Η πρός Διόγνητον επιστολή
Δημοσιεύτηκε: Τρί Σεπ 26, 2006 12:40 pm
Η πρός Διόγνητον επιστολή είναι μία μικρή πραγματεία των μεταποστολικών χρόνων. Δεν είναι γνωστό πότε ακριβώς γράφτηκε και από ποιόν. Χρονικά τοποθετείται τον Β΄αιώνα κατά την περίοδο των σκληρών διωγμών των πρώτων χριστιανών. Ο Διόγνητος, ο οποίος ήταν δάσκαλος του αυτοκράτορος Μάρκου Αυρηλίου, φαίνεται ως ο αποδέκτης της επιστολής. Πρόκειται για ένα εξαιρετικό κείμενο όπου περιγράφονται τα χαρακτηριστικά των χριστιανών.
''Οι χριστιανοί δεν ξεχωρίζουν από τους άλλους ανθρώπους ούτε στον τόπο κατοικίας, ούτε στην ομιλία, ούτε στα έθιμα. Γιατί ούτε σε ιδιαίτερες πόλεις κατοικούν, ούτε καμιά ξεχωριστή διάλεκτο χρησιμοποιούν, ούτε ιδιόρρυθμα ζουν. Ενώ όμως κατοικούν σε πόλεις ελληνικές και βαρβαρικές - εκεί που βρέθηκε ο καθένας - και ακολουθούν τα εγχώρια έθιμα στην ενδυμασία, στη διατροφή και στις άλλες πλευρές της ζωής, ο τρόπος ζωής τους είναι στ΄αλήθεια θαυμαστός και παράδοξος. Κατοικούν στις ιδιαίτερες πατρίδες τους, αλλά σαν περαστικοί και ταξιδιώτες. Συμμετέχουν σε όλα σαν πολίτες, και όμως υπομένουν τα πάντα σαν ξένοι. Κάθε χώρα είναι πατρίδα τους και κάθε πατρίδα τη θεωρούν ξένη χώρα. Παντρεύονται όπως όλοι, γεννούν παιδιά, αλλά δεν τα πετούν (όπως οι ειδωλολάτρες). Παραθέτουν τραπέζι, αλλά δεν το βεβηλώνουν με όργια. Έχουν σάρκα, αλλά δεν ζουν σαρκική ζωή. Κατοικούν στην γή, αλλά είναι πολίτες του ουρανού. Υπακούουν στους ισχύοντες νόμους, αλλά με τη ζωή τους νικάνε τους νόμους (δηλ. η ζωή τους είναι τέτοια, ώστε να τους είναι περιττοί οι νόμοι)... Με δύο λόγια, ότι είναι για το σώμα η ψυχή, το ίδιο είναι για τον κόσμο οι χριστιανοί.'' [Επιστολή πρός Διόγνητον, Β.Ε.Π.Ε.Σ.,2, σελ. 253]
''Οι χριστιανοί δεν ξεχωρίζουν από τους άλλους ανθρώπους ούτε στον τόπο κατοικίας, ούτε στην ομιλία, ούτε στα έθιμα. Γιατί ούτε σε ιδιαίτερες πόλεις κατοικούν, ούτε καμιά ξεχωριστή διάλεκτο χρησιμοποιούν, ούτε ιδιόρρυθμα ζουν. Ενώ όμως κατοικούν σε πόλεις ελληνικές και βαρβαρικές - εκεί που βρέθηκε ο καθένας - και ακολουθούν τα εγχώρια έθιμα στην ενδυμασία, στη διατροφή και στις άλλες πλευρές της ζωής, ο τρόπος ζωής τους είναι στ΄αλήθεια θαυμαστός και παράδοξος. Κατοικούν στις ιδιαίτερες πατρίδες τους, αλλά σαν περαστικοί και ταξιδιώτες. Συμμετέχουν σε όλα σαν πολίτες, και όμως υπομένουν τα πάντα σαν ξένοι. Κάθε χώρα είναι πατρίδα τους και κάθε πατρίδα τη θεωρούν ξένη χώρα. Παντρεύονται όπως όλοι, γεννούν παιδιά, αλλά δεν τα πετούν (όπως οι ειδωλολάτρες). Παραθέτουν τραπέζι, αλλά δεν το βεβηλώνουν με όργια. Έχουν σάρκα, αλλά δεν ζουν σαρκική ζωή. Κατοικούν στην γή, αλλά είναι πολίτες του ουρανού. Υπακούουν στους ισχύοντες νόμους, αλλά με τη ζωή τους νικάνε τους νόμους (δηλ. η ζωή τους είναι τέτοια, ώστε να τους είναι περιττοί οι νόμοι)... Με δύο λόγια, ότι είναι για το σώμα η ψυχή, το ίδιο είναι για τον κόσμο οι χριστιανοί.'' [Επιστολή πρός Διόγνητον, Β.Ε.Π.Ε.Σ.,2, σελ. 253]