panagiotisspy έγραψε:Βάζω αυτό το θέμα, προς τιμήν των lovethink, plagiaskepsi και avvas, που αποχώρησαν πρόσφατα, καθώς και προς τιμήν όλων όσων έχουν αποχωρήσει, πρόσκαιρα ή οριστικά από το φόρουμ, όπως επίσης και αυτών που διακριτικά και αφανώς παρακολουθούν ως απλοί επισκέπτες, ενώ κάποτε διετέλεσαν μέλη, του παρόντος χώρου.
Ανέφερα τα ονόματα των Μάνου, Αντώνη και Ανδρέα, επειδή αυτοί αποχώρησαν, όσο είμαι κι'εγώ μέλος. Υπάρχουν πάρα πολλοί άλλοι, ας αναφερθούν από όποιον θέλει, ο οποίος διετέλεσε μέλος επί των ημερών τους. Εχω δει εκατοντάδες ονόματα, που δεν γράφουν πιά.
Με μια νοσταλγία, μια χαρμολύπη, αλλά και με αγάπη.
Και μια ευχή για επιστροφή τους, αν βέβαια τους αναπαύει κάτι τέτοιο.
Να είναι όλοι τους καλά.
Θεωρώ πως δικαιούνται μιά μικρή τέτοια υπόμνηση, ως μιά δικαίωση και καταξίωση, των εδώ πεπραγμένων τους.
Αλλωστε χωρίς μνήμη παρελθόντος, δεν προχωράμε μπροστά.
Και - ποιός ξέρει - ίσως κάποτε, να με αφορά και μένα αυτό το topic!
Λέμε τώρα!
Ενα τραγούδι του Διονύση Σαββόπουλου:
Διονύσης Σαββόπουλος – Οι παλιοί μας φίλοι (1966)
Μη, μoύ το πεις, οι παλιοί μας φίλοι, μην το πεις
για πάντα φύγαν
Μη, το ’μαθα πια, τα παλιά βιβλία, τα παλιά τραγούδια
για πάντα φύγαν
Πέρασαν οι μέρες που μάς πλήγωσαν
οι μέρες που μάς πλήγωσαν
Γίνανε παιχνίδι στα χέρια των παιδιών
Η ζωή αλλάζει, δίχως να κοιτάζει τη δικιά σου
μελαγχολία
Κι έρχεται η στιγμή για ν’ αποφασίσεις με ποιους θα πας
και ποιους θ’ αφήσεις
Πέρασαν για πάντα οι παλιές ιδέες
οι παλιές αγάπες, οι κραυγές
Γίνανε παιχνίδι στα χέρια των παιδιών
Όμορφη είν’ αυτή η στιγμή, να το ξαναπώ, όμορφη
να σάς μιλήσω
Βλέπω πυρκαγιές πάνω από λιμάνια, πάνω από σταθμούς
κι είμαι μαζί σας
Όταν ο κόσμος μας θα καίγεται
Όταν τα γιοφύρια πίσω μας θα κόβονται, εγώ
θα είμαι εκεί να σάς θυμίζω τις μέρες τις παλιές