Τι ήταν το αστέρι της Βηθλεέμ

[Domna]

Θαυμαστά και παράδοξα πράγματα! Στην Ιουδαία -όπου προϋπήρχαν οι προφήτες, οι πατριάρχες, οι δίκαιοι της Παλαιάς Διαθήκης- το μήνυμα για τη γέννηση του Υιού του Θεού το έφεραν οι ειδωλολάτρες, οι μάγοι εξ Ανατολών! Εκαναν μακρινό ταξίδι γιά να τον δούν και να τον προσκυνήσουν και περιπλανόμενοι ρωτούν· «Πού έστιν ο τεχθείς βασιλεύς των Ιουδαίων;».

Γι αυτό ακριβώς κρύφτηκε και το αστέρι, ώστε χάνοντας τόν οδηγό τους οι μάγοι να αναγκαστούν να ρωτήσουν τους Ιουδαίους και μ' αυτόν τον τρόπο να τους κινήσουν κι εκείνους σε αναζήτηση του νεογέννητου Μεσσία.

Το ότι γεννήθηκε πρόσωπο υψηλό και επίσημο το ήξεραν καλά κι ήταν σίγουροι, διότι τους το μήνυσε τ' αστέρι. Ο Θεός δεν τους έστειλε προφήτη, διότι δεν θα τον παραδέχονταν· ούτε με τις Γραφές μπορούσε να τους μιλήσει, διότι δεν τις γνώριζαν. Τους έστειλε, λοιπόν, ένα σημάδι γνώριμο και προσιτό σ' αυτούς.

Το αστέρι των μάγων δεν ήταν απ' αυτά που βλέπουμε στο στερέωμα του ουρανού τις νυχτερινές ώρες. Ηταν κάποια λογική κι αόρατη δύναμη, ένας άγγελος, πού πήρε το σχήμα του άστρου.

Πώς είμαστε σίγουροι γι αυτό; Μας το αποδεικνύει η ...; πορεία του· Δεν πηγαίνει απ τήν ανατολή στη δύση αλλά από βορρά προς νότο, εφόσον η Παλαιστίνη βρίσκεται στα νότια της Περσίας. Διακρίνεται επίσης κατά την ημέρα, πράγμα αφύσικο για αστέρι. Χάνεται στην περιοχή των Ιεροσολύμων και ξαναεμφανίζεται όταν βγαίνουν οι μάγοι απ αυτή. Ακόμη κι όταν τους οδήγησε στη φάτνη, δεν φαίνεται σ αυτούς απ τον ουρανό, αλλά σταματάει εκεί ακριβώς όπου ήταν το παιδί, πάνω απ τό κεφάλι του. Αν ήταν απλώς ένα αστέρι, δεν θα μπορούσε να δείξει έναν τόσο περιορισμένο χώρο.

Ξέρουμε όλοι πολύ καλά ότι λόγω του υπερβολικού ύψους δεν είναι δυνατόν ένα αστέρι να προσδιορίσει ούτε τον τόπο μιάς ολόκληρης πόλης· πόσο μάλλον ένα ελάχιστο σημείο μέσα σ' αυτή. Αυτό όμως τό άστρο του νεογέννητου βασιλιά έδειξε τον μικρό τόπο της φάτνης κι αφού με ασφάλεια οδήγησε τους μάγους κοντά του, απομακρύνθηκε· κι αυτό δεν είναι γνώρισμα κοινού αστεριού.

Ιω. Χρυσοστόμου, Ομιλία στο ναό του απ. Παύλου 5· ΡG 63,507-508

( Ελεύθερη απόδοση Β.Σ.)




http://agioritis.pblogs.gr/2010/12/ti-h ... hleem.html




Ετικέτες Εκκλησία, Θαύματα, Σωτηρία


Παλαιότερες αναρτήσεις Ο άγνωστος ασπρομάλλης «γέροντας»
0 σχόλια Αναρτήθηκε από orthodox στις 2:59 π.μ.

Λέγομαι Ελένη Μάντζιου, και σας γράφω από την Καρδίτσα. Είμαι 37 χρονών. Τον Ιούνιο του 2003, παραμονή της γέννησης του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου, μπήκα στο Νοσοκομείο «Παπανικολάου» της Θεσσαλονίκης, στο Αιματολογικό. Έπασχα από οξεία μυελογενή λευχαιμία. Έκαμα το πρώτο σχήμα χημειοθεραπείας. Η ασθένεια δεν έχει ίαση. Οι γιατροί αναζήτησαν τα αδέρφια μου, για να εκθέσουν την κατάσταση και να συνεργαστούν μαζί τους για τη θεραπεία μου. Έχω άλλα τρία αδέρφια, αλλά εγώ ήμουν υιοθετημένη. Τους ειδοποίησε ο σύζυγός μου. Μετά από 20 χρόνια δέχτηκαν και ήρθαν. Είχα συμβατότητα με τη μεγάλη αδερφή μου. Έκανα άλλα δύο σχήματα. Μετά ετοιμάστηκα για τη μεταμόσχευση μυελού των οστών. Μπήκα στις 24 Νοεμβρίου. Τα κύτταρα τα πήρα στις 2 Δεκεμβρίου. Όλα καλά! Παραμονή Χριστουγέννων γύρισα στο σπίτι μου. Μετά από δύο μήνες περίπου είδα μπροστά μου έναν ασπρομάλλη γέροντα με λευκό χιτώνα να μου λέει: «Όλα πέρασαν, δεν ήταν να το περάσεις εσύ αυτό». Επί ένα χρόνο αναζητούσα ποιος άγιος ήταν αυτός πού εμφανίστηκε και μου συμπαραστάθηκε στο πρόβλημά μου. Όταν τα κατάφερα και πραγματοποίησα το τάμα μου στη Λέσβο, στον...
... Άγιο Ραφαήλ, περπατούσαμε με το σύζυγό μου στην πόλη της Μυτιλήνης. Μπήκαμε στο Ναό του Αγίου Θεράποντα, στο Ναό σας, τυχαία. Εκεί ανακάλυψα ότι ο Άγιος που είχα δει τότε, ήταν ο άγιος Θεράπων, ο Επίσκοπος Κύπρου! Αυτός που είδα τότε ήταν Αυτός που προσκύνησα στην εικόνα του Ναού σας! Ειλικρινά σας λέω πως δεν γνώριζα ούτε τη μορφή του, ούτε το όνομά του, ούτε τον ήξερα δηλαδή, ούτε τον είχα ακούσει ποτέ, ούτε τον είχα προσκυνήσει. Την ώρα που ανακάλυψα ποιος ήταν ο γέροντας, ο σωτήρας μου, τα συναισθήματά μου δεν περιγράφονταν: Χαρά, δέος, λύπη, άγχος, δεν ήξερα κι εγώ η ίδια. Έκλαιγα, χαιρόμουνα! Η ψυχή μου ήταν πλημμυρισμένη από αγαλλίαση, η καρδιά μου πετάριζε! Ο σύζυγός μου με ρωτούσε τι έπαθα. Τότε του τα εξήγησα όλα - γιατί γνώριζε μόνο πως κάποιος άγνωστός μας άγιος με είχε θεραπεύσει. Μετά, όταν ηρέμησα, η ψυχή μου πετούσε από χαρά και ευγνωμοσύνη. Όταν διάβασα το βίο του και τα θαύματά του στο βιβλίο σας, πάτερ, θεώρησα ότι είχα χρέος να σας ενημερώσω για το θαύμα Του και το πώς γνώρισα τη χάρη Του. Τον έχω πάντα στην ψυχή μου, τον έχω πάντα στην καρδιά μου. Τον ευχαριστώ και τον επικαλούμαι συνεχώς.

http://orthodoxgreek.blogspot.com/2010/ ... _4703.html