Οι Σχέσεις και τα προβλήματα τους έως το Γάμο

[Ionas]

Μήπως κατά βάθος αυτό υποδηλώνει μια ζήλια για τη "γλυκειά" αμαρτία, που θα ευχόμασταν ενδόμυχα να την είχαμε κάνει εμείς; Αλλά αφού δεν την κάναμε λόγω αναστολών (που τις καλύπτουμε πίσω από τη βιτρίνα της ευσέβειας), τουλάχιστον ας "τιμωρηθεί" αυτός που την έκανε, με μακρά αποχή από τη θεία Κοινωνία.




Αυτό το αναλύει πολύ ωραία ο Ντοστογιέφσκι στους Καραμαζώφ. Στην ιστορία το λέει ο Στάρετς Ζωσιμάς....

Η ζήλια πάντα υπάρχει!

Κατά τη γνώμη μου υπάρχει μια αντιφάσκουσα εις εαυτήν λογική στα γραφόμενά σου.........
Αυτή η λεπτή περιτρεχάμενη φατσούλα, τι σημαίνει

[konstantinoupolitis]

Νικόλαος έγραψε:

"Όταν λοιπόν θα νιώσεις στα μάτια κάποιας να ξεκουράζεται η ματιά σου, στον ήχο της φωνής της να γαληνεύει η ψυχή σου και στην παρέα μαζί της να σταματά ο χρόνος … κι αυτή η αίσθηση είναι κάτι που το μοιράζεσαι μαζί της (δηλ. είναι αμοιβαίο) μάλλον ο έρωτας (η διάθεση να αλλάξεις και να γίνεις καλύτερος μόνο γι’ αυτή) έχει χτυπήσει την πόρτα σου και κανείς (από όποια παράταξη) δε θα σου αρνηθεί το δικαίωμα να τον απολαύσεις".

Είναι πολύ πιο πολύπλοκο φαινόμενο ο έρωτας και είναι πάρα πολύ οι λόγοι, απλοί και σύνθετοι για να μην μπορείς να τόν απολαύσεις. Και προσδοκώντας άχρι καιρού ο "Ήλιος να αλλάξει χρωμα" και αυτός "να μην αλλάζει", "δεν σε νοιάζει τί θα ξημερώσει". Κατα συνέπεια για όσους κάθε ημέρα ο Ήλιος αλλάζει χρώμα, να φροντίζουν να "ρουφούν" για να δημιουργούν ότι ο Ήλιος τους ξημερώνει.

Ξημέρωσε ! Καλημέρα !

Κωνσταντίνος

[anny]

Καλημέρα σε όλους! Ανθισε μια νέα μέρα, και ο ήλιος στην ανατολή το υποδηλώνει εδώ και λίγες ώρες.Διάβασα τις τοποθετήσεις όλων των φίλων σ'αυτό το θέμα ζωής που υπέβαλε ο Κωνσταντίνος,και διαφαίνεται καθαρά οτι είναι ένα θέμα που μας ενώνει παρά μας χωρίζει.Ηπιες...αντιπαραθέσεις,ποιητικός οίστρος....προθυμία σύγκλισης!Είναι ένα πολύπλοκο κεφάλαιο ο έρωτας και απλό συγχρόνως όπως φυσική και απλή είναι η ανάσα μας.Η δυσκολία συνίσταται στο γεγονός,οτι μέσα στην πτωτικότητά μας οι άνθρωποι,αναγκαστήκαμε να λειτουργούμε με τις επιβολές των κατά καιρούς αξιακών συστημάτων.Φτάνοντας σήμερα σε μια χρονική στιγμή τέλειας ηθικής αποστασίας,που ο έρωτας συγχέεται δραματικά με την σαρκική λατρεία,που τα κοινωνικά ερεθίσματα μας ωθούν σε τέτοιου είδους πρότυπα,που ο άκρατος πλούτος μπαίνει μέσω της τηλεόρασης και στο φτωχόσπιτο σαν τρυφηλή εικόνα,τώρα που οι καρδιές των ανθρώπων ντυμένες με τους χιτώνες της τραχύτητας ριγούν μπροστά στη θέα του εκπτωτικού και εκχυδαϊσμένου,τώρα που τα διαζύγια και οι λαθεμένες επιλογές είναι συντριπτικά στοιχεία των αξιωμάτων των σύγχρονων ανθρώπων,ευτυχώς που υπάρχουν λίγοι,που προβληματίζονται,που αγωνιούν,που επιθυμούν να τρφοδοτήσουν τη συνέχεια της ζωής με λίγες ακτίνες του νοητού ήλιου της ψυχής τους.Αγαπητοί μου οι κανόνες των Αγίων Πατέρων συνοψισμένες στο Πηδάλιο μπαίνουν κατά την ταπεινή μου γνώμη για να πορεύεται διακριτά και με μέτρο πάντα η Εκκλησία και τα μέλη της,που οι Αγιοί μας προγνώριζαν οτι θα ερχόταν σε κάποια μελλοντική μέρα στη δυσχερή θέση που θα εχόμασταν εμείς σήμερα.Τέθηκαν νόμοι για να υπάρχει μέτρο.... εκεί όπου θα υπήρχε η έλλειψή του.Οι νόμοι μπήκαν για να αντλούμε την ομορφιά από αυτή τη βιοτή,όπου συνεργεί και ο πλούτος των συναισθημάτων που μας χάρισε ο Θεός.Υπάρχει σήμερα μεγάλη δυσκολία στην επιλογή συντρόφου,τέτοιου ώστε να συμπορεύεται μαζί με το ζευγάρι και ο Χριστός!Ομως αυτή η δυσκολία κάνει πιό όμορφο τον αγώνα της αναζήτησης,ψάχνοντας κάτι σπάνιο και μοναδικό.Οταν βρεθεί αυτός ο επίγειος θησαυρός,ας μην φοβηθούμε να συμπορευτούμε μαζί του.Ομως οι βιατικές κινήσεις μπορεί να μας ρίξουν σε λάθη μοιραία και μεγάλα που θα μας εξουθενώσουν ψυχικά.Ας προσευχόμαστε λοιπόν και ο Κύριος θα μας βοηθήσει στην αναζήτησή μας προς δόξαν Αυτού!

[andronikos]

..........
Υπάρχει σήμερα μεγάλη δυσκολία στην επιλογή συντρόφου,τέτοιου ώστε να συμπορεύεται μαζί με το ζευγάρι και ο Χριστός!.......Ας προσευχόμαστε λοιπόν και ο Κύριος θα μας βοηθήσει στην αναζήτησή μας προς δόξαν Αυτού!

=D> =D> =D>

[vfilip]

Παιδιά μην ψάχνετε ιδανικές καταστάσεις στο γάμο , δεν υπάρχουν . Μας εύχονται βίο ανθόσπαρτο όταν παντρευόμαστε , αλλά είναι βίος ακανθόσπαρτος .
Αν θέλετε μια συμβουλή ενός ταλαίπωρου παντρεμένου θα σας έλεγα ότι αν ζείτε εν Χριστώ είναι σχεδόν αδύνατο να βρείτε ένα σύντροφο που να κινείτε στο ίδιο μήκος κύματος σήμερα το 2007 . Μόνο η Θεία Πρόνοια μπορεί να σας το εξασφαλίσει .
για αυτό αρκεστείτε σε κάτι λιγότερο , διαφορετικά θα κινδυνεύσετε να μείνετε απάντρευτοι .
Βάλτε το συναίσθημα αλλά βάλτε και τη λογική πριν προχωρήσετε σε γάμο .
σκεφτείτε ότι η συμβίωση θα είναι εφόρου ζωής και πρέπει να σας οδηγήσει στον Παράδεισο .
για μένα ένα πολύ καλό κριτήριο του συντρόφου θα έπρεπε να είναι η κατάσταση των γονιών του . Βλέποντας πως διαβιώνουν οι γονείς του θα είναι μια καλή πρόβλεψη πως θα συμπεριφερθεί και ο μέλλον σύζυγος.

Για τις μέλλουσες νύφες ισχύει μια παλιά παροιμία που δεν την ακούω πιά
"Αν θέλεις κόρη τη μάνα θώρει (βλέπε)"
Για τους μέλλοντες γαμπρούς δεν ξέρω καμία !

εν τέλει αν σας τύχει και κανένα στραβόξυλο μπορεί να σας αγιάσει όπως λέει και ο π. Πορφύριος .

[katia]

[...]
Τι επιτίμιο να δώσει ό Πνευματικός, εάν δεν ημπορεί να το επιτέλεση ό πνευματικός του υιός; Εγώ δεν είμαι της γνώμης να βάζουμε επιτίμια που δεσμεύουν τον χρόνο και προκαλούν ψυχικό και σωματικό κόπο. Προτιμώ επιτίμιο την υπόσχεση του εξομολογούμενου να είναι συχνά στην εκκλησία, να είναι προσεκτικός στην ζωή του και ανά πάσαν στιγμήν να προστρέχει με εμπιστοσύνη στον Θεό. Εάν ό εξομολογούμενος λαβή κάποιο επιτίμιο και δεν το εκπλήρωση, ευρίσκεται σε αμαρτία. Πρέπει να το εξομολογηθεί, και να ειπεί ότι δεν ημπόρεσε ή δεν ήθελε να εκπλήρωση τον κανόνα του. Γιατί δεν μπόρεσε να το κάνη; Το ζήτημα αυτό, «έκανα ή δεν έκανα τον κανόνα μου» θα πρέπει να το συζήτηση με τον Πνευματικό που του τον έδωσε. Είναι ό μόνος που ημπορεί να τον μετρίαση. Αυτός έχει όλη την εξουσία του δεσμείν και λύειν. Σάς έδωσε το τάδε επιτίμιο, δεν συζητάμε πλέον αν είναι ή δεν είναι καλός, θα τον ακούσομε, όπως ακούμε τον Θεό. Εάν επί παραδείγματι, σου επέβαλε κάποιο επιτίμιο να κάνης τόσες μετάνοιες και δεν ημπορείς, τότε οφείλεις να του το ειπείς: «Πάτερ ευρίσκομαι σε μία κατάσταση και δεν ημπορώ να γονατίζω. Έχω πληγές στα πόδια. Έχω αναιμία». Ένας Πνευματικός κρατεί λογαριασμό των αδυναμιών μας. Και, αν δεν κάνης τον κανόνα σου είτε από απροσεξία είτε από τεμπελιά, είσαι ένοχος.[...]
απο τον γεροντα Αρσενιο [ρουμανος]
βιογραφικο του γεροντα
http://www.pigizois.gr/vivlia/geron_ars ... senios.htm

Σ΄ευχαριστώ Στράτο!
Έτσι, ο πνευματικός ορίζει το επιτίμιο, όχι τον κανόνα. Εαν ο πιστός κανεί ξανά την αμαρτία ή/και παραβεί το επιτίμιο του πνευματικού του, απλά μάλλον τον βλέπω με μεγαλύτερο επιτίμιο.

Εγώ συμφώνησα μαζί σου Στράτο και γι αυτό σ’ ευχαρίστησα για το ποστ και έγραψα ότι έγραψα. Αλλά όχι αγαπητέ μου Στράτο μαζί σου δε διαφωνεί, ΜΟΝΟ μαζί μου…
Yiavi προβληματίστηκες ποτέ – μιας κι είσαι καλός στην ψυχολογία – τι σημαίνει να δηλώνεις απερίφραστα τέτοια εμπάθεια σε συγκεκριμένο πρόσωπο? Λυπάμαι αλλά χρειάζεσαι ψυχίατρο!

Και επειδή δεν μπορώ να χάνω χρόνο σε γελοιότητες, παραθέτω ένα σχετικό λινκ, κάποια πράγματα που βρήκα για το Γάμο:

http://www.myriobiblos.gr/texts/greek/b ... omena.html

[paroikos]

Paroike δεν νομίζω ότι υπεστήριξα το προκλητικό ντύσιμο. Ούτως ή άλλως πέραν του επιλήψιμου το βρίσκω ανταισθητικό. Βασικά αντιδρώ, μεταξύ άλλων, στο ότι η όλη χριστιανική ερωτική διαπαιδαγώγηση που λαμβάνουμε, ανακεφαλαιώνεται στα εξης πράγματα:

1) "Όχι προγαμιαίες σχέσεις"(χωρίς να είναι σε θέση την Άγια αυτή θέση να την υποστηρίξουν με επιχειρήματα σε ένα νέο παρά να την ερμηνεύουν στα πλαίσια του ευσεβισμού). Το όχι στο νέο με κρίση δεν του λέει τίποτε σχεδόν και δυστυχώς οι νέοι δεν συνηθίζουν να είναι εντός Εκκλησίας, ώστε να το δεχθούν επειδή έτσι είναι, αφού έτσι η Εκκλησία το παραδίδει.

2) "Ο Έρωτας είναι επικίνδυνος και καλύτερα να παντρευόμαστε με τη λογική και ειδικά την υπόδειξη του τάδε ή του δείνα γέροντα/ηγουμένης που ξέρει ποιος είναι ο πνευματικός άνθρωπος που κάνει για σένα". Κλασσικές δε περιπτώσεις εδώ είναι οι ακόλουθες:

α) "Εγώ προσευχήθηκα και μου τον έστειλε ο Θεός(συμπτωματικά ο υποδεικνυόμενος "έχει τον τρόπο του" και δεν είναι κανένα φτωχαδάκι)", β) "μου έδωσε το τάδε σημείο και μου το φανέρωσε",
γ) "είναι αυτός που με υπέδειξε ο Γέροντας(που φυσικά έχει χάρισμα και "βλέπει" γιατί σήμερα ο πνευματικός άμα δεν είναι "διορατικός" "δεν λέει". Και φυσικά αυτήν την υπόδειξη φροντίζουν τεχνηέντως να την γνωστοποιήσουν στους κατα τόπους χριστιανικούς κύκλους.

3) "Ο ολοκληρωμένος έρωτας είναι, περίπου, αναγκαίο κακό και συζυγική υποχρέωση και μόνο για τεκνοποιία, επιτρέπεται δε με βάση το εβδομαδιαίο πρόγραμμα και εορτολόγιο"(μόνο τόσες μέρες πριν και μετά και όχι τότε, όχι τώρα και διάφορες άλλες ιστορίες οι οποίες αντλούνται απο το προσωπικό "Πηδάλιο" εκάστου καθοδηγητή). Το αποτέλεσμα είναι ή κοινωνάς συχνά ή κάνεις έρωτα με τον/την σύζυγό σου. Έτσι με τα χρονικά όρια του καθενός "περίεργου", έρωτας δεν γίνεται παρα μόνο με προγραμματισμό. Αυτό μου θυμίζει γυναίκες που "μετράν τις μερες τους" για να κάνουν παιδί και μόλις υπολογισθεί το ιδιανικό "άντρα θέλω γιατι τώρα πρέπει". Έλα που ο Έρωτας δεν είναι ψώνια για να πας την Τετάρτη στη λαϊκή. Και πιστέψτε με, εύκολα ο έρωτας μπορεί να δεχθεί πλήγμα απο ολοκληρώσεις που γίνονται όταν δεν υπάρχει η διάθεση αλλά είναι η ώρα ή δεν πραγματοποιούνται, παρά την διάθεση που υπάρχει, γιατί δεν είναι η ώρα. Και τότε ακούγεται το γνωστό "Αγάπη μου είμαι κουρασμένος" ή το "φρόνιμα", όπως αυτό ακούγεται σε ένα υπέροχο τραγούδι με ανάλογο θέμα της Αφροδίτης Μάνου.

Εκείνο που δεν ακούς στις εκάστοτε περι έρωτος πενυματικές νουθεσίες, είναι το:

1) Να αγαπάς την γυναίκα, να αγαπάς τον άνδρα και να του/της το δείχνεις(όχι με αθωνικά βιβλία, έναν σταυρό στον αρραβώνα και καφέδες στα αρχονταρίκια των μοναστηρικών αρχονταρικιών),

2) Να μην τον βλέπεις κατ΄όψιν αλλά κατα τη δικαία κρίση: Δηλαδή όχι ως πορτοφόλι, όχι ως σεξουαλικό αντικείμενο ή ως καλή χριστιανή(άρα κάνει για σύζυγός μου), αλλά να ερωτεύεσαι, να δίνεσαι και να κοιτάς τον άνθρωπο που είναι, επιλέγοντας με βάσει τα όμορφα που σου βγάζει και όχι με βάσει τα "περιβάλλοντα" το "πακέτο", τη " πνευματική και όχι μόνο γκλαμουριά", την "φιγούρα" και την "πνευματικότητα".

Ο Χριστός για την νύμφη του Εκκλησία σταυρώθηκε. Ας αγαπάμε λοιπόν και εμείς έως θανάτου. Κάτι που δεν μπορεί να γίνει με βάσει τα κοσμικά μας "εκκλησιαστικά" κριτήρια, ούτε με ανέραστες υποδείξεις που καταντάνε τον Γάμο μια χρύση μετριότητα.

Τέλος για να πάει καλά μια σχέση, πρέπει να υπάρχουν οι στόχοι και τα κριτήρια απο πριν:

Δηλαδή "θέλω εσένα και γι΄αυτό θέλω να παντρευτώ και να κάνω παιδιά" ή το αντίστροφο: "Θέλω να παντρευτώ και να κάνω παιδιά αλλά θέλω εσύ να είσαι ο σύντροφος στον Γολγοθά που θα ανηφορίσουμε".

Και κακοί σύμβουλοι Γάμου είναι οι εξής ιδέες:

1) "Με αυτόν θα περάσω καλά",

2) "Είναι πνευματικό άτομο θα τον πάρω αν και δεν είμαι ερωτευμένη. Αφού όμως 29 "κατασκευαστές προξενιών μου τον συστήνουν...""

3) "Είναι και γιατρός" κ.τ.λ., "Βγάζει και 1500 Ευρώ........" και άλλα συναφή.

4) "Είμαστε τόσα χρόνια μαζί είπαμε να παντρευτούμε",

5) "Είπαμε να κάνουμε παιδί και πρέπει να παντρευτούμε"

6) "Μόλις χτίσουμε σπίτι και μπούμε μέσα θα παντρευτούμε"

7) Δεν μπορώ να πάρω κάποιον που δεν είναι πνευματικός(βέβαια άμα έχει "σταθερότητα" του τύπου κατηγορίας 1 & 3 μας πιάνουν τα προσυλητιστικά μας) κ.α.

Αναφορικά με το ζήτημα του Γάμου δεν μπορούμε κάθε παρέκλιση απο την Εκκλησία να την βαφτίζουμε "οικονομία". Καμιά Εκκλησία και καμία Σύνοδος δεν μπορεί να επιτρέπει Κανονικώς 2ο Γάμο γιατί τα του Γάμου τα έχει ορίσει η ίδια η Γραφή δια του Κυρίου και δια των Αποστόλων Του. Το διαζύγιο επιτρέπεται μόνο στην περίπτωση της Μοιχείας και ως δικαίωμα αναστολής των συζυγικών καθηκόντων και όχι ως απόλυτος χωρισμός που σου δίνει το δικαίωμα του 2ου Γάμου: Όποιος έλθει σε Γάμου κοινωνία με διαζευγμένη γυναίκα μοιχάται. Επιτρέπεται 2ος Γάμος σε περίπτωση θανάτου αλλά ως προς "ταις χήραις" και αυτό με προτροπή του Αποστόλου να παραμένουν άγαμες.
Ντρέπομαι που αιρέσεις όπως ο Παπισμός μέχρι τουλάχιστον πριν λίγες δεκαετίες ή οι Πεντηκοστιανοί(δεν εκδίδουν διαζύγια) μας βάζουν συχνά γυαλιά στο θέμα αυτό.

Τα άλλα λόγια είναι για να έχουμε να λέμε και κυριώς για να μπορούμε να δικαιολογούμε το ότι, οτιδήποτε είναι Εκκλησιαστικός Νόμος ή καλύτερα Παράδοση πραγματική δεν τηρείται, συχνότατα, ούτε απο την Επίσημη Εκκλησία και άρα(και το χειρότερο) δεν το τηρεί ούτε ο πνευματικός μας(ο οποίος στη συνείδησή και στους κύκλους μας είναι πολύ "ανεβασμένος" και δεν μπορεί αν ήταν έτσι θα τό΄ξερε).

Δυστυχώς είμαστε Καβαφικοί. Αρκούμαστε απλά στο να ταξιδέψουμε και στο να λύσουν άλλοι με τις υποδείξεις τους τα δικά μας προβλήματα. Αρνούμαστε να δούμε, το αν η κιβωτός πλέει προς την Ιθάκη. Αρκούμαστε που θα πετύχουμε τον πολυπόθητο στόχο, που συνήθως είναι:

1) "Να τη βγάλω γκόμενα/έχω ολοκληρωμένες σχέσεις, ταξιδάκια και ανεβασμένο ίματζ για τους άνδρες και
2) "Να περνάω καλά για τα άλλα είμαι μικρή" ή "να του φορέσω την κουλούρα" για τις γυναίκες.

Όμως ο Έρωτας ομοιάζει με λίθο μαρμάρινο ακατέργαστο, που θέλει μεν κόπο να τον αποκτήσεις, να τον κόψεις και να τον μεταφέρεις, αλλά χωρίς την δημιουργική διαδικασία δεν έχει ομορφιά, χωρίς το σμίλεμα είναι ένα κομμάτι απο νταμάρι. Και είναι πολύ σκληρός όταν πέφτει στο κεφάλι σου.

Η Εκκλησία και ο Έρωτας βιάζονται και συμμέτοχοι σε αυτόν τον βιασμό είμαστε πολλοί.

Κωνσταντίνος

Σχολιάζω μόνο το σημείο ένα που έθιξες: Ίσως στους νέους μια απάντηση, όχι ακριβώς απάντηση,μια ας τι πούμε πρόταση για να ξανασκεφτούν τα περι προγαμιαίων σχέσεων, είναι η ανάγνωση της ζωής του π.Σεραφείμ Ρόουζ....ί

[Melpomeni]

Παιδιά μην ψάχνετε ιδανικές καταστάσεις στο γάμο , δεν υπάρχουν . Μας εύχονται βίο ανθόσπαρτο όταν παντρευόμαστε , αλλά είναι βίος ακανθόσπαρτος .
Αν θέλετε μια συμβουλή ενός ταλαίπωρου παντρεμένου θα σας έλεγα ότι αν ζείτε εν Χριστώ είναι σχεδόν αδύνατο να βρείτε ένα σύντροφο που να κινείτε στο ίδιο μήκος κύματος σήμερα το 2007 . Μόνο η Θεία Πρόνοια μπορεί να σας το εξασφαλίσει .
για αυτό αρκεστείτε σε κάτι λιγότερο , διαφορετικά θα κινδυνεύσετε να μείνετε απάντρευτοι .
Βάλτε το συναίσθημα αλλά βάλτε και τη λογική πριν προχωρήσετε σε γάμο .
σκεφτείτε ότι η συμβίωση θα είναι εφόρου ζωής και πρέπει να σας οδηγήσει στον Παράδεισο .
για μένα ένα πολύ καλό κριτήριο του συντρόφου θα έπρεπε να είναι η κατάσταση των γονιών του . Βλέποντας πως διαβιώνουν οι γονείς του θα είναι μια καλή πρόβλεψη πως θα συμπεριφερθεί και ο μέλλον σύζυγος.

Για τις μέλλουσες νύφες ισχύει μια παλιά παροιμία που δεν την ακούω πιά
"Αν θέλεις κόρη τη μάνα θώρει (βλέπε)"
Για τους μέλλοντες γαμπρούς δεν ξέρω καμία !

εν τέλει αν σας τύχει και κανένα στραβόξυλο μπορεί να σας αγιάσει όπως λέει και ο π. Πορφύριος .

Δεν υπαρχουν ιδανικες καταστασεις πουθενα σ` αυτην τη ζωη.
Εχουμε ολοι την μεταπτωτικη φυση και ...αξιζουμε ο ενας τον αλλον !
Οταν με συγχιζει ο συζυγος ,σκεπτομαι , " θα σου αρεσε να ηταν ακριβως οπως εσυ ; με την ιδια προσωπικοτητα,τις ιδιες σκεψεις και αντιδρασεις;
θα ησουν ικανοποιημενη τοτε; θα ησασταν παντα μονοιασμενοι ;;;;"
Και η απαντηση ερχεται αρνητικη ! μπορει τοτε να μην μεναμε παντρεμενοι πανω απο ενα μηνα αντι για τα 25 χρονια που καταφεραμε να ειμαστε μαζι
και που ανηφοριζοντας-κατηφοριζοντας, αλλαξαν προς το καλυτερο και τους δυο μας.
Βλεπεις και οι τριανταφυλλιες εχουν αγκαθια αλλα βγαζουν και ωραια λουλουδια.
Τωρα,αν σου τυχει και κανενα μεγαλο στραβοξυλο, ας κανουμε οπως λεει ο Πατηρ Πορφυριος.Εκτος και αν υπαρχει βια και κακομεταχειριση .

[aposal]

Προς anny:

Πρόσεξε τους γκρινιάρηδες, τους παραπονιάρηδες, τους μελαγχολικούς που μοιάζουν με κλαψοπούλια. Πρόσεξε εκείνους που συνεχώς παραπονούνται: Δεν με αγαπάς, δεν με καταλαβαίνεις. Κάτι σε αυτά τα πλάσματα του Θεού δεν πηγαίνει καλά. Πρόσεξε ακόμη τους φανατικούς και τους θρησκόληπτους. Όχι τους θρησκευόμενους αλλά τους θρησκόληπτους, οι οποίοι ταράσσονται για ασήμαντα πράγματα, όλα τους φταίνε και είναι υπερευαίσθητοι. Πώς θα μπόρεσης να ζήσης με έναν τέτοιον άνθρωπο; Θα είναι σαν να κάθεσαι πάνω σε αγκάθια". [/color]

Εδώ βρίσκω στοιχεία στον εαυτό μου. Και σε άλλα σημεία δηλαδή, πιο κάτω. Στοιχεία που εκδήλωσα, ίσως, σε συγκεκριμένες στιγμές της ζωής μου. Εύχομαι να μην έκανα και να μην κάνω ανθρώπους να νιώθουν πως κάθονται πάνω σε αγκάθια.

Ο γάμος είναι υποχρεωτικό μυστήριο αν θέλουμε να σωθούμε, εκτός και αν στραφούμε προς τον μοναχισμό, κάτι που όμως ελάχιστοι είναι οι εκλεκτοί που μπορούν να αντεπεξέλθουν. Η επιλογή του συντρόφου είναι μια πολύ δύσκολη υπόθεση και γι’ αυτό το λόγο θα πρέπει να ζητήσουμε την βοήθεια του Θεού, γιατί μόνον Αυτός γνωρίζει ποιος μπορεί να γίνει για μας ο κατάλληλος σύντροφος στη ζωή.
Ο έρωτας δεν είναι απαραίτητα κακός, είναι όμως επικίνδυνος, γιατί, επειδή είναι ένα ακραίο και πολύ έντονο συναίσθημα, μπορεί να μας παρασύρει σε λάθος δρόμους και να μας τσακίσει ψυχικά και ηθικά. Θα πρέπει λοιπόν τα κριτήρια επιλογής του υποψήφιου συντρόφου μας να μην είναι μόνο η εξωτερική εμφάνιση και τα σκέρτσα, αλλά και ο χαρακτήρας, ο τρόπος που ζει, τα ενδιαφέροντά του και οπωσδήποτε και τα θρησκευτικά του πιστεύω.
Τις περισσότερες φορές βέβαια δεν γνωρίζουμε σε βάθος τον άνθρωπο που θα επιλέξουμε, ή, ακόμη χειρότερα, νομίζουμε ότι τον γνωρίζουμε, αλλά ξαφνικά διαπιστώνουμε κάποιες «παραξενιές» του και πιθανόν μετά τον γάμο.
Ο γάμος όμως είναι ισόβιος δεσμός και δεν πρέπει να σκεφτόμαστε τη διάλυσή του μετά τις όποιες αναποδιές και δυσκολίες, που ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ θα παρουσιαστούν. Και είναι σίγουρο ότι θα παρουσιαστούν, γιατί ακόμη και τέλειοι να είναι οι σύζυγοι, ο πονηρός θα τους βάλει αναποδιές, ώστε να πετύχει τη καταστροφή του γάμου.
Στις περιπτώσεις αυτές πρέπει να κάνουμε πολλή υπομονή και προσευχή (ιδιαίτερα ο πιο πιστός από τους δύο) και να ακούμε προσεκτικά τον πνευματικό μας, που είναι και ο πιο αρμόδιος να μας βγάλει από το αδιέξοδο που, πολλές φορές, βλέπουμε. Και να μην ξεχνάμε αυτό που γράφει στο βιβλίο του με τίτλο «Πως θα επιτύχει ο γάμος» ο μακαριστός Χαράλαμπος Βασιλόπουλος :
«Είναι άλλωστε γεγονός, ότι για πολλούς, ο γάμος με κάποιον δύστροπο σύζυγο, υπήρξε σπουδαίο παιδαγωγικό μέσο, παλαίστρα αρετής. Εκεί, με αγώνα, κέρδισαν την υπομονή, την πραότητα, την ανοχή, την ταπείνωση. Και μαζί με τις αρετές αυτές κέρδισαν στο τέλος και τον δύστροπο σύντροφο. Η οικογένεια είναι γυμναστήριο της αρετής, το εργαστήριο όπου διαμορφώνονται χαρακτήρες. Και όποιος δεν σφυροκοπείται εκεί, είτε σαν σύζυγος, είτε σαν γιος και μέλος της οικογένειας, πολύ δύσκολα θα αντέξει στην κοινωνική ζωή. Αυτοί που θέλουν να βρουν τον κατάλληλο σύντροφο της ζωής τους πρέπει να συμβουλευτούν, να προσευχηθούν – προ παντός να προσευχηθούν – διότι παρά Κυρίου αρμόζεται γυνή ανδρί». Να τους παρουσιάσει τον κατάλληλο σύντροφο».

[ELPIZO]

Γνώμη μου είναι πως δεν υπάρχει τέλειος άνθρωπος για σύντροφος....γιατί πολύ απλά και μεις ίδιοι δεν είμαστε τέλειοι αλλά έχουμε ελαττώματα....

Το θέμα είναι κατα πόσο αγωνίζεται κανείς για να βελτιώσει τις σχέσεις του με τους ανθρώπους γενικότερα και σε ποιο πλαίσιο το κάνει.Αν το κάνει σε χριστιανικό πλαίσιο,πλησιάζοντας το Θεό και βιώνοντας την αγάπη Του έχει πολλές ελπίδες να βελτιωθεί ως άνθρωπος και κατ' επέκταση να επιτύχει μια ισορροπία και στις σχέσεις και τη ζωή του.Στο ίδιο πάντα πλαίσιο,οι δυσκολίες της ζωής και του γάμου δε μπορεί παρά να έχουν παιδαγωγικό στόχο,και μας οδηγούν κοντά Του.

Όπως και να 'χει, ο Θεός ξέρει πολύ καλύτερα απο μας τι είναι καλύτερο για μας.