Σελίδα 1 από 1
Αρρώστιες της ψυχής
Δημοσιεύτηκε: Τετ Οκτ 18, 2006 5:56 am
από kostas8888
ΑΡΡΩΣΤΙΕΣ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ
1. Αιτία κάθε κακίας είναι ή κενοδοξία καί ή ηδονή. Εκείνος, πού δεν τά μίσησε αυτά, δε νικά κανένα πάθος.
2. Ρίζα δλων των κακών ονομάστηκε ή φιλαργυρία, αλλά αυτή σαφώς αποτελείται από εκείνες (δηλ. τήν κενοδοξία καί τήν ηδονή).
3. Τυφλώνεται ό νους με τά τρία αυτά πάθη, τή φιλαργυρία, τήν κενοδοξία καί τήν ηδονή.
4. Τό πάθος, όταν στην πράξη επικρατήσει με τη θέληση μας, υστέρα καί χωρίς νά θέλει ό άνθρωπος δια της βίας τόν κατακυριεύει.
5. Ή οίηση καί ή αλαζονεία είναι αίτια της βλασφημίας. Ή φιλαργυρία καί ή κενοδοξία είναι αίτια της άσπλαγχνίας καί της υποκρισίας.
ΑΡΡΩΣΤΙΕΣ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ
Δημοσιεύτηκε: Πέμ Οκτ 19, 2006 1:55 pm
από kostas8888
Την εμπαθή επιθυμία μαραίνει ή εγκράτεια ενωμένη με την ταπεινοφροσύνη· τό φλογισμένο θυμό καταπραΰνει ή αγάπη* τό λογισμό, πού περιπλανιέται εδώ καί εκεί, τόν συγκεντρώνει ή εντατική προσευχή μέ ενθύμηση τοΰ Θεοΰ" καί έτσι καθαρίζεται τό τριμερές της ψυχής.
.
Μερικοί είχαν απορία, ποιο από τά δύο, οι
έννοιες κινούν τά πάθη ή τά πάθη κινούν τίς εννοιες-
| Έγώ λέω, οι έννοιες είναι πού κινούνται από τά πάθη. Γιατί αν δέ βρίσκονταν μέσα στην ψυχή τά πάθη, δέ θά τήν ενοχλούσαν οι εμπαθείς έννοιες.
Τό ολέθριο πάθος της μνησικακίας παρου
σιάζεται στους αυταρχικούς, ήδυπαθεΐς καί πλεονέ-
κτες. Μέ βάση τήν εντολή της αγάπης δεν πρέπει
νά δώσεις καθόλου τόπο στην έχθρα. Μάλλον νά
προσεύχεσαι θερμά γιά χάρη εκείνου πού σέ λύπη
σε καί νά τόν ευεργετείς σέ ο,τι μπορείς, γιά νά
ύσεις τήν ψυχή σου από τό θάνατο καί γιά νά μήν εΐσαι χωρίς παρρησία στην προσευχή σου.
'Ακάθαρτη είναι ή ψυχή πού είναι γεμάτη
ό κακούς λογισμούς, από επιθυμία καί μίσος.
ΑΡΡΩΣΤΙΕΣ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ
Δημοσιεύτηκε: Παρ Οκτ 20, 2006 4:45 am
από kostas8888
'Όταν ξεριζωθεί με τή βοήθεια της χάριτος ή φιλαυτία, που είναι αρχή καί μητέρα όλων των κακών, συνήθως ξεριζώνονται μαζί καί Ολα τά πάθη πού προέρχονται άπό αυτήν. Τότε μένουμε ελεύθεροι άπό τήν περιεκτική της κακία πού μας πολέμα.
Είναι αδύνατο νά είμαστε φίλοι του Θεοΰ, εφόσον με τά πάθη μας επαναστατούμε εναντίον του. Υποκύπτουμε στά διαβολικά θελήματα καί γινόμαστε δέσμιοι του έχθροΰ άνεχόμενοι τήν ηδονή της παρούσας ζωής.
Μέ τήν οδύνη πρέπει νά αρνηθούμε τήν ηδονή, ώστε νά απαλλαγούμε άπό τήν εμπάθεια καί τή σατανική κακότητα. 'Επειδή για τήν ηδονή, αγαπούμε τά πάθη καί γιά τήν οδοί νη της φιλοπονίας, αποφεύγουμε τις αρετές.
Καταργεί τήν κενοδοξία ή κρυφή πνευματι-
κή εργασία (ή εσωστρέφεια μέ αύτομεμψία καί ό
εξομολογητικός τρόπος της προσευχής) καί διώχνει τήν υπερηφάνεια τό νά μήν εξουθενώνεις κανένα.
Τήν ηδονή καταργούν ή κακοπάθεια καί ή
λύπη, είτε εκούσια, προερχόμενη άπό τή δική μας
προσπάθεια, είτε ακούσια, μέ τά θλιβερά πού πάρα-
χωρεΐ ή θεία πρόνοια γιά τά δικά μας χρέη τά ό
ποια ξεχάσαμε καί τά οποία, αν δέν εξοφληθούν ε
δώ μέ τους πόνους, θά εμποδίσουν τή σωτηρία μας.
ΑΡΡΩΣΤΙΕΣ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ
Δημοσιεύτηκε: Παρ Οκτ 20, 2006 8:56 am
από kostas8888
[/img]
ΚΑΛΟ ΚΑΙ ΚΑΚΟ
Δημοσιεύτηκε: Σάβ Νοέμ 25, 2006 8:23 am
από kostas8888
. Τί εΐναι τό καλό καί τό κακό καί πότε ενεργούν;
Τό καλό είναι, αυτός ό 'ίδιος ό θεός, οσα προέρχονται απ' Αυτόν καί οσα τόν περιστοιχοΰν. Τό καλό εντοπίζεται καί στην ανθρώπινη προσωπικότητα πρίν τήν πτώση καί μετά, στην ανάπλαση τοΰ αγιασμού. Τό καλό ακόμα, είναι ή έννοια τοΰ ορθού, τοΰ λογικοΰ καί ή σχέση μεταξύ τους. Είναι ή ολοκληρωτική απουσία τοΰ παραλόγου, τοΰ πονηρού καί της διαστροφής.
'
Αντίθετα τό κακό είναι ή διαστροφή καί ή κατάργηση δσων περιγράφαμε γιά τό καλό. "Οσα προέρχονται απ' αυτό είναι μόρια καί μέλη τοΰ θανάτου, αυτό τό 'ίδιο τό «σώμα τοΰ θανάτου», πού έχουν πατέρα καί προαγωγό τό διάβολο καί τά πάμπολλα του όργανα.
Καί από τή μιά πλευρά τό καλό εΐναι ύπαρξη καί οντότητα, άφοΰ είναι πρόσωπο καί προέρχεται από τόν ίδιο τό Θεό, ενώ από τήν άλλη τό κακό δέν υπάρχει σάν οντότητα καί σάν στοιχείο, αλλά δημιουργήθηκε σάν παράσιτο από τήν έλλειψη τοΰ κάλου, όπως ακριβώς τό σκοτάδι πού εμφανίζεται μέ τήν απουσία τοΰ φωτός.
Τό κακό από μόνο του είναι «μή δν» καί ανύπαρκτο καί επομένως δέν πρέπει νά απειλεί καί νά έκφοβίζει. Ή δική μας αμέλεια καί προδοσία τοΰ δίνει ύπαρξη. Μοιάζει μέεκείνον πού σβήνει τό φως και τόν καλύπτει τό σκοτάδι.
Ό Λόγος τοΰ Θεοΰ, ή Αύτοαλήθεια, λέει αυτήν την πραγματικότητα: «Ό μή ων μετ' έμοΰ κατ' μοΰ έστι και ό μή συνάγων μετ' έμοΰ σκορπίζει» (Ματ. 12,30).
Αυτό πάλι υπαινίσσεται όταν μας προκαλεί στή διαμονή μαζί του, πού είναι τό απόλυτο καλό. «Μείνατε εν έμοί κάγώ εν ύμίν... ο μένων εν έμοί κάγώ εν αύτω ούτος φέρει καρπόν πολύν, ότι χωρίς εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν» (Ίω. 15,4.5).