Σελίδα 8 από 22

Δημοσιεύτηκε: Παρ Δεκ 15, 2006 1:03 pm
από stratos
και αυτο πολυ δυνατο βιβλιο
[και γενικα οτι εχει σχεση με Π Αντωνιο του Σουροζ]
Εικόνα

Δημοσιεύτηκε: Παρ Δεκ 15, 2006 1:04 pm
από paroikos
vasilis_m21 έγραψε:Παιδιά αν στον παράδεισο έχει θεούσες με την τρίχα κάγκελο και στην κόλαση αμαρτωλές, φιλήδονες κοπέλες, να δείτε τι έχει να γίνει!

Έλα που δεν θα 'χει όμως ούτε θεούσες...Γιατί στη Δευτέρα Παρουσία τα φύλα καταργούνται :D :D :D

Δημοσιεύτηκε: Παρ Δεκ 15, 2006 1:06 pm
από vasilis_m21
Eίναι αυτό που έλεγε η Χειλουδάκη: οι άγγελοι δεν έχουν φύλο!

Δημοσιεύτηκε: Παρ Δεκ 15, 2006 1:25 pm
από lovethink
parikos_ έγραψε:
vasilis_m21 έγραψε:Παιδιά αν στον παράδεισο έχει θεούσες με την τρίχα κάγκελο και στην κόλαση αμαρτωλές, φιλήδονες κοπέλες, να δείτε τι έχει να γίνει!

Έλα που δεν θα 'χει όμως ούτε θεούσες...Γιατί στη Δευτέρα Παρουσία τα φύλα καταργούνται :D :D :D
ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ τι ευχάριστα νέα :lol:

Δημοσιεύτηκε: Παρ Δεκ 15, 2006 1:45 pm
από lovethink
parikos_ έγραψε: O Παράδεισος αγαπητέ Μάνο έχει τα κλειδιά του. Πολύ απελπισία διακρίνω στα γραφόμενά σου. Γιατί;
(Α' Προς Κορινθίους 6/ς 9-10)

Δημοσιεύτηκε: Παρ Δεκ 15, 2006 5:30 pm
από stratos
lovethink έγραψε:
parikos_ έγραψε: O Παράδεισος αγαπητέ Μάνο έχει τα κλειδιά του. Πολύ απελπισία διακρίνω στα γραφόμενά σου. Γιατί;
(Α' Προς Κορινθίους 6/ς 9-10)
Ψαλμός ΚΒʼ. 22



Κύριος ποιμαίνει με και ουδέν με υστερήσει. Εις τόπον χλόης, εκεί με κατεσκήνωσεν, επί ύδατος αναπαύσεως εξέθρεψε με. Την ψυχήν μου επέστρεψεν, ωδήγησε με επί τρίβους δικαιοσύνης, ένεκεν του ονόματος αυτού. Εάν γαρ και πορευθώ εν μέσω σκιάς θανάτου, ου φοβηθήσομαι κακά, ότι συ μετʼ εμού ει. Η ράβδος σου και η βακτηρία σου αύται με παρεκάλεσαν. Ητοίμασας ενώπιον μου τράπεζαν, εξεναντίας των θλιβόντων με. Ελίπανας εν ελαίω την κεφαλήν μου, και το ποτήριον σου μεθύσκον με ωσεί κράτιστον. Και το έλεος σου καταδιώξει με πάσας τας ημέρας της ζωής μου, και το κατοικείν με εν οίκω Κυρίου εις μακρότητα ημερών.

Δημοσιεύτηκε: Παρ Δεκ 15, 2006 6:43 pm
από kostas_k
Η εκκλήσία, δεν είναι δυνατόν να μας πεί κάτι που δεν έχει διδάξει ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός. Και ότι έχει διδάξει, υπάρχει γραμμένο στην Αγία Γραφή. Αρα γιατί να απασχολούμε το πνεύμα μας για κάτι που έχει ήδη απαντηθεί; Ναί υπάρχει ζωή μετά τον θάνατο, γιατί μας το είπε ο Θεός.

Δημοσιεύτηκε: Παρ Δεκ 15, 2006 6:49 pm
από stratos
kostas_k έγραψε: Ναί υπάρχει ζωή μετά τον θάνατο, γιατί μας το είπε ο Θεός.
Aααχ :roll:
μακαρι να το εβλεπαν ολοι ετσι οπως εσυ
οπως λεγανε και οι παλιοι γερονταδες οταν τους ρωτουσαν καποια δυσκολα θεματα
<εγω πιστευω ελεγαν οτι λεει η εκκλησια μου>
και τελος η κουβεντα....και το λεγανε και το πιστευανε φυσικα γιατι γνωριζαν εκ πειρας οτι την εκκλησια την οδηγει το Αγιο Πνευμα

Δημοσιεύτηκε: Παρ Δεκ 15, 2006 8:53 pm
από AngelsGR
Από την στιγμή που κάποιος δέχεται την ύπαρξη του Χριστού, την ζωή Του, το έργο Του, δεν θα έπρεπε να αναρωτιέται αν υπάρχει ζωή μετά θάνατον. Ο Χριστός έλεγε, μείνετε πιστοί σε μένα και θα σας ανταμείψω στην άλλη ζωή, την μετά θάνατον.

Δημοσιεύτηκε: Παρ Δεκ 15, 2006 9:15 pm
από Nikolaos490
stratos έγραψε:
kostas_k έγραψε: Ναί υπάρχει ζωή μετά τον θάνατο, γιατί μας το είπε ο Θεός.
Aααχ :roll:
μακαρι να το εβλεπαν ολοι ετσι οπως εσυ
οπως λεγανε και οι παλιοι γερονταδες οταν τους ρωτουσαν καποια δυσκολα θεματα
<εγω πιστευω ελεγαν οτι λεει η εκκλησια μου>
και τελος η κουβεντα....και το λεγανε και το πιστευανε φυσικα γιατι γνωριζαν εκ πειρας οτι την εκκλησια την οδηγει το Αγιο Πνευμα
την απλότητα (όχι απλοικότητα...) στην πίστη - και κατ' επέκταση και την κατανόηση "δύσκολων θεμάτων" - την εμποδίζουν στις μέρες μας δύο πράγματα.
1) ο αιτιοκρατούμενος κόσμος μας καλλιέργησε στο έπακρο τον εγωισμό μας, μαζί με την ικανότητά μας να εξηγούμε -με τη βοήθεια της επιστήμης- τα μυστήρια του σύμπαντος. Έτσι, δυσκολευόμαστε να εμπιστευτούμε την ύπαρξή μας, σε κάτι που δεν μπορούμε να το συλλάβουμε με το μυαλό και τις αισθήσεις μας, αντίθετα από τους μακαρίους προπάτορές μας.
2)πλήθυνε γύρω μας -και μέσα μας- τόσο η αμαρτία, που κι όταν ακόμα δεν πόρωσε τις ψυχές, τις γέμισε (με τη βοήθεια του πονηρού) με απελπισία ότι το Έλεός Του δεν φτάνει να τις συγχωρήσει.