Κάποια παλιά θαύματα της Αγίας Βαρβάρας

[efthumhs]

Πρώτο θαύμα

Το όνειρο του τσοπάνη

Στον συνοικισμό Αγίας Βαρβάρας Αιγάλεω των Αθηνών υπάρχει ιερός ναός αφιερωμένος στο όνομα της Αγίας. Στο σημείο του ναού όπου στεγάζεται το Αγιον Βήμα βρίσκεται ένα παλαιό μικρό εκκλησάκι. Εχει πλάτος 3 μέτρα, μήκος 3,80 μέτρα καί ύψος 4. Το στέγασμά του είναι θολωτό και το κοσμούν τοιχογραφίες.Το εκκλησάκι αυτό είναι λείψανο παλαιάς Μονής που διαλύθηκε. Η ημερομηνία της τοιχογραφήσεως είναι 26-Ιουνίου 1774.Κανένας όμως δεν μπόρεσε μέχρι στιγμής να μας βεβαιώσει εάν η τοιχογραφία εκείνη έγινε όταν κτίσθηκε το εκκλησάκι, ή αργότερα σε κάποια επιδιόρθωση, όπερ και το πιθανώτερον...
Το εκκλησάκι αυτό, πρό ετών, κατά το μεγαλύτερό του μέρος δεν φαινόταν καθόλου. Ηταν χωμένο στη γη. Το χρησιμοποιούσαν δε οι τσοπάνοι σαν μαντρί και στάνη, για τα ζώα τους.Γύρω στα 1900 κάποιος τσοπάνος, που είχε σαν σταύλο το εκκλησάκι εκείνο, είδε στον ύπνο του μια ωραία νέα, η οποία του είπε ότι ο τόπος που μάντρωνε τα ζώα του είναι δικός της.Του είπε ακόμη, ότι πρέπει να σταματήσει κι' αυτός και οποιοσδήποτε άλλος να ασεβούν στον τόπο αυτό.Ο τσοπάνος ξύπνησε, αλλά δεν έδωσε μεγάλη προσοχή στο όνειρο.Συνέβη όμως το εξής αξιοπερίεργο. Κάθε μέρα ψοφούσε και ένα από τα πρόβατα του βοσκού εκείνου. Και δεν μπορούσε να καταλάβει τι έφταιγε γι' αυτό.Τότε, του παρουσιάζεται η ωραία Παρθένος στον ύπνο του για δεύτερη φορά και του λέγει:—Αύριο μόλις ιδείς δύο άτομα, που θάρθουν εδώ μαζί, να τα καλέσεις και να σκάψετε στο δεξιό μέρος της εισόδου, στο εκκλησάκι. Και τότε έδειξε στον ύπνο ακριβώς το σημείο εκείνο.Την άλλη μέρα συναντάει ο βοσκός εκεί κοντά στο εκκλησάκι, δυο γυναίκες από τον Πειραιά,που μαζεύανε χόρτα. Ηταν η Μαριγώ Κούλα και η Αγγελική Κ.Τσαμάτζη. Τις πλησίασε και τις ανέφερε την παραγγελία της ωραίας Παρθένου όπως του την έδωσε στον ύπνο του. Οι γυναίκες σταυροκοπήθηκαν και δέχτηκαν πρόθυμα να βοηθήσουνε.Αρχισαν λοιπόν και οι τρεις να σκάβουν. Από το σκάψιμο εκείνο γεγονός αξιοθαύμαστο αποκαλύφθηκε μια μικρή εικόνα, ύψους 37 εκατοστών και πλάτους 26, η λεγομένη Εικών της Βέλλα».Το γεγονός αυτό μαθεύτηκε στον Πειραιά και στην Αθήνα. Η πίστις των Χριστιανών ζωογονήθηκε...Η εικόνα αυτή βρίσκεται σήμερα επιχρυσωμένη στην αριστερή πλευρά του μεσαίου κλίτους του ναού της Αγίας Βαρβάρας.

Δεύτερο θαύμα

Η παράλυτη παίζει πιάνο

Δεν έλειψαν ποτέ τα ζωντανά σύγχρονα θαύματα των αγίων και των μαρτύρων της Εκκλησίας μας...Η νεαρά Σοφία Βέλλα έπασχε από μιά σοβαρή αρρώστεια. Το δεξί της χέρι ήτανε παράλυτο. Οι γιατροί, στους οποίους την πήγανε οι γονείς της, σήκωναν ψηλά τα χέρια. Δεν μπορούσαν να την θεραπεύσουν.Στις 14 Φεβρουαρίου του 1899 όμως, και ενώ η νύχτα είχε πέσει βαθειά στην Αθήνα, η νεαρή κοπέλλα είδε στον ύπνο της μια ωραία Παρθένα να μπαίνει στο δωμάτιό της και να της λέγει :—Αύριο πρωί - πρωί να σηκωθείς να παίξεις πιάνο!-Μα πως να παίξω; Δεν βλέπεις το χέρι μου, που είναι παράλυτο; είπε αυτή στ' όνειρό της.—Είμαι η Αγία Βαρβάρα! είπε τότε η ώραία νέα και εξαφανίστηκε.Το πρωί της 15ης Φέβρουαρίου, σηκώθηκε η Σοφία χαρούμενη. Το χέρι της δεν ήταν πλέον ξερό κι' ακίνητο. Είχε μέσα του ρυθμό και ζεστασιά. Ετρεξε αμέσως τότε η νέα κι' άρχισε να παίζει πιάνο. Ακουσαν οι γονείς της το επιδέξιο παίξιμο του πιάνου και πήγαν στο διπλανό δωμάτιο να δουν. Και ω του θαύματος ! Είδαν, ότι η κόρη τους ήταν τελείως καλά. Το θαύμα έγινε γνωστό παντού. Οι δε γονείς της από ευγνωμοσύνη προς την Αγία κατασκεύασαν χρυσό χέρι και το τοποθέτησαν κοντά στη θαυματουργό εικόνα της. Ετσι το όνομα της οικογενείας, Βέλλα, συνδέθηκε με την θαυματουργή εικόνα.Το θαύμα αυτό υπενθυμίζεται στους πιστούς και με μια σημείωση που βρίσκεται στο εικονοστάσι και που γράφει :Σοφία Λ. Βέλλα.Εξ ανιάτου υδράθlμου πάσχουσα,κατ' όναρ δε τη 14η Φεβρουαρίου 1899 ιαθείσα παρά της Αγίας, το εικονοστάσιον συν τη κανδήλα και περιφράγματι ευσεβώς ανέθηκεν».

Τρίτον θαύμα

Απαλλαγή απο την ευλογία στα παλιά χρόνια

Οταν τα παλιά χρόνια η αρρώστεια της ευλογιάς έπαιρνε μορφή επιδημίας, οι Χριστιανοί έτρεχαν στα εκκλησάκια της Αγίας και έκαναν με πίστη παρακλήσεις για να γλυτώσουν και για να γιατρευτούν. Για να ιδούν την χάρη της και την προστασία της, προσέφεραν Ελόπιττα ή κόλλυβα και κολλυβόζουμο εις δόξαν και τιμή της Μεγαλομάρτυρος Βαρβάρας». Στα μέρη της Μικράς Ασίας, και στην εποχή που η επιδημία της ευλογιάς έκανε θραύση, οι Χριστιανοί έφτιαχναν πίττα με προζύμι και αλεύρι, την έψηναν στον φούρνο και έπειτα την περιέλουζαν με μέλι. Την τοποθετούσαν κατόπιν σ' ένα τραπεζάκι, και το τραπεζάκι το έβαζαν σε ένα σταυροδρόμι. Εκεί πήγαινε ο Ιερέας και έκανε παράκληση.Μετά την παράκληση, η νοικοκυρά έκοβε την πίττα και την μοίραζε στον κόσμο. Και από το μέλι της πίττας αυτής έκανε το σημείο του Σταυρού στις πόρτες τους. Ετσι δεν είχε διατάξει και ο θεός να κάμουν οι Εβραίοι στην Αίγυπτο; Να αλείψουνε δηλ. τα πορτόξυλα του σπιτιού με το αίμα του πασχαλινού αμνού, δια να μπει στα σπίτια τους ο εξολοθρευτής άγγελος, που θανάτωσε τα πρωτότοκα παιδιά των Αιγυπτίων. Πόση σημασία έχουν τα έθιμα του λαού!

Πηγή: http://eiskapernaoum.blogspot.com/2009_ ... chive.html