" Το παιδί μου... ιερέας;! "

[Domna]

Πιστέψτε με, δεν είναι ανέκδοτο. Συνέβη σ' ένα πολύ γνωστό μου ζευγάρι, ένα πιστό ζευγάρι. Γέννησε η γυναίκα το πρώτο τους παιδί κι ο σύζυγος την έκτη μέρα, όπως γίνεται πάντα σ' ένα φυσιολογικό τοκετό, παρέλαβε από την κλινική μάνα και βρέφος. Πρίν πάνε σπίτι τους, πέρασαν από ένα έξωκκλήσι που ταχτικά τους φιλοξνούσε το δύσκολο καιρό της εγκυμοσύνης.
Η γυναίκα με το βρέφος έμεινε εκεί έξω στο σκαλάκι, ο άντρας αφού άναψε τρία κεράκια για την τριμελή πια οικογένεια επέστρεψε κοντά τους. Καί φωναχτά κι από καρδιάς ευχαρίστησε το Θεό γιατί τελείωσε η περιπέτεια της γέννας, γιατί μάνα καί παιδί ήταν γεροί, γιατί αξιώθηκαν να γίνουν γονεις, μετά ζήτησε τη συνέχεια της ευλογίας Του πάνω στην οικογένεια. Καί κατέληξε:
«Δεν θέλουμε παρά να φωτίζεις αυτόν τον καινούριο πολίτη του ουρανού. Να γίνει δικό σου παιδί - μόνο αυτό. Εσένα να ακολουθεί κι ας γίνει ό,τι θέλει. Ακόμα και... παπάς».



Είμαι μάνα πολλών παιδιών καί άκουσα, σαν κάθε μάνα, πολλά όνειρα. Καί γονιών καί παππούδων καί γιαγιάδων όνειρα, όπως θ' άκουσες καί συ. Από πολύ νωρίς κάποιος απ' αυτούς λέει με λαχτάρα:
«Έχει αγάπη στα βιβλία. Θα προκόψει στα γράμματα. Έχει σπουδαίο λέγειν καί πειθώ. Δικηγόρος θα γίνει».

«Καλά, δε βλέπεις δεξιοτεχνία; Μηχανικός θα γίνει, να μου το θυμηθείτε».
Τόσω χρονώ γυναίκα που 'γινα δεν άκουσα κάποιον να πει:«Αυτό το παιδί έχει εξυπνάδα, κρίση, εντιμότητα, έχει πολλά χαρίσματα. Θα γίνει παπάς».
Όχι, κάτι τέτοιο δεν τόχω ακούσει.
Έχω δει πρόσωπα να τα αυλακώνει η έγνοια για το αν το παιδί τους έχει ένα ιδιαίτερο ταλέντο. Δε μού 'χει τύχει όμως να δώ αυτή την έγνοια για το αν δόθηκε από Θεού η σφραγίδα.

Δωρεά που θα δείξει στο γονιό πως το παιδί του είναι ο κλητός, ο εκλεκτός, αυτός που κάποτε θα κρατήσει το άγιο Δισκοπότηρο στα χέρια του. Όχι, κάτι τέτοιο για το παιδί τους, για το μέλλον του. Το κάνουν να αγαπήσει το επάγγελμα που οι ίδιοι προτιμούν, με συζητήσεις, με προβολή επιτυχημένων ανθρώπων. Αυτό όμως δεν τό 'χω ακούσει. Κι οι πιο «δημοκρατικοί» γονείς, που δεν επεμβαίνουν στον επαγγελματικό προσανατολισμό των παιδιών τους, κρυφά ποθούν να γίνει γιατρός, δικηγόρος, αρχιτέκτονας το παιδί τους.
Έντεχνα καί υπογείως το ετοιμάζουν να διαλέξει με παράθεση των θετικών σημείων που έχει ένα τέτοιο επάγγελμα. Καί θετικά σημεία είναι η κοινωνική προβολή και οι υψηλές αποδοχές, Κι αυτά, αλίμονο, ένας παπάς δεν τα έχει.
Αλλά και οι πιστοί γονείς, που θέλουν να συνυπάρχει το επάγγελμα με την προσφορά, που βαπτίζουν το επάγγελμα«εργασία στην υπηρεσία του ανθρώπου» ή το ονοματίζουν «λειτούργημα», κι αυτοί ακόμα δε θέλουν να γίνει παπάς το παιδί τους. Άκουγα μια μάνα πιστή να λέει:

«Γίνε γιατρός, θα κάνεις καλά το σώμα του άρρωστου καί ταυτόχρονα θα του γιατρεύεις την ψυχή του. Μαζί με την ένεση καί τα φάρμακα θα του δίνεις Χριστό».
Ναι, να προσφέρει το παιδί μας, αλλά σαν επιστήμονας, όχι σαν Ιερέας.
Βέβαια, δεν αναφέρομαι στα βιβλία ή στους σταθμούς που ασχολούνται με τον επαγγελματικό προσανατολισμό καί που αγνοούν τον ιερατικό κλάδο. Έχει η παιδεία μας μια υλιστική στάση για τη ζωή. Η κοινωνία μας εκτιμάει την κατάθεση στην Τράπεζα, την ιδιόκτητη κατοικία, σέβεται τις πολλές σπουδές καί δε μπορεί να συλλάβει το τι προσφέρει ο παπάς.

Καλά η κοινωνία μας. Αλλά εμείς;
Εμείς, αν θέλουμε να μιλήσουμε καθαρά, καί τις σπουδές στη θεολογική Σχολή απλώς τις ανεχόμαστε για τα παιδιά μας. Γνωστής μου οικογένειας ο γιος είπε πως θα πάει στη Θεολογική. Καί κάποια φίλη, πιστή φίλη, παρηγόρησε τη μάνα:
«Μη στενοχωριέσαι. Πολλοί στα παιδικά μας είπαμε πράγματα πού δεν τα ακολουθήσαμε ποτέ».
Κι άλλη περίπτωση πιστής μάνας:
«Με τέτοιο μυαλό θα δώσεις, παιδί μου, Θεολογία; Την Ιατρική καί το Πολυτεχνείο έχεις στην τσέπη σου».
«Γεννηθήτω το θέλημα Σου», λέμε κάθε μέρα. Ναί, να γίνει το θέλημα του Κυρίου, αρκεί βεβαίως το θέλημα Του νάναι απόλυτα συνταιριασμένο με το δικό μας. Καί εμείς θέλουμε να γίνει το παιδί μας ό,τιδήποτε εκτός από ιερέας.

Κι έτσι με αυτή τή δικιά μας υποτίμηση απομακρύνονται δικαίως τα παιδιά μας από το να γίνονται υπηρέτες του Θυσιαστηρίου. Μ' αυτό τον τρόπο έχουμε περιπτώσεις πού γίνεται ιερέας κάποιος που «έτσι τοφερε η ευχή ή η κατάρα» ή άτομα δεύτερης, ας πούμε, διαλογής.
Οι μανάδες πολλές φορές τη μέρα προσευχόμαστε για τα παιδιά μας. Είναι μια συγκινητική προσευχή που αρχίζει από τότε που νιώθουμε το πρώτο σκίρτημά του. Καί όπως μεγαλώνει εκείνο καί μεγαλώνουν καί οι δυσκολίες μας, τόσο καί πιο θερμές γίνονται οί προσευχές μας για φωτισμό. Σκέπτομαι πως ίσως στις προσευχές μας αυτές, λείπει το αίτημα για να κληθεί το παιδί μας να υπηρετήσει στο Θυσιαστήριο. Να ευλογηθεί αυτό το παιδί, για να κάνει εκείνο που κανείς άλλος δε μπορεί να πετύχει: τη μετουσίωση του ψωμιού καί του κρασιού σε Σώμα καί Αίμα του Κυρίου μας.
Καί λείπει το όνειρο της αγιασμένης ώρας που προχωρώντας προς την Ωραία Πύλη, απ' τα χέρια του δικού μας παιδιού θα πάρουμε το Σώμα καί το Αίμα του Κυρίου μας.
Σκέφτομαι κείνη την ευλογημένη μάνα που, όταν κάποτε θα ψελλίσει το «ιδού εγώ καί τα παιδία μου...», κάποιο άπ'αυτά τα παιδιά της θά 'ναι εκείνο που από τη γη ακόμα θα φορούσε το αγγελικό ένδυμα.


http://armenisths.blogspot.com/2010/12/ ... _4221.html

[paulina]

Μακάρι οι γονείς να καταλάβουν ότι όταν αφιερώνουν ένα από τα παιδιά τους στο Θεό είναι πολύ μεγάλη υπόθεση. Ο Θεός δεν θα ξεχάσει τη θυσία που έκαναν...

[gol]

οταν εκανα παιδι (πριν απο 16 μηνες ) και επειδη αυτο το παιδι θεωρω οτι ηταν ενα δωρο απο την Παναγια! ενα θαυμα!! (ισως καποια στιγμη το αναφερω) ο συζυγος μου παντα λεει μακαρι να γινει ιερεας!! το θελει τοσο πολυ!! εγω αυτο που λεω αδελφοι ειναι οτι να γινει ενας αξιος Ιερεας αν θελει ο Θεος!! ενας υπηρετης του Θεου ΑΞΙΟΣ,δεν ειναι ευκολο το να ειναι καποιος ιερεας..πιστευω οτι αυτο ειναι χαρισμα που δινει οΘεος,δεν ειναι ολοι να γινουν ιερεις!αυτη ειναι η ταπεινη μου γνωμη!
ας γινει το θελημα Του!!

[marinam]

οταν εκανα παιδι (πριν απο 16 μηνες ) και επειδη αυτο το παιδι θεωρω οτι ηταν ενα δωρο απο την Παναγια! ενα θαυμα!! (ισως καποια στιγμη το αναφερω) ο συζυγος μου παντα λεει μακαρι να γινει ιερεας!! το θελει τοσο πολυ!! εγω αυτο που λεω αδελφοι ειναι οτι να γινει ενας αξιος Ιερεας αν θελει ο Θεος!! ενας υπηρετης του Θεου ΑΞΙΟΣ,δεν ειναι ευκολο το να ειναι καποιος ιερεας..πιστευω οτι αυτο ειναι χαρισμα που δινει οΘεος,δεν ειναι ολοι να γινουν ιερεις!αυτη ειναι η ταπεινη μου γνωμη!
ας γινει το θελημα Του!!

Να σου ζήσει το παιδάκι σου, να το χαίρεστε και ευχομαι τα καλύτερα κ στους τρεις σας, και επίσης ευχομαι να το δεις υπηρέτη του Κυρίου μας. Ειλικρινά το ευχομαι αφού το θες. Παλιότερα (αλλά και στις μέρες μας ίσως να είναι) ήταν ευκολο να γίνεις Ιερέας. Έχει ο Θεός όμως γνώση και τα ορίζει όπως αυτός θέλει με τους υπηρέτες Του. Εμείς απο την πλευρά μας από ότι έχω καταλαβει πρέπει να επιλέξουμε κατ εμάς προσωπικά τους Ιερείς που μας αναπάυουν και με την βοήθεια τους να ζήσουμε χριστιανικά και με αγάπη και με το Θεό μέσα μας, δίπλα μας, κοντα μας (δύσκολο πράγμα να τα καταφέρουμε?!! ίσως με λίγη βοήθεια όλα να πάνε καλά). [ωρε να με ακούγανε οι φίλοι μου, (καλά οι δε συνάδελφοι δεν το συζητώ) να μιλώ έτσι θα με χλέυαζαν έως ότου πεθάνω, αν μου μιλούσαν ακόμα], το παράδοξο είναι ότι δεν με ενοχλεί πλεόν. Μακάρι να δώσει ο Θεός να ανακαλύψουν ότι ανακάλυψα και εγώ έστω και αργά. Θα εύχομαι να συμβεί αυτό.

Επειδή εκπροσωπό την πλήρη έννοια του "χωριάτη" (λόγω καταγωγής) θυμάμαι με νοσταλγία αλλά κ αμιδρά τα χρόνια που ο Ιερέας (ο απλός παπάς), ο δάσκαλος και ο αστυνόμος ήταν "οι αρχές" σεβασμού. Κυρίως αυτό όταν ήμουν στο δημοτικό. Δηλαδή πριν 22 χρόνια. ΄Πόσο άλλαξαν τα πράγματα!!

[eleimon]

Εγω παντως δεχτηκα πολυ πολεμο οταν σε μια συζητηση που ειχαμε μεσα σε οικογενειακο περιβαλλον ειπα οτι αν καποιο απ τα παιδια μου θα θελε να να γινει ιερεας η κι ακομα καλυτερα να στραφουν στο μοναχισμο δε θα στεκομουν εμποδιο στην αποφαση τους.Ισα ισα που θα πεταγα απ τη χαρα μου γιατι θα χα κι εγω εναν αγγελο να υπηρετει το Δημιουργο μας.

Το τι ακουσα βεβαια δε περιγραφεται....

[toula]

Αν είχα αγόρι και ήθελε να γίνει ιερέας θα το θεωρούσα ευλογία Θεού ! Θα πέταγα από την χαρά μου ! Είχα την εξαιρετική τύχη να γεννηθώ από πατέρα ιερέα και να έχω προπάππου και 2 ακόμα θείους ιερείς και 1 θείο επίσκοπο. Συνολικά 5 ιερωμένους μας αξίωσε ο Θεός να έχουμε στην οικογένειά μας. Και ήταν όλοι τους άξιοι υπηρέτες του Θεού ! Τι ευλογία ! Ας έχουμε όλοι μας την ευχή τους !

[stathis73]

Αν είχα αγόρι και ήθελε να γίνει ιερέας θα το θεωρούσα ευλογία Θεού ! Θα πέταγα από την χαρά μου ! Είχα την εξαιρετική τύχη να γεννηθώ από πατέρα ιερέα και να έχω προπάππου και 2 ακόμα θείους ιερείς και 1 θείο επίσκοπο. Συνολικά 5 ιερωμένους μας αξίωσε ο Θεός να έχουμε στην οικογένειά μας. Και ήταν όλοι τους άξιοι υπηρέτες του Θεού ! Τι ευλογία ! Ας έχουμε όλοι μας την ευχή τους !

Τουλα με ολα αυτα θα επρεπε να εισαι τουλαχιστον Θεολόγος για να μην πω τιποτα αλλο, πρεπει να κρατησεις ψηλα την σημαια της οικογενειας και να μην σε νοιαζει πως φτιαχνει η Ελπιδα το κεικ και το κυριοτερο οχι πολλα πολλα με την eleimon ενταξει;

[toula]

Προσπαθώ, Στάθη μου, όσο μπορώ να κρατάω ψηλά την σημαία της οικογένειας, όπως λες.
Όσο για την Ελπίδα, τι να πω ;! Όταν την γνώρισα, ενθουσιάστηκα ! Είναι εξαιρετικό κορίτσι ! Και προπάντων είναι αυθεντική !

[marinam]

Εγω παντως δεχτηκα πολυ πολεμο οταν σε μια συζητηση που ειχαμε μεσα σε οικογενειακο περιβαλλον ειπα οτι αν καποιο απ τα παιδια μου θα θελε να να γινει ιερεας η κι ακομα καλυτερα να στραφουν στο μοναχισμο δε θα στεκομουν εμποδιο στην αποφαση τους.Ισα ισα που θα πεταγα απ τη χαρα μου γιατι θα χα κι εγω εναν αγγελο να υπηρετει το Δημιουργο μας.

Το τι ακουσα βεβαια δε περιγραφεται....

Ελπίδα σαν να ακούω το τι άκουσες. δεν μπορώ να πω ότι σε νιώθω γιατι εγώ δεν ανάφερα καν περί Ιερέα και τέκνων μου αλλά περί Εξομολογήσεως. Φαντάζομαι αν ήμουν στην θέση σου το λιγότερο που θα μου κάναν ήταν να με αποκλήρώσουν περουσιακά αλλά το πιο σημαντικό θα με αποκλήρωναν "συναισθηματικά". Θα απαιτούσαν αλλαγή επιθέτου, εσωτερική μετανάστευση (τι θα πει ο κόσμος, γιατι ως γνωστόν εδώ στα Γιάννενα μας αφορά μονο το τι γίνεται στο σπίτι του άλλου και όχι το δικό μας ) κτλ.

για αυτό σε καταλαβαίνω σε ένα βαθμό.

[eleimon]

Ελπίδα σαν να ακούω το τι άκουσες. δεν μπορώ να πω ότι σε νιώθω γιατι εγώ δεν ανάφερα καν περί Ιερέα και τέκνων μου αλλά περί Εξομολογήσεως. Φαντάζομαι αν ήμουν στην θέση σου το λιγότερο που θα μου κάναν ήταν να με αποκλήρώσουν περουσιακά αλλά το πιο σημαντικό θα με αποκλήρωναν "συναισθηματικά". Θα απαιτούσαν αλλαγή επιθέτου, εσωτερική μετανάστευση (τι θα πει ο κόσμος, γιατι ως γνωστόν εδώ στα Γιάννενα μας αφορά μονο το τι γίνεται στο σπίτι του άλλου και όχι το δικό μας ) κτλ.

για αυτό σε καταλαβαίνω σε ένα βαθμό.

Δυστηχως δε γινεται μονο στα Γιαννενα αυτο Μαρινακι μου,ο κοσμος γενικως κοιταζει τι κανει ο διπλανος του και σχολιαζει το καθε τι μη γνωριζοντας πολλα πραγματα και δε κοιταζει τη δικια του την καμπουρα