Αδικία...

[fotios]

Είχα το λογισμό λίγο καιρό τώρα να ανοίξω ένα θεματάκι..
Αφορμή ήταν μια εξόρμηση σε ένα ευλογημένο μοναστηράκι με 4 καλογριές , με τέσσερα αγγελούδια!
Βλέπω πολλά θέματα, σχετικά με κακίες που λέγονται, γράφονται και γίνοναι σε βάρος της Εκκλησίας! Σε βάρος
του Εσταυρωμένου Σωτήρα!
Ε τελικά πρέπει να το καταλάβουμε, αυτός είναι ο κλήρος μας, αυτή είναι η δικαιοσύνη και το θέλημα του Θεού! Γι' αυτό γίναμε Χριστιανοί, πρέπει να συκοφαντηθούμε, να πονέσουμε, να μας κακολογήσουν για να σωθούμε!
Τι λέει, ο θείος Χρυσόστομος, "πολλοί είναι αυτοί που αδικούν, αλλά κανένας δεν αδικείται."
Δηλαδή, τι θέλει να πει; Κανένας αδερφοί δεν μας αδικεί, αλλά μάλλον καλό μας κάνουν! Τι λέτε;
Δεν θα πληρώσουμε καμιά αμαρτία;

[vasilisalt]

Είναι μεγάλο θέμα αυτό που βάζεις αδερφέ. Φτάσαμε στο σημείο να πρέπει συνήθως να απολογηθείς γιατί είσαι χριστιανός, γιατί νηστεύεις, γιατί φοράς σταυρό. Πάντως γενικά εγώ πιστεύω και το έχω ξαναγράψει πολλές φορές πως η χριστιανική ζωή, η άσκηση, η προσευχή κλπ δεν αποτελούν μορφή μαρτυρίου υπό τη σύγχρονη έννοια. Πιστεύω πως ο χριστιανός επιλέγει το Χριστό γιατί αυτός είναι ο μοναδικός τρόπος για να ευτυχήσει. Έχω ξαναγράψει πως πραγματικά ευτυχισμένους ανθρώπους μόνο χριστιανούς έχω γνωρίσει ή ανθρώπους που βιώνουν το Χριστό χωρίς να το γνωρίζουν. Προσέξτε όμως γιατί ο ολοκληρωμένος άνθρωπος - που μπορεί να ζει ευτυχισμένα δεν είναι αυτός που αποφεύγει τον πόνο και τη θλίψη. Γιατί καποιοι νομίζουν πως μπορούν να τα αποφύγουν γι αυτό υπάρχει και το ΄΄φτου φτου μακριά από εμάς΄΄. Η θλίψη, ο πόνος, η αρρώστια είναι μέσα στη ζωή μας και όσο και να τα ξορκίσουμε τελικά θα τα βιώσουμε. Εννοείται πως δεν πρέπει να τα επιδιώκουμε αλλά αν μας συμβούν είμαστε υποχρεωμένοι να τα βιώσουμε ως αποτέλεσμα της φυσικής ισσοροπίας ή επιλογής. Ο χριστιανισμός είναι τρόπος ζωής. Η μοναδική οδός για τη πραγματική ανθρώπινη ευτυχία. Και για να ευτυχίσεις πρέπει να το επιλέξεις. Η ευτυχία είναι απόφαση. Τη ζωή του χριστιανού την παρομοιάζω σαν το μαραθωνοδρόμο που επιλέγει να προπονηθεί και να ζήσει ως αθλητής για να βιώσει τελικά το τερματισμό που γι αυτόν αποτελεί την ευτυχία του. Για κάποιους φαίνεται τρέλα και ανέφικτο να ξεκινάς απ την Αθήνα για να φτάσεις στη Σπάρτη. Για τον ίδιο όμως μοναδικό. Και για να φτάσεις στη Σπάρτη να τερματίσεις χρειάζεται αγώνας, άσκηση, προετοιμασία. Δεν γίνεται να φύγεις από το μπαράκι ή την ταβέρνα και να αρχίσεις να τρέχεις για Σπάρτη. Αυτό δεν καταλαβαίνουν οι μη Χριστιανοί. Ότι ο αγώνας για τους Χριστιανούς δεν είναι κατάρα άλλα ευλογία. Δεν είναι κατ΄ ανάγκη μαρτυρία αλλά εν τέλη ευτυχία. Το να κουβαλάς το Σταυρό σου για τους περισσότερους φαίνεται κατάρα. Για τους χριστιανούς μοιάζει ευλογία γιατί ξέρουν πως μπορεί να σώσουν, να διδάξουν, να βοηθήσουν και αυτό είναι το βραβείο τους. Ελπίζω να μη κούρασα και ελπίζω να βρίσκομαι και εντος θέματος γιατί αρκετά πλατιασα

[vasilisalt]

Βέβαια έχω παρατηρήσει και το φαινόμενο σε πολλές περιπτώσεις κάποιοι να θεωρούνται αδικημένοι έτσι και αλλιώς. Και τα πάντα να τους δοθούν θα βρουν αιτία να κακομοιριάσουν. Γκρινιάρηδες. Στη κοινωνία αυτό είναι συνηθέστατο και το φαινόμενο ονομάζεται απόλυτη αχαριστία. Δεν τη βρίσκουν με τίποτα. Όλοι τους αδικούν και όλο το σύμπαν είναι εναντίον τους. Έχουν ξεχάσει πως η ζωή έχει και χαρές και τις οποίες ενώ τις έχουν δεν τις αναγνωρίζουν. Σε γνωστό μου γκρινιάρη - χωρίς στην ουσία λόγο - του είπα πως είναι άτυχος γιατί είναι υγιής. Του πρότεινα να προσευχηθεί να του δοθεί ως δώρο μια πρόσκαιρη αλλά σοβαρή ασθένεια για να καταλάβει την αξία της ζωής και να σταματήσει να γκρινιάζει με το τίποτα. Αλλά και σε μοναστήρι είχα γνωρίσει έναν γκρινιάρη μοναχό που αφού μας κοίμησε με την γκρίνια του, στο τέλος αυτοδικαιώθηκε για τη συμπεριφορά του. Τα χαρακτηριστικά του προσώπου του έμοιαζαν αλοιωμένα από το μίσος που κουβάλαγε μέσα του. Μέσα μου είπα, ΄΄ευχαριστώ δεν θα πάρω άλλη μιζέρια΄΄.
Συμφωνώ βέβαια μαζί σου ότι υπάρχει αδικία ΄΄με το τσουβάλι΄΄ αλλά και αχαριστία ΄΄με το τσουβάλι΄΄.

[avvas]

Είχα το λογισμό λίγο καιρό τώρα να ανοίξω ένα θεματάκι..
Αφορμή ήταν μια εξόρμηση σε ένα ευλογημένο μοναστηράκι με 4 καλογριές , με τέσσερα αγγελούδια!
Βλέπω πολλά θέματα, σχετικά με κακίες που λέγονται, γράφονται και γίνοναι σε βάρος της Εκκλησίας! Σε βάρος
του Εσταυρωμένου Σωτήρα!
Ε τελικά πρέπει να το καταλάβουμε, αυτός είναι ο κλήρος μας, αυτή είναι η δικαιοσύνη και το θέλημα του Θεού! Γι' αυτό γίναμε Χριστιανοί, πρέπει να συκοφαντηθούμε, να πονέσουμε, να μας κακολογήσουν για να σωθούμε!
Τι λέει, ο θείος Χρυσόστομος, "πολλοί είναι αυτοί που αδικούν, αλλά κανένας δεν αδικείται."
Δηλαδή, τι θέλει να πει; Κανένας αδερφοί δεν μας αδικεί, αλλά μάλλον καλό μας κάνουν! Τι λέτε;
Δεν θα πληρώσουμε καμιά αμαρτία;

Μιά χαρά βρίσκω τον (συλ)λογισμό σου.
Εγκρίνω και επαυξάνω.

Και δεν καταλαβαίνω γιατί χριστιανοί όντες να ενοχλούμαστε επειδή οι κοσμικοί - τουτέστιν άθεοι και υλιστές - δεν σέβονται την Εκκλησία, κατηγορούν τους Αρχιερείς, τον κλήρο, τους πιστούς και όλους μας. Δεν είναι λογικό και επόμενο αυτό; Δεν είναι η ζωή του χριστιανού σκάνδαλο για τον κόσμο;

Αν η ζωή του χριστιανού δεν αποτελεί σκάνδαλο για τον κόσμο και για τους κοσμικούς τότε ο χριστιανός έγινε κόσμος και έπαψε να είναι χριστιανός. Και εάν καταντήσει κάποτε η Εκκλησία να είναι αρεστή στον κόσμο τότε θα είναι μια εκκοσμικευμένη Εκκλησία, θα έχει γίνει η Εκκλησία κόσμος και δεν θα είναι Εκκλησία του Χριστού.

Αλλά εμείς οι κατ' όνομα μόνον σύγχρονοι Χριστιανοί θέλουμε να είμαστε αρεστοί και στα μάτια του κόσμου και στον Θεό. Ε ..αυτό δεν γίνεται! Ας διαλέξουμε.. ή κόσμος ή Θεός. «Γκρίζες» ζώνες στην Ορθόδοξη πίστη δεν υπάρχουν. Υπάρχει άσπρο και μαύρο. .. και «το εν τοις ανθρώποις υψηλόν βδέλυγμα ενώπιον του Κυρίου».

Πάλι έκανα το νυχτερινό μου κήρυγμα.. χά χά χά!
δεν παίζομαι με τίποτε!
είναι κι αυτή η ταπεινοφροσύνη μου.... δεν κρύβεται λέμε!
αλλά έτσι είναι οι ενάρετοι άνθρωποι σαν και μένα παιδί μου..
ταπεινοί, πράοι, με ήπιο λόγο, μειλήχιοι, .. έχω αρετές ο άνθρωπος!
πείτε μου και ένα εύγε! .. θα νοιώσω καλύτερα..
μιάς και δεν ακούω τα χειροκροτήματά σας δλδ....

[grigoria-ka]

[quote="vasilisalt"]
"Φτάσαμε στο σημείο να πρέπει συνήθως να απολογηθείς γιατί είσαι χριστιανός, γιατί νηστεύεις, γιατί φοράς σταυρό. "
συμφωνω,τους ενοχλουμε τοσο πολυ,τοσο κακο τους κανει που εμεις πιστευουμε στο Θεο κ ειμαστε χριστιανοι?

[panagiotisspy]

Μιας και το θέμα είναι η αδικία, πρέπει να πω ότι είναι αναπόφευκτο να την υφίσταται όποιος είναι εντάξει στις υποχρεώσεις του. Σε όλους τους τομείς της ζωής.
Αν είναι κάποιος πχ. ευσυνείδητος υπάλληλος, τότε θα "τραβάει όλο το ζόρι" αυτός και πολλές φορές θα χρειαστεί να κάνει και την δουλειά των άλλων αργόσχολων συναδέλφων του.
Αν είναι κάποιος συνετός οδηγός, θα τρώει το βρισίδι της ζωής του, θα εισπράττει "μούντζες" και στο τέλος ίσως να κινδυνεύσει κιόλας από τους άλλους "καμικάζι" των εθνικών οδών.
Αν είναι κάποιος τίμιος γενικότερα, πολλές φορές θα του φορτώσουν το κουσούρι του αφελούς και του βλάκα, ο οποίος "δεν κοιτάζει το συμφέρον του".
Ετσι κι εμείς ως Χριστιανοί, πρέπει να είμαστε έτοιμοι να κατηγορηθούμε για αναχρονισμό, συντηρητισμό και για πολλά άλλα πράγματα ακόμα.
Και το κυριότερο είναι, ότι ο δύσκολος αυτός δρόμος που διαλέξαμε να ακολουθήσουμε στη ζωή μας, μας υποχρεώνει εκτός της αίσθησης της αδικίας που υφιστάμεθα, να επιδεικνύουμε και σεβασμό αλλά και αγάπη, σε όλους τους επικριτές μας, σε όλους όσους μας αδικούν.
Οσο πιο συνεπείς είμαστε στα της πίστης μας, τόσο πιο εύκολα θα μπορέσουμε να αντεπεξέλθουμε σε όλες αυτές τις δυσκολίες και αδικίες.

[avvas]

Νομίζω πως έχει σχέση με το παρόν θέμα..
Ακόμα όμως και αν κάποιος κρίνει πως δεν έχει σχέση με το θέμα
αξίζει νομίζω τον κόπο να διαβάσει το άρθρο ..

Η ΑΙΡΕΣΗ ΤΗΣ ΕΚΚΟΣΜΙΚΕΥΣΗΣ

Αρχιμ. Χρυσοστόμου Μαϊδώνη,
Πρωτοσυγκέλλου Ιεράς Μητροπόλεως Ιερισσού,
Aγ. «Όρους και Αρδαμερίου.

Η εκκοσμίκευση είναι η ρίζα κάθε αιρέσεως και ψευδοδιδασκαλίας. Η πτώση του ανθρωπίνου γένους είναι εκκοσμίκευση. Έτσι και κάθε εκκοσμίκευση είναι πτώση. Ο κόσμος απορροφά την Εκκλησία, δεν μεταμορφώνεται από την Εκκλησία.


Η εκκοσμίκευση δρα εντός της Εκκλησίας, θέλει να έχει λόγο για την Εκκλησία, της «θολώνει» την αυτοσυνειδησία, την αποπροσανατολίζει και μετατοπίζει το κέντρο από το Χριστό στον άνθρωπο. Το πνεύμα της εκκοσμικεύσεως δρα και μέσα από διάφορα φαινόμενα, όπως του ευσεβισμού, του πουριτανισμού και του φονταμενταλισμού. Έτσι η θρησκεία της πλειοψηφίας των συγχρόνων Ελλήνων φαίνεται να είναι η θρησκεία της εκκοσμίκευσης, η θρησκεία της καλυμμένης φιλαυτίας και όχι της αποκαλυμένης αληθείας. Η θρησκεία του βολέματος.


__________Τι είναι η εκκοσμίκευση;


α. Στην εκκοσμίκευση βρίσκεται η Εκκλησία, όταν παύει η Εκκλησία να είναι το αλάτι της γης και γίνεται γήινη. Καταπατείται υπό των ανθρώπων, απορροφάται από τον κόσμο. Γίνεται το παιδί για όλα τα θελήματα της δέσποινας, της φιλαυτίας, της εκκοσμίκευσης.
Εγκλωβίζεται στη λογική όχι τι θέλει ο Θεός, αλλά τι θέλει ο κόσμος. Καθαρά εγκλωβισμός στη φθορά και στο θάνατο. Έτσι η εκκοσμίκευση είναι μια κατάσταση ανυπαρξίας και θανάτου. Η εκκοσμίκευση θέλει την Εκκλησία να ασπάζεται και να ακολουθεί, ό,τι εύκολο, μέτριο, απλό και πρόχειρο αγαπούν, θέλουν οι άνθρωπο και όχι τι θέλει ο Θεός. Κληρικοί και λαϊκοί άγευστοι της ορθοδόξου πνευματικότητος μετατρέπουμε την Εκκλησία σε ανθρώπινο οργανισμό, ταμείο κοινωνικής πρόνοιας, πολιτικό δραστήριο γραφείο, που δίνει συνεχώς συνεντεύξεις κάνωντας δηλώσεις επί παντός επιστητού, χαμογελώντας προς πάντας, ώστε όλοι να μας συγχαίρουν και να μας επευφημούν. Πνεύμα τελείως αντιευαγγελικό.


β. Η εκκοσμίκευση δεν εμφανίζεται σαν απ' ευθείας άρνηση του Θεού, κι αυτό είναι που την κάνει δυσδιάκριτη. Δεν βάλλει κατά μέτωπον. Δεν αρνείται τα δόγματα, αρνείται όμως τον ορθόδοξο τρόπο ζωής. Ιδεολογικοποιεί τα δόγματα και δεν τα θεωρεί προτάσεις ζωής. Αποκόβει τη ζωή από την αλήθεια της πίστεως. Και ζει όπως θέλει και κατά το δοκούν. Αυτό συνεπάγεται αλλαγή θρησκείας, χωρίς εξωτερική αλλαγή του δόγματος.


γ. H εκκοσμίκευση είναι η απώλεια του πνεύματος της αληθινής μετανοίας, οπότε ο άνθρωπος παραμένει στο ενταύθα και δεν προχωρεί στο εκεί, στην αλλαγή ζωής. Χάνεται το ησυχαστικό πνεύμα του ασκητικού μόχθου, του πένθους, των δακρύων και του αγώνα για την κάθαρση.


δ. Στην εκκοσμίκευση ο άνθρωπος δεν φλέγεται από τον πόθο οράσεως του Θεού. Δεν ζητάει κάτι υψηλότερο και βαθύτερο, ευχαριστείται στο κατώτερο, στο λιγότερο.


ε. Η αίρεση της εκκοσμικεύσεως αξιολογεί την λατρεία και τελικά την ίδια την Εκκλησία, ως ένα φορέα μεταξύ των άλλων, για την εξυπηρέτηση ειδικών αναγκών. Αξιολογεί με το μέτρο της κοινωνικής χρησιμότητας σε σύγκριση με το κοινωνικό έργο της παιδείας, των σωφρονιστικών συστημάτων ή της αστυνομίας.
Παραποιεί το Ορθόδοξο φρόνημα και νοθεύει τα εκκλησιαστικά κριτήρια. Η ιδιότητα του χριστιανού δεν είναι τότε «μωρία και σκάνδαλο», αλλά «in». Καταντά μια εξωτερική φαρισαϊκή συμμόρφωση σε ηθικά πρότυπα, ένταξη στο «κλαμπ» των καλών παιδιών, των τακτοποιημένων, παράγοντας ομαλότητος δηλ. υποκρισίας. Ο λόγος του Χριστού «οι τελώναι και αι πόρναι προάγουσιν ημάς εις την βασιλείαν των Ουρανών» τους φαίνεται ακατανόητος. Οι εκκοσμικευμένοι χριστιανοί είναι οι χριστιανοί του Ντοστογιέφσκι, οι οποίοι αν ξαναρχόταν ο Χριστός θα τον σταύρωναν πάλι. Είναι εκείνοι, οι οποίοι μολονότι είναι εντός της Εκκλησίας, ο Χριστός είπε γι' αυτούς «ουκ οίδα ημάς». Είναι αυτοί που πολεμούσαν και τον Απ. Παύλο και ήθελαν να επιβάλουν την περιτομή σ' όλους τους χριστιανούς και συνεχίζουν να δρουν και να καταβασανίζουν τη ζωή της Εκκλησίας. Έχουν καταντήσει οι δικηγόροι του Θεού. Και όποιος δεν συμφωνεί μαζί τους είναι προδότης.


__________Η εκκοσμίκευση εχθρός της ευσέβειας


Έτσι είναι. Η κοσμικότητα δεν έχει να κάνει με την ευσέβεια, με την πίστη, με την εκκλησιαστική ζωή. Είναι μάλλον ασέβεια, υποκρισία και εμπαιγμός. Είναι άρνηση της χάριτος του Θεού. Είναι τα τερτίπια που χρησιμοποιεί ο κοσμικός άνθρωπος για να μη τον εγγίσει η χάρι του Θεού.
α. Απόρριψη της Θεοφάνειας, της σάρκωσης του Θεού. Βόλεμα στη φυσική πίστη και όχι στην αποκάλυψη του Θεού εν Χριστώ Ιησού. Ο κόσμος δεν εμπιστεύεται τη σωτηρία του στο Χριστό, αλλά στον εαυτό του, μέσα από την γνώση και τα επιτεύγματα του. Ανθρωπισμός= αθεΐα.
β. Υποτίμηση του μοναχισμού, άρνηση της θεώσεως, του πολέμου κατά των παθών.
γ. «Άρνηση του μαρτυρίου, άρνηση του προσωπικού μαρτυρίου στη ζωή των χριστιανών.
δ. «Άρνηση της αγάπης στον αμαρτωλό. Απολυτοποίηση της ηθικής.
ε. «Άρνηση του συνοδικού συστήματος και η δημιουργία παπικού πνεύματος μέσα στους κόλπους της Ορθοδοξίας.
Εκκοσμίκευση είναι και η κατάργηση του σεβασμού στην Ιεραρχία. Η ακατάσχετη κριτική στον κλήρο και τους Ιεράρχες. Η δημιουργία υπερσυνόδων για να ελέγχουμε τη Σύνοδο. Η νοοτροπία ότι εμείς θα σώσουμε την Εκκλησία. Ότι έχει ανάγκη η Εκκλησία. «Όχι, ανάγκη έχουμε εμείς (π. χ. Ιεροσόλυμα).


Οι σύγχρονοι εκκοσμικευμένοι χριστιανοί δεν συμφωνούμε με το λόγο του Κυρίου στην Αποκάλυψη «έρχου Κύριε», εμείς λέμε σήμερα «Κύριε μην έλθης», είμαστε καλά.

Από τις παρακάτω παραπομπές...
http://orthodox-answers.blogspot.com/20 ... chive.html
http://www.egolpio.com/OIKOUMENISMOS/ekkosmikefsis.htm

[fotios]

Χαίρετε αδερφοί-ες!
Πολύ ωραίες οι απαντήσεις σας αδερφοί μου.
Ορισμένοι νομίζω το προσεγγίζεται πολύ το θέμα, δηλαδή της κατανόησης ότι η λεγόμενη
αδικία(η ακούσια κυρίως, δηλαδή από άλλους) είναι στην πραγματικότητα ευλογία.
Το θέμα είναι αδερφοί μου σημαντικό. Ιδίως όσο μεγαλώνουμε, κάνουμε οικογένειες...
Τότε να δείτε, ή ίσως και να ζείτε περιπτώσεις κληρονομικών, να δείτε αδέρφια να μη
μιλιούνται, αδερφό με αδερφή στα δικαστήρια...
Κάποτε, είχα ακούσει έναν γέροντα να λέει : "Τους-ις συζύγους και τις αγοραπωλησίες ακινήτων τις
καθορίζει με ακρίβεια ο Θεός, κατά ιδιαίτερο τρόπο." Τότε είχα απορήσει, λέω καλά τους συζύγους αλλά
τα ακίνητα; Τώρα το καταλαβαίνω απόλυτα. Βλέπω διαλυμένα σπίτια από "αδικίες"...
Βλέπω ο ένας να προσπαθεί να υπερτερήσει του άλλου, ή να ζητάει απόλυτη δικαιοσύνη.
Η άποψή μου πάντα είναι, ότι δεν πειράζει να αδικηθεί κάποιος, ο Θεός όλα τα βλέπει, θα δει την
υπομονή στην αδικία και θα τον ανταμείψει! Η υπομονή στην αδικία ανταμείβεται και σ'αυτή τη ζωή και κυρίως
στην άλλη.
Γενικά να ζητάμε απόλυτη δικαιοσύνη για μας(με όποιες κοινωνικές,οικογενειακές, προσωπικές...δικαιολογίες)
τότε χάνουμε την ειρήνη μας, χάνουμε την Χάρη. Έτσι το αισθάνομαι σε γενικές γραμμές...

[avvas]

Αχ χελιδόνι μου πώς να πετάξεις
σ' αυτόν το μαύρο τον ουρανό
αίμα σταλάζει το δειλινό
και πώς να κλάψεις και πώς να κλάψεις
αχ χελιδόνι μου

Αχ παλικάρι μου τα τρένα φύγαν
δεν έχει δρόμο για μισεμό
κι όσοι μιλούσαν για λυτρωμό
πες μου πού πήγαν πες μου που πήγαν
αχ παλικάρι μου

Άχου καρδούλα μου φυλακισμένη
δε βγαίνει ο ήλιος που καρτεράς
μόνο ο ντελάλης της αγοράς
σε ξεκουφαίνει σε ξεκουφαίνει
άχου καρδούλα μου

Στίχοι: Λευτέρης Παπαδόπουλος
Μουσική: Μάνος Λοΐζος
Πρώτη εκτέλεση: Γιώργος Νταλάρας
Άλλες ερμηνείες: Χαρούλα Αλεξίου

[vivika]

Είχα το λογισμό λίγο καιρό τώρα να ανοίξω ένα θεματάκι..
Αφορμή ήταν μια εξόρμηση σε ένα ευλογημένο μοναστηράκι με 4 καλογριές , με τέσσερα αγγελούδια!
Βλέπω πολλά θέματα, σχετικά με κακίες που λέγονται, γράφονται και γίνοναι σε βάρος της Εκκλησίας! Σε βάρος
του Εσταυρωμένου Σωτήρα!
Ε τελικά πρέπει να το καταλάβουμε, αυτός είναι ο κλήρος μας, αυτή είναι η δικαιοσύνη και το θέλημα του Θεού! Γι' αυτό γίναμε Χριστιανοί, πρέπει να συκοφαντηθούμε, να πονέσουμε, να μας κακολογήσουν για να σωθούμε!
Τι λέει, ο θείος Χρυσόστομος, "πολλοί είναι αυτοί που αδικούν, αλλά κανένας δεν αδικείται."
Δηλαδή, τι θέλει να πει; Κανένας αδερφοί δεν μας αδικεί, αλλά μάλλον καλό μας κάνουν! Τι λέτε;
Δεν θα πληρώσουμε καμιά αμαρτία;

Όπως το καταλαβαίνω, ο θείος Χρυσόστομος ίσως να εννοεί ότι πολλοί είναι αυτοί που αδικούν, αφού όλοι είμαστε άνθρωποι, κάνουμε λάθη άθελα ή ηθελημένα, σκόπιμα ή εσκεμμένα. Αλλά κανένας δεν αδικείται γιατί 'έστιν ουν δίκης οφθαλμός ος τα πανθ' ορά' γνωρίζοντας ποιος εξ ημών (πιστών και απίστων) έδρασε άθελα ή ηθελημένα και αποδίδοντας ή επιτρέποντας κατά τη θεία Οικονομία και Πρόνοια να μας βρουν οι συνέπειες των σκέψεων, πράξεων ή παραλείψεών μας ώστε να αποκαλυφθεί το Σχέδιό Του (όταν θα δούμε όλα τα πλάσματά Του την άλλη όψη.