Με ελπίδες 5% να ζήση… «φυτό»!
Η ΚΥΡΙΑ ΓΟΡΓΟΕΠΗΚΟΟΣ
2002 Καλοκαίρι στη Σαλαμίνα και είναι όλα τόσο όμορφα εδώ τέτοια εποχή. Ο λαμπερός ήλιος καθρεφτίζεται στα γαλανά νερά της γειτονικής θαλάσσης. Κανένας μας δεν υποψιάζεται το κακό πού μάς πλησιάζει. Ιουνίου 13 τού 2002 μάς ειδοποιούν για το τρομερό συμβάν, ο γιός μας 27 ετών συγκρούσθηκε οδηγώντας μηχανή και χτύπησε πολύ σοβαρά. Η γη έφυγε κάτω από τα πόδια μας, μείναμε άφωνοι από το απροσδόκητο θλιβερό νέο. Σε κατάσταση τρελής αγωνίας μάς πήγαν στο Κρατικό Νοσοκομείο Νικαίας, όπου είχαν μεταφέρει και το παιδί μας. Ζητήσαμε να μάθουμε από τους γιατρούς σε τί κατάσταση βρίσκεται και μάς είπαν:
«Οι πιθανότητες είναι 95% να πεθάνει και 5% να ζήση «φυτό», γιατί το κεφάλι του είναι κιμάς, έχει σπάσει και άνοιξε σε τρία κομμάτια».
Τον είχαν στην εντατική συνέχεια σε καταστολή. Εμείς οι γονείς περιμέναμε στο διάδρομο με ανυπόφορη και ανέκφραστη αγωνία και πόνο. Όταν βλέπαμε τον γιατρό να βγαίνει τον παρακαλούσαμε με πολλά δάκρυα: «Γιατρέ, το παιδί μας, σε παρακαλούμε κάνε κάτι, σώσε το παιδί μας».
Και ο γιατρός κάποια στιγμή μάς απάντησε:
«Πείτε στον θεό να μου δώσει χρόνο να προλάβω να κάνω ανθρωπίνως ό,τι μπορώ, να μη μου μείνει πριν κάνω ό,τι περνά από το χέρι μου, γιατί χάνει υγρό από τον εγκέφαλο και η επέμβαση είναι πολύ δύσκολη, το 1/4 του εγκεφάλου είναι αιμάτωμα».
Μετά από 4 ήμερες ήλθαν συγγενείς εδώ στο μοναστήρι και πήραν λαδάκι από το καντήλι της Παναγίας και μάς έφεραν. Με αυτό αλείψαμε το κεφάλι του παιδιού μας. Σε λίγο άνοιξε τα μάτια το παιδί, ήλθε σε επαφή με το περιβάλλον έπαυσε η καταστολή. Όταν πήγαμε να τον ξαναδούμε, οι γιατροί, ο Διευθυντής της εντατικής Κος Κατσαρής και ο νευροχειρούργος κ. Παλαιολόγου μάς είπαν:
«Είμαστε τόσα χρόνια εδώ, μην ευχαριστείτε εμάς, δεν είναι από μάς, αλλά καθαρά από τον Θεό έχουμε εδώ μία φοβερή εξέλιξη προς το καλύτερο. «25 χρόνια κάνω αυτή τη δουλειά» είπε ο Διευθυντής αυτό δεν μου έχει ξανατύχει, ακόμα και σε πιο ελαφρά περιστατικά δεν έχουμε τέτοια εξέλιξη.»
Τελικά έκανε 6 χειρουργεία, όλα με φοβερή και ανέλπιστη επιτυχία. Σε 13 μέρες βγήκε από την εντατική και σε 27 μέρες φύγαμε και από το νοσοκομείο. Τώρα είναι μία χαρά και μόνο μικροεπεμβάσεις γίνονται για καλλωπισμό του προσώπου. Ευχαριστούμε θερμά την Παναγία, σε Κείνην χρωστούμε τη ζωή του παιδιού μας. Θα την ευχαριστούμε πάντα πού μάς το έσωσε.
Οι γονείς Π. & Μ. Πετράκη
Από το βιβλίο Η ΚΥΡΙΑ ΓΟΡΓΟΕΠΗΚΟΟΣ : Από την αιματωμένη Σμύρνη στα βουνά της Μάνδρας όπου μπορείτε να διαβάσετε μερικά από τα αμέτρητα θαύματα της Κυρίας Θεοτόκου
Αναδημοσίευση από:
http://egolpio.wordpress.com/2009/12/28/gorgoephkoos_2/