Η αποστασία και η ψευδοθεολογία της, ή αλλιώς:Οικουμενισμός.

[dionysisgr]

Ζουμε σε αποκαλυπτικους καιρους. Ειναι ορατο πλεον δια γυμνου οφθαλμου.

Αυτο το περιμεναμε, και μας εχει αποκαλυφθει δια στοματος του Κυριου ημων Ιησου Χριστου. Για την ακριβεια ηδη η ιδια η ενανθρωπηση του Θεου Λογου, δια την ημετεραν σωτηριαν, εγινε επ'εσχατων των ημερων, οπως διακυρησσουν εμμελως και τα τροπαρια του κανονα των Χριστουγεννων.

Αυτο απο μονο του ειναι γνωστο τοις πασι. Αυτο ομως που ερχεται και ετοιμαζεται και εφαρμοζεται εδω και δεκαετιες, ειναι η αμφισβητηση αυτου ακριβως του γεγονοτος της σωτηριας μας, οπως θα την εορτασουμε σε λιγες ημερες.

Επιχειρειται μια "παρακαμψη" του Κυριου Ιησου Χριστου, και της σαρκωσεως του.

Διδασκεται μια γενικη "πνευματικοτητα" μια "χαρισματικη κινηση" που μπορει να εχει "χριστιανικο" μανδυα, χωρις ομως Χριστον.

Μεσα στους διαλογους, τοσο τους δια-χριστιανικους (Ρωμαιοκαθολικοι-Προτεσταντες-Ορθοδοξοι), οσο και στους δια-θρησκειακους (Χριστιανοι-και ολοι οι αλλοι, δηλαδη Ισλαμ, Ινδουϊσμος, Παγανιστες, κλπ κλπ),
καλλιεργειται μια ψευδοθεολογια του "πνευματος" που δηθεν επιφοιτα σε καθε καλοπροαιρετο ανθρωπο, που "αναζητα" τον Θεο, (αληθεια ποιον Θεο;), και ταχα μου ταχα μου θα φερει μια.. Νεα Εποχη (εδω ειμαστε), που η παγκοσμια πνευματικοτητα ως εμπειρια θα καταστει πιο ισχυρη και διαχρονικη πανω απο τα "διαιρετικα" δογματα και τις "ελλειματικες" ως προς την πασαν αληθεια Εκκλησιες, η ομολογιες.

Για πρωτη φορα στην ιστορια, μια αιρεση, για την αληθεια η Αιρεση των αιρεσεων, ο εωσφορικος οικουμενισμος, θετει εν αμφιβολω ΟΛΟΚΛΗΡΗ την υποσταση της Ορθοδοξου Εκκλησιας μας, ως σωτηριωδους κιβωτου, θεοθεν ιδρυθεισας απο τον Αληθινο Τριαδικο Θεο μας.

Παντοτε οι αιρεσεις στρεφονταν κατα μερος της αποκαλυφθεισας Αληθειας απο τον Πατερα, δια του Υιου, εν Πνευματι Αγιω.

Δηλαδη, η χτυπουσαν την Θεία φυση του Χριστου και τον παρουσιαζαν ως κτιστον προσωπο (Aρειανισμος), η την αληθεια των δυο θεληματων και φυσεων Του σε Μια Υποσταση (Νεστοριανισμος), η υποτιμουσαν το Αγιο Πνευμα (filioque), η στρεφονταν κατα της Υπεραγιας Θεοτοκου, η παντως κατα ενος δογματος σχεδον κατα απολυτη πλειοψηφια.

Αυτη η εσχατη αιρεση και πιο ισοπεδωτικη ισχυριζεται ξεκαθαρα πια οτι:

1. Δεν υπαρχει καμμια Εκκλησια η, ομολογια, η, θρησκεια, η, πνευματικοτητα, που να εκφραζει την αληθεια-Θεο, στο συνολο της. Ολες εχουν μερος της αληθειας.
2. Η καθε πνευματικη εμπειρια οποιουδηποτε αναζητα τον Θεο, με οποιο τροπο, ειναι περα και πανω απο τα δογματα και θεσπισματα των επιμερους θρησκειων, καθως αυτη χορηγειται απο το πνευμα του με οικουμενικο τροπο παντου και παντοτε και σε ολους.

Προκειται για δυο θανασιμες αρχες, και αιτιες απωλειας αμετρητων ψυχων. Αιρετικες δοξασιες, με απευθειας εμπνευση και προελευση απο τον αντιθεο και μισοκαλο προαιωνιο εχθρο της Πιστης μας, δηλαδη τον εκπεσοντα εωσφορο.

Γυρω απο αυτα τα "ψευτοδογματα" της αιρεσεως αυτης, εχει στηθει ενα απιστευτα οργανωμενο προπαγανδιστικο πανηγυρακι, ενισχυμενο με πακτωλους εκατομμυριων ευρω-δολαριων μεσα απο το οποιο:

1.Εκδιδονται μηδενιστικα βιβλια προαγγελοι της ελευσης της νεας παγκοσμιας "πνευματικοτητας" ανευ Χριστού, με δηθεν "επιστημονικο" μανδυα, αθεολογητες "θεολογικες" μελετες κλπ.

2.Καλλιεργειται μια αφελης-"αθωα"-επιφανειακη-ψευδεπιγραφη-ανεξοδη "αγαπολογια" για ολους και ολα, χωρις μνεια και μαρτυρια του Σωτηριωδους γεγονοτος της Ενσαρκωσεως του Κυριου και ΜΟΝΟΥ Σωτηρα της Ανθρωποτητος. Αγαπαμε ετσι να περνα η ωρα, και μετα τον ταφο, βλεπουμε..

3. Διεξαγονται μανιωδως χλιδατα διεθνη διαλεκτικα συνεδρια θολης-θεολογικης συγκαταβασης και πνευματικες κρουαζιερες με "οικολογικο" χαρακτηρα, με απωτερο υποσυνειδητο σκοπο την αναγωγη της κτισεως ορατης δημιουργιας σε λατρεια ειδωλολατρικου χαρακτηρα. Η θεα Γαία "επιστρεφει"..

4. Αμβλυνονται οι δογματικες διαφορες της Ορθοδοξιας μας, με τα πλανεμενα ψευδοδογματα, του καθε τυχαρπαστου "ερμηνευτη" των Γραφων, με μονιμο ανταλλαγμα την "ενοτητα" εν τη ποικιλια.

5. Απειλουνται, περιθωριοποιουνται, και απαξιωνονται ως "φανατικοι" και "φονταμενταλιστες" οσοι ακομα Ορθοδοξοι Ιεραρχες, Κληρικοι, Λαϊκοι, υψωνουν το αναστημα τους και διδουν την καλην ομολογια:

οτι μονον ο Χριστος, και μονο διαμεσου Αυτου, η Υιοθεσια και Πιστη και Πνευματικη πορεια προς τον Αληθινο Τριαδικο Θεο, δυναται να σωσει τον πεπτωκοτα ανθρωπο, οπου και εαν ανηκει, αρκει να πιστεψει αληθινα και να εγκολπωθει την Ορθοδοξη Θεολογια και Εκκλησιαστικη ζωη.

6. Απο βιωμα η σωζουσα Πιστη μετατρεπεται σε νεκρη καταναλωτικη και χαλαρωτικη των αισθησεων ιδεολογια και πεδιο διπλωματικης συνεργασιας (σου δινω μου δινεις, πανω κατω ολοι το ιδιο ειμαστε ας κανουμε bysiness, με κοινη προσευχη να πανε καλα οι.. δουλειες).

Η συνεχης και εντονη διαπλοκη της πολιτικης με τις θρησκειες τελικα θα οδηγησει σε μια παγκοσμια "πνευματικη" και διοικητικα οργανωμενη "βασιλεια" του αντιχριστου και των οργανων του.

7. Μπλεκονται και γινονται χυλος οι "ολιστικές" αιρετικες θεωριες και πρακτικες, χαλαρωση, γιογκα, διαλογισμος, πνευματισμος, παραληρηματικου χαρακτηρα πεντηκοστιανων ομαδων ψευτο-ελευσεις του "αγιου πνευματος", σαμαντιστικες τελετες, παγανιστικες και αποκρυφιστικες μυησεις στο ονομα μας θολης οικουμενιστικης "πνευματικοτητας.

Ειναι θεμα ζωης και θανατου πνευματικου, και σωτηριας, να ενημερωθει ο καθενας, και η καθεμια γιαυτα τα θεματα. Υπαρχει τρομακτικη αγνοια μεταξυ των Ορθοδοξων, παγκοσμιως και ακομα περισσοτερο στον τοπο μας.

Πρεπει ο καθενας να ενημερωθει να κανει μια εσωτερικη "ιεραποστολη" με ηθος και Ορθοδοξο υφος, στο περιβαλλον του.

Ερχεται, η μαλλον ειναι ηδη εδω, κατι τοσο ισοπεδωτικο, που δεν εχει ξαναφανει ποτε στην ιστορια της ανθρωποτητας.

Οχι απλα θα πλανεθουν οι εκλεκτοι, αλλα εαν δεν ξυπνησουμε δεν ενημερωθουμε, δεν μετανοουμε, δεν διαγουμε βιον πνευματικον και οχι βοσκηματωδη, ΔΕΝ θα μεινει ρουθουνι !!

Ας καταθεσει ο καθενας οτι μπορει και ξερει, να υπαρχει μια γωνια ενημερωσης, οι καιροι δεν περιμενουν..

Ο Χριστος θα βοηθησει, αλλα πρεπει να καταθεσουμε αγωνα, εργο, προσπαθεια, Πιστη, δεν γινονται ποτε "μαγικα" τα πραγματα στην Ορθοδοξια μας. Συνεργεία Θεου και Αθρωπου γινονται ολα.

Αλλωστε και η επικειμενη εορτη της ενανθρωπησεως, πως εγινε; Δια της καταθεσης της ελευθερας θελησεως της Υπεραγιας Θεοτοκου στο κελευσμα του Αρχαγγελου, του σταλθεντος υπο του Πανοικτιρμονος Τριαδικου Θεου μας, που δεν θα αφησει την Εκκλησια Του ποτε, αλλα που μπορει καλλιστα να την αφησουμε εμεις, εαν δεν δραστηριοποιηθουμε τωρα που ακομα ειναι ημερα.

Γιατι το σκοταδι ειναι βεβαιο οτι θα ερθει.

[filotas]

Ο Οικουμενισμός είναι υπαρκτός και δεν είναι παρά μια ακόμη κίνηση του εχθρού του ανθρώπου για την παραπλάνηση όσων αναζητούν την αλήθεια.

Δεν κινδυνεύουν όμως τόσο όσοι γνωρίζουν την Αλήθεια, ούτε η ίδια η Εκκλησία, αλλά όσοι δεν είναι εδραιωμένοι στην πίστη τους ή όσους ψάχνουν ακόμη.

Ο διάλογος δεν είναι το πρόβλημα, αλλά η στάση της Ορθόδοξης Εκκλησίας απέναντι στο διάλογο. Εκεί μπορούμε και πρέπει ν' ασκήσουμε κριτική στα όσα έχουν γίνει μέχρι σήμερα.

Η Ορθοδοξία πρέπει να εκπέμπει παντού και πάντοτε να εκπέμπει το μήνυμα, ότι αποτελεί τη μία και μόνη Αλήθεια, και ότι αποδέχεται το διάλογο προκειμένου να πεισθούν όλοι να επιστρέψουν σ' αυτή. Ο διάλογος μπορεί να περιλαμβάνει μόνο θέματα δογματικής απόκλισης των ετερόδοξων από την Αλήθεια και τον τρόπο επιστροφή τους σ' αυτή και όχι θέματα δογματικής σύγκλισης, αφού τέτοια δυνατότητα δεν υπάρχει. Πως θα μπορούσε άλλωστε να υπάρξει σύγκλιση της αλήθειας με το ψέμμα.

Ο κίνδυνος παραπλάνησης και σκανδαλισμού από το διάλογο και γενικά τις Οικουμενιστικές δραστηριότητες υπάρχει, κυρίως όμως για τις κατηγορίες των ανθρώπων που προανέφερα. Υπάρχει όμως μεγαλύτερος κίνδυνος σκανδαλισμού από την υπερτίμηση του κινδύνου και τη εξ αυτού δημιουργία αναταράξεων μέσα στην Εκκλησία. Γι αυτό προσοχή στο τι λέμε και πως το λέμε και διάκριση.

[fotios]

Διονύση συμφωνώ σε όλα!(καθώς και με τις τελευταιες τοποθετήσεις σου.)
Νίκο, ο διάλογος με τις αιρέσεις βλάπτει σε κάθε περίπτωση,εξάλλου έχουμε πλέον εμπειρία μισού αιώνα και παραπάνω,οπότε δεν νοούνται πια πειραματισμοί έξω από καθε Ορθόδοξη Παράδοση,έξω
από το πνεύμα και την διδασκαλία των Πατέρων!!!
Θυμάστε το περιστατικό:
Ο Ιωάννης ,ο αγαπημένος Απόστολος, θεολόγησε για την αγάπη προς τον Θεό και τον άνθρωπο όσο κανείς,όμως όταν κάποτε πληροφορήθηκε, ενώ βρισκόταν σε δημόσιο λουτρό, ότι μπήκε ο αιρετικός Κήρινθος είπε· «Φύγωμεν, μη και το βαλανείον συμπέση, ένδον όντος Κηρίνθου του της αληθείας εχθρού».
Αλλά και πολλά άλλα περιστατικά της στάσης των ευσεβών Ορθοδόξων,οι οποίοι αγαπούν τον άνθρωπο,μισούν
όμως την αίρεση και το λένε ξεκάθαρα,αλλιώς αφήνουν τους άλλους στην πλάνη-Κόλαση!!!και όχι να τα βρούμε κάπως με τις άλλες εκκλησίες...
Θέλω μόνο να πω,πως μεγάλοι σύγχρονοι Γέροντες βαπτίζουν μυστικά τους αιρετικούς που μετάνιωσαν,ενώ
έχει δοθεί οδηγία να μην γίνονται βαπτίσεις,εφόσον είναι έγκυρες από όλα τα δόγματα...
Αναρωτιέμαι λοιπόν αφού αναγνωρίζεται η βάπτιση,αναγνωρίζεται και η Ιερωσύνη που τελεί την βάπτιση!
Άρα υπάρχει Χάρη,υπάρχει Αγιο Πνεύμα και αλλού εκτός της Ορθοδοξίας...Πλάνη μεγάλη!

Τα πράγματα προχωρούν κανονικά(έστω και μυστικά,χωρίς ανακοινώσεις από τους διαλόγους με παπικούς,προτεστάντες...),το μυστήριο της αποστασίας είναι παρόν,χρειάζεται προσοχή και προσευχή
και σύνεση!

[filotas]

Ο διάλογος μπορεί να περιλαμβάνει μόνο θέματα δογματικής απόκλισης των ετερόδοξων από την Αλήθεια και τον τρόπο επιστροφής τους σ' αυτή και όχι θέματα δογματικής σύγκλισης, αφού τέτοια δυνατότητα δεν υπάρχει. Πως θα μπορούσε άλλωστε να υπάρξει σύγκλιση της αλήθειας με το ψέμμα;

Φώτιε νομίζω ότι η δημοσίευσή μου καλύπτει όλες τις ανησυχίες σου.

Αν συμφωνήσουμε σ΄αυτή τη βάση κι όχι στην άρνηση του διαλόγου, μπορούμε νομίζω να βρούμε ευήκοα ώτα από αρκετούς Ιεράρχες, ώστε σταδιακά να υιοθετηθεί σαν γραμμή τουλάχιστον της Εκκλησίας της Ελλάδος.

Η άρνηση του διαλόγου αποτελεί αναχρονισμό και δεν είναι σύμφωνη με τη διδασκαλία του Χριστού, για αυτό διαφωνούν με αυτή οι περισσότεροι από τους Ιεράρχες, που έχουν αντιρρήσεις με τη σημερινή μορφή του "διαλόγου".

Η τελευταία παράγραφος της δημοσίευσής σου είναι αυθαίρετη και αστήρικτη και δεν βοηθά προς τη σωστή κατεύθυνση.

[fotios]

Νίκο η Ορθοδοξία δεν είναι μόνο "θέματα δογματικής απόκλισης", είναι ακόμη τεράστιες διαφορές(μη αναστρέψιμες κατά πολλούς πνευματικούς) λειτουργικής ζωής και πολύ μεγάλες διαφορές ηθικής ζωής,Ορθοπραξίας. Αλλά και μόνο το δόγμα να ήταν, αν ήταν τόσο απλό θα το είχαν σκεφτεί και πριν
από εσένα νομίζω τόσοι Ιεράρχες,Ιερείς και θεολόγοι εδώ και μισό αιώνα...
Ακόμη,αν κατάλαβα καλά θεωρείς το ότι η αποστασία είναι παρούσα είναι αυθαίρετο,και δεν βοηθάει..
Απλά θα επικαλεστώ τον Γέροντα Εφραίμ εν Αμερική,που σε κάθε κήρυγμα σχεδόν λέει ότι "ζούμε τα έσχατα,
να ομολογείτε τον Χριστό."(ακόμη και σε μαθητριούλες Γυμνασίου προς αθέους καθηγητές,εκτός εάν ούτε σαν
μαθητριούλες δεν είμαστε... )
Τέλος θα πω,πως προσωπικά ο μακαριστός Επίσκοπος Αντώνιος μας είπε "είμαστε στα έσχατα των εσχάτων"

Νομίζω,πως όποιος δεν το βλέπει,θα ακουσει "Υποκριτές, το μεν πρόσωπο του ουρανού ξέρετε να διακρίνετε, τα σημεία των καιρών, όμως, δεν μπορείτε;". (Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο)
Βέβαια δεν μιλάω σε προσωπικό επίπεδο,αποψη μου είναι.

[aposal]

Φώτιε,έχω την άποψη, πως δεν διαφωνείτε με τον Νίκο, του οποίου η άποψη είναι ξεκάθαρη και δεν μπορεί να δεχθεί παρερμηνείες:

Η Ορθοδοξία πρέπει να εκπέμπει παντού και πάντοτε να εκπέμπει το μήνυμα, ότι αποτελεί τη μία και μόνη Αλήθεια, και ότι αποδέχεται το διάλογο προκειμένου να πεισθούν όλοι να επιστρέψουν σ' αυτή. Ο διάλογος μπορεί να περιλαμβάνει μόνο θέματα δογματικής απόκλισης των ετερόδοξων από την Αλήθεια και τον τρόπο επιστροφή τους σ' αυτή και όχι θέματα δογματικής σύγκλισης, αφού τέτοια δυνατότητα δεν υπάρχει. Πως θα μπορούσε άλλωστε να υπάρξει σύγκλιση της αλήθειας με το ψέμμα.

Δεν έγραψε πουθενά ο Νίκος ότι η Ορθοδοξία είναι θέμα δογματικής απόκλισης μόνο και απορώ γιατί βγάζεις τέτοιο συμπέρασμα. Έχω την άποψη πως παρερμηνεύεις μια ξεκάθαρη τοποθέτηση.
Το αν ζούμε στα έσχατα ή όχι, νομίζω πως ουδόλως πρέπει να μας απασχολεί γιατί ο σκοπός της ζωής μας μας (που είναι η ένωση με τον Θεό) δεν αλλάζει. Εφόσον είμαστε ειλικρινείς προς τον πνευματικό μας και του κάνουμε υπακοή, τα άλλα περιττεύουν.

[Σπάρτακος]

Κατ’ αρχάς η συνομιλία και η συζήτηση με όλους ( και με τους αιρετικούς) ουδέποτε απαγορεύθηκε μέσα στο χώρο της εκκλησίας. Το δεν συζητάμε διόλου, δεν είναι ορθόδοξη πρακτική, αυτό τουλάχιστον λέει η ιστορία της Εκκλησίας, ο διάλογος των εκκλησιών δεν είναι κάτι καινοφανές.

Για το αντικείμενο όμως του διαλόγου, τις τοποθετήσεις, και την πρακτική εφαρμογή των αποτελεσμάτων του, έχει δικαίωμα και ο τελευταίος πιστός εις το να έχει γνώμη και άποψη και να την εκφράζει.
Από εκεί και ύστερα τα πράγματα γίνονται πολύπλοκα – αλλά ποτέ δεν ήταν απλά- διότι:

Ο πιστός αλλά μη κατ΄επίγνωση ζηλωτής νομίζει ότι κρατά τη σφραγίδα της ορθοδοξίας και ορθοπραξίας, σφραγίζει δεξιά και αριστερά κατά το δοκούν, φωνασκεί πλείον των άλλων, και χορηγεί πιστοποιητικά και μαθήματα ορθόδοξης πίστεως και πρακτικής, μη γνωρίζοντας ότι αυτός ο ίδιος είναι θύμα συνήθως συμφερόντων, που για να διακριθούν εκφράζουν και τις ανάλογες τάσεις…..

Ο αδιάφορος, χωρίς ίχνος ζήλου για την πίστη του, αδιαφορεί και αγνοεί συνήθως πλήρως τα τεκταινόμενα της εκκλησίας του, που άλλωστε λίγο ή καθόλου τον ενδιαφέρουν, η δε καθημερινή του πρακτική είναι δυνατόν να είναι από αντίθετη στις εντολές του Θεού έως συνειδητά αντίχριστη.

Ο έμμισθος ποιμήν, βολεμένος στην καρέκλα του και τα άλλα νομιζόμενα οφέλη του, μαζεύει τα απαραίτητα για τα γεράματά του, και πόρρω απέχει από το να υπερασπιστεί τα δίκαια της πίστεως, το δε ποίμνιό του, το τρώει ο λύκος. Αυτός δυστυχώς είναι ο κανόνας που επιβεβαιώνεται με τις εξαιρέσεις. Αν δε κάποιος ισχυριστεί και υπερασπιστεί την ανωτέρω άποψη απειλείται με ΄΄ιεροκατάκριση΄΄.

Ο άμισθος ( δήθεν ) ποιμήν ( γνωστός και μη εξαιρετέος δήθεν γνήσιος), τονίζει το δήθεν άμισθο, ενώ ο κανόνας για τους εν λόγω περιέχει και τις τρείς ως άνω ιδιότητες, με σπανιότερες ακόμα εξαιρέσεις, ενώ δεν διστάζει για το συμφέρον του και για να κρατά ποιμαντική ράβδο, να δημιουργήσει σχίσμα επάνω στο σχίσμα.

Ο απλός πιστός που μέσα στον ωκεανό των καθημερινών προβλημάτων του, δεν κρατάει τα μπόσικα, αλλά αγωνίζεται όσο μπορεί έχοντας επίγνωση ή όχι της άγνοιας και ενδεχομένως ή όχι της αμαρτωλότητάς του, ενστικτωδώς αντιλαμβάνεται ότι του σκάβουν το λάκκο εχθροί της πίστεώς του, με πολλούς και διάφορους τρόπους, φανερούς και κρυφούς, η πίστη του προδίδεται και υποσκάπτεται, ενώ αυτοί που πρέπει δεν είναι ικανοί και άξιοι να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων ( η ιστορία τελικά είναι αυτή που τον επιβεβαιώνει ή τον διαψεύδει)
Και ενώ όλοι τον καρπαζώνουν όταν τολμήσει αυτός ο απλός να πει έστω και τη λαθεμένη ή τη σωστή γνώμη του, όλοι σε αυτόν προστρέχουν, όταν θέλουν να ταχθεί με το μέρος τους, διότι κατά παράδοξο τρόπο χωρίς αυτόν είναι αδύναμοι και γυμνοί, και διότι αντιλαμβάνονται ότι χωρίς αυτόν ( για το κοσμικό τους ίματζ) είναι μεγάλα μηδενικά, ένα τίποτα, αφού στην πραγματικότητα είναι σε μεγάλο βαθμό στερημένοι της Θείας χάριτος εν Αγίω Πνεύματι.

Ευτυχώς όμως που το Πνεύμα όπου θέλει πνεί, όσο και αν ορισμένοι νομίζουν ότι θα τους δώσει και λογαριασμό.

Η εκκλησία μας ήταν είναι και θα μείνει όσο θέλει ο Θεός ΣΥΝΟΔΙΚΗ, η τοποθέτηση και η έκφραση των ανησυχιών των πιστών όποια μορφή να παίρνουν είναι θετική και ωφέλιμη, διότι αν θέλετε η υπαρξή τους βοηθά στα επιχειρήματα των ομιλούντων στους εκκλησιαστικούς και μη διαλόγους, ενώ αντίθετα η μη ύπαρξη γνωμών και αντιδράσεων διευκολύνει τους εχθρούς της εκκλησίας μας να προχωρήσουν στο έργο τους, αφού θα εργάζονται για να διαμορφώσουν το μέλλον μιας άβουλης αγέλης.


Και την ενότητα της Ορθόδοξης εκκλησίας μας οφείλουμε να υπερασπιστούμε πάση θυσία αν την αγαπούμε. Και καμία έκπτωση δογματική ή άλλη δεν είμαστε διατεθειμένοι να δεχθούμε, ούτε θα δεχθούμε καταβίβαση και καθαίρεση των συμβόλων της πίστεως μας από πουθενά και κυρίως από τις καρδιές μας. Και έχουμε κάθε δικαίωμα και υποχρέωση και καθήκον να τοποθετούμαστε διακριτικά πάντα, στα ζητήματα που προκύπτουν.
Οι αλάθητοι Πάπες δεν έχουν θέση μέσα στη Ορθόδοξη Εκκλησία.

Αναδεικνύει ο Θεός ευτυχώς τους δικούς του ανθρώπους τους Αγίους, πάντα αλλά και τις πιο κρίσιμες ώρες και ημέρες, που γίνονται με την εμφάνιση τους και τη δράση τους, φάροι αναμφισβήτητοι για όλους, που φωτίζουν όχι πρόσκαιρα, όχι ευκαιριακά, και όχι με συνθήματα, αλλά με την ίδια τους τη ζωή και με τη δύναμη του Υψίστου.
Στον Ύψιστο, στην Αγία Τριάδα, στην Υπεραγία Θεοτόκο, στους Αγίους και στους Πατέρες προσβλέπουμε και ελπίζουμε και εμπιστευόμαστε για το παρόν και το μέλλον μας.

O ορθόδοξος λαός είναι αυτός που απέτρεψε κατά το παρελθόν στην πράξη, το αποτέλεσμα διαλόγων, που οδήγησαν σε δήθεν ΄΄ένωση΄΄ με τις βούλες και τις υπογραφές των εντεταλμένων υπό Θεού και ανθρώπων, ηγετών και ποιμένων του, και τώρα πάλι είναι αυτός ο ίδιος που με την δύναμη και φώτιση του Θεού θα αντιληφθεί έγκαιρα την οικουμενιστικής φύσεως παγίδα, και θα τοποθετηθεί ανάλογα την κατάλληλη ώρα.


και τα πρόβατα της φωνής αυτού ακούει, και τα ιδια προβατα φωνει κατ ονομα και εξαγει αυτα.
οταν τα ιδια παντα εκβαλη, εμπροσθεν αυτων πορευεται, και τα προβατα αυτω ακολουθει, οτι οιδασιν την φωνην αυτου
αλλοτριω δε ου μη ακολουθησουσιν αλλα φευξονται απ αυτου, οτι ουκ οιδασιν των αλλοτριων την φωνην

[filotas]

Σπάρτακε συμφωνώ σε όλα εκτός από τα περί εμμίσθων ποιμένων. Είναι μια άδικη γενίκευση, που αδικεί το κατά τα άλλα άψογο κείμενό σου.

[fotios]

«Αιρετικόν άνθρωπον , μετά μίαν και δευτέραν νουθεσίαν παραιτού, ειδώς ότι εξέστραπται ο τοιούτος και αμαρτάνει ων αυτοκατάκριτος» (Τίτου Γ΄ 10-11).Δηλ. Αιρετικόν άνθρωπο, μετά από πρώτη και δεύτερη νουθεσία, να εγκαταλείπεις. Να ξέρεις , ότι ένας τέτοιος άνθρωπος έχει διαστραφεί και αμαρτάνει και έχει ο ίδιος όλη την ευθύνη για την καταδίκη του.( Συ πλέον δεν έχεις καμμία ευθύνη).

[Σπάρτακος]

Αιρετικόν άνθρωπον , μετά μίαν και δευτέραν νουθεσίαν παραιτού, ειδώς ότι εξέστραπται ο τοιούτος και αμαρτάνει ων αυτοκατάκριτος» (Τίτου Γ΄ 10-11).Δηλ. Αιρετικόν άνθρωπο, μετά από πρώτη και δεύτερη νουθεσία, να εγκαταλείπεις. Να ξέρεις , ότι ένας τέτοιος άνθρωπος έχει διαστραφεί και αμαρτάνει και έχει ο ίδιος όλη την ευθύνη για την καταδίκη του.( Συ πλέον δεν έχεις καμμία ευθύνη).

Ασφαλής και πατρική και σωστή συμβουλή του Αποστόλου Παύλου, προς όλους εμάς, ( και δοκιμασμένη - που έχει βρει πρακτική εφαρμογή), στις ατομικές διαπροσωπικές μας σχέσεις με αιρετικούς.
Αφορά όμως και τον διάλογο μεταξύ εκκλησιών;
Πιο κάτω αναφέρει ΄΄ ούτε χαίρειν΄΄( να μην τους λέμε).
.Εσύ αν είχες ένα συνάδελφο στη δουλειά σου, που ήταν π.χ. Καθολικός θα του είχες κόψει και την καλημέρα;
Υπάρχουν όμως ναί και περιπτώσεις που κόβεις και την καλημέρα, με λίγα λόγια θέλει διάκριση.