"Αγιον Ορος" Χριστιανικό Ορθόδοξο Φόρουμ

Ο ΑΣΤΗΡ ΤΗΣ ΕΦΕΣΟΥ Ο ΥΠΕΡΜΑΧΟΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

ΜΑΡΚΟΣ Ο ΕΥΓΕΝΙΚΟΣ

Η ΠΑΙΔΙΚΗ ΗΛΙΚΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΣΠΟΥΔΕΣ ΤΟΥ

Εφέτος κλείνουν 560 έτη από την κοίμηση του εν αγίοις πατρός ημών και ομολογητού Μάρκου αρχιεπισκόπου Εφέσου του Ευγενικού .
Ο άγιος Μάρκος (κατά κόσμο Εμμανουήλ), εγεννήθη από ευσεβείς γονείς το 1392 εις την βασιλίδα των πόλεων, Κωνσταντινούπολιν. Ο πατέρας του ωνομάζετο Γεώργιος και ήτο αρχιδικαστής, σακελλίων και διάκονος της Μεγάλης Εκκλησίας, η μητέρα του ωνομάζετο Μαρία και ήτο θυγατέρα του ευσεβούς ιατρού Λουκά.
Αμφότεροι οι γονείς προσπάθησαν και επέτυχαν να αναθρέψουν τον μικρό Εμμανουήλ εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου. Αλλά ο θάνατος του πατρός του άφησε αυτόν και τον μικρότερό του αδελφό Ιωάννη ορφανούς εις νεαρά ηλικία.
Τα πρώτα γράμματα ο άγιός μας τα εδιδάχθη από τον πατέρα του Γεώργιο, ο οποίος είχε μία ονομαστή ιδιωτική σχολή. Μετά τον θάνατον του πατρός του η μητέρα του τον έστειλε να μαθητεύεση εις τους πλέον φημισμένους διδασκάλους της εποχής του, τον Ιωάννη Χορτασμένο (κατόπιν Ιγνάτιο Μητροπολίτη Σηλυμβρίας) και τον μαθηματικόν και φιλόσοφον Γεώργιον Γεμιστόν Πλήθωνα. Μεταξύ των συμμαθητών του ήτο και ο μετ έπειτα άσπονδος εχθρός του Βησσαρίων ο καρδινάλιος.

ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΣ ΚΑΙ ΜΟΝΑΧΟΣ

Όταν ο νεαρός Εμμανουήλ τελείωσε τας σπουδάς του, ανέλαβε την διεύθυνση της πατρικής σχολής και εις σύντομο χρονικό διάστημα ανεγνωρίσθει ως ένας από τους πλέον λαμπρούς διδασκάλους της ψυχορραγούσης πόλεως. Μεταξύ των μαθητών του, που διέπρεψαν αργότερον, ήσαν ο Γεώργιος Γεννάδιος Σχολάριος,-ο πρώτος μετά την πτώσιν της Πόλεως Πατριάρχης-, ο Θεόδωρος Αγαλλιανός, ο Θεοφάνης Μητροπολίτης Μηδείας και ο αδελφός του Ιωάννης ο Ευγενικός.
Αλλά ο θείος έρως δεν άφησε τον Εμμανουήλ να παρασυρθεί από την γεμάτη υποσχέσεις λαμπρά καριέρα του διδασκάλου, ούτε οι λίαν φιλικές σχέσεις του με τον αυτοκράτορα τον εμπόδισαν να απαρνηθεί τον κόσμο και να καταφύγει εις την νήσον των Πριγκιποννήσων Αντιγόνη, πλησίον του φημισμένου ασκητού Συμεώνος. Εκεί έμεινε αγωνιζόμενος πνευματικώς επί δύο έτη και μετά, κατόπιν των τουρκικών επιδρομών εις τας νήσους, ήλθε με τον γέροντά του εις την περίφημο τότε Μονή του Αγίου Γεωργίου των Μαγγάνων, εις την Κωνσταντινούπολιν.
Ο μοναχός Μάρκος συνέχισε και εις την νέαν μετάνοιά του την σκληράν ασκητικήν ζωήν. Εις την μονήν των Μαγγάνων, ο άγιος Μάρκος συνέθεσε σχεδόν τα περισσότερα από τα 100 έργα του που έχουν διασωθεί μέχρι σήμερον. Ιδιαιτέρως σημαντικά είναι τα έργα που έγραψε εναντίων των λατινοφίλων αντιπάλων του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, τον οποίον εσέβετο πολύ και τον είχε ως πρότυπο του. Εις την Μονήν αυτήν ο Μάρκος έλαβε και το χρίσμα της ιεροσύνης, κατόπιν πιέσεως, διότι ο ίδιος θεωρούσε τον εαυτό του ανάξιο δια τέτοιον υψηλόν λειτούργημα. Σύντομα δε απέκτησε και φήμη καλού πνευματικού, δι,αυτό πολλοί κληρικοί και λαϊκοί έγραφον εις τον άγιον ζητώντες την γνώμη του επί διαφόρων ζητημάτων.


ΕΙΣ ΤΗ ΣΥΝΟΔΟΝ ΤΗΣ ΦΕΡΡΑΡΑΣ

Το 1436 και ενώ ακόμη ήτο ιερομόναχος ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας τον διορίζει ως αντιπρόσωπο του εις την συγκληθείσαν σύνοδον δια ένωσιν των εκκλησιών. Το ίδιον έτος ο Αυτοκράτωρ Ιωάννης ο Παλαιολόγος τον αναγκάζει να δεχθεί τον Μητροπολιτικόν θρόνον της Εφέσου που είχε χηρεύσει εκείνον τον καιρόν.
Ο αυτοκράτωρ δείχνει την μεγάλη εκτίμηση που έτρεφε εις τον άγιον Μάρκον διορίζοντάς τον γενικόν έξαρχον της συνόδου. Ούτως ο άγιος ηναγκάσθη να ακολουθήσει τον Πατριάρχη και την λοιπήν αντιπροσωπία εις την Ιταλία.
Ο άγιος Μάρκος πήγε στην σύνοδον με τας καλυτέρας προθέσεις και έδειξε την διαλλακτικότητά του με τον λόγο που συνέθεσε δια τον πάπαν, προτού ακόμη αρχίσουν αι εργασίαι της συνόδου εις την Φερράραν. Μερικοί μάλιστα Ορθόδοξοι αντιπρόσωποι παρεξήγησαν τον Μάρκον δια την διαλλακτικότητα του ύφους του εις τον διάλογο με τον καρδινάλιο Κεσσαρίνι, και απήτησαν όπως εις το εξής ομιλεί ο Βησσαρίων, Μητροπολίτης Νικαίας.
Το πρώτο θέμα των συζητήσεων ήτο το καθαρτήριο πυρ. Του Βησσαρίωνος αδυνατούντος - λόγω ανεπαρκούς θεολογικής καταρτίσεως - να ομιλήσει, ομίλησε δια τους Ορθοδόξους ο άγιος Μάρκος, εκφωνήσας επί του θέματος τέσσαρες αντιρρητικούς λόγους.
Αι κρυστάλλιναι ορθόδοξοι απόψεις, ως επαρουσιάσθησαν από τον άγιο μας, ενθουσίασαν τον αυτοκράτορα, ο οποίος προσέβλεπε εις τον Μάρκον ως τον μόνον Ορθόδοξο θεολόγο που ηδύνατο να απαντά ευχερώς εις τους λόγους των παπικών. Αλλά ο περί τα θεία άσχετος βυζαντινός αυτοκράτωρ ήλπιζε ότι αι ορθόδοξοι απόψεις θα επεκράτουν, μη γνωρίζων ότι οι παπικοί θα επέμεναν αμετακίνητοι εις τας πλάνας των. Δι΄αύτόν τον λόγο, όταν είδε ότι η παράλογος επιμονή των λατίνων θα ναυαγούσε τον πολιτικό του σκοπό - ήτοι την ένωση των δύο εκκλησιών και την εξ αυτής αναμενόμενη παπική βοήθεια δι αντιμετώπισιν των Τούρκων - άρχισε να πιέζει τους Ορθοδόξους να ακολουθήσουν μία ηπιότερη η καλύτερα ενδοτική γραμμή.


Η ΨΕΥΔΟΕΝΩΣΙΣ

Οι λατίνοι άρχισαν να εφαρμόζουν την γνωστή τακτική των ψιθύρων, ψευδών και εκβιασμών, και ούτω κατ εκείνη την εποχή διένειμαν εις την Φερράραν εκατοντάδας φυλλαδίων, τα οποία περιείχαν 54 αιρετικές δοξασίας των Ορθοδόξων!!! Βλέποντας την κατάσταση να χειροτερεύει εις βάρος των Ορθοδόξων, δύο εκ των εγκρίτων μελών της Βυζαντινής αντιπροσωπείας, ο Μητροπολίτης Ηρακλείας Αντώνιος, πρώτος τη τάξει Μητροπολίτης του Οικουμενικού θρόνου και ο αδελφός του Μάρκου Ιωάννης, προσπάθησαν να αποδράσουν από την Φερράραν, αλλά ημποδίσθησαν από τον αυτοκράτορα. Και επειδή ο Ιωάννης συνοδευόταν μέχρι τον λιμένα από τον αδελφό του, ο αυτοκράτωρ και ο Πατριάρχης φοβούμενοι τυχόν άλλας απόπειρας αποδράσεως - εν συνεννοήσει μετά των παπικών - μετακίνησαν τις εργασίες της συνόδου από την Φερράραν, που ήτο πλησίον της θαλάσσης, εις την Φλωρεντία.
Όταν δε επανήρχισαν αι εργασίαι της συνόδου ο Εφέσου ήτο ο κύριος ομιλητής των Ορθοδόξων. Αι σαφείς όμως απαντήσεις του και αι ανατροπαί των λατινικών κακοδοξιών προκάλεσαν το μένος των λατινοφρόνων Ορθοδόξων, οι οποίοι με την σιωπηρά συγκατάθεση και ανοχή του αυτοκράτορος προσπάθησαν να διαβάλουν τον άγιο Μάρκο, κυκλοφορούντες μάλιστα και την είδηση ότι ο Εφέσου είχε τρελαθεί. Εις μίαν δε συνεδρίαση της Ορθοδόξου αντιπροσωπείας, όταν ο Μητροπολίτης Εφέσου απεκάλεσε τους παπικούς «αιρετικούς» οι Μητροπολίτες Λακεδαίμονος και Μυτιλήνης ύβρισαν τον άγιο και προσπάθησαν να τον κτυπήσουν.


Ο ΕΦΕΣΟΥ ΜΑΡΚΟΣ ΔΕΝ ΥΠΟΓΡΑΦΕΙ

Διαπιστώνων ο άγιος ότι όλες οι προσπάθειές του να πείσει τους Ορθόδοξους να μην προχωρήσουν εις την ένωση - γενόμενοι θύματα των παπικών - ήσαν μάταιοι, απεσύρθη από του να συμμετέχει ενεργώς εις τας εργασίας της συνόδου.
Τελικώς την 5 Ιουλίου 1439 υπεγράφη η ένωση και ως αναφέρει ο Συρόπουλος οι περισσότεροι Ορθόδοξοι αντιπρόσωποι υπέγραψαν χωρίς την θέληση των και φοβούμενοι τον αυτοκράτορα. Όταν δε ο πάπας ηρώτησεν εάν υπέγραψε ο Μάρκος και έλαβε απάντηση αρνητική είπε προφορικώς «λοιπόν, εποιήσαμεν ουδέν».Ο υπερόπτης και δεσποτικός πάπας ζήτησε ανερυθριάστως από τον άβουλο βυζαντινό αυτοκράτορα, όπως στείλει τον Μάρκον εις αυτόν δια να τον δικάσει ενώπιον συνοδικού δικαστηρίου, αλλ' ευτυχώς ο αυτοκράτωρ ηρνήθη.
Αργότερα όμως παρεκάλεσε τον Μάρκον, αφού είχε πάρει προφορικές διαβεβαιώσεις δια την ασφάλειάν του από τον πάπα, να εμφανισθεί ενώπιον του ποντίφικα και να εξηγήσει την στάση του. Ο Μάρκος υπακούοντας εις το αυτοκρατορικό πρόσταγμα επήγε εις τον πάπαν. Μάταια όμως προσπάθησε ο αρχιαιρεσιάρχης της δύσεως να τον πείσει να δεχθεί την εκτρωματική ένωση. Όταν δε είδε ότι ο Μάρκος έμεινε αμετακίνητος εις τας απόψεις του, κατέφυγε εις εκβιασμούς και απείλησε ότι θα καταδίκαζε τον άγιό μας ως αιρετικό. Αλλ΄ ο άγιος Μάρκος μη πτοηθείς απήντησε μετά παρρησίας λέγων. «Αι σύνοδοι κατεδίκαζον τους μη πειθωμένους τη Εκκλησία, αλλ' εις δόξαν τινά εναντίον αυτής ενισταμένους και ταύτη κηρύττοντας και υπέρ αυτής αγωνιζόμενους, διό και αιρετικούς εκάλουν αυτούς...Εγώ δε ου κηρύττω ιδίαν μου δόξαν ουδέ τι εκαινοτόμησα, ουδέ υπέρ αλλοτρίου τινός δόγματος και νόμου ενίσταμαι, αλλ' εις την ακραιφνή δόξαν, τηρώ εμαυτόν».


Ο ΛΑΟΣ ΕΠΙΔΟΚΙΜΑΖΕΙ ΤΟΝ ΜΑΡΚΟΝ

Μετά την προδοτική ένωση της Φερράρας - Φλωρεντίας οι Βυζαντινοί εγκατέλειψαν την Ιταλίαν δια την επιστροφήν των εις την πολιορκουμένην Πόλιν. Ο αυτοκράτωρ παρέλαβε τον άγιον Μάρκον εις το αυτοκρατορικόν πλοίον. Ύστερα από ταξίδι τριών και ήμισυ μηνών έφθασαν τελικώς εις την Κωνσταντινούπολιν. Εκεί οι κάτοικοι εδέχθησαν με αισθήματα εχθρικά και απεδοκίμασαν τους υπογράψαντας την ένωση, αλλ' επεδοκίμασαν και ετίμησαν τον άγιόν μας και ως αναφέρει ο υβριστής του γραικολατίνος επίσκοπος Μεθώνης Ιωσήφ «ο Εφέσου είδε το πλήθος δοξάζων αυτόν ως μη υπογράψαντα και προσεκύνουν αυτώ οι όχλοι παθάπερ Μωϋσεί και Ααρών και ευφήμουν αυτόν και άγιον απεκάλουν»( PG 159, 992).
Ο απλός λαός του Θεού προσέβλεπε εις τον άγιον Μάρκον ως τον μόνον ιεράρχη που είχε το θάρρος και την ικανότητα να υπερασπίσει την Ορθόδοξον πίστη του. Εγνώριζεν ήδη ότι αρκετοί που υπέγραψαν την ένωση είχαν δωροδοκηθεί από τον πάπα, ενώ τα χέρια του Μάρκου ήταν καθαρά. Όταν ο αυτοκράτωρ απεφάσισε να πληρώσει τον πατριαρχικό θρόνο, έστειλε αντιπροσώπους του εις τον άγιον Μάρκον παρακαλών αυτόν να δεχθεί το υψηλόν αξίωμα του Πατριάρχου, αλλ' ο άγιός μας ηρνήθη.


Η ΦΥΛΑΚΙΣΗΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΕΙΣ ΤΗΝ ΛΗΜΝΟΝ

Την 4ην Μαΐου 1440 ο άγιος Μάρκος ηναγκάσθη να δραπετεύσει από την Βασιλεύουσαν, διότι εκινδύνευε η ζωή του, και να πάει εις την μητροπολιτική του περιφέρεια, την Έφεσον που ήτο κάτω από τους Τούρκους. Εκεί αφού εποίμανεν έπ' ολίγον το λογικόν του ποίμνιον ηναγκάσθη πάλιν, τώρα υπό των Τούρκων και των ενωτικών, να εγκαταλείψει την Έφεσον και εμπήκεν εις πλοίον που επήγαινεν εις το Άγιον Όρος, όπου απεφάσισε να διέλθει τον υπόλοιπο χρόνο της ζωής του. Όταν όμως το πλοίον έκαμε σταθμό εις την Λήμνο ο άγιος ανεγνωρίσθει και αμέσως συνελήφθη, κατόπιν αυτοκρατορικής εντολής και εφυλακίσθη εκεί επί διετία. Κατά την διάρκεια της φυλακίσεώς του υπέφερε πολύ, αλλά ως έγραψε εις τον ιερομόναχο Θεοφάνη τον εν Ευβοία «ο λόγος του Θεού και η της αληθείας δύναμης ου δέδεται, τρέχει δε μάλλον και ευοδούται, και οι πλείονες των αδελφών τη εμή εξορία θαρρούντες βάλλουσι τοις ελέγχοις τους αλιτηρίους και παραβάτας της ορθής πίστεως...».
Από την Λήμνο ο άγιος εξαπέλυσε την περίφημο εγκύκλιο επιστολή του προς τους απανταχού της γης και των νήσων ευρισκομένους Ορθοδόξους Χριστιανούς. Με αυτήν ελέγχει αυστηρώς τους Ορθοδόξους εκείνους που απεδέχθησαν την ένωσιν και με αδιάσειστα στοιχεία αποδεικνύει ότι οι λατίνοι είναι καινοτόμοι και δι' αυτό λέγει : «ως αιρετικούς αυτούς απεστράφημεν, και δια τούτο αυτών εχωρίσθημεν». Καλεί δε ο άγιος τους πιστούς να αποφεύγουν τους ενωτικούς, διότι αυτοί είναι «ψευδαπόστολοι και εργάται δόλιοι».


ΣΥΝΕΧΙΣΗΣ ΤΟΥ ΑΓΩΝΟΣ ΑΠΟ ΤΗ ΜΟΝΗ ΜΑΓΓΑΝΩΝ

Μετά την αποφυλάκισίν του άγιος Μάρκος πιεζόμενος υπό της ασθενείας του δεν ηδυνήθη να αποσυρθεί εις το Άγιον Όρος, αλλ' επέστρεψεν εις την εν Κωνσταντινουπόλει μονήν του, όπου εγένετο δεκτός μετά τιμών ως άγιος και ομολογητής υπό του πιστού λαού. Από το μοναστήριον του Αγίου Γεωργίου των Μαγγάνων ο νέος ομολογητής διηύθυνε τον αγώνα κατά των ενωτικών, γράφων επιστολάς εις μοναχούς και κληρικούς ενθαρρύνων αυτούς να κρατούν την ορθή πίστη και να μη συνεργάζονται μετά των ενωτικών.
Οι διωγμοί, αι εξουδενώσεις και αι πιέσεις επεδείνωσαν την κατάσταση της υγείας του οσίου πατρός, και ούτω την 23ην Ιουνίου τω 1444, αφού είχε καλέσει πλησίον του τα πνευματικά του τέκνα και ανέθεσε εις τον Γεώργιον Σχολάριον την αρχηγίαν του ανθενωτικού αγώνος, απεδήμησεν εις Κύριον. Ήτο δε τότε 52 ετών.


ΤΙΜΑΙ ΑΓΙΟΥ ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟΝ ΤΟΥ

Ο πιστός λαός του Κυρίου απορφανισθείς, εθρήνησε πολύ δια την απώλειαν του πνευματικού του πατέρα. Ο δε Γεώργιος Σχολάριος, εξεφώνησεν επικήδειον λόγον εις τον οποίον ανέφερε μεταξύ άλλων ότι ο όσιος «εν ιερεύσει διέπρεψεν, εν αρχιερεύσιν διέλαμψεν, ήθλησεν υπέρ της Εκκλησίας πάνυ καλώς αδάμαντος στερεώτερος ώφθη προς την μετάθεσιν...νυν γυμνή τη ψυχή της μακαριότητος εμφορείται ήν επέγνω καλώς και λαβείν εντεύθεν εσπούδασε την εν Χριστώ κεκρυμμένην ζήσας ζωήν και σύνεστι τοις ιεροίς διδασκάλοις της πίστεως, πάντων είνεκα δίκαιος ών εκείνοις συντάττεσθαι». Πνευματικός καρπός του αγίου είναι οι δύο άγιοι μαθηταί του Πατριάρχαι Κωνσταντινουπόλεως Γεννάδιος και Διονύσιος.
Αμέσως μετά την οσίαν κοίμησίν του ο Μάρκος ετιμήθη ως άγιος και ομολογητής.
Αυτό μαρτυρεί με πόνο και ο σύγχρονος και άσπονδος εχθρός του Ιωσήφ, ουνίτης επίσκοπος Μεθώνης, λέγων, «ώσπερ πολλούς μεν και άλλους, και τον καλούμενον Παλαμάν, και τον Εφέσου Μάρκον, ανθρώπους ούτ' άλλως φρενήρεις, αλλά και δοξοσοφίας εμπεπλησμένους, μηδεμίαν αρετήν ή αγιωσύνην εν εαυτοίς έχοντας, μόνον δια το λέγειν και συγγράφειν κατά Λατίνων, δοξάζετε και υμνείτε, και εικόνας εγκοσμείτε αυτοίς και πανηγυρίζοντες, στέργετε αυτούς ως αγίους και προσκυνείτε» ( PG 159, 1357)
Την πρώτη ακολουθία προς τιμήν του αγίου συνέθεσε ο αδελφός αυτού Ιωάννης ο φιλόσοφος. Κατ' αρχάς η μνήμη του εορτάζετο την 23ην Ιουνίου, αλλά βραδύτερον ωρίσθη η 19η Ιανουαρίου - ημέρα προφανώς της ανακομιδής του λειψάνου του αγίου και ταφής αυτού εις την μονήν του Λαζάρου εις τον Γαλατά. Οι αγώνες του Μάρκου όσον και του μαθητού αυτού Γενναδίου ανεγνωρίσθησαν και εδικαιώθησαν από την μεγάλη σύνοδο της Κωνσταντινουπόλεως που τελείωσε το 1484 και κατέγραψε τα ονόματα αυτώ, ως πατέρων αγίων, εις το Συνοδικό της Ορθοδοξίας.


ΟΡΘΟΔΟΞΟΝ ΚΕΝΤΡΟΝ ΠΑΤΕΡΙΚΟΝ ΜΕΛΕΤΩΝ
«Ο ΑΓΙΟΣ ΜΑΡΚΟΣ Ο ΕΥΓΕΝΙΚΟΣ», ΜΕΘΩΝΗ - ΠΙΕΡΙΑΣ

Ας αφήνουμε τους Αγίους να μιλάνε για όλα τα θέματα,και ειδικά της Ορθοδόξου Πίστης!
Εμείς κλήρος και λαός,έχουμε χρέος να είμαστε επόμενοι των Αγίων πατέρων...
Τα άλλα όλα είναι υπηρήφανες καινοτομίες,και γλοιώδεις προσεγγίσεις,αιρετικά,κοσμικά τερτίπια!
ο νοών νοείτω...

Οι μιμηταί όμως των Πατέρων, πρέπει να είναι μιμηταί σε όλα, αλλιώς κινδυνεύουν να είναι φτηνές κακές απομιμήσεις.

Πολύ σωστά Νίκο.Γι'αυτό πρέπει εγώ και εσύ και όλοι μας να προσπαθούμε να τους μιμούμαστε σε όλα,ειδικά
όμως,η βάση είναι η Ορθή Πίστη,ο Χριστός!!!
ή έστω να μιμούμαστε τον απλό Ορθόδοξο λαό,με το υγιές κριτήριο,που επεφύλαξε
τιμές για Άγιο Μάρκο,ενώ τους δειλούς,ψευδοποιμένες,υποχείρια των συμφερόντων,τους "χλεύασε"...
Χρέος όμως,μίμησης των Αγίων έχουν πρωτίστως οι Ιεράρχες!!!Αυτοί
πρέπει να είναι παραδείγματα Πίστης,Ακεραιότητας
και όχι σκανδαλιστές,φιλαιρετικοί,προβατόσχημοι λύκοι,
αντί να αχολούνται με τις τόσες
ελλείψεις του λαού του Θεού!!!... κάθονται να χαριεντίζονται,προσεύχονται,ανταλλάσσουν δωράκια(δισκοπότηρα,Σταυρούς....)
με κάθε ευκαιρία με παπικούς,προτεστάντες,Μωαμεθανούς,Βουδιστές,Εβραίους....
και το ποίμνιό τους..άγνοια,άγνοια,άγνοια,έλλειμμα,έλλειμμα,έλλειμμα....
Ας μη συνεχίσω...
Τέλος,και τω Θεώ Δόξα!!!
Ενα λέω και απαντώ:Άγιος Μάρκος Ευγενικός!!!

O Αγιος Μαρκος ο Εφεσσου, καταλαβε πολυ γρηγορα, φυσικα κινουμενος υπο την Χαρη του Παναγιου και Ζωαρχικου Πνευματος, αλλα και με τον οξυτατο και πεπαιδευμενο θεολογικοτατο, νουν που διεθετε, αυτο που κατεδειξε περιτρανα η ιστορικη πραγματικοτητα που ακολουθησε το σχισμα, αλλα και αρκετο διαστημα πριν να συμβει αυτο και τυπικα.

Οτι η Δυτικη σκεψη και θεολογια, ειχαν εκπεσει στο επιπεδο της κοσμικης φιλοσοφιας, σε ενα παιχνιδι εξουσιας και δυναμεως. Ενεδωσαν στον τριτο πειρασμο του πονηρου, ο οποιος ειχε αυθαδεστατα προτεινει στον Κυριο:

Πάλιν παραλαμβάνει αὐτὸν ὁ διάβολος εἰς ὄρος ὑψηλὸν λίαν, καὶ δείκνυσιν αὐτῷ πάσας τὰς βασιλείας τοῦ κόσμου καὶ τὴν δόξαν αὐτῶν, καὶ λέγει αὐτῷ: «Ταῦτα πάντα σοὶ δώσω, ἐὰν πεσῶν προσκυνήσῃς μοι».

Η Εκκλησια υπο την αυταρχικη και βαθια αντισυνοδικη μονοκρατορια του Πάπα, εκκοσμικευθηκε, συσχηματισθηκε, συμβιβαστηκε, και ανταλλαξε αυτο το Ενα περι του ενος μονον εστιν χρεια, με τα προσκαιρα αγαθα του κοσμου.

Εξουσια, δυναμη, αυθεντια, πλουτος, ηγεμονια, παρεμβαση στην ζωη των ανθρωπων, μετατροπη της Εκκλησιαστικης διακονιας σε κοινωνικη παρεμβατικοτητα και ρυθμιστικο παραγοντα της πολιτικης.

Με το δογμα του actus purus, της απροσιτης και αμεθεκτης θεϊκης καθαρας ενεργειας δηλαδη, διεκυρηξε οτι αυτη δεν μετεχεται με κανενα τροπο απο τα κτιστα οντα, και με την οικοδομηση ενος αδιαπεραστου τοιχους αναμεσα σε Θεο και Ανθρωπο, καταρριπτοντας τις Ορθοδοξες θεσεις περι Ακτιστων ενεργειων, μεσω των οποιων ο Ανθρωπος εχει την δυνατοτητα να βιωσει τον Θεο, να καθαρθει, να φωτιστει και να θεωθει, εφερε μια νεα εποχη στην θεολογια των Πατερων, αντικαθιστωντας το κοινο βιωμα, την εμπειρια της Εκκλησιας, με την σχολαστικη και δημιουργικη φιλοσοφια περι των θεϊκων πραγματων.

Περα απο τις αλλες πλανες, καθαρτηριο πυρ, αμωμος συλληψις της Θεοτοκου, κλπ, η αποσταση που χωριζε πλεον την θεολογικη σκεψη και πρακτικη της Ανατολης ηταν αβυσσαλεα με την Δυση.

Ο Αγιος Μαρκος αντιληφθηκε αυτο που δεν μπορουσαν, η δεν ηθελαν να δουν οι υπολοιποι, οτι δηλαδη, ειχαμε πλεον εισελθει σε μια διαφορετικη θεολογικη, ανθρωπολογικη και κοσμικη αντιληψη των πραγματων με την Δυση.

Η Ορθοδοξια παρεμεινε και παραμενει πιστη στα παραδεδομενα, υπο των Αποστολων και των Πατερων, οι οποιοι τα παντα καλως διαταξαμενοι, και θεοθεν κινουμενοι, κατεθεσαν ως πνευματικη παρακαταθηκη δια μεσου των αιωνων.

Κανεις Πατερας της Ορθοδοξου Εκκλησιας, οσο φιλοσοφικος νους, και εαν ηταν, οση θυραθεν σοφια και εγκυκλοπαιδικη - κοσμικη γνωση και εαν διεθετε, οσο ρητωρ και δεινος χειριστης του λογου μπορουσε να ειναι, δεν διανοηθηκε ποτε να κατασκευασει, να εφευρει, να καινοτομησει, να φιλοσοφησει κατα θεον, ανευ της επιπνοιας του Αγιου Πνευματος, και αποκομμενος απο την χρονικη και νοητικη αλυσιδα των προπατορων του.

Ετσι εχουμε μια αδιαστατη, και αδιακοπη συνεχεια, στην Ορθοδοξη θεολογια, και βλεπουμε οτι σε καθε αιωνα που περνα, οι Πατερες προχωρουν αποκαλυπτοντας την ηδη, την απαξ αποκεκαλυμμενη Αληθεια, στηριζομενοι ο ενας στην εμπειρια του αλλου, και την δικη του, εφοσον αυτη συμφωνει με το κοινο βιωμα.

Γιαυτο και υπαρχει αυτη η θαυμαστη και υπερχρονη, συμφωνια στα σωτηριωδη δογματικα θεματα, και κανεις ποτε δεν θεωρησε τον εαυτο του πανω απο το συνολο.

Αυτο ειναι καρπος του Αγιου Πνευματος. Ειναι η ευδοκια του Θεου, για την ευοδωση και παρακαταθηκη της Αληθινης Πιστεως ως αιωνιου Κιβωτου σωτηριας.

Και χυθηκε ατελειωτο αιμα, δακρυ, ιδρωτας, για να διαφυλαχθει αυτο το ατιμητο και ακενωτο αγαθο. Το Φως του κοσμου. Η Ορθοδοξια.

Αντιθετα στην Δυση, αυτη η ψυχοσωτηρια πνευματικη αλυσιδα κοπηκε βιαια. Ο Παπας δικτατορικα, απεφασιζε και διετασε κατα το δοκουν, κατα τους χρονους και τους καιρους, τα εκαστοτε συμφεροντα, ειτε καταπιεζων ειτε καταπιεζομενος αργοτερα, καταργωντας στην ουσια ολη την μακραιωνη πειρα των Πατερων, και διαρκως καινοτομωντας, διανοητικα θεοσοφικα κατασκευασματα.

Ο Αγιος Μαρκος, ηξερε βαθια μεσα του, οτι σε αυτη την μαχη, (γιατι στην ουσια μαχη ηταν, και οχι η προφασισθεισα δηθεν ενωση), διακυβευονταν τοσο πολλα, ισως και η ιδια η σωτηρια του κοσμου, (ναι δεν ειναι υπερβολικο), ηταν κομβικο το σημειο, οπως και η περιοδος της Α' Οικουμενικης, και αλλες βεβαια, που δεν διστασε σε κανενα σημειο να διακινδυνευσει τα παντα.

Διοτι: τί γὰρ ὠφεληθήσεται ἄνθρωπος ἐὰν τὸν κόσμον ὅλον κερδήσῃ τὴν δὲ ψυχὴν αὐτοῦ ζημιωθῇ; ἢ τί δώσει ἄνθρωπος ἀντάλλαγμα τῆς ψυχῆς αὐτοῦ;

Αξιως λοιπον, ας ευγνωμονουμε, ας τιμουμε τον παμφαεστατο αυτον αστερα της Ορθοδοξιας, τον Αγιο Μαρκο τον ηρωϊκο Επισκοπο, που δεν φοβηθηκε, δεν λυγισε εναντια σε ολη την οικουμενη, αλλα σταθηκε καλως, σταθηκε μετα φοβου Θεου και Πιστεως, και εδωσε την καλην αναφοραν, και ετσι κομπορρημονουμε και καυχωμαστε εμεις αναξιως σημερα οτι ειμαστε στην Ορθη Πιστη, αλλα δεν την δικαιωνουμε..

Εστω και ετσι, καλυτερα στραβος και στο σωστο νοσοκομειο, παρα δηθεν "υγιης και γνωστικος" και στο τρελλοκομειο..

Και ο νοων νοειτω.

Δεν πρόκειται ποτέ ξανά να παρασυρθώ στο γαΙτανάκι της αέναης και ανώφελης κόντρας. Ο Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός, ήταν, όπως φαίνεται, εκτός από Ορθόδοξος Ιεράρχης και ιδιαίτερα ευγενικός άνθρωπος.

Ο νοών νοείτω.

Eγω, αντιθετως, και με συγχωρεις Νικολαε, δεν βλεπω καμια κοντρα.

Αλλωστε εαν δεν κανω λαθος απο την ιδια πλευρα ειμαστε. Της Ορθοδοξιας.
Να το δουμε θεολογικα, δογματικα το θεμα, αλλιως πως να το δουμε δηλαδη;

Αλλα πες μου, σε παρακαλω, με ποιο ακριβως απο τα παραπανω, διαφωνεις, και ποια ειναι η ενσταση σου;

Να το συζητησουμε.

fotios έγραψε:Τα άλλα όλα είναι υπηρήφανες καινοτομίες,και γλοιώδεις προσεγγίσεις,αιρετικά,κοσμικά τερτίπια!

fotios έγραψε:Χρέος όμως,μίμησης των Αγίων έχουν πρωτίστως οι Ιεράρχες!!!Αυτοί
πρέπει να είναι παραδείγματα Πίστης,Ακεραιότητας
και όχι σκανδαλιστές,φιλαιρετικοί,προβατόσχημοι λύκοι,
αντί να αχολούνται με τις τόσες
ελλείψεις του λαού του Θεού!!!... κάθονται να χαριεντίζονται,προσεύχονται,ανταλλάσσουν δωράκια(δισκοπότηρα,Σταυρούς....)
με κάθε ευκαιρία με παπικούς,προτεστάντες,Μωαμεθανούς,Βουδιστές,Εβραίους....
και το ποίμνιό τους..άγνοια,άγνοια,άγνοια,έλλειμμα,έλλειμμα,έλλειμμα....
Ας μη συνεχίσω...

Μ' αυτά διαφωνώ κάθετα και πιστεύω το ίδιο θα έκανε και ο Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός. Τις πρεσβείες του να έχουμε, γιατί τις χρειαζόμαστε.

Οπως αγαπας. Παντως επι της ουσιας δεν νομιζω οτι διαφωνεις, αλλα μαλλον, σε σκανδαλιζει η σκληρη, πλην ευστοχη γλωσσα του fotios, αλλα δεν παυει να εχει και δικαιο.

Και οι Ελληνες ειναι ακατηχητοι και αθεολογητοι σε συντριπτικο ποσοστο, και επισης με τους αλλοδοξους και πασης φυσεως αλλοθρησκους και δεν ξερω και εγω ποια αλλη θρησκευτικη σεχτα, εχουμε ξεφυγει απο τα προβλεπομενα απο τους ιερους κανονες, και εναγκαλιζομαστε επικινδυνα, εσχατως.

Δεν θα το συνεχισουμε, εδω, αλλα η αληθεια ποναει, και δεν κρυβεται, ουτε με ωραιες εκφρασεις, ουτε με ευγενεια, αλλα προπαντων ουτε και με στρουθοκαμηλισμο και μοιρολατρικη επαναπαυση.

Ας ειναι, ο Θεος, θα δειξει το θελημα Του, σε καθε περιπτωση, και ας ευχηθουμε να ειμαστε απο την πλευρα Του, και οχι εναντια σε αυτο.

Προσοχή παιδιά, τείνουμε στα άκρα σε αυτό το θέμα.

Νάχουμε πάντα κατά νου, ότι κανείς δεν είναι χειρότερος απ'τον καθένα μας.

Και οι αμαρτωλοί και οι πλανεμένοι και όλοι. Στο κάτω κάτω κανένας μας, δεν έχει υπογράψει κανένα συμβόλαιο με την απόλυτη αλήθεια.

Προσοχή και διάκριση. Και προσευχή για την σωτηρία των αδελφών που ξεστρατίζουν. Αυτοί άλλωστε είναι που την έχουν περισσότερη ανάγκη.

Σε αυτό το topic, συμφωνώ με τον Νίκο.