"Αγιον Ορος" Χριστιανικό Ορθόδοξο Φόρουμ

Δημοσιεύτηκε: **Παρ Μαρ 23, 2012 8:37 pm**

Μου αρέσει να βλέπω την Κρήτη μας... Ευχαριστώ Στάθη αδελφέ μου!

Δημοσιεύτηκε: **Σάβ Μαρ 24, 2012 9:41 am**

ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΣΑΜΑΡΙΝΑΣ- ΧΑΡΙΣ ΑΛΕΞΙΟΥ Η φωνή της Χαρούλας Αλεξίου σε συνδιασμό με παραδοσιακό τραγούδι κάνει έναν συνδιασμό που ξεσηκώνει... μου το κόβουν λίγο απότομα στο youtube αλλά είναι καταπληκτικό τραγούδι και με εισαγωγή όλο προσδοκία.

Δημοσιεύτηκε: **Σάβ Μαρ 24, 2012 11:09 am**

και το παραδοσιακό με τον Κλωναρίδη και με φιγούρες του '21

τρελλλλλαίνομαι!
Σαμαρίνα είναι ονομαστό Βλαχοχώρι της Βόρειας Πίνδου, που βρίσκεται κοντά στα σύνορα Δυτικής Μακεδονίας και Ηπείρου. Είναι χτισμένη σε υψόμετρο 1.600 μ. στις Β.Α. πλαγιές του όρους Σμόλικα (2.637 μ.) και είναι το ψηλότερο χωριό, όχι μόνο της χώρας μας αλλά και των Βαλκανίων. Βρίσκεται χτισμένη ανάμεσα από πυκνά δάση πεύκου, οξιάς, πυξαριού και ρόμπολου. Έχει άφθονα κρύα νερά, ασύγκριτες φυσικές καλλονές και κλίμα υγιεινότατο. Για αυτά της τα προσόντα την είπαν και την βάφτισαν «Ωραία Σαμαρίνα.
Η Σαμαρίνα χαρακτηρίζεται από την ζωντάνια και έντονη δραστηριότητα των κατοίκων της σε πολλούς τομείς. Οι Σαμαριναίοι με πολυσχιδή παρουσία στην σύγχρονη ελληνική ζωή και πραγματικότητα, διατηρούν την Σαμαρίνα ως αντίληψη ζωής στον τόπο διαβίωσης τους, αλλά και συντηρούν εδώ στις πλαγιές του Σμόλικα τις πατρογονικές εστίες και παραδόσεις. Έτσι η Σαμαρίνα κάθε χρόνο μας αποκαλύπτεται πιο δραστήρια, πιο ζωντανή, πιο δυναμική, με προοπτική για πολυεπίπεδη εξέλιξη...

ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΣΑΜΑΡΙΝΑΣ- BOYS OF SAMARINA (GREEK TRADITIONAL)

Δημοσιεύτηκε: **Κυρ Μαρ 25, 2012 7:33 pm**

να 'τανε το 21
Στίχοι: Σώτια Τσώτου
Μουσική: Σταύρος Κουγιουμτζής
Πρώτη εκτέλεση: Γρηγόρης Μπιθικώτσης

Μου ξανάρχονται ένα ένα χρόνια δοξασμένα
να 'τανε το 21 να 'ρθει μια στιγμή

Να περνάω καβαλάρης στο πλατύ τ' αλώνι
και με τον Κολοκοτρώνη να 'πινα κρασί

Να πολεμάω τις μέρες στα κάστρα
και το σπαθί μου να πιάνει φωτιά
και να κρατάω τις νύχτες με τ' άστρα
μια Τουρκοπούλα (ομορφούλα) αγκαλιά

Μου ξανάρχονται ένα ένα χρόνια δοξασμένα
να 'τανε το 21 να 'ρθει μια βραδιά

Πρώτος το χορό να σέρνω στου Μοριά τις στράτες
και ξοπίσω μου Μανιάτες και οι Ψαριανοί

Κι όταν λαβωμένος γέρνω κάτω απ' τους μπαξέδες
να με ραίνουν μενεξέδες χέρια κι ουρανοί

Να πολεμάω τις μέρες στα κάστρα
και το σπαθί μου να πιάνει φωτιά
και να κρατάω τις νύχτες με τ' άστρα
μια Τουρκοπούλα (ομορφούλα) αγκαλιά

Μου ξανάρχονται ένα ένα χρόνια δοξασμένα
να 'τανε το 21 να 'ρθει μια βραδιά

Δημοσιεύτηκε: **Κυρ Μαρ 25, 2012 8:49 pm**

++++++

Δημοσιεύτηκε: **Δευ Μαρ 26, 2012 5:49 am**

Καλημέρα και καλή βδομάδα αδέρφια μου αγαπημένα..

Ένα τραγούδι για το 1821,
αλλά και για σήμερα....

Ελεύθεροι πολιορκημένοι....

1.-Ο ΟΡΚΟΣ:
ΛΟΓΟΣ - ΕΡΓΟ - ΝΟΗΜΑ!

2.-[Η ΥΛΙΚΗ ΚΑΙ ΗΘΙΚΗ ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ]
Κάμε ώστε ο μικρός Κύκλος, μέσα εις τον οποίο κινιέται η πολιορκημένη πόλη, να ξεσκεπάζει εις την ατμοσφαίρα του τα μεγαλύτερα συμφέροντα της Ελλάδας, για την υλική θέση, οπού αξίζει τόσο για εκείνους οπού θέλουν να τη βαστάξουν, όσο για εκείνους οπού θέλουν να την αρπάξουν, και, για την ηθική θέση, τα μεγαλύτερα συμφέροντα της Ανθρωπότητος.
Τοιουτοτρόπως η υπόθεση δένεται με το παγκόσμιο σύστημα. -Ιδές τον Προμηθέα και εν γένει τα συγγράμματα του Αισχύλου.- Ας φανεί καθαρά η μικρότης του τόπου και ο σιδερένιος και ασύντριφτος κύκλος οπού την έχει κλεισμένη.
Τοιουτοτρόπως από τη μικρότητα του τόπου, ο οποίος παλεύει με μεγάλες ενάντιες δύναμες, θέλει έβγουν οι Μεγάλες Ουσίες.

Άκρα του τάφου σιωπή....

Στίχοι: Διονύσιος Σολωμός
Μουσική: Γιάννης Μαρκόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Νίκος Ξυλούρης

Άκρα του τάφου σιωπή στον κάμπο βασιλεύει.
Λαλεί πουλί, παίρνει σπυρί κι η μάνα το ζηλεύει.
Τα μάτια η πείνα εμαύρισε στα μάτια η μάνα μνέει
στέκει ο Σουλιώτης ο καλός παράμερα και κλαίει.
"Έρμο τουφέκι σκοτεινό, τι σ' έχω 'γώ στο χέρι;
Οπού συ μου 'γινες βαρύ κι ο Αγαρηνός το ξέρει"....

Δημοσιεύτηκε: **Δευ Μαρ 26, 2012 5:59 am**

Γειά σου Κρήτη λεβεντογέννα

Δημοσιεύτηκε: **Δευ Μαρ 26, 2012 6:02 am**

ΜΙΧΣ έγραψε:Μου αρέσει να βλέπω την Κρήτη μας..

Κρήτη μου, όμορφο νησί....

Στίχοι: Γιάννης Μαρκόπουλος
Μουσική: Γιάννης Μαρκόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Χαράλαμπος Γαργανουράκης

Κρήτη μου, όμορφο νησί,
κλειδί του Παραδείσου,
θεριό ανήμερο εσύ,
βγες να σε χαιρετήσουν.

Κρατάς δεξιά μιαν ήπειρο,
αριστερά μιαν άλλη,
τους παζεις τη βροντόλυρα,
για να χορέψουν πάλι.

Όταν σε βλέπω στέκομαι,
το μπόι χαμηλώνω,
το βούισμα σου γεύομαι,
κι απ' τις φωνές σου λιώνω.

Κρατάς δεξιά μιαν ήπειρο,
αριστερά μιαν άλλη,
τους παζεις τη βροντόλυρα,
για να χορέψουν πάλι.

Αντάρα πιάνει στα βουνά,
τ' αγρίμια δίνουν όξω,
κι όταν αστράφτει και βροντά,
βγαίνεις ουράνιο τόξο.

Κρατάς δεξιά μιαν ήπειρο,
αριστερά μιαν άλλη,
τους παζεις τη βροντόλυρα,
για να χορέψουν πάλι....

Δημοσιεύτηκε: **Δευ Μαρ 26, 2012 6:44 am**

panagiotisspy έγραψε:Καλημέρα στους φίλους τους παλιούς και στους επισκέπτες μας....

Θα επαναλάβω το τραγούδι που έβαλα χθες στο "καληνύχτα", γιατί εκφράζει απόλυτα και παραστατικότατα την πορεία της πατρίδας, (καθώς και μεταφορικά ίσως και της κάθε εσωτερικής "πατρίδας του καθενός μας), μαζί με την αιώνια Ελπίδα της προκοπής της....

Καλό ΠΣΚ με υπομονή κι' Αγάπη σε όλες και όλους....

Η χοντρομπαλού....

Στίχοι: Νίκος Γκάτσος
Μουσική: Σταύρος Ξαρχάκος
Πρώτη εκτέλεση: Δέσπω Διαμαντίδου

Μια Κυριακή στην Κοκκινιά
στην παιδική μου γειτονιά
είδα μια γριά χοντρομπαλού
που ο νους της έτρεχε αλλού

Την κοίταξα με κοίταξε
σαν κουκουβάγια σε μπαξέ
και μου 'πε με φωνή θολή
που μάνα θύμιζε τρελή:

"Σε χώμα φύτρωσα ζεστό
αιώνες πριν απ' τον Χριστό.
Ζούσα καλά κι ευχάριστα
κι έπαιρνα μόνο άριστα.

Μα σαν προχώρησε ο καιρός
έγινε ο κόσμος μοχθηρός
και με βατέψανε, που λες,
αράδα βάρβαρες φυλές

Σελτζούκοι Σλάβοι Ενετοί
λες κι ήταν όλοι τους βαλτοί
Τότε κατάλαβα γιατί
καμένο ήμουνα χαρτί
δίχως χαρά δίχως γιορτή

Σιγά σιγά και ταπεινά
μ' αγώνες και με βάσανα
καινούργια έβγαλα φτερά
μα ήρθαν τα χειρότερα

Είδα το ίδια μου παιδιά
να δίνουν σ' άλλους τα κλειδιά
και με χιλιάδες ψέματα
με προδοσίες κι αίματα
να μου σπαράζουν την καρδιά

Γι' αυτό μια νύχτα σκοτεινή
θ' ανέβω στην Καισαριανή
με κουρασμένα βήματα
να κλάψω για τα θύματα
στ' αραχνιασμένα μνήματα

Κι εκεί ψηλά στον Υμηττό
αντίκρυ στον Λυκαβηττό
μικρό κεράκι θα κρατώ
να φέγγει χρόνους εκατό"....

Δημοσιεύτηκε: **Δευ Μαρ 26, 2012 12:44 pm**

Καλησπέρα αγαπημένες αδελφές και αγαπημένοι αδελφοί μου....

Δε θέλω καρδιά μου να κλαις....

Στίχοι: Νικόλας Άσιμος
Μουσική: Νικόλας Άσιμος
Πρώτη εκτέλεση: Νικόλας Άσιμος

Δε θέλω καρδιά μου να κλαις για όσα περάσαμε χθες,
χαλάσανε τόσα πολλά μα βρες μονοπάτι ξανά,
δεν ξέρει ο κόσμος να ζει, κατέβα να πάμε πεζοί,
εκεί που καθένας ζητά να βρει τη μιλιά του ξανά.

Τον πόλεμο μισώ κι απ' τη ζωή αποζητώ,
να μη μου μείνει μόνο το παράπονο
κι ας ήταν μια φορά να μ' είχες πάρει αγκαλιά,
το ξέρω σου ζητώ πάρα πολλά.

Δε θέλω καρδιά μου να κλαις για όσα περάσαμε χτες,
δανείσου κι εσύ μια φορά και βρες μονοπάτι ξανά
κι αν χάνεις αυτό που σε ζει δεν έφταιξες μόνον εσύ,
αξίζει να ζουν σαν παιδιά εκείνοι που έχουν καρδιά.

Τον πόλεμο ζητώ για μια ζωή που δεν τη ζω,
να μην μου μείνει μόνο το παράπονο
κι ας ήταν μια φορά να δεις μικρέ μου φουκαρά,
πως μαλακώνω σαν δε μου μιλάς σκληρά.

Τον πόλεμο μισώ κι απ' τη ζωή αποζητώ,
να μη μου μείνει μόνο το παράπονο
κι ας ήταν μια φορά να μ' είχες πάρει αγκαλιά,
το ξέρω σου ζητώ πάρα πολλά....

"Αγιον Ορος" Χριστιανικό Ορθόδοξο Φόρουμ

Οι παλιοί μας φίλοι

Re: Οι παλιοί μας φίλοι

Re: Οι παλιοί μας φίλοι

Re: Οι παλιοί μας φίλοι

Re: Οι παλιοί μας φίλοι

Re: Οι παλιοί μας φίλοι

Re: Οι παλιοί μας φίλοι

Re: Οι παλιοί μας φίλοι

Re: Οι παλιοί μας φίλοι

Re: Οι παλιοί μας φίλοι

Re: Οι παλιοί μας φίλοι