Θεία Ευχαριστία

[Andreasmas]

Το όραμα του Ησαΐα: Ο μεγάλος προφήτης της Παλαιάς Διαθήκης, Ησαΐας, είδε σ’ ένα αποκαλυπτικό όραμα τον Θεό να κάθεται σ’ ένα ψηλό θρόνο πλημμυρισμένο από δόξα. Γύρω από το θρόνο στέκονταν άγγελοι που έψελναν: " Άγιος, άγιος, άγιος Κύριος Σαβαώθ πλήρης ο ουρανός και η γη της δόξης Σου ".



Ξαφνικά ένας άγγελος παίρνει απ’ το θυσιαστήριο που βρισκόταν εκεί ένα αναμμένο κάρβουνο, το βάζει στο στόμα του Ησαΐα και του λέει: " Αυτό έχει μέσα του τέτοια δύναμη, ώστε θα σε καθαρίσει από κάθε αμαρτία και θα σε κάνει ικανό να ολοκληρώσεις τη μεγάλη σου αποστολή ". Η αποστολή αυτή ήταν να κηρύξει μετάνοια και τον ερχομό του Λυτρωτή, 800 χρόνια πριν έλθει ο Χριστός. Κι ήταν τέτοια η δύναμη που πήρε ο Ησαΐας απ’ τη φωτιά που τον άγγιξε, ώστε κανένα εμπόδιο δεν τον σταμάτησε από το να κηρύξει τη μετάνοια στο σκληρό λαό του Ισραήλ.

Αυτή η εκπληκτική αφήγηση συμβολίζει το μυστήριο της Θ. Ευχαριστίας που μας μεταγγίζει δυνάμεις για τον αγώνα της ζωής. Βέβαια εμείς δεν αγγίζουμε απλώς ένα αναμμένο κάρβουνο, αλλά παίρνουμε μέσα μας τι ίδιο το Σώμα και το Αίμα του Χριστού.

Ίδρυση του Μυστηρίου: Ο Απ. Παύλος αναφέρει (Α΄ Κορ. 11, 23-26) ότι αυτός που καθιέρωσε και παρέδωσε το μυστήριο της Θ. Ευχαριστίας είναι ο ίδιος ο Κύριος τη βραδιά του Μυστικού Δείπνου. Ο Χριστός θέλησε να κοινωνούν οι πιστοί το Σώμα και το Αίμα Του για να θυμούνται τη σταυρική Του θυσία και το λυτρωτικό Του θάνατο. Και αυτό να γίνεται συνεχώς μέχρι τη Δευτέρα Παρουσία.

Η Θ. Ευχαριστία είναι μυστήριο γιατί με τις ευχές του ιερέα κατέρχεται η χάρη του Αγ. Πνεύματος και μεταβάλλει τα φυσικά στοιχεία του ψωμιού και του κρασιού σε Σώμα και Αίμα Χριστού. Η φύση του ανθρώπου ζυμώνεται με τη θεότητα, ενώνεται μυστηριακά με το Χριστό.

Έτσι εξηγείται η γενναιότητα με την οποία αντιμετώπιζαν οι πρώτοι χριστιανοί τα μαρτύριά τους στα χρόνια των διωγμών. Πριν μπουν στα στάδια για να κατασπαραχθούν από τα άγρια θηρία είχαν κοινωνήσει το Σώμα και το Αίμα του Χριστού που με χίλιους κινδύνους τους έφερναν στη φυλακή οι διάκονοι της Εκκλησίας.

Η Θ. Ευχαριστία είναι ταυτόχρονα και μια αναίμακτη θυσία κατά την οποία γίνεται πραγματική μεταβολή του ψωμιού και του κρασιού σε Σώμα και Αίμα του Χριστού. Δεν πρόκειται, δηλαδή, για μια συμβολική ανάμνηση του Σταυρικού Του θανάτου. Ο Κύριος θυσιάζεται πραγματικά για μας κάθε φορά που τελείται Θ. Λειτουργία. Αυτή η θυσία είναι ένα ανεκτίμητο δώρο του Θεού προς εμάς. Γι’ αυτό τα άχραντα μυστήρια λέγονται και Τίμια Δώρα.

ΣΩΣΤΗ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΠΡΙΝ ΤΗ ΘΕΙΑ ΜΕΤΑΛΗΨΗ:

· Νηστεία, προσευχή εξομολόγηση προσεκτική συμπεριφορά, συγχώρεση από τους άλλους, ανάγνωση της ακολουθίας της θείας Μεταλήψεως.

· Καλή διάθεση ( να το θέλουμε κι όχι να μας το επιβάλλουν ).

· Σταθερή απόφαση να γίνουμε όπως μας θέλει ο Χριστός.

· Συχνή προέλευση στο μυστήριο ( γιατί η θ. Κοινωνία είναι για την ψυχή τροφή χωρίς την οποία δεν μπορεί να ζήσει ).

Ο Αγ. Νικόδημος ο Αγιορείτης αναφέρει πως ανάλογα με την προετοιμασία που κάνουμε πριν τη θ. Κοινωνία παίρνουμε και την ανάλογη χάρη.

Βέβαια ποτέ δε γινόμαστε απόλυτα άξιοι για να λάβουμε μέσα μας τον ίδιο το Χριστό. Συνεπώς δεν θα πρέπει να θεωρούμε τη θ. Μετάληψη σαν ανταμοιβή για τις καλές μας πράξεις, αλλά σαν ένα εφόδιο που μας βοηθά στον πνευματικό μας αγώνα.

[Andreasmas]

Θέλω ,αγαπητοί μου αδελφοί και αδελφές ,να σας ζητήσω συγγνώμη για ό,τι είπα ή έκανα
και που είχε ως αποτέλεσμα να σας πικράνω ή να σας βλάψω.
Ανήμερα των Χριστουγέννων θα κοινωνήσω των αχράντων μυστηρίων.
Παρακαλώ να με συγχωρέσετε και ο Θεός ας συγχωρέσει εσάς.

[avvas]

Θέλω ,αγαπητοί μου αδελφοί και αδελφές ,να σας ζητήσω συγγνώμη για ό,τι είπα ή έκανα
και που είχε ως αποτέλεσμα να σας πικράνω ή να σας βλάψω.
Παρακαλώ να με συγχωρέσετε και ο Θεός ας συγχωρέσει εσάς.

Ο Θεός να σε συγχωρεί και εγώ σε συγχωρώ.

Συγχωρήσατέ μοι αδελφοί και αδελφές και ο Θεός να σας συγχωρεί.

Ανήμερα των Χριστουγέννων θα κοινωνήσω των αχράντων μυστηρίων..

«Μυστήριον βασιλέως κρύψαι καλόν» Τωβίτ, 12.11

[vasilisalt]

Θέλω ,αγαπητοί μου αδελφοί και αδελφές ,να σας ζητήσω συγγνώμη για ό,τι είπα ή έκανα
και που είχε ως αποτέλεσμα να σας πικράνω ή να σας βλάψω.
Ανήμερα των Χριστουγέννων θα κοινωνήσω των αχράντων μυστηρίων.
Παρακαλώ να με συγχωρέσετε και ο Θεός ας συγχωρέσει εσάς.

Ανδρέα σ ευχαριστώ για το χρησιμότατο ευλογημένο θεματάκι σου.
Έχω την αίσθηση πως η Θεία Ευχαριστία ως μυστήριο αποτελεί τμήμα των θεμελίων της πίστης μας.
Και εγώ θα κοινωνήσω αύριο.
Ας μας συγχωρέσει ο Κύριος.

[avvas]

Ας μας συγχωρέσει ο Κύριος.

Ἐὰν γὰρ ἀφῆτε τοῖς ἀνθρώποις τὰ παραπτώματα αὐτῶν,
ἀφήσει καὶ ὑμῖν ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος·
ἐὰν δὲ μὴ ἀφῆτε τοῖς ἀνθρώποις τὰ παραπτώματα αὐτῶν,
οὐδὲ ὁ πατὴρ ὑμῶν ἀφήσει τὰ παραπτώματα ὑμῶν. Ματθαίον 6,14-15.

Προϋπόθεση για να μας συγχωρέσει ο Θεός είναι να έχουμε
πρώτα εμείς συγχωρέσει τα παραπτώματα των συνανθρώπων μας.

Εγώ σας συγχωρώ όλους και όλες σας και για όλα..
αν και μέσα μου δεν αντιλαμβάνομαι να έχω κάτι κατά τινος.

Συγχωρήσατέ μοι και εσείς όλοι και όλες σας για όλα αυτά που σας ενόχλησαν,
σας πίκραναν, σας στενοχώρησαν είτε εσκεμμένα τα έγραψα είτε κατά λάθος.
Όπως και νάχει .. συγχωρήσατέ μοι αδελφοί.

Για να ελπίζω και εγώ ότι θα με συγχωρέσει και ο Θεός.

Καλά και ευλογημένα Χριστούγεννα!

[Dimitris39]

Ανδρεαμας
Να εισε καλα
βοηθεια σου αδελφε και σε ολους που θα κοινωνησουνε αυριο
Και μονο που με αξιωσε ο Θεος και εμενα
να κοινωνησω πριν μερικες ημερες τον ευχαριστω και τον Δοξαζω
ΑΜΗΝ

[ψυχουλα]

Η θεία Μετάληψη.

Παρακαλώ το Θεό να οδηγήσει τα χέρια μου, για να μπορέσω, αν και ανάξιος, να γράψω αυτό που Εκείνος θέλει για το μέγα μυστήριο, το «φάρμακο της αθανασίας και αντίδοτο κατά του θανάτου» (όπως το ονομάζει ο μαθητής των αποστόλων άγιος Ιγνάτιος ο Θεοφόρος το 110 μ.Χ.). Η θεία Μετάληψη ή θεία Κοινωνία (=επικοινωνία) ή θεία Ευχαριστία είναι το κέντρο της Εκκλησίας. Χωρίς αυτήν δεν υπάρχει χριστιανισμός. Η επίγεια Εκκλησία είναι οι χριστιανοί ενωμένοι γύρω από το κοινό Ποτήρι της θείας Μετάληψης.

Βλέποντας παραμορφωμένα την εκκλησιαστική ζωή, αντιμετωπίζουμε τη θεία Μετάληψη ως ένα προσωπικό μας γεγονός («πάω να μεταλάβω», χωρίς να νιώθω δεσμό με τους άλλους που μεταλαβαίνουν συγχρόνως) και μάλιστα ως εξαίρεση στην καθημερινότητά μας, ενώ στην πραγματικότητα σε κάθε λειτουργία θα έπρεπε να μεταλαβαίνουμε όλοι όσοι είμαστε στο ναό, εκτός φυσικά αν ο πνευματικός μας μάς έχει ζητήσει να απέχουμε για κάποιο συγκεκριμένο λόγο. Αυτό θα σήμαινε ότι κάθε μέρα θα προσέχουμε να μην αμαρτάνουμε (να μην προσκολλόμαστε σε αγάπες που μας αποκόπτουν από το Θεό και τον αδελφό μας), όχι όμως κι ότι θα νηστεύουμε κάθε μέρα. Αν κοινωνούσαμε ταχτικά, θα αρκούσε να νηστεύουμε όταν είναι μέρες νηστείας, δηλαδή τις σαρακοστές, τις Τετάρτες και τις Παρασκευές (με εξαιρέσεις) και τις άλλες νηστίσιμες εορτές, όπως η ημέρα του Τιμίου Σταυρού, 14 Σεπτεμβρίου, ή η επέτειος της αποτομής της κεφαλής του αγίου Ιωάννη του Προδρόμου, 29 Αυγούστου (μήπως μιλάω σαν τη γιαγιά σας; μα η απλή σοφία της γιαγιάς έχει κάτι να δώσει στο μοντέρνο και παγκόσμια δικτυωμένο σύγχρονο κοσμοπολίτη –και πιθανόν πρώην χριστιανό– καταναλωτή).

Η θεία λειτουργία γίνεται αποκλειστικά και μόνο για να κοινωνήσουν οι παρευρισκόμενοι και λειτουργία ονομάζεται μόνο εκείνη η εκκλησιαστική τελετή, στην οποία τελείται η θεία Μετάληψη. Δεν είναι λειτουργία ο εσπερινός, ο γάμος, η βάφτιση, η κηδεία, το ευχέλαιο, οι Χαιρετισμοί κ.τ.λ. Όλα αυτά λέγονται «ακολουθίες». Λειτουργία λέγεται μία ακολουθία, αυτή που γίνεται κάθε Κυριακή και γιορτή και περιλαμβάνει τη θεία Μετάληψη. Υπάρχει και η θεία λειτουργία των Προηγιασμένων Δώρων, που γίνεται τις καθημερινές της μεγάλης Σαρακοστής (πριν το Πάσχα), με θεία Μετάληψη που έχει καθαγιαστεί την προηγούμενη Κυριακή.

Αυτό που τρώμε, όταν μεταλαβαίνουμε, είναι το αληθινό Σώμα και το αληθινό Αίμα του Χριστού, και όχι απλό ψωμί και κρασί που «συμβολίζουν» μόνο το Σώμα και το Αίμα Του. Ο Ίδιος το λέει στο κατά Ιωάννην ευαγγέλιο, 6, 48-59: «Εγώ είμαι ο άρτος της ζωής… Ο άρτος που θα δώσω εγώ είναι η σάρκα μου, την οποία θα δώσω υπέρ της ζωής του κόσμου. Αλήθεια σας λέω, αν δε φάτε τη σάρκα και δεν πιείτε το αίμα του Υιού του ανθρώπου, δεν έχετε ζωή μέσα σας. Όποιος τρώει τη σάρκα μου και πίνει το αίμα μου έχει ζωή αιώνια και εγώ θα τον αναστήσω την έσχατη ημέρα. Γιατί η σάρκα μου είναι στ’ αλήθεια τροφή και το αίμα μου στ’ αλήθεια ποτό. Όποιος τρώει τη σάρκα μου και πίνει το αίμα μου μένει μέσα μου κι εγώ μέσα του…».
Φυσικά ο Ίδιος ο Ιησούς παρέδωσε τη θεία Μετάληψη στους ανθρώπους κατά το μυστικό δείπνο (που λέγεται «μυστικός», επειδή περιελάμβανε το «μυστήριο» της θείας Μετάληψης κι όχι επειδή… ήταν κρυμμένοι), όπως φαίνεται στα Ματθ. 26, 26-29, Μάρκ. 14, 22-24, Λουκ. 22, 17-20, και Α΄ προς Κορινθίους 11, 23-30.
Στην πρώτη Εκκλησία η θεία Μετάληψη λεγόταν «κλάσις του άρτου» (κόψιμο του ψωμιού) και γινόταν τουλάχιστον κάθε Κυριακή, δηλαδή τη «Μία των σαββάτων», ημέρα της ανάστασης του Χριστού (βλ. Πράξεις των αποστόλων, 20, 7).


Γιατί όμως μεταλαβαίνουμε; Πώς η θεία Μετάληψη μας βοηθάει να πλησιάσουμε το Θεό; Ας προσπαθήσουμε να ανιχνεύσουμε την απάντηση.
Ο άνθρωπος ενώνεται περισσότερο μ’ αυτό που τρώει παρά με οτιδήποτε άλλο. Τρώγοντας λοιπόν το Σώμα και πίνοντας το Αίμα του Χριστού, ενώνεται με Αυτόν. Γίνεται έτσι «μικρός Χριστός». Δε γίνεται βέβαια άγιος αυτόματα και μαγικά. Όμως η ένωση αυτή με το Θεό (δηλαδή με το Χριστό) ενισχύει τον άνθρωπο, για να μπορεί να αντέξει το μεγάλο μαρτύριο της αγάπης. Χωρίς τη θεία Μετάληψη, Κύριε, δε μπορώ να εκπληρώσω την εντολή Σου «αγαπάτε αλλήλους» και μάλιστα «αγαπάτε τους εχθρούς σας». Τους εχθρούς μου θέλω να τους μισώ. Άλλωστε, αν αγαπώ χωρίς όρια, οι περισσότεροι θα με εκμεταλλευτούν, θα με προδώσουν, θα με συντρίψουν! Και, γεμάτος πόνο, ή θα εξοντωθώ ή θα βάλω φρένο στην αγάπη μου και θα πάψω να προσπαθώ να τηρώ την εντολή Σου. Θ’ αγαπώ μόνο αυτούς που μ’ αγαπούν και τους άλλους απλά θα τους «συμπαθώ» μέσα σε περιορισμένα όρια. Έχω όμως το Σώμα και το Αίμα Σου, που με θωρακίζει και με κάνει ν’ αντέχω και να συνεχίζω μαζί Σου. Αν θέλω. Αν είμαι πωρωμένος και δε θέλω ν’ αγαπήσω, και κάθε μέρα να μεταλαβαίνω, θα είμαι (μη γένοιτο) μακριά Σου…

Αν και οι προεκτάσεις της θείας Μετάληψης είναι πάρα πολλές, ας αναφέρουμε μερικές όσο το δυνατόν απλούστερα.
Καθώς ο άνθρωπος μεταλαβαίνει, συμβαίνει μια πολλαπλή ένωσή του με όλο το υπόλοιπο σύμπαν. Στη θεία Μετάληψη θεωρούμε ότι συνοψίζεται και μεταμορφώνεται όλη η κτίση. Αποτελεί σύνοψη, πρώτον, ολόκληρου του υλικού κόσμου, που εκπροσωπείται μέσω των δύο βασικών τροφών –που εκφράζουν τη σχέση αυτού του κόσμου με τον άνθρωπο, γιατί αυτή η σχέση είναι η τροφή (ο άνθρωπος ζει επειδή τρώει, δηλαδή βάζει μέσα του τον κόσμο και ενώνεται μ’ αυτόν). Δεύτερον, όλης της ανθρωπότητας, με την υπερφυσική παρουσία του Χριστού, που δεν είναι απλώς άνθρωπος, αλλά πρωτόπλαστος, νέος Αδάμ, γι’ αυτό στο πρόσωπό Του περιλαμβάνονται δυνάμει όλοι οι άνθρωποι, από την αρχή μέχρι το τέλος της ιστορίας. Τρίτον, όλης της Θεότητας, γιατί ο Χριστός, ως Θεός, είναι πάντα ενωμένος με τα άλλα δύο Πρόσωπα της Αγίας Τριάδας. Τέταρτον, της σταύρωσης και της ανάστασης του Χριστού, γιατί το Σώμα Του κόπηκε και το Αίμα Του χύθηκε, καταργώντας τις θυσίες των παλιών θρησκειών και εγκαινιάζοντας το μόνο αληθινό τρόπο λατρείας, τη μόνη θυσία: την αυτοθυσία.

Έτσι, θεωρούμε ότι ο χριστιανός που μεταλαβαίνει επιτελεί την ύψιστη ένωση με όλη την ανθρωπότητα, με όλη τη δημιουργία και με το Θεό, αλλά και συμμετέχει με μυστικό τρόπο στη σταύρωση και την ανάσταση του Χριστού. Και φυσικά ενώνεται ιδιαίτερα με εκείνους που κοινωνούν την ίδια μέρα, γιατί όλοι κοινωνούμε από το «κοινό Ποτήριο». Επιπλέον, δείχνει ότι αποδέχεται τον υλικό κόσμο ως δημιούργημα του Θεού κι επομένως καλό. Όλες οι θρησκευτικές παραδόσεις μιλούν για σωτηρία, αλλά την περιορίζουν στο πνεύμα του ανθρώπου˙ εδώ η σωτηρία δεν επεκτείνεται μόνο στο σώμα του ανθρώπου, αλλά και σε ολόκληρο τον υλικό κόσμο, που μέσω του ανθρώπου καθαγιάζεται (γι’ αυτό και, καθώς ο άνθρωπος προοδεύει στη σχέση του με το Θεό, βιώνει όλο και πιο έντονα τις επισκέψεις της άκτιστης χάριτός Του κάθε φορά που μεταλαβαίνει).

Τέλος, επειδή η πρωταρχική απομάκρυνση του ανθρώπου απ’ το Θεό συμβολίζεται με τη βρώση του απαγορευμένου καρπού (από τον Αδάμ και την Εύα), η προσέγγισή μας με το Θεό γίνεται με μιαν άλλη βρώση –τροφή αντί τροφής.

Υπόψιν ότι κατά την αγία προσκομιδή, την ουσιαστική έναρξη της θείας λειτουργίας, ο ιερέας βγάζει από το πρόσφορο μερίδες για το Χριστό (τον «Αμνό» = αρνάκι), την Παναγία, τους αγγέλους, τους αγίους και κάθε ζωντανό και νεκρό, τα ονόματα των οποίων του έχουμε πάει (σε χαρτάκια) να μνημονεύσει. Όλα αυτά τοποθετούνται σ’ ένα μικρό δίσκο (το «δισκάριο») και στη συνέχεια μπαίνουν στο άγιο Ποτήριο και γίνονται η θεία Μετάληψη. Όταν λοιπόν έρθει η ώρα να μεταλάβεις, μέσα στο Ποτήρι –το κοινό Ποτήρι, το Ποτήρι της αγάπης που μας ενώνει– βρίσκεται σε μικρογραφία το πλήρες σύμπαν.


Ας σημειώσουμε τέλος ότι το πρόσφορο, το ψωμί της θείας Μετάληψης, είναι ένα, γιατί συμβολίζει την ενότητά μας, και στρογγυλό, γιατί συμβολίζει τον κόσμο. Όσο απομένει και δε γίνεται Σώμα Χριστού, καθώς και τα επιπλέον πρόσφορα, κόβεται και μοιράζεται σ’ εκείνους που δεν κοινωνούν «αντί Δώρου». Είναι το «αντίδωρο». Βέβαια εμείς παίρνουμε αντίδωρο ακόμη κι όταν κοινωνούμε, όμως ο αρχικός προορισμός του αντίδωρου ήταν για εκείνους που δεν κοινωνούσαν.

http://evodiasosmin.blogspot.com/2011/0 ... _6934.html