Δραματική μείωση γεννήσεων, θρησκευτικών γάμων ...

[filotas]

Αδελφέ filotas, για το θέμα των κοσμοκαλόγερων θα σου πω ταπεινά ότι δεν έχεις δίκιο. Υπάρχουν 2 βιβλία "Ασκητές στον κόσμο", τα οποία περιγράφουν δεκάδες αληθινά και αγιασμένα παραδείγματα κοσμοκαλόγερων, άνθρωποι που κάποιοι από αυτούς ήταν παντρεμένοι, αλλά ζούσαν σαν ασκητές, και άλλοι που δεν ήταν παντρεμενοι.

Επίσης, σε αντίφαση με την δική σου γνώμη, ο άγιος γέροντας Παϊσιος είπε:

«Εάν κάποιος θέλει να αγιάσει και για κάποιο λόγο δεν μπορεί να πάει σε μοναστήρι ας μετατρέψει το δωμάτιο του σε κελί.
Εκεί κρυφά από τους ανθρώπους ας κάνει όλα τα πνευματικά του καθήκοντα, δηλ. ακολουθίες, αναγνώσεις, μετάνοιες, κομποσχοίνια κ.λπ.
Ένας, για παράδειγμα, μπορεί να πηγαίνει στο ναό να κοινωνεί και μετά να γυρίζει στο σπίτι του και να συμπεριφέρεται όπως οι ερημίτες στα κελιά τους.
Δόξα τω Θεώ υπάρχουν πολλοί τέτοιοι στον κόσμο, μπροστά στους οποίους ντρεπόμαστε εμείς που ονομαζόμαστε μοναχοί».

Πολλοί από τους "ασκητές μέσα στον κόσμο" ήταν έγγαμοι και οι υπόλοιποι είχαν λόγους πνευματικούς ή πρακτικούς που δεν πήγαν σε μοναστήρι. Όπως είπε και ο Γέροντας Παΐσιος, μόνο αν έχεις λόγους σοβαρούς που σ' εμποδίζουν να πας σε μοναστήρι κάνεις το δωμάτιό σου κελλί, αλλιώς χωρίς υποταγή σε Γέροντα μοναχός δε γίνεσαι.

[theodorosuper]

Φυσικά ο λόγος που δεν μπορούν κάποιοι να πάνε σε μοναστήρι, θα είναι σοβαρός...
Όμως υποταγή μπορείς να κάνεις και στον πνευματικό σου εδώ στον κόσμο αδελφέ filotas και να ζεις όσο πιο "μοναχικά" μπορείς ...
Βέβαια, αυτό δεν σημαίνει ότι γίνεσαι "μοναχός" με την έννοια του ράσου, εξού και η λέξη "Κοσμο-καλόγερος"...

Όμως όπως είπε ο γέροντας Παϊσιος, "Δόξα τω Θεώ υπάρχουν ΠΟΛΛΟΙ τέτοιοι στον κόσμο, μπροστά στους οποίους ντρεπόμαστε εμείς που ονομαζόμαστε μοναχοί» ",
Οπότε δεν είναι σωστό να γενικοποιούμε και να λέμε ότι "Οι "κοσμοκαλόγεροι" είναι ξεπερασμένο και αποτυχημένο πείραμα άλλων εποχών, που ο μοναχισμός ήταν σε παρακμή"...
Πάντα υπήρχαν, υπάρχουν, και θα υπάρχουν "κοσμοκαλόγεροι", μπροστά στους οποίους κάποιοι μοναχοί, όπως λέει ο γέροντας, ντρέπονται...

[filotas]

Όποιος ασκείται μέσα στον κόσμο, επειδή οι συνθήκες τον έφεραν να το κάνει και όχι από δική του επιλογή, δεν λέει ότι είναι "κοσμοκαλόγερος", απλά τηρεί το θέλημα του Θεού εκεί που τον έταξε. Η σχέση του Πνευματικού με το πνευματικοπαίδι έξω στον κόσμο δεν είναι ίδια με αυτή του μοναχού με το Γέροντά του στο μοναστήρι. Ο λαϊκός κανονικά κάνει ότι του λέει ο Πνευματικός του στα πνευματικά θέματα και στα πρακτικά θέματα λύνει τα προβλήματα μόνος του (πάντα με χριστιανικό τρόπο). Στο Μοναστήρι ο μοναχός κάνει υπακοή στα πάντα, ακόμη και το τι θα φάει, τι θα φορέσει, πως θα διαθέσει τις ώρες του, τι δουλειά θα κάνει κλπ. Πλήρης υπακοή. Αυτό οδηγεί στην ταπεινοφροσύνη που είναι τόσο απαραίτητη για τη σωτηρία όλων μας. Και ο έγγαμος κάνει υπακοή στα πρακτικά θέματα, όχι στον Γέροντα, αλλά στη "γερόντισσα" ( ). Είναι υποχρεωμένος να προσαρμόζει τη ζωή του σύμφωνα με τις ανάγκες και των υπολοίπων μελών της οικογένειας. Επίσης είναι υποχρεωμένος να υπακούει στους γονείς, στον Προϊστάμενο ή στ' αφεντικό, στους νόμους κλπ. Έχει και ο έγγαμος περιθώριο ν' ασκηθεί στην ταπείνωση. Αυτός όμως που ζει μόνος από δική του επιλογή;;;;

Τέλος πάντων, δεν είναι αναγκαίο να συμφωνήσουμε σ' αυτό. Απλά εγώ έχω ζήσει κάποιους κοσμοκαλόγερους και κοσμοκαλόγριες τη δεκαετία του '60 στις παραεκκλησιαστικές οργανώσεις, που δε μου έχουν αφήσει και τις καλύτερες αναμνήσεις. Ο καθένας διαμορφώνει ανάλογα με τα βιώματά του τη δική του άποψη πάνω στο θέμα αυτό. Όμως ο λαός λέει: "Ή μικρός μικρός παντρέψου ή μικρός καλογερέψου" και ο λαός συνήθως ξέρει τι λέει.

[Captain Yiannis]

....
Όμως ο λαός λέει: "Ή μικρός μικρός παντρέψου ή μικρός καλογερέψου" και ο λαός συνήθως ξέρει τι λέει.

Νάναι ευλογημένο, αυτή νομίζει και η ... "μουτσούνα" μου ότι πρέπει να είναι η βάση της βιωτής μας .

Όμως αν σκεφτούμε .. (έτσι γιά να μην ... πελαγοδρομούμε)
ότι το ζητούμενο είναι,... να βρεθούμε κοντά στον Κύριο ημών Ιησού Χριστό
και μέσα στο ...χωρίς αρχή και τέλος "αΐδιο" φως Του ... εκεί σε μιά γωνίτσα

τότε μάλλον , ας ακολουθούμε τον Λόγο και ας είναι ... όπου είναι.

Μούλεγε ο Παπα-Συμεών -όταν μιλούσε- (Ι.Μ. Διονυσίου ΑΟ)

"Εκεί " στην άνω Ιερουσαλήμ " όλοι θα έχουμε μεγάλη χαρά, ...από το πρώτο μέχρι τον τελευταίο ,....
όμως ο Άγιος,.. θα έχει ανείπωτη χαρά , ενώ ο τελευταίος θα έχει τεράστια, ...
..όλοι όμως , θα έχουν την αίσθηση , ότι και οι άλλοι ,...έχουν την ίδια χαρά με αυτούς "

Όλα ... τα οικονομεί ο Κύριος άριστα, ...... κοντά Του νάμαστε , να αγωνιζόμαστε και πάντα ταύτα , μαζί με άλλα "προστεθήσονται" ......

Δόξα τω Θεώ ... Πάντων ένεκεν

[theodorosuper]

Όποιος ασκείται μέσα στον κόσμο, επειδή οι συνθήκες τον έφεραν να το κάνει και όχι από δική του επιλογή, δεν λέει ότι είναι "κοσμοκαλόγερος", απλά τηρεί το θέλημα του Θεού εκεί που τον έταξε. Η σχέση του Πνευματικού με το πνευματικοπαίδι έξω στον κόσμο δεν είναι ίδια με αυτή του μοναχού με το Γέροντά του στο μοναστήρι. Ο λαϊκός κανονικά κάνει ότι του λέει ο Πνευματικός του στα πνευματικά θέματα και στα πρακτικά θέματα λύνει τα προβλήματα μόνος του (πάντα με χριστιανικό τρόπο). Στο Μοναστήρι ο μοναχός κάνει υπακοή στα πάντα, ακόμη και το τι θα φάει, τι θα φορέσει, πως θα διαθέσει τις ώρες του, τι δουλειά θα κάνει κλπ. Πλήρης υπακοή. Αυτό οδηγεί στην ταπεινοφροσύνη που είναι τόσο απαραίτητη για τη σωτηρία όλων μας. Και ο έγγαμος κάνει υπακοή στα πρακτικά θέματα, όχι στον Γέροντα, αλλά στη "γερόντισσα" ( ). Είναι υποχρεωμένος να προσαρμόζει τη ζωή του σύμφωνα με τις ανάγκες και των υπολοίπων μελών της οικογένειας. Επίσης είναι υποχρεωμένος να υπακούει στους γονείς, στον Προϊστάμενο ή στ' αφεντικό, στους νόμους κλπ. Έχει και ο έγγαμος περιθώριο ν' ασκηθεί στην ταπείνωση. Αυτός όμως που ζει μόνος από δική του επιλογή;;;;

Τέλος πάντων, δεν είναι αναγκαίο να συμφωνήσουμε σ' αυτό. Απλά εγώ έχω ζήσει κάποιους κοσμοκαλόγερους και κοσμοκαλόγριες τη δεκαετία του '60 στις παραεκκλησιαστικές οργανώσεις, που δε μου έχουν αφήσει και τις καλύτερες αναμνήσεις. Ο καθένας διαμορφώνει ανάλογα με τα βιώματά του τη δική του άποψη πάνω στο θέμα αυτό. Όμως ο λαός λέει: "Ή μικρός μικρός παντρέψου ή μικρός καλογερέψου" και ο λαός συνήθως ξέρει τι λέει.

Καταλαβαίνω ότι είχες κάποιες άσχημες εμπειρίες αδελφέ.
Όμως, αυτός που ζει μόνος του από δική του επιλογή στον κόσμο, επίσης κάνει υπακοή στους νόμους, επίσης κάνει υπακοή στον προϊστάμενο ή το αφεντικό του.
Και επίσης, δεν έχει "περισπασμούς" (το λέω με την καλή έννοια και όχι αρνητικά) από γυναίκα και παιδιά. Μπορεί να αφωσιωθεί ΟΛΟΚΛΗΡΟΣ στο θέλημα του Θεού, μέσα στον κόσμο, όπως λέει ο γέροντας Παϊσιος.

Όσο για τους γονείς ή την γυναίκα ενός κοσμικού, δεν υπάρχει σχέση "υπακοής" μεταξύ αυτών. Ο Θεός είπε τίμα τον πατέρα και την μητέρα σου. Όμως αν οι γονείς σου, είναι μακριά από τον Θεό,
είτε είσαι έγγαμος, είτε όχι, "καλύτερα να υπακούσεις τον Θεό, παρά τους ανθρώπους". Ο κύριος είπε “Μη νομίσητε ότι ήλθον βαλείν μάχαιραν, ήλθον γαρ διχάσαι άνθρωπον κατά του πατρός αυτού και θυγατέρα κατά της μητρός αυτής και νύμφην κατά της πεθεράς αυτής· και εχθροί του ανθρώπου οι οικιακοί αυτού” (Ματθ. ι’ 34-37)
Ωφείλουμε να αγαπούμε και να τιμούμε τους ανθρώπους της ζωής μας, όχι όμως να κάνουμε υπακοή σε αυτούς, ειδικά αν η συμπεριφορά τους παρεκλίνει από το θέλημα και τις εντολές του Θεού.

Η υπακοή όπως είπες είναι θέμα του μοναχισμού. Σίγουρα ο κοσμικός δεν έχει τόσο ισχυρή σχέση υποταγής με τον πνευματικό του όπως ένας μοναχός στον γέροντά του. Βέβαια, θα πω, και αυτό δεν είναι δική μου γνώμη μόνο, αλλά και ανθρώπων της εκκλησίας που δεν έχουν άκρατο φανατισμό, ότι ακόμα και στον μοναχισμό, η σχέση μεταξύ γέροντος και υποτακτικού, δεν πρέπει να είναι σχέση δικτατορική, διότι αυτό οδηγεί σε νοσηρές καταστάσεις κάποια παιδιά και νέους και σε διαταραχή καταναγκασμού.
Επίσης δεν είναι λίγοι οι άνθρωποι που επειδή έπεσαν σε "ναύτη αντί για κυβερνήτη" όπως έλεγε ο Αγιος Ιωάννης της Κλίμακος, οδηγήθηκαν σε ναυάγιο.
Η υπακοή δεν ακυρώνει την λογική. Την συμπληρώνει.

[ΜΙΧΣ]

ανανεωμένος επέστρεψες : )

[filotas]

Θεόδωρε δεν έχει νόημα να συνεχίσω. Έχω εξαντλήσει το θέμα μου. Αν δεν σε έπεισα εγώ, ρώτησε τον Πνευματικό σου τι γνώμη έχει για το θέμα.

[ΜΙΧΣ]

Ο αρχιμανδρίτης Αιμιλιανός ο Σιμωνοπετρίτης λέει «παντρεύομαι σημαίνει σκλαβώνω την καρδιά μου στον Χριστό, ο γάμος είναι μόνιμος δεσμός με τον Χριστό, η πορεία, το ταξίδι που θα καταλήξει στον ουρανό, στην αιωνιότητα.

...ο γάμος είναι μυστήριο γιατί μέσα σ’ αυτόν υπάρχει η μυστική παρουσία του Χριστού, εικονίζεται η ένωση του Χριστού με την Εκκλησία. Για να πετύχει, λοιπόν, πρέπει να συνδυαστεί με την ασκητική ζωή της Εκκλησίας.

Ουσιαστικά στην Ορθόδοξη Εκκλησία δεν υπάρχει διαλεκτική αντίθεση μεταξύ της μοναχικής και της συζυγικής ζωής, αλλά μεταξύ ανθρώπων που ζουν κατά Χριστόν και ανθρώπων που δεν ζουν κατά Χριστόν. >>

χρ.φ. δρ.

[theodorosuper]

Τον πνευματικό μου τον έχω ρωτήσει Filotas. Αρχιμανδρίτης ιερομόναχος είναι.
Και τα λόγια του γέροντος Παϊσίου είναι αρκετά πειστικά για την αξία των "κοσμοκαλόγερων". Και τα 2 βιβλία "ασκητές μέσα στον κόσμο" επίσης πειστικά για το πόσα πετυχημένα παραδείγματα κοσμοκαλόγερων άγαμων υπήρξαν.
Οπότε δεν τίθεται θέμα να με πείσεις για κάτι, όταν απλά δεν έχεις δίκιο για αυτό.