Υπάρχει ένας & μοναδικός "ετοιμασμένος" σύντροφος;

[srev]

Ντινούλα,

Να μην ξεχνάς ότι ο σημαντικότερος άνθρωπος που γεννήθηκε στην ιστορία της ανθρωπότητας (και μέχρι το τέλος του χρόνου) είναι γυναίκα. Ότι και να λέμε εμείς δεν το αλλάζει.

[Σημ. Ο Χριστός είναι θεάνθρωπος, όχι άνθρωπος.]

Σπύρος.

[alexandergreek]

Υπάρχει ένα πνεύμα κατά των γυναικών ή μου φαίνεται; Θα τις παρομοιάζετε με τέρατα και θηρία σε λίγο...

Κάπου στο γεροντικό αποδίδεται η ακόλουθη σύσταση:

"Αν δείς απο το ένα πεζοδρόμιο το διάβολο, και απο το άλλο τη γυναίκα, πήγαινε απο εκεί που είναι ο διάβολος...

..γιατί κάνεις το σταυρό σου και φεύγει, ενώ η γυναίκα δε φεύγει!"

(βέβαια αυτά είναι δια τους ασκητάς... αλλά σίγουρα τσαντίζουν τις γυναίκες!! Το αναφέρω μονάχα ώς καλαμπούρι Ντινούλα, μην παρεξηγούμεθα...)

[ntinoula]

Ντινούλα,

Να μην ξεχνάς ότι ο σημαντικότερος άνθρωπος που γεννήθηκε στην ιστορία της ανθρωπότητας (και μέχρι το τέλος του χρόνου) είναι γυναίκα. Ότι και να λέμε εμείς δεν το αλλάζει.

[Σημ. Ο Χριστός είναι θεάνθρωπος, όχι άνθρωπος.]

Σπύρος.

Γι'αυτό πρέπει να προσέχουμε πιο πολύ τι λέμε. Να μην κηλιδώνεται χωρίς λόγο ή για πλάκα ένα τόσο ιερό πρόσωπο όπως η Παναγία...

[mirto]

Θα παραθέσω για άλλη μια φορά το παρακάτω κείμενο το οποίο νομίζω ότι θα ωφελήσει πολλούς άνδρες.....


Συχνά η Θεία χάρη διδάσκει - Από το βίο του αγίου Εφραίμ
Ο Μέγας Εφραίμ, πού ήταν πάντα αφοσιωμένος σε θεϊκές σκέψεις και σχεδόν ακατάπαυστα είχε νοερά μπροστά στα μάτια του την ημέρα της Κρίσεως και συνεχώς πενθούσε, «εμάκρυνε φυγαδεύων» κι αυτός, όπως ο ψαλμωδός, «και ηυλίσθη έν τη ερήμω» (Ψαλμ. 54:8), αποφεύγοντας κάθε θόρυβο και φασαρία και ζάλη της ζωής. Καθώς λοιπόν πήγαινε από τόπο σε τόπο, για να ωφελήσει και να οικοδομήσει ψυχές – γιατί σ΄ αυτό τον κινούσε το Άγιο Πνεύμα-, άφησε κάποτε την πατρίδα του (Νίσιβη της Μεσοποταμίας) με εντολή του Θεού, όπως ο Αβραάμ (Γεν. 12:1), και ήρθε στην πόλη των Εδεσσηνών, τόσο για να προσκυνήσει τα τίμια λείψανα (του αποστόλου Θαδδαίου) και τους ιερούς τόπους, όσο και για να συναντήσει κάποιον λόγιο άνδρα, πού θα του έδινε καρπό γνώσεως.
Γι αυτό και παρακάλεσε το Θεό:
«Ιησού Χριστέ, Δέσποτα και Κύριε όλων, αξίωσέ με, μόλις θα μπω στην πόλη Έδεσσα, να συναντήσω έναν τέτοιον άνδρα, πού θα είναι ικανός να μιλήσει μαζί μου για την ωφέλεια και την οικοδομή της ψυχής μου».
Μετά από αυτή την προσευχή, καθώς βρισκόταν ήδη στην είσοδο της πόλης και περνούσε την πύλη της, ήταν συλλογισμένος και προσεκτικός και όλος φροντίδα, ψάχνοντας, θαρρείς, για το πώς θ΄ αντάμωνε εκείνον τον άνθρωπο και τι θα τον ρωτούσε και ποια ωφέλεια θα κέρδιζε (από τη συνάντηση αυτή).
Έτσι λοιπόν βάδιζε στην άκρη της πόλης, όταν ξαφνικά τον συναντάει μια γυναίκα, που ήταν μάλιστα πόρνη. Αυτό πάντως ήταν από το Θεό, πού πολλές φορές, μυστικά και ανεξερεύνητα, οικονομεί (τις περιστάσεις, για να πετύχει) από τα (φαινομενικά) αντίθετα πράγματα τα αντίθετά τους.
Ο ιερός Εφραίμ λοιπόν, αφού έτσι ανέλπιστα συνάντησε την πόρνη, στάθηκε αντίκρυ της και την κοίταζε κατάματα, όλος απορία, ενώ η ψυχή του ήταν γεμάτη ένταση και ταραχή, επειδή όχι μόνο δεν είχε πραγματοποιηθεί ό,τι είχε ζητήσει από το Θεό, αλλά το εντελώς αντίθετο. Η γυναίκα πάλι, βλέποντάς τον να την παρατηρεί τόσο επίμονα, ρίχνει κι αυτή επίμονη τη ματιά της επάνω του.
Αρκετή ώρα κοιτάζονταν έτσι μεταξύ τους. Έπειτα ο μεγάλος (Εφραίμ) θέλησε να την κάνει να ντραπεί και ν΄ αποκτήσει τη σεμνότητα πού αρμόζει στις γυναίκες. Και της λέει:
- Τι λοιπόν, κυρά μου; Δεν κοκκινίζεις, έχοντας έτσι καρφωμένα τα μάτια σου επάνω μου;
Μα εκείνη αποκρίθηκε:
- Σε μένα όμως ταιριάζει να σε βλέπω έτσι, γιατί έχω πλαστεί από σένα, από τη δική σου πλευρά. Εσύ, αντίθετα, δεν πρέπει να κοιτάζεις εμένα, αλλά τη γη, από την οποία πλάστηκες.
Όταν ο Εφραίμ άκουσε αυτά τα εντελώς απροσδόκητα λόγια, και τη γυναίκα ευγνωμονούσε πολύ για την ωφέλεια (πού του χάρισε), αλλά και το Θεό ευχαριστούσε θερμά, πού πολλές φορές μπορεί να μας ωφελήσει πολύ περισσότερο με γεγονότα και πρόσωπα πού δεν περιμένουμε, παρά με άλλα που περιμένουμε.

[ntinoula]

Υπάρχει ένα πνεύμα κατά των γυναικών ή μου φαίνεται; Θα τις παρομοιάζετε με τέρατα και θηρία σε λίγο...

Κάπου στο γεροντικό αποδίδεται η ακόλουθη σύσταση:

"Αν δείς απο το ένα πεζοδρόμιο το διάβολο, και απο το άλλο τη γυναίκα, πήγαινε απο εκεί που είναι ο διάβολος...

..γιατί κάνεις το σταυρό σου και φεύγει, ενώ η γυναίκα δε φεύγει!"

(βέβαια αυτά είναι δια τους ασκητάς... αλλά σίγουρα τσαντίζουν τις γυναίκες!! Το αναφέρω μονάχα ώς καλαμπούρι Ντινούλα, μην παρεξηγούμεθα...)

Ε ναι όταν θέλουμε κατηγορήσουμε/κατακρίνουμε τις γυναίκες καταφεύγουμε στους γέροντες και τις γραφές, ώστε να δικαιολογούμε τους λογισμούς μας.

[aposal]

Χαίρομαι που όλοι στο φόρουμ έχουμε χιούμορ!

[ntinoula]

Γελάσαμε.

[srev]

Δεν κατέκρινα τις γυναίκες, η παράθεση ήταν για το γάμο εν κόσμω και δεν είναι δικά μου λόγια παρά ηγουμένο που -είμαι σίγουρος- δεν έχει τίποτα εναντίον των γυναικών.

Δε γνωρίζω τί είπαν άλλοι αδελφοί παραπάνω -δε διάβασα όλα τα μηνύματα- παρά έστειλα ένα μήνυμα με βάση το θέμα της συζήτησης. Θα μπορούσε στην ιστορία που ανέφερα να ήταν ο άνδρας α "κακός". Παρακαλώ... υπερβάλλετε...

Σπύρος.

[aposal]

Και χαίρομαι που όλοι μας δείχνουμε κατανόηση και είμαστε απαλλαγμένοι απο εμπάθειες και προκαταλήψεις. Γι' αυτό άλλωστε έχουμε και χιούμορ! Αλάνθαστο σημάδι προχωρημένης νοημοσύνης.

[srev]

Να παραθέσω -όχι εντελώς ακριβείς αλλά με ταυτόσημο νόημα- λόγους τού Ιωσήφ τού Βατοπαιδινού, ότι η γυναίκα είναι η προσωποποίηση της αγάπης, ο κατεξοχήν φορέας αγάπης, και γι' αυτό όταν παντρευόμαστε πρέπει να ξεχνάμε το βαφτιστικό της όνομα και να την καλούμε "αγάπη μου" που το αξίζει αναμφίβολλα.

...που με βρίσκει απολύτως σύμφωνο..

...παραπονιάρες..

Σπύρος.