"Αγιον Ορος" Χριστιανικό Ορθόδοξο Φόρουμ

Τραγούδι από τον κύκλο τραγουδιών "Άξιον Εστίν" του μουσουργού Μίκη Θεοδωράκη σε ποίηση Οδυσσέα Ελύτη

Ο συνθέτης Μίκης Θεοδωράκης, για την αξία του μουσικού του έργου "Άξιον εστί" είπε:

Ήταν φθινόπωρο του 1964 και βρισκόμουν στις Σέρρες για συναυλία. Μπροστά σε ένα κατάστημα δίσκων βλέπει αρκετό κόσμο να περιμένει σχηματίζοντας ουρά. Πλησιάζει λοιπόν έναν από εκείνους που περίμεναν, ο οποίος εμφανισιακά έμοιαζε αγρότης και τον ρωτάει:

- Πατριώτη, τι περιμένεις στην ουρά για να αγοράσεις;

- Με έστειλαν από το χωριό μου στην πόλη να αγοράσω τον δίσκο «Άξιον εστί», που μας είπαν οτι σήμερα θα έρθει στα δισκοπωλία των Σερρών.

Τότε σκέφτηκα, λέει ο Συνθέτης:
-άραγε υπάρχει τίποτα πιο σημαντικό να κάνεις στη ζωή σου; Μήπως τελικά αυτό είναι η «κορυφή» ;

Για ολους τους φίλους μας

Εκτελεστής: ΦΡΑΓΚΟΥΛΗΣ ΜΑΡΙΟΣ

'Αλμπουμ: Ο ΚΗΠΟΣ ΤΩΝ ΕΥΧΩΝ - 2005

Αν χωρούσα κι εγώ
στο μικρό σου πλανήτη
αν ζητούσες να 'ρθω
να μην σ' έχει η λύπη

Τον παλιό μου εαυτό
θα τον άφηνα πίσω
τον κρυμμένο ουρανό
της καρδιάς σου να ζήσω

Στο μακρινό σου το αστέρι
να μου κρατάς σφιχτά το χέρι
μικρέ μου πρίγκηπα κοιμήσου
κι εγώ θα μείνω εδώ μαζί σου

Αν ζητούσες να 'ρθω
στο μικρό σου τ' αστέρι
αν μπορούσα να δω
της ψυχής σου τα μέρη

Θα νικούσα το εγώ
που εδώ με κρατάει
έναν κόσμο να βρω
και τους δυο να χωράει

Στο μακρινό σου το αστέρι
να μου κρατάς σφιχτά το χέρι
μικρέ μου πρίγκηπα κοιμήσου
κι εγώ θα μείνω εδώ μαζί σου

Τον εαυτό του παιδί

Mουσική Μάριος Φραγκούλης
Στίχοι Παρασκευάς Καρασούλος
Album - Some times I dream..(Live).

Τον εαυτό του παιδί απ' το χέρι κρατάει
στα ίδια μέρη κι απόψε η ζωή θα τους πάει.
θα περάσουν ξανά απ' της μνήμης τα σπίτια
από θάλασσες άδειες, απ' του φόβου τα δίχτυα.

Θα σταθούνε μαζί και θα δουν να περνάνε
σαν ποτάμια οι στιγμές που ποτέ δε γυρνάνε
και τα πρόσωπα που έγιναν δρόμοι κι αιώνες
και τα όνειρα που έσκαψαν μες στα χρόνια κρυψώνες.

Όταν ήμουν παιδί είχα βρει έναν κήπο
για να κρύβομαι εκεί απ' τη ζωή όταν λείπω
όταν ήμουν παιδί είχα κρύψει έναν ήλιο
να 'χει ο δρόμος μου φως κι η σιωπή μου έναν φίλο.

Τον εαυτό του παιδί απ' το χέρι θα πιάσει
σαν γυαλί μια στιγμή θα ραγίσει, θα σπάσει
θα χωρίσουν μετά κι ο καθένας θα πάει
σ' έναν κόσμο μισό που τους δυο δεν χωράει.

Πόσο επίκαιρο ειναι αυτό το τραγούδι για την νέα γενιά και οχι μόνο.......................

Στίχοι: Μάνος Ελευθερίου
Μουσική: Γιάννης Μαρκόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Γιώργος Νταλάρας



Στης ανάγκης τα θρανία
και στης φτώχειας το σχολειό
μάθαμε την κοινωνία
και τον πόνο τον παλιό

Παραπονεμένα λόγια
έχουν τα τραγούδια μας
γιατί τ' άδικο το ζούμε
μέσα από την κούνια μας

Το σεργιάνι μας στον κόσμο
ήταν δέκα μέτρα γης
όσο πιάνει ένα σπίτι
και ο τοίχος μιας αυλής

Παραπονεμένα λόγια
έχουν τα τραγούδια μας
γιατί τ' άδικο το ζούμε
μέσα από την κούνια μας.

Αν με πηγαίναν αύριο στην κρεμάλα
μανούλα μου μανούλα δόλια μάνα
ξέρω ποιανού το δάκρυ στάλα στάλα
θ'πεφτε από τα μάτια τα μεγάλα
μανούλα μου μανούλα δόλια μάνα

Μια και με γράψανε φονιά
πήρα τον κόσμο παγανιά
και την ζωή σεργιάνι
κακό να κάνω στους κακούς
που εσύ μονάχα τους ακούς
μα ο νους σου δεν τους πιάνει

Στην ερημιά που 'χα βρεθεί
με το 'να χέρι στο σπαθί
και τ' άλλο στο βαγγέλιο
ήρθαν μανάδες κι ορφανά
κι είπα το δάκρυ που πονά
να τους το κάνω γέλιο

stathis73 έγραψε:


Αν με πηγαίναν αύριο στην κρεμάλα
μανούλα μου μανούλα δόλια μάνα
ξέρω ποιανού το δάκρυ στάλα στάλα
θ'πεφτε από τα μάτια τα μεγάλα
μανούλα μου μανούλα δόλια μάνα...............

Μακεδόνα.... έγραψες πάλι πρωινιάτα με την ανάρτησή σου...
+ a million

{τα ξυραφάκια έρχονται με HDL... ή περιμένω άδικα...}

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ !!!
Παιδιά Πάσχα έχουμε.......... θα ακούμε τα λυπητερά και τώρα ;;;;;;;