Χριστός Ανέστη, αδέλφια!
Καλά, όσοι και όσες δεν ήρθατε στη συνάντηση ΕΥΤΥΧΩΣ που δεν το κάνατε!
ΧΑΛΙΑ ΜΑΥΡΑ ήταν!
Γιαυτό δεν υπάρχουν και ντοκουμέντα μια και από την βιασύνη τους να έρθουν στη συνάντηση δεν πήρε κάποια ή κάποιος μαζί του φωτογραφική μηχανή! Καμιά και κανένας δε σκέφτηκε ότι υπάρχουν κινητά που έχουν και φωτογραφική μηχανή!...
Η vivika productions παρουσιάζει τα
ΑΠΟΣΤΟΛΕΙΑ 2012
Πρωταγωνιστές
Νίκος (agiooros), Αγγελική (angieholi), Απόστολος (aposal),
και πρωταγωνιστές με αλφαβητική σειρά
Βασίλειος (vassilisalt), Γιάννης (Johnge), Διονύσιος (dionysiskosm), Ευθύμιος – Νεκτάριος (efthumhs), Ευστάθιος ΝΙ (stathisekp), Κώστας (heart), Μαρία (ΜΙΧΣ), Παναγιώτα (toula), Συμεών (trader), Χριστίνα, Π-Α (vivika).
(Δε θα πω πως μου φάνηκε καθένας και καθεμιά από εσάς γιατί ήδη έχω καλυφθεί με τις απαντήσεις σας, θα σημειώσω μόνο ότι είστε μηδενός (και καμιάς) εξαιρουμένου εκπληκτικοί, χαρισματικοί, υπέροχοι Άνθρωποι και ευχαριστώ το Θεό που μου έστειλε μια κατραπακιά και με την ευκαιρία της μπήκα σε τούτο το χώρο, έγινα μέλος -ας προσέχατε, σας e-γνώρισα και με όσες και όσους ήρθατε, ειδωθήκαμε καλύτερα από κοντά).
Το γύρισμα έγινε:
Ιερός Ναός Αγίου Δημητρίου, Άγιος Δημήτριος Αττικής.
Οδός: Αγίου Δημητρίου 115 - Ημέρα: Κυριακή - Ημερομηνία: 13 Μαΐου 2012 - Ώρα: 12η μεσημβρινή ή 12:00 - Σημείο συνάντησης: Μπροστά στο ναό
Καταρχήν, όταν έφτασα ήταν σχεδόν όλοι συγκεντρωμένοι στις ακριβείς συντεταγμένες που κάποια (να μη τη χαρακτηρίσω) είχε ανεβάσει... Είχαν κάνει ένα πηγαδάκι και ήδη τα γέλια τους ακούγονταν δυό τετράγωνα πιο πέρα... ΜΑΥΡΑ ΧΑΛΙΑ δηλαδή αντί να είναι μουρτζούφληδες, σοβαροί, αγέλαστοι και αμίλητοι!!!!
Τέλος πάντων, έκανα την καρδιά μου πέτρα, και αφού ξαναειδωθήκαμε και ξαναθυμηθήκαμε ο ένας τον άλλο οι παλιοί και γνωριστήκαμε με τους νέους και συμπληρώθηκε η παρέα μας, εφ ενός ζυγού (κατά το παράγγελμα του αρχηγού Απόστολου) τον ακολουθήσαμε στο διπλανό κτίριο στον όροφο που έχει μια πολύ όμορφη, προσεγμένη και περιποιημένη αίθουσα με φιλόξενους ανθρώπους. Σε λίγο ήρθε και ο πατέρας Ματθαίος.
Από τη στιγμή που μπήκε και μας καλωσόρισε μέχρι τη στιγμή που έληξε η συνάντησή μας έχασα το χρόνο... Ειλικρινά δε μου έφτασε...
Το τι ειπώθηκε εκεί και πόσο απαράδεκτα ήσυχοι, προσηλωμένοι, ρουφώντας κάθε του λόγο τον ακούγαμε, ήδη το διαβάσατε...
Αναφέραμε τον απόστολο Παύλο και τον απόστολο Πέτρο (τις τρεις αρνήσεις και το "Φιλείς με; Ποίμανε τα πρόβατά μου." στο (Ιω. 21,16) όπου η έννοια του φιλείς με είναι η απόλυτη ταύτιση.
Μας είπε για την εικόνα της Παναγίας Ιεροσολυμίτισσας που υπάρχει στον Ναό του Αγίου Δημητρίου και την οποία αξίζει να προσκυνήσετε και να δείτε από κοντά τη γλυκύτητα της μορφής της!!!
Τι Πανεπιστήμιο που είναι η Παναγία μας...
Ένα θα σας παρακαλέσω... Την επόμενη φορά, κάνετε μεγαλύτερη προσπάθεια να έρθετε, ειδικά όσοι είστε σε κοντινές περιοχές (μέχρι να μπούνε διόδια και σε αυτές)... Ακόμα κι αν δεν σας αρέσει να δείτε ή να συναντήσετε κάποιον από εμάς ελάτε ακούστε τον πατέρα Ματθαίο και αποχωρήσετε...
Τι έλεγα; Α ναι...
ΧΑΛΙΑ ΜΑΥΡΑ που λέτε και η συνάντηση με τον πατέρα Ματθαίο!...
Δεν ήξερε να κάνει ούτε περιγραφή της προκοπής, αφού με την διήγηση και μόνο του κυριακάτικου ευαγγελίου και την ανάλυση που μας έκανε αυτομάτως ταξίδευες σε άλλο χρόνο και χώρο ...
Ούτε τα θέματα τα ήξερε τόσο καλά, αφού μας είχε αφήσει άφωνους... Εννοείτε ότι ο ίδιος είχε μείνει άφωνος με τις δικές μας γνώσεις (ειδικά του Απόστολου που όλο διόρθωνε τον πατέρα Ματθαίο) αλλά και την πνευματικότητά μας (ειδικά τη δική μου που δεν έβγαλα άχνα)!...
Στο τέλος της συνάντησης η Αγγελική μας, μας επιφύλλασσε την ευχάριστη έκπληξη των διηγημάτων (βίοι των Αγίων μας) και των ημερολογίων που μας μοίρασε ο πατέρας Ματθαίος.
Στη συνέχεια κι αφού ήπιαμε το πικρό ποτήρι του αποχωρισμού, διότι ο πατέρας Ματθαίος δεν μας άντεχε άλλο! Ξεκινήσαμε για το β' μέρος της πρόσκλησης-συνάντησης.
Πήγαμε σε μια ΧΑΛΙΑ ΜΑΥΡΑ ταβέρνα/εστιατόριο και πιάσαμε τραπέζι στην αυλή, σε μέρος που το σκίαζαν τα δέντρα και έκανε ένα σχετικό δροσερό ρεύμα. Φυσικά είχε πρόβλημα το φυσικό κλιματιστικό καθότι δεν φυσσούσε πάρα πολύ, αλλά μόνο επαρκώς, ο άνεμος...
Για την κουζίνα και το ποτό δε θα σχολιάσω κάτι αφού νηστικοί μείναμε και ούτε φάγαμε ούτε ήπιαμε κάτι, καθότι ο Βασίλης κι εγώ που είχαμε καθίσει προς τις αντίθετες άκρες της ίδιας πλευράς είμασταν σε δίαιτα και δεν μπορούσαμε να φάμε ότι παραγγείλαμε και δεν κοιτούσαμε στα πιάτα των άλλων για να μην τους παρασύρουμε!!!
Φυσικά τα αδέλφια μας, μας παρηγορούσαν και μοιράζονταν μαζί μας από τους καταπληκτικούς κοινούς μεζέδες που όλοι παραγγείλαμε. Τελικά κι εμείς ενδώσαμε και από αδελφική αγάπη, φάγαμε για να μην παχύνουν μόνο εκείνοι, αφού εμείς έχουμε συνηθίσει να τρώμε και δεν ήταν σωστό να φάνε και τις δικές μας μερίδες!... Θυσιαστήκαμε σας λέω!!
Μα γιατί δεν με πιστεύετε;
Στο τραπέζι λοιπόν κάθισα δυστυχώς από τη σοβαρή πλευρά με τον Ευθύμη, τον Νίκο, την Αγγελική, το Διονύση, το Γιάννη και τη Χριστίνα που είχε δίπλα της τον Απόστολο. Κι έτσι δυστυχώς δεν άκουσα τις ωφέλιμες αντιπαραθέσεις Βασίλη και Απόστολου και της υπόλοιπης βορεινής παρέας...
Προσπάθησα να δω τη συνεστίασή μας αντικειμενικά και κατέληξα πως η 14μελής παρέα μας ήταν φυσικά πολύ μουρτζούφλικη, σοβαρή, αμίλητη, και κυρίως αγέλαστη!
Συζητούσαμε κυρίως και κατά σειρά για την πολιτική, τον καιρό, την πολιτική, τα πολιτικά, τα πατερικά κείμενα, τα πολιτικά, τα κείμενα των γεροντάδων, τα οικονομικά, τους βίους των Αγίων, τα βιώματά μας από διάφορες στιγμές της ζωής μας που ψυθύριζαν ή κραύγαζαν ότι συνετελείτο εκείνη τη στιγμή θαύμα, τα αυτοκινητιστικά, τα πνευματικά θέματα κλπ.
Πως λέμε... κλασικό οικογενειακό γεύμα; Ε... αυτό ακριβώς!!!! Κι ακόμα καλύτερα!...
Όταν πλέον δεν μας άντεχαν άλλο, και αφού είχαμε ήδη κρύψει καλά τα καλαθάκια του ψωμιού που η αγαπημένη μας συντονίστρια σε συνεννόηση με τον διαχειριστή του φόρουμ σκεφτόταν να βγάλει βόλτα εν είδει δίσκου στους συνδαιτυμόνες προς ενίσχυσιν του site (σε απλά ελληνικά σάιτ), αλλά κυρίως επειδή έπρεπε να φύγουν οι ταξιδιώτες των μακρινών αποστάσεων που μας είχαν δώσει τη χαρά και την τιμή να έρθουν στη συνάντηση δηλαδή ο Ευθύμης, ο Νίκος και ο Κώστας, και η Χριστίνα και ο Διονύσης που είχαν κάποια άλλη υποχρέωση αποχωρήσαμε οι υπόλοιποι για να πιούμε τον καφέ της παρηγοριάς του αποχωρισμού και της λήξης της συνάντησής μας.
Πήγαμε λοιπόν πάλι με τα πόδια όπως και προηγουμένως δηλαδή ΜΑΥΡΑ ΧΑΛΙΑ, μέσα στα γέλια και την κουβέντα, καμιά ταπεινότητα, καμιά σοβαρότητα, ούτε ένα γαϊδουράκι, ένα κάτι τέλος πάντων σε μια ήσυχη καφετέρια της περιοχής.
Παραγγείλαμε τα καφεδάκια της αρεσκεία μας ο καθένας και συνεχίσαμε ένα πιο ευρύ πηγαδάκι όπου κουβεντιάσαμε για κινητήρες αυτοκινήτων, για ψαρικά (κάτι για γαύρο άκουσα ή να 'ταν αθλητικά;), για την κλίση του μοναχισμού, για ψυχολόγους-πνευματικούς, για βιολόγους και εκπαίδευση τυφλών, ακροάσεις ραδιοφωνικών εκπομπών εκκλησιαστικών σταθμών όπου διαβάζονται κείμενα που υπάρχουν γραμμένα σε τούτο το χώρο και για πολλά άλλα.
Κάποια στιγμή μπουμπούνισε απειλητικά αλλά η παρέα απλά ήρθε πιο κοντά υπό την σκέπη των τεντών και έτσι συνεχίστηκε κι άλλο η κουβέντα μας... Λίγο πριν κλείσουμε την πάλαι ποτέ βάρδια (8ωρο), αφού πήραμε ένα περίλυπο ύφος όλοι, συναποφασίσαμε να το διαλύσουμε...
Κατεβήκαμε, από το πεζοδρόμιο που είμασταν καθισμένοι, στο δρόμο για να αποχαιρετιστούμε. Φήμες ότι τελικά χωρίσαμε επειδή είχε την ανήκουστη απαίτηση να περάσει από το δρόμο που είχαμε καταλάβει, συνεχίζοντας την κουβέντα μας, ένα αυτοκίνητο, ελέγχονται ως απόλυτα ακριβείς!!!
Στο επανιδείν λοιπόν και συντομότερα, με περισσότερους και λίγη περισσότερη ώρα με τον πατέρα Ματθαίο.... ή και γενικότερα με κάποια άλλη ευκαιρία...
Νιώθω χαρούμενη και ευτυχισμένη που ξαναείδα αγαπημένα αδέλφια και γνώρισα νέα που είχαμε μόνο την e-γνωριμία.
Ευχαριστώ κι εγώ το Νίκο για την ύπαρξη του ιστοχώρου της δημόσιας συζήτησης και του ιστοτόπου γενικότερα του Αγίου Όρους, αλλά και την Αγγελική που φροντίζει με τόση υπομονή και καρτερία δια την τάξη των πραγμάτων εντός του.
Ευχαριστώ τον Απόστολο γιατί χωρίς τη δική του συμβολή δεν θα ήταν εφικτή η συνάντησή μας και κυρίως η συνάντηση με τον πατέρα Ματθαίο.
Σας ευχαριστώ όσους ήρθατε, ευχαριστώ και όσους θα θέλατε να είστε μαζί μας και στέλνατε τις νοερές σας προσευχές για μας, ευχαριστώ όσους επικοινωνήσατε με κάποιους από εμάς για να μοιραστείτε έστω και μέσω μηνυμάτων ή τηλεφωνικά τη χαρά όλων μας.
Ευχαριστώ σας κυρίως γιατί με ανέχεστε και κάποιοι αντέχετε και με διαβάζετε.
Οποιαδήποτε ομοιότης με πραγματικά πρόσωπα είναι απολύτως συμπτωματική και φανταστική.
Υ.Γ. Το κείμενο δεν έχει φατσάκια επειδή είμαι σοβαρός άνθρωπος, μετρημένος και ασχολούμαι μόνο με πνευματικά θέματα!
Αν κάτι από τα παραπάνω σας ενοχλεί, βάλτε εσείς εκεί ακριβώς ένα χιουμοριστικό φατσάκι.
(Είμαι σίγουρη Μακεδόνα μου Στάθη ότι θα έβαζες την Τούμπα, κι εγώ με δυσκολία δεν έβαλα την Πόλη όπου σε λίγες ώρες διεξαγόταν ο τελικός... )
