"Αγιον Ορος" Χριστιανικό Ορθόδοξο Φόρουμ

Κάποιος νέος διηγόταν:
«Είμαι Πειραιώτης. Μόλις επέστρεψα από το αλβανικό μέτωπο. Κινδύνεψα. Δίπλα μου ακριβώςε, έπεσε μια οβίδα. ʼΑνοιξε ολόκληρο πηγάδι. Εκείνη τη στιγμή, έρχεται αστραπιαία ένας παπάς – που βρέθηκε; - και μου δίνει μια γερή σπρωξιά. Μ΄ έριξε στο χώμα, αντίθετα από την οβίδα. Γλίτωσα, κυριολεκτικά από θαύμα. Όταν γύρισα στο Πειραιά, άρχισα να ρωτώ γνωστούς παπάδες και να κοιτάζω φωτογραφίες ιερωμένων, για να βρω τον παπά μου μ΄έσωσε. Εκείνος, μόλις μ΄ έσπρωξε, εξαφανίστηκε. Ταραγμένος όπως ήμουν, ούτε που μου ʼ κοψε να τον αναζητήσω εκείνη τη στιγμή. Ανάμεσα στις φωτογραφίες που μου δείξανε, ήταν και μια του Αγίου Νεκταρίου. Αυτός είναι! Φώναξα ανατριχιασμένος. Γι΄αυτό έρχομαι στο μοναστήρι. Ήθελα κι εγώ, κάτι να προσφέρω στο μοναστήρι του. Ρώτησα κι έμαθα ότι έσπασαν τα κεραμίδια τους και δεν είχαν χρήματα οι μοναχές να τα επισκευάσουν. Ανέλαβα εγώ. Θα τα κάνω καινούργια απ΄την αρχή. Γι΄αυτό πηγαίνω. Είναι η δεύτερη φορά. Όταν πρωτοπήγα, με υποδέχτηκαν οι μοναχές, δίχως να με γνωρίζουν. «Ήρθατε για τα κεραμίδια;» με ρώτησαν! Τα΄ χασα. Δεν είχα πει τίποτα σε κανένα. Βλέποντας την απορία μου, μου είπαν: « Ήρθε χτες βράδυ χαρούμενος ο Δεσπότης μας (σ.σ. ο Άγιος) και μας το είπε!…»».
Αυτά μου διηγήθηκε το παληκάρι. Ανεβήκαμε όλοι μαζί στο μοναστήρι. Πήγα στον τάφο, γονάτισα κι άρχισα να κλάιω με λυγμούς. Εκείνη τη στιγμή μια υπέροχη μυρωδιά γιασεμιού απλώθηκε. Άρχισα να ψάχνω μέσα στην αυλή την κρεβατίνα με το γιασεμί. Η Γερόντισσα Παρασκευή με ρώτησε τι ψάχνω. Όταν της εξήγησα, μου είπε: «Δεν έχουμε γιασεμί στο μοναστήρι. Ούτε βασιλικό. Σε υποδέχτηκε ο Άγιος, παιδί μου!». Από τότε, πίστεψα πιο δυνατά στη χάρη του.

Αδέλφια, δεν θυμάμαι αν έχει δημοσιευτεί ξανά το παρακάτω θαύμα του Αγίου Νεκταρίου. Αν έχει ξαναδημοσιευτεί πάντως οι διαχειριστές - Συντονιστές ας ενεργήσουν τα πρέποντα για να μην υπάρχει το ίδιο θέμα δυο φορές!

"...Ο άγιος Νεκτάριος είναι πολύ θαυματουργός. Τα θαύματά του είναι αναρίθμητα και καταπληκτικά. Γι’ αυτό πολλοί πονεμένοι άνθρωποι πηγαίνουν στην Αίγινα για να ζητήσουν τη βοήθειά του. ευθύς αμέσως θα σας μεταφέρω ένα θαύμα, το οποίο μας διηγήθηκε μια μοναχή της μονής Αγίας Τριάδος Αιγίνης στις 16 Σεπτεμβρίου 1994.

Κάποια μέρα ήλθε στο μοναστήρι ένας άνδρας 35 ετών με τρία παιδάκια. Μπήκε στο ναό και γονάτισε μπροστά στα λείψανα του Αγίου Νεκταρίου και έκλαιγε πολύ. Σκέφτηκα, είπε η μοναχή ότι κάποιο σοβαρό πρόβλημα υγείας θα είχε, γι’ αυτό έκλαιγε τόσο. Τον πλησίασα και τον ρώτησα: «Τι σας συμβαίνει και κλαίτε τόσο πολύ;». Εκείνος μου απάντησε: «Δεν κλαίω από στενοχώρια, αλλά από ευγνωμοσύνη προς τον άγιο Νεκτάριο». Και εξήγησε το λόγο: «Εγώ ζω με την οικογένειά μου στην Αφρική. Πριν λίγο καιρό αρρώστησα βαριά. Παρουσιάστηκε γάγγραινα στο δεξί μου πόδι, γι’ αυτό πήγα στο νοσοκομείο, όπου οι γιατροί είπαν ότι πρέπει να μου κόψουν το πόδι από ψηλά, από τη λεκάνη. Στενοχωρήθηκα πολύ, διότι σκεφτόμουν τη γυναίκα μου και τα τρία μικρά παιδιά μου. Για τον άγιο Νεκτάριο δεν ήξερα απολύτως τίποτε. Την παραμονή της ημέρας που θα γινόταν η εγχείρηση, το βράδυ κάποιος χτύπησε την πόρτα του δωματίου μου. Ρώτησα ποιος είναι και τότε μπήκε ένας ιερέας κοντός και άγνωστος σε μένα που με ρώτησε: «τι σας συμβαίνει;». «Να, πάτερ μου, απάντησα, το πόδι μου έχει γάγγραινα και αύριο θα μου το κόψουν». Τότε ο ιερεύς μου είπε: «Μη στενοχωρήστε, το πόδι σας θα γίνει καλά». Εγώ τότε με απορία του είπα: «Μα ποιος είστε εσείς, που μου λέτε ότι το πόδι μου θα γίνει καλά, ενώ οι γιατροί λένε ότι πρέπει να κοπεί;». «Με λένε Νεκτάριο, είπε ο ιερεύς είμαι από την Ελλάδα και το σπίτι μου είναι στην Αίγινα». Κατόπιν ο ιερεύς με χαιρέτησε και έφυγε. Το πρωί με πήγαν στο χειρουργείο και πριν κάνουν την εγχείρηση μου έβγαλαν μια πλάκα. Τότε οι γιατροί έμειναν έκπληκτοι και με ρώτησαν: «Τι συνέβη; Το δεξί σας πόδι είναι καλύτερα από το αριστερό;». Τους διηγήθηκα τότε τι συνέβη την προηγούμενη νύχτα. Τώρα δε που βρήκα την ευκαιρία ήλθα στην Αίγινα να ευχαριστήσω τον ευεργέτη μου. Μόλις έφθασα, ρώτησα που μένει ο παπα-Νεκτάριος και οι ντόπιοι μου είπαν ότι δεν υπάρχει εδώ κανένας παπα-Νεκτάριος, αλλά ο άγιος Νεκτάριος και μου είπαν να έλθω στη μονή της Αγίας Τριάδος. Όταν μπήκα στο ναό είδα την εικόνα του αγίου Νεκταρίου και αναγνώρισα τον ιερέα που με επισκέφτηκε στο νοσοκομείο στην Αφρική και με έκανε καλά. Συγκλονίστηκα και από την ευγνωμοσύνη μου δεν μπορούσα να συγκρατήσω τα δάκρυά μου. Δόξα στον Άγιο Τριαδικό Θεό μας που ανάδειξε στις μέρες μας ένα τόσο μεγάλο και θαυματουργό άγιο».

Είθε με τις άγιες ευχές του αγίου Νεκταρίου όλοι να μετανοήσουμε και να σωθούμε. Αμήν..."

Πηγή: http://agiabarbarapatras.blogspot.com/2 ... t_330.html

Θαύμα του Αγίου Νεκταρίου στην Ιορδανία
Δευτέρα, 18 Ιανουάριου 2010
Σύμφωνα με όσα μας ανακοίνωσε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Φιλαδελφείας κ. Βενέδικτος, ένα αγοράκι τριών μηνών αρρώστησε πολύ βαριά με τρύπα στον πνεύμονα και μπήκε στην εντατική υποστηριζόμενο με οξυγόνο.

Οι γονείς του μικρού αγοριού ήταν πολύ απελπισμένοι, όταν οι γιατροί τους ανακοίνωσαν ότι το παιδί τους δεν είχε καμία ελπίδα σωτηρίας.

Μόλις πληροφορήθηκε το θλιβερό γεγονός ο Μητροπολίτης Βενέδικτος, έδωσε αμέσως εντολή στον π. Νεκτάριο που μαζί με τη νεολαία επισκέπτονται κάθε Σάββατο τα νοσοκομεία για να δώσουν παρηγοριά στους αρρώστους.

Σε κάθε έναν ασθενή πηγαίνουν από ένα Ιερό Ευαγγέλιο, τον βίο του Αγίου Νεκταρίου και λαδάκι από το καντήλι του Αγίου.

Σύμφωνα με εντολή του κ. Βενέδικτου, ο π. Νεκτάριος άλειψε με λάδι το παιδάκι από το καντήλι του Αγίου, και Ω του θαύματος! το τριών μόνο μηνών αγοράκι την άλλη ημέρα ήταν υγιέστατο και οι γονείς του το πήραν σπίτι τους.

Να σημειωθεί, ότι οι γονείς του αγοριού ήταν άγνωστοι στη Μητρόπολη, παρόλα αυτά τηλεφώνησαν αμέσως στον π. Νεκτάριο και ήρθαν στην εκκλησία του Αγίου που βρίσκεται στη Μητρόπολη για να προσκυνήσουν.

Με δάκρυα στα μάτια, ευχαρίστησαν τον Άγιο και δήλωσαν ότι θα βαπτίσουν το παιδί, και θα του δώσουν το όνομα του Αγίου Νεκταρίου του Θαυματουργού.

Ο Μητροπολίτης Φιλαδελφείας κ. Βενέδικτος, επισκέφθηκε την οικογένεια και το αγοράκι και έδωσε την ευλογία του.

Αξίζει να αναφερθεί, ότι ο Άγιος Νεκτάριος ευλαβείται ιδιαιτέρως στην Ιορδανία, ύστερα από την πρωτοβουλία του Σεβασμιωτάτου μητροπολίτου να τον κάνει γνωστόν στη χώρα αυτή, επίσης έχει κάνει άλλα επτά θαύματα που είναι καταγεγραμμένα από αυτούς που έλαβαν τη χάρη του.

Τέλος, να σημειωθεί, ότι το γεγονός αυτό είχε μεγάλη απήχηση στον κόσμο και μαρτυρεί την αλήθεια και τη δύναμη της χριστιανικής πίστης.
http://www.romfea.gr/index.php?option=c ... 9&catid=13

Ευχαριστούμε Αγγελική. Τις πρεσβείες του Αγίου Νεκταρίου να έχουμε όλοι οι άνθρωποι.

ΤΗΝ ΒΟΗΘΕΙΑ ΤΟΥ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΟΛΟΙ..ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΣΥΓΚΗΝΗΤΙΚΑ ΟΛΑ ΑΥΤΑ Η ΠΑΡΟΥΣΙΕΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ

ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ ΠΟΥ ΣΟΥ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΔΑΚΡΥΑ

Ο Άγιος Νεκτάριος και ο πονεμένος Σωτήρης

Hταν ένα δροσερό φθινοπωρινό απόγευμα. Το ηλιοβασίλεμα αρκετά γλυκό σαν αυτά του καλοκαιριού πού δύσκολα ξεχνιούνται όλον τον χρόνο. Μόνο πού τώρα πια, τα ξερά φύλλα της γέρικης λεύκας βρίσκονταν σκόρπια στο μικρό ανηφορικό μονοπάτι, πού όδηγεϊ στο εκκλησάκι της Αγ. Παρασκευής. Οι πρώτες διστακτικές σταγόνες της βροχής μετά από την κάψα του θέρους έμοιαζαν να μην λυπούνται πού πέφτουν τόσο νωρίς, θυμίζοντας ότι μπήκε μια νέα εποχή του χρόνου. Το χώμα άρχισε να υγραίνει, ενώ τα πουλιά, πού άπ' ώρα είχαν προαιοθανθεϊ το πρωτοβρόχι, πετούσαν για τελευταία φορά προς την δύση του ηλίου αποχαιρετώντας το καλοκαίρι. Και αυτό με τη σειρά του, τους έγνεφε και τους τραγουδούσε γλυκά ότι θα ξανάρθει. Τα πεύκα μοσχοβολούσαν σαν θυμιατήρια, καθώς ή βροχή, πού όλο και δυνάμωνε, τα δροσόλουζε. Κάπου παράμερα κι ό γερο-πλάτανος, ό κατεργάρης έμοιαζε να έτοιμάζη τα κλωνάρια του -τα «σπαθιά» του- για να παλαίψη με τον άνεμο.Τον δρόμο για το ξωκκλήσι είχε πάρει ένα παλληκάρι. Περπατούσε σαν γέρος παρά τα νειάτα του και ή καρδιά του ήταν τόσο μαύρη άπ' την λύπη πού δεν τοϋ'δινε κουράγιο ούτε να κλάψει, θύμιζε καράβι δίχως πανιά πού βολοδέρνεται αδιάκοπα από τα αφρισμένα κύματα της απόγνωσης, έτοιμο να βουλιάξει. Όμως παρά την θλίψη, ό Σωτήρης εϊχε κάτι πού τοϋ'δινε δυνάμεις ν' ανηφορίσει: την ελπίδα. Το γραφικό εκκλησάκι εκεί πάνω στην βουνοπλαγιά ήταν πραγματικό καταφύγιο. Ή πληγωμένη καρδιά του νέου σταμάτησε για λίγο την μελαγχολική του σιωπή και αφέθηκε στο δροσερό αεράκι πού όλο και ξεθάρρευε.


Το ξωκκλήσι ξεπρόβαλε ανάμεσα στα ψηλά κυπαρίσσια πού λίκνιζαν τίς κορυφές τους στα σφυρίγματα του άνεμου, ενώ τα σπουργιτάκια πέταγαν τριγύρω μπας και βρουν κανένα σκουλικάκι γιά τά μικρά τους.

Ό Σωτήρης άνοιξε την σιδερένια πόρτα καί έκανε τον Σταυρό του. Τα καντηλάκια με το λιγοστό τους φως χρωμάτιζαν κατανυκτικά τίς εικόνες των Αγίων, την ώρα πού ό ήλιος έδυε αργά καί προσκαλούσε το βραδάκι για να σκεπάσει αυτό, τώρα, με το πέπλο του την φύση.

Το παλληκάρι προσκύνησε τίς εικόνες μιά-μιά, ξεχάστηκε για λίγο μπρος στο αναμμένο κερί καί μετά έστρεψε το βλέμμα του προς την εικόνα της Παναγίας. Στά μάτια της είδε το Απέραντο Βλέμμα της Ελπίδος των .Άπηλπισμένων καί τοϋ'δωσε παρηγοριά. Τόσο θερμή ήταν ή παρηγοριά αυτή, πού καί ή ψυχή του ακόμα πετάχθηκε άπ' τον λήθαργο της λύπης καί ξέσπασε σ' ένα ασταμάτητο κλάμα. Τα δάκρυα στα μάτια του Σωτήρη σχημάτιζαν ένα ποταμάκι που λες κι έτρεχε για να δροσίσει τα ωχρά του μάγουλα. Ύστερα, ό νέος άνοιξε ένα διπλωμένο χαρτί πού είχε στην τσέπη του καί άρχισε να διαβάζει αυτά πού τοΰ'χε δώσει λίγο πριν κοιμηθεί ό Γέροντας:

«Δέσποινα μου Θεοτόκε, ή έλπίς μου, ή ισχύς μου, ή θερμή μου προστασία, σκέπη καί καταφυγή μου

Εκ ψυχής συντετριμμένης. Δέσποινα άναβοών Σοι, πρόφθασαν, άντιλαβού μου, σώσον με, έκδυσωπώ Σε».

Τα μάτια του -πνιγμένα στα δάκρυα-ίκέτευαν μέσα άπ' το σκοτάδι της απελπισμένης ψυχής την Αγνή Παρθένον, ενώ τα χείλη ψέλλιζαν κι αυτά ό,τι ή καρδιά τους υπαγόρευε. Το ποτάμι του Ελέους άρχισε να περιδιαβαίνει τα σπλάγχνα του παλληκαριοΰ καί ν' ανακουφίζει την διψασμένη ψυχή.
Μετά από λίγο, ό Σωτήρης σηκώθηκε, έσβησε το κεράκι καί τράβηξε για τον δρόμο του γυρισμού. Δεν ειχε ακόμη νυχτώσει, όταν εκεί μπροστά στα σκαλάκια -δίπλα στο μικρό καμπαναριό- πρόσεξε μια ανθρώπινη φιγούρα. Την προσπέρασε όμως, δίχως να δώσει σημασία, αφού νόμισε ότι τον πρόδιδαν τα δακρυσμένα μάτια του. Προχώρησε για λίγο μα... σταμάτησε στο άκουσμα μιας φωνής.

- Σωτήρη. Σωτηράκη! Εγώ είμαι παιδι μου!

Ό νέος γύρισε σαστισμένος καί άντίκρυσε καθισμένον στα σκαλάκια τον Σεβασμιώτατο! Καί ήταν έτσι όπως τον εϊχε γνωρίσει στο μοναστήρι του, όταν πήγαινε στην Αίγινα. Με το ρασάκι του, το καλλιμαύχι, με τον Σταυρό στο στήθος και με το κομποσχοίνι στα χέρια του. Τα πόδια του σταυρωμένα, ή γενειάδα του πιο λευκή άπ' το χιόνι, ενώ τα μάτια του γεμάτα παρηγοριά, θάρρος κι ελπίδα.

- Μην φοβάσαι! Ό Πολυεύσπλαγχνος Κύριος καί ή Ύπεραγία Θεοτόκος δεν σε ξεχνούν. Όπως πάντα, έτσι καί τώρα είναι μαζί σου. Μην απελπίζεσαι! Μόνον πίστευε! Ή πίστις είναι το πάν παιδί μου, ή πίστις!... "Αντε, νάχεις την ευχή μου...

Χαμογέλασε παρηγορητικά στο παλληκάρι καί το ευλόγησε από μακριά. Ό Σωτήρης έκανε να τον πλησιάσει μα δεν τον πρόλαβε. Ό Γέροντας είχε φύγει... Τότε έριξε μια ματιά στον ουρανό καί ευχαρίστησε τον Επουράνιο Πατέρα, ενώ άπ' τα χείλη του ξεγλίστρησε μια φράση: ''Σ' ευχαριστώ Θεέ μου! Σ' ευχαριστώ Άγιε''!

'Από δίπλα του πέταξε ένα σπουργιτάκι καί του ψιθύρισε κάτι στ' αυτί. Ναί: «Κύριος ποιμαίνει με καί ουδέν με ύστερήσει». Αυτό του είπε καί πέταξε ψηλά σ' ένα δέντρο, για να άναπαυθή καθώς ή βραδιά το καλούσε στην αγκαλιά της...

πηγή-''Νεανικοί Προβληματισμοί''
Πηγή: http://proskynitis.blogspot.com/2010/04 ... st_21.html

ΠΡΩΤΟ ΘΑΥΜΑ

Τον αξέχαστο για μένα και την οικογένειά μου Νοέμβριο του έτους 2003, μάθαμε ότι ο πατέρας μου έχει καρκίνο στον πνεύμονα και στον εγκέφαλο έξι μεταστάσεις. Ο γιατρός μας πληροφόρησε ότι η ζωή είναι γύρω στη μια εβδομάδα... Είχαν προηγηθεί εξετάσεις βέβαια και ακόμα και τώρα που το γράφω δεν μπορώ να έρθω πάλι σ' αυτή τη θέση και να αισθανθώ το ίδιο συναίσθημα. Είμασταν όλοι τρομερά θλιμμένοι (εγώ, η μητέρα μου και οι δυο μου αδελφές).

Μέχρι που κάποιος οικογενειακός φίλος μας είπε να τον πάμε να επισκεφθεί τον Αγ. Νεκτάριο στο Λαύριο της Καμάριζας. Εκεί που λέτε ο Ηγούμενος (Νεκτάριος επίσης) τον σταύρωσε και μετά από προσευχή του ίδιου και του πατέρα μου μπροστά στην εικόνα του Αγ. Νεκταρίου επέστρεψε στην Αθήνα.

Και περιμέναμε το δυσάρεστο.... πέρασαν αν θυμάμαι καλά 2 μήνες ώσπου υπεβλήθη στις ίδιες διαδικασίες εξετάσεων. Όταν πήγαμε στο γιατρό μέσα στο γραφείο του ήταν ο ίδιος, ο βοηθός του γιατρού, ο πατέρας μου, η μητέρα μου κι εγώ... Ο γιατρός κρατούσε την αξονική - ακτινογραφίες στα χέρια του και είπε στα αγγλικά στον βοηθό του για να μην καταλάβει ο πατέρας μου «στο brain (κεφάλι) δεν υπάρχει τίποτα, και το ίδιο και για τον πνεύμονα... οι εξετάσεις καθαρές...»

Δεν το πιστεύαμε...

Ο πατέρας μου ποτέ δεν πόνεσε σωματικά από αυτή την αρρώστια, δεν μας παραπονέθηκε ποτέ για τίποτα όλη αυτή την δύσκολη περίοδο και δίπλα στο κρεβάτι του πάνω στο κομοδίνο είχα βάλει το φίλο του... τον Αγ. Νεκτάριο που τον πρόσεχε... και ΤΟΝ ΠΡΟΣΕΧΕΙ....!!!!

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΑΓΙΕ ΝΕΚΤΑΡΙΕ.

Σίνη Αμαλία

Πηγή: http://www.agios-nektarios.gr/03/03_01_10.html

ΔΕΥΤΕΡΟ ΘΑΥΜΑ

Διάβασα τυχαία την ιστοσελίδα σας και ένιωσα πολύ έντονη την ανάγκη να διηγηθώ και τη δικιά μου ιστορία.

Δεν ήξερα τίποτα για τον Άγιο, δεν είχα δει εκκλησία του, δεν ήξερα πότε γιορτάζεται η μνήμη του. Από τον Απρίλιο του 2008 περνάμε δύσκολα πολύ γιατί η μητέρα μου έκανε εγχείρηση σε καρκίνο του παχέος εντέρου. Τον Σεπτέμβρη του 2009 μάθαμε ότι πρέπει να ξαναγίνει εγχείρηση λόγω μετάστασης στο συκώτι.
Ήμουν σε αθλία κατάσταση και ήταν η μέρα που είχε η μητέρα μου ραντεβού με το γιατρό της να της πει τι θα γίνει. Πήρα τα παιδιά μου να βγω βόλτα γιατί δε με χωρούσε ο τόπος. Εκεί που καθόμουν στη στάση του λεωφορείου με πλησίασε μια ηλικιωμένη κυρία, έπιασε κουβέντα με τα παιδιά μου και τους έδωσε από μια εικόνα της πανάγιας. Μου λέει εσένα θα σου δώσω τον Άγιο Νεκτάριο, είναι θαυματουργός και τον πιστεύουμε πολύ, και μετά έφυγε. Εγώ από την στεναχώρια μου δεν έδωσα σημασία.
Μετά από 2 μέρες διηγήθηκα το περιστατικό στη μητέρα μου και της είπα χωρίς ειλικρινά να ξέρω πότε γιορτάζει ο Άγιος, μαμά να δεις του Αγίου Νεκταρίου θα κάνεις εγχείρηση. Μετά από 2 μέρες ανακάλυψα ότι στην περιοχή που έμενα, 2 χρόνια τώρα, υπήρχε εκκλησία στη χάρη του που δεν είχα προσέξει. Όσο περνούσαν οι μέρες και περιμέναμε τηλέφωνο από το γιατρό να μας πει πότε θα γίνει η επέμβαση, ένιωθα όλο και πιο πολύ την παρουσία του. Τελικά το τηλέφωνο χτύπησε στις 6 Νοεμβρίου και μας είπε ο γιατρός ότι στις 9 του μηνός θα γινόταν η εγχείρηση.
Με έπιασαν τα κλάματα και είπα στη μαμά μου να μη φοβάται και ότι θα ναι μαζί μας ο Άγιος. Επίσης τον είδα και στον ύπνο μου. Η εγχείρηση έγινε και πήγε πολύ καλά παρόλο που ήταν πολύωρη και επικίνδυνη. Αυτή την 9η Νοεμβρίου θα τη θυμάμαι για πάντα.
Είναι τυχαία όλα αυτά, σύμπτωση; Δεν νομίζω. Ήρθε και δήλωσε την παρουσία του και μας πρόσφερε τη βοήθεια του. Έχω διηγηθεί σε πολλούς αυτή την ιστορία και όλοι συγκλονίζονται.

Ευχαριστώ πολύ,
Δέσποινα

Πηγή: http://www.agios-nektarios.gr/03/03_01_14.html

ΤΡΙΤΟ ΘΑΥΜΑ

Το παρακάτω σημείο της παρουσίας του Αγίου Νεκταρίου μας το έστειλε ο φίλος Ε.Ν.Ε. Του το διηγήθηκε ένα φιλικό του νέο ζευγάρι (ανδρόγυνο), πολύ πνευματικό, ώστε να δημοσιευθεί στην σελίδα του Αγίου μας. Τους ευχαριστούμε όλους θερμά. Να τι μας γράφει ο φίλος μας:

"Τις μέρες των Θεοφανίων του 2006 πήγε το ζευγάρι αυτό στην Αίγινα να προσκυνήσουν τον Άγιο Νεκτάριο. Πράγματι, έφτασαν στο μοναστήρι και προσκύνησαν τον τάφο του Αγίου. Όπως όλοι, έβαλαν το αφτί τους στον τάφο προκειμένου να ακούσουν τους χτύπους από μέσα όπως όλοι κάνουν αλλά δεν άκουσαν τίποτα. Δεν προβληματίστηκαν, δεν πειράζει είπαν, και προχώρησαν στην εκκλησία όπου έχουν τα λείψανα του Αγίου καθώς και την αγία του κάρα. Όταν η κοπέλα πήγε να προσκυνήσει τη θήκη των λειψάνων του (που είναι ένα μικρό κουτί δίπλα από την αγία του κάρα) άκουσε από εκεί μέσα έναν δυνατό θόρυβο όπως ακούνε πολλοί στον τάφο του. Πρωτοφανές!

Πηγή: http://www.agios-nektarios.gr/03/03_01_09.html

Mε έχει αξιώσει ο Κύριος να ζήσω ένα παρόμοιο περιστατικό προ διετίας.Κατόπιν προσκυνήματος στον τάφο του Αγίου Νεκταρίου τοποθέτησα το αυτί μου στην πλάκα του τάφου.Δεν άκουσα τίποτα στην αρχή και η αλήθεια είναι ότι ήμουν περίεργος να δω αν ισχύει διότι πολλά είχα ακούσει σχετικά με το χτύπημα του Αγίου σε μερικούς που είναι την ίδια ώρα στον τάφο του περιμένοντας να ακούσουν κάτι και άλλοι ακούν ακόμα και ψαλμωδίες εκτός απο τους χτύπους και άλλοι ακριβώς δίπλα τίποτα απολύτως κατά την ίδια χρονική στιγμή.Κάποια στιγμή όντας στεναχωρημένος για την ολιγοπιστία μου είπα με παράπονο "Άγιε μου Νεκτάριε ήρθα τόσο δρόμο να σε προσκυνήσω και εσύ δεν με αξίωσες να σε ακούσω όπως άλλοι προσκυνητές λόγω της ολιγοπιστίας μου,συγχώρεσε με" και τότε ακριβώς όπως έσκυψα και ακούμπησα το αυτί μου στον τάφο του Αγίου άκουσα τρεις δυνατούς κτύπους ακριβώς στην πλάκα που είχα ακουμπήσει το αυτί μου σαν να μου λέει είμαι εδώ και σε βλέπω.Πολλές φορές έχω αναρωτηθεί τι να θέλει να πει στους προσκυνητές μέσω αυτού του θαύματος αλλά ειλικρινά δεν ξέρω.Δόξα τον Θεό.

orthodoxos1 έγραψε:Mε έχει αξιώσει ο Κύριος να ζήσω ένα παρόμοιο περιστατικό προ διετίας.Κατόπιν προσκυνήματος στον τάφο του Αγίου Νεκταρίου τοποθέτησα το αυτί μου στην πλάκα του τάφου.Δεν άκουσα τίποτα στην αρχή και η αλήθεια είναι ότι ήμουν περίεργος να δω αν ισχύει διότι πολλά είχα ακούσει σχετικά με το χτύπημα του Αγίου σε μερικούς που είναι την ίδια ώρα στον τάφο του περιμένοντας να ακούσουν κάτι και άλλοι ακούν ακόμα και ψαλμωδίες εκτός απο τους χτύπους και άλλοι ακριβώς δίπλα τίποτα απολύτως κατά την ίδια χρονική στιγμή.Κάποια στιγμή όντας στεναχωρημένος για την ολιγοπιστία μου είπα με παράπονο "Άγιε μου Νεκτάριε ήρθα τόσο δρόμο να σε προσκυνήσω και εσύ δεν με αξίωσες να σε ακούσω όπως άλλοι προσκυνητές λόγω της ολιγοπιστίας μου,συγχώρεσε με" και τότε ακριβώς όπως έσκυψα και ακούμπησα το αυτί μου στον τάφο του Αγίου άκουσα τρεις δυνατούς κτύπους ακριβώς στην πλάκα που είχα ακουμπήσει το αυτί μου σαν να μου λέει είμαι εδώ και σε βλέπω.Πολλές φορές έχω αναρωτηθεί τι να θέλει να πει στους προσκυνητές μέσω αυτού του θαύματος αλλά ειλικρινά δεν ξέρω.Δόξα τον Θεό.

Κάποιος γνωστός μου, σε διάφορες επισκέψεις του στον Άγιο Νεκτάριο (στον τάφο του) έχει ακούσει, χτυπήματα στον τάφο, τρίξιμο οστών μέχρι και χτύπους καρδιάς!!!Βέβαια προσωπικά θεωρώ καλό είναι να μην τα επιζητάμε αυτά επίμονα, ο άγιος αν θέλει μας κάνει αισθητή την παρουσία του, θα την κάνει, όποτε θελει, με όποιον τρόπο θελει και όπου θελει. Εμεις να ζητάμε και να προσπαθούμε να μιμούμαστε όσο είναι δυνατόν τον βιο του και τις αρετες του και μεγαλύτερη επιβεβαίωση για την παρουσία του αγίου απο την εσωτερική μας χαρά και πληροφόρηση ότι ταπεινά έτσι μιμούμαστε τον άγιο δεν θα θέλουμε. Βέβαια, καλοδεχούμενα και τα αισθητα σημεια παρουσίας των αγίων όταν αυτά συμβαίνουν αρκεί να μην τα επιζητούμε επίμονα όπως προείπα.

Εμφανής Βοήθεια του Αγίου Νεκταρίου σε εγκυμοσύνη και προστασία παιδιού -Ελλάδα,2008-2009

Διηγείται κάποιος αδελφός...

"...Η οικογένεια μου έχει βοηθηθεί πολλές φορές από τον Άγιο και τον θεωρούμε προστάτη μας.

Προσωπικά τον περασμένο χρόνο πέρασα ιδιαίτερα φορτισμένες στιγμές καθώς η γυναίκα μου ήταν έγκυος και παρουσιάστηκαν απρόοπτες καταστάσεις. Σε κάθε στιγμή που αισθανόμουν αδύναμος ψυχολογικά παρουσιάζονταν σημεία στον ύπνο. Την πρώτη φορά είχα δει την μίτρα του Αγίου μέσα στην εκκλησία όπου φυλάσσεται, αλλά ακριβώς μπροστά από την Ωραία Πύλη και σε ύψος όσο ενός ανθρώπου, πάνω από το έδαφος. Συγκλονίστηκα, την επόμενη ημέρα όλες οι εξετάσεις ήταν πολύ καλές. Στην πορεία η γυναίκα μου παρουσίασε πίεση και υπήρξε ανάγκη το παιδάκι μας να γεννηθεί νωρίτερα. Λίγες μέρες πριν μπει στο μαιευτήριο, είδα στον ύπνο μου πολύ κόσμο, είδα έναν ιερέα και ρώτησα δίπλα μου "ποιος είναι", και η απάντηση που πήρα ήταν "ο Επίσκοπος Πενταπόλεως". Δόξα τω Θεό και με την βοήθεια του Αγίου όλα πήγαν καλά. Ακόμα και μετά όμως όταν ο μικρός μόλις είχε επιστρέψει στο σπίτι ύστερα από 10 μέρες στη θερμοκοιτίδα, ο Άγιος εμφανίσθηκε και πάλι του έδωσα τον μικρό στα χέρια του ο οποίος τον σήκωσε προς τον ουρανό και προσευχόταν σαν να δείχνει ότι το έχει ευλογήσει το παιδί. Ακόμα και τώρα που τα γράφω νιώθω συγκλονισμένος."

Απο το http://www.agios-nektarios.gr/03/03_01_15.html