Το Φανάρι, απειλεί και υπαγορεύει.
Δημοσιεύτηκε: Παρ Μαρ 30, 2012 7:52 am
Διακοπτω την σιωπη μου, εν οψει Τεσσαρακοστης,
σιωπη που σαφως εχει ωφελησει το φορουμ τα μεγιστα,
μιας και αποτελω κατεξοχην ενα κυμβαλο αλαλαζον, χωρις περιεχομενο και ουσια,
γιατι δυστυχως συμβαινουν πραγματα που μας θλιβουν και μας καλουν να παρουμε θεση.
Πολλες φορες τυχαινει μεσα στην πορεια της προσκαιρης ζωης μας,
τα πραγματα, να ερχονται ετσι, ωστε αυτα που θεωρουσαμε ως ιδανικα και δεδομενα,
να ανατρεπονται, να εκτρεπονται και να μας απογοητευουν.
Ετσι ειναι ο κοσμος, αλλα ετσι συμβαινει νομοτελειακα
και στην Εκκλησια που ζει και κινειται μεσα στον κοσμο.
Ερχονται εποχες ειρηνης, καλες, και εποχες διαμαχης και θλιψεων, κακες.
Ολα ειναι μια δοκιμασια για να αναδειχθει τι μεταλλο και υλη αποτελει τον καθενα απο εμας,
και εαν αξιζει μετα την εισοδο στο χωνευτηριο να αποτελεσει αιωνιο κοσμημα στην γη του παραδεισου,
της επαγγελιας, την Βασιλεια των Ουρανων, οπου ολοι ειναι κεκλημενοι, και ουδεις αποβλητος εξ'ορισμου.
Εν τουτοις ολες αυτες οι προσκαιρες μεταβολες, που ειναι το μονο σταθερο γεγονος μεσα στην ιστορια
και την γηινη πραγματικοτητα, την τοσο ρευστη και μεταβαλλομενη,
κατα τα ανθρωπινα πραγματα, δεν πρεπει να μας οδηγουν σε αδιεξοδο και απογνωση.
Ως γνωστον, παν το κτιστον τρεπτον και μεταβλητον,
μονο ατρεπτον και αμεταβλητον το ακτιστον δηλαδη το θειον,
κατα τον θειο και αγιο Ιωαννη Δαμασκηνο,
αρα οι αλλαγες ειναι αναμενομενες.
Αυτες μπορει να ειναι προς το καλο, και την προκοπη κατα το θειο θελημα,
η προς το κακο, και εναντιες με το θειο θελημα που ειναι αγαθο και τελειο για ολους.
Αλλα και παλι ακομα παλαιοτερα, μας δοθηκε το: "Τα πάντα ρει, μηδέποτε κατά τ'αυτό μένειν",
το οποιο θα μας αφησει ως σοφη παρακαταθηκη ο σοφος προγονος μας, Ηρακλειτος.
Εχοντας αυτα υπ'οψιν, θα πρεπει με νηφαλιοτητα, και εν αληθεια, με καλη προαιρεση,
να ειρηνευουμε, να μην ερχομαστε σε συγχυση αλλα να σταθμιζουμε τα γεγονοτα
οπως αυτα ερχονται, και να τοποθετουμαστε ως οφειλουμε, σαν ελευθερα,
αυτεξουσια και λογικα θεοειδη οντα, εικονες εμψυχες του Ζωντος Τρισαγιου Θεου,
παντα εχοντας υπ'οψιν το περιθωριο του ανθρωπινου παραγοντα,
να ελλοχευει σε οτι αφορα την ελλειψη, το λαθος και την αστοχια.
Κανεις δεν ειναι τελειος, αλαθητος και αμεμπτος, οφειλουμε ομως ολοι μας εν ταπεινωσει,
και εν υπακοη στους Πνευματικους μας, στους Πατερες μας, και πανω απο ολα στον Χριστο μας,
που σταυρωθηκε για εμας, να εκφραζουμε την αληθεια και την ομολογια της Πιστεως μας κατενωπιον ολων παντου και παντοτε, οσο υψηλα κατα κοσμον και εαν βρισκονται αυτοι.
Και εδω εν προκειμενω εχουμε ενα γεγονος, ιστορικο, και αδιαμφισβητητο.
Η Μεγαλη και Αγια Εκκλησια του Χριστου, η για να ακριβολογουμε,
η εν τω Φαναριω καθεδρα της, εις την παλαι ποτε Πολη του Γενους των Ελληνων,
το μαρτυρικο Ορθοδοξο, και πρωτοθρονο Οικουμενικο Πατριαρχειο,
βρισκεται σε αιχμαλωσια αιωνες τωρα, αλυσοδεμενη και ωδινουσα,
εν μεσω αλλοθρησκων, αλλα και των ονομαζωμενων "χριστιανικων" ποικιλωνυμων εχθρων του.
Οφειλουμε να την περιβαλλουμε με αγαπη, σεβασμο, να προσευχομαστε γιαυτην
και να της δινουμε την πρεπουσα υπακοη και να συστρατευομαστε μαζι της,
στον κοινο μας αγωνα κατα του εχθρου του Χριστου και των οργανων του, οπου γης.
Αυτο ομως δεν συμβαινει απροϋποθετα και τετυφλωμενα.
Αλλα συμβαινει ποτε;
Οταν ειναι πιστη πανω στην ευθεια και καθαρη γραμμη των Αγιων Πατερων, απο την Αποστολικη εποχη ως και τα σημερινα δρωμενα, οταν βαδιζει απαρασαλευτα τον ορθο δρομο της παραδεδομενης πιστεως και ομολογιας των Ορθοδοξων δογματων, οπως αυτα θεσπιστηκαν απαξ και διαπαντος απο τις Αγιες Οικουμενικες Συνοδους εν Πνευματι Αγιω.
Οταν δεν χαριεντιζεται και δεν συναγελαζεται εν μεσω των Αγιων των Αγιων,
των Ιερων των Παναγιων Ναων και προσκυνηματων του Γενους,
με αυτους που προδωσαν τον Χριστο, εμπορευτηκαν τον Χριστο και κατεξουσιαζουν
και καταδυναστευουν τους ανθρωπους επι αιωνες στο Ονομα Του,
ψευδωνυμως και καταχρηστικως πραττοντας καθε ειδους ανομια εν Ονοματι Του.
Οταν δεν δινει γη και υδωρ στο Βατικανο και τις αυτο-επονομαζομενες πολυχρωμες και γελοιες "εκκλησιες" των πασης φυσεως πεντηκοστιανων, ευαγγελιστων και αλλων πλανεμενων παραφυαδων ων ουκ εστι αριθμος, "ζωα μικρα μετα μεγαλων", που τα "εμπαιζει ο δρακοντας", μεσα στο πελαγος των κακοδοξιων τους οπου βυθιζονται και ασφυκτιουν.
Σεβομαστε απολυτα τον θεσμο, αγαπουμε το Πατριαρχειο, τιμουμε τον προκαθημενο, αλλα δεν μπορουμε να υποχωρησουμε και να φερθουμε "διπλωματικα", με την ψευτο-αγαπη των χλιδατων συνεδριων, και του διαλογου που εχει καταντησει παρωδια, και μεσο δολιας επιβολης του παπισμου και των πλανων του, επι της μαρτυρικης μας Ορθοδοξιας.
Σε τελικη αναλυση διϊστορικως, και διαχρονικως, οι πασης φυσεως αιρεσεις και οι προδοσιες, της Ορθοδοξιας,
ηρθαν απο υψηλα ισταμενα εκκλησιαστικα κλιμακια, απο Πατριαρχες και Επισκοπους,
και ποτε σχεδον απο τον πιστο λαο του Θεου, που κρατησε την Πιστη με καθε τροπο και πονο, σε πεισμα ολων.
Ας τα εχουν κατα νουν αυτα καποιοι.
Στεκομαστε στερρως και αποφασιστικως, στο πλευρο των Ιεραρχων μας, των Ιερεων μας,
των Πνευματικων μας πατερων και των θεολογων μας,
που δινουν τον αγωνα κατα του μιαρου και αντιχριστου οικουμενισμου,
που απειλει να ισοπεδωσει την Αληθεια και το μοναδικο σωτηριο μυνημα της Ορθοδοξιας,
και να το καταστησει ως μια απο τις μυριες επιλογες και οψεις της ψευδοαληθειας των ορθολογιστων.
Δεν φοβομαστε, αλλα θα σταθουμε παρα την αμαρτωλη μας, κατασταση και τα χαλια μας,
που ειναι ομολογουμενως δυσθεωρητα και αδιορθωτα, θα μας κρινει γιαυτα ο Κυριος,
θα σταθουμε σθεναρα, εναντια σε καθε επιβολη τετελεσμενων και αποπειρα προδοσιας των Πατερων και της Πιστεως που μας αφησαν για να παραδωσουμε και εμεις στις επομενες γενεες, μεχρι συντελειας του αιωνος.
Καλυτερα να κριθουμε για τις αμαρτιες μας, παρα για αποστασια απο την Πιστη.
Γιατι κατα το πρωτο, θα δεχθουμε το ελεος, εφοσον εχουμε να δειξουμε δειγματα μετανοιας,
απο τον Πανοικτιρμονα και Παντελεημονα Κυριο μας,
αφου και μια ημερα να ζησει ο ανθρωπος επι γης, δεν θα μεινει χωρις αμαρτια,
ενω κατα το δευτερο δεν θα υπαρχει ελεος,
αφου εχουμε να κανουμε με συνειδητη απεμποληση και παραδοση της Πιστεως
επι ανομους χειρας, ως μαργαριταρι ριπτομενο στους χοιρους.
Αναλαμβανουμε τις ευθυνες και δεχομαστε τις οποιες συνεπειες, εν επιγνωσει και με παρρησια,
αιτουμεθα δε ως πιστα μελη της, απο την μητερα Εκκλησια της Ελλαδος να στηριξει τον αγωνα μας,
και να μας υπερασπισει ενωπιον καθε επιβουλης των οικουμενιστων που εχουν παρεισφρησει
και λυμαινονται το Οικουμενικο Πατριαρχειο, απεργαζονται δε την φιμωση και την τιμωρια
ως μη οφειλαν σε καθε αντιθετη αντι-οικουμενιστικη φωνη,
με τις μεθοδευσεις τους και τους σκοπους τους, που μονο πνευματικοι δεν ειναι,
αλλα θυμιζουν εντονα, ματαιες πολιτικες και διπλωματικες ιντριγκες κοσμικων αρχοντων του αιωνος τουτου..
Ως εκ τουτων..
Αποριπτουμε εντονα λοιπον και διαμαρτυρομαστε, σε οτι αφορα τις απαραδεκτες
και ανοικειες διατυπωσεις της Πατριαρχικης επιστολης προς τον Αρχιεπισκοπο της Ελλαδος,
δικην δικτατορικης επιβολης σε υποτακτικο και υπηκοο, μιας αυτοκεφαλης Εκκλησιας,
και των ανωθεν παπικης εμπνευσεως νουθεσιων και πιθανον τιμωριων, αλλων εποχων και μεθοδων, προς οσους Ιεραρχες, Ιερεις, θεολογους και λαϊκους μελη του εν Ελλαδι χριστεπωνυμου πληρωματος,
υψωνουν φωνη διαμαρτυριας για το ξεσαλωμα των Πατριαρχικων κατα το λαϊκοτερο,
με τους αλλοδοξους και τις συνεχεις υποχωρησεις τους, στους κακοδοξους.
Οπως διατυπωθηκαν εδω, απο το Φαναρι:
"..Ομολογούμεν ότι μεγάλως απασχολούσι την Μητέρα Εκκλησίαν, πεποίθαμεν δε και την Υμετέραν, αι κινήσεις και εκδηλώσεις ομαδοποιημένων προσώπων, ευτυχώς, το γε νυν, μικράς εμβελείας, στόχον έχουσαι την αμφισβήτησιν και την κριτικήν αποφάσεων πανορθοδόξως ληφθεισών, συμφωνούσης και προσεπικυρούσης και της Εκκλησίας της Ελλάδος, περί συμμετοχής της όλης Ορθοδόξου Εκκλησίας εις τους διεξαγομένους μετά των ετεροδόξων διμερείς και πολυμερείς Θεολογικούς Διαλόγους και τας διαχριστιανικάς συναντήσεις εν τω Παγκοσμίω Συμβουλίω Εκκλησιών, τω Συμβουλίω Ευρωπαϊκών Εκκλησιών και άλλοις παρεμφερέσι διαχριστιανικοίς οργανισμοίς. Αι κινήσεις και εκδηλώσεις αύται, περιωρισμέναι και αμελητέαι ίσως κατ' αρχήν, έλαβον προσφάτως απαραδέκτους διαστάσεις, ως συνέβη, μεταξύ άλλων, και εν τινι Ιερά Μητροπόλει της Αγιωτάτης Υμών Εκκλησίας εν οργανωθείση υπό του οικείου Μητροπολίτου λαϊκή συνάξει, ου μην αλλά και κατά την Θείαν Λειτουργίαν της Κυριακής της Ορθοδοξίας δια της εκφωνήσεως υπό του ιδίου Μητροπολίτου "αναθεματισμών" κατά ετεροδόξων και αλλοθρήσκων, ως και πάντων των μετεχόντων εις την λεγομένην Οικουμενικήν Κίνησιν. Αι τοιαύται εκδηλώσεις δεν δύναται να υποτιμώνται η να τιμώνται δια της ενεργού παρουσίας και συμμετοχής και Ιεραρχών της καθ' Υμάς Εκκλησίας, δυστυχώς δε, μετά λύπης σημειούμεν, και εκπροσώπων της Υμετέρας Μακαριότητος, καθ' ότι εκφράζονται εν αυταίς θέσεις και απόψεις στρεφόμεναι κατά της ηγεσίας των Ορθοδόξων Εκκλησιών και των συνοδικώς ειλημμένων αποφάσεων αυτών, αλλά και εσχάτως δια πρώτην φοράν και κατά αυτού του πανιέρου θεσμού του Οικουμενικού Πατριαρχείου, του δια του παραδείγματος και της θυσιαστικής μαρτυρίας και των ανά τους αιώνας αγώνων αυτού υπάρξαντος και υπάρχοντος κήρυκος, προασπιστού και φύλακος της Ορθοδόξου ημών πίστεως και μαρτυρίας και της κανονικής τάξεως εν τη Αγιωτάτη ημών Εκκλησία.."
εδω..:
"..Γνωρίζοντες τα ανωτέρω οφειλετικώς τη Υμετέρα Μακαριότητι και τη κατ' Αυτήν Αγιωτάτη καθ' Ελλάδα Εκκλησία, παρακαλούμεν Υμάς αδελφικώς, εξ ομοφώνου Συνοδικής αποφάσεως, όπως εν τη διακρινούση την Υμετέραν Εκκλησίαν συνεπεία εις τας εκάστοτε λαμβανομένας πανορθοδόξους αποφάσεις και ενεργείας, οφειλετικώς ως θυγάτηρ το πάλαι και νυν προσφιλεστάτη Αδελφή Εκκλησία, έχουσα υπ' όψει τα ανωτέρω περί των εν πάση αδρότητι περιγραφεισών εν λόγω κινήσεων και τας εξ αυτών προβλεπομένας ουχί ευχαρίστους συνεπείας, τοποθετηθήτε συνοδικώς επί τούτω και απορρίψητε και καταδικάσητε ταύτας επισήμως ως ανεδαφικάς και επικινδύνους, λάβητε δε και ως εκκλησιαστικόν σώμα τας προσήκουσας αποφάσεις προς ευρυτέραν καταδίκην και απόρριψιν των ενεργειών τούτων και των εκφραζομένων αστηρίκτων εν πολλοίς, ανορθοδόξων και ερχομένων εις αντίθεσιν προς τας συνοδικάς αποφάσεις των Αγιωτάτων Ορθοδόξων Εκκλησιών θέσεων των εν λόγω ομάδων.."
και τελος εδω:
"..Ούτως, η Μήτηρ Εκκλησία, σταθμίζουσα τας οδυνηράς συνεπείας δια την εσωτερικήν ενότητα της καθ' Υμάς Αγιωτάτης Εκκλησίας και ευρύτερον της Ορθοδοξίας, επιφυλάσσεται, μετά την αναμενομένην απόκρισιν και επίσημον τοποθέτησιν της Υμετέρας Εκκλησίας, ίνα οφειλετικώς προβή και αύτη εις τας δεούσας πανορθοδόξους ενεργείας δια την έγκαιρον πρόληψιν επαπειλουμένων απευκταίων καταστάσεων.."
Μετα ταυτα, αναφωνουμε δικαια και με παραπονο:
Αυτοι που κατασυκοφαντησαν τους Αγιους Πατερες μας,
με απαραδεκτες δηλωσεις καταγεγραμμενες, οι οποιες ανακληθησαν εκ των υστερων
μετα απο ξεσηκωμο των Ιεραρχων μας, πριν λιγα χρονια,
και επιασαν απο τον Αγιο Μαρκο τον Ευγενικο, εως και τον Αγιο Νικοδημο τον Αγιορειτη,
και τους καταλογισαν αισχρως οτι ταχα "επλανηθησαν υπο του πονηρου",
ακουσον ακουσον, και φριξον ηλιε, γη και ουρανε,
και οτι φερθηκαν εχθρικα στους καημενους τους παπικους,
που μας εχουν κατασφαξει και κατασκαψει ανα τους αιωνες,
και δεν τους τα εδωσαν ολα, οπως επιθυμουν να κανουν οι ιδιοι τωρα, στον 21ο αιωνα της αποστασιας,
δεν εχουν κανενα δικαιωμα, να μιλουν απαξιωτικα για εμας που ακολουθουμε τους διαδοχους τους,
και υπακουμε στις ανοθευτες διδασκαλιες που μας παρεδωσαν.
Οφειλει ο Αρχιεπισκοπος, να παρει αμεση και σαφη θεση, και η Συνοδος των αγιων Αρχιερεων,
να καταδικασει αυτην την φασιστικου τυπου επιβολη, και να κανει γνωστο τοις πασι,
οτι η συντριπτικη πλειοψηφια των Χριστιανων, απο τον απλο πιστο εως τον Επισκοπο,
ειναι σφοδρα αντιθετη με το θεατρακι των διαλογων και οποιαδηποτε αποπειρα προδοσιας
των Ιερων και Οσιων παρακαταθηκων της Ορθοδοξου και ακαινοτομητου και αμωμητου Πιστεως των Πατερων μας.
Αναμενουμε και διατελουμε εν υπομονη, προσευχη και ταπεινωσει,
παραλληλα δε εν εγρηγορσει και στερροι παρα τοις αγιοις πατρασι ημων.
Ερρωσθε.
Ζει Κυριος ο Θεος και θα μας κρινει ολους κατα την Δικαια Κριση Του εν καιρω.
σιωπη που σαφως εχει ωφελησει το φορουμ τα μεγιστα,
μιας και αποτελω κατεξοχην ενα κυμβαλο αλαλαζον, χωρις περιεχομενο και ουσια,
γιατι δυστυχως συμβαινουν πραγματα που μας θλιβουν και μας καλουν να παρουμε θεση.
Πολλες φορες τυχαινει μεσα στην πορεια της προσκαιρης ζωης μας,
τα πραγματα, να ερχονται ετσι, ωστε αυτα που θεωρουσαμε ως ιδανικα και δεδομενα,
να ανατρεπονται, να εκτρεπονται και να μας απογοητευουν.
Ετσι ειναι ο κοσμος, αλλα ετσι συμβαινει νομοτελειακα
και στην Εκκλησια που ζει και κινειται μεσα στον κοσμο.
Ερχονται εποχες ειρηνης, καλες, και εποχες διαμαχης και θλιψεων, κακες.
Ολα ειναι μια δοκιμασια για να αναδειχθει τι μεταλλο και υλη αποτελει τον καθενα απο εμας,
και εαν αξιζει μετα την εισοδο στο χωνευτηριο να αποτελεσει αιωνιο κοσμημα στην γη του παραδεισου,
της επαγγελιας, την Βασιλεια των Ουρανων, οπου ολοι ειναι κεκλημενοι, και ουδεις αποβλητος εξ'ορισμου.
Εν τουτοις ολες αυτες οι προσκαιρες μεταβολες, που ειναι το μονο σταθερο γεγονος μεσα στην ιστορια
και την γηινη πραγματικοτητα, την τοσο ρευστη και μεταβαλλομενη,
κατα τα ανθρωπινα πραγματα, δεν πρεπει να μας οδηγουν σε αδιεξοδο και απογνωση.
Ως γνωστον, παν το κτιστον τρεπτον και μεταβλητον,
μονο ατρεπτον και αμεταβλητον το ακτιστον δηλαδη το θειον,
κατα τον θειο και αγιο Ιωαννη Δαμασκηνο,
αρα οι αλλαγες ειναι αναμενομενες.
Αυτες μπορει να ειναι προς το καλο, και την προκοπη κατα το θειο θελημα,
η προς το κακο, και εναντιες με το θειο θελημα που ειναι αγαθο και τελειο για ολους.
Αλλα και παλι ακομα παλαιοτερα, μας δοθηκε το: "Τα πάντα ρει, μηδέποτε κατά τ'αυτό μένειν",
το οποιο θα μας αφησει ως σοφη παρακαταθηκη ο σοφος προγονος μας, Ηρακλειτος.
Εχοντας αυτα υπ'οψιν, θα πρεπει με νηφαλιοτητα, και εν αληθεια, με καλη προαιρεση,
να ειρηνευουμε, να μην ερχομαστε σε συγχυση αλλα να σταθμιζουμε τα γεγονοτα
οπως αυτα ερχονται, και να τοποθετουμαστε ως οφειλουμε, σαν ελευθερα,
αυτεξουσια και λογικα θεοειδη οντα, εικονες εμψυχες του Ζωντος Τρισαγιου Θεου,
παντα εχοντας υπ'οψιν το περιθωριο του ανθρωπινου παραγοντα,
να ελλοχευει σε οτι αφορα την ελλειψη, το λαθος και την αστοχια.
Κανεις δεν ειναι τελειος, αλαθητος και αμεμπτος, οφειλουμε ομως ολοι μας εν ταπεινωσει,
και εν υπακοη στους Πνευματικους μας, στους Πατερες μας, και πανω απο ολα στον Χριστο μας,
που σταυρωθηκε για εμας, να εκφραζουμε την αληθεια και την ομολογια της Πιστεως μας κατενωπιον ολων παντου και παντοτε, οσο υψηλα κατα κοσμον και εαν βρισκονται αυτοι.
Και εδω εν προκειμενω εχουμε ενα γεγονος, ιστορικο, και αδιαμφισβητητο.
Η Μεγαλη και Αγια Εκκλησια του Χριστου, η για να ακριβολογουμε,
η εν τω Φαναριω καθεδρα της, εις την παλαι ποτε Πολη του Γενους των Ελληνων,
το μαρτυρικο Ορθοδοξο, και πρωτοθρονο Οικουμενικο Πατριαρχειο,
βρισκεται σε αιχμαλωσια αιωνες τωρα, αλυσοδεμενη και ωδινουσα,
εν μεσω αλλοθρησκων, αλλα και των ονομαζωμενων "χριστιανικων" ποικιλωνυμων εχθρων του.
Οφειλουμε να την περιβαλλουμε με αγαπη, σεβασμο, να προσευχομαστε γιαυτην
και να της δινουμε την πρεπουσα υπακοη και να συστρατευομαστε μαζι της,
στον κοινο μας αγωνα κατα του εχθρου του Χριστου και των οργανων του, οπου γης.
Αυτο ομως δεν συμβαινει απροϋποθετα και τετυφλωμενα.
Αλλα συμβαινει ποτε;
Οταν ειναι πιστη πανω στην ευθεια και καθαρη γραμμη των Αγιων Πατερων, απο την Αποστολικη εποχη ως και τα σημερινα δρωμενα, οταν βαδιζει απαρασαλευτα τον ορθο δρομο της παραδεδομενης πιστεως και ομολογιας των Ορθοδοξων δογματων, οπως αυτα θεσπιστηκαν απαξ και διαπαντος απο τις Αγιες Οικουμενικες Συνοδους εν Πνευματι Αγιω.
Οταν δεν χαριεντιζεται και δεν συναγελαζεται εν μεσω των Αγιων των Αγιων,
των Ιερων των Παναγιων Ναων και προσκυνηματων του Γενους,
με αυτους που προδωσαν τον Χριστο, εμπορευτηκαν τον Χριστο και κατεξουσιαζουν
και καταδυναστευουν τους ανθρωπους επι αιωνες στο Ονομα Του,
ψευδωνυμως και καταχρηστικως πραττοντας καθε ειδους ανομια εν Ονοματι Του.
Οταν δεν δινει γη και υδωρ στο Βατικανο και τις αυτο-επονομαζομενες πολυχρωμες και γελοιες "εκκλησιες" των πασης φυσεως πεντηκοστιανων, ευαγγελιστων και αλλων πλανεμενων παραφυαδων ων ουκ εστι αριθμος, "ζωα μικρα μετα μεγαλων", που τα "εμπαιζει ο δρακοντας", μεσα στο πελαγος των κακοδοξιων τους οπου βυθιζονται και ασφυκτιουν.
Σεβομαστε απολυτα τον θεσμο, αγαπουμε το Πατριαρχειο, τιμουμε τον προκαθημενο, αλλα δεν μπορουμε να υποχωρησουμε και να φερθουμε "διπλωματικα", με την ψευτο-αγαπη των χλιδατων συνεδριων, και του διαλογου που εχει καταντησει παρωδια, και μεσο δολιας επιβολης του παπισμου και των πλανων του, επι της μαρτυρικης μας Ορθοδοξιας.
Σε τελικη αναλυση διϊστορικως, και διαχρονικως, οι πασης φυσεως αιρεσεις και οι προδοσιες, της Ορθοδοξιας,
ηρθαν απο υψηλα ισταμενα εκκλησιαστικα κλιμακια, απο Πατριαρχες και Επισκοπους,
και ποτε σχεδον απο τον πιστο λαο του Θεου, που κρατησε την Πιστη με καθε τροπο και πονο, σε πεισμα ολων.
Ας τα εχουν κατα νουν αυτα καποιοι.
Στεκομαστε στερρως και αποφασιστικως, στο πλευρο των Ιεραρχων μας, των Ιερεων μας,
των Πνευματικων μας πατερων και των θεολογων μας,
που δινουν τον αγωνα κατα του μιαρου και αντιχριστου οικουμενισμου,
που απειλει να ισοπεδωσει την Αληθεια και το μοναδικο σωτηριο μυνημα της Ορθοδοξιας,
και να το καταστησει ως μια απο τις μυριες επιλογες και οψεις της ψευδοαληθειας των ορθολογιστων.
Δεν φοβομαστε, αλλα θα σταθουμε παρα την αμαρτωλη μας, κατασταση και τα χαλια μας,
που ειναι ομολογουμενως δυσθεωρητα και αδιορθωτα, θα μας κρινει γιαυτα ο Κυριος,
θα σταθουμε σθεναρα, εναντια σε καθε επιβολη τετελεσμενων και αποπειρα προδοσιας των Πατερων και της Πιστεως που μας αφησαν για να παραδωσουμε και εμεις στις επομενες γενεες, μεχρι συντελειας του αιωνος.
Καλυτερα να κριθουμε για τις αμαρτιες μας, παρα για αποστασια απο την Πιστη.
Γιατι κατα το πρωτο, θα δεχθουμε το ελεος, εφοσον εχουμε να δειξουμε δειγματα μετανοιας,
απο τον Πανοικτιρμονα και Παντελεημονα Κυριο μας,
αφου και μια ημερα να ζησει ο ανθρωπος επι γης, δεν θα μεινει χωρις αμαρτια,
ενω κατα το δευτερο δεν θα υπαρχει ελεος,
αφου εχουμε να κανουμε με συνειδητη απεμποληση και παραδοση της Πιστεως
επι ανομους χειρας, ως μαργαριταρι ριπτομενο στους χοιρους.
Αναλαμβανουμε τις ευθυνες και δεχομαστε τις οποιες συνεπειες, εν επιγνωσει και με παρρησια,
αιτουμεθα δε ως πιστα μελη της, απο την μητερα Εκκλησια της Ελλαδος να στηριξει τον αγωνα μας,
και να μας υπερασπισει ενωπιον καθε επιβουλης των οικουμενιστων που εχουν παρεισφρησει
και λυμαινονται το Οικουμενικο Πατριαρχειο, απεργαζονται δε την φιμωση και την τιμωρια
ως μη οφειλαν σε καθε αντιθετη αντι-οικουμενιστικη φωνη,
με τις μεθοδευσεις τους και τους σκοπους τους, που μονο πνευματικοι δεν ειναι,
αλλα θυμιζουν εντονα, ματαιες πολιτικες και διπλωματικες ιντριγκες κοσμικων αρχοντων του αιωνος τουτου..
Ως εκ τουτων..
Αποριπτουμε εντονα λοιπον και διαμαρτυρομαστε, σε οτι αφορα τις απαραδεκτες
και ανοικειες διατυπωσεις της Πατριαρχικης επιστολης προς τον Αρχιεπισκοπο της Ελλαδος,
δικην δικτατορικης επιβολης σε υποτακτικο και υπηκοο, μιας αυτοκεφαλης Εκκλησιας,
και των ανωθεν παπικης εμπνευσεως νουθεσιων και πιθανον τιμωριων, αλλων εποχων και μεθοδων, προς οσους Ιεραρχες, Ιερεις, θεολογους και λαϊκους μελη του εν Ελλαδι χριστεπωνυμου πληρωματος,
υψωνουν φωνη διαμαρτυριας για το ξεσαλωμα των Πατριαρχικων κατα το λαϊκοτερο,
με τους αλλοδοξους και τις συνεχεις υποχωρησεις τους, στους κακοδοξους.
Οπως διατυπωθηκαν εδω, απο το Φαναρι:
"..Ομολογούμεν ότι μεγάλως απασχολούσι την Μητέρα Εκκλησίαν, πεποίθαμεν δε και την Υμετέραν, αι κινήσεις και εκδηλώσεις ομαδοποιημένων προσώπων, ευτυχώς, το γε νυν, μικράς εμβελείας, στόχον έχουσαι την αμφισβήτησιν και την κριτικήν αποφάσεων πανορθοδόξως ληφθεισών, συμφωνούσης και προσεπικυρούσης και της Εκκλησίας της Ελλάδος, περί συμμετοχής της όλης Ορθοδόξου Εκκλησίας εις τους διεξαγομένους μετά των ετεροδόξων διμερείς και πολυμερείς Θεολογικούς Διαλόγους και τας διαχριστιανικάς συναντήσεις εν τω Παγκοσμίω Συμβουλίω Εκκλησιών, τω Συμβουλίω Ευρωπαϊκών Εκκλησιών και άλλοις παρεμφερέσι διαχριστιανικοίς οργανισμοίς. Αι κινήσεις και εκδηλώσεις αύται, περιωρισμέναι και αμελητέαι ίσως κατ' αρχήν, έλαβον προσφάτως απαραδέκτους διαστάσεις, ως συνέβη, μεταξύ άλλων, και εν τινι Ιερά Μητροπόλει της Αγιωτάτης Υμών Εκκλησίας εν οργανωθείση υπό του οικείου Μητροπολίτου λαϊκή συνάξει, ου μην αλλά και κατά την Θείαν Λειτουργίαν της Κυριακής της Ορθοδοξίας δια της εκφωνήσεως υπό του ιδίου Μητροπολίτου "αναθεματισμών" κατά ετεροδόξων και αλλοθρήσκων, ως και πάντων των μετεχόντων εις την λεγομένην Οικουμενικήν Κίνησιν. Αι τοιαύται εκδηλώσεις δεν δύναται να υποτιμώνται η να τιμώνται δια της ενεργού παρουσίας και συμμετοχής και Ιεραρχών της καθ' Υμάς Εκκλησίας, δυστυχώς δε, μετά λύπης σημειούμεν, και εκπροσώπων της Υμετέρας Μακαριότητος, καθ' ότι εκφράζονται εν αυταίς θέσεις και απόψεις στρεφόμεναι κατά της ηγεσίας των Ορθοδόξων Εκκλησιών και των συνοδικώς ειλημμένων αποφάσεων αυτών, αλλά και εσχάτως δια πρώτην φοράν και κατά αυτού του πανιέρου θεσμού του Οικουμενικού Πατριαρχείου, του δια του παραδείγματος και της θυσιαστικής μαρτυρίας και των ανά τους αιώνας αγώνων αυτού υπάρξαντος και υπάρχοντος κήρυκος, προασπιστού και φύλακος της Ορθοδόξου ημών πίστεως και μαρτυρίας και της κανονικής τάξεως εν τη Αγιωτάτη ημών Εκκλησία.."
εδω..:
"..Γνωρίζοντες τα ανωτέρω οφειλετικώς τη Υμετέρα Μακαριότητι και τη κατ' Αυτήν Αγιωτάτη καθ' Ελλάδα Εκκλησία, παρακαλούμεν Υμάς αδελφικώς, εξ ομοφώνου Συνοδικής αποφάσεως, όπως εν τη διακρινούση την Υμετέραν Εκκλησίαν συνεπεία εις τας εκάστοτε λαμβανομένας πανορθοδόξους αποφάσεις και ενεργείας, οφειλετικώς ως θυγάτηρ το πάλαι και νυν προσφιλεστάτη Αδελφή Εκκλησία, έχουσα υπ' όψει τα ανωτέρω περί των εν πάση αδρότητι περιγραφεισών εν λόγω κινήσεων και τας εξ αυτών προβλεπομένας ουχί ευχαρίστους συνεπείας, τοποθετηθήτε συνοδικώς επί τούτω και απορρίψητε και καταδικάσητε ταύτας επισήμως ως ανεδαφικάς και επικινδύνους, λάβητε δε και ως εκκλησιαστικόν σώμα τας προσήκουσας αποφάσεις προς ευρυτέραν καταδίκην και απόρριψιν των ενεργειών τούτων και των εκφραζομένων αστηρίκτων εν πολλοίς, ανορθοδόξων και ερχομένων εις αντίθεσιν προς τας συνοδικάς αποφάσεις των Αγιωτάτων Ορθοδόξων Εκκλησιών θέσεων των εν λόγω ομάδων.."
και τελος εδω:
"..Ούτως, η Μήτηρ Εκκλησία, σταθμίζουσα τας οδυνηράς συνεπείας δια την εσωτερικήν ενότητα της καθ' Υμάς Αγιωτάτης Εκκλησίας και ευρύτερον της Ορθοδοξίας, επιφυλάσσεται, μετά την αναμενομένην απόκρισιν και επίσημον τοποθέτησιν της Υμετέρας Εκκλησίας, ίνα οφειλετικώς προβή και αύτη εις τας δεούσας πανορθοδόξους ενεργείας δια την έγκαιρον πρόληψιν επαπειλουμένων απευκταίων καταστάσεων.."
Μετα ταυτα, αναφωνουμε δικαια και με παραπονο:
Αυτοι που κατασυκοφαντησαν τους Αγιους Πατερες μας,
με απαραδεκτες δηλωσεις καταγεγραμμενες, οι οποιες ανακληθησαν εκ των υστερων
μετα απο ξεσηκωμο των Ιεραρχων μας, πριν λιγα χρονια,
και επιασαν απο τον Αγιο Μαρκο τον Ευγενικο, εως και τον Αγιο Νικοδημο τον Αγιορειτη,
και τους καταλογισαν αισχρως οτι ταχα "επλανηθησαν υπο του πονηρου",
ακουσον ακουσον, και φριξον ηλιε, γη και ουρανε,
και οτι φερθηκαν εχθρικα στους καημενους τους παπικους,
που μας εχουν κατασφαξει και κατασκαψει ανα τους αιωνες,
και δεν τους τα εδωσαν ολα, οπως επιθυμουν να κανουν οι ιδιοι τωρα, στον 21ο αιωνα της αποστασιας,
δεν εχουν κανενα δικαιωμα, να μιλουν απαξιωτικα για εμας που ακολουθουμε τους διαδοχους τους,
και υπακουμε στις ανοθευτες διδασκαλιες που μας παρεδωσαν.
Οφειλει ο Αρχιεπισκοπος, να παρει αμεση και σαφη θεση, και η Συνοδος των αγιων Αρχιερεων,
να καταδικασει αυτην την φασιστικου τυπου επιβολη, και να κανει γνωστο τοις πασι,
οτι η συντριπτικη πλειοψηφια των Χριστιανων, απο τον απλο πιστο εως τον Επισκοπο,
ειναι σφοδρα αντιθετη με το θεατρακι των διαλογων και οποιαδηποτε αποπειρα προδοσιας
των Ιερων και Οσιων παρακαταθηκων της Ορθοδοξου και ακαινοτομητου και αμωμητου Πιστεως των Πατερων μας.
Αναμενουμε και διατελουμε εν υπομονη, προσευχη και ταπεινωσει,
παραλληλα δε εν εγρηγορσει και στερροι παρα τοις αγιοις πατρασι ημων.
Ερρωσθε.
Ζει Κυριος ο Θεος και θα μας κρινει ολους κατα την Δικαια Κριση Του εν καιρω.