Στο φίδι ..Στην Εύα.... Στον Αδάμ είπε

[panosgreece]

Στο φίδι είπε:
ότι εποίησας τούτο, επικατάρατος συ από πάντων των κτηνών και από πάντων των θηρίων των επί της γης· Επί τω στήθει σου και τη κοιλία πορεύση και γην φάγη πάσας τας ημέρας της ζωής σου. 15 και έχθραν θήσω ανά μέσον σου και ανά μέσον της γυναικός και ανά μέσον του σπέρματός σου και ανα μέσον του σπέρματος αυτάς· αυτός σου τηρήσει κεφαλήν, και συ τηρήσεις αυτού πτέρναν.
Στην Εύα είπε:
πληθύνων πληθύνω τας λύπας σου και τον στεναγμόν σου· Εν λύπαις τέξη τέκνα, και προς τον ανδρα σου η αποστροφή σου, και αυτός σου κυριεύσει
Στον Αδάμ είπε:
Οτι ηκουσας της φωνης της γυναικός σου και εφαγες απο του ξύλου, ου ενετειλάμην σοι τούτου μόνου μη φαγειν, απο αυτου εφαγες, επικατάρατος η γη ην τοις αργοις σου· Εν λύπαις φαγη αυτην πάσας τας ημέρας της ζωης σου· 18 Ακάνθας και τριβόλους ανατελει σοι, και φαγη τον χόρτον του αγρου. 19 Εν ιδρωτι του προσώπου σου φαγη τον άρτον σου, πως του ἀαποστρέψαι σε εις γην γην, εξ ης ελήφθης, οτι γη ει και εις γην απελεύση·(Γεν Γ' 14-20)


Όταν ο Θεός ρώτησε, τότε η Εύα κατηγόρησε το φίδι και ο Αδάμ με τη σειρά του την Εύα, διαπράττοντας έτσι και δεύτερη αμαρτία, αφού δεν αναγνώρισαν τη συγχώρεση. Έτσι λοιπόν οργισμένος τους τιμώρησε, μαζί με το φίδι.

[XRHSTOS]

ποιο ακριβώς είναι το νόημα αυτής της δημοσίευσης??? επι τη ευκαιρία να τονίσουμε πως δν πρέπει να ερμηνευουμε με την λογική την Αγία Γραφή... ο Θεός είναι απαθής άρα δεν οργίζεται. αν ερμηνευσουμε ανθρώπινα την Α. Γραφή θα καταντήσουμε σαν τους χιλιάδες αιρετικούς..

[panosgreece]

ποιο ακριβώς είναι το νόημα αυτής της δημοσίευσης??? επι τη ευκαιρία να τονίσουμε πως δν πρέπει να ερμηνευουμε με την λογική την Αγία Γραφή... ο Θεός είναι απαθής άρα δεν οργίζεται. αν ερμηνευσουμε ανθρώπινα την Α. Γραφή θα καταντήσουμε σαν τους χιλιάδες αιρετικούς..

Η γενική τάση προς την αμαρτία και την οδύνη στον κόσμο, η οποία προκλήθηκε από την πτώση του Αδάμ ;;;

[panosgreece]

Η ταυτότητα της ουσίας και η διάκρισή της σε Τρία Πρόσωπα οδήγησε συχνά σε "αιρετικές" ερμηνείες

Ο χώρος και ο χρόνος διαφοροποιούν τις ανθρώπινες υποστάσεις μεταξύ τους, ώστε τα διαφορετικά πρόσωπα να αποτελούν διαφορετικούς ανθρώπους. Επειδή όμως ο χώρος και ο χρόνος είναι κτιστοί (δημιουργήματα του Θεού), ο Θεός δεν υπόκειται σε αυτούς. Έτσι έχουμε το μυστήριο (ακατάληπτο για τους ανθρώπους) της Τρισυπόστατης Μονάδας

ποιο ακριβώς είναι το νόημα αυτής της δημοσίευσης???

Το ανθρώπινο «Εγώ»

[Σπάρτακος]

Και όμως το νόημα της δημοσίευσης, είναι από τα βασικότερα ( γεγονότα) της ανθρώπινης ιστορίας, καθοριστικό σημείο της πορείας του ανθρώπου.
Η απλή αυτή περιγραφή, κρύβει πνευματικά γεγονότα τεράστιας σημασίας.
Κατ’ αρχάς φαίνεται λογικό και δίκαιο, το ότι για μια ανυπακοή στην εντολή Του Θεού από τον Αδάμ, και λόγω της πονηρίας της Εύας εισέρχεται τόση συμφορά και πόνος στην ανθρώπινη ζωή; Αν ναι, τότε για κάθε ανυπακοή και πονηρία δικιά μας (που γίνεται π.χ. τώρα), είχαμε το ανάλογο αν όχι ίδιο αποτέλεσμα, τότε ήδη η ζωή του ανθρώπου έπρεπε να έχει μεταβληθεί σε ασύλληπτη κόλαση, ή να έχει καν πάψει να υπάρχει ο άνθρωπος.
Τι λοιπόν πιθανόν να συμβολίζεται, ή τι πραγματικά περιγράφεται στις καταπληκτικές αυτές γραμμές της Αγίας Γραφής που τόσο έχει παρεξηγηθεί, με ΄΄μήλα΄΄, ΄΄αχλάδια΄΄, ΄΄ μπανάνες΄΄, δήθεν ΄΄αμαρτίες΄΄ σεξουαλικών συνευρέσεων, κακά φίδια κ.λ.π.
Υπάρχουν πολλά ερωτηματικά, σε άλλα μεν μπορούν να δοθούν πιθανές απαντήσεις, πολλά άλλα δεν θα απαντηθούν ποτέ,( σε τούτη τη ζωή τουλάχιστον).
Υπέροχο θέμα για συζήτηση για όσους θέλουν να συμμετάσχουν. Καλή εβδομάδα και καλή Σαρακοστή.

[filotas]

Και όμως το νόημα της δημοσίευσης, είναι από τα βασικότερα ( γεγονότα) της ανθρώπινης ιστορίας, καθοριστικό σημείο της πορείας του ανθρώπου.
Η απλή αυτή περιγραφή, κρύβει πνευματικά γεγονότα τεράστιας σημασίας.

Συμφωνώ. Πράγματι ο περισσότερος κόσμος πιστεύει, ότι η πτώση του ανθρώπου οφείλεται στην ανυπακοή της εντολής του Θεού, όμως η πραγματικότητα είναι ότι οφείλεται στην έλλειψη μετάνοιας. Δηλαδή, ότι ο άνθρωπος αργά η γρήγορα μπορεί να σφάλει στην κρίση του και να διαπράξει αμαρτία είναι δεδομένο, όμως ο τρόπος αντίδρασης στην αμαρτία είναι που μπορεί να τον σώσει ή να τον καταδικάσει.

Πρέπει να επισημάνουμε κάτι που δεν αναφέρεται στην παραπάνω περιγραφή. Ότι ο Θεός ζήτησε ευθύνη πρώτα στον Αδάμ κι ύστερα στην Εύα (από το φίδι όχι γιατί τα ζώα δεν είναι λογικά όντα). Συγκεκριμένα τα γεγονότα που προηγήθηκαν της καταδίκης ήταν:

"8 Και άκουσαν τη φωνή τού Κυρίου τού Θεού, που περπατούσε στον παράδεισο προς το δειλινό και κρύφτηκαν ο Αδάμ και η γυναίκα του από το πρόσωπο του Κυρίου τού Θεού, ανάμεσα στα δέντρα τού παραδείσου. 9 Και κάλεσε Κύριος ο Θεός τον Αδάμ και του είπε, πού είσαι; 10 Κι εκείνος είπε σ΄ Αυτόν: Άκουσα τη φωνή Σου, που περπατούσες στον παράδεισο, και φοβήθηκα, επειδή είμαι γυμνός και κρύφτηκα. 11 Και ο Θεός τού είπε: Ποιος σου φανέρωσε ότι είσαι γυμνός ή μήπως έφαγες από το δέντρο, από το οποίο μόνο σε πρόσταξα να μη φας; 12 Και ο Αδάμ είπε: Η γυναίκα που μου έδωσες για να είναι μαζί μου, αυτή μου έδωσε από το δέντρο και έφαγα. 13 Και ο Κύριος ο Θεός είπε στη γυναίκα: γιατί το έκανες αυτό; Και είπε η γυναίκα: Το φίδι με εξαπάτησε, και έφαγα." (Γεν. 3, 8-13)

Η αντίδραση των πρωτόπλαστων στη γνώση του κακού (στην αίσθηση της αμαρτίας) ήταν να προσπαθήσουν να κρυφτούν από το πρόσωπο του Θεού, επειδή κατάλαβαν, ότι αυτό που έκαναν τους απομάκρυνε από κοντά Του. Όμως αυτό δεν τους έκανε να θελήσουν να ζητήσουν τη συγγνώμη Του, επειδή ο εγωισμός, που τους οδήγησε στην πράξη τους, είχε φυτρώσει μέσα τους και εμπόδιζε τη μετάνοια. Έτσι ο Αδάμ αποποιήθηκε την ευθύνη του αρχηγού της οικογένειας κι έριξε το βάρος της ευθύνης στην Εύα και μάλιστα βλασφήμησε, προσπαθώντας να ρίξει ευθύνη και στο Θεό, που του πρόσφερε την Εύα σαν σύντροφο της ζωής του. Η Εύα απλά προσπάθησε να ρίξει την ευθύνη στο φίδι.

Η έλλειψη μετάνοιας από εγωισμό ήταν που τους καταδίκασε κι όχι η ίδια η πράξη. Γι αυτό το κήρυγμα όλων των προφητών και του ίδιου του Κυρίου, όταν ήρθε στη γη, ήταν: "Μετανοείτε... ".

Ο Θεός δεν περιμένει από μας να μην αμαρτήσουμε, γιατί Εκείνος μόνο είναι αναμάρτητος. Περιμένει όμως από μας, να μετανοούμε συνεχώς για τις αμαρτίες μας και να ζητούμε τη βοήθειά Του, για να ξεφύγουμε απ' αυτές και να επιστρέψουμε κοντά Του. Η μετάνοια σώζει, η αμετανοησία καταδικάζει, αυτό είναι το συμπέρασμα που προκύπτει από το 3ο κεφάλαιο της Γέννεσης.

"Ελέησον με ο Θεός κατά το Μέγα Έλεος Σου και κατά το πλήθος των οικτιρμών σου εξάλειψον το ανόμημα μου..." (50ος Ψαλμός).

[vasilisalt]

ΣΥΜΦΩΝΩ ΜΕ ΠΑΝΟ, ΣΠΑΡΤΑΚΟ, ΝΙΚΟ.
ΚΑΙ ΤΟ ΒΡΙΣΚΩ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ ΚΑΙ ΩΣ ΘΕΜΑ.
ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΑΠΛΟ, ΑΛΛΑ ΕΜΠΕΡΙΕΧΕΙ ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΑ

[Σπάρτακος]

Πέρα από το ότι η μετάνοια θα ήταν η άμεση προσφορότερη λύση, για το πρόβλημα που αντιμετώπιζαν πράγμα που το γνωρίζουμε και το συνειδητοποιούμε εμείς σήμερα, και το έχουμε κάνει σημαία, ΑΛΛΑ ΩΣ ΓΝΩΣΗ ΠΛΕΟΝ, οι Πρωτόπλαστοι, και για τους λόγους που ο Νίκος αναφέρει, ίσως και για άλλους ακόμα, δεν είχαν την πείρα και τη γνώση αντιμετώπισης τέτοιων καταστάσεων, και λειτουργούσαν μέσα σε περιβάλλον άγνοιας.
Άλλωστε η τιμωρία εάν θα έτρωγαν από το δένδρο της γνώσεως του καλού και του κακού ( δεν ήταν μηλιά ), ήταν ακριβώς αυτή, ότι θα άρχιζαν να αποκτούν και να τραβάνε κουπί στη θάλασσα της γνώσεως του καλού και του κακού, που θα τους οδηγούσε στο θάνατο, πράγμα που δεν τους συνέβαινε καθόλου μέχρι εκείνη την ώρα.
Αλλά τότε; Αφού ήταν αμέτοχοι της γνώσης του καλού και του κακού, πως πραγματοποιήθηκε εκ των μεγίστων κακών στην ιστορία της ανθρωπότητες, με τόσο φοβερές επιπτώσεις;
Γιατί τιμωρήθηκε τόσο σκληρά ο άνθρωπος, με έκπτωση από τον Παράδεισο, και θάνατο – φθορά;
Εδώ θα πρέπει να επικεντρώσουμε .
Επειδή οι Πρωτόπλαστοι δεν ήταν αμέτοχοι γενικά από κάθε γνώση, αλλά μονο από τον καρπό του δένδρου της γνώσεως του καλού και του κακού, δηλαδή μονο από την γνώση του τι είναι καλό και τι είναι κακό. Ας θυμηθούμε ότι ο Αδάμ έδωσε όνομα σε όλα τα ζώα του Παραδείσου κατ’ εντολή του Θεού ( προϋποτίθεται δυνατός νους και γνώση), αλλά ακόμα και ότι ο ίδιος ο Θεός κατέβαινε και συνομιλούσε σχεδόν καθημερινά μαζί τους!!!!!!!!!!!!!!!!
Δεν συνομιλείς με όντα που δεν έχουν νου και γνώση, και συνείδηση του εγώ τους. Αντίθετα η αφθαρσία, η αθανασία, και ο δυνατός νους, καθώς και ποιός γνωρίζει τι άλλες υπέροχες ιδιότητες, χαρακτήριζαν τους Πρωτόπλαστους ως εικόνες του Θεού.
Για αυτό ήταν και μεγάλη η πτώση τους, διότι εστράφησαν κατ’ ουσίαν ΕΝΑΝΤΙΟΝ του Θεού, αφού εξαπατήθηκαν ότι μπορούσαν να γίνουν και αυτοί Θεοί, και το αποδέχτηκαν αυτό στην καρδιά τους. Ο Θεός τους έλεγε ψέματα ότι αν φάνε από το εν λόγω δένδρο θα πεθάνουν, ταυτίστηκαν με το ΄΄φίδι΄΄ το φρόνιμο και λογικό, που όμως δεν ήταν το πραγματικό φίδι του Παραδείσου, αλλά ο Διάβολος μεταμορφωμένος ( όπως πάντα απατεών).
Ο Θεός δεν ήταν αυτός που συνομιλούσαν κάθε μέρα, αλλά κάποιος κρυψίνους που ήθελε να μείνει μόνος εκεί ψηλά.
Είχαν άραγε ακούσει για τον Διάβολο και την πτώση του; Πιστεύω ναι, διότι αυτό οδήγησε στην ανάγκη της μεταμορφώσεως του Διαβόλου σε φίδι ( το ποιο λογικό – φρόνιμο ζώο του Παραδείσου)
Ήταν άδικος ο Θεός, διότι τους στερούσε τέτοια τρυφή ανεπανάληπτη, και τόσο εύκολα, αφού το μόνο που χρειάζονταν ήταν να απλώσουν το χέρι τους και να απολαύσουν την γεύση και την δύναμη που θα τους έδιδε ο καρπός του δένδρου.
Ήταν άδικος ο Θεός γιατί αυτοί δεν είχαν τη δόξα και τη δύναμή Του, ενω θα μπορούσαν είπαμε πως…..
Ήταν άδικος ο Θεός, γιατί δεν ήταν και αυτοί ίδιοι στη δόξα και τη δύναμη με Τον Πλάστη τους.
Και ενώ καλλιεργούσαν όλα αυτά με τη σκέψη τους και με τη βοήθεια του φιδιού, δεν έλεγαν τίποτα σε Αυτόν που συναντούσαν κάθε ημέρα…….
Αλλά δεν ήταν απλά δημιουργήματα, δεν ήταν απλά όντα, ήταν εικόνες του Θεού του Υψίστου που άντεχαν να Τον βλέπουν και να συνομιλούν μαζί Του κάθε ημέρα, όταν τα εξαπτέρυγα Χερουβείμ και Σεραφείμ κύκλω εστώτα, έκρυβαν το πρόσωπό τους από την λάμψη την φοβερή Του Υψίστου, δεν ήταν απλά δημιουργήματα είχαν αυτεξούσιο, δικαίωμα επιλογής, δηλαδή ελευθερία………και είχαν επιλέξει να ακολουθήσουν τον δρόμο που πριν από αυτούς είχε ακολουθήσει ο Διάβολος.

[filotas]

Σπάρτακε, ο Αδάμ και η Εύα είχαν τη γνώση του καλού και του κακού, αλλιώς ο Θεός δε θα τους ζητούσε ευθύνη για την επιλογή του κακού, όμως δεν είχαν εμπειρία του κακού. Την εμπειρία την απέκτησαν παραβαίνοντας την εντολή του Θεού και η εμπειρία του κακού οδηγεί στο θάνατο. Η εμπειρία του κακού είναι η κληρονομιά του προπατορικού αμαρτήματος στο ανθρώπινο γένος κι αυτή αναιρέθηκε μόνο μέσω του νέου Αδαμ, που μας έδειξε με τη ζωή του, τη Σταύρωση και την Ανάσταση Του, ότι ο άνθρωπος μπορεί να ζήσει χωρίς ν' αμαρτάνει, αφού η αμαρτία δεν είναι σύμφυτη με την ανθρώπινη φύση, αλλά αποτέλεσμα της πτώσης.

[dionysisgr]

Αδερφε Σπαρτακε, πολυ καλα το ψαχνεις το θεμα, και το ερευνας, και σε τιμα αυτο, αλλα λιγο νομικιστικα και ορθολογικα το βλεπεις, συγχωρεσε με για την επισημανση, με αγαπη στο λεω.

Δεν ειναι θεμα τοσο της παρακοης, αυτο ειναι βεβαια το αισθητο μερος, οτι πηραν μια προτροπη-εντολη-προφυλαξη, και την παρακουσαν με συνεπεια ολα οσα ξερουμε και υποφερουμε..

Αλλα το βαθυτερο αιτιο της συμφορας, ειναι αυτη η αρση, της εμπιστοσυνης, της ζωοποιου σχεσης, δημιουργηματος-Δημιουργου, που δεν υπακουει σε νορμες και φορμες και διαταξεις.

Αλλα ειναι καρπος αγαπης και εμπιστοσυνης. Αυτο ειναι που μας δενει με τον Θεον.

Οταν το ανθρωπινο Ον, εφτασε στο καταντημα που ολοι ξερουμε, τοτε τροπον τινα, καταχρηστικα το λεω "αναγκαστηκε" ο Θεος, να δωσει Νομο και διαταξεις, οπως ο ιατρος δινει φαρμακα και θεραπειες, ωστε να φερει τον Ανθρωπο στο αρχετυπο καλλος, αλλα συναμα να διαφυλαξει και το ιερο και απαραβιαστο αυτεξουσιο του.

Ειναι πραγματικα ασυλληπτο, και αδιανοητο, το πως ο Θεος, σεβεται και διαφυλαττει πανσοφα, την ελευθερη βουληση μας.

Θα το φερει απο εκει, θα το παει απο εδω, θα κινησει γη και ουρανο, να μας φερει κοντα Του, αλλα αυτο θα ειναι οπωσδηποτε καρπος της θελησεως μας πρωτιστως. Μυστηριον μεγα.

Ετσι οπως μας αφησε να πεσουμε, ενω γνωριζε τα παντα, ακριβως ετσι μας ανασηκωνει, ελευθερα, και αγαπητικα, γιατι ειμαστε παιδια Του, οτι και να καναμε η κανουμε, και Αυτος Πατερας μας, απειρως περισσοτερο απο τον φυσικο μας κατα σαρκα πατερα.

Ο Ανθρωπος επεσε ομως, επειδη αθετησε αυτην την ζωογονο σχεση, και οχι επειδη εμαθε απο πρωτο χερι τι εστι κακο.

Και κακο εστιν η απουσια καλου, ητοι η απουσια Θεου απο την ζωη μας.

Γιατι τι ειναι καλο εαν δεν ειναι ο Θεος, αφου: "πασα δοσις αγαθη και παν δωρημα τελειον ανωθεν εστιν καταβαινον απο του πατρος των φωτων."

Αυτο ηταν η συνεπεια και το αποτελεσμα δεν ηταν η αιτια της πτωσης.

Μετα βεβαια, και εμαθε και επαθε και μυαλο δεν εβαλε θα λεγαμε ως σημερα..