Ιερά Προσκυνήματα - Η Λαύρα του Αγίου Σάββα

[angieholi]

Η ιστορία της ίδρυσης της Λαύρας του Αγίου Σάββα


Η Λαύρα του Αγίου Σάββα βρίσκεται μέσα στην καρδιά της ερήμου της Ιουδαίας, μεταξύ της Βηθλεέμ και της Νεκράς Θάλασσας, σκαρφαλωμένη κυριολεκτικά στην απότομη πλαγιά του χείμαρρου των Κέδρων. Το επιβλητικό αυτό Μοναστήρι με συνεχή ιστορία 1500 ετών, που είναι άβατο για τις γυναίκες, ιδρύθηκε από τον Άγιο Σάββα τον Ηγιασμένο το 485μ.Χ.

Αρχικά ο Άγιος Σάββας το 479μ.Χ μετά από προτροπή Αγγέλου εγκαταστάθηκε ως ερημίτης σε σπήλαιο της απέναντι ανατολικής όχθης του πύρινου ποταμού. Το σπήλαιο αυτό διατηρείται μέχρι και σήμερα και εκεί ο Άγιος έζησε πολλά χρόνια.
Σιγά σιγά η φήμη του Αγίου άρχισε να γίνεται γνωστή με αποτέλεσμα να αρχίσουν να συναθροίζονται γύρω του πλήθος ερημιτών και αναχωρητών που διέκριναν στο πρόσωπο του, τον φωτισμένο από το Άγιο Πνεύμα άνθρωπο.

Καθοδηγούμενος από την Θεοτόκο πέρασε στην απέναντι όχθη του ποταμού για να κτίσει Μοναστήρι, στο σημείο όπου έβλεπε να υψώνεται πύρινη στήλη. Ερευνώντας τον τόπο βρήκε θεόκτιστο σπήλαιο, το οποίο είχε την κατάλληλη μορφή για να γίνει ναός. Το Ναό αυτόν, τον αφιέρωσε στον Άγιο Νικόλαο.

Η συνοδεία τότε του Αγίου έφτανε στους 150 μοναχούς. Κάποιοι λοιπόν από αυτούς εναντιώθηκαν στον Άγιο και ζήτησαν την αντικατάστασή του από Ηγούμενο. Ο τότε Πατριάρχης όμως Σαλλούστιος, γνωρίζοντας την αγιότητα του Σάββα, τους αγνόησε και μάλιστα τον χειροτόνησε πρεσβύτερο.

Η προσεύλεση Μοναχών αυξανόταν και ο Άγιος δέχονταν Μοναχούς οι οποίοι είχαν ήδη δοκιμασθεί σε Μοναστικό Κοινόβιο, και βρίσκονταν σε προχωρημένο στάδιο μοναχικής ασκήσεως. Έτσι λοιπόν οι αρχάριοι Μοναχοί γίνονταν αρχικά δεκτοί στο Μοναστήρι του Αγίου Θεοδοσίου, που βρίσκεται στην είσοδο της ερήμου της Ιουδαίας (σε σχετικά κοντινή απόσταση με την Λαύρα), και ανάλογα με την πρόοδό τους προετοιμάζονταν και κατόπιν πήγαιναν να συνεχίσουν την μοναχική ζωή τους στη Λαύρα. Γι'αυτό λοιπόν ο Άγιος Σάββας έλεγε χαριτολογώντας προς τον Άγιο Θεοδόσιο, ότι ο ίδιος ήταν "Ηγούμενος Ηγουμένων", ενώ ο Θεοδόσιος "Ηγούμενος παιδίων", δηλαδή αρχαρίων.

Το 494μ.Χ. άρχισαν οι εργασίες ανοικοδόμησης της Μεγάλης Εκκλησίας της Θεοτόκου, διότι πλέον ο μικρός Θεόκτιστος Ναός του Αγίου Νικολάου, δεν επαρκούσε για τις λατρευτικές ανάγκες της Μονής. Ωστόσο οι μαθητές που είχαν κατηγορήσει τον Άγιο την πρώτη φορά, πάλι επαναστάτησαν εναντίον του, με αποτέλεσμα ο Άγιος Σάββας να αποχωρήσει από την Λαύρα για περίπου 5 έτη. Τελικά επέστρεψε πίσω στη Μονή και αναγκάστηκαν να φύγουν οι στασιαστές και να εγκατασταθούν στη Νέα Λαύρα, που είχε ιδρύσει ο Άγιος, τον καιρό της απομάκρυνσής του. Μάλιστα χωρίς καμία ανεξικακία, τους βοήθησε στο χτίσιμο και την διοργάνωση της Λαύρας τους.

Μέχρι να πεθάνει ίδρυσε άλλες δυο Λαύρες, του Επταστόμου και του Ιερεμίου, καθώς και δύο κοινόβια, του Σπηλαίου και του Σχολαρίου. Τα τελευταία 20 χρόνια της ζωής, ελάμπριναν πολλές θαυμαστές πράξεις, που είχαν ιδιαίτερη σημασία για την εκκλησιαστική και παγκόσμια Ιστορία. Πολέμησε με πολύ ζήλο την αίρεση του Μονοφυσιτισμού και με το να στηρίξει τον νέο Πατριάρχη Ιεροσολύμων, Ιωάννη τον Γ΄, διεφύλαξε την Εκκλησία των Ιεροσολύμων στην ορθή πίστη, μια και οι Εκκλησίες της Κωνσταντινούπολης, της Αντιόχειας και της Αλεξάνδρειας είχαν περιέλθει τότε σε μονοφυσίτες Πατριάρχες. Αργότερα η Ορθοδοξία απεκαταστάθηκε πλήρως σε όλα τα Πατριαρχεία.


Ο Άγιος Σάββας ο Ηγιασμένος κεκοιμήθη στις 5 Δεκεμβρίου του 532μ.Χ. Το έτος 547μ.Χ. το τίμιο λείψανό του βρέθηκε μέσα στο μνήμα, σώο και αδιάλυτο, μεταφέρθηκε δε στην Κωνσταντινούπολη και από εκεί αρκετούς αιώνες, οι Σταυροφόροι το μετέφεραν στη Βενετία.

[angieholi]

Βίντεο με φωτογραφίες της Λαύρας του Αγίου Σάββα


Ακούστε τις καμπάνες της Λαύρας να χτυπούν χαρμόσυνα!

[angieholi]

Αεροφωτογραφίες (από το Google)

[angieholi]

Η επιστροφή του Ιερού Σκηνώματος του Αγίου Σάββα από τη Βενετία στη Λαύρα του


Ο Άγιος Σάββας ο Ηγιασμένος, όπως αναφέρθηκε, κοιμήθηκε στις 5 Δεκεμβρίου του 532μ.Χ. Το έτος 547μ.Χ. το τίμιο λείψανό του βρέθηκε μέσα στο μνήμα, σώο και αδιάλυτο, μεταφέρθηκε δε στην Κωνσταντινούπολη και από εκεί αρκετούς αιώνες, οι Σταυροφόροι το 1099μ.Χ. το μετέφεραν στη Βενετία. Το 1965 αναγκάστηκαν μετά από επανειλημμένες απαιτήσεις του Αγίου, να το επιστρέψουν στο "σπίτι" του.


Το 1964μ.Χ ο Άγιος Σάββας παρουσιάσθηκε στον πάπα Ιωάννη Γ΄ και του είπε ότι θέλει να γυρίσει στο μοναστήρι του, στο σπίτι του και στα παιδιά του (τους μοναχούς του), που τον ζητούσαν. Η Σύνοδος της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας απέρριψε το αίτημα της επιστροφής του ιερού σκηνώματος με αποτέλεσμα σε μερικούς μήνες να πεθάνει ο πάπας.


Και πάλι το 1965 ο Άγιος Σάββας ανανέωσε το αίτημά του για επιστροφή στον νέο πάπα Ιωάννη Παύλο, που το κάνει αποδεχτό φοβούμενος από το θάνατο του προκατόχου του. Η απόφαση αυτή των Ρωμαιοκαθολικών χαροποίησε το Ελληνορθόδοξο Πατριαρχείο, αλλά και τους μοναχούς της μονής του Αγίου Σάββα.

Αντιπροσωπεία του Πατριαρχείου, μαζί με τον τότε πνευματικό της Μονής μακαριστό Αρχιμ. Σεραφείμ, μεταβαίνουν στη Βενετία και δακρυσμένοι γονατίζουν μπροστά στο Ιερό Σκήνωμα.
Στις 13 Οκτωβρίου του 1965 επιστρέφουν στα Ιεροσόλυμα και από τις 30 Οκτωβρίου του ίδιου έτους εναποτίθεται το Σκήνωμα στο μοναστήρι του, κοντά στα παιδιά του, όπως το ζητούσε ο Άγιος, αλλά και για να αγιάζει όσους πιστά προσέρχονται.

Κείμενο από το βιβλίο:
Ακολουθώντας τα βήματα του Ιησού Χριστού στην Αγία Γή, του Ανδρέα Κ. Γεωργίου

[angieholi]

To άβατο για τις γυναίκες

Όπως έχουμε πει η Λαύρα του Αγίου Σάββα είναι άβατο για τις γυναίκες. Όταν λοιπόν το πούλμαν φτάνει στη είσοδο της Μονής, οι άντρες κατευθύνονται με ανυπομονησία προς το εσωτερικό, ενώ οι γυναίκες, υπομονετικά, περιμένουν απ'έξω.

eisodos.JPG

Πάντα θα βγει κάποιος Μοναχός, ο οποίος έχει ως διακόνημα να περιποιηθεί τις γυναίκες, να φέρει δηλαδή Ιερά Λείψανα για να προσκυνήσουν, να μοιράσει λαδάκι ή Αγίασμα του Αγίου Σάββα, και να δώσει για ευλογία την εικονίτσα του Αγίου.

leipsana.jpg

Πολλές φορές ο Μοναχός αυτός, με ευλογία από το Γέροντά του, βγάζει ένα μικρό, μα γεμάτο με αγάπη, λόγο, ή αναφέρεται περιγραμματικά στην Ιστορία της Λαύρας. Σχεδόν πάντοτε οι προσκυνήτριες έχουν "αμέτρητες" ερωτήσεις να του κάνουν, για διάφορα πνευματικά θέματα.

Fr at Mar Saba monasteryr talk to women.JPG

Οι απαντήσεις που δίνει προκαλούν σε όλες, μεγάλη ψυχική αγαλλίαση και χαρά και έτσι και εκείνες φεύγουν πολύ αναπαυμένες από τη Λαύρα, παίρνοντας την ευλογία, που δίνει ο Άγιος Σάββας πλουσιοπάροχα σε όλους τους προσκυνητές, έστω και αν έμειναν έξω από την πόρτα!

Φωτογραφίες από το Google

[angieholi]

Τα αξιοπρόσεχτα της Λαύρας του Αγίου Σάββα

leipsano Ag. Savva1.jpg

Πέρα από το άφθαρτο σκήνωμα του Αγίου Σάββα άλλα αξιοπρόσεχτα του μοναστηριού είναι τα εξής:

- Κάτω από το οικοδόμημα του Τάφου του Αγίου και την πλακόστρωτη αυλή, είναι το κοιμητήριο της Ιεράς Μονής. Μια πλάκα από την αυλή οδηγεί σε υπόγεια σπηλιά-κοιμητήριο, όπου εναποθέτουν τους κεκοιμημένους πατέρες πάνω στο χώμα. Το θαυμαστό είναι, ότι το σώμα τους λιώνει σιγά-σιγά χωρίς να μυρίζουν άσχημα. Το αντίθετο μάλιστα! Μαρτυρίες προσκυνητών αναφέρουν ότι ο τόπος ευωδιάζει και μάλιστα πάρα πολύ!!!

- Η φοινικιά που φύτεψε ο Άγιος Σάββας με τα ιαματικά φύλλα που θεραπεύει τη στείρωση.

- Το Αγίασμα του Αγίου, που εδώ και 1500 χρόνια έχει την ίδια ποσότητα νερού χειμώνα-καλοκαίρι και βρίσκεται στο κάτω μέρος του Μοναστηριού, αφού κατέβει κανείς 358 σκαλοπάτια. Από αυτό το νερό-αγιάσμα πίνουν τόσο οι Μοναχοί, όσο και οι προσκυνητές που επισκέπτονται τη Λαύρα, ως ευλογία.

Η ιστορία του Αγιάσματος είναι η εξής:
Όταν ζούσε ο Άγιος Σάββας δεν υπήρχε νερό και το κουβαλούσαν από μακριά. Κάποια μέρα, ενώ ο Άγιος προσευχόταν, άκουσε χτυπήματα. Νταπ, νταπ, νταπ. Σκέφτηκε ότι ο διάβολος προξενούσε το θόρυβο για να τον εμποδίσει από την προσευχή.
Δεν έδωσε σημασία και συνέχισε να προσεύχεται. Όμως τα χτυπήματα συνεχίζονταν. Όταν τέλειωσε την προσευχή του βγήκε έξω και είδε ένα γάιδαρο κοντά στο μοναστήρι να χτυπάει το χώμα με τα πισινά του πόδια. Από τα χτυπήματα σχηματίστηκε μία λακκούβα και αφού γέμισε με νερό, ο γάϊδαρος έσκυψε και ήπιε.
Οι μοναχοί τότε πήραν το νερό και την άλλη μέρα η λακκούβα ήταν πάλι γεμάτη νερό, το οποίο δεν ξεχείλιζε. Αυτό το θαύμα συνεχίζεται μέχρι σήμερα και το νερό ούτε αυξάνεται ούτε μειώνεται σαν ποσότητα, αλλά παραμένει πάντοτε η ίδια.

Mar_Saba,_Valley_of_the_Kedron.jpg

Κείμενα από:
Βιβλίο: Ακολουθώντας τα βήματα του Ιησού Χριστού στην Αγία Γή, του Ανδρέα Κ. Γεωργίου
http://agiabarbarapatras.blogspot.com/2 ... st_05.html

[angieholi]

Ακολουθία εις τον Άγιο Σάββαν τον Ηγιασμένον

Ψάλλει χορός Σαββαϊτών Μοναχών, Διευθύνει ο Αρχιμ. Αριστόβουλος (Πρωτοψάλτης του Πανίερου Ναού της Αναστάσεως)

ΙΕΡΑ ΛΑΥΡΑ ΣΑΒΒΑ ΤΟΥ ΗΓΙΑΣΜΕΝΟΥ

Ιερουσαλήμ 2005

Επειδή τα αρχεία είναι σε μορφή mp3, παραθέτω το λινκ της Ιεράς Μονής Παντοκράτορος που τα έχει "ανεβάσει" στο ιντερνετ.

http://www.impantokratoros.gr/akolouthi ... p3.el.aspx

[angieholi]

Άγιος Σάββας και ο πειρασμός του μήλου

normal_agsavigiasm.jpg

Κάποτε, που βρισκόταν στον κήπο του μοναστηριού, του ήλθε η επιθυμία να φάει ένα ωραίο και πολύ νόστιμο μήλο, πριν από την κανονική ώρα του φαγητού. Η επιθυμία που άναψε μέσα του τον οδήγησε να το κόψει, αλλά έπειτα σκέφθηκε καλλίτερα και κυριάρχησε στον εαυτόν του με δύναμη.

Επιτιμούσε και μάλωνε τον εαυτό του με λογισμούς ευσεβείς λέγοντας·" Ήταν ωραίος στα μάτια και ευχάριστος στη γεύση και ο καρπός που έφαγε ο Αδάμ και με την παρακοή εκείνου οδηγήθηκα και εγώ στο θάνατο. Γιατί αντί του νοητού και πνευματικού κάλλους, προτίμησε εκείνο, που φαινόταν ωραίο κι ευχάριστο στα σωματικά μάτια· κι αντί για τις πνευματικές απολαύσεις, θεώρησε καλλίτερο το να γεμίζει το στομάχι του. Απ’ αυτόν μπήκε μέσα στον κόσμο ο θάνατος. Ας μην αποστρέψω, λοιπόν, το πρόσωπο μου από την ομορφιά της εγκράτειας, με το να καταβληθώ από κάποιο ψυχικό νυσταγμό. Γιατί, όπως πριν από κάθε καρποφορία προηγείται ο ανθός, έτσι και πριν από κάθε έργο και κατόρθωμα αγαθό προηγείται η εγκράτεια."

Με αυτόν τον καλό λογισμό νίκησε την επιθυμία και το μήλο το πέταξε κάτω κι άρχισε να το καταπατεί με τα πόδια του. Μαζί με το μήλο καταπάτησε και την επιθυμία του.
Κι έβαλε νόμο πια στον εαυτό του να μη φάει μήλο, μέχρι το θάνατό του.

Από τότε του χαρίστηκε δύναμη θεϊκή και ασκούσε τον εαυτό του στην εγκράτεια, η οποία συγκρατεί και διώχνει τους πονηρούς λογισμούς, καθώς και το βάρος του ύπνου. Μαζί με την εγκράτεια, φρόντιζε να κουράζεται και σωματικά, ενθυμούμενος τον λόγο που λέγει προς τον Θεό σ’ ένα ψαλμό του ο Δαυίδ· «ίδε την ταπείνωσίν μου και τον κόπον μου και άφες πάσας τας αμαρτίας» ( Ψαλμ.24, 18). Γι’ αυτό και με κάθε προσπάθεια και προθυμία φρόντιζε να ταπεινώνει τη ψυχή του με τη νηστεία και να δαμάζει το σώμα του με τον κόπο και το μόχθο. Κι ενώ μέσα στο μοναστήρι των Φλαβιανών είχε εξήντα ή εβδομήντα συναγωνιστές στην πνευματική ζωή, όλους τους ξεπέρασε στην ταπεινοφροσύνη, την υπακοή και τους κόπους για την ευσέβεια.


Όπως ο Άγιος Σάββας έβαλε κανόνα στον ευατό του και δεν ξαναέφαγε μήλο, έτσι και όλοι οι Μοναχοί της Λαύρας, από τότε μέχρι σήμερα, όχι μόνο δεν τρώνε μήλο αλλά και ότι είναι παράγωγο του μήλου (π.χ. δηλαδή χυμό μήλου, ή καραμέλες με γεύση μήλο, μηλόπιττες κλπ)

Είναι δε και ορισμένοι λαϊκοί, που από τάμα στον Άγιο δεν ξανατρώνε μήλο στη ζωή τους, όπως έκανε εκείνος!

[Loginos]

ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΑΓΙΟΥ ΣΑΒΒΑ (ΛΑΥΡΑ ΑΓΙΟΥ ΣΑΒΒΑ) 1862


ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΑΓΙΟΥ ΣΑΒΒΑ (ΛΑΥΡΑ ΑΓΙΟΥ ΣΑΒΒΑ) 1900


ΜΟΝΑΧΟΙ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΑΓΙΟΥ ΣΑΒΒΑ (ΛΑΥΡΑΣ ΑΓΙΟΥ ΣΑΒΒΑ) 1893



Ο ΤΑΦΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΣΑΒΒΑ ΣΤΗΝ ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΑΓΙΟΥ ΣΑΒΒΑ (ΛΑΥΡΑ ΑΓΙΟΥ ΣΑΒΒΑ) 1893

[angieholi]

Η εορτή της ανακομιδής του λειψάνου του Οσίου Σάββα

picture-481.jpg

Ἀπό τοῦ ἔτους 1965, ἡ 13η /26η Ὀκτωβρίου ἔχει καθιερωθῆ εἰς τό ἑορτολόγιον τῆς Σιωνίτιδος Ἐκκλησίας ὡς ἡμέρα τῆς μνήμης τῆς ἐπανακομιδῆς του λειψάνου τοῦ ὁσίου Σάββα τοῦ ἡγιασμένου. Εἶναι ἡ ἡμέρα, κατά τήν ὁποίαν μετά τάς ἀπαραιτήτους συνεννοήσεις, ἡ Ρωμαιοκαθολική Ἐκκλησία ἐπέστρεψε τό λείψανον τοῦ ὁσίου Σάββα, τό ὁποῖον εἶχον λάβει μεθ’ ἑαυτῶν οἱ Σταυροφόροι εἰς τήν Βενετίαν.

Κατά τήν ὡς ἄνω ἡμέραν τό λείψανον τοῦ ὁσίου Σάββα κατέφθασεν εἰς τήν Πύλην τοῦ Δαβίδ, συνοδευόμενον ὑπό τῆς εἰς Ρώμην μεταβάσης ἀποστολῆς τοῦ Πατριαρχείου, ἀποτελουμένης ἐκ τοῦ μακαριστοῦ Μητροπολίτου Πέτρας Γερμανοῦ, τοῦ πολιοῦ νῦν Μητροπολίτου Γέροντος Καισαρείας κ. Βασιλείου, τοῦ Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Ναζαρέτ κ. Κυριακοῦ (ὡς διακόνου τότε) καί τοῦ μακαριστοῦ Ἀρχιμανδρίτου Σεραφείμ, Πνευματικοῦ τῆς Μονῆς τοῦ ὁσίου Σάββα.

Τό ἱερόν λείψανον μετηνέχθη τότε δι’ ἐπισήμου πομπῆς, τῆς ὁποίας προεξῆρχεν ὁ ἀείμνηστος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων Βενέδικτος, ἀπό τῆς Πύλης τοῦ Δαβίδ εἰς τόν Πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως. Ἐκεῖ ἐναπετέθη ἐπί μίαν ἑβδομάδα διά προσκύνησιν καί ἀκολούθως μετηνέχθη εἰς τήν ἱεράν αὐτοῦ Μονήν εἰς τό Καθολικόν αὐτῆς, εἰς τό ὁποῖον ἕως καί τῆς σήμερον φυλάσσεται.

Τό λείψανον τοῦ Ἁγίου Σάββα εἰς τήν Ἱεράν Λαύραν, τήν ὁποίαν οὗτος ἵδρυσε περί τό 48ο μ.Χ., ὠργάνωσε, κατηύθυνε πνευματικῶς, ἑδραίωσε καί ηὔξησε, εἶναι μία ζωντανή ἐνισχυτική καί ἰαματική παρουσία διά τούς σκληρῶς ἀσκητικῶς ἀγωνιζομένους Ἁγιοσαββίτας Πατέρας, ἀλλά καί διά τούς προσκυνητάς τῆς Μονῆς. Οἱ Ἁγιοσαββῖται Πατέρες περιβάλλουν μέ ἱεράν εὐλάβειαν καί βαθύν σεβασμόν τό σκήνωμα τοῦ ἁγίου καί ἐναποθέτουν εἰς αὐτό τήν ὑπέρβασιν καί ἐπίλυσιν πολλῶν ἐκ τῶν προβλημάτων αὐτῶν.

Ἀκολουθοῦντες τήν ἀπό τοῦ ἔτους 1965 καθιερωθεῖσαν τυπικήν διάταξιν οἱ Ἁγιοσαββῖται Πατέρες, ἑώρτασαν καί ἐφέτος τήν ἱεράν αὐτήν ἑορτήν.

Ἀφ’ ἑσπέρας τῆς Δευτέρας, 12ης /25ης Ὁκτωβρίου 2010, ὑπεδέχθησαν μετά χαρᾶς μεγάλης, προπορευομένου τοῦ πνευματικοῦ αὐτῶν, Ἀρχιμανδρίτου π. Εὐδοκίμου, ἐπιτελέσαντος θαυμαστόν ἀνακαινιστικόν ἔργον εἰς τήν Μονήν, τόν ἡγούμενον τῆς Λαύρας, Μακαριώτατον Πατριάρχην Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλον, προερχόμενον ἐξ Ἱεροσολύμων μετά συνοδείας τῶν Ἀρχιερέων, Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀβήλων κ. Δωροθέου, Ἀρχιερέως τοῦ ἔτους τούτου διά τάς ἑορτάς τοῦ ἁγίου Σάββα, καί Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου, Γέροντος Ἀρχιγραμματέως, τοῦ ἐν Βηθλεέμ Πατριαρχικοῦ Ἐπιτρόπου Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἰορδάνου κ. Θεοφυλάκτου, τοῦ ἡγουμένου τοῦ Φχές καί Ἀντιπροέδρου τῆς Οἰκονομικῆς Ἐπιτροπῆς Ἀρχιμανδρίτου Ἱερωνύμου καί τοῦ Ἀρχιδιακόνου Ἀθανασίου.

Τήν ἐν τῇ εἰσόδῳ τῆς Μονῆς ὑποδοχήν, ἠκολούθησε ἡ ἐν ψαλμῳδίᾳ κάθοδος εἰς τό πρό τοῦ Καθολικοῦ προαύλιον καί ἡ προσκύνησις ἐνταῦθα εἰς τόν Τάφον τοῦ Ἁγίου, ἡ εἴσοδος εἰς τό Καθολικόν, ἡ προσκύνησις τοῦ ἐν αὐτῷ ἐναποκειμένου σκηνώματος τοῦ ὁσίου καί τῆς εἰκόνος τῆς Παναγίας Τριχερούσης, πρό ἔτους φιλοτεχνηθείσης ὑπό τοῦ Δανιηλαίου Ἁγιορείτου μοναχοῦ π. Δανιήλ, ἐπιχορηγηθείσης δέ οἰκονομικῶς ὑπό τοῦ Ἁγιοπαυλίτου μοναχοῦ π. Νικοδήμου, δωρηθείσης δέ τῇ Μονῇ τοῦ Ὁσίου Σάββα, ἡ σύντομος δέησις καί ἡ τοῦ «ὡς εὖ παρέστητε» προσφώνησις τοῦ πνευματικοῦ πατρός τῆς Μονῆς Ἀρχιμανδρίτου Εὐδοκίμου πρός τόν Μακαριώτατον καί τήν συνοδείαν Του. Μετά τήν ἐν τῷ Ναῷ προσκύνησιν ταύτην ἠκολούθησε μικρά δεξίωσις ἐκ ψυχροῦ ὕδατος καί γλυκισμάτων, καρπῶν τῆς φιλοξένου διαθέσεως τῶν Ἁγιοσαββιτῶν, ἑσπέριος τράπεζα, -καθ’ ὅτι ἑορτή- καί ἀνάπαυσις ἐν τοῖς κελλίοις.

Μετά δίωρον ἀνάπαυσιν ἤρξατο περί τήν 21.00 μ.μ. (κοσμικήν ὥραν) ἡ ὁλονύκτιος ἀγρυπνία διά τοῦ Ἀποδείπνου-, τῶν Χαιρετισμῶν τῆς Θεοτόκου, τοῦ Ἑσπερινοῦ μετ’ ἀρτοκλασίας, τοῦ Ὄρθρου καί τῆς θ. Λειτουργίας, προεξάρχοντος τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τῶν ὡς ἄνω εἰρημένων Ἀρχιερέων καί Ἱερομονάχων τοῦ Πατριαρχείου ἐξ Ἱεροσολύμων καί ἀραβοφώνων ἐντοπίων Πρεσβυτέρων, ψαλλόντων τῶν Ἁγιοσαββιτῶν Πατέρων ἐν χορῳδίᾳ ἐκ δεξιῶν ἑλληνιστί καί τῆς ἀραβοφώνου χορῳδίας ὑπό τοῦ Ἀρχιμανδρίτου Φιλοθέου, ἡγουμένου τῆς Ἄκκρης-Πτολεμαΐδος ἐξ ἀριστερῶν ἀραβιστί , μετεχόντων ἐν κατανύξει κάι εὐλαβείᾳ τῶν Ἁγιοσαββιτῶν καί ἄλλων μοναχῶν καί Ἑλληνορθοδόξων Ἀραβοφώνων πιστῶν ἐκ τῶν περιχώρων Βηθλεέμ, Χωρίου τῶν Ποιμένων καί Μπετζάλλας εἰς μίαν κατανυκτικήν καί λαμπράν πνευματικήν λειτουργικήν ἀτμόσφαιραν ἐν τῷ φωτί τῶν κανδηλῶν καί τῶν πολυελαίων, ἐπιμελῶς τηρουμένων ἀναμμένων ὑπό τῶν φιλοπόνων καί εὐλαβῶν καί φίλων τῆς ἱερᾶς παραδόσεως Ἁγιοσαββιτῶν μοναχῶν.

Μετά τήν ἐν τῷ Ἱερῷ Βήματι Μετάληψιν τῶν Ἱερέων εἰς τό Κοινωνικόν, ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον εἰς τούς μοναχούς καί τούς πιστούς, ὑπογραμμίζων τά κάτωθι:

«Ἡ Ἐκκλησία τῶν Ἱεροσολύμων, ἡ μήτηρ τῶν Ἐκκλησιῶν καί ἡ ἱερά Λαύρα αὐτῆς τοῦ Ὁσίου Σάββα τοῦ Ἡγιασμένου ἑορτάζει σήμερον δύο γεγονότα. Ἀφ’ ἑνός μέν τήν ἀνακομιδήν τοῦ σκηνώματος τοῦ ὁσίου Σάββα καί ἀφ’ἑτέρου τήν ἐγκατάστασιν τῆς εἰκόνος τῆς Θεοτόκου, Παναγίας Τριχερούσης, ἀντιγράφου αὐτῆς τῆς Μονῆς τοῦ Χιλανδαρίου ἐν Ἁγίῳ Ὄρει. Καί τά δύο γεγονότα αὐτά συνδέονται μέ τή ἁγιότητα.
Ἡ ἁγιότης αὐτή εἶναι δῶρον τῆς Χάριτος τοῦ Θεοῦ πρός ἡμᾶς τούς ἀνθρώπους. Τήν ἁγιότητα ταύτην ἔλαβεν ἀπό τοῦ Θεοῦ ὁ ὅσιος Σάββας ὁ ἡγιασμένος διά τήν ὁσιωτάτην βιοτήν αὐτοῦ. Ἔλαβε ταύτην ὄχι μόνον ἡ ψυχή αὐτοῦ, ἀλλά καί τό ἱερόν λείψανον αὐτοῦ. Τοῦτο ἐπίσης κατέστη δοχεῖον τῆς ἁγιαστικῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ.
Ταύτην ἔλαβε ἀπό τόν Θεόν καί ἡ Θεοτόκος Μαρία, λόγῳ τῆς ὑπέρ-ἁγιότητος αὐτῆς, ἀλλά κυρίως λόγῳ τῆς ἐν ὑπακοῇ ἀνταποκρίσεως αὐτῆς εἰς τήν ἐκ Πνεύματος Ἁγίου ἐνανθρώπησιν τοῦ Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Ἡ ἁγιότης τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, ἡ μεταδιδομένη εἰς ἡμᾶς καί διά τῆς παρούσης εἰκόνος τοῦ Ἁγίου Ὄρους Παναγίας τῆς Τριχερούσης καί διά τοῦ ἀφθόρου σκηνώματος τοῦ ὁσίου Σάββα τοῦ ἡγιασμένου, ἀποτελοῦν τρανήν ἀπόδειξιν τῆς πίστεως ἡμῶν εἰς τήν Ἀνάστασιν τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ καί εἰς τήν συνανάστασιν ἡμῶν καί τήν ζωήν ἡμῶν μετ’ Αὐτοῦ ἐν τῇ ζωῇ ταύτῃ εἰς τό Σῶμα Αὐτοῦ τήν Ἐκκλησίαν καί μετά τήν ζωήν ταύτην εἰς τήν οὐράνιον θριαμβεύουσαν Ἐκκλησίαν.
Ταύτας τάς εὐλογίας καί χάριτας τῆς ἐν τῇ ζωῇ ταύτῃ καί μετά ταύτην μετοχῆς εἰς τήν κοινωνίαν τῶν ἁγίων, εὔχομαι ὅπως ἀξιώσῃ ὁ Θεός διά τῶν πρεσβειῶν τῆς Θεοτόκου καί τοῦ ὁσίου Σάββα, τούς Ἁγιοσαββίτας Πατέρας καί συνεορταστάς αὐτῶν, τούς ἐκ τῶν περιχώρων προσελθόντας καί πάντας ἡμᾶς».

Τούς λόγους τούτους ἠκολούθησε ἡ θεία Κοινωνία, ἡ εὐλογία τοῦ ἀντιδώρου καί ἡ εἰς τό χειμερινόν Ἐπιτροπικόν- νάρθηκα τῆς Μονῆς- βρῶσις τῶν κολλύβων καί πόσις τοῦ ἄρτου καί τοῦ οἶνου τῆς ἀρτοκλασίας ἐν εὐφροσύνῃ, χαρᾷ καί ἀγαλλιάσει καί δοξολογίᾳ τοῦ Θεοῦ.

picture-468.jpg

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

Πηγή: http://www.jp-newsgate.net/gr/2010/10/26/2234/