panosgreece έγραψε:ΚΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΚΑΙ ΕΝΤΑΞΕΙ ΜΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ ΝΑ ΠΩ ΟΤΙ Ο ΑΔΕΛΦΟς ΔΙΟΝΥΣΗς ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΤΑ ΔΙΑΜΑΝΤΙΑ ΤΟΥ ΦΟΡΟΥΜ
ΚΑΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΧΕΙ ΕΝΕΡΓΟ ΡΟΛΟ
ΟΣΟΙ ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΟΥΝ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΓΝΩΣΗ ...........ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ?
Συμφωνώ Πάνο μου, ότι ο Διονύσης είναι πολύτιμος στο φόρουμ. Και ειδικά από τότε που τον γνώρισα και προσωπικά, κατάλαβα ότι εκτός από γνώση και κατάρτιση, έχει και πολλά άλλα "υπέρ" που δεν τα αντιλαμβάνεται εύκολα κάποιος ο οποίος γνωρίζει μόνο τα γραπτά του.
Δεν είναι όμως μόνο ο Διονύσης χρήσιμος στον χώρο.
Χρήσιμοι είναι ΟΛΟΙ. Για άλλους λόγους ο καθένας.
Και όσοι συμφωνούν και όσοι διαφωνούν με τον Διονύση, με μένα, με σένα Πάνο, με όλους.
Και θα ήθελα να πω δυό λόγια γενικότερα, τώρα που έχει λιγάκι κατακάτσει ο κονιορτός της πρόσφατης σφοδρότητας των αντιπαραθέσεων.
Δεν έχουμε τίποτα να χωρίσουμε ως πρόσωπα εδώ.
Να συμφωνούμε σε όλα, είναι αδύνατον, από την άλλη.
Και όχι απλά είναι αδύνατον, αλλά είναι και λάθος.
Δεν πρέπει ποτέ να φτάσουμε στο σημείο να γίνουμε ένας "κλειστός", περιχαρακωμένος χώρος, όπου όλοι θα "ευλογούμε τα γένια μας".
Αλλά όμως, προσπαθήστε όλοι βρε αδέρφια, να κάνετε ένα βήμα συγκατάβασης, στις μελλοντικές ανάλογες περιπτώσεις.
Δεν εννοώ να απεμπολήσει κανένας τις θέσεις του.
Υπάρχουν τρόποι να διαφωνήσει εντελώς κάποιος με έναν άλλον, αλλά αυτό να είναι ανώδυνο και αδελφικό.
Οταν ο τρόπος αντιπαράθεσης είναι τέτοιος, όταν είναι αδελφικός, τότε πιστεύω πραγματικά, ότι όποια από τις δύο ή περισσότερες απόψεις "συγκρουστούν" είναι τελικά η σωστή, τότε αυτή τελικά (συν Θεώ) θα είναι που θα εμπεδωθεί (έστω και μακροπρόθεσμα), από το μέρος της συζήτησης που έχει άδικο, κατά τη διάρκεια του διαλόγου.
Αυτές τις μέρες, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, αξιόλογοι άνθρωποι, αγαπημένα αδέρφια, έλαβαν την απόφαση να αποστασιοποιηθούν από τον χώρο.
Φυσικά και δεν είναι πανάκεια το αντίθετο, αυτό εννοείται. Ο καθένας όπως αναπαύεται.
Αλλά όταν σε 24 ώρες, 6-7 ή περισσότερα αδέρφια, αποφασίζουν κάτι τέτοιο, τότε η περιχαράκωση που μίλησα νωρίτερα, είναι σενάριο ορατό.
Προσωπικά αναπαύομαι, με το να βρίσκομαι σε ένα φόρουμ. Επαναλαμβάνω την λέξη, φόρουμ. Οχι κάτι άλλο. Φόρουμ. Ορθόδοξο βέβαια, αλλά φόρουμ.
Το Ορθόδοξο φόρουμ δεν είναι Εκκλησιαστικός χώρος, ούτε Σύνοδος.
Το Δόγμα της Ορθοδόξου Πίστεως, που μας αντιπροσωπεύει όλους μας, δεν θάταν σωστό κατά τη γνώμη μου, να μετατρέψει σε ξεχωριστά μικρά δόγματα, όλα τα πλαίσια του φορουμικού γίγνεσθαι.
Και δεν θάταν σωστό σε αυτόν τον χώρο, να κυριαρχήσουν "σχολές σκέψεως", συγκεκριμένες "ομοιοταξίες" αντιλήψεων (συγγνώμη αν ο όρος είναι αδόκιμος), αυστηρές υποκατηγορίες ανθρώπινων συμπεριφορών.
Αυτές τις μέρες, αντιμετώπισα προσωπικά ένα σκληρότατο δίλημμα.
Να πάρω θέση, υπέρ της μιάς ή της άλλης, γενικότερης αντιμετώπισης των πραγμάτων.
Να ενταχθώ σε "στρατόπεδο" δηλαδή.
Το απέφυγα, αλλά με πολύ κόπο και στενοχώρια.
Για μιά στιγμή, φάνταζε ευκολότερο, το να ενταχθώ σε μία "φράξια", ή να εισαγάγω μιά καινούρια.
Αμέσως μετά την απόρριψη του μόλις παραπάνω, φάνταζε ευκταίο, το να αποχωρήσω.
Αλλά τελικά, το πιό δύσκολο εγκεφαλικά, αλλά το πιό εύκολο ψυχικά, μου φάνηκε αυτό που τελικά προτιμώ.
Να παραμείνω σε αυτόν τον ωραίο χώρο.
Για όσο καιρό παραμένει ωραίος.
Ας κάνουμε ό,τι μπορούμε λοιπόν, να τον βοηθήσουμε να παραμείνει όμορφος και ψυχωφελής.
Αν ο χώρος αποκτήσει τα χαρακτηριστικά του "απόλυτου ομοϊδεατισμού", της μονολιθικότητας, της "συμπαγούς συναντίληψης επί παντός", τότε δεν θα έχει νόημα. Δεν εννοώ ότι δεν θα έχει νόημα η δική μου παραμονή , αλλά όπως προείπα, δεν θα έχει νόημα αυτός ο ίδιος ο ιστοχώρος.
