Οργανώσεις και παθογένεια στον εκκλησιαστικό χώρο

[vic]

Ειδήσεις-Σχόλια Παρακαταθήκης
Ο Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας κ. Αναστάσιος εξελέγη ομόφωνα πρόεδρος του Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών (Π.Σ.Ε.)




Διαβάσαμε στην εφημερίδα Ο λόγος (1.3.2006, σελ. 11):

«Ο Αρχιεπίσκοπος Τιράνων και πάσης Αλβανίας εξελέγη ομόφωνα πρόεδρος του Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών. Η εκλογή του έγινε στην διάρκεια της 9ης γενικής συνέλευσης που πραγματοποιήθηκε στο Ρωμαιοκαθολικό Πανεπιστήμιο του Πόρτο Αλέγκρε της Βραζιλίας. Στη συνέλευση του Παγκοσμίου Συμβουλίου συμμετείχαν 700 εκπρόσωποι 348 εκκλησιών από 120 χώρες του κόσμου, ενώ έλαβαν μέρος με διάφορες ιδιότητες περίπου 4.000 άτομα. Τα σημαντικότερα θέματα που απασχόλησαν τους συνέδρους ήταν η ενότητα της Εκκλησίας, η χριστιανική ταυτότητα και η θρησκευτική πολλαπλότητα, η οικονομική δικαιοσύνη, η καταπολέμηση της βίας, η υπέρβαση της φτώχιας, το πρόβλημα του ΑΙDS και τα προβλήματα της Λατινικής Αμερικής.

Η Ορθόδοξος Αυτοκέφαλος Εκκλησία της Αλβανίας είναι μέλος του Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών από το 1994. Ο Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος υπήρξε από το 1963 μέλος πολλών Επιτροπών, όπως του «Διαλόγου με ανθρώπους διαφορετικών θρησκευτικών πεποιθήσεων και ιδεολογιών», καθώς και πρόεδρος της Επιτροπής Ιεραποστολής και Ευαγγελισμού και του Παγκοσμίου Ιεραποστολικού Συνεδρίου στο Σαν Αντόνιο του Τέξας το 1989. Σημειώνεται ότι το Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών έχει βοηθήσει την Αυτοκέφαλη Εκκλησία της Αλβανίας στις προσπάθειές της για ανασυγκρότηση και έχει χρηματοδοτήσει προγράμματα σε διαφόρους τομείς. Με τον κ. Αναστάσιο επικοινώνησε η υπουργός Εξωτερικών Ντόρα Μπακογιάννη προκειμένου να τον συγχαρεί. Η ίδια επισήμανε ότι η εκλογή αποτελεί διεθνή αναγνώριση και δικαίωση του μεγάλου ποιμαντικού του έργου.»

Σχόλιο «Π»: Εμείς τι να πούμε; Να τον χαιρόμαστε…

Ο Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος, είναι σήμερα ένας από τους πιο αξιόλογους ιεράρχες που έχει η Εκκλησία μας.

Το ιεραποστολικό του έργο στην Αφρική επί πολλά έτη, και η βοήθεια για την αναστήλωση της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Αλβανίας από τις στάχτες της είναι έργο κυρίως δικό του, και ανεκτίμητο.

........Ας προσπαθήσουμε όλοι μας, να μην σκανδαλιζόμαστε τόσο εύκολα.

[MARIAM]

"Και πού δηλώνουν αφιέρωση; Στην Εκκλησία ή στην κάθε οργάνωση - σωματείο, διοικούενο από λαϊκούς "θεολόγους', της οποίας, μεταξύ άλλων, προωθούν τα έντυπα, διαφημίζουν τις ομιλίες, τους πνευματικούς των οποίων συστήνουν ως τους πλέον κατάλληλους και "καλούς";"

Nai vic stin organosi dilwnoun tin afierwsi. Etsi opws to les proothoun ta entypa kai diafimizoun tis omilies, tis ekdromes, tis opoies drastiriotites telos panton. Kai vasiki proipothesi;: O misthos, to amaxi sou i oti allo perousiako (kinito i akinito) stoixeio exeis sto vomo tis afierwsis!
Giati ekei einai olo to thema:H tsepi!
Gia na min anafero tis paxiles epidotiseis pou exikonoun.
Sygxoreste me an ginomai epikritiki, ma milao ex idian peiras...
H prosopiki mou antilipsi einai pos oles autes oi organwseis apoteloun mimiseis protestantikwn protypwn, kai emporevontai kata koron to onoma tou Xristou.
O Xristos den eftiaxe pote kamia organwsi. Oute o ap.Paulos.[/quote][/i]

[MARIAM]

Oso gia ton Giannara kala ta leei. Mexri enos simeiou omws.
...Meta xyrise kai to moustaki tou... kai xespase skandalo...

[parmenas]

Με τα οσα εγω εχω γραψει περι του θεματος (νομιζω αρκετα τεκμηριωμενα) διαφαινεται οτι υπαρχει χωρος κατα την αποψη μου και για λαικη αφιερωση στον κοσμο.

Ο θεσμος των διακονισσων ειναι ενα τρανο παραδειγμα εν τω κοσμω αφιερωσης, οπως επισης και των λαικων αδελφοτητων των Παραλαβανων, και των Σπουδαιων που εδρασαν στην Εκκλησια της Αλεξανδρειας.

Καποιοι επιμενουν να δογματιζουν χωρις να θελουν να εξετασουν τιμια την εκκλησιαστικη ιστορια. Εκφραζω τη λυπη μου για αυτο και τους καλω να αναθεωρησουν ή τουλαχιστον να μην ειναι απολυτοι.

Αυτο βεβαια δε σημαινει οτι απαλλασσονται οι συγχρονες οργανωσεις απο ενδεχομενα λαθη και υποτιμηση διαφορων πτυχων της Ορθοδοξης Θεολογιας.

Δεν αντιλεγω οτι μπορει ο κυκλος τους σιγα σιγα να τερματιζεται. Παρα τα λαθη τους όμως, ειναι ενοχα αδικο να τους καταλογιζουμε και να τους φορτωνουμε ολη την ευθυνη για ολα τα κακως κειμενα της Εκκλησιας στον 20 αιωνα. Ειναι πραγματικα αδικο και μη φιλανθρωπο.

Ενω ειναι πιθανο οτι θα προτειναν οτι στις οργανωσεις θα επρεπε να αλλαξουν διαφορα πραματα, κανενας μα κανενας συγχρονος αγιος γεροντας δεν καταφερθηκε εναντιον του θεσμου. Υπαρχουν, απεναντιας, δεκαδες περιπτωσεις που συγχρονοι αγιοι γεροντες ειχαν φιλικες σχεσεις με στελεχη και ιερεις οργανωσεων, αλλα και εδωσαν ευλογια σε ανθρωπους να ακολουθησουν λαικη αφιερωση σε οργανωση. Αυτο το γνωριζω απο εγγυροτατη πηγη.

Αν και ειναι πιθανο οτι διαφωνουσαν σε διαφορα σημεια με τις οργανωσεις, κανενας μα κανενας συγχρονος φωτισμενος γεροντας δεν θεωρουσε τις οργανωσεις πληγη της εκκλησιαστικής ζωής.

Οταν ρωτησαν το γ. Παισιο αν θα πρεπει οι οργανωσεις να διαλυθουν, ειπε: "Να μην τις διαλυσουμε αλλα να τις κανουμε πατερικες" (βλ. στο βιβλιο του π. Ισαακ)

Ανθρωποι βυθισμενοι σε παθη, παραδομενοι στην πορνεια και ανηθικοτητα,
νεκροι στην ψυχη, εγκαταλελειμενοι απο παντου, βρηκαν τον Κυριο και νεκραναστηθηκαν μεσα απο τους σχηματισμους καποιων οργανωσεων και μεσω των πνευματικων τους, κατι που ενδεχομενως δεν μπορεσαν να βρουν σε καποια ενορια.

Στους χαλεπους καιρους που ζουμε, δεν εχουμε την πολυτελεια για εσωτερικους διχασμους. Οσο ποτε αλλωστε χρειαζομαστε ταπεινη συνεργασια, αγαπη, καλοπροαιρετη κριτικη και φωτισμο.

Θα μου επιτρεψετε λοιπον και εμενα να ακολουθησω τη σταση του φωτισμενου π. Παισιου πανω στο θεμα των οργανωσεων.

Oso gia ton Giannara kala ta leei. Mexri enos simeiou omws.
...Meta xyrise kai to moustaki tou... kai xespase skandalo...

[MARIAM]

Kalimera Parmena.
Xereis poioi stirizoun pragmatika autes tis organwseis;
Ta agna paidia, oi nees kopeles, i akomi kai tha thimata (mesa apo tis kakotropies tis koinwnias) pou vriskoun apagio mesa s'autes, nai den diafwnw.
Nai giati autes oi psyxes mpainoun me eilikrini agapi gia to Xristo kai thisiazontai. Proseuxontai me eilikrineia, me pono. (Giati i alithini proseuxi stirizei tin koinwnia parmena)
Xereis omws ti skapsimo rixnoun; Ti plisimo piatwn; Ti toualetes katharizoun; Ti sentonia siderwnoun; Ti merimnes tous katatrexoun;
(Gia na leme kai ta pragmata me to onoma tous)
Nai den lew, exoun vgei polloi fwtismenoi.
Kai polla fwtismena paidia pou einai asima.
Autoi omws tha elampan kai tha lampsoun outws i allws.
Kai na xereis oti molis syniditopiisoun tin ekmetaleusi feugoun makria.
Xereis posoi exoun figei? Polloi, para polloi.
Oi gerontades oi agnoi pou, nai, den diafwnoun, den xeroun omws ti ginetai sto vathos. Sou leei theologoi, kathigites, mesa "stas avlas tou Kyriou" nanai eulogimeno, ki ekei stamatoun.
Xereis pigainw pleon epilektika kai parakolouthw ierokirikes se diafores adelfotites. Den tis ypotimw. Parakolouthw to logo tou Theou, kai meta feugw.
Omws i alli apopsi tis alitheias prepei na legetai,
...kai na katagelletai merikes fores.

[vic]

Ας μου επιτραπεί να πω, εκ πείρας και εγώ μιλώντας, και με πόνο και αγάπη και για γνωστούς μου, ότι άνθρωποι που έχουν μεγαλώσει σε οργάνωση, ή θα πάνε στο άλλο άκρο (θα γίνουν εντελώς κοσμικοί, θα αδιαφορούν ή και θα αντιμάχονται την Εκκλησία, όπως την έχουν καταλάβει), ή θα είναι μία ζωή ανέραστοι, ευσεβιστές, στερημένοι από εκκλησιαστική ζωή, αυτονομημένοι, καθηκοντολόγοι, ηθικιστές με την έννοια του ιδιωτικού χριστιανισμού. Και αν προσπαθήσουν να ενταχθούν αληθινά στην Εκκλησία δεν θα καταφέρουν εύκολα να ξεχωρίσουν πλέον την ατομική δικαίωση και τη συνάισθηση ότι ανήκουν σε πρόσωπα και ομάδες, από την κατά χάριν θέωση και τη συναίσθηση ότι ανήκουν στην Ορθόδοξη Καθολική Εκκλησία του Χριστού. Ίσως η βλάβη να είναι μόνιμη. Η στείρα μάλιστα και η ανέραστη ζωή που έχουν διδαχθεί θα οδηγήσει ίσως και στον αθεϊσμό, όπως ο προτεσταντισμός και ο παπισμός.

[MARIAM]

Συμφωνώ απόλυτα σ'αυτό που λες vic.
Είναι αυτό που λέει κι ο Σωτηρόπουλος "ευλαβείς-βλαμμένοι"
'Ομως εκείνος που ψάχνει πραγματικά την κοινωνία με το Χριστό
έχει ένα πνεύμα ελευθερίας που τον διέπει.
Αν πραγματικά η βούλησή του είναι προς τη θέωση,
ο Θεός δεν θα τον αφήσει. Θα τον χαριτώσει.
Μπορεί να περάσει από χίλια κύματα αλλά τον δρόμο του θα τον βρεί.
Το θέμα πάντως είναι πολύ σοβαρό και χρήζει ιδιαίτερης προσοχής.

[vic]

Δεν νομίζω ότι οι διακόνισσες και οι άλλοι που αναφέρεις είναι πρόγονοι των σημερών "αδελφοτήτων', δηλ. οργανώσεων - αστικών σωματείων, που εξαρτούν την ύπαρξή τους από την αναγνώριση της πολιτείας, αυτονομημένοι συνήθως από τον τοπικό επίσκοπο και την Ι. Σύνοδο. Μου είχε πει κάποιος από την οργάνωση ΣΩΤΗΡ ότι δεν επιτρέπεται από το καταστατικό σε αρχιμανδρίτες να γίνουν επίσκοποι χωρίς την άδεια της Οργάνωσης!!
Δεν ξέρω αν ισχύει, θα είχε ενδιαφέρον να είχαμε τα σχετικά καταστατικά.

Πάντως, πνευματικός πατέρας των εν Ελλάδι Οργανώσεων είναι ο αιρετικός Μακράκης (και δεν λείπουν και οι αιρετικές δοξασίες και σήμερα, (όπως η περίφημη "θεολογία" του Τρεμπέλα για το χωρίο "ίνα τί με εγκατέλιπες").

Με τα οσα εγω εχω γραψει περι του θεματος (νομιζω αρκετα τεκμηριωμενα) διαφαινεται οτι υπαρχει χωρος κατα την αποψη μου και για λαικη αφιερωση στον κοσμο.

Ο θεσμος των διακονισσων ειναι ενα τρανο παραδειγμα εν τω κοσμω αφιερωσης, οπως επισης και των λαικων αδελφοτητων των Παραλαβανων, και των Σπουδαιων που εδρασαν στην Εκκλησια της Αλεξανδρειας.

...........

[/quote]

[vic]

......
Ανθρωποι βυθισμενοι σε παθη, παραδομενοι στην πορνεια και ανηθικοτητα,
νεκροι στην ψυχη, εγκαταλελειμενοι απο παντου, βρηκαν τον Κυριο και νεκραναστηθηκαν μεσα απο τους σχηματισμους καποιων οργανωσεων και μεσω των πνευματικων τους, κατι που ενδεχομενως δεν μπορεσαν να βρουν σε καποια ενορια.
......

Γιατί, στις ενορίες δεν υπάρχουν καλοί πνευματικοί; Ή, και να μην είναι καλοί, αν κάποιος επιθυμεί να μετανοήσει δεν θα τον βοηθήσει η χάρη του θεού μέσω του μυστηρίου της μετανοίας και εξομολογήσεως; Και η "νεκρανάστηση " έχει να κάνει μόνο με την αποχή από την ανηθικοτητα με τη στενή έννοια; τότε είμαστε εντάξει;

[vic]

..............

προσεφεραν αρκετά στα χρονια που πέρασαν...τωρα πια οι οργανωσεις Σταυρος και Ζωή πνέουν τα λοίσθια λογω λειψανδρίας και εσωτερικών προβληματων.

...................

Νομίζω πως δεν πνέουν τα λοίσθια γενικά οι οργανώσεις σήμερα, κάθε άλλο! Έχουν πολλά στηρίγματα ακόμα και στην ιεραρχία. Ο Αναστάσιος Αλβανίας (ΖΩΗ), Ο πειραιώς Καλλίνικος (ΧΡΥΣΟΠΗΓΗ - η αρχηγός των οργανώσεων), ο Καλαβρύτων Αμβρόσιος (ΧΡΥΣΟΠΗΓΗ), ο Νικόλαος Μεσογαίας (ΣΩΤΗΡ), και τόσοι άλλοι, ίσως και ο αρχιεπίσκοπος.
Μέσω αυτών προωθείται το πνεύμα του πιετισμού και του οικουμενισμού (κυρίως απ' ό,τι γνωρίζω με τους Αλβανίας και Καλαβρύτων). Συμπεριλήφθηκαν μετά από έναν αιώνα ακόμα και στα δίπτυχα!
Δεν ξέρω αν είναι εύκολο πλέον να γίνει κάποιος επίσκοπος αν δεν προέρχεται από κάποια οργάνωση ή δεν διάκειται πολύ φιλικά προς αυτές).