτίρμων καί Φιλάνθρωπος.
2. Αινείτε τόν Θεόν εν τοίς Αγίοις αυτού, αινείτε αυτόν εν στερεώματι τής δυνάμεως αυτού.
-- Κύριε, ει καί ως νεκρόν εν μνημείω, Ιουδαίοι σε κατέθεντο, αλλ' ως Βασιλέα υπνούντα, στρατιώταί σε εφύλαττον, καί ως ζωής θησαυρόν, σφραγίδι εσφραγίσαντο, αλλά ανέστης καί παρέσχες, αφθαρσίαν ταίς ψυχαίς ημών.
3. Αινείτε αυτόν επί ταίς δυναστείαις αυτού, αινείτε αυτόν κατά τό πλήθος τής μεγαλωσύνης αυτού.
-- Κύριε, όπλον κατά τού διαβόλου, τόν Σταυρόν σου ημίν δέδωκας, φρίττει γάρ καί τρέμει, μή φέρων καθοράν αυτού τήν δύναμιν, ότι νεκρούς ανιστά καί θάνατον κατήργησε, διά τούτο προσκυνούμεν, τήν Ταφήν σου καί τήν Έγερσιν.
4. Αινείτε αυτόν εν ήχω, σάλπιγγος, αινείτε αυτόν εν ψαλτηρίω καί κιθάρα.
-- Ο Άγγελός σου Κύριε, ο τήν Ανάστασιν κηρύξας, τούς μέν φύλακας εφόβησε, τά δέ Γύναια εφώνησε λέγων. Τί ζητείτε τόν ζώντα μετά τών νεκρών, ανέστη Θεός ών, καί τή οικουμένη ζωήν εδωρήσατο.
5. Αινείτε αυτόν εν τυμπάνω καί χορώ, αινείτε αυτόν εν χορδαίς καί οργάνω,
-- Έπαθες διά σταυρού, ο απαθής τή θεότητι, ταφήν κατεδέξω τριήμερον, ίνα ημάς ελευθερώσης τής δουλείας τού εχθρού, καί αθανατίσας, ζωοποιήσης ημάς Χριστέ ο Θεός, διά τής Αναστάσεώς σου φιλάνθρωπε.
6. Αινείτε αυτόν εν κυμβάλοις ευήχοις, αινείτε αυτόν εν κυμβάλοις αλαλαγμού. Πάσα πνοή αινεσάτω τόν Κύριον.
-- Προσκυνώ καί δοξάζω, καί ανυμνώ Χριστέ, τήν σήν εκ τάφου Ανάστασιν, δι' ής ηλευθέρωσας ημάς, εκ τών τού Άδου αλύτων δεσμών, καί εδωρήσω τώ κόσμω ως Θεός ζωήν αιώνιον, καί τό μέγα έλεος.
7. Ανάστηθι, Κύριε, ο Θεός μου, υψωθήτω η χείρ σου, μή επιλάθη τών πενήτων σου εις τέλος.
-- Τό ζωοδόχον σου μνήμα, φρουρούντες παράνομοι, σύν τή κουστωδία εσφραγίσαντο τούτο, σύ δέ ως αθάνατος Θεός καί παντοδύναμος, ανέστης τριήμερος.
8. Εξομολογήσομαί σοι, Κύριε, εν όλη καρδία μου, διηγήσομαι πάντα τά θαυμάσιά σου.
-- Πορευθέντος σου εν πύλαις Άδου Κύριε, καί ταύτας συντρίψαντος, ο αιχμάλωτος ούτως εβόα, Τίς εστιν ούτος, ότι ου καταδικάζεται εν τοίς κατωτάτοις τής γής, αλλά καί ως σκηνήν κατέλυσε τού θανάτου τό δεσμωτήριον; εδεξάμην αυτόν ως θνητόν, καί τρέφω ως Θεόν. Παντοδύναμε Σωτήρ ελέησον ημάς.
Δόξα... Τό παρόν Ιδιόμελον
Ήχος α'
Δεύτε εργασώμεθα εν τώ μυστικώ αμπελώνι καρπούς μετανοίας, εν τούτω ποιούμενοι ουκ εν βρώμασι καί πόμασι κοπιώντες, αλλ' εν προσευχαίς καί νηστείαις τάς αρετάς κατορθούντες, τούτοις αρεσκόμενος, ο Κύριος τού έργου δηνάριον παρέχει δι ού ψυχάς λυτρούται, χρέους αμαρτίας, ο μόνος πολυέλεος.
Καί νύν... Θεοτοκίοv
Υπερευλογημένη υπάρχεις, Θεοτόκε Παρθένε, διά γάρ τού εκ σού σαρκωθέντος, ο Άδης ηχμαλώτισται, ο Αδάμ ανακέκληται, η κατάρα νενέκρωται, η Εύα ηλευθέρωται, ο θάνατος τεθανάτωται, καί ημείς εζωοποιήθημεν, διό ανυμνούντες βοώμεν, Ευλογητός Χριστός ο Θεός ημών, ο ούτως ευδοκήσας, δόξα σοι.
ΜΕΓΑΛΗ ΔΟΞΟΛΟΓΙΑ
Δόξα σοι τώ δείξαντι τό φώς, Δόξα εν υψίστοις Θεώ, καί επί γής ειρήνη, εν ανθρώποις ευδοκία.
Υμνούμέν σε, ευλογούμέν σε, προσκυνούμέν σε, δοξολογούμέν σε, ευχαριστούμέν σοι, διά τήν μεγάλην σου δόξαν.
Κύριε βασιλεύ, επουράνιε Θεέ, Πάτερ παντοκράτορ, Κύριε Υιέ μονογενές, Ιησού Χριστέ, καί Άγιον Πνεύμα,
Κύριε ο Θεός, ο αμνός τού Θεού, ο Υιός τού Πατρός, ο αίρων τήν αμαρτίαν τού κόσμου, ελέησον ημάς, ο αίρων τάς αμαρτίας τού κόσμου.
Πρόσδεξαι τήν δέησιν ημών, ο καθήμενος εν δεξιά τού Πατρός, καί ελέησον ημάς.
Ότι σύ εί μόνος Άγιος, σύ εί μόνος Κύριος, Ιησούς Χριστός, εις δόξαν Θεού Πατρός. Αμήν.
Καθ' εκάστην ημέραν ευλογήσω σε, καί αινέσω τό όνομά σου εις τόν αιώνα, καί εις τόν αιώνα τού αιώνος.
Καταξίωσον, Κύριε, εν τή ημέρα ταύτη, αναμαρτήτους φυλαχθήναι ημάς.
Ευλογητός εί, Κύριε, ο Θεός τών Πατέρων ημών, καί αινετόν καί δεδοξασμένον τό όνομά σου εις τούς αιώνας. Αμήν.
Γένοιτο, Κύριε, τό έλεός σου εφ' ημάς, καθάπερ ηλπίσαμεν επί σέ.
Ευλογητός εί, Κύριε. δίδαξόν με τά δικαιώματά σου (γ').
Κύριε, καταφυγή εγενήθης ημίν, εν γενεά καί γενεά,
Εγώ είπα. Κύριε, ελέησόν με, ίασαι τήν ψυχήν μου, ότι ήμαρτόν σοι.
Κύριε, πρός σέ κατέφυγον, δίδαξόν με τού ποιείν τό θέλημά σου, ότι σύ εί ο Θεός μου.
Ότι παρά σοί πηγή ζωής, εν τώ φωτί σου οψόμεθα φώς.
Παράτεινον τό έλεός σου τοίς γινώσκουσί σε.
Άγιος ο Θεός, Άγιος Ισχυρός, Άγιος Αθάνατος, ελέησον ημάς (εκ γ').
Δόξα... Καί νύν... Άγιος Αθάνατος, ελέησον ημάς.
Άγιος ο Θεός, Άγιος Ισχυρός, Άγιος Αθάνατος, ελέησον ημάς.
Σήμερον σωτηρία τώ κόσμω γέγονεν. Άσωμεν τώ αναστάντι εκ τάφου καί αρχηγώ τής ζωής ημών, καθελών γάρ τώ θανάτω τόν θάνατον, τό νίκος έδωκεν ημίν, καί τό μέγα έλεος.
Είς την λειτουργίαν
Είσοδικόν
Δεύτε προσκυνήσωμεν και προσπέσωμεν Χριστώ. Σώσον ημάς, Υιέ Θεού, ο αναστάς εκ νεκρών, ψάλλοντάς σοι Αλληλούϊα
Απολυτίκιον Ήχος πλ. δ'
Εξ ύψους κατήλθες ο εύσπλαγχνος, ταφήν καταδέξω τριήμερον, ίνα ημάς ελευθερώσης τών παθών, Η ζωή καί η Ανάστασις ημών, Κύριε δόξα σοι.
Καί τού Οσίου
Ήχος πλ. δ'
Ταίς τών δακρύων σου ροαίς, τής ερήμου τό άγονον εγεώργησας, καί τοίς εκ βάθους στεναγμοίς, εις εκατόν τούς πόνους εκαρποφόρησας, καί γέγονας φωστήρ, τή Οικουμένη λάμπων τοίς θαύμασιν Ιωάννη Πατήρ ημών όσιε, πρέσβευε Χριστώ τώ Θεώ, σωθήναι τάς ψυχάς ημών.
κοντακιον
Ήχος πλ. δ' Αυτόμελον
Τή υπερμάχω στρατηγώ τά νικητήρια, ως λυτρωθείσα τών δεινών, ευχαριστήρια, αναγράφω σοι η Πόλις σου, Θεοτόκε, αλλ' ώς έχουσα τό κράτος απροσμάχητον, εκ παντοίων με κινδύνων ελευθέρωσον ίνα κράζω σοι, Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε.
Ο Αποστολος
Προκείμενον Ήχος βαρύς
Κύριος ισχύν τώ λαώ αυτού δώσει.
Στίχ. Ενέγκατε τώ Κυρίω υιοί Θεού.
Πρός Εβραίους Επιστολής Παύλου, τό Ανάγνωσμα
(Κεφ ς', 13-20)
Αδελφοί, τώ Αβραάμ επαγγειλάμενος ο Θεός επεί κατ ουδενός είχε μείζονος ομόσαι, ώμοσε καθ' εαυτού, λέγων. Η μήν ευλογών ευλογήσω σε καί πληθύνων πληθυνώ σε. Καί ούτω μακροθυμήσας, επέτυχε τής επαγγελίας. Άνθρωποι μέν γάρ κατά τού μείζονος ομνύουσι, καί πάσης αυτοίς αντιλογίας πέρας, εις βεβαίωσιν, ο όρκος. Εν ώ περισσότερον βουλόμενος ο Θεός επιδείξαι τοίς κληρονόμοις τής επαγγελίας, τό αμετάθετον τής βουλής αυτού εμεσίτευσεν όρκω, ίνα διά δύο πραγμάτων αμεταθέτων, εν οίς αδύνατον ψεύσασθαι Θεόν, ισχυράν παράκλησιν έχωμεν οι καταφυγόντες, κρατήσαι τής προκειμένης ελπίδος. Ήν ως άγκυραν έχομεν τής ψυχής, ασφαλή τε καί βεβαίαν καί εισερχομένην εις τό εσώτερον τού καταπετάσματος, όπου πρόδρομος υπέρ ημών εισήλθεν Ιησούς, κατά τήν τάξιν Μελχισεδέκ, Αρχιερεύς γενόμενος εις τόν αιώνα.
Αλληλούϊα Ήχος βαρύς
Αγαθόν τό εξομολογείσθαι τώ Κυρίω.
Ευαγγέλιον
«Τω καιρώ εκείνω άνθρωπός τις προσήλθε τω Ιησού γονυπετών αυτώ και λέγων διδάσκαλε, ήνεγκα τον υιόν μου προς σε, έχοντα πνεύμα άλαλον. Και όπου αν αυτόν καταλάβη, φήσσει αυτόν, και αφρίζει και τρίζει τους οδόντας αυτού, και ξηραίνεται• Kαι είπον τοις μαθηταίς σου ίνα αυτό εκβάλωσι, και ουκ ίσχυσαν. ο δε αποκριθείς αυτώ λέγει ώ γενεά άπιστος, έως πότε προς υμάς έσομαι; έως πότε ανέξομαι υμών; φέρετε αυτόν προς με. Και ήνεγκαν αυτόν προς αυτόν. Και ιδών αυτόν ευθέως το πνεύμα εσπάραξεν αυτόν, και πεσών επί της γης εκυλίετο αφρίζων. Και επηρώτησε τον πατέρα αυτού• πόσος χρόνος εστίν ως τούτο γέγονεν αυτώ; ο δε είπε• παιδιόθεν. Και πολλάκις αυτόν εις το πυρ έβαλε και εις ύδατα, ίνα απολέση αυτόν αλλ ει τι δύνασαι, βοήθησαν ημίν σπλαγχνισθείς εφ' ημάς. ο δε Ιησούς είπεν αυτώ το εί δύνασαι πιστεύσαι, πάντα δυνατά τω πιστεύοντι. Και ευθέως κράξας ο πατήρ του παιδιού μετά δακρύων έλεγε- πιστεύω, κύριε βοήθει μου τη απιστία. Ιδών δε ο Ιησούς ότι επισυντρέχει όχλος επετίμησε τω πνεύματι τω ακαθάρτω λέγων αυτώ• το πνεύμα το άλαλον και κωφόν, εγώ σοι επιτάσσω, έξελθε εξ' αυτού και μηκέτι εισέλθης εις αυτόν. Και κράξαν και πολλά σπαράξαν αυτόν εξήλθε, και εγένετο ωσεί νεκρός, ώστε πολλούς λέγειν ότι απέθανεν. ο δε Ιησούς κρατήσας αυτόν της χειρός ήγειρεν αυτόν και ανέστη. Και εισελθόντα αυτόν εις οίκον οι μαθηταί επηρώτων αυτόν κατ' ιδίαν, ότι ημείς ουκ ηδυνήθημεν εκβαλείν αυτό. Και είπεν αυτοίς• τούτο το γένος εν ουδενί δύναται εξελθείν ει μη εν προσευχή και νηστεία. Και εκείθεν εξελθόντες παρεπορεύοντο δια της Γαλιλαίας και ουκ ήθελεν ίνα τις γνώναι. εδίδασκε γαρ τους μαθητάς αυτού ότι ο υιός του ανθρώπου παραδίδοται εις χείρας ανθρώπων, και αποκτενούσιν αυτόν, και αποκτανθείς τη τρίτη ήμερα αναστήσεται».
Εις το Εξαιρέτως
Επί σοί, χαίρει, Κεχαριτωμένη, πασά ή κτίσις, Αγγέλων το σύστημα και ανθρώπων τό γένος, ήγιασμένε ναέ, και παράδεισε λογικέ, παρθενικόν καύχημα έξ ής Θεός έσαρκώθη και παιδίον γέγονεν, ο προ αιώνων υπάρχων Θεός ημών Τήν γαρ σήν μήτραν θρόνον έποίησε, και τήν σήν γαστέρα πλατυ-τέραν ουρανών άπειργάσατο. Έπί σοί χαίρει, Κεχαριτωμένη, πασά ή κτίσις• δόξα σοι.
Κοινωνικόν << Αινείτε>>.
+ ΚΥΡΙΑΚΗ Δ’ ΤΩΝ ΝΗΣΤΕΙΩΝ
ΕΞΑΨΑΛΜΟΣ...
Θεός Κύριος, καί επέφανεν ημίν, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.
Στίχ, α'. Εξομολογείσθε τώ Κυρίω, καί επικαλείσθε τό όνομα τό άγιον αυτού.
Θεός Κύριος, καί επέφανεν ημίν...
Στίχ, β'. Πάντα τά έθνη εκύκλωσάν με, καί τώ ονόματι Κυρίου ήμυνάμην αυτούς,
Θεός Κύριος, καί επέφανεν ημίν...
Στίχ, γ'. Παρά Κυρίου εγένετο αύτη, καί εστι θαυμαστή εν οφθαλμοίς ημών.
Θεός Κύριος, καί επέφανεν ημίν...
Απολυτίκιον Ήχος πλ. δ'
Εξ ύψους κατήλθες ο εύσπλαγχνος, ταφήν καταδέξω τριήμερον, ίνα ημάς ελευθερώσης τών παθών, Η ζωή καί η Ανάστασις ημών, Κύριε δόξα σοι.
Καί τού Οσίου
Δόξα…Ήχος πλ. δ'
Ταίς τών δακρύων σου ροαίς, τής ερήμου τό άγονον εγεώργησας, καί τοίς εκ βάθους στεναγμοίς, εις εκατόν τούς πόνους εκαρποφόρησας, καί γέγονας φωστήρ, τή Οικουμένη λάμπων τοίς θαύμασιν Ιωάννη Πατήρ ημών όσιε, πρέσβευε Χριστώ τώ Θεώ, σωθήναι τάς ψυχάς ημών.
Καί νυν…Θεοτοκίον
Ο δι' ημάς γεννηθείς εκ Παρθένου, καί σταύρωσιν υπομείνας αγαθέ, ο θανάτω τόν θάνατον σκυλεύσας, καί Έγερσιν δείξας ως Θεός, μή παρίδης ούς έπλασας τή χειρί σου, δείξον τήν φιλανθρωπίαν σου ελεήμον, δέξαι τήν τεκούσάν σε Θεοτόκον πρεσβεύουσαν υπέρ ημών καί σώσον Σωτήρ ημών, λαόν απεγνωσμένον.
Καθίσματα Ήχος πλ. δ'
Ανέστης εκ νεκρών, η ζωή τών απάντων, καί Άγγελος φωτός, ταίς Γυναιξίν εβόα, Παύσασθε τών δακρύων, τοίς Αποστόλοις ευαγγελίσασθε, κράξατε ανυμνούσαι, Ότι ανέστη Χριστός ο Κύριος, ο ευδοκήσας σώσαι ως Θεός, τό γένος τών ανθρώπων.
Δόξα... Τήν σοφίαν καί Λόγον
Αναστάς εκ τού τάφου ως αληθώς, ταίς οσίαις προσέταξας Γυναιξί, κηρύξαι τήν Έγερσιν, Αποστόλοις ως γέγραπται, καί δρομαίος ο Πέτρος, επέστη τώ μνήματι, καί τό φώς εν τώ τάφω, ορών κατεπλήττετο, όθεν καί κατείδε, τά οθόνια μόνα, χωρίς τού θείου σώματος, εν αυτώ κατακείμενα, καί πιστεύσας εβόησε, Δόξα σοι Χριστέ ο Θεός, ότι σώζεις άπαντας Σωτήρ ημών, τού Πατρός γάρ υπάρχεις απαύγασμα.
Καί νύν... Θεοτοκίον, όμοιον
Τήν ουράνιον πύλην καί κιβωτόν, τό πανάγιον όρος τήν φωταυγή, νεφέλην υμνήσωμεν, τήν ουράνιον κλίμακα, τόν λογικόν Παράδεισον, τής Εύας τήν λύτρωσιν, τής οικουμένης πάσης, τό μέγα κειμήλιον, ότι σωτηρία, εν αυτή διεπράχθη τώ κόσμω καί άφεσις τών αρχαίων εγκλημάτων, διά τούτο βοώμεν αυτή. Πρέσβευε τώ σώ Υιώ καί Θεώ, τών πταισμάτων άφεσιν δωρήσασθαι, τοις ευσεβώς προσκυνούσι, τόν πανάγιον Τόκον σου.
Άνθρωποι τό μνήμά σου, Σωτήρ εσφραγίσαντο, Άγγελος τόν λίθον, εκτής θύρας απεκύλισε. Γυναίκες εθεάσαντο, εγηγερμένον εκ νεκρών, καί αύται ευηγγελίσαντο τοίς Μαθηταίς σου εν Σιών, Ότι ανέστης η ζωή τών απάντων, καί διελύθη τά δεσμά τού θανάτου. Κύριε δόξα σοι.
Δόξα...
Τά μύρα τής ταφής, αι Γυναίκες κομίσασαι, φωνής Αγγελικής, εκ τού τάφου ήκουον, Παύσασθε τών δακρύων, καί αντί λύπης χαράν κομίσασθε, κράξατε ανυμνούσαι, ότι ανέστη Χριστός ο Κύριος, ο ευδοκήσας σώσαι ως Θεός, τό γένος τών ανθρώπων.
Καί νύν... Θεοτοκίον
Επί σοί χαίρει, Κεχαριτωμένη, πάσα η κτίσις, Αγγέλων τό σύστημα, καί ανθρώπων τό γένος, ηγιασμένε ναέ, καί Παράδεισε λογικέ, παρθενικόν καύχημα, εξ ής Θεός εσαρκώθη, καί παιδίον γέγονεν, ο πρό αιώνων υπάρχων Θεός ημών, τήν γάρ σήν μήτραν, θρόνον εποίησε, καί τήν σήν γαστέρα, πλατυτέραν ουρανών απειργάσατο. Επί σοί χαίρει Κεχαριτωμένη, πάσα η κτίσις, δόξα σοι.
ΕΥΛΟΓΗΤΑΡΙΑ
Ήχος πλ. α'
-Ευλογητός εί, Κύριε, δίδαξόν με τά δικαιώματά σου.
Τών Αγγέλων ο δήμος, κατεπλάγη ορών σε, εν νεκροίς λογισθέντα, τού θανάτου δέ Σωτήρ, τήν ισχύν καθελόντα, καί σύν εαυτώ τόν Αδάμ εγείραντα, καί εξ Άδου πάντας ελευθερώσαντα.
-Ευλογητός εί, Κύριε, δίδαξόν με τά δικαιώματά σου.
Τί τά μύρα, συμπαθώς τοίς δάκρυσιν, ώ Μαθήτριαι κιρνάτε; ο αστράπτων εν τώ τάφω Άγγελος, προσεφθέγγετο ταίς Μυροφόροις, Ίδετε υμείς τόν τάφον καί ήσθητε, ο Σωτήρ γάρ εξανέστη τού μνήματος.
-Ευλογητός εί, Κύριε, δίδαξόν με τά δικαιώματά σου,
Λίαν πρωί, Μυροφόροι έδραμον, πρός τό μνήμά σου θρηνολογούσαι, αλλ' επέστη, πρός αυτάς ο Άγγελος, καί είπε, θρήνου ο καιρός πέπαυται, μή κλαίετε, τήν Ανάστασιν δέ, Αποστόλοις είπατε.
-Ευλογητός εί, Κύριε, δίδαξόν με τά δικαιώματά σου,
Μυροφόροι γυναίκες, μετά μύρων ελθούσαι, πρός τό μνήμά σου, Σώτερ ενηχούντο. Αγγέλου τρανώς, πρός αυτάς φθεγγομένου. Τί μετά νεκρών, τόν ζώντα λογίζεσθε; ώς Θεός γάρ, εξανέστη τού μνήματος.
Δόξα... Τριαδικόν
Προσκυνούμεν Πατέρα, καί τόν τούτου Υιόν τε, καί τό Άγιον Πνεύμα, τήν Αγίαν Τριάδα, εν μιά τή ουσία, σύν τοίς Σεραφείμ, κράζοντες τό, Άγιος, Άγιος, Άγιος εί, Κύριε.
Καί νύν... Θεοτοκίον
Ζωοδότην τεκούσα, ελυτρώσω Παρθένε, τόν Αδάμ αμαρτίας, χαρμονήν δέ τή Εύα, αντί λύπης παρέσχες, ρεύσαντα ζωής, ίθυνε πρός ταύτην δέ, ο εκ σού σαρκωθείς Θεός καί άνθρωπος.
Αλληλούϊα, Αλληλούϊα, Αλληλούϊα. Δόξα σοι ο Θεός (εκ γ').
Η Υπακοή Ήχος πλ. δ'
Αι Μυροφόροι τού Ζωοδότου επιστάσαι τώ μνήματι, τόν Δεσπότην εζήτουν, εν νεκροίς τόν αθάνατον, καί χαράς ευαγγέλια, εκ τού, Αγγέλου δεξάμεναι, τοίς Αποστόλοις εμήνυον. Ότι ανέστη Χριστός ο Θεός, παρέχων τώ κόσμω τό μέγα έλεος.
Οι Αναβαθμοί Αντίφωνον Α'
• • Εκ νεότητός μου ο εχθρός με πειράζει, ταίς ηδοναίς φλέγει με, εγώ δέ πεποιθώς, εν σοί Κύριε τροπούμαι τούτον.
• • Οι μισούντες Σιών, γενηθήτωσαν δή, πρίν εκσπασθήναι ως χόρτος, συγκόψει γάρ Χριστός, αυχένας αυτών, τομή βασάνων.
Δόξα... Καί νύν...
Αγίω Πνεύματι, τό ζήν τά πάντα, φώς εκ φωτός, Θεός μέγας, σύν Πατρί υμνούμεν αυτό καί τώ Λόγω.
Αντίφωνον Β'
• • Η καρδία μου τώ φόβω σου σκεπέσθω, ταπεινοφρονούσα, μή υψωθείσα αποπέση, εκ σού Πανοικτίρμον.
• • Επί τόν Κύριον ο εσχηκώς ελπίδα, ου δείσει τότε, ότε πυρί τά πάντα κρινεί καί κολάσει.
Δόξα... Καί νύν...
Αγίω Πνεύματι, πάς τις θείος βλέπει καί προλέγει, τερατουργεί ύψιστα, εν τρισίν ένα Θεόν μέλπων, ει γάρ καί τριλαμπεί, μοναρχεί τό θείον.
Αντίφωνον Γ'
• • Εκέκραξά σοι Κύριε, πρόσχες, κλίνόν μοι τό ούς σου βοώντι, καί κάθαρον πρίν άρης με, από τών ενθένδε.
• • Επί τήν μητέρα αυτού γήν, δύνων πάς αύθις αναλύσει, τού λαβείν βασάνους, ή γέρα τών βεβιωμένων.
Δόξα... Καί νύν...
Αγίω Πνεύματι, θεολογία μονάς τρισαγία ο Πατήρ γάρ άναρχος, εξ ού έφυ ο Υιός αχρόνως, καί τό Πνεύμα σύμμορφον, σύνθρονον, εκ Πατρός συνεκλάμψαν.
Αντίφωνον Δ'
• • Ιδού δή τί καλόν, ή τί τερπνόν, αλλ' ή τό κατοικείν αδελφούς άμα; εν τούτω γάρ Κύριος, επηγγείλατο ζωήν αιωνίαν.
• • Τού ενδύματος αυτού, ο τά κρίνα τού αγρού κοσμών, κελεύει μή δείν φροντίζειν.
Δόξα... Καί νύν...
Αγίω Πνεύματι, ενοειδεί αιτία, πάντα έχεται ειρηνοβραβεύτως. Θεός τούτο γάρ εστι, Πατρί τε καί Υιώ, ομοούσιον κυρίως.
Προκείμενον
Βασιλεύσει Κύριος εις τόν αιώνα, ο Θεός σου Σιών, εις γενεάν καί γενεάν.
Στίχ. Αίνει η ψυχή μου τόν Κύριον.
Ή Τάξις τού Εωθινού Ευαγγελίου
Ιερεύς Τού Κυρίου δεηθώμεν.
Χορός Κύριε, ελέησον.
Ιερεύς Ότι Άγιος εί ο Θεός ημών, και εν αγίοις επαναπαύη, και σοι την δόξαν αναπέμπωμεν, τω Πατρί και τω Υιώ και τω Αγίω Πνεύματι, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων.
Χορός Αμήν.
Πάσα πνοή αινεσάτω τόν Κύριον (εκ γ').
Ιερεύς Και υπέρ του καταξιωθήναι ημάς της ακροάσεως του αγίου Ευαγγελίου, Κύριον τον Θεόν ημών ικετεύσωμεν.
Χορός Κύριε, ελέησον (γ').
Ιερεύς Σοφία. Ορθοί, ακούσωμεν τού αγίου Ευαγγελίου.
Ιερεύς Ειρήνη πάσι.
Χορός Καί τώ Πνεύματί σου.
Ιερεύς Εκ τού κατά Ιωάννην αγίου Ευαγγελίου...
Ιερεύς Πρόσχωμεν.
Χορός Δόξα σοι, Κύριε, δόξα σοι.
ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ Εωθινόν η’
Χορός Δόξα σοι, Κύριε, δόξα σοι.
Ανάστασιν Χριστού θεασάμενοι, προσκυνήσωμεν Άγιον, Κύριον, Ιησούν τόν μόνον αναμάρτητον. Τόν Σταυρόν σου, Χριστέ, προσκυνούμεν, καί τήν αγίαν σου Ανάστασιν υμνούμεν καί δοξάζομεν. Σύ γάρ εί Θεός ημών, εκτός σού άλλον ουκ οίδαμεν, τό όνομά σου ονομάζομεν. Δεύτε πάντες οι πιστοί, προσκυνήσωμεν τήν τού Χριστού αγίαν Ανάστασιν, ιδού γάρ ήλθε διά τού Σταυρού, χαρά εν όλω τώ κόσμω. Διά παντός ευλογούντες τόν Κύριον, υμνούμεν τήν Ανάστασιν αυτού. Σταυρόν γάρ υπομείνας δι' ημάς, θανάτω θάνατον ώλεσεν.
Ν' Ψαλμός
• Ελέησόν με ο Θεός κατά τό μέγα ελεός σου καί κατά τό πλήθος των οικτιρμών σου εξάλειψον τό ανόμημά μου
• επί πλείον πλύνόν με από τής ανομίας μου καί από τής αμαρτίας μου καθάρισόν με
• ότι τήν ανομίαν μου εγώ γινώσκω καί η αμαρτία μου ενώπιόν μού εστιν διά παντός
• σοί μόνω ήμαρτον καί τό πονηρόν ενώπιόν σου εποίησα όπως άν δικαιωθής εν τοίς λόγοις σου καί νικήσης εν τώ κρίνεσθαί σε
• ιδού γάρ εν ανομίαις συνελήμφθην καί εν αμαρτίαις εκίσσησέν με η μήτηρ μου
• ιδού γάρ αλήθειαν ηγάπησας τά άδηλα καί τά κρύφια τής σοφίας σου εδήλωσάς μοι
• ραντιείς με υσσώπω καί καθαρισθήσομαι πλυνείς με καί υπέρ χιόνα λευκανθήσομαι
• ακουτιείς με αγαλλίασιν καί ευφροσύνην αγαλλιάσονται οστά τεταπεινωμένα
• απόστρεψον τό πρόσωπόν σου από τών αμαρτιών μου καί πάσας τάς ανομίας μου εξάλειψον
• καρδίαν καθαράν κτίσον εν εμοί ο Θεός καί πνεύμα ευθές εγκαίνισον εν τοίς εγκάτοις μου
• μή απορρίψης με από τού προσώπου σου καί τό πνεύμα τό άγιόν σου μή αντανέλης απ' εμού
• απόδος μοι τήν αγαλλίασιν τού σωτηρίου σου καί πνεύματι ηγεμονικώ στήρισόν με
• διδάξω ανόμους τάς οδούς σου καί ασεβείς επί σέ επιστρέψουσιν
• ρύσαί με εξ αιμάτων ο Θεός ο Θεός τής σωτηρίας μου αγαλλιάσεται η γλώσσά μου τήν δικαιοσύνην σου
• κύριε τά χείλη μου ανοίξεις καί τό στόμα μου αναγγελεί τήν αίνεσίν σου
• ότι ει ηθέλησας θυσίαν έδωκα άν ολοκαυτώματα ουκ ευδοκήσεις
• θυσία τώ Θεώ πνεύμα συντετριμμένον καρδίαν συντετριμμένην καί τεταπεινωμένην ο Θεός ουκ εξουθενώσει
• αγάθυνον κύριε εν τή ευδοκία σου τήν Σιων καί οικοδομηθήτω τά τείχη Ιερουσαλημ
• τότε ευδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης αναφοράν καί ολοκαυτώματα τότε ανοίσουσιν επί τό θυσιαστήριόν σου μόσχους
.
Δόξα... Ήχος πλ. δ'
Τής μετανοίας άνοιξόν μοι πύλας Ζωοδότα, ορθρίζει γάρ τό πνεύμά μου, πρός ναόν τόν άγιόν σου, ναόν φέρον τού σώματος, όλον εσπιλωμένον, αλλ' ως οικτίρμων κάθαρον, ευσπλάγχνω σου ελέει.
Καί νύν... Θεοτοκίοv
Ήχος ο αυτός
Τής σωτηρίας εύθυνόν μοι τρίβους, Θεοτόκε, αισχραίς γάρ κατερρύπωσα, τήν ψυχήν αμαρτίαις, ως ραθύμως τόν βίον μου, όλον εκδαπανήσας, ταίς σαίς πρεσβείαις ρύσαί με, πάσης ακαθαρσίας.
Είτα, Στίχ. Ελέησόν με ο Θεός κατά τό μέγα ελεός σου καί κατά τό πλήθος τών οικτιρμών σου, εξάλειψον τό ανόμημα μου.
Ήχος πλ. β'
Τά πλήθη τών πεπραγμένων μοι δεινών, εννοών ο τάλας, τρέμω τήν φοβεράν ημέραν τής κρίσεως, αλλά θαρρών εις τό έλεος τής ευσπλαγχνίας σου, ως ο Δαυίδ βοώ σοι. Ελέησόν με ο Θεός, κατά τό μέγα σου έλεος.
Κανών Αναστάσιμος
Ωδή α' Ήχος πλ. δ'
Ο Ειρμός
Αρματηλάτην Φαραώ εβύθισε, τερατουργούσά ποτε, Μωσαϊκή ράβδος, σταυροτύπως πλήξασα, καί διελούσα θάλασσαν, Ισραήλ δέ φυγάδα, πεζόν οδίτην διέσωσεν άσμα τώ, Θεώ αναμέλποντα.
Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.
Τήν παντοδύναμον Χριστού θεότητα, πώς μή θαυμάσωμεν, εκ μέν παθών πάσι, τοίς πιστοίς απάθειαν, καί αφθαρσίαν βλύζουσαν, εκ πλευράς δέ αγίας, πηγήν αθάνατον στάζουσαν, καί ζωήν εκ τάφου αϊδιον.
Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.
Ως ευπρεπής ταίς Γυναιξίν ο Άγγελος, νύν εμπεφάνισται, καί τηλαυγή φέρων, τής εμφύτου σύμβολα, αϋλου καθαρότητος, τή μορφή δέ μηνύων, τό φέγγος τής Αναστάσεως, κράζει. Εξηγέρθη ο Κύριος.
Θεοτοκίον
Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.
Δεδοξασμένα περί σού λελάληνται, εν γενεαίς γενεών, η τόν Θεόν Λόγον, εν γαστρί χωρήσασα, αγνή δέ διαμείνασα, Θεοτόκε Παρθένε, διό σε πάντες γεραίρομεν, τήν μετά Θεόν προστασίαν ημών.
Ο Κανών τού Τριωδίου
Ωδή α' Ήχος πλ. α'
Τώ σωτήρι Θεώ
Ωμοιώθην Χριστέ, τώ εν χερσί τών ληστών περιπεσόντι, καί τυπτήμασιν ημιθανεί υπό τούτων, καταλειφθέντι Σωτήρ, καγώ ούτω πέπληγμαι, ταίς αμαρτίαις μου.
Μή παρίδης εμέ, τόν ασθενούντα δεινώς, εβόα Σώτερ οδυρόμενος, εις τούς ληστάς ο τόν πλούτον αποσυλήσας σου, καγώ ούτω δέομαι, Οίκτειρον σώσόν με.
Ιατρεύσας εμέ, τόν μαστιχθέντα τόν νούν, ταίς αμαρτίαις έν ταίς μάστιξιν, υπό ληστών τών αδίκων καί πονηρών λογισμών, Χριστέ Σωτήρ σώσόν με, ως πολυέλεος.
Θεοτοκίον
Άχραντε Μήτηρ Χριστού, τόν σαρκωθέντα εκ σού καί εκ τών κόλπων τού Γεννήτορος, μή εκφοιτήσαντα Θεόν, απαύστως πρέσβευε, εκ πάσης περιστάσεως σώσαι ούς έπλασεν.
Κανών τού Οσίου. Ποίημα Ιγνατίου.
Ήχος πλ. δ'
Υγράν διοδεύσας
Εν φωτί αϋλω καί νοητώ, εκ τής κατηφείας, τών ενύλων αναδραμών, Ιωάννη Όσιε λιταίς σου, ταίς πρός τόν Κύριόν με φώτισον.
Ως τής εγκρατείας τόν γλυκασμόν, θηλάσας απώσω, τήν πικρίαν τών ηδονών, όθεν υπέρ μέλι καί κηρίον, ηδύνεις Πάτερ τάς αισθήσεις ημών.
Επιβάς τώ ύψει τών αρετών, καί τάς χαμαιζήλους, διαπτύσας τών ηδονών, γλυκασμός εδείχθης σωτηρίας, Όσιε Πάτερ τώ ποιμνίω σου.
Θεοτοκίον
Σοφίαν καί Λόγον η τού Πατρός, αφράστως τεκούσα, τής ψυχής μου τό χαλεπόν, θεράπευσον τραύμα καί καρδίας, τήν αλγηδόνα καταπράϋνον.
Ωδή γ'
Ο Ειρμός
Ο στερεώσας κατ' αρχάς, τούς ουρανούς εν συνέσει, καί τήν γήν επί υδάτων εδράσας, εν τή πέτρα με Χριστέ, τών εντολών σου στήριξον, ότι ουκ έστι πλήν σου, άγιος μόνε Φιλάνθρωπε.
Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.
Κατακριθέντα τόν Αδάμ, τή γεύσει τής αμαρτίας, τής σαρκός σου τό σωτήριον πάθος, εδικαίωσε Χριστέ, αυτός γάρ ουχ υπεύθυνος, τή τού θανάτου πείρα, πέφηνας ο αναμάρτητος.
Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.
Τής Αναστάσεως τό φώς, εξέλαμψε τοίς εν σκότει, τού θανάτου καί σκιά καθημένοις, ο Θεός μου Ιησούς, καί τή αυτού θεότητι, τόν ισχυρόν δεσμεύσας, τούτου τά σκεύη διήρπασε.
Θεοτοκίον
Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.
Τών Χερουβείμ καί Σεραφείμ, εδείχθης υψηλοτέρα, Θεοτόκε, σύ γάρ μόνη εδέξω, τόν αχώρητον Θεόν, εν σή γαστρί αμόλυντε, διό πιστοί σε πάντες, ύμνοις αεί μακαρίζομεν.
Ωδή γ'
Στερέωσον ημάς
Οδώ εν τή τού βίου Χριστέ δεινώς οδεύων τετραυμάτισμαι, υπό ληστών εν τοίς πάθεσιν, αλλ' ανάστησόν με δέομαι, σύλησαν τόν νούν μου λησταί, καί έλιπόν με εν τοίς μώλωψιν, ημιθανή τών πταισμάτων μου' αλλά ίασαί με Κύριε.
Εγύμνωσάν με Σώτερ Χριστέ, τών εντολών σου τά παθήματα, καί ηδοναίς μεμαστίγωμαι, αλλ' επίχεέ μοι έλεος.
Θεοτοκίον
Ικέτευε απαύστως Αγνή, τον προελθόντα εκ λαγόνων σου ρυσθήναι πλάνης διαβόλου τούς υμνούντάς σε Θεόνυμφε.
Άλλος. Σύ εί τό στερέωμα
Έφλεξας τώ άνθρακι, τώ τής ασκήσεως Όσιε, τήν τών παθών, άκανθαν καί θάλπεις, Μοναστών τά συστήματα.
Μύρον αγιάσματος εκ τών ασκητικών Όσιε αρωμάτων, όλος συνετέθης, εις οσμήν ευωδίας Θεού.
Νόμοις τοίς ασκήσεως εμμελετών τά πάθη εβύθισας, ώσπερ άλλους, πρίν Φαραωνίτας, τή ροή τών δακρύων σου.
Θεοτοκίον
Στήσόν μου τόν άστατον, τών λογισμών αγνή τάραχον Μήτερ Θεού, τήν πρός τόν Υιόν σου, κατευθύνουσα κίνησιν.
Κοντάκιον Ήχος δ'
Επεφάνης σήμερον
Εν τώ ύψει Κύριος, τής εγκρατείας, αληθή σε έθετο, ώσπερ αστέρα απλανή, φωταγωγούντα τά πέρατα, καθηγητά Ιωάννη Πατήρ ημών.
Ο Οίκος
Οίκον Θεού ως αληθώς, σαυτόν ειργάσω Πάτερ, ταίς θείαις αρεταίς σου, σαφώς κατακοσμήσας, ώσπερ χρυσίον τηλαυγές, πίστιν ελπίδα καί αγάπην αληθή, θείους θεσμούς εκθέμενος, εγκρατεία ασκήσας ως άσαρκος, φρόνησιν, ανδρείαν, σωφροσύνην κτησάμενος ταπείνωσιν, δι' ής ανυψώθης, διό καί εφωτίσθης ευχαίς αεννάοις, καί τού ουρανού κατέλαβες τάς σκηνώσεις, καθηγητά Ιωάννη Πατήρ ημών.
Κάθισμα Τού Τριωδίου
Ήχος πλ. α' Τό ξένον τής Παρθένου
Τόν άχραντον Σταυρόν, σου Σωτήρ ημών ως όπλον σωτηρίας κατέχοντες, εν αυτώ σοι βοώμεν, Σώσον ημάς, ο παθών εκουσίως υπέρ ημών, ο πάντων Θεός ως πολυέλεος.
Δόξα... Κάθισμα τού Οσίου
Ήχος δ' Ο υψωθείς εν τώ Σταυρώ
Ταίς αρεταίς πρός ουρανόν αναλάμψας, καταπηξάμενος σαφώς επανήλθες, πρός θεωρίας άπλετον βυθόν ευσεβώς, πάσας στηλιτεύσας μέν, τών Δαιμόνων ενέδρας, σκέπεις εκ τής λώβης δέ, τούς ανθρώπους τής τούτων, ώ Ιωάννη, κλίμαξ αρετών, καί νύν πρεσβεύεις σωθήναι τούς δούλους σου.
Καί νύν... Θεοτοκίον Όμοιον
Ο επί θρόνου χερουβίμ καθεζόμενος, καί εν τοίς κόλποις τού πατρός αυλιζόμενος, ως επί θρόνου κάθηται αγίου αυτού, Δέσποινα εν κόλποις σου σαρκικώς ο Θεός γάρ, ούτω βασιλεύσας τε, επί πάντα τά έθνη, καί συνετώς νύν ψάλλομεν αυτώ, όν εκδυσώπει σωθήναι τούς
δούλους σου.
Ωδή δ'
Ο Ειρμός
Σύ μου ισχύς, Κύριε, σύ μου καί δύναμις, σύ Θεός μου, σύ μου αγαλλίαμα, ο Πατρικούς κόλπους μή λιπών, καί τήν ημετέραν, πτωχείαν επισκεψάμενος, διό σύν τώ Προφήτη, Αββακούμ σοι κραυγάζω. Τή δυνάμει σου δόξα Φιλάνθρωπε.
Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.
Σύ δυσμενή, όντα με λίαν ηγάπησας, σύ κενώσει, ξένη καταβέβηκας, επί τής γής, εύσπλαγχνε Σωτήρ, τής εσχατιάς μου, τήν ύβριν μή ανηνάμενος, καί μείνας εν τώ ύψει, τής αφράστου σου δόξης, τόν πρίν ητιμωμένον εδόξασας.
Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.
Τίς καθορών, Δέσποτα νύν ουκ εξίσταται, διά πάθους, θάνατον λυόμενον, διά Σταυρού, φεύγουσαν φθοράν, καί διά θανάτου, τόν άδην πλούτου κενούμενον, τής θείας δυναστείας, σού τού Εσταυρωμένου, τό εξαίσιον έργον φιλάνθρωπε.
Θεοτοκίον
Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.
Σύ τών πιστών, καύχημα πέλεις Ανύμφευτε, σύ προστάτις, σύ καί καταφύγιον, Χριστιανών, τείχος καί λιμήν, πρός γάρ τόν Υιόν σου, εντεύξεις φέρεις Πανάμωμε, καί σώζεις εκ κινδύνων, τούς εν πίστει καί πόθω, Θεοτόκον αγνήν σε γινώσκοντας.
Ωδή δ'
Εισακήκοα Κύριε
Λησταί μου εσύλησαν, τήν εργασίαν τήν ένθεον, καί κατέλιπόν με, ταίς πληγαίς τιμωρούμενον.
Εξέδυσαν Σώτέρ με, τών εντολών σου, οι άστατοι λογισμοί μου, όθεν μεμαστίγωμαι πταίσμασι.
Λευϊτης τοίς μώλωψι τραυματισθέντα ως είδέ με παρήλθε Σωτήρ μου, αλλά σύ με διάσωσον.
Θεοτοκίον
Κυρίως δοξάζομεν σέ Θεοτόκε ανύμφευτε, καί τώ σώ λιμένι, οι πιστοί καταφεύγομεν.
Άλλος. Εισακήκοα Κύριε
Ως λειμών ευωδέστατος, καί τών αρετών Παράδεισος έμψυχος, τήν εγκράτειαν εξήνθησας, δι ής πάντας έθρεψας τούς τιμώντάς σε.
Νομοθέτην ασκήσεως, καί τών μοναστών κανόνα πραότατον, ως Μωσήν σε καί Δαυϊδ αληθώς, κεκτημένοι Πάτερ μακαρίζομεν.
Φυτευθείς εν τοίς ύδασι, τοίς τής εγκρατείας, ώφθης μακάριε, κλήμα Πάτερ ευθαλέστατον ευσεβείας βότρυας προβαλλόμενον.
Θεοτοκίον
Υπό χρόνον γενόμενον, τόν εκ τού Πατρός αχρόνως εκλάψαντα Θεομήτορ ημίν τέτοκας, όν δυσώπει σώσαι τούς υμνούντάς σε.
Ωδή ε'
Ο Ειρμός
Ίνα τί με απώσω, από τού προσώπου σου, τό φώς τό άδυτον, καί εκάλυψέ με, τό αλλότριον σκότος τόν δείλαιον, αλλ' επίστρεψόν με, καί, πρός τό φώς τών εντολών σου, τάς οδούς μου κατεύθυνον δέομαι.
Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.
Περιθέσθαι ηνέσχου, χλαίναν πρό τού πάθους σου, Σώτερ παιζόμενος, τήν τού πρωτοπλάστου, περιστέλλων ασχήμονα γύμνωσιν, καί γυμνός παγήναι, εν τώ Σταυρώ απαμφιάζων, τόν χιτώνα Χριστέ τής νεκρώσεως.
Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.
Εκ χοός τού θανάτου, σύ τήν πεπτωκυίάν μου ανωκοδόμησας, αναστάς ουσίαν, καί αγήρω Χριστέ κατεσκεύασας, αναδείξας πάλιν, βασιλικήν ώσπερ εικόνα, αφθαρσίας φωτί απαστράπτουσαν.
Θεοτοκίον
Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.
Μητρικήν παρρησίαν, τήν πρός τόν Υιόν σου κεκτημένη Πάναγνε, συγγενούς προνοίας, τής ημών μή παρίδης δεόμεθα, ότι σέ καί μόνην, Χριστιανοί πρός τόν Δεσπότην, ιλασμόν ευμενή προβαλλόμεθα.
Ωδή ε'
Εκ νυκτός ορθρίζοντες
Ιησού επίσκεψαι, τούς μώλωπας ψυχής τής εμής, καθάπερ πάλαι, τόν εν χερσί πεσόντα ληστών, καί ιάτρευσόν μου, Χριστέ, τό άλγος δέομαι.
Αλγεινώς ταίς μάστιξιν, ησθένησε ψυχή μου Χριστέ ταίς τών πταισμάτων, καί ένθεν γυμνός περίκειμαι, αρετών ενθέων, καθικετεύω, Σώσόν με.
Ιερεύς ως είδέ με, καί Λευϊτης ουκ ίσχυσε σαφώς, παρήλθον γάρ με, αλλ' αυτός ως εύσπλαγχνος, νύν τήν σωτηρίαν, παρέσχες καί διέσωσας.
Θεοτοκίον
Μή παρίδης Δέσποτα, τόν δείλαιον εμέ δυσωπώ τόν μαστιχθέντα τόν νούν αλγεινώς υπό ληστών, αλλ' οικτείρησον πρεσβείαις Σωτήρ τής κυησάσης σε.
Άλλος. Ίνα τί με απώσω
Σβέσας πάντα τά πάθη δρόσω τών αγώνων σου, Πάτερ μακάριε, δαψιλώς ανήψας, τώ πυρί τής αγάπης καί πίστεως, εγκρατείας λύχνον, καί φωτισμός τής απαθείας, καί ημέρας υιός εχρημάτισας.
Τόν τής πίστεως βότρυν, θεία γεωργία σου, Πάτερ εξέθρεψας, καί ληνοίς απέθου, καί εξέθλιψας πόνοις ασκήσεως, καί κρατήρα πλήσας, πνευματικόν τής εγκρατείας, κατευφραίνεις καρδίας τής ποίμνης σου.
Υπομείνας γενναίως, προσβολάς καί στίγματα, τών εναντίων εχθρών, ανεδείχθης στύλος, καρτερίας στηρίζων τήν ποίμνην σου, βακτηρία θεία, επί νομάς τής εγκρατείας, καί εφ ύδωρ εκτρέφων Μακάριε.
Θεοτοκίον
Ρήσεσι σών χειλέων, Πάναγνε επόμενοι, σέ μακαρίζομεν, μετά σού γάρ όντως, μεγαλεία ποιήσας ο Κύριος, εμεγάλυνέ σε, καί αληθή Θεού Μητέρα, γεννηθείς εκ γαστρός σου ανέδειξεν.
Ωδή ς'
Ο Ειρμός
Ιλάσθητί μοι Σωτήρ, πολλαί γάρ αι ανομίαι μου, καί εκ βυθού τών κακών, ανάγαγε δέομαι, πρός σέ γάρ εβόησα, καί επάκουσόν μου, ο Θεός τής σωτηρίας μου.
Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.
Διά ξύλου κραταιώς, καθείλέ με ο αρχέκακος, αυτός δέ αναρτηθείς Χριστέ κραταιότερον, Σταυρώ καταβέβληκας, δειγματίσας τούτον, τόν πεσόντα δέ ανέστησας.
Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.
Σύ ώκτειρας τήν Σιών, εξανατείλας τού μνήματος, καινήν αντί παλαιάς, τελέσας ως εύσπλαγχνος, τώ θείω σου αίματι, καί νύν βασιλεύεις, εν αυτή εις τούς αιώνας Χριστέ.
Θεοτοκίον
Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.
Ρυσθείημεν τών δεινών, πταισμάτων ταίς ικεσίαις σου, Θεογεννήτορ αγνή, καί τύχοιμεν Πάναγνε, τής θείας ελλάμψεως, τού εκ σού αφράστως, σαρκωθέντος Υιού τού Θεού.
Ωδή ς'
Εκύκλωσέ με άβυσσος
Τοίς πάθεσιν ηνάλωσα, τόν βίον τόν ένθεον Δέσποτα, καί όλως τοίς πταίσμασι, δεινώς μαστιζόμενος, κατέφυγόν σοι, Οικτείρησόν με δέομαι.
Αφήρπασαν τόν πλούτόν μου, καί ώσπερ νεκρόν με κατέλιπον, λησταί τοίς παθήμασι, τόν νούν μου μαστίξαντες, αλλ' οικτειρήσας, διάσωσόν με Κύριε.
Ως είδεν ο Λευϊτης μου, μαστίγων τό άλγος, τούς μώλωπας μή φέρων παρήλθέ με, αυτός δέ Φιλάνθρωπε, κατέχεάς μοι, το πλούσιόν σου έλεος.
Θεοτοκίον
Βάτον σε ακατάφλεκτον, καί όρος καί κλίμακα έμψυχον, καί πύλην ουράνιον, αξίως δοξάζομεν, Μαρία ένδοξε, Ορθοδόξων καύχημα.
Άλλος. Ιλάσθητί μοι Σωτήρ
Εδέξω εν τή ψυχή, τόν θείον πλούτον τού Πνεύματος, τήν άμεμπτον προσευχήν, αγνείαν σεμνότητα, αγρυπνίαν σύντονον, εγκρατείας πόνους, δι ών οίκος εγνωρίσθης Θεού.
Ύλης τής κάτω Σοφέ παρέδραμες τήν ευτέλειαν, αϋλω δέ προσευχή τόν νούν ανεπτέρωσας, καί τής άνω λήξεως, ώφθης κληρονόμος, διά βίου τελειότητα.
Ιδρώσιν ασκητικοίς, τούς άνθρακας τών βελών τού εχθρού, κατέσβεσας αληθώς, καί τό πύρ τής πίστεως, εκλάμψας κατέφλεξας, τά τής απιστίας, τών αιρέσεων φρυάγματα.
Κοντάκιον Ήχος Πλ. δ'
Ως απαρχάς τής φύσεως
Εξαναστάς τού μνήματος, τούς τεθνεώτας ήγειρας, καί τόν Αδάμ ανέστησας, καί η Εύα χορεύει εν τή σή Αναστάσει, καί κόσμου τά πέρατα πανηγυρίζουσι, τή εκ νεκρών Εγέρσει σου Πολυέλεε.
Ο Οίκος
Τά τού, Άδου σκυλεύσας βασίλεια, καί νεκρούς αναστήσας Μακρόθυμε, Γυναιξί Μυροφόροις συνήντησας, αντί λύπης, χαράν κομισάμενος, καί Αποστόλοις σου εμήνυσας τά τής νίκης σύμβολα. Σωτήρ μου ζωοδότα, καί τήν κτίσιν εφώτισας φιλάνθρωπε, διά τούτο καί κόσμος συγχαίρει, τή εκ νεκρών Εγέρσει σου πολυέλεε.
Σ υ ν α ξ ά ρ ι ο ν
Τή Κθ' τού αυτού μηνός, Μνήμη τών Αγίων Μαρτύρων Μάρκου Επισκόπου Αρεθουσίων, Κυρίλλου Διακόνου, καί ετέρων πολλών.
Στίχοι
• • Επαγρυπνήσας πρώτα πολλαίς αικίαις,
• • Ύπνωσε Μάρκος, θείον ειρήνης ύπνον,
• • Γαστήρ Κυρίλλου Λευϊτου διά ξίφους,
• • Ωσεί πάχος γής, είπε Δαυϊδ, ερράγη.
• • Κείνται γύναια βρώσεως χοίροις σκάφαι,
• • Γαστρός παθούσαι ρήξιν εκχοιροφρόνων.
• • Εικάδι ηδ' ενάτη Αθληταί εις πόλον ίκον.
Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τών Αγίων Μαρτύρων Ιωνά, Βαραχησίου καί τών σύν αυτοίς εννέα Μαρτύρων.
Στίχοι
• • Έχεις Ιωνάν καί σύ, γή, πάντως μέγαν,
• • Κατ' ουδέν ενδέοντα τού θαλαττίου.
• • Διψών Βαραχήσιος Αθλητών τέλους,
• • Χανδόν ζεούσης εκπίνει πίσσης σκύφον.
• • Χριστού υπετμηθέντες άνδρες εννέα,
• • Σύνεισιν ήδη τάξεσι ταίς εννέα.
Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού Οσίου Πατρός ημών καί Ομολογητού Ευσταθίου Βιθυνίας.
Στίχοι
• • Τόν πηλόν εκδύς, Ευστάθιε παμμάκαρ.
• • Χριστώ παρέστης τώ δι' ημάς πηλίνω.
Συναξάριον
Τή αυτή ημέρα, Κυριακή τετάρτη τών Νηστειών, μνήμην ποιούμεν τού Οσίου Πατρός ημών Ιωάννου, τού Συγγραφέως τής Κλίμακος.
Στίχοι
• • Ο σάρκα καί ζών νεκρός ών Ιωάννης,
• • Αιωνίως ζή, καί νεκρός φανείς άπνους.
• • Σύγγραμμα λιπών Κλίμακα τή ανόδω,
• • Δείκνυσιν αυτού πορείαν τής ανόδου.
Ταίς αυτού πρεσβείαις, ο Θεός, ελέησον, καί σώσον ημάς. Αμήν.
Ωδή ζ'
Ο Ειρμός
Θεού συγκατάβασιν τό πύρ ηδέσθη εν Βαβυλώνί ποτε, διά τούτο οι Παίδες εν τή καμίνω αγαλλομένω ποδί ως εν λειμώνι χορεύοντες έψαλλον. Ευλογητός ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.
Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.
Η ένδοξος κένωσις ο θείος πλούτος, τής σής πτωχείας Χριστέ καταπλήττει Αγγέλους, Σταυρώ Ορώντάς σε καθηλούμενον, διά τό σώσαι, τούς πίστει κραυγάζοντας. Ευλογητός ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.
Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.
Τή θεία καθόδω σου, φωτός επλήσθη τά καταχθόνια, καί τό σκότος ηλάθη, τό πρίν διώκον, όθεν ανέστησαν, οι απ' αιώνος δεσμώται κραυγάζοντες. Ευλογητός ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.
Τριαδικόν
Στίχ. Αγία Τριάς ο Θεός ελέησον καί σώσον ημάς.
Απάντων μέν Κύριον, ενός δέ μόνου μονογενούς Υιού, ορθοδόξως Πατέρα, θεολογούντές σε καταγγέλλομεν, καί έν ειδότες, σού εκπορευόμενον, Πνεύμα ευθές, συμφυές καί συναϊδιον.
Ωδή ζ'
Ο υπερυψούμενος
Λησταί περιέπεσαν επ' εμέ τόν δείλαιον, καί μάστιξιν έλιπον νεκρόν ώσπερ άπνουν με, διό σε ικετεύω, ο Θεός επίσκεψαί με.
Τόν νούν μου εσύλησαν λογισμοί οι άστατοι καί πλήξαντες πάθεσι, νεκρόν με έλιπον, τώ πλήθει τών πταισμάτων, αλλά Σώτερ ίασαί με.
Ως είδε Λευϊτης με, ταίς πληγαίς οδυνώμενον, μή φέρων τούς μώλωπας, διά τό ανίατον παρήλθέ με Σωτήρ μου, αλλ' αυτός ιάτρευσόν με.
Θεοτοκίον
Σύ ο εκ Παρθένου με σαρκωθείς διέσωσας, τοίς μώλωψι χέας μου, τό πλούσιον έλεος Χριστέ τών οικτιρμών σου, διά τούτό σε δοξάζω.
Άλλος. Οι εκ τής Ιουδαίας
Εν τή χλόη τής άνω, βασιλείας, τήν ποίμνην Πάτερ εξέθρεψας καί ράβδω τών δογμάτων, τούς θήρας απελάσας, τών αιρέσεων έψαλλες, ο τών Πατέρων ημών, Θεός ευλογητός εί.
Εν τή άνω εισήλθες, νυμφική ευωχία, τού Βασιλέως Χριστού, στολήν ενδεδυμένος αξίαν τού καλούντος, εν ώ καί ανεκλίθης βοών, ο τών Πατέρων ημών Θεός ευλογητός εί.
Μή βραχείς αμαρτίαις, ποταμός ανεδείχθης, τής εγκρατείας Πάτερ λογισμούς κατα κλύζων, καί ρύπον εκκαθαίρων, τών βοώντων εκ πίστεως, ο τών Πατέρων ημών, Θεός ευλογητός εί.
Θεοτοκίον
Εκ γαστρός σου προήλθε, σαρκωθείς εκ Παρθένου τών όλων Κύριος, διό σε Θεοτόκον, φρονούντες ορθοδόξως, τώ Υιώ σου κραυγάζομεν, ο τών Πατέρων ημών, Θεός ευλογητός εί.
Ωδή η'
Ο Ειρμός
Επταπλασίως κάμινον, των Χαλδαίων ο τύραννος, τοίς θεοσεβέσιν, εμμανώς εξέκαυσε, δυνάμει δέ κρείττονι, περισωθέντας τούτους ιδών, τόν δημιουργόν καί λυτρωτήν ανεβόα, οι Παίδες ευλογείτε, Ιερείς ανυμνείτε, λαός υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.
Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.
Τής Ιησού θεότητος, η υπέρθεος δύναμις, εν τοίς καθ' ημάς, θεοπρεπώς εξέλαμψε, σαρκί γάρ γευσάμενος, υπέρ παντός θανάτου Σταυρού, έλυσε τού άδου τήν ισχύν, όν απαύστως, οι Παίδες ευλογείτε, Ιερείς ανυμνείτε, λαός υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.
Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.
Ο σταυρωθείς εγήγερται, ο μεγάλαυχος πέπτωκεν, ο καταπεσών, καί συντριβείς ανώρθωται, φθορά εξωστράκισται, καί αφθαρσία ήνθησεν, υπό τής ζωής γάρ, τό θνητόν κατεπόθη, οι Παίδες ευλογείτε, Ιερείς ανυμνείτε, λαός υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.
Τριαδικόν
Στίχ. Αγία Τριάς ο Θεός ελέησον καί σώσον ημάς.
Τρισσοφαή θεότητα, ενιαίαν εκλάμπουσαν, αίγλην εκ μιάς, τρισυποστάτου φύσεως, Γεννήτορα άναρχον, ομοφυά τε Λόγον Πατρός, καί συμβασιλεύον, ομοούσιον Πνεύμα, οι Παίδες ευλογείτε, Ιερείς ανυμνείτε, λαός υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.
Ωδή η'
Σοί τώ παντουργώ
Υπό τών ληστών τών λογισμών μου Σώτερ διέφθειρα βίον μου πταισμάτων μάστιξιν, όθεν τής θείας γεγύμνωμαι εικόνος σού τού φιλανθρώπου Θεού αλλ' οίκτειρόν με.
Ήλθες επί γής, εκ τών υψίστων Σώτερ, οικτείρας τόν μάστιξι, τραυματισθέντα με, όλον πταισμάτων τοίς μώλωψιν οικτίρμον, καί εξέχεάς μοι, Χριστέ τό έλεός σου.
Σώμα καί ψυχήν, σύ ο Δεσπότης Σώτερ, αντίλυτρον δέδωκας εμού καί έσωσας, όλου πταισμάτων, εσμώ τραυματισθέντος, εν ταίς ανιάτοις, πληγαίς ως ελεήμων.
Θεοτοκίον
Σέ τήν υπέρ νούν, θεανδρικώ τώ λόγω, τεκούσαν τόν Κύριον, καί παρθενεύουσαν, τά έργα, Παρθένε ευλογούμεν, καί υπερπάντα υψούμεν, εις πάντας τούς αιώνας.
Ειρμός άλλος.
Τόν Βασιλέα τών ουρανών
Στήλην σε έμπνουν ως αληθώς καί εικόνα εγκρατείας Πάτερ κεκτημένοι πάντες σου τήν μνήμην τιμώμεν Ιωάννη.
Οίασος χαίρει τών Μοναστών, καί χορεύει, τών Οσίων δήμος καί Δικαίων, στέφος γάρ αξίως, σύν τούτοις εκομίσω.
Ωραϊσμένος ταίς αρεταίς εις νυμφώνα τής αρρήτου δόξης συνεισήλθες, ύμνον αναμέλπων, Χριστώ εις τούς αιώνας.
Θεοτοκίον
Τούς βοηθείας τής παρά σού δεομένους μή παρίδης Παρθένε υμνούντας καί υπερυψούντάς σε Κόρη εις αιώνας.
Ωδή θ'
Ο Ειρμός
Εξέστη επί τούτω ο ουρανός, καί τής γής κατεπλάγη τά πέρατα, ότι Θεός, ώφθη τοίς ανθρώποις σωματικώς, καί η γαστήρ σου γέγονεν, ευρυχωροτέρα τών ουρανών, διό σε Θεοτόκε, Αγγέλων καί ανθρώπων, ταξιαρχίαι μεγαλύνουσι.
Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.
Τή θεία καί ανάρχω φύσει απλούς, πεφυκώς συνετέθης προσλήψει σαρκός, εν σεαυτώ, ταύτην υποστήσας Λόγε Θεού, καί πεπονθώς ως άνθρωπος, έμεινας εκτός πάθους ως Θεός, διό σε εν ουσίαις, δυσίν αδιαιρέτως, καί ασυγχύτως μεγαλύνομεν.
Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.
Πατέρα κατ' ουσίαν τήν θεϊκήν, ως δέ φύσει γενόμενος άνθρωπος, έφης Θεόν, Ύψιστε τοίς δούλοις συγκατιών εξαναστάς τού μνήματος, χάριτι Πατέρα τών γηγενών, τιθείς τόν κατά φύσιν, Θεόν τε καί Δεσπότην, μεθ' ού σε πάντες μεγαλύνομεν.
Θεοτοκίον
Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.
Ωράθης ώ Παρθένε Μήτηρ Θεού, υπέρ φύσιν τεκούσα εν σώματι, τόν αγαθόν, Λόγον εκ καρδίας τής εαυτού, όν ο Πατήρ ηρεύξατο, πάντων πρό αιώνων ώς Αγαθός, όν νύν καί τών σωμάτων, επέκεινα νοούμεν, ει καί τό σώμα περιβέβληται.
Ωδή θ'
Ησαϊα χόρευε
Εντολάς σου Δέσποτα μή φυλάξας, γνώμη εμαυτού, τοίς πάθεσιν υπελθών, τοίς τών ηδονών, γεγύμνωμαι χάριτος, καί ταίς πληγαίς έρριμμαι γυμνός, όθεν αιτούμαί σε, τόν Σωτήρα διασώσαί με.
Ου Λευϊτης ίσχυσεν, αποσμήξαι, μώλωπας εμούς, αλλ' ήλθες ο αγαθός, πρός με συμπαθώς καί έχεας έλεος σών οικτιρμών, Σώτερ επ εμέ ώσπερ πανάριστος, ιατρός με ιασάμενος.
Ως υπάρχων εύσπλαγχνος, κατοικτείρας έσωσας Χριστέ τόν μάστιξιν αλγεινώς, υπό τών ληστών, Σωτήρ μαστιχθέντα με καί τήν ψυχήν σώμά τε σαυτού ώσπερ δηνάρια δύο δέδωκας αντίλυτρον.
Θεοτοκίον
Υπέρ νούν ο τόκος σου, Θεομήτορ, άνευ γάρ ανδρός, η σύλληψις εν σοί καί παρθενικώς, η κύησις γέγονεν, καί γάρ Θεός, εστιν ο τεχθείς, Όν μεγαλύνοντες, σέ Παρθένε μακαρίζομεν.
Άλλος. Τήν Αγνήν ενδόξως
Ιατήρ νοσούντων εν πταίσμασι θεόθεν Μακάριε, ελατήρ δέ εδείχθης καί διώκτης τών πονηρών πνευμάτων, διό σε μακαρίζομεν.
Τήν γήν ως φθοράς οικητήριον, κατέλιπες Πάτερ, καί εις γήν κατεσκήνωσας, τών πραέων, καί σύν αυτοίς αγάλλη, τής θείας απολαύων τρυφής.
Σήμερον ημέρα εόρτιος, πάντα συγκαλεί γάρ τών μοναζόντων τά ποίμνια, εις χορείαν πνευματικην, τράπεζαν, καί βρώσιν ακηράτου ζωής.
Θεοτοκίον
Ο εν σοί σκηνωσας Πανάμωμε, τόν πρίν τούς γενάρχας κακοτρόπως πτερνίσαντα, βροτοκτόνον καταβαλών, ετέχθη, καί πάντας ημάς έσωσε.
Καταβασίες
Ωδή α' Ήχος δ'
Ανοίξω τό στόμα μου, καί πληρωθήσεται Πνεύματος, καί λόγον ερεύξομαι, τή Βασιλίδι Μητρί, καί οφθήσομαι, φαιδρώς πανηγυρίζων, καί άσω γηθόμενος, ταύτης τά θαύματα.
Ωδή γ'
Τούς σούς υμνολόγους Θεοτόκε, ως ζώσα καί άφθονος πηγή, θίασον συγκροτήσαντας, πνευματικόν στερέωσον, καί εν τή θεία δόξη σου, στεφάνων δόξης αξίωσον.
Ωδή δ'
Τήν ανεξιχνίαστον θείαν βουλήν, τής εκ τής Παρθένου σαρκώσεως, σού τού Υψίστου, ο Προφήτης, Αββακούμ, κατανοών εκραύγαζε. Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε.
Ωδή ε'
Εξέστη τά σύμπαντα, επί τή θεία δόξη σου, σύ γάρ απειρόγαμε Παρθένε, έσχες εν μήτρα, τόν επί πάντων Θεόν, καί τέτοκας άχρονον Υιόν, πάσι τοίς υμνούσί σε, σωτηρίαν βραβεύοντα.
Ωδή ς'
Τήν θείαν ταύτην καί πάντιμον, τελούντες εορτήν οι θεόφρονες, τής Θεομήτορος, δεύτε τάς χείρας κροτήσωμεν, τόν εξ αυτής τεχθέντα Θεόν δoξάζοντες.
Ωδή ζ'
Ουκ ελάτρευσαν τή κτίσει οι θεόφρονες, παρά τόν Κτίσαντα, αλλά πυρός απειλήν; ανδρείως πατήσαντες, χαίροντες έψαλλον. Υπερύμνητε, ο τών Πατέρων Κύριος, καί Θεός ευλογητός εί.
Ωδή η' αινούμεν
Παίδας ευαγείς εν τή καμίνω, ο τόκος τής Θεοτόκου διεσώσατο, τότε μέν τυπούμενος, νύν δέ ενεργούμενος, τήν οικουμένην άπασαν, αγείρει ψάλλουσαν. Τόν Κύριον υμνείτε τά έργα, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.
Ο Ιερεύς: Τήν Θεοτόκον καί Μητέρα τού Φωτός, εν ύμνοις τιμώντες μεγαλύνωμεν.
Ήχος δ΄
Μεγαλύνει η ψυχή μου τόν Κύριον, καί ηγαλλίασε τό πνεύμά μου επί τώ Θεώ τώ σωτήρί μου.
• Τήν Τιμιωτέραν τών Χερουβείμ, καί ενδοξοτέραν ασυγκρίτως τών Σεραφείμ, τήν αδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκούσαν, τήν όντως Θεοτόκον, σέ μεγαλύνομεν.
Ότι επέβλεψεν επί τήν ταπείνωσιν τής δούλης αυτού, ιδού γάρ από τού νύν μακαριούσί με πάσαι γενεαί,
• Τήν Τιμιωτέραν τών Χερουβείμ...
Ότι εποίησέ μοι μεγαλεία ο Δυνατός, καί άγιον τό όνομα αυτού, καί τό έλεος αυτού εις γενεάν, καί γενεάν τοίς φοβουμένοις αυτόν.
• Τήν Τιμιωτέραν τών Χερουβείμ...
Εποίησε κράτος εν βραχίονι αυτού, διεσκόρπισεν υπερηφάνους διανοία καρδίας αυτών.
• Τήν Τιμιωτέραν τών Χερουβείμ...
Καθείλε δυνάστας από θρόνων, καί ύψωσε ταπεινούς, πεινώντας ενέπλησεν αγαθών, καί πλουτούντας εξαπέστειλε κενούς.
• Τήν Τιμιωτέραν τών Χερουβείμ...
Αντελάβετο Ισραήλ παιδός αυτού, μνησθήναι ελέους, καθώς ελάλησε πρός τούς πατέρας ημών, τώ Αβραάμ, καί τώ σπέρματι αυτού έως αιώνος.
Ωδή θ' Ήχος δ'
Άπας γηγενής, σκιρτάτω τώ πνεύματι λαμπαδουχούμενος, πανηγυριζέτω δέ, αύλων Nόων φύσις γεραίρουσα, τήν ιερά θαυμάσια τής Θεομήτορος, καί βοάτω. Χαίροις παμμακάριστε, Θεοτόκε Αγνή αειπάρθενε.
Άγιος Κύριος ο Θεός ημών,
Άγιος Κύριος ο Θεός ημών.
Υψούτε Κύριον τόν Θεόν ημών, καί προσκυνείτε τώ υποποδίω τών ποδών αυτού.
Ότι Άγιός εστιν.
ΕΞΑΠΟΣΤΕΙΛΑΡΙΟΝ Η'
Δύο Αγγέλους βλέψασα, ένδοθεν τού μνημείου, Μαρία εξεπλήττετο, καί Χριστόν αγνοούσα, ώς Κηπουρόν επηρώτα, Κύριε πού τό σώμα, τού Ιησού μου τέθεικας; κλήσει δέ τούτον γνούσα είναι αυτόν , τόν Σωτήρα ήκουσε, Μή μου άπτου, πρός τόν Πατέρα άπειμι, ειπέ τοίς αδελφοίς μου.
Καί τού Οσίου
Γυναίκες ακουτίσθητε
Τού κόσμου τήν ευπάθειαν, ώς μοχθηράν εξέκλινας, καί ατροφία τήν σάρκα, μαράνας ανεκαίνισας, ψυχής τόν τόνον Όσιε, καί δόξαν κατεπλούτησας, ουράνιον αοίδιμε, διό μή παύση πρεσβεύων υπέρ ημών Ιωάννη.
Θεοτοκίον Όμοιον
Κυρίως Θεοτόκον σε, ομολογούμεν Δέσποινα, οι διά σού σεσωσμένοι, καί γάρ Θεόν εκύησας, απορρήτως τόν λύσαντα, διά Σταυρού τόν θάνατον, πρός εαυτόν δ' ελκύσαντα, Οσίων δήμους, μεθ' ών σε, ανευφημούμεν Παρθένε.
Αίνοι Ήχος πλ. δ'
1. τού ποιήσαι εν αυτοίς κρίμα έγγραπτον. Δόξα αύτη έσται πάσι τοίς οσίοις αυτού.
-- Κύριε, ει καί κριτηρίω παρέστης, υπό Πιλάτου κρινόμενος, αλλ' ουκ απελείφθης τού θρόνου, τώ Πατρί συγκαθεζόμενος, καί αναστάς εκ νεκρών, τόν κόσμον ηλευθέρωσας, εκ τής δουλείας τού αλλοτρίου, ως οικτίρμων καί Φιλάνθρωπος.
2. Αινείτε τόν Θεόν εν τοίς Αγίοις αυτού, αινείτε αυτόν εν στερεώματι τής δυνάμεως αυτού.
-- Κύριε, ει καί ως νεκρόν εν μνημείω, Ιουδαίοι σε κατέθεντο, αλλ' ως Βασιλέα υπνούντα, στρατιώταί σε εφύλαττον, καί ως ζωής θησαυρόν, σφραγίδι εσφραγίσαντο, αλλά ανέστης καί παρέσχες, αφθαρσίαν ταίς ψυχαίς ημών.
3. Αινείτε αυτόν επί ταίς δυναστείαις αυτού, αινείτε αυτόν κατά τό πλήθος τής μεγαλωσύνης αυτού.
-- Κύριε, όπλον κατά τού διαβόλου, τόν Σταυρόν σου ημίν δέδωκας, φρίττει γάρ καί τρέμει, μή φέρων καθοράν αυτού τήν δύναμιν, ότι νεκρούς ανιστά καί θάνατον κατήργησε, διά τούτο προσκυνούμεν, τήν Ταφήν σου καί τήν Έγερσιν.
4. Αινείτε αυτόν εν ήχω, σάλπιγγος, αινείτε αυτόν εν ψαλτηρίω καί κιθάρα.
-- Ο Άγγελός σου Κύριε, ο τήν Ανάστασιν κηρύξας, τούς μέν φύλακας εφόβησε, τά δέ Γύναια εφώνησε λέγων. Τί ζητείτε τόν ζώντα μετά τών νεκρών, ανέστη Θεός ών, καί τή οικουμένη ζωήν εδωρήσατο.
5. Αινείτε αυτόν εν τυμπάνω καί χορώ, αινείτε αυτόν εν χορδαίς καί οργάνω,
-- Έπαθες διά σταυρού, ο απαθής τή θεότητι, ταφήν κατεδέξω τριήμερον, ίνα ημάς ελευθερώσης τής δουλείας τού εχθρού, καί αθανατίσας, ζωοποιήσης ημάς Χριστέ ο Θεός, διά τής Αναστάσεώς σου φιλάνθρωπε.
6. Αινείτε αυτόν εν κυμβάλοις ευήχοις, αινείτε αυτόν εν κυμβάλοις αλαλαγμού. Πάσα πνοή αινεσάτω τόν Κύριον.
-- Προσκυνώ καί δοξάζω, καί ανυμνώ Χριστέ, τήν σήν εκ τάφου Ανάστασιν, δι' ής ηλευθέρωσας ημάς, εκ τών τού Άδου αλύτων δεσμών, καί εδωρήσω τώ κόσμω ως Θεός ζωήν αιώνιον, καί τό μέγα έλεος.
7. Ανάστηθι, Κύριε, ο Θεός μου, υψωθήτω η χείρ σου, μή επιλάθη τών πενήτων σου εις τέλος.
-- Τό ζωοδόχον σου μνήμα, φρουρούντες παράνομοι, σύν τή κουστωδία εσφραγίσαντο τούτο, σύ δέ ως αθάνατος Θεός καί παντοδύναμος, ανέστης τριήμερος.
8. Εξομολογήσομαί σοι, Κύριε, εν όλη καρδία μου, διηγήσομαι πάντα τά θαυμάσιά σου.
-- Πορευθέντος σου εν πύλαις Άδου Κύριε, καί ταύτας συντρίψαντος, ο αιχμάλωτος ούτως εβόα, Τίς εστιν ούτος, ότι ου καταδικάζεται εν τοίς κατωτάτοις τής γής, αλλά καί ως σκηνήν κατέλυσε τού θανάτου τό δεσμωτήριον; εδεξάμην αυτόν ως θνητόν, καί τρέφω ως Θεόν. Παντοδύναμε Σωτήρ ελέησον ημάς.
Δόξα... Τό παρόν Ιδιόμελον
Ήχος α'
Δεύτε εργασώμεθα εν τώ μυστικώ αμπελώνι καρπούς μετανοίας, εν τούτω ποιούμενοι ουκ εν βρώμασι καί πόμασι κοπιώντες, αλλ' εν προσευχαίς καί νηστείαις τάς αρετάς κατορθούντες, τούτοις αρεσκόμενος, ο Κύριος τού έργου δηνάριον παρέχει δι ού ψυχάς λυτρούται, χρέους αμαρτίας, ο μόνος πολυέλεος.
Καί νύν... Θεοτοκίοv
Υπερευλογημένη υπάρχεις, Θεοτόκε Παρθένε, διά γάρ τού εκ σού σαρκωθέντος, ο Άδης ηχμαλώτισται, ο Αδάμ ανακέκληται, η κατάρα νενέκρωται, η Εύα ηλευθέρωται, ο θάνατος τεθανάτωται, καί ημείς εζωοποιήθημεν, διό ανυμνούντες βοώμεν, Ευλογητός Χριστός ο Θεός ημών, ο ούτως ευδοκήσας, δόξα σοι.
ΜΕΓΑΛΗ ΔΟΞΟΛΟΓΙΑ
Δόξα σοι τώ δείξαντι τό φώς, Δόξα εν υψίστοις Θεώ, καί επί γής ειρήνη, εν ανθρώποις ευδοκία.
Υμνούμέν σε, ευλογούμέν σε, προσκυνούμέν σε, δοξολογούμέν σε, ευχαριστούμέν σοι, διά τήν μεγάλην σου δόξαν.
Κύριε βασιλεύ, επουράνιε Θεέ, Πάτερ παντοκράτορ, Κύριε Υιέ μονογενές, Ιησού Χριστέ, καί Άγιον Πνεύμα,
Κύριε ο Θεός, ο αμνός τού Θεού, ο Υιός τού Πατρός, ο αίρων τήν αμαρτίαν τού κόσμου, ελέησον ημάς, ο αίρων τάς αμαρτίας τού κόσμου.
Πρόσδεξαι τήν δέησιν ημών, ο καθήμενος εν δεξιά τού Πατρός, καί ελέησον ημάς.
Ότι σύ εί μόνος Άγιος, σύ εί μόνος Κύριος, Ιησούς Χριστός, εις δόξαν Θεού Πατρός. Αμήν.
Καθ' εκάστην ημέραν ευλογήσω σε, καί αινέσω τό όνομά σου εις τόν αιώνα, καί εις τόν αιώνα τού αιώνος.
Καταξίωσον, Κύριε, εν τή ημέρα ταύτη, αναμαρτήτους φυλαχθήναι ημάς.
Ευλογητός εί, Κύριε, ο Θεός τών Πατέρων ημών, καί αινετόν καί δεδοξασμένον τό όνομά σου εις τούς αιώνας. Αμήν.
Γένοιτο, Κύριε, τό έλεός σου εφ' ημάς, καθάπερ ηλπίσαμεν επί σέ.
Ευλογητός εί, Κύριε. δίδαξόν με τά δικαιώματά σου (γ').
Κύριε, καταφυγή εγενήθης ημίν, εν γενεά καί γενεά,
Εγώ είπα. Κύριε, ελέησόν με, ίασαι τήν ψυχήν μου, ότι ήμαρτόν σοι.
Κύριε, πρός σέ κατέφυγον, δίδαξόν με τού ποιείν τό θέλημά σου, ότι σύ εί ο Θεός μου.
Ότι παρά σοί πηγή ζωής, εν τώ φωτί σου οψόμεθα φώς.
Παράτεινον τό έλεός σου τοίς γινώσκουσί σε.
Άγιος ο Θεός, Άγιος Ισχυρός, Άγιος Αθάνατος, ελέησον ημάς (εκ γ').
Δόξα... Καί νύν... Άγιος Αθάνατος, ελέησον ημάς.
Άγιος ο Θεός, Άγιος Ισχυρός, Άγιος Αθάνατος, ελέησον ημάς.
Σήμερον σωτηρία τώ κόσμω γέγονεν. Άσωμεν τώ αναστάντι εκ τάφου καί αρχηγώ τής ζωής ημών, καθελών γάρ τώ θανάτω τόν θάνατον, τό νίκος έδωκεν ημίν, καί τό μέγα έλεος.
Είς την λειτουργίαν
Είσοδικόν
Δεύτε προσκυνήσωμεν και προσπέσωμεν Χριστώ. Σώσον ημάς, Υιέ Θεού, ο αναστάς εκ νεκρών, ψάλλοντάς σοι Αλληλούϊα
Απολυτίκιον Ήχος πλ. δ'
Εξ ύψους κατήλθες ο εύσπλαγχνος, ταφήν καταδέξω τριήμερον, ίνα ημάς ελευθερώσης τών παθών, Η ζωή καί η Ανάστασις ημών, Κύριε δόξα σοι.
Καί τού Οσίου
Ήχος πλ. δ'
Ταίς τών δακρύων σου ροαίς, τής ερήμου τό άγονον εγεώργησας, καί τοίς εκ βάθους στεναγμοίς, εις εκατόν τούς πόνους εκαρποφόρησας, καί γέγονας φωστήρ, τή Οικουμένη λάμπων τοίς θαύμασιν Ιωάννη Πατήρ ημών όσιε, πρέσβευε Χριστώ τώ Θεώ, σωθήναι τάς ψυχάς ημών.
κοντακιον
Ήχος πλ. δ' Αυτόμελον
Τή υπερμάχω στρατηγώ τά νικητήρια, ως λυτρωθείσα τών δεινών, ευχαριστήρια, αναγράφω σοι η Πόλις σου, Θεοτόκε, αλλ' ώς έχουσα τό κράτος απροσμάχητον, εκ παντοίων με κινδύνων ελευθέρωσον ίνα κράζω σοι, Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε.
Ο Αποστολος
Προκείμενον Ήχος βαρύς
Κύριος ισχύν τώ λαώ αυτού δώσει.
Στίχ. Ενέγκατε τώ Κυρίω υιοί Θεού.
Πρός Εβραίους Επιστολής Παύλου, τό Ανάγνωσμα
(Κεφ ς', 13-20)
Αδελφοί, τώ Αβραάμ επαγγειλάμενος ο Θεός επεί κατ ουδενός είχε μείζονος ομόσαι, ώμοσε καθ' εαυτού, λέγων. Η μήν ευλογών ευλογήσω σε καί πληθύνων πληθυνώ σε. Καί ούτω μακροθυμήσας, επέτυχε τής επαγγελίας. Άνθρωποι μέν γάρ κατά τού μείζονος ομνύουσι, καί πάσης αυτοίς αντιλογίας πέρας, εις βεβαίωσιν, ο όρκος. Εν ώ περισσότερον βουλόμενος ο Θεός επιδείξαι τοίς κληρονόμοις τής επαγγελίας, τό αμετάθετον τής βουλής αυτού εμεσίτευσεν όρκω, ίνα διά δύο πραγμάτων αμεταθέτων, εν οίς αδύνατον ψεύσασθαι Θεόν, ισχυράν παράκλησιν έχωμεν οι καταφυγόντες, κρατήσαι τής προκειμένης ελπίδος. Ήν ως άγκυραν έχομεν τής ψυχής, ασφαλή τε καί βεβαίαν καί εισερχομένην εις τό εσώτερον τού καταπετάσματος, όπου πρόδρομος υπέρ ημών εισήλθεν Ιησούς, κατά τήν τάξιν Μελχισεδέκ, Αρχιερεύς γενόμενος εις τόν αιώνα.
Αλληλούϊα Ήχος βαρύς
Αγαθόν τό εξομολογείσθαι τώ Κυρίω.
Ευαγγέλιον
«Τω καιρώ εκείνω άνθρωπός τις προσήλθε τω Ιησού γονυπετών αυτώ και λέγων διδάσκαλε, ήνεγκα τον υιόν μου προς σε, έχοντα πνεύμα άλαλον. Και όπου αν αυτόν καταλάβη, φήσσει αυτόν, και αφρίζει και τρίζει τους οδόντας αυτού, και ξηραίνεται• Kαι είπον τοις μαθηταίς σου ίνα αυτό εκβάλωσι, και ουκ ίσχυσαν. ο δε αποκριθείς αυτώ λέγει ώ γενεά άπιστος, έως πότε προς υμάς έσομαι; έως πότε ανέξομαι υμών; φέρετε αυτόν προς με. Και ήνεγκαν αυτόν προς αυτόν. Και ιδών αυτόν ευθέως το πνεύμα εσπάραξεν αυτόν, και πεσών επί της γης εκυλίετο αφρίζων. Και επηρώτησε τον πατέρα αυτού• πόσος χρόνος εστίν ως τούτο γέγονεν αυτώ; ο δε είπε• παιδιόθεν. Και πολλάκις αυτόν εις το πυρ έβαλε και εις ύδατα, ίνα απολέση αυτόν αλλ ει τι δύνασαι, βοήθησαν ημίν σπλαγχνισθείς εφ' ημάς. ο δε Ιησούς είπεν αυτώ το εί δύνασαι πιστεύσαι, πάντα δυνατά τω πιστεύοντι. Και ευθέως κράξας ο πατήρ του παιδιού μετά δακρύων έλεγε- πιστεύω, κύριε βοήθει μου τη απιστία. Ιδών δε ο Ιησούς ότι επισυντρέχει όχλος επετίμησε τω πνεύματι τω ακαθάρτω λέγων αυτώ• το πνεύμα το άλαλον και κωφόν, εγώ σοι επιτάσσω, έξελθε εξ' αυτού και μηκέτι εισέλθης εις αυτόν. Και κράξαν και πολλά σπαράξαν αυτόν εξήλθε, και εγένετο ωσεί νεκρός, ώστε πολλούς λέγειν ότι απέθανεν. ο δε Ιησούς κρατήσας αυτόν της χειρός ήγειρεν αυτόν και ανέστη. Και εισελθόντα αυτόν εις οίκον οι μαθηταί επηρώτων αυτόν κατ' ιδίαν, ότι ημείς ουκ ηδυνήθημεν εκβαλείν αυτό. Και είπεν αυτοίς• τούτο το γένος εν ουδενί δύναται εξελθείν ει μη εν προσευχή και νηστεία. Και εκείθεν εξελθόντες παρεπορεύοντο δια της Γαλιλαίας και ουκ ήθελεν ίνα τις γνώναι. εδίδασκε γαρ τους μαθητάς αυτού ότι ο υιός του ανθρώπου παραδίδοται εις χείρας ανθρώπων, και αποκτενούσιν αυτόν, και αποκτανθείς τη τρίτη ήμερα αναστήσεται».
Εις το Εξαιρέτως
Επί σοί, χαίρει, Κεχαριτωμένη, πασά ή κτίσις, Αγγέλων το σύστημα και ανθρώπων τό γένος, ήγιασμένε ναέ, και παράδεισε λογικέ, παρθενικόν καύχημα έξ ής Θεός έσαρκώθη και παιδίον γέγονεν, ο προ αιώνων υπάρχων Θεός ημών Τήν γαρ σήν μήτραν θρόνον έποίησε, και τήν σήν γαστέρα πλατυ-τέραν ουρανών άπειργάσατο. Έπί σοί χαίρει, Κεχαριτωμένη, πασά ή κτίσις• δόξα σοι.
Κοινωνικόν << Αινείτε>>.