"Αγιον Ορος" Χριστιανικό Ορθόδοξο Φόρουμ

Μία ιστορία μιλάει για έναν νεαρό μοναχό, ο οποίος πήγε να ζήσει στο καλυβάκι ενός γέροντα όπου θα έκανε “υποταγή”. Προσπαθώντας να μάθει από τον γέροντα, ο οποίος ήταν πάρα πολύ σοφός και πολύ ταπεινός, πέρασε αρκετό καιρό δίπλα του.

Κάποια μέρα ο γέροντας εξαφανίστηκε. Άδικα τον έψαχνε ο μαθητής και άδικα τον περίμενε να εμφανιστεί. Ο γέροντας είχε χαθεί ανεξήγητα από την μια στιγμή στην άλλη, δίχως να πάρει τίποτα μαζί του, δίχως να αφήσει πίσω του κανένα απολύτως ίχνος. Ο μαθητής ανησυχούσε μήπως είχε πάθει κάτι, π.χ μήπως είχε πέσει από κάποιο γκρεμό ή είχε πνιγεί στην θάλασσα.

Πολλοί μοναχοί τον έψαξαν αλλά δεν τον βρήκαν ούτε ζωντανό ούτε νεκρό.

Ο μαθητής έμενε μόνος στο καλυβάκι όλον αυτόν τον καιρό, πέρασαν δύο χρόνια, και μια μέρα ο γέροντας εμφανίστηκε και πάλι στον μαθητή του, Στην αυλή του μικρού του σπιτιού “γέροντα ζεις;….” τον ρώτησε έκπληκτος ο μαθητής του. Ο γέροντας απάντησε τα εξής: “δύο χρόνια τώρα ζούμε στο ίδιο κελί μαζί, και εσύ νομίζεις πώς είσαι μόνος σου”

http://vatopaidi.wordpress.com/2010/04/ ... %8C%CF%82/

Τι σημαίνει αυτό;
Ότι μπαίνει στο μυαλό του;
Ότι τον προστατεύει (από κει πάνω) χωρίς να το ξέρει ο νεαρός;
Ότι δεν πέθανε, αλλά για κάποιο λόγο δεν μπορούν να τον δουν οι άλλοι;

Εμένα πήγε το μυαλό μου, ότι ο Γέροντας είχε φτάσει σε τέτοια πνευματικά ύψη που έγινε "αόρατος".
Ναι μεν υπήρχε μέσα στο κελλί, αλλά ο υποτακτικός δεν τον έβλεπε....

Εμένα πάλι μου φάνηκε ότι ο υποτακτικός δεν έκανε υποταγή και κοιτούσε τον εαυτό του γιαυτό και ήταν δύο χρόνια μαζί και δεν τον έβλεπε.

ΕΓΩ ΝΟΜΙΖΩ ΠΩΣ Η ΙΣΤΟΡΙΟΥΛΑ ΑΥΤΗ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΠΩΣ ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΟΥ ΠΕΡΑΣΑΝ ΑΠΟ ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ ΣΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΒΡΙΣΚΟΤΑΝ ΠΑΝΤΑ ΔΙΠΛΑ ΜΑΣ ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΩΣΕΙ ΠΑΡΟΝΤΕΣ... ΚΑΝΕΙΣ ΔΕ ΛΕΙΠΕΙ , ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΑΠΟΥΣΙΑΖΕΙ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΕΘΑΜΕΝΟΥΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΝ ΖΩΗ ΒΡΙΣΚΟΜΕΝΟΥΣ...

Πιστεύω ότι εννοεί ότι υπάρχουν πολλοί άνθρωποι δίπλα μας ακόμα και οι δικοί μας που λόγω του ότι ενδιαφερόμαστε περισσότερο για τα θέλω μας και για τον εαυτό μας, μας είναι αόρατοί εντελώς παρόλο που είναι συνεχώς δίπλα μας.
Δεν νοιαζόμαστε για τις ανάγκες τους και για τα προβλήματα τους μέχρι που θα έρθει η στιγμή να τους χρειαστούμε για κάτι και τότε τους καταλαβαίνουμε ότι είναι δίπλα μας.

Eίχα και εγώ τις ίδιες απορίες με τον Απόστολο, αλλά οι απαντήσεις όλων των υπολοίπων φίλων με κάλυψαν.
Στο νόημα του κειμένου. μπορεί να είναι μόνο ένα από αυτά ή και όλα μαζί !

Μέχρι να μας απαντήσει ο Διονύσης θα τρελλαθώ από την αγωνία μου!

aposal έγραψε:Μέχρι να μας απαντήσει ο Διονύσης θα τρελλαθώ από την αγωνία μου!

Αν θελεις σου απαντω εγω και σου λυνονται ολες σου οι αποριες επι του θεματος .............