"Αγιον Ορος" Χριστιανικό Ορθόδοξο Φόρουμ

Ολοι μας παρακολουθησαμε αυτες τις μερες τις ασχημες αυτες εικονες των δεντρων που καιγοντουσαν και ολονων οι καρδιες, εστω και για λιγο τις αγγιξε η αγανακτηση, η θλιψη και το πενθος. Πενθος και λυπη για τα δεντρα που καηκαν, για τους ανθρωπους που κινδυνευσαν, για τους ανθρωπους που εχασαν την περουσια τους.

Και ολοι στα καναλια να προσπαθουν να βρουν τους ενοχους και να αποδωσουν ευθυνες. Δεν εκτιμηθηκε σωστα η φωτια, δεν λειτουργησε ο κρατικος μηχανισμος, δεν επαρκουν οι επιγηες δυναμεις.... Να η σωστη εκφραση... Να η σωστη λεξη!!!!

Δεν επαρκουν οι επιγηες δυναμεις γι αυτο πρεπει να αποθεσουμε τις ελπιδες μας στις επουρανιες... Ουτε τα αεροπλανα, ουτε τα ελικοπτερα αλλα οι προσευχες μας στον Θεο, την Παναγια μας και τους Αγιους...

Πριν 2 χρονια η ιδια καταστροφη, σημερα παλι τα ιδια... Γιατι οι καμπανες σιωπησαν; Γιατι δεν μαζευτηκαν οι πιστοι σε καθε γωνια και σε καθε εκκλησια και σε καθε γειτονια να κανουν παρακλησεις; Στα περισσοτερα μοναστηρια φανταζομαι οτι οι προσευχες δεν θα σταματησαν και πολλοι στα σπιτια τους θα προσευχηθηκαν. Δεν φτανει ομως αυτο.

Ο Χριστιανος εχει ενα και μοναδικο οπλο, την προσευχη, και το οπλο αυτο γινεται ισχυρο και εχει αποτελεσμα οταν ειμαστε ολοι μαζι, οταν ειμαστε ενωμενοι... Μου κακοφαινεται λοιπον οταν βλεπω τα δαση να καιγονται, μαζι τα ονειρα και οι ελπιδες των παιδιων μας και εγω να μενω στον καναπε του σπιτιου μου. Θελω να παω στην εκκλησια να παρακαλεσω, να μετανοησω και να ζητησω συγχωρεση μαζι με τους αλλους αδερφους μου.

Η γιαγια μου ξαναθυμηθηκε αυτες τις μερες το εξης γεγονος:
Οταν μικρη, στην Κρητη ειχε αρπαξει φωτια, η οποια πήρε γρηγορα ανεξελεγκτες διαστασεις. Τοτε λοιπον με τη βοηθεια του Στρατου φερανε μια μεγαλη εικονα της Παναγιας μας. Μεσα απο το χωριο και με τα ποδια κραταγανε οι στρατιωτες την εικονα και διασχιζανε το χωριο. "Τους βλεπαμε μεσα απο το παραθυρο που περναγανε με τη εικονα" λεει η γιαγια μου. Και μετα αφου πηγαν κοντα στο σημειο της φωτιας βαλανε την εικονα αντικριστα στη φωτια και.... η φωτια εσβησε... εσβησε μονη της... ή μαλλον καλυτερα όχι εσβησε μονη της, αλλα υποκλιθηκε στην δυναμη της Παναγιας μας και εξαφανιστηκε.

Δεν ξερω για εσας αλλα εγω δεν ακουσα κατι τετοιο... Δεν ειδα να βγαζουν εξω τις εικονες, δεν ειδα τους πιστους να μαζευτονται στις εκκλησιες...

Μηπως η πίστη μας, ..... λιγοστεύει;

Και ποιος να το κάνει αυτό??? Οταν εδώ άνθρωποι, υποτίθεται της εκκλησίας, βγαίνουν και λένε ότι...η Πόλη έπεσε γιατί εκείνη την εποχή τα νεαρά παιδιά...πήγαιναν και γίνονταν καλόγεροι και δεν υπήρχε(!!!) στρατός να πολεμίσει? Η το άλλο το αθάνατο που είπαν πρόπερσυ. Οτι χίλιες φορές να καούν τα σπίτια και οι περιουσίες των κατοίκων της Ηλείας παρά τα ..αρχαία μνημεία, τα οποία βέβαια είχαν ασυγκρήτως μεγαλύτερη αξία (τάχα μου) απο το..κοτέτσι του κάθε χωρικού. Αλλά πέρα απο όλα αυτά εμείς οι (υποτίθεται) πνευματικοί άνθρωποι τί κάνουμε? Οταν εμείς οι ίδιοι είμαστε μια έτσι και μια αλλιώς και ερμηνεύουμε το ευγγέλιο κατα πως μας βολεύει και δεν έχουμε στέρεη και αληθινή πίστη, τότε ο Θεός δεν θα επιτρέψει να δοκιμαστούμε για να συνέλθουμε?

Η αλήθεια είναι ότι μέσα στην διαρκώς απομακρυνόμενη από τον Θεό ζωή μας, είναι αναμενόμενο ότι θα φάμε σφαλιάρες, μήπως και συνέλθουμε!
Ποιούς να προστατέψει ο Θεός;
Τους ηγέτες μας που σκύβουν δουλικά το κεφάλι στη νέα τάξη πραγμάτων, ονειρευόμενοι την Ευρωευτυχία;
Που τους βοηθούνε στο σχέδιό τους να βγάλουμε από την ζωή μας τον Θεό, ώστε να παραμείνουν, εντός εξουσίας, στην ισχυρή οικονομικά Ευρώπη;
Στην μεγάλη ελεύθερη Ευρώπη που η ευαισθησία της ως προς την ελευθερία περιορίζονται στην απομάκρυνση της επιρροής του Χριστιανισμού από τη ζωή των ανθρώπων, αλλά για τις απανταχού παρούσες κάμερες κάνουν την πάπια;
Πάλι καλά που δεν είχαμε θύματα φέτος!
Ο Θεός είναι ακόμη φιλεύσπαχνος μαζί μας, παρ' όλο που Τον πληγώνουμε καθημερινά (και κάθε μέρα και πιο πολύ) και αυτό πιστεύω πως οφείλεται στους λίγους πραγματικούς Χριστιανούς που εξακολουθούν να πράτουν καθημερινά το θέλημα του Θεού και προσεύχονται συνεχώς για όλους μας!
Ναι, ως ποσοστό οι συνειδητοί Χριστιανοί λιγοστεύουν, αλλά όσοι παραμένουν κάτω από αυτές τις συνθήκες γίνονται ολοένα και πιο μάχιμοι, πιο πιστοί, πιο κοντά στον Θεό.

Καλή η προσευχή, αλλά ο Θεός βοηθά αυτούς, που εξαντλούν πρώτα τα περιθώρια των δικών τους δυνατοτήτων:

filotas έγραψε:Επιτρέψτε μου να προσθέσω, ότι το κράτος είμαστε εμείς. Ακόμη κι οι πολιτικοί είναι σάρκα από τη σάρκα της κοινωνίας μας. Αν η κοινωνία μας είναι αδιάφορη και διεφθαρμένη το ίδιο θα είναι και οι εκάστοτε κυβερνώντες.

Δεν ψηφίζουμε άξιους και τίμιους ανθρώπους, που μας λένε την αλήθεια χωρίς περιστροφές, επειδή είμαστε όλοι ψιλοβολεμένοι με το μπάχαλο του κράτους. Σε μικρό ή μεγάλο βαθμό όλοι ωφελούμαστε από την κατάσταση αυτή. Κι ύστερα όταν συνειδητοποιούμε ότι η διάλυση του κράτους έχει και αρνητικές πλευρές, τότε υποκριτικά δείχνουμε όλοι προς την κατεύθυνση της εκάστοτε κυβέρνησης. "Ουαί υμίν γραμματείς και φαρισαίοι υποκριταί ... οι διυλίζοντες τον κώνωπα, την δε κάμηλον καταπίνοντες".

Δικαιώματα έχουμε για ένα καθαρό περιβάλλον, όμως έχουμε και υποχρεώσεις να συμβάλλουμε στη διατήρηση του περιβάλλοντος και γιατί όχι στη βελτίωσή του, ξεκινώντας πρώτα από το σπίτι μας κι από την περιοχή που ζούμε. Δεν μπορεί να χτίζουμε αυθαίρετα, να κλείνουμε τους ημιυπαίθριους και τα γκαράζ, να παραμελούμε τον κήπο μας, ν΄αφήνουμε να συσσωρεύονται σκουπίδια γύρω απ' το σπίτι μας, να μην συμβάλλουμε εθελοντικά στον καθαρισμό και την δενδροφύτευση της περιοχής μας κι ύστερα να τα ρίχνουμε όλα στο κράτος.

Μπορεί να φωνάζει όποιος είναι εντάξει στις υποχρεώσεις του κι εμείς δυστυχώς οι περισσότεροι δεν είμαστε. Ας επωφεληθούμε, λοιπόν, από το παράδειγμα της Εκκλησίας, για να δραστηριοποιηθούμε, μήπως καταφέρουμε επιτέλους να κάνουμε κι εμείς κάτι χρήσιμο για τους συνανθρώπους μας και το περιβάλλον.