υπό Λεοντίου Μοναχού Διονυσιάτου
Μια αφορμή να ξανασκεφτούμε τα μέλλοντα:
Κάποιοι υποστηρίζουν ότι ξέρουν, μέσα από τις προφητείες, ποιος είναι ο «μαρμαρωμένος
βασιλιάς», τον οποίο αναμένουν πάλι να αναλάβει τη διοίκηση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας
μετά τον 3ο Παγκόσμιο Πόλεμο. Διότι θεωρούν ότι ο υπ' όψιν αυτοκράτορας κατείχε αυτή τη
θέση και στο παρελθόν. Στο βιβλίο ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΒΑΤΑΤΖΗΣ Ο ΜΑΡΜΑΡΩΜΕΝΟΣ
ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΑΣ, ο συγγραφέας αναφέρεται σε θρύλους:
«Οι θρύλοι αυτοί έκαναν λόγο για τον μαρμαρωμένο βασιλιά, ο οποίος είναιεξαδάκτυλος και έχει αφήσει ανολοκλήρωτο ένα έργο, το οποίο με τη βοήθεια του Θεού,
θα αναστηθεί για να το ολοκληρώσει». Και στη συνέχεια ερωτά: «Ποιος είναι όμως αυτός ομαρμαρωμένος Αυτοκράτορας»;
Από τον τίτλο καταλαβαίνουμε αμέσως ότι ο συγγραφέας προτείνει τον Ιωάννη Βατάτζη ένα αγίας βιωτής πράγματι αυτοκράτορα (το διάστημα 1222-1254), που είχε αγαπηθεί ιδιαίτερα από το λαό για το φιλανθρωπικό του έργο, και τη γενικότερη φροντίδα του υπέρ των φτωχών. Στη συνέχεια ο συγγραφέας Γεώργιος Βαλαβάνης αναφέρειότι εκοπίασε 25 χρόνια για να μαζέψει 12 προφητείες(!), από τις οι οποίες διαπίστωσε ότι ο «εξαδάκτυλος μαρμαρωμένος βασιλιάς
είναι ο Ιωάννης Βατάτζης αυτοκράτορας του Βυζαντίου»...
Συνεχίζει: «Πολλοί μας λέγουν ότι ο μαρμαρωμένος βασιλιάς που θα αναστηθεί στο
Βυζάντιο είναι ο Κωνσταντίνος ο Παλαιολόγος, ο τελευταίος αυτοκράτορας. Όλοι οι προφήτες
προφητεύουν για Ιωάννη και όχι για Κωνσταντίνο. Άλλοι λέγουν για τον Ιωάννη τον Θεολόγο. Ο
Ιωάννης ο Θεολόγος δεν έφυγε από την Έφεσο και την Πάτμο, ούτε είναι ΕΞΑΔΑΚΤΥΛΟΣ (με
κεφαλαία, από τον συγγραφέα). Άλλοι λέγουν πως είναι ο Ιωάννης ο Πρόδρομος. Ο
Πρόδρομος δεν έφυγε ποτέ από την έρημο, και από τον Ιορδάνη, ούτε πήγε στο Βυζάντιο, ούτε
είναι εξαδάκτυλος. Άλλοι λέγουν πως είναι ο Κωνσταντίνος ο πρώην βασιλεύς των Ελλήνων.
Όλοι οι προφήτες μας λέγουν για Ιωάννη και όχι για Κωνσταντίνο».
Και πιο κάτω επιβεβαιώνει:
«Πάντως πρόκειται περί αναστάσεως Ιωάννου. Ο άγιος Ταράσιος αποκαλεί αυτόν
ιδιαζόντως και άγιον Βασιλέα, δια την μεγάλην αρετήν, αγνότητα, και αγιότητα αυτού. Περί δε
του σωματικού χαρακτήρος αυτού ο Λέων ο Σοφός γράφει ταύτα: Ο όνυξ του πρώτου δακτύλου
αυτού του δεξιού ποδός τύλωμα έχων»...
Ας δούμε πως μπορούμε να ωφεληθούμε από την εξέταση αυτού του θέματος.
Πρώτα πρέπει να διευκρινίσουμε ότι ενώ οι αρχαίοι λαοί είχαν απολυταρχικά
καθεστώτα, μόνο στην αρχαία Ελλάδα υπήρχε, στην Αθήνα κυρίως, δημοκρατία δηλ.
κατευθείαν έλεγχος των δημοσίων πραγμάτων από το λαό. Αυτό δεν υπήρχε πάντα,
αλλά και όταν υπήρχε δεν σήμαινε ότι οι νόμοι επειδή ψηφίζονταν από το λαό δεν
είχαν αυστηρότητα, και δεν αποσκοπούσαν στην εξασφάλιση μιας ισχυρής πολιτείας,
όχι μόνο οικονομικά, αλλά και στρατιωτικά για να μπορεί να κάνει όταν χρειαζόταν
πολέμους. Το πολίτευμα της Ρώμης ήταν αριστοκρατικό δηλ. δημοκρατικό αλλά για επιλεγμένα
άτομα, άλλοτε με βασιλείς και άλλοτε με υπάτους, με Σύγκλητο, με τριβούνους (δημάρχους)
κλπ. Η res publica, όπως λεγόταν, ήταν ένα ιδιαίτερα σύνθετο πολιτικό και κοινωνικό σύστημα.
Τα σημερινά πολιτεύματα είναι μόνο κατ’ ευφημισμόν δημοκρατικά αν συγκριθούν με
αυτό της αρχαίας Αθήνας. Τώρα άλλα θέλουν οι πολίτες, και τους τα υπόσχονται οι πολιτικοί,
που παίζουν ένα ρόλο (ψευτο)αριστοκρατίας, και άλλα τελικά γίνονται1, με διάφορες προφάσεις.
Όπως έλεγε χαρακτηριστικά ο sir Steven Runciman: «Ποτέ μου δεν κατάλαβα τι ακριβώς
σημαίνει δημοκρατία. Στα περισσότερα μέρη του κόσμου σήμερα, δημοκρατία σημαίνει
να σε κυβερνούν τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, οι εφημερίδες, η τηλεόραση»2.
Όχι μόνο τα απολυταρχικά καθεστώτα, αλλά όλα, ακόμη και η δημοκρατία των Αθηναίων,
και το αρχαίο πολίτευμα της Ρώμης στις διάφορες διακυμάνσεις του, είχαν σαν στόχο την ισχύ
(στο κοσμικό βέβαια πεδίο). Η κοσμική ισχύς παρίσταται με το σίδηρο προκειμένου για τη
Ρωμαϊκή αυτοκρατορία στο αποκαλυπτικό όραμα του προφήτη Δανιήλ, και γενικά θεωρείται
θηριώδης για όλες τις εγκόσμιες βασιλείες, και γι’ αυτό παριστάνεται στις προφητείες με
διάφορα θηρία.
Ο γέροντας Σωφρόνιος Σαχάρωφ, ο Αγιορείτης (και ιδρυτής της Μονής του Έσσεξ) έλεγε
για την ζωή μέσα στον κόσμο: «Η κοσμική ζωή είναι θεμελιωμένη στη δύναμη, στη βία. Ο
σκοπός του Χριστιανού είναι αντίστροφος. Η βία δεν ανήκει στην αιώνια ζωή. Καμιά
πράξη που επιβάλλεται με βία δεν μπορεί να μας σώσει». (πνευματικά κεφάλαια, 194).
Ο άνθρωπος δημιουργήθηκε από τον Θεό με λιγότερη σωματική δύναμη από πολλά
άλλα ζώα. Δηλαδή από την αρχή δεν του δόθηκε να ακολουθήσει το μοντέλο της κοσμικής
δύναμης και καταδυνάστευσης, που δυστυχώς όμως εφαρμόζεται σήμερα και μεταξύ των
ανθρώπων. Όλα τα ζώα υποτάσσονταν τότε στον άνθρωπο διότι είχε τη χάρη του Θεού στην
ψυχή του, και όλη η φύση ειρήνευε γύρω του.
Πολλά χρόνια αργότερα αφότου ο άνθρωπος αποστάτησε από τον Θεό στον Παράδεισο,
και μετά τον κατακλυσμό και τον διασκορπισμό των φυλών, όταν οι Εβραίοι βρισκόντουσαν
κάτω από τη χειραγωγία του Νόμου, ο Θεός έδωσε δια των προφητών επαγγελία κριτών
και όχι ισχυρών εξουσιαστών όπως βασιλέων ή άλλων ολιγαρχών. Αυτό έγινε κατά τον
Μεγάλο Βασίλειο3 επειδή το κατά τους κριτάς πολίτευμα είναι πιο ελεύθερο και ταιριάζει
περισσότερο με την ελευθερία της φύσης των ανθρώπων, οπότε μόνος Βασιλεύς γνωρίζεται ο
Θεός. Τέτοιοι κριτές ήταν οι Προφήτες μεταξύ των οποίων και ο Μωϋσής, οι οποίοι δόθηκαν σαν
σύμβουλοι στο λαό. Διότι είναι του βασιλέως ιδιαίτερο γνώρισμα το να διατάσσει αυτούς
που εξουσιάζει, ενώ του συμβούλου να πείθει. Τέτοιος λοιπόν σύμβουλος είναι ο απόστολος
Παύλος, ο διάκονος της Καινής Διαθήκης, που λέγει: «Δίνω δε τη γνώμη μου, ως ελεημένος από
τον Κύριο». Γι’ αυτό, συνιστά ο Μέγας Βασίλειος, και εμείς αν έχουμε κάποια εξουσία να
μην σκεπτόμαστε τον εαυτό μας σαν εξουσιαστή, αλλά σαν σύμβουλο.
«Ο άνθρωπος ο οποίος υποδουλώνει τον αδελφόν-συνάνθρωπον αυτού, ή έστω
επιβουλεύεται την ελευθερίαν4 αυτού, καταστρέφει αναπόφευκτα την δικιά του ελευθερία,
1 Χαρακτηριστικότατο παράδειγμα παντελούς έλλειψης δημοκρατικής συνείδησης των Ελλήνων πολιτικών υπήρξε το
απαιτούμενο δημοψήφισμα για τις ταυτότητες από το μισό του πληθυσμού, το οποίο δεν υπήρχε τρόπος να πραγματοποιηθεί!
2 Από συνέντευξη που ακολουθεί δόθηκε από τον σερ Στήβεν Ράνσιμαν, στον πατρογονικό πύργο του στη Σκωτία το 1994,
στις δημοσιογράφους Χρύσα Αράπογλου και Λαμπρινή Χ. Θωμά.
3 Δείτε στο «περί Αντιχρίστου» του Αγίου Νείλου σημειώσεις υπό ΛΜΔ, στο θέμα της 8ης Οικουμενικής Συνόδου:
http://www.imdleo.gr/diaf/2007/062_st_N ... netics.pdf
4 Η πειθώ και όχι η πειθαρχία πρέπει να διέπει τον τρόπο διοίκησης μέσα στην Εκκλησία, και ιδιαίτερα τα Μοναστήρια, αλλιώς
ξεπέφτουμε σε κοσμικό πνεύμα, διότι πάλι κατά τον γέροντα Σωφρόνιο: «Αλλ’ εάν εις τας Μονάς ο Ηγούμενος και οι άλλοι
οδηγοί αναγκασθούν να προσφεύγουν εις τον ανθρώπινον εξαναγκασμόν της αδελφότητος, τουτέστι την
διότι η επιδίωξις αυτή αποτελεί από μόνη της πτώση από τη Θεία ζωή της αγάπης, εις την
οποίαν εκλήθη ο άνθρωπος», κατά τον γέροντα Σωφρόνιο Σαχάρωφ. (Άσκησις και θεωρία, υπακοή).
Την έλλειψη στρατού και ισχυρής αλλά πολυδάπανης και πολυμέριμνης εξουσίας,
υποσχόταν στους Εβραίους, να καλύψει ο ίδιος ο Θεός, αρκεί να τηρούσαν τα προστάγματά
του. Επειδή όμως σκεφτόντουσαν και αυτοί όπως οι γειτονικοί τους ειδωλολατρικοί λαοί, τους
έδωσε τελικά βασιλέα αφού τους προειδοποίησε για τα τρωτά σημεία (ότι θα τους έβαζε φόρο
για ιδιοτελείς σκοπούς, θα τους οδηγούσε σε πολέμους κλπ).
Στο Χριστιανικό Ρωμαϊκό κράτος οι αυτοκράτορες ήταν όπως και οι βασιλείς του παλιού
Ισραήλ «χριστοί Κυρίου» δηλ. εγκαθίσταντο μετά από ιδιαίτερη θρησκευτική τελετή χρίσεώς
των, ώστε επίσημα να αναλάβουν με όλες τις δυνάμεις τους, και με την βοήθεια του Θεού, την
υπεράσπιση του Θείου Δικαίου στις υποθέσεις των υπηκόων τους. Εννοείται ότι έπρεπε να το
τηρούν και στα προσωπικά τους θέματα. Το Δίκαιο αυτό συνοψίζεται στις δύο μεγάλες εντολές,
της αγάπης προς τον Θεό, και προς τον πλησίον, όπως ο ίδιος ο Κύριος Ιησούς Χριστός
εξήγησε. Το χρίσμα είναι μία πνευματική δύναμη που βοηθάει όσους έχουν καλή προαίρεση,
ενώ πάντα υπενθυμίζει την υπευθυνότητα της αποστολής του χρισθέντος. Στο Βυζάντιο ο
αυτοκράτορας ήταν το κεντρικό πρόσωπο της εκτελεστικής, νομοθετικής και δικαστικής
εξουσίας, και ήταν επικεφαλής, σαν εκπρόσωπος του λαού, των συνάξεων της Εκκλησίας,
ακόμη και αυτών των Οικουμενικών Συνόδων.
Είναι γνωστό, από τις προφητείες της Ορθοδοξίας, ότι θα γίνει μία ακόμη Οικουμενική
Σύνοδος, για να επισφραγίσει τις αποφάσεις των προηγουμένων, να ξεκαθαρίσει τις νεότερες
αιρετικές δοξασίες από τα αληθινά δόγματα της Εκκλησίας του Χριστού, (αν και οι σύγχρονες
πλάνες είναι κυρίως συνδυασμός παλαιοτέρων), και για να ενώσει πνευματικά τους πιστούς
που όχι πολύ αργότερα θα αντιμετωπίσουν τον Αντίχριστο.
Η Οικουμενική Σύνοδος θα γίνει υπό ευσεβή εξουσία. Την ευσεβή πολιτική εξουσία της
εποχής της 8ης Συνόδου, είδε ο Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης (1829-1908), να παρίσταται
στο όραμά του5, το 1901, με ένα χρυσό αυτοκρατορικό στέμμα πάνω στο οποίο ήταν γραμμένα
με χρυσά γράμματα: «Για σύντομο διάστημα». Η συντομία οφείλεται στο ότι οι περισσότεροι
λαοί δεν θα μετανοήσουν για τα έργα τους, όπως λέγει ο Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος στην
Αποκάλυψη, παρά τις καταστροφές του «Γενικού Πολέμου».
Με το στέμμα βλέπει ο Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης πραγματοποιημένη την
δυνατότητα αναβίωσης της βασιλείας προς όφελος της Εκκλησίας (της χαρούμενης σύναξης
κλήρου και λαού), διότι είχε δει πριν και την καταδίωξή της από τον ηγέτη που χαρακτηρίζει σαν
αντίχριστο (δηλ. τον Λένιν, τότε). Και όλοι οι γνωστοί Ρώσοι στάρετς έχουν προείπει, όπως
αναγράφεται στον «Επίτομο» την αναβίωση ευσεβών εξουσιών σε Ρωσία, Ελλάδα και άλλα
μέρη του κόσμου, και μάλιστα βασιλειών, αν και τονίζουν ότι το πνεύμα τότε των Χριστιανών δεν
θα έχει σχέση με το σημερινό φίλαρχο πνεύμα, αλλά θα είναι πολύ κοντά στο πνεύμα της
Αποστολικής εποχής, με αδελφική αγάπη μεταξύ των πιστών και ανυπόκριτη ευσέβεια.
Και από τη Δύση ο αιδέσιμος Μπήντ (Venerable Bede περ. 672-735) γνωστός και σαν
πατέρας της Βρετανικής Ιστορίας και ο πρώτος που εισήγαγε τη χρονομέτρηση «Anno Domine
(AD)» δηλ. «μετά Χριστόν», μας έδωσε την προφητική γνώση της Δυτικής αρχαίας Εκκλησίας
για την μετά τον «Γενικό Πόλεμο», άνοδο στην εξουσία ενός «Βασιλιά με το όνομα, και με
ακλόνητο νου» που θα είναι συγχρόνως βασιλιάς των Ρωμαίων και των Ελλήνων, δηλ.
«πειθαρχίαν», τούτο είναι σαφές σημείον καταπτώσεως του μοναχισμού, ίσως η τελεία λήθη του σκοπού και της
ουσίας αυτού».
5 Όραμα Αγίου Ιω. Κρονστάνδης & 15, με ερμηνευτικά σχόλια
υπό ΛΜΔ:
http://www.imdleo.g/diaf/2007/06-
ag_I_Krostand-auton.pdf
http://www.imdleo.gr
προβλέπει σαφώς αναβίωση βασιλευομένης Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Αυτός (ο Βασιλιάς) «θα
καταστρέψει όλα τα ιερά των ψευτοθεών και όλους τους ειδωλολάτρες θα καλέσει στο
βάπτισμα. Και ο Σταυρός του Χριστού θα υψωθεί σε κάθε ναό»…
Ο Όσιος Δανιήλ ο εξ Αγαρηνών είδε, σε ζωντανό όραμά του το
1764, κάτω από την Κωνσταντινούπολη να διατηρείται σε
κατάσταση ύπνου ο μελλοντικός άρχων του Βυζαντίου με στέμμα
στην κεφαλή και Ευαγγέλιο στα χέρια του6. Το στέμμα δεν είναι εδώ
σύμβολο απλό της ευσεβούς εξουσίας, αλλά πιο συγκεκριμένα
δηλωτικό της βασιλείας.
Οι προφητείες μιλάνε συνεπώς για καλά διατηρούμενο, σε
κατάσταση ύπνου, μελλοντικό άρχοντα της Πόλης και όλης της
Ρωμιοσύνης, που μάλιστα μπορεί εύκολα να ξυπνάει, όπως συνέβη
παρόντος του οσίου Δανιήλ. Υπάρχει σαφής απόκλιση από τους
θρύλους, οι οποίοι δεν έχουν προφητική ακρίβεια, και θέλουν το βασιλιά μαρμαρωμένο, που
λέγεται ότι αλλάζει θέση με τα χρόνια κλπ, εκτός αν θεωρήσουμε ότι πρόκειται για διαφορετικά
πρόσωπα7.
Οι θρύλοι εκφράζουν τον συναισθηματισμό του λαού, που έχει μια διαίσθηση ότι κάτι
πρέπει να συνδέει τα διαδραματισθέντα θλιβερά γεγονότα κατά την άλωση, με αυτά της
ποθουμένης πνευματικής και κοινωνικό-πολιτικής αποκατάστασης. Μερικές φορές οι θρύλοι, αν
και δεν αληθεύουν, φτάνουν να καταστούν τοπικές παραδόσεις, όπως πχ είχε συμβεί στη
Ρουμανία, που παλιότερα νομιζόταν ότι τα γεγονότα της συντέλειας ξεκινούν το 1848, και αυτό
νόμιζε για ένα διάστημα ο άγιος Καλλίνικος της Τσερνίκα, μέχρις ότου σε όραμα ο Θεός του
απεκάλυψε ότι η σωστή ημερομηνία είναι το 7500 από Αδάμ, δηλ. το 1990 περίπου, που
ξεκίνησε η Νέα Τάξη. Μέσα στους θρύλους είναι και το ότι «Κωνσταντίνος έχασε, Κωνσταντίνος
θα παραλάβει την Πόλη». Μόνος του όμως ένας θρύλος δεν αποτελεί προφητεία.
Οι προφητείες και ο πνευματικός νόμος προβλέπουν ότι η ανασύσταση (ή αναλαμπή για
το σύντομο του διαστήματος), του ανατολικού Ρωμαϊκού βασιλείου, θα συμβεί. Τις αρχαιότερες
προφητείες επιβεβαίωσαν νεότεροι Άγιοι και χαρισματικοί γέροντες, όπως ο Άγιος Κοσμάς ο
Αιτωλός και ο γέροντας Παΐσιος ο Αγιορείτης που δίνουν πολλές λεπτομέρειες, οι Ρώσοι
στάρετς που προβλέπουν αναλαμπή της Ορθοδοξίας σε όλο τον πλανήτη, ενώ ο γ. Πορφύριος
είχε αναφερθεί σε χαρισματικό ηγέτη που θα αναμορφώσει τους Ορθοδόξους.
Υπάρχουν και προφητείες με αριθμούς, με παραμετρική επίλυση, γιατί στόχος δεν είναι η
αποκάλυψη ενός σκέτου αριθμού, αλλά η εισαγωγή στο πνεύμα των προφητειών που
υπενθυμίζει το σύνολο της Ευαγγελικής Αλήθειας, δίνοντας παρηγοριά στους θλιβομένους και
ενισχύοντας την πίστη στο Θεό και την ελπίδα για την μελλοντική πνευματική αναγέννηση που
ακολουθείται από υλική ευδαιμονία. Η δοκιμή του ανθρώπου των ημερών μας να ακολουθήσει
την αντίθετη πορεία, δηλ. να δώσει προτεραιότητα στα υλικά, και μετά αν του μείνει χρόνος να
ασχοληθεί με τα πνευματικά, είναι ολέθρια, διότι αυτό οδηγεί στην έξαψη των παθών που στο
κορύφωμά τους θα καταστρέψουν ότι μάταια φτιάχτηκε, στον 3ο παγκόσμιο ή γενικό πόλεμο.
Προτιμάμε την έκφραση «Γενικός Πόλεμος» του αγίου Κοσμά του Αιτωλού, διότι είναι
χαρακτηριστικότερη των όσων θα διαδραματισθούν ή μάλλον άρχισαν να διαδραματίζονται. Και
αυτό διότι ο πόλεμος σαν έννοια συνδυάζεται στη διάνοιά μας με εξωτερικά γεγονότα, ενώ ο
6 Βλ. σελ. 50 της συλλογής Προφητειών υπό ΛΜΔ:
http://www.imdleo.gr/diaf/files/proph/1 ... Daniel.pdf
7 Στα «Θρυλούμενα για την άλωση και εθνική αποκατάσταση» του καθηγητού πανεπιστημίου κ. Ημέλλου ο μαρμαρωμένος
Βασιλιάς είναι συνδεδεμένος με τον Κωνσταντίνο τον τελευταίο αυτοκράτορα (έκδ. 2006, σελ. 16).
γενικός πόλεμος περιλαμβάνει την αναρχία που άρχισε ήδη. Η αναρχία είναι μία μορφή
πολέμου που πίσω της κρύβονται πάθη και συμφέροντα, και προωθείται από διαβρωμένες από
αυτά τα συμφέροντα μυστικές υπηρεσίες. Στη Δύση αναφέρεται ότι η Παναγία προειδοποίησε
για το φαινόμενο αυτό τα παιδιά της La Sallete: «Αίμα θα τρέχει στους δρόμους. Ο Γάλλος θα
μάχεται Γάλλο, ο Ιταλός θα μάχεται Ιταλό. Ένας γενικός πόλεμος θα ακολουθήσει που θα
είναι φοβερός (ο κυρίως 3ος Παγκόσμιος Πόλεμος). Για ένα διάστημα ο Θεός θα αρνείται να
ενθυμηθεί τη Γαλλία και την Ιταλία, διότι το Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού θα έχει ξεχαστεί8…».
Και εδώ στην Ελλάδα η υπόθεση Άλεξ φανερώνει ότι τα πράγματα ωθούνται στην αναρχία για
να εξυπηρετήσουν ξένα συμφέροντα. Τα κυριότερα είναι τα οικονομικά που με τέτοιες ευκαιρίες
πλουτίζουν από τα δάνεια των δοκιμαζομένων χωρών.
Παρόλο που στο μέλλον θα ανατραπεί το εωσφορικό πνεύμα της εποχής μας, και θα
αντικατασταθεί με το χριστιανικό, της με ταπείνωση και χωρίς υποκρισία αγάπης, κατά την
αναλαμπή της Ορθοδοξίας, εν τούτοις αυτό δεν θα γίνει αυτόματα, αν και θα υπάρξουν
ενδιάμεσες, απότομες, και στους πολλούς απρόβλεπτες αλλαγές. Μίλησε ο Άγιος Κοσμάς9 για
χειροτέρεμα της οικονομικής κατάστασης που ακολουθείται από δυσβάσταχτους φόρους: «Θα
σας επιβάλουν μεγάλο και δυσβάστακτο φόρο, αλλά δεν θα προφθάσουν» (67η). Για
ύπουλα δάνεια, αλλά δεν θα τα καταφέρουν: «Θα σας ρίξουν παρά (=χρήμα) πολύ· θα σας
ζητήσουν να τον πάρουν πίσω, αλλά δεν θα μπορέσουν». Αλλού γράφεται: «δεν θα
προφθάσουν» (99η). Για επιστράτευση προς όφελος άλλων: «Θα ζητήσουν να σας πάρουν
και στρατιώτες, δεν θα προφθάσουν όμως» (69η). Για πείνα πιθανόν για 1,5 χρόνο: «Ένα
ψωμί θα χαθεί το μισό, και ένα ολόκληρο» (88η). Για επιπτώσεις από πέρασμα εμπολέμων,
προφανώς εφέδρων από τη Δύση: «Αλλοί στους κάμπους. Θάρθουν βρωμερά (ανήθικα)
έθνη. Όταν έρθουν μη φοβάστε, όταν θα φύγουν αναμερίστε» (στην 83η). Πιο πριν θα μας
έχουν επιτεθεί οι Τούρκοι (μουσουλμάνοι): «Οι αντίχριστοι θα φύγουν, αλλά θάρθουν πάλι·
έπειτα θα τους κυνηγήσετε έως την Κόκκινη Μηλιά» (30η). Τότε θα γίνει δική μας η Πόλη.
Σημάδι θα είναι και ο μεγάλος στόλος που θα έρθει στις θάλασσές μας: «Όταν θα ιδείτε το
χιλιάρμενο στα ελληνικά νερά, τότε θάρθει». (18η). Τονίζεται το ξαφνικό: «Θάρθει ξαφνικά,
να έχετε ένα σακούλι σιτάρι κρεμασμένο στη θύρα (20ή προφ.), «με άλλους θα κοιμηθείτε
και με άλλους θα ξημερώσετε» (34η) και «θα έρθει ξαφνικά· ή το βόδι στο χωράφι ή το
άλογο στ’ αλώνι» (Οκτώβριος ή Ιούλιος, 74η). Οι συνέπειες παρόλο που για την Ελλάδα θα
είναι μικρές σε σχέση με άλλες χώρες, δεν θα είναι ασήμαντες: «Πολλά χωριά θα
καταστραφούν, οι τρεις χώρες θα γίνουν μία». (92η). Ο Άγιος Κοσμάς για όλα αυτά μας είπε
την αιτία: «Τον Πάπα να καταράσθε, διότι αυτός θα είναι η αιτία». (90η).
Στην προφητεία του «Ανωνύμου» ερμηνεύσαμε το 5 και 50 σαν 550, και γράψαμε ότι το
55 ήταν για παρηγοριά, και το 550 αυτό που μετράει10. Διότι τότε εννέα χρόνια μετά την κοίμηση
του γέροντος Παΐσίου, ή «δέκα περίπου», όπως είχε πει ο ίδιος, θα αλλάξουν τα πράγματα11, με
την άνοδο μιας καινούργιας γενιάς πολιτικών στην Τουρκία. Αυτή η γενιά, (των Ισλαμιστών του
Ερντογάν), πράγματι ανέβηκε στην εξουσία το 2003, δηλ. 550 χρόνια μετά το 1453. Οι αριθμοί
δεν έχουν ιδιαίτερο βάρος στις προφητείες, διότι κάποιες φορές με εξαίρεση τις Βιβλικές,
φτάνουν σε μας αλλοιωμένοι ή με τρόπο γριφώδη όπως βλέπουμε στην συγκεκριμένη του
Ανωνύμου. Όμως άλλες μαρτυρίες, όπως αυτή του γέροντος Παΐσίου, ή συναφή νοήματα των
Γραφών μπορούν να διευκρινίσουν τα λεγόμενα.
8
http://www.imdleo.gr/diaf/2009/12/anarc ... allete.pdf
9
http://www.imdleo.gr/diaf/files/proph/1 ... Kosmas.pdf
10 προφητεία του «Ανωνύμου» στο
http://www.imdleo.gr/diaf/files/proph/1 ... gIwsif.pdf
11 Δείτε το 2ο video:
http://www.imdleo.gr/diaf/files/polymes ... aisios.htm
http://www.imdleo.gr
Το πιο σημαντικό είναι ότι ο πνευματικός νόμος συνηγορεί σ’ αυτό, σύμφωνα με την
ερμηνεία12 Ευαγγελικής περικοπής από τον άγιο Εφραίμ τον Σύρο. Πρόκειται για την
παραβολή με τους δύο χρεωφειλέτες που ο ένας ώφειλε 500 δηνάρια και ο άλλος 50. Επειδή οι
εντολές της αγάπης είναι δύο, μία προς τον Θεό και μία προς τον πλησίον, γι’ αυτό λέγει ο άγιος
Εφραίμ, αυτός που αδικεί άνθρωπο χρωστάει τα πενήντα. Αυτός που ασεβεί όμως στο Θεό
χρωστάει τα πεντακόσια. Αν λοιπόν δούμε την (τιμωρητική κατά την κοσμική άποψη)
διαπαιδαγώγηση του κράτους του Βυζαντίου μέσα στο χρόνο, τότε τα 550 χρόνια
συμβολίζουν ένα πλήρη κύκλο μετανοίας. 50 για τις αδικίες του Βυζαντίου προς τους
ανθρώπους, και 500 για τις ασέβειες ηγεμόνων και λαού προς το Θεό. Όλα αυτά τα χρόνια το
πνεύμα δεν έσβησε, και οι προφητείες κατά συνέπεια δεν εξουδενώθηκαν13. Μεγάλος αριθμός
από Νεομάρτυρες και Οσίους βοήθησαν τις νεότερες γενιές να αποκτήσουν πνευματικά ώριμη
συνείδηση, ικανή να διακρίνει το σωστό, διδασκόμενη και μέσα από τα λάθη του παρελθόντος.
Αν και είναι «μικρό το ποίμνιο» δεν πρέπει να φοβάται, διότι σ’ αυτό δόθηκε η ευλογία της
Ουράνιας Βασιλείας, και αν την επιζητήσει με λίγο περισσότερο ζήλο, με αφορμή και τις αταξίες
της Νέας Τάξης, τότε θα λάβει πλούσια και τα γήϊνα αγαθά. Διότι βέβαια γνωρίζει ο Πατέρας μας
ότι έχομε και την ανάγκη όλων αυτών14. Τότε θα τρώνε οι άνθρωποι με ασημένια κουτάλια, κατά
τον άγιο Κοσμά τον Αιτωλό (59η προφ.). Πότε τότε;
«Ουχ υμών έστι γνώναι χρόνους ή καιρούς ους ο Πατήρ έθετο εν τη ιδία εξουσία»
(δεν είναι στην δικαιοδοσία σας να γνωρίζετε χρόνους ή καιρούς τους οποίους ο Πατήρ έθεσε
υπό την δική του εξουσία) (Πράξεις1,6-7). Με τα λόγια αυτά ο ίδιος ο Κύριος Ιησούς, μετά την
Ανάστασή του, πριν όμως την Ανάληψη και Πεντηκοστή, κατευθύνει το νου των μαθητών του,
αλλά και εμάς, στο να επιζητούμε την όχι απλή αριθμητική προσέγγιση των παραδομένων
προφητικών γεγονότων μέσα στον κοσμικό χρόνο, αλλά, κατά τον Μεγάλο Βασίλειο, την ίδια την
πνευματική γνώση γι’ αυτά. Αυτήν δίνει ο Ουράνιος Πατέρας. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν
μπορούμε να ξέρουμε, ή ότι οπωσδήποτε είναι αδύνατο να προγνωρίσουμε χρονολογικά
κάποια γεγονότα, αλλά ότι πρέπει να επιδιώκουμε την πνευματική γνώση που στηρίζεται
όχι σε υλικά αλλά πνευματικά κριτήρια. Γι’ αυτό και δεν μπορεί να γίνει κτήμα όσων
σκέπτονται επιπόλαια. Ας μην συγχέομε τον πνευματικό με τον κοσμικό χρόνο: «Χρόνους δε
και καιρούς μη μοι νόει αισθητούς, αλλά διαστήματά τινα γνώσεως υπό του νοητού
Ηλίου (Χριστού) γινόμενα15».
Η πνευματική γνώση δεν είναι απλά διανοητική, είναι βιωματική και αφορά το σύνολο της
ψυχής. Στην τελειότερη μορφή της είναι καρπός Θείας θεωρίας, αλλά σε μας, τους ατελείς, δεν
είναι καθόλου αμελητέα αυτή που προκύπτει από τον συνδυασμό των προσωπικών εμπειριών
και τον φωτισμό από το λόγο των αγίων Γραφών και παραδόσεων. Αν έχουμε μόνο
προσωπικές εμπειρίες δεν μπορούμε αποκλειστικά με αυτές να κατανοήσουμε που
βρισκόμαστε στην Ιστορία. Ο κόσμος είναι γεμάτος εφημερίδες, περιοδικά και τελευταία
ενημερώσεις από το διαδίκτυο, αλλά δεν ξέρει ούτε που βρίσκεται, ούτε που κατευθύνεται. Αν
όμως μαζί με τις απλές προσωπικές μας εμπειρίες υπάρχει συνεχής ο προβληματισμός σε
σχέση με το νόμο του Θεού, (από το λόγο των Γραφών και παραδόσεων), τότε κατά δύναμη,
άλλος λιγότερο άλλος περισσότερο, «βλέπουμε» που βαδίζουμε: «Λύχνος τοις ποσί μου ο
12
http://www.imdleo.gr/diaf/2006/03-550.pdf
13 «το Πνεύμα μη σβέννυτε, προφητείας μη εξουθενείτε». (Α΄ Θεσ. Ε 19-20).
14 «…και υμείς μη ζητείτε τι φάγητε και τι πίητε, και μη μετεωρίζεσθε. Ταύτα γαρ πάντα τα έθνη του κόσμου επιζητεί. Υμών δε ο
Πατήρ οίδεν ότι χρήζετε τούτων. Πλην ζητείτε την βασιλείαν του Θεού, και ταύτα πάντα προστεθήσεται υμίν. Μη φοβού το
μικρόν ποίμνιον. ότι ευδόκησεν ο Πατήρ υμών δούναι υμίν την βασιλείαν. (Λουκ. Ιβ 29-32).
15 Δείτε περισσότερα στο:
http://www.imdleo.gr/diaf/2009/10/Bible ... aliens.pdf
νόμος Σου και φως ταις τρίβοις μου» κατά τον προφητάνακτα Δαβίδ, και διότι «φως τα
προστάγματά Σου επί της γης» (5η ωδή).
Για να διακρίνουμε λοιπόν σωστά, πρέπει να είμαστε κάτω από το φως των θεϊκών
λόγων, και να εξετάζουμε το θέμα των προφητειών, τώρα αυτών για την Κωνσταντινούπολη,
μέσα από τις Γραφές και μέσα από τις διευκρινίσεις και λεπτομερείς αναφορές των Αγίων της
Εκκλησίας. Ο ρόλος των Αγίων να μας φωτίζουν σαν δεύτερα φώτα, λύχνοι του μεγάλου
ανεσπέρου φωτός Ιησού Χριστού, που δέχονται από Αυτόν τον φωτισμό και δεν τον κρατάνε
μόνο για τον εαυτό τους «υπό το μόδιον» αλλά τον σκορπάνε σε όλους μας, είναι πάρα πολύ
σημαντικός. Από αυτή την άποψη υστερούν όσοι (όπως οι Προτεστάντες) δεν δέχονται τους
Αγίους και την χάρη του Αγίου Πνεύματος που εκχέεται μέσω αυτών, παραμένοντας στο
σκοτάδι, αδυνατώντας να συλλάβουν τα δυσνόητα16 των Γραφών που όμως επεξηγούνται από
αυτούς, και καταλήγουν να φτιάχνουν ο καθένας προσωπικές εκδόσεις όχι μόνο των
προφητειών αλλά και ολόκληρου του Χριστιανισμού!
Από αυτή την άποψη είναι αξιοπρόσεκτο ότι ο συγγραφέας του βιβλίου για τον
μαρμαρωμένο βασιλιά κ. Βαλαβάνης, δεν αναφέρεται στον γέροντα Παΐσιο και άλλους
σύγχρονους χαρισματικούς γέροντες της χώρας μας, διότι προφανώς εμποδίζεται από την
ακραία παλιοημερολογίτικη τοποθέτησή του. Αυτό όμως κρατάει στο συγκεκριμένο θέμα και
αυτόν αλλά και τους αναγνώστες του βιβλίου του στο σκοτάδι. Αναφέρει ότι έψαχνε 25 χρόνια
στα Μοναστήρια για να βρει 12 προφητείες, που όμως υπάρχουν συγκεντρωμένες σε βιβλία
ανθρώπων που ζουν ή ζούσαν με το νέο ημερολόγιο, όπως του αειμνήστου Παναγοπούλου, και
συνεπώς ήταν υπόθεση λίγων ωρών η εύρεσή τους. Αναφέρεται και στην προφητεία του Αγίου
Ταρασίου. Και αυτή στο αριθμητικό της μέρος είναι παραμετρική και επομένως δεν δίνει
μονοσήμαντη λύση. Αρχίζει να αποκτάει κάποια σημασία μόνο όταν συνδυασθεί με άλλες,
όπως αυτή του Ανωνύμου, διότι έχει στην εποχή μας παρόμοια επαλήθευση17 (περ. 557
χρόνια).
Τα 500 και 50 χρόνια της προφητείας του Ανωνύμου έχουν ευαγγελική κάλυψη, και
αντιστοιχούν στην αρχή σημαντικών αλλαγών. Το πότε όμως θα ολοκληρωθούν οι αλλαγές
αυτές δίνεται πάλι, υπό του Ανωνύμου, με μία παράμετρο πολύ συνήθη σε όλη τη Βίβλο και
ιδιαίτερα στην Αποκάλυψη. Πρόκειται για κάποια «εβδόμη». Δηλ. για κάποιο πολλαπλάσιο του
επτά: «Εν πέντε και πεντήκοντα έτη το τέλος των θλίψεων την δε εβδόμην ουκ έστι
ταλαίπωρος, ουκ έστιν εξόριστος, επανερχόμενος εις τας αγκάλας της Μητρός
αγαλλομένης Εκκλησίας». Όπως η Ιεριχώ έπεσε από τους παλιούς Ισραηλίτες όχι μόλις
πήγαν μπροστά της, αλλά όταν την κύκλωσαν επτά (7) φορές σαλπίζοντας, το ίδιο περίπου
πρέπει να περιμένουμε και για τις αλλαγές που έρχονται. Αν προσέξουμε καλύτερα την
συγκεκριμένη προφητεία θα δούμε ότι το κεντρικό της νόημα είναι η εκκλησιαστική αναγέννηση.
Η «επάνοδος εις τας αγκάλας της Μητρός αγαλλομένης Εκκλησίας» πρέπει να αναφέρεται
στα αποτελέσματα της Ογδόης Οικουμενικής Συνόδου, που θα ενώσει τους Ορθοδόξους, αλλά
και θα επαναφέρει στην Εκκλησία όσους πλανήθηκαν από αιρέσεις. Τότε επομένως
συμπληρώνονται οι 7 κύκλοι18 της. Και τότε το θεολογικό σάλπισμα των νέων Ισραηλιτών,
Ορθοδόξων Χριστιανών Πατέρων, θα γκρεμίσει, όπως και στις προηγούμενες Οικουμενικές
Συνόδους, τα σαν τείχη εμφανιζόμενα εμπόδια κατά της Αληθείας από τις παραπλανητικές
16 Και ο Απόστολος Πέτρος προειδοποιεί ότι στη διδασκαλία των Αποστόλων υπάρχουν δυσνόητα: «…εν οις έστι δυσνόητα τινά, α οι αμαθείς και αστήρικτοι στρεβλούσιν ως και τας λοιπάς Γραφάς προς την ιδίαν αυτών απώλειαν». (2α Πετ. Γ-16)
17 Στη σελ. 59 της συλλογής Προφητειών:
http://www.imdleo.gr/diaf/files/proph/1 ... rismoi.pdf
18 Η προετοιμαζόμενη λειτουργία στην Αγία Σοφία για το 2010 συμπίπτει στα 550+7 χρόνια μετά την άλωση της
29ης Μαΐου του 1453, και είναι πιθανόν αφετηρία γεγονότων.
θεωρίες του παρόντος εβδοματικού αιώνος19 και θα ανυψώσει τον νου των κατοικούντων τη
Γη στην αιώνια βασιλεία του Ιησού Χριστού, εγγύζουσα πλέον, διότι άλλη Οικουμενική Σύνοδος
δεν θα υπάρξει20. Από τη μεριά μας χρειάζεται αγώνας μέχρι τέλους.
Οι αλλαγές δεν είναι απαραίτητο να τρέξουν αναλογικά. Αν τα γεγονότα που έχουν
πνευματική βαρύτητα (καλά ή άσχημα) επιταχυνθούν, ο πνευματικός χρόνος θα επιταχυνθεί, και
οι αλλαγές που θα φέρουν τους πολέμους και την αναλαμπή, επίσης θα ανταποκριθούν στο
ρυθμό αυτό. Ήδη έχουμε επιτάχυνση που προκαλείται από τη μεριά των εχθρών της
Ορθοδοξίας και της Αληθείας με την ενίσχυση κάθε μορφής πλάνης, η οποία τώρα τρέχει
ανενόχλητη, από το σατανισμό μέχρι τη νεοειδωλολατρεία, συμπαρασύροντας πολλούς,
πιστούς και μη, στην απώλεια. Η φιλαργυρία έφτασε στα ύψη από τους (κατά έκφραση του
Ροκφέλερ) «διεθνείς τραπεζίτες», με αποτέλεσμα την όλο και πιο ασφυκτική πίεση των λαών
από δυσβάσταχτους φόρους, και τη μεγαλύτερη εξαθλίωση των φτωχοτέρων.
Και τα άλλα πάθη ακολουθούν έτσι ακριβώς όπως τα προβλέπει ο άγιος Νείλος ο
Μυροβλύτης: «Δεν θα υπάρχει σεβασμός εις τους γονείς και γεροντοτέρους, η αγάπη θα
εκλείψει, οι δε Ποιμένες των Χριστιανών, Αρχιερείς και Ιερείς, θα είναι τότε άνδρες κενόδοξοι,
παντελώς μη γνωρίζοντες την δεξιάν οδόν από την αριστεράν, θα αλλάξουν τα ήθη, αι
παραδόσεις των Χριστιανών και της Εκκλησίας. Η σωφροσύνη θα απωλεσθεί από τους
ανθρώπους και θα βασιλεύσει η ασωτία. Το ψεύδος και η φιλαργυρία θα φθάσουν εις τον
μέγιστον βαθμόν, και ουαί εις τους θησαυρίζοντας αργύρια. Αι πορνείαι, μοιχείαι,
αρσενοκοιτίαι, κλοπαί και φόνοι, θα πολιτεύονται, εν τω καιρώ εκείνω και δια την
ενέργειαν της μεγίστης αμαρτίας και ασελγείας, οι άνθρωποι θέλουν στερηθεί την χάριν του
Αγίου Πνεύματος όπου έλαβον εις το Άγιον Βάπτισμα ως και την τύψιν της συνειδήσεως».
Τώρα όσα αναφέρει ο άγιος Νείλος δεν συμβαίνουν απλώς, αλλά διαφημίζονται σαν
καλά και χρήσιμα! Αυτό φανερώνει ότι ήδη το πολίτευμα του Αντιχρίστου, που
αντιστρατεύεται το δίκαιο του Θεού, έχει αρχίσει να κυριεύει τη ζωή των λαών. Ο ίδιος ο
Αντίχριστος θα έρθει στο τέλος, σαν απόλυτος άρχων, για να κυβερνήσει τις πνευματικά
διαβρωμένες κοινωνίες. Η απότομη εξάπλωσή του αντιχρίστου πνεύματος σε όλο τον πλανήτη
οφείλεται στο παγκόσμιο Μασονικό δίκτυο και την πρόοδο στα μέσα επικοινωνίας, οπότε πολύ
γρήγορα οι εντολές που δίνονται από λίγα άτομα, φτάνουν και εκτελούνται από τα μέλη των
στοών όλου του κόσμου, διαβρώνοντας έτσι τις δημοκρατικές δομές των χωρών χάριν του
ενιαίου (παγκόσμιου) κράτους του Αντιχρίστου. Διότι αυτός θα είναι ο πρώτος παγκόσμιος
κυβερνήτης, όπως είναι γραμμένο στον «Επίτομο21». Και επειδή στη Μασονία και Ιλλουμινάτι,
στους ανώτερους βαθμούς, υπάρχουν επικλήσεις και επικοινωνία με πονηρά πνεύματα22 και τον
Εωσφόρο, είναι προφανές το γιατί είναι τώρα διαδομένο το σύνθημα «Νέα Αυγή»23, οι
χαιρετισμοί κατά το πρότυπο των σατανιστικών συγκροτημάτων, ο πόλεμος κατά των
Χριστιανικών συμβόλων όπως του Σταυρού και των εικόνων, που φτάνει μέχρι και τα
Χριστουγεννιάτικα φωτάκια στο Λονδίνο!
19 Ο άγιος Μάξιμος ο ομολογητής Ιεριχώ ονομάζει «τον εβδοματικόν του χρόνου τούτου αιώνα», δηλ. την παρούσα ζωή με την
επταδικότητα του ρέοντος αυτήν χρόνου. (Ερ. 82: «Ὅστις εἰς παράταξιν θείαν καταλεγεὶς κυκλοῖ τὴν Ἰεριχὼ ἑπτὰ
περιόδοις σαλπίζων, τουτέστιν διοδεύων τὸν ἑβδοματικὸν τοῦ χρόνου τούτου αἰῶνα τῇ σάλπιγγι τοῦ
Εὐαγγελίου, διδάσκεται πάντα τὰ τοῦ αἰῶνος τούτου τῷ Θεῷ ἀνατιθέναι). Ομοίως στη «θεωρία της Ιεριχούς».
20 Το 8 είναι σύμβολο της αιωνιότητος, όπως ακριβώς και το πλαγιαστό οκτώ στα Μαθηματικά. Η Κυριακή πχ σαν απαρχή και
τύπος της αιωνιότητος ονομάζεται θρησκευτικά 8η ημέρα ή απλά «μία» και όχι πρώτη, γιατί δεν υπάρχει δεύτερη αιωνιότητα!
21
http://www.imdleo.gr/htm/2_epitomos_parts.htm
22 Δείτε Μασόνος 90ού βαθμού:
http://www.imdleo.gr/diaf/files/polymes ... masons.htm
23 Δείτε το video:
http://www.imdleo.gr/diaf/files/polymes ... /BJack.htm
- 9 -
Η προώθηση των αντιθέων ιδεολογιών έχει να κάνει όχι με πρωτοβουλία του Σατανά,
αλλά με υποστολή της χάρης του Θεού στον Χριστιανικό κόσμο όσο αυτός απομακρύνεται από
τα προστάγματα του Θεού και τα ευσεβή δόγματα της Εκκλησίας. Είναι δηλαδή αποτέλεσμα της
αποστασίας από την αληθινή πίστη με λόγια ή και έργα, και δίνεται από τον Απόστολο σαν
σημάδι προειδοποιητικό24 για την έλευση του Αντιχρίστου. Πάντα κύριος και ανώτατος ελεγκτής
όσων συμβαίνουν είναι ο Θεός. Παρά την προσπάθεια των αποκρυφιστών - εωσφοριστών να
φέρουν τον Αντίχριστο ενωρίς στην εξουσία, αυτό δεν θα κατορθωθεί, αλλά θα υπάρξουν
πρόδρομοί του που θα οδηγήσουν στον Γενικό Πόλεμο. Μετά θα ακολουθήσει μαζί με την
ειρήνη και η αναλαμπή της Ορθοδοξίας.
Αν λοιπόν οι προφητείες για την αναλαμπή της Ορθοδοξίας είναι δυνατόν, όπως είδαμε,
να πραγματωθούν, το ερώτημα που μένει είναι: ο μελλοντικός Βασιλιάς, μπορεί να είναι ο
Ιωάννης ο Βατάτζης; Εφ’ όσον ο μελλοντικός Βασιλιάς φυλάσσεται σε κατάσταση ύπνου
κάπου κάτω από την Πόλη, και τον είδε ζώντα, σώο, και σε εγρήγορση όταν χρειάστηκε για να
μεταλάβει, ο όσιος Δανιήλ, έπεται ότι αυτός δεν είναι το ίδιο πρόσωπο με τον Ιωάννη Βατάτζη
που έχει προ πολλού αποθάνει και το σκήνος του ξέραμε από καιρό που βρίσκεται.
Ο συγγραφέας θεωρεί ότι θα γίνει ανάσταση του Ιωάννη, και γι αυτό εξετάζει και το
ενδεχόμενο να λάβη ίσως και άλλος άγιος τη θέση αυτή, όχι μόνο ο Θεολόγος Ιωάννης που δεν
γνωρίζουμε με την μετάστασή του αν κοιμήθηκε ή όχι, αλλά και ο Τίμιος Πρόδρομος και άλλοι
που πέθαναν αιώνες πολλούς πριν. Φαίνεται να αγνοεί ότι «καθόσον απόκειται τοις
ανθρώποις άπαξ αποθανείν μετά δε τούτο κρίσις» του Αποστόλου Παύλου (Εβ. Θ-27). Διότι οι
αναστημένοι που γνωρίζουμε από τις Γραφές και τους βίους των αγίων ή είχαν λίγο καιρό πριν
πεθάνει, όπως ο Λάζαρος ο τετραήμερος, η κόρη του αρχισυναγώγου κλπ, ή ανασταίνονταν για
να ομολογήσουν την Αλήθεια της πίστεώς μας και μετά επέστρεφαν στην άλλη ζωή. Κανείς δεν
μπορεί να ζήσει πολλές φορές στη Γη, και είναι αυτό προφανές και από την παράδοση της
Εκκλησίας για τους δύο προφήτες που θα ελέγξουν τον Αντίχριστο στο τέλος του κόσμου, τον
Ενώχ και τον Ηλία που δεν έχουν πεθάνει, αλλά διατηρούνται για το σκοπό αυτό ζωντανοί.
Ο συγγραφέας επικαλείται αρχιερείς των Γ.Ο.Χ. ότι επιβεβαίωσαν την άποψή του, καθώς
και κάποιους Αγιορείτες, αλλά κανείς όχι αρχιερέας, αλλά ούτε λαϊκός δεν μπορεί να δεχτεί την
σχεδόν χιλιαστική στη βάση της άποψη, ότι θα αναστηθεί (ένας έστω) άγιος για να ξαναζήσει
σ’ αυτή τη ζωή και μετά να ξαναπεθάνει. Όπως λέει ο άγιος Εφραίμ ο Σύρος στον λόγο περί
μετανοίας: «Ο Παράδεισος είναι ο χώρος της αναπαύσεως των Αγίων, καθώς είπε και ο
Κύριος στο Ευαγγέλιο. Πως λοιπόν αφήνοντας οι Δίκαιοι τον Παράδεισο θα
καλοπερνούν στη γη»25;
Ας μην είμαστε λοιπόν επιπόλαιοι, και ας συμβουλευόμαστε τους σύγχρονους Αγίους,
γιατί τα επί μέρους θέματα αποτελούν μια ενότητα με άλλα μεγαλύτερα, και αυτό το είχε
εξηγήσει ο γέροντας Παΐσιος, φανερώνοντας ότι τα γεγονότα που θα έρθουν είναι συνέχεια των
γεγονότων της Γιουγκοσλαβίας, ερμηνεύοντας τον Άγιο Κοσμά τον Αιτωλό και τον άγιο Μεθόδιο,
δίνοντας και λεπτομέρειες που έχουν γραφεί σε πλήθος βιβλία, αλλά στον κ. Βαλαβάνη είναι
άγνωστες διότι 25 χρόνια έψαχνε αλλά δεν βρήκε τον γέροντα Παΐσιο, που τον είχε βρει
όμως όλη η Ελλάδα!
1/14-12-2009 Ναούμ του Προφήτου
Λεόντιος Μοναχός Διονυσιάτης
Κανείς δεν είναι τέλειος και κανείς δεν θα πρέπει να απαιτεί από τους άλλους τελειότητα.
Όλοι ως ατελείς πορευόμαστε και με ατέλειες συμπορευόμαστε.
Η τελειότητα δεν ανήκει στους ανθρώπους παρά μονάχα στον Θεό.
