Το Αποστολικό ανάγνωσμα της Κυριακής (θα ανανεώνεται κάθε Κυ

[g_aggelos]

Κυριακή 17 Δεκεμβρίου

Κολ. γ’ 4-11

Η νέα εν Χριστώ ζωή και αι πρακτικαί συνέπειαί της

Όταν ο Χριστός φανερωθή, η ζωή ημών, τότε και υμείς συν αυτώ φανερωθήσεσθε εν δόξη. Νεκρώσατε ουν τα μέλη υμών τα επί της γης, πορνείαν, ακαθαρσίαν, πάθος, επιθυμίαν κακήν, και την πλεονεξίαν, ήτις εστίν ειδωλολατρία, δι' ά έρχεται η οργή του Θεού επί τους υιούς της απειθείας, εν οις και υμείς περιεπατήσατε ποτε, ότε εζήτε εν αυτοίς, νυνί δε απόθεσθε και υμείς τα πάντα, οργήν, θυμόν, κακίαν, βλασφημίαν, αισχρολογίαν εκ του στόματος υμών, μη ψεύδεσθε εις αλλήλους, απεκδυσάμενοι τον παλαιόν άνθρωπον συν ταις πράξεσιν αυτού και ενδυσάμενοι τον νέον τον ανακαινούμενον εις επίγνωσιν κατ' εικόνα του κτίσαντος αυτόν, όπου ουκ ένι Έλλην και Ιουδαίος, περιτομή και ακροβυστία, βάρβαρος, Σκύθης, δούλος, ελεύθερος, αλλά τα πάντα και εν πάσι Χριστός.

Απόδοση στη Νεοελληνική

Όταν δε ο Χριστός, που είναι η ζωή και η πηγή της ζωής μας, φανερωθεί ένδοξος κατά την δευτέρα παρουσία, τότε και εσείς μαζί με αυτόν θα φανερωθείτε και θα λάμψετε εν δόξα. Λοιπόν, νεκρώσατε τα μέλη σας, τα μέλη του παλαιού ανθρώπου, που ζητούν γήινες αμαρτωλές απολαύσεις και ηδονές. Νεκρώσατε και διώξτε από τον εαυτό σας την πορνεία, την σαρκική ακαθαρσία, κάθε αμαρτωλό πάθος, κάθε κακήν επιθυμία, που μολύνει τον άνθρωπο και τον ωθεί προς την κακήν πράξη, και την πλεονεξία, η οποία είναι ειδωλολατρία που θεοποιεί και λατρεύει το χρήμα. Δια τα αμαρτήματα αυτά έρχεται και ξεσπάει η οργή του Θεού εναντίων των τέκνων της παρακοής, εναντίων αυτών που επιμένουν αμετανόητοι εις την κακία τους. Εις τα αμαρτήματα αυτά και σεις είχατε περιπατήσει και παρασυρθεί άλλοτε, τότε που ζούσατε μεταξύ αυτών. Τώρα όμως πετάξτε και σεις από πάνω σας όλα αυτά, ακόμη δε και την οργή, τον θυμό, την κακότητα και πονηριά, την υβρεολογία και την αισχρολογία από το στόμα σας.Μη λέτε ψέματα ο ένας εις τον άλλον, αφού έχετε αποβάλει πλέον τον παλαιό άνθρωπο μαζί με τας πονηρές αυτού πράξεις και έχετε ενδυθεί τον νέον, ο οποίος συνεχώς ξανακαινουργώνεται, ώστε να προχωρεί σε βαθύτερη γνώσιν του Θεού και να γίνεται συνεχώς τελειότερη εικόνα του Χριστού, ο οποίος τον έκτισε. Εις την νέα δε αυτήν κατάσταση των ανακαινισμένων υπό του Χριστού ανθρώπων, δεν υπάρχει διαφορά μεταξύ Έλληνα και Ιουδαίου, περιτμημένου Ισραηλίτου και απερίτμητου εθνικού. Δεν υπάρχει διαφορά μεταξύ βαρβάρου, Σκύθου, δούλου, ελευθέρου, αλλά όλα αυτά και εις όλους του πιστούς είναι ο Χριστός.

[g_aggelos]

Κυριακή 24 Δεκεμβρίου

Εβρ. ια’ 9-10, 32-40

Ηρωικά παραδείγματα πίστεως παλαιότερα και μεταγενέστερα

Πίστει παρώκησεν εις την γην της επαγγελίας ως αλλοτρίαν, εν σκηναίς κατοικήσας μετά Ισαάκ και Ιακώβ των συγκληρονόμων της επαγγελίας της αυτής.Εξεδέχετο γαρ την τους θεμελίους έχουσαν πόλιν, ης τεχνίτης και δημιουργός ο Θεός. Και τι έτι λέγω; Επιλείψει γαρ με διηγούμενον ο χρόνος περί Γεδεών, Βαράκ τε και Σαμψών και Ιεφθάε, Δαυΐδ τε και Σαμουήλ και των προφητών, οι δια πίστεως κατηγωνίσαντο βασιλείας, ειργάσαντο δικαιοσύνην, επέτυχον επαγγελιών, έφραξαν στόματα λεόντων, έσβεσαν δύναμιν πυρός, έφυγον στόματα μαχαίρας, ενεδυναμώθησαν από ασθενείας, εγενήθησαν ισχυροί εν πολέμω, παρεμβολάς έκλιναν αλλοτρίων. Έλαβον γυναίκες εξ αναστάσεως τους νεκρούς αυτών. άλλοι δε ετυμπανίσθησαν, ου προσδεξάμενοι την απολύτρωσιν, ίνα κρείττονος αναστάσεως τύχωσιν. Έτεροι δε εμπαιγμών και μαστίγων πείραν έλαβον, έτι δε δεσμών και φυλακής. Ελιθάσθησαν, επρίσθησαν, επειράσθησαν, εν φόβω μαχαίρας απέθανον, περιήλθον εν μηλωταίς, εν αιγείοις δέρμασιν, υστερούμενοι, θλιβόμενοι, κακουχούμενοι, ων ουκ ην άξιος ο κόσμος, εν ερημίαις πλανώμενοι και όρεσι και σπηλαίοις και ταις οπαίς της γης. Και ούτοι πάντες μαρτυρηθέντες δια της πίστεως ουκ εκομίσαντο την επαγγελίαν, του Θεού περί ημών κρείττον τι προβλεψαμένου, ίνα μη χωρίς ημών τελειωθώσι.

Απόδοση στη Νεοελληνική

Με την πίστη κατώκησε εις την γη της επαγγελίας σαν ξένος σε μια ξένη χώρα, ζων σε σκηνές, μαζί με τον Ισαάκ και τον Ιακώβ, οι οποίοι ήσαν συγκληρονόμοι της ιδίας υποσχέσεως, διότι περίμενε την πόλη, η οποία έχει στερεά θεμέλια και της οποίας αρχιτέκτων και δημιουργός είναι ο Θεός. Και τι ακόμη να πω; Δεν μου επιτρέπει ο χρόνος να σας διηγηθώ διά τον Γεδεών, τον Βαράκ, τον Σαμψών, τον Ιεφθάε, τον Δαυίδ και Σαμουήλ και τους προφήτες, οι οποίοι με την πίστη ανέτρεψαν βασίλεια, έκαναν έργα δικαιοσύνης, πέτυχαν την πραγματοποίηση υποσχέσεων του Θεού, έφραξαν στόματα λεόντων, έσβησαν την δύναμιν φωτιάς, διέφυγαν την σφαγή, έγιναν από αδύνατοι δυνατοί, έγιναν ισχυροί σε καιρό πολέμου, έτρεψαν σε φυγή παρατάξεις των εχθρών. Γυναίκες έλαβαν τους νεκρούς δια αναστάσεως, άλλοι δε βασανίστηκαν και δεν εδέχθησαν να αφεθούν ελεύθεροι, διά να επιτύχουν μία άλλην καλύτερη ανάσταση. Άλλοι δοκιμάστηκαν με εμπαιγμούς και μαστίγωση, ακόμα δε και με δεσμά και φυλακή. Λιθοβολήθηκαν, πριονίσθηκαν, υπέστησαν πολλές δοκιμασίες, θανατώθηκαν με μάχαιρα, περιπλανώντο φορούντες δέρματα προβάτων και δέρματα αιγών, στερούντο, υπέφεραν θλίψεις και κακουχίας, (άνθρωποι διά τους οποίους δεν ήτο άξιος ο κόσμος), επλανώντο σε ερήμους και σε βουνά, σε σπήλαια και σε τρύπες της γης. Όλοι αυτοί, αν και είχαν καλή μαρτυρία διά την πίστη τους, δεν έλαβαν οτι είχε υποσχεθεί ο Θεός, διότι είχε ο Θεός προβλέψει κάτι καλύτερον αναφορικώς μ’ εμάς διά να μην φθάσουν εκείνοι εις την τελειότητα χωρίς εμάς.

[g_aggelos]

Κυριακή 31 Δεκεμβρίου

Β’ Τιμοθέου δ’ 5-8

Συ δε νήφε εν πάσι, κακοπάθησον, έργον ποίησον ευαγγελιστού, την διακονίαν σου πληροφόρησον. Εγώ γάρ ήδη σπένδομαι, και ο καιρός της εμής αναλύσεως εφέστηκε. Τον αγώνα τον καλόν ηγώνισμαι, τον δρόμον τετέλεκα, την πίστιν τετήρηκα, λοιπόν απόκειταί μοι ο της δικαιοσύνης στέφανος, όν αποδώσει μοι ο Κύριος εν εκείνη τη ημέρα, ο δίκαιος κριτής, ου μόνον δε εμοί, αλλά και πάσι τοις ηγαπηκόσι την επιφάνειαν αυτού.

Απόδοση στη Νεοελληνική

Εσύ όμως, να είσαι σώφρων σε όλα, κακοπάθησε, κάνε έργο ευαγγελιστού, την υπηρεσία σου κάνε στην εντέλεια. Εγώ είμαι έτοιμος να χύσω το αίμα μου σαν σπονδή και ο καιρός της αναχωρήσεώς μου έφτασε. Τον αγώνα τον καλό, αγωνίσθηκα, τον δρόμο τελείωσα, την πίστη τήρησα και τώρα πλέον μου απομένει το στεφάνι της δικαιωσύνης, το οποίο θα μου δώσει ο Κύριος κατ’ εκείνη την Ημέρα. Ο δίκαιος κριτής, όχι μόνο δε, σε μένα αλλά και σε όλους που θα έχουν αγαπήσει την εμφάνισή του.

[g_aggelos]

Σάββατο 6 Ιανουαρίου

ΤΑ ΑΓΙΑ ΘΕΟΦΑΝΕΙΑ

Τίτο β’ 11-14, γ’ 4-7

Χριστιανικά κίνητρα

Επεφάνη γάρ η χάρις του Θεού η σωτήριος πάσιν ανθρώποις, παιδεύουσα ημάς ίνα αρνησάμενοι την ασέβειαν και τας κοσμικάς επιθυμίας σωφρόνως και δικαίως και ευσεβώς ζήσωμεν εν τώ νύν αιώνι, προσδεχόμενοι την μακαρίαν ελπίδα και επιφάνειαν της δόξης του μεγάλου Θεού και σωτήρος ημών Ιησού Χριστού, ος έδωκεν εαυτόν υπέρ ημών, ίνα λυτρώσηται ημάς από πάσης ανομίας και καθαρίση εαυτώ λαόν περιούσιον, ζηλωτήν καλών έργων. Ότε δε η χρηστότης και η φιλανθρωπία επεφάνη του σωτήρος ημών Θεού, ουκ εξ έργων των εν δικαιοσύνη ων εποιήσαμεν ημείς, αλλά κατά τον αυτού έλεον έσωσεν ημάς διά λουτρού παλιγγενεσίας και ανακαινώσεως Πνεύματος Αγίου, ου εξέχεεν εφ' ημάς πλουσίως διά Ιησού Χριστού του σωτήρος ημών, ίνα δικαιωθέντες τη εκείνου χάριτι κληρονόμοι γενώμεθα κατ' ελπίδα ζωής αιωνίου.

Απόδοση στη Νεοελληνική

Διότι εμφανίστηκε η χάρη του Θεού, η οποία σώζει όλους τους ανθρώπους και μας διδάσκει να αρνηθούμε την ασέβεια και τις κοσμικές επιθυμίες και να ζούμε στον παρόντα κόσμο με εγκράτεια, δικαιοσύνη και ευσέβεια, αναμένοντες την ευλογημένη ελπίδα μας και την εμφάνιση της δόξας του μεγάλου Θεού και Σωτήρα μας Ιησού Χριστού, ο οποίος έδωσε τον εαυτό του για εμάς, για να μας λυτρώσει από κάθε ανομία και καθαρίσει για τον εαυτό του ένα λαό εκλεκτό, ζηλωτή καλών έργων. Αλλά όταν εμφανίστηκε η χρηστότητα και η φιλανθρωπία του Σωτήρα μας Θεού, μας έσωσε, όχι από έργα δικαιοσύνης, τα οποία κάναμε εμείς, αλλά σύμφωνα με το δικό του έλεος, διά του λουτρού της αναγεννήσεως και της ανακαινίσεως υπό του Αγίου Πνεύματος, το οποίο εξέχυσε σε εμάς πλούσια διά του Ιησού Χριστού του Σωτήρα μας, ώστε, δικαιωμένοι με την χάρη εκείνου, να γίνουμε, σύμφωνα με την ελπίδα μας, κληρονόμοι της αιώνιας ζωής.

[g_aggelos]

Κυριακή 7 Ιανουαρίου

Σύναξις Ιωάννου Προδρόμου και Βαπτισθού

Πράξεις ιθ’ 1-8

Μαθηταί του Ιωάννου του Βαπτιστού εις την Έφεσον

Εγένετο δέ εν τω τον Απολλώ είναι εν Κορίνθω Παύλον διελθόντα τα ανωτερικά μέρη ελθείν εις Εφεσον και ευρών μαθητάς τινας είπε προς αυτούς, ει Πνεύμα Άγιον ελάβετε πιστεύσαντες; Οι δε είπον προς αυτόν, αλλ ουδέ ει Πνεύμα Αγιόν εστιν ηκούσαμεν. Είπέ τε προς αυτούς, εις τί ουν εβαπτίσθητε; Οι δε είπον, εις το Ιωάννου βάπτισμα. Είπε δε Παύλος, Ιωάννης μεν εβάπτισε βάπτισμα μετανοίας, τω λαώ λέγων εις τον ερχόμενον μετ αυτόν ίνα πιστεύσωσι, τούτ έστιν εις τον Ιησούν Χριστόν. Ακούσαντες δε εβαπτίσθησαν εις το όνομα του Κυρίου Ιησού. Και επιθέντος αυτοίς του Παύλου τας χείρας ήλθε το Πνεύμα το Άγιον επ αυτούς, ελάλουν τε γλώσσαις και προεφήτευον. Ήσαν δε οι πάντες άνδρες ωσεί δεκαδύο. Εισελθών δε εις την συναγωγήν επαρρησιάζετο επί μήνας τρείς διαλεγόμενος και πείθων τα περί της βασιλείας του Θεού.

Απόδοση στη Νεοελληνική

Ενώ ο Απολλώς ήταν στην Κόρινθο, ο Παύλος πέρασε τα μεσόγεια μέρη και ήλθε στην Έφεσο. Εκεί βρήκε μερικούς μαθητές και τους ρώτησε, «Λάβατε Πνεύμα Άγιο, όταν πιστέψατε;». Εκείνοι του είπαν, «Ούτε καν έχουμε ακούσει αν υπάρχει Πνεύμα Άγιο». Τότε τους είπε, «Σε τι λοιπόν, βαπτισθήκατε;». και εκείνοι είπαν, «Στο βάπτισμα του Ιωάννου». Ο Παύλος τότε είπε, «Ο Ιωάννης, βάπτισε βάπτισμα μετανοίας και έλεγε στον λαό να πιστέψουν σε εκείνον που έρχεται μετά από αυτόν, δηλαδή στον Ιησού Χριστό». Όταν άκουσαν αυτό, βαπτίσθηκαν στο όνομα του Κυρίου Ιησού και όταν ο Παύλος έβαλε τα χέρια απάνω τους, ήλθε σε αυτούς το Πνεύμα το Άγιο και μιλούσαν γλώσσες και προφήτευαν. Ήταν δε όλοι, περί τους δώδεκα. Κατόπιν ο Παύλος πήγε στην συναγωγή και επί τρεις μήνες μιλούσε με θάρρος. Συζητούσε και έπειθε τους Ιουδαίους περί της βασιλείας του Θεού.

[g_aggelos]

Κυριακή 14 Ιανουαρίου

Εφεσίους δ’ 7-13

Η Κλήσις του Θεού συνεπάγεται ενότητα

Ενί δε εκάστω ημών εδόθη η χάρις κατά το μέτρον της δωρεάς του Χριστού. Διό λέγει, αναβάς εις ύψος ηχμαλώτευσεν αιχμαλωσίαν και έδωκε δόματα τοις ανθρώποις. Το δε ανέβη τί εστιν ει μη ότι και κατέβη πρώτον εις τα κατώτερα μέρη της γής; Ο καταβάς αυτός εστι και ο αναβάς υπεράνω πάντων των ουρανών, ίνα πληρώση τα πάντα. Καί αυτός έδωκε τους μεν αποστόλους, τους δε προφήτας, τους δε ευαγγελιστάς, τους δε ποιμένας και διδασκάλους, προς τον καταρτισμόν των αγίων εις έργον διακονίας, εις οικοδομήν του σώματος του Χριστού, μέχρι καταντήσωμεν οι πάντες εις την ενότητα της πίστεως και της επιγνώσεως του υιού του Θεού, εις άνδρα τέλειον, εις μέτρον ηλικίας του πληρώματος του Χριστού.

Απόδοση στη Νεοελληνική

Αλλά στον καθένα από εμάς δόθηκε η χάρις σύμφωνα προς το μέτρο της δωρεάς του Χριστού. Διά τούτο λέγει : Όταν ανέβηκε εις τα ύψη έλαβε αιχμαλώτους και έδωκε δώρα εις τους ανθρώπους. Το δε ανέβηκε, τι σημαίνει παρά ότι και κατέβηκε πρώτα εις τα κατώτερα μέρη της γης; Εκείνος που κατέβηκε είναι αυτός που και ανέβηκε υπεράνω όλων των ουρανών, δια να γεμίσει τα πάντα. Και τα δώρα του ήσαν : μερικοί να είναι απόστολοι, άλλοι προφήτες, άλλοι ευαγγελιστές, άλλοι ποιμένες και διδάσκαλοι, προς τον σκοπόν να καταρτίσουν τους αγίους, δια το έργον υπηρεσίας, δια την οικοδομή του σώματος του Χριστού, μέχρις ότου φθάσουμε όλοι εις την ενότητα της πίστεως και της πλήρους γνώσεως του Υιού του Θεού, εις άνδρα τέλειο, εις το μέτρο του τέλειου αναστήματος του Χριστού.

[g_aggelos]

Κυριακή 21 Ιανουαρίου

Α’ Τιμ. δ’ 9-15

Πώς να φέρεται και τί να διδάσκη ο Τιμόθεος

Πιστός ο λόγος και πάσης αποδοχής άξιος· εις τούτο γάρ και κοπιώμεν και ονειδιζόμεθα, ότι ηλπίκαμεν επί Θεώ ζώντι, ός εστι σωτήρ πάντων ανθρώπων, μάλιστα πιστών. Παράγγελλε ταύτα και δίδασκε. Μηδείς σου της νεότητος καταφρονείτω, αλλά τύπος γίνου των πιστών εν λόγω, εν αναστροφή, εν αγάπη, εν πνεύματι, εν πίστει, εν αγνεία. Έως έρχομαι πρόσεχε τη αναγνώσει, τη παρακλήσει, τη διδασκαλία. Μη αμέλει του εν σοί χαρίσματος, ό εδόθη σοι διά προφητείας μετά επιθέσεως των χειρών του πρεσβυτερίου. Ταύτα μελέτα, εν τούτοις ίσθι, ίνα σου η προκοπή φανερά ή εν πάσιν.

Απόδοση στη Νεοελληνική

Αξιόπιστα είναι τα λόγια αυτά και άξια πλήρους αποδοχής. Διά τούτο και κοπιάζομε και ονειδιζόμεθα, διότι έχομε την ελπίδα μας εις Θεό ζωντανό, ο οποίος είναι Σωτήρας όλων των ανθρώπων, μάλιστα των πιστών. Αυτά να παραγγέλης και να διδάσκεις. Ας μην σε καταφρονεί κανείς επειδή είσαι νέος, αλλά γίνου παράδειγμα διά τους πιστούς, εις την ομιλία, εις την συμπεριφορά, εις την αγάπη, εις το πνεύμα, εις την πίστη, εις την αγνότητα. Έως ότου έλθω προσηλώσου εις την ανάγνωση, το κήρυγμα, την διδασκαλία. Μη παραμελείς το χάρισμα που είναι μέσα σου, και σου δόθηκε διά προφητείας όταν το πρεσβυτέριο σου επέθεσε τα χέρια. Αυτά να μελετάς, με αυτά να ζεις διά να είναι φανερή η πρόοδός σου σε όλους.

[g_aggelos]

Κυριακή 28 Ιανουαρίου

Β’ Τιμόθεον γ’ 10-15

Συμβουλαί προς τον Τιμόθεον

Συ δε παρηκολούθηκάς μου τη διδασκαλία, τη αγωγή, τη προθέσει, τη πίστει, τη μακροθυμία, τη αγάπη, τη υπομονή, τοις διωγμοίς, τοις παθήμασιν, οίά μοι εγένοντο εν Αντιοχεία, εν Ικονίω, εν Λύστροις, οίους διωγμούς υπήνεγκα! Και εκ πάντων με ερρύσατο ο Κύριος. Και πάντες δε οι θέλοντες ευσεβώς ζην εν Χριστώ Ιησού διωχθήσονται, πονηροί δε άνθρωποι και γόητες προκόψουσιν επί το χείρον, πλανώντες και πλανώμενοι. Συ δε μένε εν οις έμαθες και επιστώθης, ειδώς παρά τίνος έμαθες, και ότι από βρέφους τα ιερά γράμματα οίδας, τα δυνάμενά σε σοφίσαι εις σωτηρίαν διά πίστεως της εν Χριστώ Ιησού.

Απόδοση στη Νεοελληνική

Συ όμως, παρακολούθησες την διδασκαλία μου, τον τρόπο της ζωής, την πρόθεση, την πίστη, την μακροθυμία, την αγάπη, την υπομονή, τους διωγμούς, τα παθήματα, τα οποία μου συνέβησαν εις την Αντιόχεια, εις το Ικόνιον, εις τα Λύστρα. Πόσους διωγμούς υπέφερα και από όλα με έσωσε ο Κύριος. Και όλοι όσοι θέλουν να ζήσουν ευσεβώς εν Χριστώ Ιησού θα διωχθούν. Πονηροί όμως άνθρωποι και απατεώνες θα προκόψουν εις το χειρότερο πλανώντες και πλανώμενοι. Συ όμως, μένε εις εκείνα που έμαθες και δια τα οποία απέκτησες βεβαιότητα, διότι ξέρεις από ποιον τα έμαθες, και διότι από της βρεφικής ηλικίας ξέρεις τα ιερά γράμματα, τα οποία έχουν την δύναμιν να σε οδηγήσουν εις την σοφία προς σωτηρία δια της πίστεως της εν Χριστώ Ιησού.

[g_aggelos]

Παρασκευή 2 Φεβρουαρίου

Η ΥΠΑΠΑΝΤΗ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥ

Εβραίους ζ’ 7-17


Χωρίς δε πάσης αντιλογίας το έλαττον υπό του κρείττονος ευλογείται. Και ώδε μεν δεκάτας αποθνήσκοντες άνθρωποι λαμβάνουσιν, εκεί δε μαρτυρούμενος ότι ζη. Και ως έπος ειπείν, διά Αβραάμ και Λευί ο δεκάτας λαμβάνων δεδεκάτωται, έτι γάρ εν τη οσφύι του πατρός ην ότε συνήντησεν αυτώ ο Μελχισεδέκ. Ει μεν ουν τελείωσις διά της Λευϊτικής ιερωσύνης ην, ο λαός γάρ επ' αυτή νενομοθέτητο, τις έτι χρεία κατά την τάξιν Μελχισεδέκ έτερον ανίστασθαι ιερέα και ου κατά την τάξιν Ααρών λέγεσθαι; Μετατιθεμένης γάρ της ιερωσύνης εξ ανάγκης και νόμου μετάθεσις γίνεται. Εφ' όν γάρ λέγεται ταύτα, φυλής ετέρας μετέσχηκεν, αφ' ης ουδείς προσέσχηκε τω θυσιαστηρίω. Πρόδηλον γάρ ότι εξ Ιούδα ανατέταλκεν ο Κύριος ημών, εις ην φυλήν ουδέν περί ιερωσύνης Μωϋσής ελάλησε. Και περισσότερον έτι κατάδηλόν εστιν, ει κατά την ομοιότητα Μελχισεδέκ ανίσταται ιερεύς έτερος, ος ου κατά νόμον εντολής σαρκικής γέγονεν, αλλά κατά δύναμιν ζωής ακαταλύτου, μαρτυρεί γάρ ότι συ ιερεύς εις τον αιώνα κατά την τάξιν Μελχισεδέκ.

Απόδοση στη Νεοελληνική

Αναντιρρήτως δε το μικρότερο ευλογείται από το μεγαλύτερο. Στη μία περίπτωση παίρνουν τα δέκατα άνθρωποι που πεθαίνουν, στην άλλη τα πήρε εκείνος που μαρτυρείται ότι ζει. Θα μπορούσε μάλιστα να πει κανείς, ότι και ο Λευί, ο οποίος παίρνει δέκατα, έχει δώσει και αυτός δέκατα διά του Αβραάμ, διότι ο Λευί ήταν ακόμη στα σπλάχνα του προπάτορά του Αβραάμ όταν τον συνάντησε ο Μελχισεδέκ. Εάν λοιπόν, ήταν κατορθωτή η τελειότητα διά της Λευιτικής ιεροσύνης – διότι με αυτή ως βάση είχε δοθεί στον λαό ο νόμος – ποια επιπλέον ανάγκη θα υπήρχε να παρουσιασθεί άλλου είδους αρχιερέας, κατά την τάξη Μελχισεδέκ και να μην λέγεται κατά την τάξη Ααρών; Διότι όταν γίνεται μετάθεση της ιεροσύνης τότε κατ’ ανάγκη γίνεται και μετάθεση του νόμου. Εκείνος, διά τον οποίο λέγονται αυτά, ανήκει σε άλλη φυλή, από την οποία κανείς δεν έχει υπηρετήσει στο θυσιαστήριο, διότι είναι φανερό ότι ο Κύριός μας προήλθε από την φυλή του Ιούδα στην οποία ο Μωυσής δεν είπε τίποτε περί ιεροσύνης. Και γίνεται ακόμη περισσότερο φανερό, όταν παρουσιάζεται άλλου είδους ιερέας, όμοιος προς τον Μελχισεδέκ, ο οποίος έγινε όχι κατ’ απαίτηση εντολής που ισχύει για ανθρώπους, αλλά με την δύναμη ζωής που δεν καταλύεται, διότι δίδεται η μαρτυρία: Συ είσαι αιώνιος ιερεύς κατά την τάξιν Μελχισεδέκ.

[g_aggelos]

Κυριακή 4 Φεβρουαρίου

Α’ Κορινθίους στ’ 12-20

Η ανηθικότης δεν συμβιβάζεται με την χριστιανικήν ζωήν

Πάντα μοι έξεστιν, αλλ’ ου πάντα συμφέρει, πάντα μοι έξεστιν, αλλ’ ουκ εγώ εξουσιασθήσομαι υπό τινος. Τα βρώματα τη κοιλία και η κοιλία τοις βρώμασιν, ο δε Θεός και ταύτην και ταύτα καταργήσει. Το δε σώμα ου τη πορνεία, αλλά τω Κυρίω, και ο Κύριος τω σώματι, ο δε Θεός και τον Κύριον ήγειρε και ημάς εξεγερεί διά της δυνάμεως αυτού. Ουκ οίδατε ότι τα σώματα υμών μέλη Χριστού εστιν; Άρας ούν τα μέλη του Χριστού ποιήσω πόρνης μέλη; Μη γένοιτο. Ή ουκ οίδατε ότι ο κολλώμενος τη πόρνη εν σώμά εστιν; Έσονται γάρ, φησίν, οι δύο εις σάρκα μίαν, ο δε κολλώμενος τω Κυρίω εν πνεύμά εστι. Φεύγετε την πορνείαν. Πάν αμάρτημα ο εάν ποιήση άνθρωπος εκτός του σώματός εστιν, ο δε πορνεύων εις το ίδιον σώμα αμαρτάνει. Ή ουκ οίδατε ότι το σώμα υμών ναός του εν υμίν Αγίου Πνεύματός εστιν, ου έχετε από Θεού, και ουκ εστέ εαυτών; Ηγοράσθητε γάρ τιμής, δοξάσατε δη τον Θεόν εν τω σώματι υμών και εν τω πνεύματι υμών, άτινά εστι του Θεού.

Απόδοση στη Νεοελληνική

Όλα μου επιτρέπονται αλλά δεν συμφέρουν όλα. Όλα μου επιτρέπονται αλλά εγώ δεν θα αφήνω τον εαυτό μου να εξουσιασθεί από τίποτε. Τα φαγητά είναι για την κοιλιά, και η κοιλιά για τα φαγητά, ο Θεός θα καταργήσει και αυτήν και εκείνα. Αλλά το σώμα δεν είναι δια την πορνεία, είναι δια τον Κύριο και ο Κύριος δια το σώμα. Ο δε Θεός και τον Κύριο ανέστησε και εμάς θα αναστήσει δια της δυνάμεώς του. Δεν ξέρετε ότι τα σώματά μας είναι μέλη του Χριστού; Να πάρω λοιπόν τα μέλη του Χριστού και να τα κάνω μέλη της πόρνης; Μη γένοιτο. Δεν ξέρετε ότι εκείνος που προσκολλάται εις την πόρνη είναι ένα σώμα με αυτήν; Διότι θα γίνουν, λέγει, οι δύο μία σάρκα. Εκείνος δε που προσκολλάται εις τον Κύριο είναι ένα πνεύμα με αυτόν. Αποφεύγετε την πορνεία. Κάθε άλλο αμάρτημα που κάνει ο άνθρωπος είναι έξω από το σώμα, εκείνος όμως που πορνεύει, αμαρτάνει προς το ίδιο του το σώμα. Ή δεν ξέρετε ότι το σώμα σας είναι ναός του Αγίου Πνεύματος που είναι μέσα σας, και το οποίον έχετε από τον Θεό και δεν ανήκετε εις τους εαυτούς σας; Έχετε αγορασθεί αντί τιμήματος. Δοξάσατε λοιπόν τον Θεό δια του σώματός σας και δια του πνεύματός σας, τα οποία ανήκουν εις τον Θεό.