Δεκαεπτά αιωνόβια δέντρα στην οροφή μικρού ναού
Δημοσιεύτηκε: Τετ Ιουν 17, 2009 10:49 am
Δεκαεπτά αιωνόβια δέντρα στην οροφή μικρού ναού
Στέκονται εκεί σταθερά τα τελευταία διακόσια πενήντα χρόνια. Προκαλούν το θαυμασμό του επισκέπτη αλλά και τις συζητήσεις επιστημόνων που δεν μπορούν εύκολα να εξηγήσουν πως μπορούν δεκαεπτά ολόκληρα αιωνόβια δέντρα να στηρίζονται στη στέγη ενός μικρού ναού του 10ου αιώνα. Το αξιοπερίεργο αυτό θέαμα μπορεί να αντικρίσει ο επισκέπτης της μικρής εκκλησίας της Αγίας Θεοδώρας που βρίσκεται στα σύνορα της Μεσσηνίας με την Αρκαδία.
«Πρόκειται για ένα παγκόσμιο θρησκευτικό μνημείο, αλλά και θαύμα της φύσης» λέει στο ΑΠΕ - ΜΠΕ ο δήμαρχος Ανδανίας, κ. Γιώργος Διαγούπης. Ο τοπικός θρύλος αναφέρει ότι στην περιοχή θανατώθηκε η Αγία Θεοδώρα την εποχή του βυζαντίου, όταν κάθε οικογένεια του χωριού όφειλε να προσφέρει έναν άντρα για το στρατό του και αν αυτό δεν ήταν δυνατό έπρεπε να δώσει χρήματα για την μίσθωση ενός μισθοφόρου. Τα χρήματα ήταν πολλά για την οικογένεια της Θεοδώρας και ο πατέρας της ανήμπορος να συμμετέχει στο στρατό, γι΄ αυτό η 17χρονη Θεοδώρα αποφάσισε να υποδυθεί τον άντρα και να συμμετέχει στο στρατό του χωριού. Λίγο αργότερα μια κοπέλα του χωριού έμεινε έγκυος και η τοπική κοινωνία θεώρησε ότι την ατίμωσε ο νεαρός στρατιώτης, που υποδυόταν η Θεοδώρα. Λίγο πριν εκτελεστεί και ενώ ξεψυχούσε, η Αγία ζήτησε από τον Κύριο να κάνει το σώμα της ναό, τα μαλλιά της δέντρα και το αίμα της νερό, να τα ποτίζει. Στην περιοχή χτίστηκε το εκκλησάκι στα τέλη του 10υ αιώνα, ενώ από τα θεμέλια του ναού αναβλύζει ένα ποτάμι που καταλήγει στο Μεσσηνιακό Κόλπο στην Καλαμάτα.
Σύμφωνα με τον δήμαρχο, το θαύμα έγινε για εκείνους που δεν πίστεψαν στην πίστη της Αγίας Θεοδώρας, που μετά το θάνατό της αποδείχτηκε ότι ήταν γυναίκα. «Κατά καιρούς έχουν προσπαθήσει πολλοί να εξηγήσουν το πώς τα μεγάλα αυτά δέντρα ηλικίας διακοσίων με διακοσίων πενήντα ετών μπορούν να στηρίζονται στη στέγη του ναού» λέει ο κ. Διαγούπης και σημειώνει ότι στον εσωτερικό χώρο του ναού, σε έναν χώρο μόλις τρία επί τρία, δεν φαίνεται πουθενά κανένα ίχνος ρίζας.
Από την άλλη πλευρά υπάρχει και άποψη ότι ορισμένα δέντρα μπορούν να επιβιώσουν ακόμη και με ελάχιστο χώμα. «Δέντρα όπως κυπαρίσσια και πεύκα μπορούν να αναπτυχθούν και να επιβιώσουν ακόμη και αν οι ρίζες τους βρουν ελάχιστο χώμα, απλώς απορροφώντας το βράδυ την υγρασία που υπάρχει στον αέρα» σημειώνει ο καθηγητής του Τμήματος Δασολογίας και Φυσικού Περιβάλλοντος του ΑΠΘ, κ. Αναστάσιος Νάστης.
Το φαινόμενο της Αγίας Θεοδώρας δεν είναι όμως το μοναδικό στην Ελλάδα. Στην Παναγία της Σαμαρίνας, στα Γρεβενά η στέγη της κόγχης του ιερού «φιλοξενεί» ένα τεράστιο πεύκο. Και στην περίπτωση αυτή αν κάποιος προσπαθήσει να εντοπίσει τις ρίζες του δέντρου στο εσωτερικό της εκκλησίας, δεν θα σταθεί τυχερός.
Όποια και να είναι η εξήγηση οι δύο ναοί προσελκύουν εκατοντάδες επισκέπτες κάθε χρόνο, που σπεύδουν να τους φωτογραφίσουν. Σ αυτούς τους χώρους συναντώνται και συνυπάρχουν η θρησκευτική πίστη, η επιστημονική περιέργεια, η τουριστική περιήγηση και το ανθρώπινο ενδιαφέρον.
Πηγή: ΑΠΕ - ΜΠΕ
Ιστοσελίδα Μονής: http://www.neromylos-nikola.gr/Agia_Theodora.htm
Στέκονται εκεί σταθερά τα τελευταία διακόσια πενήντα χρόνια. Προκαλούν το θαυμασμό του επισκέπτη αλλά και τις συζητήσεις επιστημόνων που δεν μπορούν εύκολα να εξηγήσουν πως μπορούν δεκαεπτά ολόκληρα αιωνόβια δέντρα να στηρίζονται στη στέγη ενός μικρού ναού του 10ου αιώνα. Το αξιοπερίεργο αυτό θέαμα μπορεί να αντικρίσει ο επισκέπτης της μικρής εκκλησίας της Αγίας Θεοδώρας που βρίσκεται στα σύνορα της Μεσσηνίας με την Αρκαδία.
«Πρόκειται για ένα παγκόσμιο θρησκευτικό μνημείο, αλλά και θαύμα της φύσης» λέει στο ΑΠΕ - ΜΠΕ ο δήμαρχος Ανδανίας, κ. Γιώργος Διαγούπης. Ο τοπικός θρύλος αναφέρει ότι στην περιοχή θανατώθηκε η Αγία Θεοδώρα την εποχή του βυζαντίου, όταν κάθε οικογένεια του χωριού όφειλε να προσφέρει έναν άντρα για το στρατό του και αν αυτό δεν ήταν δυνατό έπρεπε να δώσει χρήματα για την μίσθωση ενός μισθοφόρου. Τα χρήματα ήταν πολλά για την οικογένεια της Θεοδώρας και ο πατέρας της ανήμπορος να συμμετέχει στο στρατό, γι΄ αυτό η 17χρονη Θεοδώρα αποφάσισε να υποδυθεί τον άντρα και να συμμετέχει στο στρατό του χωριού. Λίγο αργότερα μια κοπέλα του χωριού έμεινε έγκυος και η τοπική κοινωνία θεώρησε ότι την ατίμωσε ο νεαρός στρατιώτης, που υποδυόταν η Θεοδώρα. Λίγο πριν εκτελεστεί και ενώ ξεψυχούσε, η Αγία ζήτησε από τον Κύριο να κάνει το σώμα της ναό, τα μαλλιά της δέντρα και το αίμα της νερό, να τα ποτίζει. Στην περιοχή χτίστηκε το εκκλησάκι στα τέλη του 10υ αιώνα, ενώ από τα θεμέλια του ναού αναβλύζει ένα ποτάμι που καταλήγει στο Μεσσηνιακό Κόλπο στην Καλαμάτα.
Σύμφωνα με τον δήμαρχο, το θαύμα έγινε για εκείνους που δεν πίστεψαν στην πίστη της Αγίας Θεοδώρας, που μετά το θάνατό της αποδείχτηκε ότι ήταν γυναίκα. «Κατά καιρούς έχουν προσπαθήσει πολλοί να εξηγήσουν το πώς τα μεγάλα αυτά δέντρα ηλικίας διακοσίων με διακοσίων πενήντα ετών μπορούν να στηρίζονται στη στέγη του ναού» λέει ο κ. Διαγούπης και σημειώνει ότι στον εσωτερικό χώρο του ναού, σε έναν χώρο μόλις τρία επί τρία, δεν φαίνεται πουθενά κανένα ίχνος ρίζας.
Από την άλλη πλευρά υπάρχει και άποψη ότι ορισμένα δέντρα μπορούν να επιβιώσουν ακόμη και με ελάχιστο χώμα. «Δέντρα όπως κυπαρίσσια και πεύκα μπορούν να αναπτυχθούν και να επιβιώσουν ακόμη και αν οι ρίζες τους βρουν ελάχιστο χώμα, απλώς απορροφώντας το βράδυ την υγρασία που υπάρχει στον αέρα» σημειώνει ο καθηγητής του Τμήματος Δασολογίας και Φυσικού Περιβάλλοντος του ΑΠΘ, κ. Αναστάσιος Νάστης.
Το φαινόμενο της Αγίας Θεοδώρας δεν είναι όμως το μοναδικό στην Ελλάδα. Στην Παναγία της Σαμαρίνας, στα Γρεβενά η στέγη της κόγχης του ιερού «φιλοξενεί» ένα τεράστιο πεύκο. Και στην περίπτωση αυτή αν κάποιος προσπαθήσει να εντοπίσει τις ρίζες του δέντρου στο εσωτερικό της εκκλησίας, δεν θα σταθεί τυχερός.
Όποια και να είναι η εξήγηση οι δύο ναοί προσελκύουν εκατοντάδες επισκέπτες κάθε χρόνο, που σπεύδουν να τους φωτογραφίσουν. Σ αυτούς τους χώρους συναντώνται και συνυπάρχουν η θρησκευτική πίστη, η επιστημονική περιέργεια, η τουριστική περιήγηση και το ανθρώπινο ενδιαφέρον.
Πηγή: ΑΠΕ - ΜΠΕ
Ιστοσελίδα Μονής: http://www.neromylos-nikola.gr/Agia_Theodora.htm
