"ΖΕΚ-18376"

[Misha]

Το κειμενο που ακολουθει ειναι μεταφραση απο Ρωσικο βιβλιο με τιτλο
"ΖΕΚ-18376" το νουμερο που ειχε ο σταρετς Αρσενιος...




Ηταν βράδυ. Ή παράγκα είχε κλειδωθεί. "Εξω ό άνεμος φύσαγε άγριος και το χιόνι είχε καλύψει τα παράθυρα. Μέσα ή ατμόσφαιρα ήταν υγρή και αποπνικτική, ωστόσο ζεστή. Τα χαμηλωμένα φώτα δημιουργούσαν ένα μελαγχολικό μισοσκόταδο, πού έκανε πιο βαρύ το αϊσθη μα της μοναξιάς,πιο καταθλιπτικό το σκοτάδι της ψυχής.
Κάποιες μικροπαρέες συζητούσαν χαμηλόφωνα. Μερικοί παίζανε στο ντόμινο ή στα χαρτιά το αυριανό τους συσσίτιο. Και οι περισσότεροι προσπαθούσαν ν' αποκοιμηθούν, μάταια όμως, αφού δεν τους άφηναν μήτε των άλλων οι φωνές μήτε οι δικοί τους λογισμοί.
Λίγο πιο πέρα άπ' το κρεδάτι του π. Αρσενίου, γύρω από έναν ξαπλωμένο κρατούμενο, μαζεύτηκαν πέντ'-έ'ξι άτομα. Και σε λίγα λεπτά φούντωσε ή λογομαχία. Το θέμα, βλέπετε, ήταν καυτό: οι κρατούμενοι και ή κρατική εξουσία.
Μέσα σ' ένα τέταρτο της ώρας είχαν συγκεντρωθεί είκοσι άνθρωποι, ανάμεσα τους παλαιά στελέχη του Κόμματος, διανοούμενοι, επαγγελματίες, οπαδοί του Βλάσσωφ*. Τα αίματα άναψαν.
* Ό στρατηγός Βλάσσωφ, ό «Κουΐσλινγκ της Ρωσίας», συνεργάστηκε στη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου με τους Γερμανούς, επικαλούμενος «τα δεινά του κομμουνισμού» και ιδιαίτερα τις τρομοκρατικές μεθόδους του Στάλιν.

- Γιατί μας φυλάκισαν; Χωρίς λόγο! Που είναι ή δικαιοσύνη; "Ολοι τους πρέπει να τουφεκιστούν!
Τα πρόσωπα ήταν εξαγριωμένα, τα νεΰρα τεντωμένα, τα λόγια ανεξέλεγκτα. Μόνο τρεΐς-τέσσερις πρώην κομματικοί - αδιόρθωτα ρομαντικοί ιδεολόγοι - προσπαθούσαν ν' αποδείξουν στους άλλους, ότι τα συνταρακτικά γεγονότα που ζούσαν, οφείλονταν σε ένα τραγικό λάθος· δτι αργά ή γρήγορα δλα θα τακτοποιοΰνταν δτι οι συλλήψεις και οι εκκαθαρίσεις οφείλονταν σε πλεκτάνες παρασιτικών στοιχείων δτι ό Στάλιν δεν ήταν υπεύθυνος για δλ' αυτά. αλλά είχε εξαπατηθεί.
- Έξαπατηθει Μα έχουν φυλακίσει τη μισή Ρωσία! Εδώ έχουμε οργανωμένο σχέδιο εξαφανίσεως των ηγετικών στελεχών, διαμαρτυρήθηκε κάποιος.
- Ό Στάλιν τα ξέρει δλα! Με δικές του εντολές γίνονται! πρόσθεσε ένας άλλος.
Πιο οργισμένος άπ' όλους ήταν ένας κρατούμενος πού είχε καταδικαστεί για άντισοβιετική προπαγάνδα και απόπειρα δολοφονίας του Στάλιν. Το πρόσωπο του είχε παραμορφωθεί, ή φωνή του έτρεμε, τα μάτια του γυάλιζαν.
Οι οπαδοί του Βλάσσωφ, πάλι, έβριζαν και απειλούσαν και βρυχιόντουσαν σαν τα θηρία στο κλουβί.

- Να τα ξεκάνουμε, να τα κρεμάσουμε, να τ' αφανίσουμε τα καθάρματα του Κόμματος! ,..
"Ενας άπ' αυτούς πιάστηκε στα χέρια με τον πρώην γραμματέα μιας κομματικής επιτροπής του Λένινγκραντ, μαχητικό μπολσε-βίκο από την επανάσταση του 1917, πού είχε πέσει σε δυσμένεια και είχε καταλήξει στο Ειδικό.
- Προδότη! φώναζε ό μπολσεβίκος στο δοσίλογο. "Επρεπε να σε είχαν τουφεκίσει για τη συνεργασία σου με τους Γερμαναράδες,
κι εσύ ακόμα ζεις!
- Τί να σου κάνω, δεν έπεσες στα χέριαμου! απαντούσε ό άλλος. Θα σε κρέμαγα! Θα σ' έλιωνα! Δεκάδες σαν κι εσένα ξεπάστρε
ψα, γι' αυτό μ' έστειλαν εδώ. Να όμως πού κι εσύ, ενώ τόσα χρόνια τους έγλειφες, ψοφάς εδώ μαζί μου σαν προδότης!
-Εγώ προδότης;Εγώ ρε;Εγώ πού στήριξα τη σοβιετική εξουσία;...
-Τί "εγώ" κι "εγώ" μου κοπανάς;Είσαι ή δεν είσαι φυλακισμένος σαν προδότης; Αυτό έχει σημασία. Να τη χαίρεσαι, λοιπόν, την εξουσία σου!
Μερικοί γελούσαν, μα ή ατμόσφαιρα ήταν ηλεκτρισμένη.
- Γκρεμίσατε τις εκκλησιές! Ποδοπατή
σατε την πίστη! πέταξε κάποιος στον μπολσεβίκο.


Τότε ένας άλλος από τους συγκεντρωμένους, βλέποντας τον π. Αρσένιο να κάθεται στο κρεβάτι του, φώναξε;
- Έ, Πέτρε Άντρέγιεβιτς! Πες μας τη γνώμη σουγιά τη σχέση εξουσίας καί Εκκλησίας.
Ό π. Αρσένιος δεν αποκρίθηκε. Πετάχτηκαν όμως δυο παλληκαράδες από την παρέα καί τον έφεραν σχεδόν σηκωτό ανάμεσα στους άλλους.
Ό μπολσεβίκος αμέσως σώπασε. Είχε φιλικές σχέσεις με τον π. Αρσένιο καί ήξερε τί είχε τραβή ξει στίς φυλακές καί τα στρατόπεδα.
"Ολοι περίμεναν πώς ό παππούλης θα ήταν καταπέλτης για τη σοβιετική εξουσία· όλοι, καί πρώτος ό Ζιτλόφσκυ.
Ό Άρκάδιος Συμεώνοβιτς Ζιτλόφσκυ στο παρελθόν ήταν δημοσιογράφος, στη συνέχεια ανέλαβε τη διοίκηση μονάδας του Κόκκινου στρατού, καί τέλος αναδείχθηκε σε ηγετικό στέλεχος του στρατού των δοσιλόγων. "Ανθρωπος σκληρός αλλά καί ικανός, ασκούσε μεγάλη επιρροή σ' όλους τους κρατούμενους οπαδούς του Βλάσσωφ. Αυτοί αποτελούσαν ξεχωριστή ομάδα μέσα στο στρατόπεδο, πού δεν είχε σχέσεις με καμιάν άλλη. Τίποτα καί κανένα δεν φοβόντουσαν. Το τέλος τους το γνώριζαν. Φανατικοί αντί-κομμουνιστές, είχαν αποφασίσει να πεθάνουν για την ιδεολογία τους.


- "Ελα, παππούλη, βγάλ' τα ολα στη φόρα!
Μετά από μικρή σιωπή, ό π. Αρσένιος είπε ήρεμα:
-Πολύ έντονη αντίθεση έχει δημιουργηθεί ανάμεσα σας. "Εντονη και μισάδελφη. Είναι δύσκολη, βαρεία, αφόρητη ή ζωή μέσα στο στρατόπεδο. Γνωρίζουμε που θα καταλήξουμε. Γι' αυτό έχουμε γίνει τόσο σκληροί. "Ολα μπορούμε, αν θέλουμε, να τα εξηγήσουμε και να τα δικαιολογήσουμε. Σέ καμιά περίπτωση δεν έχουμε το δικαίωμα να κακοποιούμε και να σφάζουμε.
"Σάς άκουσα να κατηγορείτε την εξουσία, το σύστημα, τους ανθρώπους. Κι εμένα με κουβαλήσατε εδώ μόνο και μόνο για να βρεΐ-τε έναν σύμμαχο, πού θα σας βοηθήσει να ενοχοποιήσετε την άλλη πλευρά. Λέτε, λοιπόν, πώς ό κομμουνισμός γκρέμισε εκκλησίες, φυλάκισε πιστούς, πολέμη σε τη ν Έκκλη -σία. Ναι, έτσι είναι. "Ας εξετάσουμε όμως τα πράγματα συνολικότερα και βαθύτερα. "Ας ανατρέξουμε σε δσα προηγήθηκαν. Πολύ πρωτύτερα ό λαός μας είχε χάσει την πίστη του, είχε περιφρονήσει την παράδοση του, είχε λησμονήσει την ιστορία του, είχε αρνηθεί τα ιερά και τα δσιά του. Ποιος φταίει γιαυτό; Ή τωρινή εξουσία; Εμείς φταίμε! Και τώρα θερίζουμε δ,τι σπείραμε...
""Ας θυμηθούμε, τι παράδειγμα έδιναν στο λαό οι διανοούμενοι, οι ευγενείς, οι έμποροι, οι δημόσιοι υπάλληλοι· και προπαντός, τί παράδειγμα δίναμε εμείς, οι κληρικοί. Ήμασταν οι χειρότεροι άπ' όλους! Γι' αυτό και των παπάδων τα παιδιά, βλέποντας μέσα στις οικογένειες τους την άνηθικότητα και τη φιλοχρηματία, γίνονταν οι πιο φανατικοί άθεοι, οι πιο μαχητικοί επαναστάτες. Πολύ πρίν από την επανάσταση του 1917 ό κλήρος είχε χάσει κάθε δυνατότητα καθοδηγήσεως του λάου. Είχε γίνει - αλίμονο! -μια κάστα επαγγελματιών, οπού βασίλευαν ή απιστία καί ή διαφθορά. Από το πλήθος των μοναστη ριών της πατρίδας μας, μόνο πέντ'-εξι ήταν φωτεινοί φάροι του χριστιανισμού καί του πνεύματος: το Βάλαμο, ή "Οπτινα με τους μεγάλους στάρτσι, το Ντιβέγιεβο, το Σάρωφ καί ίσως ενα-δύο ακόμα. Στά υπόλοιπα όχι μόνο την πίστη καί την αρετή δεν συναντούσε κανείς, αλλά καί σκανδαλιζόταν από το κοσμικό φρόνημα καί την ανόητη έπιδεικτικότητα.


"Τί μπορούσε να πάρει ό λαός από τέτοιους ρασοφόρους, από τέτοιους δηθεν εκπροσώπους του Θεοΰ; Εμείς τον σπρώξαμε στην επανάσταση, γιατί δεν του δώσαμε το καλό παράδειγμα. Δεν του εμπνεύσαμε την πίστη, την αγάπη, την υπομονή, την ταπείνωση. Μη ν τα ξεχνάτε ολ'αυτά, μήν τά ξεχνάτε! Γι' αυτό μας εγκατέλειψε τόσο εύκολα ό λαός.

Γι' αυτό αρνήθηκε μαζί μ' εμάς και το Θεό. Γι' αυτό γκρέμισε τις εκκλησιές.
" Δεν μπορώ, λοιπόν, να κατηγορήσω την εξουσία, το σημερινό καθεστώς. Γιατί οί σπόροι της αθεΐας έπεσαν τότε στο έδαφος πού εμείς οί ίδιοι είχαμε προετοιμάσει με τα λάθη μας καί τον ξεπεσμό μας. Αυτή ήταν ή αιτία και ή αρχή του κάκου. "Ολα δσα ακολούθησαν, ακόμα καί τοΰτο το στρατόπεδο καί το μαρτύριο μας καί οί άσκοπες θυσίες τόσων αθώων ανθρώπων, δεν είναι παρά οί αναπόφευκτες συνέπειες. Φοβερά, βέβαια, δσα συμβαίνουν, αλλά, σαν πατριώτης καί ιερέας, πρέπει να πω καί σ' εσάς δ,τι έλεγα πάντα στα πνευματικά μου παιδιά: Την πατρίδα μας, σ' οποία κατάσταση κι αν βρίσκεται, πρέπει να την αγαπάμε, να την υποστηρίζουμε, να την υπερασπιζόμαστε. Τα σημερινά δεινά θα περάσουν. "Ολα κάποτε θα διορθωθούν...
-Χαριτωμένος είσαι, παππούλη, σφύριξε με σφιγμένα δόντια ό Ζιτλόφσκυ. Λυντσάρισμα σου χρειάζεται γι αυτό το σιχαμερό κ
ήρυγμα! Μας κάνεις τον άγιο, μα τώρα έδειξες πώς είσαι ένας άθλιος προπαγανδιστής. Για το Ειδικό δουλεύεις!
Δυο χεροδύναμοι άρπαξαν αμέσως τον π. Αρσένιο καί τον απομάκρυναν βίαια από την ομήγυρη.
Ό καβγάς κράτησε λίγο ακόμα, σιγά-σιγα όμως ή παρέα άρχισε να διαλύεται. Ή ώρα ήταν περασμένη κι έπρεπε όλοι να ξεκουραστούν.
Από την άλλη μέρα κιόλας μερικοί σκληροπυρηνικοί της ομάδας του Ζιτλόφσκυ άρχισαν να παρακολουθούν και να ταλαιπωρούν τον π. Αρσένιο. Δυο φορές τον ξεμονάχιασαν και τον ξυλοκόπησαν. Μια νύχτα έχυσαν ούρα πάνω στο κρεβατι του. Πολλές φορές του άρπαξαν το φαγητό και τον άφησαν νηστικό.
Μετά άπ' αυτά τα περιστατικά οι φίλοι του αποφάσισαν να τον προστατέψουν. Πώς όμως;...
Κάποιο βράδυ ένας άνθρωπος του Ζιτλόφσκυ, ό Ζόρα Γρηγορένκο από το Κίεβο, πλησίασε τον π. Αρσένιο.
-"Ελα, παπά! Σέ θέλει ό αρχηγός.
Ό παππούλης τον ακολούθησε χωρίς αντίρρηση.
Ό Ζιτλόφσκυ ήταν ξαπλωμένος νωχελικά στο κρεβάτι του και μιλούσε στους συντρόφους του, πού τον περιτριγύριζαν.
- Με ποιους είσαι, παπά; ρώτησε τον π. Αρσένιο. Μ' εμάς ή με τους μπολσεβίκους είσαι, ψυχή πουλη μένη; Δουλεύεις για το Ειδικό Τμήμα, ε; Εξομολογείς τ' αδέρφια μας και μετά τα καρφώνεις σ' αυτούς τους... Θα σε περιποιηθούμε! Θα σε ξεκάνουμε, για να παραδειγματιστοϋν οι όμοιοι σου. "Ελα, Ζόρα! *Ανάλαβε τον! Πρώτα, όμως, άφησε τον ν' απολογηθεί.
Ό Ζόρα Γρηγορένκο ήταν αντιπαθητικός σε όλους. Γεροδεμένος, πλατϋσωμος, κοντόλαιμός, με το πρόσωπο παραμορφωμένο από κάποιο παλαιό τραΰμα, προξενούσε ένα αίσθημα αποστροφής. Σΰμφωνα με κάποιες φήμες, οι Γερμανοί τον χρησιμοποιούσαν σαν εκτελεστή των πατριωτών πού καταδίκαζαν σε θάνατο.
Ό π. Αρσένιος κοίταξε ατάραχα τον Ζιτλόφσκυ.
- Ή ζωή των ανθρώπων δεν είναι στα χέρια σας, είπε με σταθερή φωνή, αλλά στα χέρια του Θεοΰ. Μ' εσάς, πάντως, δεν συμμαχώ!
Κάθησε σ' ένα κρεβάτι απέναντι από τον Ζιτλόφσκυ.
-Μη με απειλείτε, συνέχισε. Δεν φοβάμαι! Δεν περνάνε σ' εμένα μήτε οι απειλές μήτε οι αγριάδες μήτε οι ξυλοδαρμοί. Ό Κύριος έχει καθορίσει με ακρίβεια τόσο το μήκος του επίγειου δρόμου δσο και το μέτρο των βασάνων κάθε άνθρωπου." Αν λοιπόν ό δικός μου δρόμος διακοπεί εδώ και τώρα, αυτό θα είναι το θέλημα του Θεοΰ. Και το θέλημα του Θεοΰ δεν μπορεί κανένας να το αλλάξει, οΰτ' εσείς οϋτ' εγώ. Εκείνο όμως που έχει σημασία, εκείνο πού πρέπει να μας φοβίζει όλους, είναι δτι θα σταθούμε μπροστά στο κριτήριο Του και θα λάβουμε την ανταπόδοση των πράξεων μας... Εγώ πιστεύω στο Θεό και τον άνθρωπο. Πιστεύω και θα πιστεύω ως την τελευταία μου πνοή. Εσείς σε τι πιστεύετε; Που είναι ό Θεός σας; Λέτε δτι θέλετε να προστατέψετε τους αδικημένους καί τους καταπιεσμένους. Ωστόσο δεν κάνατε παρά αρπαγές, λεηλασίες, σφαγές, φόνους. Ρίξτε μια ματιά στα χέρια σας. Είναι ματοβαμμένα!...
Ό Ζ,τλόφσκυ σήκωσε αμήχανα τα χέρια του καί τα κοίταξε με μάτια γουρλωμένα. "Υστερα κάρφωσε το αγριεμένο βλέμμα του στον π. Αρσένιο.
- Πολλά λες! ούρλιαξε, καθώς τα χέρια του έπεφταν βαριά πάνω στα γόνατα.
- Άρκάδιε Συμεώνοβιτς! ακούστηκε από τα πάνω κρεβάτια ή φωνή του Γρηγορένκο.
Ό παπαδάκος πήρε φόρα. "Εχει έμπνευση.
Λες να μας κάνει καμιά διάλεξη;
- Σκάσε, Γρηγορένκο! τον έκοψε ό Ζιτλόφσκυ.'Άσ'τον να τα πει προτοΰ ψοφήσει.
Οι παπάδες είναι σαν τους σοβιετικούς συνδικαλιστές, μια ζωή γλωσσοκοπάνε!
Ό π. Αρσένιος συνέχισε, αγνοώντας τα ειρωνικά σχόλια.
- Λέτε ότι πιστεύετε, αλλά σε τι; Βασανίσατε καί σκοτώσατε τόσους ανθρώπους. Ποιος
σας έδωσε αυτό το δικαίωμα; Αναγνωρίζετετον Ντοστογιεφσκυ σαν μεγάλο συγγραφέα,παραδέχεστε δτι εκφράζει την ψυχή του ρώσικου λαού. Για θυμηθείτε, λοιπόν, τι περίπου λέει ό Ντοστογιέφσκυ με το στόμα του ετοιμοθάνατου στάρετς Ζωσιμά, στους Αδελφούς Καραμάζωφ: "Να μη μισείτε τους άθεους, τους κήρυκες του κάκου, τους ύλιστές, γιατί ανάμεσα τους υπάρχουν και πολλοί καλοί, προπαντός στην εποχή μας. Ν' αγαπάτε το λαό του Θεοΰ... Να πιστεύετε καί να κρατάτε ψηλά τη σημαία". Ή δική σας ζωή, όμως, είναι γεμάτη από πράξεις μίσους καί κακίας. "Εχετε ακόμα χρόνο να σκεφθείτε, να προβληματισθείτε καί να διορθωθείτε.
Ό π. Αρσένιος σηκώθηκε καί έκανε να φύγει για το κρεβάτι του, μα την ίδια στιγμή ό Γρηγορένκο, μ' ένα σάλτο, έπεσε πάνω του καί τον έπιασε από το λαιμό. Θα τον έπνιγε, ναι!
Τότε, μέσα στο μισοσκόταδο, εμφανίστηκε ή θεόρατη καί ρωμαλέα σιλουέτα του Ναύτη. Τον έλεγαν έτσι, γιατί ήταν πράγματι ναύτης από την Όδησσό, πού είχε καταδικαστεί σε δεκαπενταετή κάθειρξη για πολιτικούς λόγους. Πάντα ξέγνοιαστος, πρόσχαρος καί καλοσυνάτος, είχε αποκτήσει τη συμπάθεια όλων. Στό στρατόπεδο, παρά τις άθλιες συνθήκες διαβιώσεως, είχε παράδοξα διατηρήσει την υγεία καί τη δύναμη του.
Με μερικές δυνατές σπρωξιές ό Ναύτης πέρασε μέσ' από τους συγκεντρωμένους οπαδούς του Ζιτλόφσκυ, άρπαξε τον Γρηγορένκο, τον σήκωσε ψηλά σαν σακκί καί τον πέταξε πάνω στους συντρόφους του.
- Ξέχασες, μικρέ, δτι εδώ είναι Στρατόπεδο Ειδικοΰ Καθεστώτος καί όχι αστυνομικό τμήμα των Γερμανών, του είπε με τη χαρακτηριστική προφορά της Όδησσοϋ.
"Υστερα στράφηκε στον Ζιτλόφσκυ.
-Φρόντισε να περιμαζέψεις τους γερμανό-δουλους φίλους σου, αλλιώς θα σας σφάξουμε όλους. Ακούς; "Ολους!...
Ό Ζιτλόφσκυ καί οι σύντροφοι του τα χρειάστηκαν, γιατί στο μεταξύ είχαν πλησιάσει καί άλλοι κρατούμενοι με άγριες διαθέσεις.
-... "Οσο για σένα, Γρηγορένκο, μην ξαναπλώσεις χέρι στον Πέτρο Άντρέγιεβιτς, γιατί χάθηκες! θα σε τσακίσω! Θα σε κάνω κεφτέ!... Πάμε να φύγουμε, Πέτρε Άντρέγιεβιτς, γιατί τους δίνουμε στα νεύρα. Σάς εκφράζω την εκτίμηση μου, καί εύχομαι να ξανασυναντηθούμε κάτω από καλύτερες συνθήκες.
Σέ τρεις εβδομάδες ό Ζόρα Γρηγορένκο μεταφέρθηκε σε άλλη παράγκα. Ό Ζιτλόφσκυ ησύχασε καί μαλάκωσε, οι αψιμαχίες όμως ποτέ δεν σταμάτησαν μέσα στο θάλαμο.[/b]